ေမွာ္ဆရာေလး ထြန္းထြန္း

မခုိင္သည္ သူမထံတြင္ ကာမကုိ ရယူရန္ၾကံစည္ေသာ ရည္းစားမ်ားအား ျဖတ္ခဲ့ရင္းက အပ်ိဳႀကီးဘဝသုိ႔ ေရာက္လာခဲ့ရာ ထြန္းထြန္းနဲ႔

အိပ္လုိက္ၿပီးမွ ေနာင္တ အႀကီးအက်ယ္ ရမိသည္။ သည္ေလာက္ေကာင္းတာကုိးဟု ေတြးမိသည္။ မနက္လင္းအားႀကီးခ်ိန္တြင္ ျပန္သြားေသာ

ထြန္းထြန္းကို အၿပီးအပုိင္ ေခၚယူထားခ်င္လွသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း တစ္ညလံုး ေလးခ်ီေလာက္ ဆြဲထားရာ ပင္ပန္းေနသည္။ ခဏအိပ္ရဦးမည္။ ေက်ာင္းတက္ရဦးမည္ဟု ဆုိကာ ျပန္သြားသည္။ မခုိင္သည္ ထြန္းထြန္း လီးနံ႔သင္းေနသည့္ သူမေစာက္ဖုတ္အား ပြတ္သပ္ရင္း ညက ျဖစ္အင္ေလးကုိ ျပန္ၿပီး စားျမဳံ႕ျပန္မိသည္။ လီးဆုိလွ်င္ အ႐ုပ္ေလးမွ်ပင္ မျမင္ဖူးခဲ့ေသာ မခုိင္တစ္ေယာက္ ထြန္းထြန္း၏လီးက စံခ်ိန္မီသည့္ လီးတစ္ေခ်ာင္းျဖစ္သည္ကုိေတာ့ မသိေပ။ စစလုိးလုိက္ခ်ိန္တြင္ ေတာ္ေတာ္ေလး နာက်င္ကာ ပူထြက္သြားသည္ကုိ ေတြးရင္း ေစာက္ဖုတ္ေတြ ျပန္ယားခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနမိသည္။ တစ္ညလံုးအရွိန္ကေတာ့ မေသေသးေပ။ အလုိးခံရင္း တန္းလန္း ကုိယ္ဝန္ရမွာ ေၾကာက္ကာ ထြန္းထြန္းကုိ တြန္းထုတ္မိတတ္သည္။
“လရည္ကုိ အျပင္ထုတ္ေပးမယ္”
“အင္း ဒါပဲေနာ္၊ တုိ႔ ကေလး ရမွာ ေၾကာက္တယ္”
ပထမခ်ီၿပီးေတာ့ လရည္ကုိ ဗုိက္ေပၚ လြတ္ခ်သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ထြန္းထြန္းက သူမလက္ အတင္းဆြဲယူကာ လရည္ကုိ ကစားခုိင္းသည္။

သူမရြံလွေသာ္လည္း အတင္းလုပ္ေနေသာေၾကာင့္ ဗုိက္သားေပၚ ရႊဲနစ္ေနေသာ လရည္စီးကပ္ကပ္မ်ားကုိ ပြတ္ေပးရသည္။ ထြန္းထြန္းက လရည္မ်ားကုိ ႏို႔အားပြတ္ေစသည္။ မတတ္ႏုိင္သျဖင့္ လရည္ကုိ ႏုိ႔တြင္ ပြတ္ရသည္။ ထြန္းထြန္းက ႏုိ႔ေပၚေပက်ံေနေသာ လရည္မ်ားကို လ်က္ကာ သူမႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္သည္။ သူမ ျငင္းမရ။ ဒုတိယ လရည္မ်ားကုိ သူမႏုိ႔ေပၚ ထုိးရင္းလြတ္သည္။ သူမႏုိ႔က နဂုိရ္ထြားျဖစ္ေသာ္လည္း အဆမတန္ ႀကီးသည္။ ႏုိ႔ကုိပူးလုိက္လွ်င္ ႏုိ႔ၾကားကုိ လုိးလုိ႔ရသည္။ ထြန္းထြန္းက ႏုိ႔ႏွစ္လံုးၾကားကုိ လုိးရင္း လရည္ကုိ လြတ္သည္။ တတိယ လရည္ကုိ ပါးျပင္ေပၚ လြတ္ခ်သည္။ လရည္ကုိ သြင္းမည္လုပ္ေနသျဖင့္ လြတ္ခ်င္သည့္ေနရာကုိ လြတ္ခြင့္ေပးရျပန္သည္။ ပါးျပင္ေပၚ
တျဗစ္ျဗစ္ထုိးက်လာေသာ လရည္ေႏြးေႏြးကုိ ထြန္းထြန္းက ႏႈတ္ခမ္းေပၚလီးျဖင့္ သပ္တင္သည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ တင္းတင္းေစ့ထားမိသည္။

တစ္ဖက္က အဖုတ္ကလည္း က်ိန္းလွၿပီ။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အခ်ိန္ၾကာေအာင္ ဆြဲလုိးတတ္ေသာ ထြန္းထြန္းက က်ိန္းစပ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အား ေလးႀကိမ္ေျမာက္ လုိးျပန္သည္။ အကုန္းလုိက္ ေနခုိင္းသျဖင့္ သူမကုန္းၿပီး ခံေပးသည္။ အေနအထား သံုးေလးမ်ိဳးေနခုိင္းသည္။ သူမလည္း ေကာင္းလွသျဖင့္ ေနေပးသည္။ လရည္ကုိ ႏႈတ္ခမ္းေပၚ လြတ္ခ်သည္။ သူမ မျငင္းခ်င္ေတာ့။

ည ကုိးနာရီထုိးေတာ့ ထြန္းထြန္းေရာက္လာသည္။ သူမလည္း အလွဆံုးျပင္ကာ ေစာင့္ေနသည္။ ထြန္းထြန္းက အတည္ေပါက္ အကဲစမ္းသည္။
“လီး စုပ္ေပးေနာ္”
“စုပ္ေပးမယ္ေလ”
ထြန္းထြန္းသည္ မယံုႏိုင္ဖြယ္ လီးစုပ္ေပးေနေသာ မခုိင္အား ပုိေကာင္းေအာင္ အဖုတ္ကုိ ေသခ်ာကလိေပးသည္။ မခုိင္သည္ သူ႔လတံႀကီးကုိ ေဂြးေစ့မွ ပင့္လ်က္ၿပီး ထိပ္ကေန ငံုခ်သည္။ ေဂြးေစ့ကုိ ကုိင္ေပးသည္။ ေနာက္ မခုိင္ တစ္သက္ မေမ့ႏုိင္သည့္ နည္းမ်ားျဖင့္လုိးလာသည့္ ေလးလျပည့္ေန႔တြင္ ဆရာမစႏုိးကုိ ထပ္လုိးရျပန္သည္။ ဆရာမနီလာကုိ လုိးရင္း မၾကာမီ လုိးရေတာ့မည့္ အဖုတ္မွာ စႏုိး ေစာက္ဖုတ္ဆုိတာ

သူႀကိဳတြက္ထားၿပီးသား ျဖစ္သည္။ ဆရာမနီလာက စႏုိးအေၾကာင္း အကုန္ဖြင့္ေျပာသည္။ စႏုိးသည္ ၇ တန္းတြင္ သမုိင္းဘာသာရပ္ကို သင္ၾကားေပးေသာ ဆရာမ အသစ္ေလး ျဖစ္သည္။ ေရာက္လာသည့္ ႏွစ္စကတည္းက ၿမိဳ႕ကုိ အၿမဲျပန္သည္။ ေနာက္ေတာ့ နီလာက သိသြားသည္။ စႏုိးၿမိဳ႕တက္ကာ သူ႔ရည္းစားကုိ တက္အလုိးခံေနျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိသြားသည္။ သုိ႔ေသာ္ တေန႔ တေန႔ စႏုိး နည္းနည္း ေရွာင္ဖယ္ ေရွာင္ဖယ္ ျဖစ္လာသည္။ အေၾကာင္းမွာ ၿမိဳ႕သုိ႔ သူမ တက္တက္ကုန္းေပးေသာသူက အျခား ေဆာ္တစ္ေပြနဲ႔ သူမအား မိတ္ဆက္

ေပးလုိက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သူ႔ရည္းစားက ေစာက္ဖုတ္လည္း ခြဲ၊ အသည္းလည္းခြဲ လုပ္လုိက္သည္။ သူမ ကုန္းခဲ့သမွ် သဲထဲ ေရသြန္ ျဖစ္သြားသည္။ ထုိအျခင္းအရာကုိ သိေသာ နီလာက စႏုိးအားျမဴဆြယ္လုိက္ေတာ့ ရည္းစားကုိ ကုန္းေနက် ျဖစ္သျဖင့္ မကုန္းရလွ်င္ မေနတတ္ ျဖစ္ေနေသာ စႏုိးတစ္ေယာက္ ထြန္းထြန္းအား ကုန္းသည္။ စႏုိးက မ်က္မွန္ မခၽြတ္ႏုိင္သည့္ ပါဝါမ်ားေသာ မ်က္မွန္ ပုိင္ရွင္ျဖစ္သည္။ ကုိယ္ခႏၶာ ေသးသြယ္သည္။ အသားျဖဴသည္။ ဆံပင္က ခါးထိ ရွည္သည္။ အုိးကေတာ့ ခႏၶာကုိယ္နဲ႔ လုိက္ဖက္႐ံု ေတာင့္သည္။ ရင္သားလည္း အသင့္အတင့္သာ။ ႀကိဳထားႏွင့္ေလ ဟု ထြန္းထြန္းမွာ ထားၿပီး အန္တီမူေခၚထားသည္ကုိ မသြားဘဲ အုလုိက္ကာ နီလာနဲ႔ စႏုိးရွိရာသုိ႔ တန္းလာခဲ့သည္။ သူမတုိ႔ အသင့္ေစာင့္ေနၾကသည္။ စႏုိးက သည္ေန႔ အဝါေရာင္ ဝမ္းဆက္နဲ႔ လွေနသည္။ စကားနည္းနည္းပါးပါး ေျပာျဖစ္သည္။ နီလာက သူ႔လီးအေၾကာင္း ခ်ီးမႊမ္းျပေနသည္။
“ညည္း အီထြက္သြားမယ္”
“ခံၾကည့္ၿပီးမွ ေျပာမယ္ ဟီး”
နီလာက လီးကုိ လာထုတ္ေပးသည္။ စႏုိးက ၾကည့္ၿပီး
“ႀကီးသားပဲ၊ အင္း ရွည္လည္း ရွည္တယ္”
“အသင့္ျဖစ္ရင္ စရေအာင္”
နီလာက လထိပ္ကုိ စစုပ္ေပးသည္။ စႏုိးက လတံကုိ လ်က္သည္။ တစ္ေယာက္တစ္ဖက္စီ ေနၾကသျဖင့္ သူမတုိ႔ အုိးကုိ လွမ္းကုိင္ကာ

ဆြေပးသည္။ နီလာက ထြန္းထြန္းအႀကိဳက္ ေဂြးေစ့ကုိ စုပ္ေပးသည္။ ေဂြးေစ့ ႏွစ္လံုးကုိ ငံုၿပီး လွ်ာျဖင့္ လွည့္ကစားသည္။ စႏုိးက ထမီခၽြတ္ခ်ကာ မ်က္ႏွာကုိ ခြရပ္သည္။ သူကလည္း အုိးႏွစ္လံုးကုိ ဆုပ္ကုိင္ကာ ဝုိင္းစက္ေဖာင္းအိေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ကုိ လွ်ာဖ်ားျဖင့္ စတင္လုိက္သည္။ ျမင္ကြင္းက ေကာင္းသည္။ သူက စႏုိး၏ ေစာက္ဖုတ္ကုိ လ်က္ေပးသည္။ နီလာက လီးစုပ္ေပးသည္။ ေနာက္ နီလာေစာက္ဖုတ္ကုိ ႏွစ္ေယာက္တြဲ လ်က္ေပးသည္။ နီလာက ေပါင္ကုိ ေထာင္ေပးသည္။ သူက တင္ကုိ ဖက္၍ ေစာက္ဖုတ္ကုိ ၿဖဲကာ အေပၚမွ တံေတြးေထြးခ်သည္။ နီလာ၏ ၿပဲအာေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသား နီတ်ာရဲၾကား သူတံေတြးက စီးဆင္းသည္။ စႏုိးက ေအာက္မွ ပင့္လ်က္သည္။ စႏုိးပါးစပ္ထဲမွ တံေတြးကုိ

သူျပန္စုပ္ယူကာ နီလာေစာက္ပတ္ထဲ ျပန္ေထြးထည့္သည္။ စႏုိးက အကုန္ ပင့္လ်က္သည္။ လုိးျဖစ္ေတာ့ နီလာကုိ စလုိးျဖစ္သည္။ ဆက္တီေပၚ အိပ္ကာ ေပါင္ကားထားေပးသည္။ စႏုိးက ေဘးမွေနကာ ၿဖဲေပးထားသည္။ သူ႔လီးထိပ္ကုိ တံေတြးဆြတ္ၿပီး စႏုိးပါးစပ္ထဲ အရင္ထည့္ကာ စႏုိးေခါင္းကုိ ကုိင္ၿပီး နည္းနည္းထုိးကစားသည္။ ၿပီးမွ ၿဖဲထားေပးေသာ နီလာေစာက္ေခါင္းထဲ သိပ္ထည့္သည္။ လုိးေနက် အဖုတ္မုိ႔ အေပါက္ထဲ တန္းမတ္စြာ ဝင္သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္ နီလာက ေအာ္ရသည္။ လီးက ႀကီးလည္းႀကီး၊ ရွည္လည္းရွည္သည္ မဟုတ္ပါလား။ လီးကုိ ဆံုးသည္အထိ အတင္းထုိးထည့္ေတာ့ ပုိနာသည္။ လီးကုိ ထုတ္ၿပီး စႏုိးပါးစပ္ထဲ ထုိးထည့္ျပန္သည္။ စႏုိးပါးစပ္ထဲသုိ႔လည္း တဆံုးပင္။ စႏုိးမွာ အူး အူးနဲ႔
ျမည္ေနသည္။ ေနာက္ နီလာေစာက္ဖုတ္ထဲသုိ႔။ စႏုိးပါးစပ္ထဲသုိ႔ တစ္ခ်က္ခ်င္းစီ ထုိးထည့္ကစားသည္။ စႏုိးမွာ နီလာ၏ ေစာက္ခ်ီးနံ႔ရေသာ္လည္း အာေခါင္ကုိ လာလာစုိက္သည့္ အထိအေတြ႕က ထူးသည္မုိ႔ ပါးစပ္ကုိ ဟဟ ထားေပးသည္။ နီလာကလည္း အားမရသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို လက္ဝါးျဖင့္ တဖုတ္ဖုတ္ ပုတ္ကစားသည္။ ထြန္းထြန္းက စႏုိးပါးစပ္ထဲ လီးကုိ အဆံုးသိပ္ထည့္ကာ ေခါင္းကုိ ဘယ္ညာ ဆြဲရမ္းကစားၿပီး နီလာကုိသာ ဆက္လုိးလုိက္သည္။ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးဝင္ေသာအသံ၊ နီလာညည္းေသာအသံ၊ ေပါင္ၾကားခ်င္း ပုတ္မိေသာ အသံမ်ား
ဆူညံ့ပြက္ေနသည္။ စႏုိးက အလုိက္သိစြာ ေဘးတြင္ သူမေစာက္ဖုတ္ကုိ ၿဖဲ၍ လက္ခလယ္ကုိ ထည့္ၿပီး ေမႊေနသည္။ နီလာနည္းနည္း ပမ္းသြားေတာ့ သူက စႏုိးဘက္သုိ႔ လွည့္သည္။ ပက္လက္ကားခုိင္းၿပီး ဟက္တက္ကြဲေနေသာ ေစာက္ပတ္စီးေၾကာင္းထဲသုိ႔ လီးကုိ ျဖည္းျငင္းစြာ

သိပ္ထည့္လုိက္သည္။ စႏုိးက သူမ အဖုတ္ထဲ လီးဝင္ေနသည္ကုိ ႏုိ႔ႏွစ္လံုးပြတ္ဆြဲရင္း ခံစားေနသည္။ ထြန္းထြန္းက ေလးငါးခ်က္ေလာက္ စမ္းၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ဆက္လုိးေတာ့သည္။
“ဟား ဟား ဟား င္း ဟင္း “
စႏုိးတစ္ေယာက္ အႀကီးအက်ယ္ ေအာ္ညည္းကာခံသည္။ ခဏေတာ့ ၿငိမ္သြားသည္။ သူ ဆက္လုိးသည္။ ခဏေနေတာ့ ျပန္ညည္းလာသည္။
“က်မ က်မ ႏွစ္ခါ ၿပီးၿပီ”
“အုိေက”
ထြန္းထြန္းက နီလာကုိ ဆက္ဖုိက္သည္။ ပထမ နီလာက နဂုိအတုိင္း ခံသည္။ ေနာက္ ေဘးတုိက္ခံသည္။ ခဏေတာ့ နီလာက ကုန္းေပးသည္။ သူက ဆက္တီခံုတြင္ ထုိင္ခ်ေတာ့ နီလာက တက္ခြကာ ေဆာင့္ခ်သည္။ စႏုိးစိတ္ျပန္လာသည္။ ေအာက္မွေနကာ နီလာေစာက္ဖုတ္ကုိ လ်က္ေပးသည္။ နီလာက ေဆာင့္ခ်ၿမဲ ေဆာင့္ခ်သည္။ သူက နီလာႏုိ႔အစံုကုိ ပြတ္သပ္ေခ်ကစားရင္း နီလာကုိ စည္းခ်က္ညီေအာင္ ေဆာင့္ခ်ခုိင္းသည္။ နီလာတစ္ကုိယ္လံုး ေခၽြးမ်ားရႊဲနစ္ေနသည္။ နီလာၾကမ္းျပင္ေပၚ အိပ္ခံသည္။ သူ ဆက္လုိးသည္။ လရည္ကုိ နီလာပါးျပင္ေပၚ လြတ္ခ်သည္။
“ဒါေၾကာင့္ ရွင့္ကုိ နီလာကစြဲတာကုိး”
စႏုိးက မွတ္ခ်က္ခ်သည္။ ထုိညတြင္ ႏွစ္ေယာက္ကုိ ပူးတြဲ၍ ငါးခ်ီဆြဲလုိက္ေတာ့ မနက္မုိးလင္းသြားသည္။ သူလည္း ပင္ပန္းသျဖင့္

နီလာ့အခန္းထဲတြင္သာ ေန႔ခင္းဘက္ အိပ္ေနလုိက္ေတာ့သည္။ ေန႔လည္တြင္ စႏုိးျပန္လာသည္။ စႏုိးက မႏုိးေသးဘဲ သူ႔လီးကုိ ကစားသည္။

သူကလည္း မနက္ပုိင္း အနားယူထားၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ထုိေန႔လည္တြင္ စႏုိးကုိ ႏွစ္ခ်ီဖုိက္လုိက္သည္။
“ရွင္က ေတာ္ေတာ္ ဖုိက္ႏုိင္တယ္ေနာ္”
စႏုိးက သူ၏ ေပ်ာ့ေခြေနေသာ လီးကုိ လက္ညိဳးေလးျဖင့္ လွည့္ကစားရင္း ေျပာသည္။ သူက စႏုိး၏ ႏႈတ္ခမ္းကုိ စုပ္နမ္းလုိက္သည္။
“လူကုိ ေျပာတာလား၊ လီးကုိ ေျပာတာလားကြယ္”
“အံမယ္ ကြယ္ေတြ ဘာေတြ သံုးလုိ႔ မင္းအသက္က ဘယ္ေလာက္လဲ”
“၁၅ ႏွစ္”
“ေဟာေတာ့ အင္းေပါ့ေလ ခုမွ ၁၀ တန္းဆုိေတာ့ ဒါေပမယ့္ မင္းက အရြယ္နဲ႔ မလုိက္ေအာင္ ဒီကိစၥ ကၽြမ္းက်င္ေနပါလား”
“ဘယ္လုိ ကၽြမ္းက်င္တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ ကၽြမ္းက်င္တယ္ဆုိတာ ထပ္သိရေအာင္ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ ၾကက္ဥခုႏွစ္လံုးနဲ႔ ႏြားႏုိ႔ တစ္ခြက္ေလာက္

တုိက္ပါဦး၊ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဗုိက္ဆာေနတယ္၊ ဒီည စားဖုိ႔ ျပင္ဆင္လုိက္ဦး မမနီလာ ျပန္လာေတာ့မယ္”
“အင္းပါ၊ တို႔သိပါတယ္၊ ဒီညလည္း ရွင္ကေလးရဲ႕ လီးနဲ႔ ကၽြန္မေတာ့ ေမ်ာ့ေနဦးမွာပါပဲ”
“‘ဒါဆုိ ေလွ်ာ့ေပးမယ္ေလ”
“ဟင့္အင္း မမနီလာထက္ တုိ႔ကုိ ပုိလုိးေပးရမယ္”
“ဒါဆုိ မမနီလာ ျပန္မလာခင္ ဥေလးကုိ ငံုထားေပး၊ ကုိက္ေတာ့ မကုိက္ၾကည့္နဲ႔ေနာ္”
“အင္းပါ ဒီေလာက္ေတာ့ သိပါတယ္”
ထြန္းထြန္းက ေခါင္းအံုးကုိ ကုတင္တြင္မွီကာ ကုိယ္ကုိ မတ္အိပ္လုိက္ၿပီး ေပါင္ကားေပးလုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာ္ လတံကုိ ပင့္ကုိင္ကာ ေဂြးဥကုိ

ပင့္ေပးလုိက္သည္။ စႏုိးက ညတြင္ ေစာက္ဖုတ္အား ပုိလုိးေပးရန္ လာဘ္ထုိးခ်င္သည္လား သို႔မဟုတ္ လဥကုိ စုပ္ေပးခ်င္တာလား မသိေပမယ့္

ေဂြးဥကုိ စုပ္ေပးေလသည္။ လွ်ာျဖင့္ ဥႏွစ္လံုးကုိ ပင့္တင္လုိက္ၿပီး ႁပြတ္ဆုိကာ စုပ္ထည့္လုိက္သည္။ ဥတစ္လံုးက ႁပြတ္ခနဲ ဝင္သြားသည္။

ထြန္းထြန္းက စႏုိး၏ နဖူးမွ တြဲက်ေနေသာ ဆံႏြယ္မ်ားကုိ သပ္တင္ကာ ၾကည့္လုိက္သည္။ စႏုိး၏ မ်က္မွန္ေအာက္မွ မ်က္လံုးမ်ားက

ေမွးစင္းေနသည္။ တကယ္ ဖီးလ္နဲ႔ စုပ္ေပးေနသည္။ မ်က္မွန္က အနီးမႈန္လား အေဝးမႈန္လား ေမးၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း သူမႏႈတ္ခမ္းထဲမွ

ကုိယ့္ေဂြးဥက အရသာ ရွိေနသည္မုိ႔ ဖီးအပ်က္မခံေတာ့။

သူမနည္းနည္းေမာလာေတာ့ ၾကက္ဥ ေဖ်ာ္ခုိင္းလုိက္သည္။ ၾကက္ဥေသာက္ရင္း ညတြင္ ဖုိက္ရမည့္နည္းမ်ားကုိ စဥ္းစားသည္။ နီလာ

ျပန္မေရာက္ခင္ တစ္ကုိယ္လံုး ကုိယ္ပတ္တုိက္သည္။ မိန္းကေလး အိမ္တြင္မုိ႔ အျပင္ မထြက္ရဲ။ ေရခ်ိဳးခန္းက သိပ္မလံုခ်င္သမုိ႔ အိမ္တြင္း၌သာ

သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ရသည္။ နီလာျပန္ေရာက္လာေတာ့ ကုိယ္လည္း သန္႔ရွင္းၿပီးၿပီမုိ႔ တဝနမ္းလုိက္သည္။ နီလာက နမ္းေနရင္း ခါးေလးေကာ့ကာ ေဆာင့္ျပသည္။ “အ အ” ဟုလည္း ညည္းျပေသးသည္။
“ကဲ အားရွိေအာင္ အရင္စားလုိက္ဦး၊ ၿပီးမွ မေအာ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ဖုိက္ေပးမယ္”
“ဒါေၾကာင့္ မင္းေလးကုိ ခ်စ္တာ”
ညစာလည္း ေစာေစာ က်က္သျဖင့္ နီလာတစ္ေယာက္ အဝတ္ပင္ မလဲႏုိင္ဘဲ ေရလွဲရင္ရွားျဖင့္ ညစာစားသည္။
သူမက အရွက္ေျပ”မဟုတ္လည္း သူက အကုန္ခၽြတ္ခုိင္းမွာပဲ ဥစၥာ ” ဟု ေျပာသည္။
“ခ်စ္ခ်စ္”
လုိးရေတာ့မည့္အခ်ိန္ေရာက္ၿပီဆုိေတာ့ သူ႔အေခၚအေဝၚေတြ ေျပာင္းလုိက္သည္။
“ေျပာ ေမာင္”
အိပ္ခန္းထဲသုိ႔ ဆရာမႏွစ္ေယာက္၏ ခါးကုိ ဖက္ရင္း ဝင္လုိက္သည္။
“ခ်စ္ခ်စ္တုိ႔က ကုတင္ေပၚ လက္ေထာက္ၿပီး အရပ္လုိက္ ကုန္းထားေပး၊ ကၽြန္ေတာ္ အုိးအလွကုိ ခံစားရင္း ေနာက္ကေန လ်က္ေပးမလုိ႔”
နီလာက ရင္ရွားေလးမုိ႔ ခၽြတ္ခ်လုိက္သည္။ စႏုိးကေတာ့ အက်ႌခၽြတ္ေနေသးသည္။ မၾကာမီ သူမလည္း နီလာ့ေဘးတြင္ ေလးဘက္ေထာက္လုိက္

သည္။ နီလာ၏ အုိးက အပ်ိဳႀကီးအုိးမုိ႔ အယ္သည္။ စႏုိး၏ အုိးက အဖုိက္ခံထားရသည့္အုိးမုိ႔ ေလ်ာခ်င္ေသာ္လည္း အပ်ိဳဂုဏ္ကုိ ထိန္းေနေသးသျဖင့္ ခၽြန္မေယာင္ေယာင္ ျပားသည္။ ထြန္းထြန္းက ေနာက္မွ ဒူးေထာက္ခ်ကာ အုိးႏွစ္လံုးကုိ တင္းတင္းဆုပ္နယ္လုိက္ၿပီး ပုိအယ္ထြက္ေနေသာ နီလာေစာက္ဖုတ္ၾကားမွ ေစာက္ေစ့နီတ်ာရဲေလးကုိ လွ်ာဖ်ားနဲ႔ ကလိလုိက္သည္။ စႏုိးေစာက္ဖုတ္ကုိလည္း စီးေၾကာင္းတည့္တည့္ လက္ခလယ္နဲ႔ ကလိထားသည္။ နဂုိကတည္းက ခံခ်င္စိတ္ ျပင္းျပေနၾကသည္မုိ႔ ဖီးလ္အတက္ျမန္ၾကသည္။ အင္း အင္း
အဲအဲနဲ႔ ညည္းၾကၿပီ။

ခႏၶာကုိယ္ထဲတြင္ လွ်ာသည္ ႂကြက္သား အသန္မာဆံုး ျဖစ္သည္။ ထြန္းထြန္းက လွ်ာကုိ လိပ္ကာ ေစာက္ေခါင္းထဲ ထုိးေမႊသျဖင့္ နီလာေရာ စႏုိးပါ အထြဋ္အထိပ္ အရသာကုိ ခံစားရင္း ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္မိၾကသည္။ ထြန္းထြန္းကလည္း ပုိပုိ ေမွာက္လာေသာ နီလာနဲ႔ စႏုိးေစာက္ဖုတ္ကုိ လက္ညိဳးျဖင့္ ထုိးထည့္လုိက္ လွ်ာျဖင့္ ထုိးထည့္လုိက္လုပ္ကာ ျဖည့္ဆည္းေပးသည္။ နီလာမွာ ေန႔ခင္းကတည္းက ဆာေနသူမုိ႔

ေအာင့္မထားႏုိင္ေတာ့ဘဲ ၿပီးသြားရသည္။ ထြန္းထြန္းကလည္း ဆရာမ ေစာက္ရည္ကုိ မ်ိဳခ်ေပးသည္။ နီလာခဏလဲက်သြားေတာ့

စႏုိးေစာက္ဖုတ္ကုိ ဆက္လႈပ္ရွားသည္။ စႏုိးက ၿပီးခ်င္ေသာ္လည္း အရသာက ေခါင္ခုိက္ေနသည္မုိ႔ ေအာင့္ကာ ခံေပးသည္။ နီလာက

ခဏၾကာေတာ့ ကူေပးသည္။ နီလာက ၿဖဲ။ ထြန္းထြန္းကလ်က္ေတာ့ စနုိးလည္း ၿပီးသြားရသည္။ စႏုိး၏ ေစာက္ရည္ၾကည္ၾကည္မ်ားကိုလည္း

ထြန္းထြန္းက အျမတ္တႏုိး ၿမိဳခ်သည္။
“မင္းေလးရဲ႕ လွ်ာနဲ႔ေတာင္ တုိ႔မွာ ေမ်ာ့ေနၿပီ”
“အားျပန္ရွိေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္ဟာ စုပ္ေပးရင္း ေစာင့္မယ္ေလ”
ထြန္းထြန္းသည္ ရွယ္စုပ္ခုိင္းသည္။
“လဥကုိ တစ္ေယာက္တစ္လံုး”
“လတံကုိ ေအာက္ကေန ပင့္လ်က္”
“နီလာ လထိပ္ကုိငံု”
“ပါးစပ္နဲ႔ ကြင္းတုိက္”
“လာခဲ့”
ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ ဖီးလာေတာ့ နီလာေခါင္းကုိ ဖိကုိင္ကာ အာေခါင္ထိ ထုိးသြင္းၿပီး ပါးစပ္ကုိ လုိးသည္။ နီလာအသက္႐ႈၾကပ္လာေတာ့

စႏုိးပါးစပ္ကုိ ဆက္လုိးသည္။ နည္းနည္း အာသာေျပေတာ့ ျပန္စုပ္ခုိင္းသည္။ အရွိန္ရေနသည္မုိ႔ သိပ္အားမရေတာ့သျဖင့္ နီလာႏွင့္ စႏုိးကုိ

ဒူးေထာက္ထုိင္ခုိင္းၿပီး သူက ရပ္လုိက္သည္။ ပါးစပ္ကုိ ပူးဟထားေစသည္။ သူက ေခါင္းကုိ ကုိင္ၿပီး ပါးစပ္တစ္ေပါက္ခ်င္းစီ ထုိးကစားသည္။ သိပ္အားမရျပန္သျဖင့္ စစခ်င္း နီလာပါးစပ္ကုိ ခပ္ျပင္းျပင္း လုိးလုိက္သည္။ ေနာက္ စႏုိးကုိလည္း ခ်န္မထားပဲ ဆက္ဆြဲသည္။
“ပါးစပ္နဲ႔ တခ်ီၿပီးၾကရေအာင္ေနာ္”
ေစာက္ဖုတ္ကုိ တြယ္ခုိင္းေနမည္ စုိးေသာေၾကာင့္ ထြန္းထြန္း ကာဘာယူကာ ပါးစပ္ကုိသာ ဆက္လုိးသည္။
“ေမာၿပီ”
နီလာက ပက္လက္ေလး လဲက်သည္။ သူက စႏုိးပါးစပ္ကုိ ဆက္လုိးသည္။ စႏုိးလည္း မခံႏုိင္ေတာ့။ အိပ္ေနေသာ နီလာပါးစပ္ထဲ ေမာက္အိပ္ကာ ဆက္ထည့္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လုိးသည္။ စႏုိးက သူ႔တင္ပါးေပၚ လက္တင္ထားကာ ဖိခ်သည္။ သူလည္း နီလာပါးစပ္ထဲကေန လီးကို မထုတ္ခ်င္သမုိ႔ ဆက္တြယ္သည္။ နီလာတြန္းထုတ္ေတာ့မွ သူက စႏုိးပါးစပ္ကုိ ဆက္တြယ္သည္။
“လက္နဲ႔ ေဆာ့ဦးမယ္”
နီလာအလွည့္ေရာက္ေတာ့ နီလာက လက္နဲ႔ ကြင္းထုေပးသည္။
“အၾကာႀကီးပဲ”
နီလာက ညည္းသည္။ သူက နီလာပါးေခါင္းကုိ ဆြဲကာ ပါးစပ္ထဲ သိပ္ျပန္သည္။ နီလာလည္း ျငင္းမရသည္မုိ႔ ပါးစပ္ ဟေပးသည္။ ေနာက္ေစ့ကုိ ဖက္ၿပီး လီးကုိ ပါးစပ္ထဲ အျပည့္သိပ္ထည့္ကာ ေမႊသည္။ နီလာမွာ ထြန္းထြန္း၏ ထူးျခားေသာ လုိးနည္းေၾကာင့္ ေမာလ်က္ ရွိသည္။ အာေခါင္လည္း နာေနသည္။ ပါးစပ္ကုိ ျပည့္ျပည့္သြားသည္။ ပါးေစာင္လည္း နာကုန္ၿပီ။ သူက မၿပီးေသး။ စႏုိးဘက္ လွည့္မွ နည္းနည္း သက္သာသည္။
“ၿပီးေတာ့မယ္ ၿပီးေတာ့မယ္”
နီလာေအာင့္ခံရသည္။ လုိးခ်က္က ျမန္လည္းျမန္ ၾကမ္းလည္းၾကမ္းသည္။ ၾကမ္းျပင္တြင္ သူမတုိ႔ ဒူးေထာက္ထားေပးသည္။ ထြန္းထြန္းက အရပ္လုိက္ ေခါင္းႏွစ္လံုးကုိင္ကာ ပါးစပ္ တစ္ေပါက္ၿပီး တစ္ေပါက္ သြင္းသည္။
“မ်က္မွန္ေပၚ မ်က္မွန္ေပၚ”
နီရဲထြတ္ေနေသာ လီးထိပ္က မ်က္မွန္နားတြင္ ကပ္ေနသျဖင့္ စႏုိးတစ္ေယာက္ ေၾကာက္မိသည္။ သူမေခါင္းကုိ ကုိင္ထားသျဖင့္ ႐ုန္းမရ။ လီးရည္က မ်က္မွန္ေပၚ တျဗစ္ျဗစ္ ထြက္က်သည္။ မ်က္မွန္ ႏွစ္ဖက္လံုးေပၚ လြတ္ခ်သည္။ လီးရည္က ေက်ာ္တက္လာသည္လည္း ရွိသည္။ ေက်ာ္တက္လာေသာ လီးရည္ေၾကာင့္ နဖူးမ်ား နားထင္မ်ားတြင္ ေပက်ံကုန္သည္။ မ်က္မွန္မွလည္း တြဲက်ကုန္သည္။ ပါးျပင္မွ ရင္ၫႊန္႔ေပၚသုိ႔ စီးဆင္းသည္။ မ်ားလုိက္သည့္ လရည္။ နီလာက စႏုိးမ်က္မွန္နဲ႔ ပါးျပင္ နားထင္စသည့္ေပၚမွ လရည္မ်ားကုိ လ်က္ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ ငံုထားကာ စႏုိးပါးစပ္ထဲ ေထြးထည့္ေပးသည္။ စႏုိးက တဖန္ သူမပါးစပ္ထဲ လရည္ ျပန္ေထြးထည့္သည္။ လရည္ကုိ သူတျပန္ ကုိယ္တျပန္ ေထြးထည့္ေပးရင္း ကုန္သြားသည္အထိ လ်က္ၾကသည္။

အန္တီမူ၊ မခုိင္၊ နီလာႏွင့္ စႏုိးအျပင္ သူ႔လီးဇယား ထပ္႐ႈပ္ခ်င္သူ မိန္းကေလး မ်ားစြာ ရွိေသးသည္။ သူ႔ေဆးစြမ္းက ပုိယံုၾကည္ဖြယ္
ေကာင္းလာသည္။ အန္တီမူကုိ လုိးေပးရေၾကာင္း မခုိင္သိေတာ့ စိတ္မဆုိးသလုိ ဆရာမမ်ားကလည္း မခုိင္ကုိ လုိးေနေၾကာင္းသိေပမယ့္ မသိခ်င္

ေယာင္ေဆာင္ေနသည္။ ဒီဇင္ဘာ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေရာက္လာေတာ့ မခုိင္ႏွင့္ နီလာက ၿမိဳ႕တက္သြားသည္။ မခုိင္ႏွင့္ အန္တီမူကုိ လုိးရင္း

ထပ္ရွာခ်င္လာေတာ့ စာရင္း ေရးခ်ထားသည္။
၁။ မခုိင္ တူမ ေကဇင္
၂။ ဆရာမေလး ခ်ယ္ရီ
၃။ ဆရာမေလး ၿငိမ္း
၄။ ဆရာမေလး သက္သက္ေဇာ္
၅။ ဆရာမေလး အိအိစံ
၆။ ႏွင့္ ၇။ ကေတာ့ တေလာကမွ တျခားၿမိဳ႕ေျပာင္းလာသည့္ အထည္ႀကီးပ်က္မ်ား ျဖစ္ဟန္တူေသာ သူဇာနဲ႔ မာလာညီအစ္မ တုိ႔ျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖင့္

အနီးစပ္ဆံုးေသာ မခုိင္၏ တူမ ေကဇင္ကုိ ခ်ိန္လုိက္သည္။ ျမားနတ္ေမာင္သည္ပင္ သူ႔ေလာက္စြမ္းခ်င္မွ စြမ္းမည္။ သူကေတာ့ ေျမႀကီး လက္ခတ္ မလႊဲေပ။
“မင္းနဲ႔ တုိ႔နဲ႔ ညည အိပ္တာကုိ ေကဇင္ သိသြားၿပီကြယ္”
မခုိင္က သူ႔အား ေရာက္မဆုိက္ ဆီးေျပာသည္။
“ဒီေတာ့ မမက ဘာလုပ္ခ်င္လုိ႔လဲ”
“မသိေတာ့ပါဘူးကြယ္”
“ဘာ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဟင္”
“သူ သူလည္း မင္းနဲ႔ အိပ္ခ်င္သတဲ့”
“ခင္ဗ်ာ”
သူက အံ့ၾသခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ျပရေသးသည္။
“သူ႔ကုိ သနားတာပါကြယ္၊ တုိ႔အက်င့္မေကာင္းလုိ႔ တုိ႔အက်င့္ကုိ သူေခ်ာင္းေခ်ာင္းၾကည့္ေနလုိ႔ သူ ဒီစိတ္ေပါက္သြားတာ အဲဒါ တုိ႔အျပစ္ပါကြယ္”
“အဲလုိလည္း မဟုတ္ပါဘူး မမရယ္”
“တုိ႔တူမေလးကုိ သူ အၾကမ္းပတမ္းႀကီး မလုပ္ရဘူးေနာ္ သူက အခုမွ ၁၃ ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတာ၊ ကုိယ္ထြားတယ္ဆုိလည္း ေတာ္ေသးတယ္၊ ခုက ကုိယ္လံုးကလည္း ေသးေသးရယ္၊ ၿပီးေတာ့ အသားက မည္းတယ္၊ လွလည္း မလွျပန္ဘူး၊ သူေလ မလွရင္ စိတ္မဝင္စားဘဲ စိတ္ခ်မ္းသာရင္

ၿပီးေရာဆုိၿပီး မဟားတရား လုပ္လုိက္မွာ တူမေလးအတြက္ စုိးရိမ္တယ္”
“စိတ္ခ်ပါ မမရယ္၊ မမေရွ႕မွာပဲ လုပ္မွာပဲဥစၥာ”
“ကေလးကုိ ျဖည္းျဖည္း လုပ္ရမယ္ေနာ္ ကတိေနာ္”
“ကဲပါ မမရယ္ ကတိ ကတိ”
သူ ထင္ေတာ့ ထင္သည္။ ဒင္းေလးက အသက္ အျပည့္ေသးဘူးဆုိတာ။ သုိ႔ေသာ္ ဗြီဒီယိုကားမ်ားတြင္ ကေလးကုိ လုိးျပသည္လည္း ရွိသည္။

ကေလးလိင္ပညာေပးေတြလည္း ေဟာေျပာေနၾကသည္။ သုိ႔မုိ႔ ကေလးေစာက္ဖုတ္လည္း ခိခိ။ သူသည္ ႀကိတ္ဝမ္းသာေနမိသည္။
“ေကဇင္ေရ… ဝင္ခဲ့ပါကြယ္”
ေကဇင္က အလြတ္ဝင္မလာဘဲ လက္ထဲတြင္ ခရမ္းသီး ေလးငါးလံုးကုိင္ကာ ဝင္လာသည္။
“ဟဲ့ အဲဒါက ဘာလုပ္မလုိ႔လဲ”
“ဟုိ ဟုိ… သမီးဟာကုိ မလုပ္ရဲရင္ သမီးက လုပ္ရဲေအာင္ ခရမ္းသီးနဲ႔ ထုိးထည့္ျပမလုိ႔”
မခုိင္မွာ သူမတူမေလး ေကဇင္အတြက္ ရင္ဘတ္စည္တီးေတာ့ မဟုတ္။ သူမေပါင္ကုိ သူမ ျပန္ထုကာ အမေလး တသည္။
“မေၾကာက္ဘူးလား”
ထြန္းထြန္းက ေတာင္ေနေသာ သူ႔လီးကုိ ျပသည္။
“အန္တီေတာင္မွ ခံႏုိင္ေသးတာပဲ”
“ညည္းပဲ အန္တီေအာ္လြန္းလုိ႔ ႏုိးရတာဆုိ။ အဲဒါေၾကာင့္ ခုိးၾကည့္မိတာဆုိ။ အန္တီေတာင္ ေအာ္ရတာေနာ္”
“ကုိႀကီး ဖီးတက္ေအာင္ ေအာ္ေပးတာဆုိ အန္တီေျပာေတာ့”
ထြန္းထြန္းက ရယ္ခ်င္ေသာ္လည္း ၿငိမ္ေနလုိက္သည္။ ငတ္မည့္ကိန္းေတာ့ အေရာက္မခံႏုိင္။
“ကဲ ညည္းအန္တီကုိ ကုိႀကီးအရင္ လုိးျပမယ္၊ ေရွ႕ေပါက္ေရာ ေနာက္ေပါက္ေရာ လုိးမယ္ ေသခ်ာၾကည့္ထားေနာ္၊ ၿပီးမွ ခံခ်င္လား မခံခ်င္လား

စဥ္းစား”
“ကုိႀကီးလာတဲ့ ညတုိင္း သမီးခုိးၾကည့္ထားၿပီးသား”
သုိ႔ႏွင့္ ရင္သားဆုိ၍ အရာေလး တက္ကာစ၊ ေစာက္ေမြးဆုိ၍ ႏုႏုေလးပင္ မသန္းေသးေသာ အပ်ိဳမဒါန္းမေလးအား ထုိည၌ ေအးေအးေဆးေဆးေလး ေဖာက္လုိက္သည္။ ေသြးေတြ ထြက္ေတာ့ မခုိင္ပါ ေၾကာက္ေနသည္။ သူသည္ ေဆးနည္းတစ္နည္းတြင္ အပ်ိဳစင္၏ ေစာက္ဖုတ္ေသြးပါသျဖင့္ သူနည္းနည္းၾကမ္းၿပီး ေသးကုိ ယူလိုက္ေသးသည္။ ထုိေဆးက ပုိစြမ္းသည္။ ထုိကာလအတြင္း ထုိေဆးလည္း ေဖာ္လုိက္သည္။ တစ္ပတ္လည္း ၾကာေတာ့ ေကဇင္တစ္ေယာက္ အဖုတ္လည္း က်ယ္သြားသလုိ သူမအန္တီႏွင့္ အၿပိဳင္ခံႏုိင္သြားသည္။
“ေသးေသးေလးပဲလား ႀကီးႀကီးလား”
သူက ထုိသီခ်င္းဆုိေတာ့ မခုိင္က ေခါင္းအံုးနဲ႔ထုသည္။
“အန္တီကလည္း ေတာ္ႀကာ ကုိႀကီးစိတ္ဆုိးၿပီး မလာဘဲ ေနဦးမယ္”
“အမေလး ညည္းလူလား မလာမွာ သူက ညည္းအဖုတ္ကုိ ထပ္ခ်ဲ႕ခ်င္ေနေသးတာ၊ ဒီလာတာေတာင္ ညည္းကုိပဲ ေဆာ္ခ်င္တာ၊ ငါက မေကာင္းတတ္လုိ႔ အဆစ္ပါေနတာ ေတာ္ေရ သိလား”
ထြန္းထြန္းသည္ ေကဇင္ကုိ လုိးလုိ႔အားရၿပီးခ်ိန္တြင္ ခ်ယ္ရီဆုိေသာ ဆရာမေလးအား ေမွာ္ပညာျဖင့္ ျမဴလုိက္သည္။

ခ်ယ္ရီဆုိေသာ ဆရာမမွာ ကုိယ္လံုးညက္ညက္ေလး ျဖစ္သည္။ တင္ဟူ၍ မရွိသလုိ ရင္ဟူ၍လည္း သိပ္မရွိ။ မ်က္ႏွာေလးတစ္ကြက္က ထြန္းထြန္းအတြက္ စြဲမက္ဖြယ္ ေကာင္းေနသည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျပည့္ရန္ သံုးရက္လုိေသးသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆ၇ာမေတြ သိပ္ျပန္မလာေသး။ ခ်ယ္ရီက ၿငိမ္းနဲ႔ အတူအိပ္ေသာ္လည္း ေလာေလာဆယ္ သူမတစ္ေယာက္တည္း။ ထြန္းထြန္းသည္ ခ်ယ္ရီေနေသာ အေဆာင္ကုိ နံနက္ေစာေစာပင္ သြားခဲ့သည္။ ခ်ယ္ရီက ေရခ်ိဳးၿပီးခါစ ထမီရင္ရွားႏွင့္ သနပ္ခါးေသြးလိမ္းေနသည္။
“ဘာလာလုပ္တာလဲ”
“ဆရာမက အရမ္းလွတာပဲ”
“မင္းကုိ ေမးတာေျဖပါဦး”
ထြန္းထြန္းက ေျဖမေနေတာ့ဘဲ ေနာက္ကေန ကုိယ္လံုးကို သိမ္းႀကံဳးဖက္လိုက္သည္။
“ေဟ့ လြတ္ေနာ္”
ထြန္းထြန္းသည္ ပခံုးသားမ်ားကုိ နမ္းသည္။
“လူေတြ ျမင္ကုန္မယ္”
“တံခါး ထပိတ္ေပးေလ”
“ဟြန္း ကုိယ့္ဘာသာကိုယ္ ထပိတ္ပါလား”
ထြန္းထြန္းလည္း အလုိက္သိစြာ တံခါးထပိတ္သည္။ ၿပီးေနာက္ ခ်ယ္ရီဆီ ျပန္ထုိင္ကာ ေနာက္မွ ဖက္လုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီကုိယ္ကုိ ဆြဲ၍ ရင္ခြင္ထဲထည့္သည္။
“တကယ္ပဲေတာ့”
ခ်ယ္ရီက ညည္းသည္။ ကုိယ္လံုးက ေသးသြယ္သျဖင့္ တကုိယ္လံုး ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္လာသည္။ သူက ပါးကုိ ဘယ္ျပန္ ညာျပန္ နမ္းလုိက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းကုိ စုပ္လုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီလည္း ဖီးလ္လာေတာ့ ျပန္စုပ္ေပးသည္။ သူက ထမီရင္ရွားကုိ အေပၚယံမွေနကာ ႏုိ႔ကုိ ပြတ္ေပးသည္။

ခ်ယ္ရီက ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ျပန္စုပ္ေပးလာသည္။ အေပၚယံမွေန၍ ဆက္ကာ ေအာက္ကုိ ဆက္ပြတ္သပ္သြားေပးသည္။ အပ်ဳိေလးမုိ႔လား မသိ။ အုိးက တင္းက်စ္ေနသည္။ အုိးကို ပြတ္သပ္ေပးၿပီး ေပါင္ကုိ ပြတ္ကာ ထမီစကုိ စပင့္သည္။
“တုိ႔ေၾကာက္တယ္”
ခ်ယ္ရီက လူးလွိမ့္ရင္း ေျပာသည္။ ကုိယ္လံုးက ေသးသျဖင့္ အုိးလည္း ေသးသည္။ ထမီစကုိ အကုန္ပင့္တင္ၿပီး အုိးကုိ ပြတ္သည္။

တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေပါင္ၾကားကုိ ပြတ္သည္။ ခ်ယ္ရီက တအင္းအင္းညည္းရင္း ေကာ့လာသည္။ ေစာက္ေမြးေတြက ေပါက္ခါစပဲ ရွိေသးသည္။

ပညာေရးတကၠသုိလ္မွ ဆရာမတန္းျဖစ္လာၿပီး ယခုႏွစ္မွ စတင္တာဝန္ထမ္းေဆာင္သူ ျဖစ္ရာ အသက္အားျဖင့္ ခုမွ ၁၈ သာရွိေသးသည္။ အပ်ိဳစစ္စစ္ေလးလည္း ျဖစ္သည္။ ကေလးအေမ ေစာက္ဖုတ္က ဘယ္လုိ၊ အပ်ိဳႀကီးေစာက္ဖုတ္က ဘယ္လုိ၊ အလုိးခံဖူးသည့္ အပ်ိဳေစာက္ဖုတ္က ဘယ္လုိ အပ်ိဳစစ္စစ္ ေစာက္ဖုတ္က ဘယ္လုိဆုိတာ ထြန္းထြန္း ခြဲျခားတတ္ၿပီ။ ထြန္းထြန္းသည္ ခ်ယ္ရီလက္ကုိ ယူ၍ ပုဆုိးနဲ႔ ေရာ၍ လီးကုိင္ခုိင္းသည္။ ခ်ယ္ရီ မရဲ တရဲကုိင္ၿပီး ျပန္လြတ္သည္။ သူက ျပန္ဆြဲကာ ျပန္ကိုင္ခုိင္းသည္။ ခ်ယ္ရီက ကုိင္႐ံုကုိင္ထားသျဖင့္ ကြင္းထုသည့္ပံု လုိက္လုပ္ခုိင္းသည္။
“မလုပ္တတ္ဘူးကြာ”
“ျဖည္းျဖည္းခ်င္ လုပ္ေနာ္”
ခ်ယ္ရီကုိ ကြင္းထုသင္ေပးၿပီး သူက ထမီရင္ရွားကုိ ခၽြတ္ခ်ကာ ႏုိ႔ကုိ ပြတ္ရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စုိ႔ေပးသည္။ ခ်ယ္ရီက ဖီးလ္လာသျဖင့္ လီးကုိ

တအားဆုတ္ကိုင္သည္။ သူကလည္း အနာခံလုိက္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေအာက္ကုိ စုပ္ဆင္းရာ ေစာက္ဖုတ္နား ေရာက္လာသည္။
“မလုပ္နဲ႔ မေနတတ္ဘူး”
တအင္းအင္းညည္းရင္း တားသည္။ သူ႔ေခါင္းကုိ ကုိင္၍ တြန္းလြတ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ထြန္းထြန္းက ႏွပ္ၿပီးသားမုိ႔ ေအးေဆးပင္ ေစာက္ေစ့ကုိ

လွ်ာနဲ႔ ကလိေပးသည္။ ခ်ယ္ရီမွာ ေကာ့ေကာ့တက္သြားသည္။ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းက သူ႔ေက်ာကုိ လာပြတ္ေနသည္။ သူလည္း မနားတမ္း ငံုလုိက္သည္။ အုိးေသးေသးေလးကုိ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မတင္လုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီမွာ ၾကမ္းျပင္ကုိ ကုတ္ကာ ညည္းညဴေနသည္။

အုိးေသးေသးေလးကုိ ရွယ္ ညစ္ေပးသည္။ အေပၚကုိ ဆက္လ်က္တက္ေပးရင္း မသိမသာ လီးကုိ တံေတြးဆြတ္ကာ ခ်ယ္ရီေစာက္ေခါင္းထဲကုိ သိပ္ထည့္သည္။
“အု”
“အ”
“အြန္႔”
ခ်ယ္ရီက သူ႔လက္ေမာင္းကုိ ဖက္ထားရင္း လက္သည္းမ်ားျဖင့္ ကုတ္သည္။ သူကလည္း ဆက္ထည့္သည္။ သူ႔လီးက ျပဳျပင္ထားသည့္ လီးမုိ႔ ေတာ္ေတာ္ႀကီးသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခ်ယ္ရီတစ္ေယာက္ အသံထြက္မည္လည္းေၾကာက္ ေအာ္လည္းေအာ္ခ်င္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ သူ႔လက္ေမာင္းကုိ ကုတ္ျခစ္ေနသည္မွာ မဆန္း။ သူကလည္း ဆက္ထုိးထည့္သည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္ ေဖာက္လုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီမွာ အစြမ္းကုန္ ေကာ့ေပးထားရသည္။

သူငယ္ခ်င္းၿငိမ္းက ဘဲေတြနဲ႔ အိပ္ဖူးသူ ျဖစ္သည္။ သူက ညညဆုိ သူမ၏ အခံပံုျပင္ ေျပာျပသည္။ ခံေပးရာတြင္ ခါးေကာ့ထားလွ်င္

ေကာင္းလည္းေကာင္းသည္။ အနာလည္း သက္သာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲကုိလည္း လီးက ေရွာေရွာ႐ႈ႐ႈ ဝင္သည္ဟု ေျပာဖူးသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူမလည္း တတ္သမွ် မွတ္သမွ် လုိက္လုပ္ရသည္။ လီးက အဆံုးထိ ဝင္ေတာ့ ထြန္းထြန္းက ခဏစိမ္ထားသည္။ ခ်ယ္ရီမွာေတာ့ ေအာင့္ေနသည္။

ပူက်စ္ေနသည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သြင္းထုတ္လုပ္လုိက္ကာမွ အနာသက္သာလာသည္။ ေနာက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေကာင္းလာသည္။ ထြန္းထြန္းသည္ ခ်ယ္ရီ၏ ကုိယ္လံုးေလးကုိ စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္စဥ္က တင္မွ ဖက္ထားၿပီး အရပ္လုိက္ လုိးျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ ခ်က္ခ်င္း အေကာင္ အထည္ေဖာ္သည္။ လုိးရင္း ခ်ယ္ရီေပါင္ကုိ သူ႔ခါးအား ဖက္ရန္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လုပ္သည္။ ေနာက္ဆံုး ခ်ယ္ရီက ခံရင္း သူခါးကုိ ေျခသလံုးျဖင့္ ဖက္သည္။ လက္ကုိ ပခံုးဖက္ခုိင္းသည္။ အေျခအေနေကာင္းလာေတာ့ သူက ခ်ယ္ရီခါးကုိ ဖက္ကာ ဒူးေထာက္လုိက္သည္။ ဒူးအေထာက္လုိက္ ခ်ယ္ရီကို ဆက္ဖက္ထားသည္။ ခ်ယ္ရီက အေပၚမွ ေဆာင့္ခ်သလုိ ျဖစ္လာသည္။ သူလည္း ခ်ယ္ရီကုိယ္ကုိ ေဆာင့္ခ်ေစသည္။ သူက ေဆာင့္ခ်ေနေသာ ခ်ယ္ရီမ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း ဆံပင္ျဖင့္ ဖံုးကာ ေခါင္းကုိ ငံု႔ထားသျဖင့္ မျမင္ရ။ ေနာက္မွ ၾကည့္ေတာ့မည္။ သူ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မတ္တပ္ ရပ္လုိက္သည္။ ဒါ သူျဖစ္ခ်င္ေသာ ပံုစံ။ သူက အရပ္လုိက္ ခ်ယ္ရီက သူ႔အား ဖားဖက္ထားသလုိ ဖက္ထားကာ ေဆာင့္ခ်သည္။
“အင္း အင္း က်မ အရမ္းနာေနၿပီ အား အင္း နာတယ္”
“ခဏေန ေကာင္းသြားမယ္”
သူက အပ်ိဳစစ္စစ္ကုိ ပံုစံသစ္ျဖင့္ အရသာရွိစြာ လုိးေနရသျဖင့္ အ႐ႈံးခံလုိ႔ မျဖစ္သည္မုိ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာခ်င္ေသာ္လည္း မစာႏုိင္။ ခ်ယ္ရီမွာ တအားအား နဲ႔ ျဖစ္ေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ေညာင္းလာမွ ေအာက္ခ်ကာ ၾကမ္းျပင္တြင္ ပက္လက္ဖုိက္သည္။ ဖုိက္ရင္း ကုိယ္လွိမ့္ကာ ခ်ယ္ရီကုိ အေပၚတလွည့္ သူအေပၚတလွည့္ဖုိက္သည္။
“က်မ ေမာေနၿပီ ဟား ဟင္း ဟင္း”
“ရတယ္ ခဏေလး ၿပီးေတာ့မယ္”
ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပက္လက္ ျဖစ္ေနေသာ ခ်ယ္ရီကုိသူ အဆံုးသတ္လုိးလုိက္ၿပီး လရည္ကုိ ဗုိက္သားျပင္ေပၚ လြတ္ခ်ေပးလုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီမွာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ကို မထႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားသည္။
“သူမ်ား ၾကားဖူးတာေတာ့ ငါးမိနစ္ေလာက္ပဲဆုိ၊ ရွင္က တစ္နာရီနီးပါးကုိ ဘာလုိ႔ ၾကာတာလဲ”
“က်င့္ထားတာေပါ့ကြာ”
“ျပန္ေတာ့”
“ေနာက္တခ်ီၿပီးရင္ ျပန္မယ္”
“လုပ္ဦးမယ္”
“အင္းေပါ့”
“က်မေတာ့ ေသပါၿပီ”
“မေသဘူး စိတ္ခ်၊ မျပန္ပါနဲ႔ေတာ့လုိ႔ မတားဖုိ႔ပဲ လုိတယ္”
“ဟြန္း စိတ္ခ်”
ခ်ယ္ရီကုိ ရင္ခြင္ထဲ ဖက္ထားရင္း စကားေျပာေနသည္။ ေနာက္ ဘာဘာညာညာ ဆက္ေျပာၿပီး အနမ္းမ်ားဖလွယ္ကာ ဆက္ဖုိက္သည္။

သံုးရက္ေလာက္ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ ခ်ယ္ရီအခန္းထဲမထြက္ဘဲ ကုိယ္ေဖ်ာက္ေနလုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီ ျပန္လြတ္ေသာ္လည္း မရ။ လီးစုပ္ေပးရင္
ျပန္မယ္ဆုိသျဖင့္ ခ်ယ္ရီခမ်ာ ကုိင္ပင္ မကုိင္ေပးရဲေသာ လီးကုိ စုပ္ေပးရသည္။ ဟုိလုိစုပ္ ဒီလိုစုပ္ဆုိသျဖင့္ လုိက္စုပ္ေပးရသည္။ ၿပီးေတာ့လည္း မျပန္။ ဖင္အလုိးခံရင္ ျပန္မည္ဆုိသျဖင့္ ခ်ယ္ရီ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ဖင္ခံေပးရျပန္သည္။ မျပန္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ေက်ာင္းဖြင့္ေတာ့မည့္ညမွ ထြန္းထြန္းက မျပန္ခ်င္ ျပန္ခ်င္ ျပန္သြားသည္။ ခ်ယ္ရီမွာ ထြန္းထြန္းျပန္သြားမွ ေစာက္ဖုတ္ေလး ဟာတာတာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

ၿငိမ္းျပန္ေရာက္လာေတာ့ ခါတုိင္းလုိပင္ သူမက သူမခံေပးသည့္ပံုစံ သူ႔လုိက္ကုန္းေပးေသာ ေယာက်္ားမ်ား လုိးသည့္ပံုစံကုိ ေျပာျပသည္။
ခ်ယ္ရီက နင္ သူတုိ႔ဟာ စုပ္ေပးရလား ေမးေတာ့ ၿငိမ္းက စုပ္ပါဘူး နံက နံနဲ႔ ဟု ေျပာသည္။ နင့္ကို ဖင္ေတာင္းလုိးၾကလား ဆုိေတာ့ အမေလး လံုးဝ မေတာင္းဘူး။ စသျဖင့္ ေျပာလာရင္း “နင္က ဘာလုိ႔ အဲလုိ ေမးတာလဲ၊ ခါတုိင္း ငါေျပာတာပဲ နင္နားေထာင္ေနတာ ခုမွ ထူးထူးျခားျခား ပါလား”
“ငါ အဲလုိ ခံခဲ့ရလုိ႔ပါ”
“ဘာ”
ထုိေန႔၌ ဆရာမၿငိမ္းတစ္ေယာက္ သူမအတန္းနဲ႔ မဆုိင္ေသာ ဒသမတန္းမွ ထြန္းထြန္းဆုိသည့္ေက်ာင္းသားအား ေက်ာင္းနားခ်ိန္ ခဏေခၚေတြ႕ခဲ့သည္။ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္၌ ထြန္းထြန္းသည္ ခ်ယ္ရီႏွင့္ ၿငိမ္းတုိ႔ အိပ္ေဆာင္သို႔ ေစာစီးစြာ ေရာက္ေနနဲ႔ခဲ့သည္။ ခုတေလာ
သည္လီးက အစားေကာင္းေတြ စားေနရသည္။ ခ်ယ္ရီေျပာေတာ့ ၿငိမ္းတြင္ ဘဲသံုးေပြ ရွိသည္။ ဟုိကလည္း ၿငိမ္းကုိ လက္ထပ္မည္ မဟုတ္သလုိ ၿငိမ္းကလည္း သူတုိ႔ကုိ လက္ထပ္မည္ မဟုတ္ဟု ဆုိသည္။ ဒါဆုိ “ကက” ေပါ့ဆုိေတာ့ “လူဘဝမွာ လူ႔စည္းစိမ္ကုိ အျပည့္အဝ ခံစားဖုိ႔က လူ႔အခြင့္အေရးပဲ” ဟု ၿငိမ္းက ေျပာသည္တဲ့။

လူ႔အခြင့္အေရးမေလးၿငိမ္း။ သူမကုိ ရည္းစားစကားေျပာျခင္းမရွိဘဲ ဘဝကုိ ရယူသြားခဲ့သူက အစ္ကုိ႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ။ သန္းႏုိင္ထြန္း။ ထုိေန႔က အိမ္တြင္ ဘယ္သူမွ မရွိ။ ထုိအခ်ိန္ သန္းထြန္းႏုိင္က ဘယ္ကေန ဘယ္လုိ ဆုိက္ဆုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္လာသည္ မသိ။ ဧည့္သည္မုိ႔ သူမက ေကာ္ဖီ ေဖ်ာ္ေပးရန္ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲ အဝင္ သန္းထြန္းႏုိင္က ေနာက္က လုိက္ပါလာသည္။ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေနခ်ိန္ ေနာက္ကေန၍ အုိးကုိ ကုိင္သည္။
သူမ ေအာ္ရမလုိ ၿငိမ္ခံရမလုိ ျဖစ္ေနခ်ိန္ သန္းထြန္းႏုိင္က ပုိရဲတင္းလာသည္။ ခါးကုိ ဖက္ထားၿပီး ေနာက္ကေန ေတ့ထားသည္။ ေနာက္မွ အုိးက သူ႔ဟာႀကီးနဲ႔ ေထာက္ထားေတာ့ ၿငိမ္းလည္း စိတ္ေတြ ေျပာင္းကာ ရင္ေတြ ခုန္လာသည္။ ေနာက္ကေန ေျဖးေျဖးခ်င္း ေတာ့ကစကားေတာ့ ပုိဆုိးလာသည္။ သန္းထြန္းႏုိင္ကလည္း ဘယ္ေကာင္မကုိ ဘယ္အထာႏွင့္ ရသည္ဆုိသည္ကုိ သိေနသူ။ သည္အိမ္ထဲတြင္ပင္ ၿငိမ္း၏ အေမေရာ အစ္မေရာ သူခ်ခဲ့ဖူးသည္ မဟုတ္လား။ ၿငိမ္းတုိ႔ အေမက အရြယ္တင္သည္။ မုဆုိးမဆုိေသာ္ျငား ျပင္ဆင္တတ္သည္။ ဒါကုိ သူအကြက္ေခ်ာင္းၿပီး လာလာစားသည္။ မုဆုိးမေလးကို ခုိးခုိးစားရင္း အစ္မျဖစ္သူက မိသြားသည္။ အေမက သမီးကုိ ဘာမွ မေျပာႏုိင္ေတာ့။ သူကလည္း သမီးႀကီးကုိ
ဆြဲဖုိက္လုိက္သည္။ အေမနဲ႔ အစ္မကုိ နည္းနည္း႐ုိးလာသည္မုိ႔ ကုိးတန္းသာ ရွိေသးေသာ ၿငိမ္းကုိ ၾကံလုိက္ရသည္။ သည္ေန႔ အႀကံေအာင္ၿပီ။

ၿငိမ္းတစ္ေယာက္ ေကာ္ဖီခြက္ကုိ ခ်ကာ သူ႔လက္ကုိ ဖယ္ေစခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ကုိင္သည္။ သန္းထြန္းႏုိင္က ႐ုိးၿပီးသား။ ၿငိမ္းတစ္ေယာက္ မီးဖုိေဆာင္ထဲတြင္ အစ္ကုိ႔ထံ အလည္လာတတ္ေသာ မရင္းႏွီးသည့္ လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ အပ်ိဳစင္ဘဝကုိ အပ္ႏွံခဲ့ရသည္။
အိမ္ေနရင္း တစ္ဆင့္တည္းသာ ရွိသည့္ ဂါဝန္ကုိ ဝတ္ထားမိၿပီး အတြင္းခံမ်ား ဝတ္မထားမိသည္က အမွား။ ဂါဝန္ကုိ ပင့္လုိက္ေတာ့ အကုန္ကၽြတ္ၿပီးသား။ စစခ်င္း ေနာက္ကေန အလုိးခံရသျဖင့္ ေနာက္မွ သည္ကိစၥ မလြယ္မွန္း သိရသည္။ ေရွ႕ဘက္ကေန ေတာ္ေတာ္ခံဖူးမွ ေနာက္ကေန အလုိးခံရသည္တဲ့ေလ။ ဒါကုိ သူမ၏ အတန္းေခါင္းေဆာင္ မင္းကုိႏုိင္က ေျပာျပခဲ့သည္။ မင္းကုိႏုိင္နဲ႔လည္း ဘယ္ကေန ဘယ္လုိ ျဖစ္သြားသည္ မသိ။ စာေမးမိရာမွ ငါ့အိမ္လုိက္ခဲ့ ရွင္းျပေပးမယ္ ဟုေခၚသျဖင့္ လုိက္သြားမိရာမွ မင္းကုိႏုိင္က အိမ္တြင္ သူမကုိ ျဖဳတ္သည္။

ေနာက္တစ္ေယာက္က က်ဴရွင္ဆရာ ကုိကုိႀကီး ျဖစ္သည္။ က်ဴရွင္လခ မေပးေသးဟု သူမကုိ ေျပာသည္။ သူမက ေပးၿပီးၿပီ ဟုျငင္းသည္။ ဒါဆုိ လုိက္ခဲ့ ဟုဆုိကာ ႐ံုးခန္းထဲ ေခၚသည္။
“မင္းအေၾကာင္း မင္းကုိႏုိင္က ငါ့ကုိ ေျပာျပတယ္”
“ေအာ္”
သူမ သေဘာေပါက္လုိက္သည္။
“ငါကြာ ေက်ာင္းစိမ္းေလးေတြ ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ခဏခဏ စိတ္ကူးယဥ္ဖူးတယ္ကြ၊ ငါ က်ဴရွင္ဆရာသာျဖစ္တာ ဒီကိစၥ ည့ံတယ္။ ဒါေတာင္ မင္းကုိႏုိင္က ရင္ဖြင့္လုိ႔၊ သူက ငါ့တူေလ”
“ကၽြန္မ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ”
“မင္း ပုေလြမႈတ္ ကၽြမ္းတယ္ဆုိ”
ကုိကုိႀကီးသည္ ေဘာင္းဘီထဲမွ လီးကုိ ထုတ္ၿပီး သူမေခါင္းကုိ ကုိင္ကာ ထုိင္ခ်ခုိင္းသည္။ ကုိကုိႀကီးက လီးတစ္ဖက္ကုိင္ကြင္းထုၿပီး တစ္ဖက္ႏွင့္ သူမေမးေစ့ကုိ ကုိင္ကာ မ်က္ႏွာကုိ ဆြဲေမာ့ထားသည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းတြင္ လထိပ္ကုိ လာေတ့ေတာ့ သူမ အလုိက္သင့္ ဟေပးလုိက္သည္။ သူမစုပ္ေပးၿပီးေတာ့ သူမကုိ စားပြဲေပၚ ေမွာက္အိပ္ေစကာ ေနာက္မွ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ပင္ အလုိးခံလုိက္ရသည္။ သုိ႔ေသာ္ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ထုိသံုးေယာက္နဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ပြဲသိမ္းခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ေပါက္က တစ္ခါမွ အေဖာက္မခံခဲ့ရ။

ေန႔ခင္းက ထြန္းထြန္းသည္ ၿငိမ္းမွ “ဖင္ ပါကင္ ေဖာက္ေပးဖုိ႔ဆုိရင္ မင္းအဆင္သင့္ ျဖစ္မလား” ဟု ကပ္ေမးခဲ့သည္။ သူက ဟုတ္ကဲ့ ဟု ေျဖခဲ့သည္။ ထုိညတြင္ ထြန္းထြန္းသည္ သူေဖာက္ခြင့္ရသည့္ ၿငိမ္းဖင္ကုိ စပါယ္ရွယ္ လ်က္ေပးၿပီးမွ ေဖာက္ထည့္လုိက္ေလသည္။

ဖင္ ခံ တာ ဒီ ေလာက္ ေကာင္း မွန္း သိ ရင္ အ စ က တည္း က ဖင္ ခံ ခဲ့ ပါ တယ္

ၿငိမ္းက ေနာင္တ ရစြာ ေျပာသည္။

သက္သက္ေဇာ္တစ္ေယာက္ သည္ကေန႔ ဘာျဖစ္ေနမွန္း မသိ။ သည္မနက္ ထြန္းထြန္းနဲ႔ ဆံုၿပီးကတည္းက ေစာက္ဖုတ္တစ္ခုလံုး အံုႂကြမႈ ျဖစ္ေပၚေနသည္။ စာသင္ေပး၍လည္း မရ။ ဘယ္လုိမွ ေန၍ မရေတာ့သျဖင့္ ေခါင္းကုိက္သည္ဟု ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးဆီ ခြင့္တုိင္လုိက္ရသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အိပ္ယာထဲဝင္ တံခါးခတ္ၿပီး အဖုတ္ကုိ ကလိလုိက္သည္။
“အာသာ ေျပလုိ႔လား”
“မင္း မင္း”
“ကၽြန္ေတာ္ ထြန္းထြန္းပါ၊ ဆရာမ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ကလိရင္း အကုန္မ်ား ခၽြတ္မလားလုိ႔ ေစာင့္ေနတာ”
“ဆရာမ ျပန္လာမယ္ဆုိတာ သိလုိ႔ ႀကိဳေစာင့္ေနတာ၊ ကၽြန္ေတာ္ လာၿပီေနာ္”
“အင္း”
သက္သက္ေဇာ္တစ္ေယာက္ ထူးထူးျခားျခား ထြန္းထြန္းကုိမွ ခံေပးခ်င္စိတ္ေပါက္ေနသျဖင့္ ဘယ္လုိမွ မျငင္းႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေခါင္းညိတ္လုိက္သည္။ သက္သက္ေဇာ္သည္ ကုိယ္လံုးအားျဖင့္ ေမာ္ဒယ္ကုိယ္လံုးဟု ေျပာရမလုိ သြယ္လ်သလုိ အရပ္လည္း ျမင့္သည္။ ထုိ႔အတူ အုိးကလည္း ဝုိင္းကာ လံုးေနသည္။ ရင္သားကေတာ့ အနည္းငယ္ေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း မိန္းကေလးေတြက သူတုိ႔ရင္သား အမွန္ကုိ သိပ္ေဖာ္ျပေလ့ မရွိ။ ဆရာမ၏ ေက်ာင္းစိမ္းျဖဴေလး ျဖစ္သည့္ ရင္ဖုံးအက်ႌေလး၏ ၾကယ္သီးကုိ တစ္လံုးခ်င္းစီ ျဖဳတ္လုိက္သည္။ သက္သက္ေဇာ္က သူ႔အား ေမာ့ၾကည့္ရင္း သူ႔ပါးကုိ လက္ဝါးျဖင့္ ပြတ္ကစားသည္။ ေနာက္ကုိ လွမ္းဖက္၍ ေဘာ္လီကုိ ဆက္ခၽြတ္သည္။ သက္သက္ေဇာ္သည္ ထြန္းထြန္း အလုိဆႏၵအတုိင္း ေမ်ာပါေနသည္။ ထြန္းထြန္းက ေက်ာကုိ ပြတ္သပ္ရင္း ႏုိ႔ကုိ စုိ႔သည္။ ေနာက္ ေခါင္းအံုးေပၚသုိ႔ လဲွခ်ေစကာ ေအာက္သုိ႔ နမ္းဆင္းသည္။ ထမီစကုိ အသာေလး ျဖဳတ္လုိက္သည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အဖုတ္ရွိသည့္ေနရာေလးကုိ ဆြဲဟသည္။ ေတာက္ေလ်ာက္ စုပ္နမ္းေပးသည္။ ေစာက္ေမြးကေတာ့ မည္းနက္ေနသည္။ ေစာက္ေမြးမ်ားကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ စုပ္ေပးရင္း ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကုိ လွ်ာဖ်ားနဲ႔ ဆြေပးသည္။ သက္သက္ေဇာ္မွာ ေကာ့ကာ ညည္းသည္။ ထမီကုိခၽြတ္လုိက္သည္။ ေပါင္သားမ်ားကုိ ပြတ္သပ္ရင္း အဖုတ္ကုိ လွ်ာျဖင့္ အျပားလုိက္ လ်က္ေပးသည္။
“အမေလး အူး အား ေကာင္းလုိက္တာ ဝူး”
ေစာက္ေစ့နဲ႔ ေစာက္ေခါင္းကုိ လွ်ာျဖင့္ အဝထုိးကစားၿပီး ဒူးေထာက္ထကာ သူလည္း ေက်ာင္းစိမ္း ဝတ္စံုကုိ ခၽြတ္လုိက္သည္။ သူ႔ဟာႀကီးက တန္းမတ္ေနသည္။
“ကုိင္ၾကည့္မလား”
သက္သက္ေဇာ္က ေခါင္းညိတ္သျဖင့္ ထြန္းထြန္းက သူမလက္ကုိ ယူ၍ ေအာက္ကေန ပင့္ကုိင္ေစသည္။
“အႀကီးႀကီးပဲ၊ တုိ႔ဟာ ကြဲမယ္ထင္တယ္”
“ကြဲမွ စြဲမွာေပါ့ ဆရာမရယ္”
“လုပ္ေတာ့ေလ”
သူက လက္ဝးါးထဲ တံေတြးေထြးထည့္ၿပီး ထိပ္ကုိ သုတ္ကာ သက္သက္ေဇာ္ေပၚ ေမွာက္ခ်ၿပီး ေတ့လုိက္သည္။
“ျဖည္းျဖည္းေနာ္၊ တုိ႔က ဒါပထမဆံုး အႀကိမ္”
အပ်ိဳစစ္ဆုိေသာ္လည္း ပထမအခ်ီတြင္ပင္ သူခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာ္ထည့္ပစ္သည္။ သက္သက္ေဇာ္ကလည္း အၾကမ္းပတမ္း ခံႏုိင္သည္။

အျခားဆရာမမ်ား စိတ္ဆုိးလွ်င္လည္း ဆုိးေစေတာ့။ သက္သက္ေဇာ္ကုိ ညတုိင္းဆက္ဆြဲလုိက္သည္။ ခ်ိန္းထားသည္မ်ား အပ်က္ခံ၍ အသစ္ကေလးကုိ ငါးညတုိင္တုိင္ ဆြဲပစ္သည္။ ေနာက္ညမွ နီလာ၊ စႏိုး၊ ခ်ယ္ရီ၊ ၿငိမ္း၊ မခုိင္ႏွင့္ ေကဇင္တုိ႔ကုိ တစ္ညစီ ေခ်ာ့ရင္း လုိက္လုိးရသည္။ ဆရာမမ်ားထဲမွ လုိးခ်င္ေသာ ဆရာမတစ္ေယာက္ကုိ ေနာက္ဆံုး ပစ္မွတ္ထားလုိက္သည္။ သူမနာမည္ အိအိဇံ။ သူမက ကုိယ္လံုးကုိယ္ဖန္ ေတာင့္သည္။ အုိးကလည္း တစ္လံုးစီ ေျမာင့္ထြက္ေနသည္။ ရင္ကလည္း စြင့္ကားေနသည္။ သူမက ရွစ္တန္း အတန္းပုိင္ဆရာမ ျဖစ္သည္။ သူကေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း ဖုိက္ခ်င္သည့္ေဆာ္ကုိ လုပ္နည္းအတုိင္း မန္းမႈတ္လုိက္သည္။ ထုိည အိအိဇံဆီ သူတန္းမတ္စြာ သြားလုိက္သည္။ အိအိဇံက နံရံတြင္ သူ႔ကုိ ေက်ာေပးရပ္ေနသည္။ ေျမာင့္ေနေသာ ဖင္ႏွစ္လံုးၾကားသုိ႔ လီးကုိ ေထာက္ထားၿပီး ဖက္ကာ ေနာက္ကေန နမ္းသည္။ လက္က အေပၚတစ္ဖက္ ေအာက္တစ္ဖက္ႏုိက္သည္။ ကုိယ့္လံုခ်ည္ သူ႔လံုခ်ည္နဲ႔ ႏွစ္ထပ္ေထာက္ထားသည္ကုိ အားမရသျဖင့္ သူ႔လံုခ်ည္ကုိ ပင့္ကာ ေထာက္ထားသည္။ ေနာက္မွ အလြတ္ေထာက္လုိက္သည္ကုိ အိအိဇံက သိသည္။ နည္းနည္း ေကာ့ေပးလုိက္သည္။ ထြန္းထြန္းက လီးကုိင္ၿပီး လံုခ်ည္ေပၚ ပြတ္ဆြဲသည္။ လည္ဂုတ္ကုိ နမ္းၿပီး ထြန္းထြန္းဒူးေထာက္ ထုိင္ခ်လုိက္သည္။ အုိးႏွစ္လံုးကုိ ဆုတ္ကုိင္ကာ ပူးလုိက္ ခြာလုိက္ ညစ္ကစားသည္။ ထမီစကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပင့္သည္။ ေပါင္မ်ားကုိ နမ္းသည္။ ေက်ာင္းစိမ္းထမီစေလးက သူ႔အား ပုိဆြဲေဆာင္ေနသည္။ အကုန္ပင့္လုိက္သည္။ စိမ္းညိဳ႕ေရာင္ အတြင္းခံစကုိ ကုိက္ကာ ခၽြတ္လုိက္သည္။ တင္သားကုိ ဖြဖြကုိက္ကစားသည္။ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကုိ ဖက္ၿပီး သူမ၏ ေက်ာင္းစိမ္းထမီကုိ တစ္ဖက္ျဖင့္ ပင့္ထားကာ အုိးႀကီးကုိ တလံုးၿပီးတစ္လံုး ဖြဖြေလး ကုိက္ကစားသည္။ တဖက္က ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အဖုတ္ကုိ ပြတ္သည္။ ေစာက္ေမြးထူျပစ္ျပစ္ကုိ အေပၚယံမွ ပြတ္သည္။ ဖင္ေမြးကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိဆြဲသည္။ အိအိဇံမွာ ဖီးလ္တက္ကာ တအင္းအင္း ညည္းသည္။ တင္ကုိ နည္းနည္းၿဖဲကာ ဖင္ေပါက္ကုိ လွ်ာဖ်ားနဲ႔ ကလိသည္။

အိအိဇံက ကုလားထုိင္တြင္ ထုိင္ခ်သည္။ သူက ပုဆုိးခၽြတ္လုိက္သည္။ အိအိဇံက ေခါင္းငံု႕ထားသည္။ သူမ လက္ကုိ ဆြဲယူကာ လီးကုိ ကုိင္ခုိင္းသည္။ ကြင္းထုခုိင္းသည္။ အိအိဇံက ေခါင္းငံု႔ရင္း ခုိးခုိးၾကည့္ကာ ကြင္းတုိက္ေပးသည္။
“ထိပ္ေလးကုိ နမ္းေပးေလ”
“………….”
ထြန္းထြန္းက ေမးေစ့ယူ၍ ဆြဲေမာ့ကာ လီးကုိ မ်က္ႏွာနား ကပ္ေပးသည္။ အိအိဇံက မ်က္လႊာခ်ထားသည္။
“နမ္းေပးပါလား”
“ဟင့္အင္း”
ထြန္းထြန္းက အိအိဇံေနာက္လက္တစ္ဖက္ကုိ ယူကာ ဥကုိ ကုိင္ခုိင္းသည္။ အိအိဇံက တဖက္ႏွင့္ လတံကုိ ကြင္းတုိက္ေပးၿပီး တစ္ဖက္ႏွင့္ ဥကုိ ဆုတ္ကစားေပးသည္။ ထြန္းထြန္းက သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ထိကစားသည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းထဲ လက္ေခ်ာင္းထုိးထည့္သျဖင့္ သူမ ဖိငံုသည္။ ထပ္ထုိးထည့္သျဖင့္ အသာေလး ကုိက္ထားေပးသည္။ ထြန္းထြန္းသည္ တစ္ဖက္ျဖင့္ ေခါင္းကုိင္ကာ လီးကုိ ေတ့ေပးလာသည္။ ႏွာေခါင္းနားတြင္ ကပ္ထားသျဖင့္ လခ်ီးနံ႔က နံေစာ္ေနသည္။ လထိပ္က ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ထိေနသည္။ သူမ အသာေလး ဟလုိက္သည္။
“ခ်စ္ဖုိ႔ ေကာင္းလုိက္တာ”
လထိပ္ေႏြးအိအိက သူမႏႈတ္ခမ္းတြင္ ထုိးေနသည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလည္း ထုိးထည့္လာသည္။ ထြန္းထြန္းက သူမႏုိ႔ကုိ ပြတ္သပ္ကာ လီးကုိ ငံုခုိင္းသည္။ မတတ္သာေတာ့ေပ။

အိအိဇံက နံရံတြင္ ရပ္လုိက္သည္။ ထြန္းထြန္းက သူမထမီကုိ ခၽြတ္ခ်သည္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္က ေထာက္တက္လာသည္။ ဖင္ေပါက္နဲ႔ ေစာက္ေပါက္ကုိ တစ္လွည့္စီ ပြတ္သပ္ေနသည္။ ေနာက္ ေစာက္ေခါင္းထဲ ထုိးထည့္လာသည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သူမေစာက္ဖုတ္ထဲသုိ႔ ထြန္းထြန္း၏ လီးေခါင္းက ဝင္လာသည္။ ျပည့္သိပ္က်ပ္ေနသည္။ ထြန္းထြန္းက ကုိင္၍ ထည့္သည္။ အိအိဇံသည္ နံရံကုိ ကုတ္ျခစ္ေနရသည္။ လက္သည္းသံမ်ားက တက်စ္က်စ္ ျမည္ေနသည္။
“စိတ္ေလွ်ာ့ထား”
ထြန္းထြန္းက ဆက္ထုိး၍ မရေလာက္ေအာင္ ၾကပ္လာသျဖင့္ နားနားကပ္ကာ ေျပာသည္။ ထြန္းထြန္းဆက္ထုိးထည့္သည္။
“အ… နာတယ္”
အိအိဇံက ငုိလုလု အသံနဲ႔ ေျပာသည္။ ေကဇင္လုိ ၁၃ ႏွစ္သမီးေလးက မငိုဘဲ သူမလုိ အသက္ ၂၆ အပ်ိဳႀကီးမမက ေအာ္သျဖင့္ ထြန္းထြန္းက မသနားဘဲ ဆက္ထုိးထည့္သည္။
“ကြဲၿပီထင္တယ္ အ……..”
“နည္းနည္းေလး ကားလုိက္”
အိအိဇံ ရွက္လည္းရွက္သည္။ နာလည္း နာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကြဲၿပီး ဒဏ္ရာရမွာ ေၾကာက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ နာလုိ႔ ေက်ာင္းမသြားႏုိင္လွ်င္ ဒုကၡဟုလည္း ေတြးမိသည္။ ကား ဆုိသျဖင့္ ကားေပးသည္။
“ႁပြတ္”
“အု”
လီးက ျမဳပ္ဝင္သြားေလေတာ့သည္။ ခ်က္ခ်င္းမုိ႔ အိအိဇံတစ္ေယာက္ အာေမဋိတ္သံပင္ မထြက္ႏုိင္။ ေစာက္ဖုတ္တစ္ခုလံုးလည္း မီးနဲ႔ ထုိးမိသလုိ ပူေနသည္။ စပ္လည္း စပ္သည္။ တစ္ကုိယ္လံုး အေၾကာေတြလည္း အမည္မသိ အရသာတစ္ခု စီးဆင္းကာ တင္းၾကပ္ေနသည္။ ထြန္းထြန္းက နည္းနည္းေလး ထုတ္ၿပီး ေကာ့ထုိးကာ ေဆာင့္သည္။ တစ္ခ်က္ခ်င္း တစ္ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္ကာ လုိးသျဖင့္ အိအိဇံမွာ အင့္ခနဲ အင့္ခနဲ ညည္းကာ ေျမာက္ေျမာက္တက္သြားသည္။ အုိးကလည္း ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ တုန္တုန္တက္သြားသည္။ အုိးတုန္တက္သြားၿပီး ျပန္က်လာလွ်င္ နည္းနည္းခါသည္။ ခါၿပီးသြားမွ ထြန္းထြန္းက ဆက္ေဆာင့္သည္။ အပ်ိဳႀကီးမမ ျဖစ္ေသာ အိအိဇံတစ္ေယာက္ အပ်ိဳစင္ဘဝကုိ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ ေက်ာင္းသားေလးထံတြင္ အပ္ႏွံလုိက္ရၿပီ ျဖစ္သည္။ အပ်ိဳစင္ဆုိသည့္ဂုဏ္ကုိ သူမ မထိန္းသိမ္းႏုိင္ေတာ့သည့္ေနာက္ စိတ္က ေျပာင္းလာသည္။ ထြန္းထြန္းဆြဲရာပါေသာ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ေလးျဖစ္လာသည္။ ကုန္းဆုိ ကုန္းသည္။ တက္ေဆာင့္ဆုိ တက္ေဆာင့္သည္။ စုပ္ဆုိ စုပ္သည္။ ထြန္းထြန္း ဖင္ခ်ေတာ့လည္း အသာတၾကည္ပင္ ခံေပးလုိက္သည္။

တစ္ညလွ်င္ ဆရာမတစ္ေယာက္ တစ္အိမ္တက္ တစ္အိမ္ဆင္း လုိက္လုိးေနရသည္။ အစပုိင္းတြင္ အဆင္ေျပေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဆရာမေတြက သူ႔လီးအရသာကုိ တမ္းတမ္းစြဲလာၾကသည္။ “ေမာင္ေလး စိတ္ႀကိဳက္ခံေပးမယ္၊ ဒီည တုိ႔နဲ႔ လာအိပ္ေပးေနာ္” ဟု အသာတၾကည္မွ အတင္းအဓမၼေခၚလာသည့္ အထိ အရွိန္ျမင့္လာသည္။
“ဒီည နီလာတုိ႔ကလည္း အဲလုိေခၚထားတယ္ ခ်ယ္ရီရဲ႕”
“မရဘူးကြာ၊ နားမလည္ဘူး ဒီည စိတ္တကယ္ပါေနလုိ႔ပါ”
အစပုိင္း ျငင္းလုိ႔ ရေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္း အဆင္မေျပခ်င္ေတာ့။
“ကဲ ဒီည သက္သက္ေဇာ္ဆီမွာ ကၽြန္ေတာ္ ရွိမယ္၊ မေနႏုိင္ရင္ သက္သက္ေဇာ္အိမ္လာခဲ့ၾက”
ဟု ေျဗာင္ေခၚရေတာ့သည္။ အစပုိင္းေတာ့ အားလံုးက အင္တင္တင္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဆာေတာ့လည္း လာခဲ့ၾကသည္။ ခ်ယ္ရီကုိ လုိးသည့္နည္းျဖစ္သည့္ လုိးနည္းနဲ႔ ခ်ယ္ရီကုိ ခ်ီကာအုိးေသးေသးေလးကုိ ပင့္ကုိင္ၿပီး ေဆာင့္ခ်ခုိင္းေနစဥ္ နီလာႏွင့္ စႏုိးေရာက္လာသည္။
“ဒီနည္းနဲ႔ တုိ႔ကုိ မလုိးဖူးဘူးေနာ္”
ခ်ယ္ရီမွာ သူမကုိ လုိးသည့္နည္းျဖင့္ သတ္သတ္လုိးသည္ကုိ သိရသျဖင့္ ဂုဏ္ယူလွ်က္ရွိသည္။ ထုိညတြင္ ထုိနည္းျဖင့္ နီလာႏွင့္ စႏုိးကုိ လုိးေပးရသည္။ စႏုိးကုိယ္က နည္းနည္းေသးေသာ္လည္း နီလာကုိယ္က ထြားသည္။ အုိးကလည္း အယ္သည္။ အားရသည္။ သုိ႔ေသာ္ လက္ေမာင္းနာသည္။ သည္ဆရာမႏွင့္ သည္ေက်ာင္းမဟုတ္လား။ သူတုိ႔ ေျခာက္ေယာက္ကလည္း ခုမွ စည္းလံုးေနၾကသည္။ ေတြ႕လွ်င္ပင္ ထြန္းထြန္း၏ လီးအေၾကာင္းကုိ ေျပာလုိ႔မဝၾက။
“သူ႔ဟာႀကီးနဲ႔ ငါဖင္စေဆာ္တုန္းကဆုိေလ ငါ့မွာ ေသြးေတာင္ ထြက္တယ္ “
“ငါလည္း အဖုတ္ခ်ည္းပဲ ေဆာ္တာ မွတ္တာ ဖင္ကုိ ေတာင္းခ်ေတာ့ ငါလည္း အံ့ၾသတယ္၊ ေပးၾကည့္ေတာ့ ေကာင္းသဟ”
“ငါေတာ့ ဖင္ခ်ခါနီး လ်က္ေပးတာ ဖီးလ္အရွိဆံုးပဲ၊ ေဒၚမူ သင္ေပးလုိက္တာ ေျပာတယ္”
“ထြန္းထြန္းကေတာ့ ဒီရြာက အပ်ိဳေတြပါ မက အအုိေတြပါ မခ်န္ဘူးေနာ္”
“တအားထန္တာပဲေနာ္၊ ငါဆုိ သိပ္မခံႏုိင္ဘူး၊ သူ႔ဟာက ထန္ေနေတာ့ ငါ့ပါးေလးကုိ သူ႔ဟာနဲ႔ ထုိးကစားၿပီး အာသာေျဖတဲ့အခါဆုိ သနားတယ္”
“နင့္ပါးကုိလား၊ ငါက ႏုိ႔ၾကားကုိ ထုိးကစားတာ”
“ငါေတာ့ လာထားပဲ”
သုိ႔ႏွင့္ ဆရာမေျခာက္ေယာက္ ေပါင္းမိသြားေလေတာ့သည္။

______________________________________
ဆရာမမ်ားျဖစ္သည့္ နီလာ၊ ခ်ယ္ရီ၊ စႏုိး၊ သက္သက္ေဇာ္၊ ၿငိမ္းႏွင့္ အိအိဇံတုိ႔သည္ ဂြင္ေကာင္းး၍ ေခ်ာင္က်ေသာ ခ်ယ္ရီအိမ္ကုိ ေရြးခ်ယ္လုိက္သည္။ သူမတုိ႔မွာ ေန႔စံ ညခံနတ္သမီးေလးေတြ ျဖစ္ေနၾကရသည္။ ညပုိင္းေရာက္လွ်င္ ထြန္းထြန္း အမိန္႔အတုိင္းကုိ လုိက္နာၾကရသည္။ မဟုတ္ပါက လြန္ခဲ့ေသာလက ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ သူမတုိ႔ကုိ စိတ္ဆုိးကာ မခုိင္အိမ္တြင္ သြားအိပ္ေနသည္။ သူမတုိ႔မွာ ဆာလုိက္သည္ ျဖစ္ခ်င္။ တစ္ေယာက္ အဖုတ္ တစ္ေယာက္ ပြတ္ေပး လ်က္ေပးလည္း လီးေလာက္ အရသာ မရွိ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထြန္းထြန္းက ေသဆုိေသ ရွင္ဆုိရွင္ ဘဝကုိ ေရာက္ခဲ့ရသည္။
“ဒီတစ္ပတ္ ညတုိင္း ဆရာမဝတ္စံု အျပည့္အစံု ဝတ္လာၾက”
သူမတုိ႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း ေခါင္းညိတ္ၾကသည္။ ထုိအတိုင္း အားလံုး တေဝမသိမ္း လုိက္နာၾကသည္။ ညေန ေျခာက္နာရီ ေမွာင္ရီပ်ိဳးသည္ႏွင့္ ခ်ယ္ရီအိမ္ကုိ ကုိယ္စီဒုိးခဲ့ၾကသည္။ ထြန္းထြန္းက အဝင္ေပါက္တြင္ တစ္ေယာက္ခ်င္း စစ္သည္။ ေက်ာင္းစိမ္း မဟုတ္လွ်င္ပင္ မဝင္ရသည့္ သေဘာျဖစ္ေနသျဖင့္ ဆရာမမ်ားအားလံုး ေက်ာင္းစိမ္းဝတ္လာခဲ့သည္ကုိက ကံေကာင္းခ်င္း ျဖစ္ေနသည္။
“အားလံုး နံရံမွာ ကပ္ၿပီး တန္းစီလုိက္”
အရပ္ျမင့္ေသာ သက္သက္ေဇာ္မွစ၍ အစဥ္လုိက္ တန္းစီသည္။ သက္သက္ေဇာ္၊ အိအိဇံ၊ နီလာ၊ ၿငိမ္း၊ စႏုိး ၿပီးေတာ့ ခ်ယ္ရီ။ ထြန္းထြန္းကုိယ္တုိင္လည္း ေက်ာင္းသားလုိ ဝတ္ထားသည္။ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ၏ ေမးကုိ လုိက္ကုိင္ၾကည့္ရင္း လက္မကုိ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းအား ဖိကာ ပြတ္သည္။ ခ်ယ္ရီထိ ေရာက္ေသာ ႏုိ႔အစံုကုိ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္ၿပီ ကုိင္သည္။ ရင္ဖံုးအက်ႌမ်ားႏွင့္ ျဖစ္သျဖင့္ ရင္သားေတြ ေပၚၾကသည္။ နီလာထံေရာက္ေတာ့ နီလာႏုိ႔မွာ သူစလုိးစဥ္ကနဲ႔ မတူေတာ့ဘဲ ပုိႀကီးလာသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ မႀကီးဘဲလည္း ေနမည္မဟုတ္။ သူကုိယ္တုိင္က နီလာႏုိ႔ၾကားကုိ လီးျဖင့္ ခဏခဏ ထုိးကစားခဲ့သည္ မဟုတ္လား။ သုိ႔ျဖင့္ သက္သက္ေဇာ္ထံ ေရာက္သြားသည္။ တစ္ဖက္ကုိ ဆြဲလွည့္လုိက္ေတာ့ ဆရာမမ်ားအားလံုး တစ္ဖက္သုိ႔ လွည့္ၾကသည္။ အုိးေလးေတြ တန္းစီေနသည္။ အုိးေတြကုိ လုိက္ကာ ကုိင္သည္။ ၿငိမ္း၏ အုိးကလႊဲ၍ က်န္သည့္အုိးမ်ားက တင္းေနတုန္းပင္။ ၿငိမ္းကေတာ့ ကက ဘဝကတည္းကပင္ အုိးမခုိင္ေတာ့။
“နည္းနည္းစီကုန္းလုိက္”
ဆရာမမ်ားလည္းျဖစ္၊ ေက်ာင္းစိမ္းကလည္း ဝတ္ထားသျဖင့္ အုိးေတြထင္ထင္ရွားရွားေပၚလာၾကသည္။ သူက အုိးေတြကုိ ခံစားၾကည့္႐ႈရန္ ကုလားထုိင္ေပၚ ထုိင္လုိက္သည္။ ဆရာမမ်ား၏ အုိးမ်ားက သူ႔ကို အစြမ္းကုိ ဆြဲေဆာင္ေနသျဖင့္ လီးက ပုဆုိးၾကားမွ တန္းမတ္စြာ ေထာင္ေနသည္။
“စႏုိး”
စႏုိးကုိ ေခၚလုိက္သည္။ စႏုိးက လာ၍ ပုဆုိးကုိ ခၽြတ္လုိက္သည္။ ေပါင္ၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ ထုိင္ခ်သည္။ ေျဖာင့္စင္းေနေသာ ဆံပင္၊ ဝုိင္းစက္ေနေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ သူမ၏ မ်က္မွန္မွာ လုိက္ဖက္လွသည္။ လီးကုိ အေပၚက အုပ္ကုိင္ၿပီး ေဂြးေစ့မွ အေပၚသုိ႔ လွ်ာအျပားလုိက္ ထားကာ လီးကုိ လ်က္သည္။ သူ႔လီးထိပ္ကုိ လွ်ာျဖင့္ ပတ္ဝုိက္လ်က္ေပးသည္။ စႏုိးက လထိပ္ကုိ ပတ္ဝုိက္ကာ လ်က္ေပးၿပီး ႏႈတ္ခမ္းသားျဖင့္ ဖိငံုသည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စုပ္ခ်သည္။ စုပ္ေပးေနက် ျဖစ္သျဖင့္ တုတ္လည္းတုတ္ ရွည္လည္းရွည္ေသာ ထြန္းထြန္း၏ လီးကုိ လည္ေခ်ာင္းထဲစုိက္ဝင္သည္အထိ တဆံုးစုပ္သည္။ ေပါင္ကုိ နည္းနည္းကားကာ စႏုိးေခါင္းကုိ ကုိင္ထားလုိက္သည္။ ထြန္းထြန္း လုပ္ေနက် ျဖစ္သည္။ ေဆာ္ေတြရ႕ဲ ပါးစပ္ထဲ လီးေရာက္တုိင္း ထြန္းထြန္းက ေခါင္းကုိင္ထားကာ ဇိမ္ယူတတ္သည္။
“ခ်ယ္ရီ”
နံရံကုိ လက္ေထာက္ကာ အုိးကုိ ျပထားရင္း ခ်ယ္ရီသည္ စစ္သည္မ်ား တန္းျဖဳတ္ဆုိသည့္ ပံုစံျဖင့္ သူ႔ထံ ေရာက္လာသည္။ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ဒူးေထာက္ထုိင္ခ်သည္။ ထြန္းထြန္းက ခ်ယ္ရီေခါင္းကုိကုိင္လုိက္သည္။ စႏုိးေခါင္းကုိ ဖယ္ၿပီး ခ်ယ္ရီေခါင္းကုိ ေပါင္ၾကားထဲထည့္ေတာ့ ခ်ယ္ရီက အလုိက္သိစြာ ပါးစပ္ဟထားေပးသည္။ ခ်ယ္ရီႏွင့္ စႏုိးတုိ႔ တစ္ေယာက္ခါး တစ္ေယာက္ဖက္ကာ ထြန္းထြန္းေစခုိင္းသည့္အတုိင္း လီးကုိ တစ္လွည့္စီငံုသည္။
“သက္သက္ေဇာ္”
လီးစုပ္ေနသံၾကားကတည္းက သက္သက္ေဇာ္တစ္ေယာက္ အဖုတ္ယားေနၿပီ။ “ငါ့ကုိ အရင္လုိးပါေစ” ဟု ႀကိတ္ဆုေတာင္းေနရသည္။
“နီလာ”
သက္သက္ေဇာ္ကုိ သူက ခါးမွ ဖက္ထားသည္။ နီလာကုိ သက္သက္ေဇာ္ အဖုတ္လ်က္ခုိင္းသည္။ တစ္ဖက္တြင္ အိအိဇံအဖုတ္ကုိ ၿငိမ္းအား လ်က္ခုိင္းသည္။ ခ်ယ္ရီႏွင့္စနုိးကလည္း လီးစုပ္သည့္တာဝန္ကုိ ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ေနၾကသည္။ ပထမဦးဆံုး သက္သက္ေဇာ္ကုိ အေပၚမွ ထုိင္ခ်ခုိင္းသည္။ သက္သက္ေဇာ္က ေက်ာေပးလွ်က္ သူ႔ကုိခြလုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီႏွင့္ စႏုိးက သက္သက္ေဇာ္အဖုတ္ထဲ လီးထည့္ေပးသည္။ ထြန္းထြန္းက သက္သက္ေဇာ္ခါးကုိ ကုိင္ထားၿပီး ေလးငါးခ်က္ ေဆာင့္ခ်ေစသည္။ သက္သက္ေဇာ္ အရွိန္ရလာေတာ့ နီလာကုိ တစ္ဖက္လွည့္ကုန္းခုိင္းသည္။ အဖုတ္ထဲသုိ႔ လက္သံုးေခ်ာင္းသြင္းလုိက္ၿပီး ထုိးေဆာ့သည္။ တေအာင့္ၾကာေတာ့ အိအိဇံကုိ ဆင္ဝပ္သလုိ ဝပ္ခုိင္းသည္။ ၿငိမ္းအား အိအိဇံတင္ပါးေပၚ ေခါင္းကုိ အလွဲလုိက္ တင္ထားခုိင္းသည္။ သူက အိအိဇံအဖုတ္ထဲသုိ႔ တစ္ခ်က္ ၿငိမ္းပါးစပ္ထဲသုိ႔ တစ္ခ်က္ လုိးသည္။ ၿငိမ္းပါးစပ္ကုိ လုိးလွ်င္ ေရြ႕ေရြ႕သြားသျဖင့္ နီလာကုိ ၿငိမ္းေခါင္းအား ကုိင္ထားေစကာ ဆက္လုိးသည္။ ၿငိမ္းေခါင္းေပၚတြင္ တစ္ဆင့္ နီလာကုိ ကုန္းေစသည္။ နီလာကုိက် ဖင္ကုိ လုိးသည္။ ၿငိမ္းပါးစပ္၊ အိအိစံေစာက္ပတ္၊ နီလာဖင္ကုိ တစ္လွည့္စီသြင္းသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ခ်ယ္ရီႏွင့္စႏုိးကုိ ပူးကာ ေလးဘက္ေထာက္ ကုန္းခုိင္းသည္။ အုိးေသးေသးေလးႏွစ္လံုးကုိ ပူးလုိက္သည္။
“ျဖန္း ျဖန္း”
အုိးတစ္လံုး တစ္ခ်က္စီ ႐ုိက္လုိက္သည္။ ၿငိမ္းက ခ်ယ္ရီဖင္ေပါက္ဆီ တံေထြးေထြးခ်ေပးသည္။ နီလာက စႏုိးဖင္ေပါက္ဆီး တံေတြးဆြတ္ေပးသည္။ အုိးတျခမ္းစီ ၿဖဲေပးၾကသည္။ ခ်ယ္ရီ ဖင္ကို စလုိးသည္။ ေလးငါးခ်က္ ေဆာင့္ၿပီး စႏုိးဖင္ကုိ ဆက္လုိးသည္။ ဖင္တစ္ေပါက္စီ လုိးၿပီး ၿငိမ္းႏွင့္ နီလာကုိ လီးစုပ္ခုိင္းသည္။ ေနာက္ သူက ပက္လက္ အိပ္ကာ ဒူးေထာင္ထားသည္။ သက္သက္ေဇာ္ကုိ အေပၚမွ ေနကာ ခြၿပီး သူ႔ေပါင္ကုိ ဖက္၍ ေဆာင့္ခ်ေစသည္။ သက္သက္ေဇာ္ၿပီး နီလာတက္ေဆာင့္သည္။ နီလာေဆာင့္ၿပီးေတာ့ အိအိဇံတက္ေဆာင့္သည္။ က်န္သံုးေယာက္ကုိ ဖင္နဲ႔ ေဆာင့္ခုိင္းသည္။ အိအိဇံကုိ ဆက္တီတြင္ တေစာင္းအိပ္ခုိင္းသည္။ ေနာက္ကေန၍ အုိးတျခမ္းကုိ အၿဖဲလုိက္ ဖိခ်ကာ သြင္းသည္။ ထုိသို႔လုိးၿပီး အိအိဇံကုိ အသြင္းလုိက္ မခ်ီကာ တေစာင္းလုိက္ ေဆာင့္ခ်ေစသည္။ သူကႏု႔ိကုိ တရၾကမ္းဆြဲသည္။ အားရေသာအခါ ခ်ယ္ရီကုိ သူမဧည့္ခံစားပြဲတြင္ တံေတာင္ျဖင့္ ေထာက္ကာ အရပ္လုိက္ ကုန္းခိုင္းသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လတံကုိ အဆံုးသြင္းၿပီး ေပါင္ကုိ မတင္လုိက္သည္။ ေပါင္ကုိ မထားသျဖင့္ ခ်ယ္ရီကုိယ္မွ ေလေပၚတြင္ ေျမာက္တက္ေနသည္။ စားပြဲတြင္ေထာက္ထားေသာလက္သာ အမီရွိသည္။ ေနာက္ကေန ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကုိ ခ်ီပင့္ၿပီး ထြန္းထြန္းေဆာ္သည္။ ေနာက္ ခံုေထာင့္စြန္းတြင္ ထြန္းထြန္းထုိင္ခ်သည္။ သက္သက္ေဇာ္ကုိ ခြကာ ထုိင္ခုိင္းသည္။ သက္သက္ေဇာ္က သူ႔ကုိပူးကပ္ၿပီး ခြသည္။ သူက တင္းၾကပ္စြာဖက္ၿပီး ေဆာင့္ခ်ေစသည္။
“နည္းေတြက အသစ္ေတြခ်ည္းပဲ”
“ဟုတ္တယ္ ဒီည ေတာ္ေတာ္တန္တယ္”
ထုိ႔ေနာက္ ၿငိမ္းကုိ ခံုေထာင့္တြင္ ၿဖဲၿပီးထုိင္ခုိင္းသည္။ သူ ဒူးေထာက္ၿပီး ဖုိက္သည္။ ၿငိမ္းၿပီးေတာ့ နီလာကုိ ေထာင့္စြန္းတြင္ ကားခုိင္းျပန္သည္။
“ဒီည လုိးနည္း ေျခာက္ဆယ့္ငါးနည္းထဲက နည္းသံုးဆယ္နဲ႔ ဆရာမတုိ႔ကုိ လုိးေပးမယ္”
“စံုလွခ်ည္လား”
“ဒါက ျပင္သစ္ကနည္းေတြ”
“တစ္ႏုိင္ငံတည္းရွိေသးတာေပ့ါ”
“နည္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တူၾကတယ္၊ ဂ်ပန္ပဲ နည္းမတူတာ”
“ဂ်ပန္နည္းေတြက ေကာင္းလား”
“ဂ်ပန္နည္းေတြက ေယာက္်ားေတြအတြက္ ပုိေကာင္းတယ္”
“ဂ်ပန္နည္းလည္း စမ္းၾကည့္ေလ”
“ဒါဆုိ စိတ္ခ်၊ နက္ဖန္ည ဂ်ပန္နည္းနဲ႔ ဖုိက္မယ္”
“ခု ဘယ္နည္းနဲ႔ ဖုိက္မလဲ”
“ဆန္႔က်င္ဘက္နည္း”
“ဘယ္လုိ ေနေပးရမလဲ”
“ကဲ ဒါဆုိ ဆရာမနီလာ ပက္လက္ကေလးအိပ္လုိက္”
သူသည္ ပက္လက္အိပ္ကာ ကားေပးထားေသာ နီလာေပၚကုိ ဒဲ့မဟုတ္ဘဲ ေျပာင္းျပန္ေမွာက္အိပ္ကာ သြားလုိက္သည္။
“ဒီနည္းေလ”
သူဆက္ဖုိက္သည္။ ေျပာင္းျပန္ထည့္ထားသျဖင့္ လီးက အဆံုးမဝင္ေသာ္လည္း မဆုိင္သည့္ေနရာကုိ ထုိးေနသျဖင့္ နာလွသည္။ နည္းသစ္ႏွင့္ အလုိးခံရသျဖင့္ နီလာတစ္ေယာက္ နာလွသည္။ ထြန္းထြန္းက သူ႔အား ပုိအေရးေပးသလားဟုလည္း ေတြးမိသည္။ သက္သက္ေဇာ္၊ ၿငိမ္းကုိ ထုိနည္းႏွင့္ ဆက္လုိးသည္။
“ကဲ ေနာက္နည္းသစ္”
အိအိဇံကုိ ပက္လက္အိပ္ခုိင္းသည္။ သူလည္း လုိက္ေမွာက္အိပ္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးတစ္ဆံုးသြင္းလုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ အိအိဇံကုိ ဒူးေကြးခုိင္းသည္။ သူလည္း အိအိဇံအုိးေအာက္ ဒူးခံလုိက္သည္။ အုိးခ်ည္းသက္သက္ အေပၚေျမာက္တက္ေအာင္ ပင့္လုိက္ၿပီး ဆက္လုိးသည္။ ပက္လက္လည္းျဖစ္၊ အုိးကုိလည္း ေျမာက္ထားသည္။ ထုိနည္းႏွင့္ ခ်ယ္ရီႏွင့္ စႏုိးကုိ ဆက္လုိးသည္။
“ေနာက္ညေတြမွ နည္းအသစ္ဆက္ျပေတာ့မယ္”
“မလုိးေတာ့ဘူးလား”
“မုိးလင္းတဲ့အထိ နည္းေဟာင္းေတြ သံုးလုိ႔ မကုန္ပါဘူး”
“အခု ဘယ္သူလဲ”
“ခ်ယ္ရီ မတ္တပ္ရပ္လုိက္ ေျခတစ္ဖက္ကုိ ခံုေပၚတင္လုိက္၊ ကားထား ဖင္ခ်မယ္”
လီးကုိ ဖင္ေပါက္နဲ႔ေတ့ၿပီး ထုိးတက္လုိက္သည္။ ပခံုးကုိင္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလုိးသည္။ ကုလားထုိင္၏ ေနာက္မွီတန္းကုိ ကုိင္ထားေသာ္လည္း ခ်ယ္ရီမွာ ေျမာက္ေျမာက္တက္သြားသည္။ စူခၽြန္ေနေသာ ႏုိ႔ေသးေသးေလးလည္း ခုန္ေနသည္။
“ဒီပံုစံနဲ႔ ဖင္ခံခ်င္သူေတြ တန္းစီ”
အားလံုး တညီတညာ တန္းစီၾကသျဖင့္ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ ဆရာမအားလံုးကုိ မတ္တပ္ရပ္နည္းျဖင့္ ဖင္ကုိ အသားကုန္ လုိးလုိက္ရေသးသည္။
“ဖင္ခ်တာ မဝေသးဘူးကြာ၊ ၾကမ္းျပင္မွာ တန္းစီၿပီး ေလးဖက္ေထာက္ကုန္းေပးၾကပါဦး”
ဆရာမမ်ားအားလံုး ေလးဖက္ေထာက္ကာ ဖင္ကုန္းေပးၾကသည္။
“လက္မေထာက္နဲ႔ ေခါင္းကုိ ၾကမ္းနဲ႔ ထိထား”
ဖင္ေတြအားလံုး မုိးေပၚေထာင္ေနၾကသည္။ ခုနက သက္သက္ေဇာ္ဖင္ကုိ ေနာက္ဆံုးဖုိက္ထားသျဖင့္ ပြင့္ကာ လွန္ေနေသးသည္။
“ကဲ ဖင္ၿဖဲျပၾကပါဦး”
ဆရာမမ်ား လက္ေနာက္ျပန္ ဖင္ၿဖဲျပၾကသည္။ သူက ၿငိမ္းဖင္ကုိ ေျခမနဲ႔ ထုိးကစားသည္။ လီးနည္းနည္း အေညာင္းေျပလာေတာ့ ၿငိမ္းဖင္ကုိ စေဆာ္သည္။ လက္ကုိ ေနာက္ျပန္ပိုက္ခုိင္းထားၿပီး ခ်ဳပ္ကုိင္ထားသည္။ ဖင္ထဲ လီးဆံုးေအာင္ သြင္းၿပီး မုိးကာ လုိးခ်သည္။ လုိးရင္း ကုိယ္ကုိလွည့္သည္။ ေျခတစ္ဖက္ကုိ ေရွ႕သုိ႔ ထုိးေပးသည္။
“ေျခမစုပ္”
ဖင္ကုိ တေစာင္းလုိးၿပီး ေျခမကုိ ပါးစပ္ထဲ ထုိးသြင္းကာ စုပ္ခုိင္းထားသည္။ ဖင္ထဲ တဆံုးသြင္းသျဖင့္ နာသည္။ ေျခမကုိ မစုပ္ႏုိင္။ ထုိအခါ ထြန္းထြန္းက ပါးကုိ နင္းထားသည္။ ပုိေဆာင့္သည္။ လက္ကုိလည္း ေနာက္ျပန္ပုိက္ထားရၿပီး အခ်ဳပ္ခံထားရသျဖင့္ လႈပ္မရ။ ေရွာင္လုိက္သည့္အခါ ေျခမကုိ ပါးစပ္ထဲ ထုိးထည့္သျဖင့္ ဖင္ခံရင္း ေျခမ စုပ္ေပးရသည္။ အိအိဇံကုိ ထုိပံုစံ ဆက္လုိးသည္။ ဖင္ခံတာ မခက္။ ေျခမစုပ္ရတာ ခက္သည္။ နာသျဖင့္ မေအာ္ပဲ မေနႏုိင္။ လ်ာရည္မ်ား ၾကမ္းေပၚစီးက်သည္။ လုိးၿပီးေတာ့ ေျခဖဝါးတြင္ ေပေနေသာ သူမလွ်ာရည္ကုိ သူမ ျပန္လ်က္ေပးရသည္။
“ဟင့္အင္း”
သက္သက္ေဇာ္က ျငင္းသည္။ နီလာက သူမခံမည္ဟု ေျပာသည္။ သူက နီလာဖင္ထဲကုိ လီးကုိ တေစာင္းလုိက္ စုိက္ထည့္လုိက္ၿပီး ေျခမကုိ ခ်က္ခ်င္းငံုခုိင္းလိုက္သည္။ ထြန္းထြန္းစိတ္ထဲတြင္ ခံခ်င္ဦးဟ ဟုေတးကာ နီလာဖင္ကုိ ခပ္နာနာေလး ျဗင္းပစ္သည္။ အုိးအယ္အယ္ႀကီးကုိ ဖိကာ အဆံုးသြင္းသည္။ နီလာမွာ ႐ုန္းရင္းခတ္ေနသည္။ ခပ္ၾကာၾကာေလး ရွယ္ျဗင္းလုိက္ေတာ့ လီးလည္းထုတ္ေရာ နီလာထြန္းပက္လက္လွန္က်သည္။ ပါးကုိ ေျခဖဝါးျဖင့္ ပြတ္ကစားၿပီး က်န္သံုးေယာက္ကုိ ေခၚလုိက္သည္။
“ေမာတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ထုိင္မယ္၊ အေပၚကေန ေနာက္ျပန္ေဆာင့္ခ်”
သက္သက္ေဇာ္က ေစာက္ပတ္ျဖင့္ ေဆာင့္မည္ လုပ္ေသးသည္။ သူက တြန္းလြတ္သျဖင့္ ဖင္နဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္ေပးသည္။ တဖြတ္ဖြတ္နဲ႔ ျမည္ေနသည္။
တဖြတ္ဖြတ္နဲ႔ ျမည္ေနသည္။ အုိးအယ္အယ္ႀကီးကလည္း သူ႔ေပါင္ရင္းတြင္ တုန္တုန္တက္သြားသည္။ သူက စီးကရက္တစ္လိပ္ညႇိကာ ႏွပ္ေနလုိက္သည္။ သက္သက္ေဇာ္ကလည္း မနားတမ္း ေဆာင့္ခ်သည္။ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကုန္ေတာ့ ခ်ယ္ရီကုိ တက္ေဆာင့္ခုိင္းသည္။ အုိးမႀကီးသျဖင့္ သိပ္မတုန္ခါ။ ေဆးလိပ္ တဝက္ေလာက္တြင္ စႏုိးကုိ တက္ေဆာင့္ခုိင္းလုိက္သည္။
“ကဲ ဝုိင္းဝုိင္းေလး ဒူးေထာက္ ထုိင္ၾက”
ဆရာမေျခာက္ေယာက္ ဒူးေထာက္ကာ ဝုိင္းထုိင္လုိက္သည္။ သူ အလယ္ထဲ ဝင္ၿပီး သက္သက္ေဇာ္ေခါင္းကုိ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စကုိင္ကာ ပါးစပ္ကုိ စလုိးသည္။ ဆံပင္မ်ား ဖြာထြက္သည့္အခါ ဆံပင္ကုိ ဆုပ္ကုိင္ၿပီး ေခါင္းကုိဘယ္ညာ ဆြဲလႈပ္သည္။ ပါးေစာင္ေတြကုိလည္း ထုိးသည္။ အာေခါင္ကုိ ထုိးကာ ေစာက္ပတ္လုိးသလုိ လုိးသည္။ သက္သက္ေဇာ္မွာ လ်ာရည္မ်ား မထိန္းႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ သူက အဆံုးထိ ပါးစပ္ထဲ သြင္းၿပီး ရုန္းမရေအာင္ ခ်ဳပ္ထားေသးသည္။ လီးခဏ ထုပ္ၿပီး အသက္႐ႈခုိင္းသည္။ ေနာက္ ျပန္သြင္းသည္။ လ်ာရည္က တမ်ားမ်ားနဲ႔ မ်ားက်ေနသည္။ ေနာက္တြင္ ၿငိမ္းက ထုိင္ေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၿငိမ္းကို ဆြဲယူကာ သူ႔ဖင္ၾကားထဲ ညႇပ္လိုက္သည္။ “ဖင္ကုိ လ်က္” ၿငိမ္းက သူ႔ေပါင္ကုိ တစ္လံုးစီကုိင္ကာ သူ႔ဖင္ကုိ လ်က္ေပးသည္။ ထြန္းထြန္းသည္ ေရွ႕မွသက္သက္ေဇာ္ေခါင္းႏွင့္ ေနာက္မွ ၿငိမ္းေခါင္းကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားသည္။ ၿငိမ္းသည္ ဖင္ကုိ လ်က္ေပးဆုိေသာ္လည္း လ်က္လုိ႔မရပဲ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ေတ့ေနသျဖင့္ ထြန္းထြန္းဖင္ေပါက္ကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ စုပ္ေပးရသည္။ သက္သက္ေဇာ္ပါးစပ္ထဲ လီးဆံုးေအာင္ သြင္းထားၿပီး ဘယ္ညာ လႈပ္ရမ္းကစားရင္း ဖင္လ်က္ေပးေနသာ ၿငိမ္းေခါင္းကုိလည္း မလြတ္ေအာင္ ထိန္းထားရသည္မွာ ခက္သျဖင့္ ခ်ယ္ရီကုိ ၿငိမ္းေခါင္းအား ထိန္းထားေပးရန္ ေျပာလုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီက ၿငိမ္းေခါင္းကုိ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တြန္းထားေပးသည္။ ၿငိမ္းက ရုန္းမရေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။ ထြန္းထြန္းဖင္မည္းျပာျပာႀကီးက သူမမ်က္ႏွာကုိ ညႇပ္ထားသည္။ ထြန္းထြန္းက သက္သက္ေဇာ္ပါးစပ္ထဲကုိ ေညာင့္လုိက္ခ်ိန္ နည္းနည္းအသက္ရႈရသည္။ ၿငိမ္းကလည္း မထူးၿပီမုိ႔ လွ်ာထုပ္ထားသည္။ ထြန္းထြန္းဖင္ကုိ လ်က္ေပးသည္။ ထြန္းထြန္းက ဖင္အလ်က္ခံသည့္ အရသာကုိ ပုိခံစားလုိသျဖင့္ နည္းနည္းကုန္းကာ သက္သက္ေဇာ္ပါးစပ္ကုိ လုိးရင္း အလ်က္ခံသည္။ ၿငိမ္းကလည္း သူမေစာက္ဖုတ္နဲ႔ ဖင္ကုိ ထြန္းထြန္းလ်က္ေပးဖူးသလုိ ထြန္းထြန္းဖင္ကုိ လ်က္ေပးသည္။ လွ်ာျဖင့္ ဖင္ေပါက္ကုိ ထုိးေမႊသည္။ ထြန္းထြန္းမွာ ပညာတတ္လာေသာ ၿငိမ္းကုိ ရွယ္လုိးေပးလုိက္ဦးမည္ဟု မွတ္ထားလုိက္သည္။ ေနာက္ေနာင္ ဖင္လည္း အလ်က္ခံဦးမည္။ သက္သက္ေဇာ္ေကာ ဖင္လ်က္တတ္ပါ့မလား စမ္းရဦးမည္။
“က်န္ သံုးေယာက္က ဆရာမ ဝတ္စံုေတြ ျပန္ဝတ္ထားဦးေနာ္”

ဖင္အလ်က္ခံရင္း အေျခာက္စိတ္ေပါက္သြားမွာလည္း စုိးရိမ္သည္။ ေတာ္ၾကာ ဖင္ခံခ်င္ေနလ်င္ ဒုကၡဟု ေတြးမိေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ ထြန္းထြန္းေပါင္ကုိ ကားလုိက္သည္။ သက္သက္ေဇာ္ ပါးစပ္ထဲကုိလည္း လီးသိပ္ထည့္ထားသည္။ နည္းနည္းကုန္းလုိက္သည္။ သက္သက္ေဇာ္ ေခါင္းကုိ ေဘာလံုးလုိ ကုိင္ၿပီး ေပါင္ရင္းတြင္ သိပ္ထားသည္။
“ကဲ ၿငိမ္းက အေပၚ ဖင္ေညာင့္ရုိးကေန တံေတြးေထြးခ် ခ်ယ္ရီက ေအာက္ ေဂြးေစ့ အရင္းကေန တံေတြးေတြ အကုန္လံုး လ်က္တက္”
သူခုိင္းလုိက္သည့္အတိုင္း ခ်ယ္ရီႏွင့္ ၿငိမ္းတုိ႔က လုိက္လုပ္ၾကသည္။ သူကလည္း သက္သက္ေဇာ္ ပါးစပ္ကုိ အလုိးမပ်က္။ သက္သက္ေဇာ္ မွာလည္း အာေခါင္ေက်ာ္ၿပီး လည္ေခ်ာင္းထဲသုိ႔ လထိပ္က ေရာက္ေနသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ အသက္႐ႈရၾကပ္လွသည္။ သုိ႔ေသာ္ အရသာကလည္း တမ်ိဳးမုိ႔ ဆက္ခံေနသည္။ ၿငိမ္းက အေပၚမွေနကာ တံေတြးေထြးခ်သည္။ တံေတြးသည္ ထြန္းထြန္း ဖင့္ေညာင့္႐ုိးမွ ဖင္ေပါက္ဆီသုိ႔ လ်င္ျမန္စြာ စီးဆင္းသြားသည္။ ခ်ယ္ရီက သူမလွ်ာကုိ အျပားလုိက္ သိမ္းကာ တံေတြးမ်ားးကုိ လ်က္တက္သည္။ တံေတြးမ်ားစုမိသြားလွ်င္ ၿငိမ္းပါးစပ္ထဲသုိ႔ ျပန္ေထြးထည့္သည္။ ၿငိမ္းက တံေတြးကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေထြးခ်သည္။ ခ်ယ္ရီက ဖင္ေပါက္ကုိ ဝုိက္လ်က္ၿပီး တံေတြးကုိ ျပန္လ်က္သည္။ သူနားလုိက္ၿပီး ခ်ယ္ရီ ငံုထားေသာ တံေတြးမ်ားအား သက္သက္ေဇာ္ပါးစပ္ထဲ ေထြးထည့္ခုိင္းသည္။ သက္သက္ေဇာ္က ၿငိမ္းပါးစပ္ထဲကုိ ေထြးထည့္သည္။ ၿငိမ္းကခ်ယ္ရီ ပါးစပ္ထဲ ျပန္ေထြးထည့္သည္။ တစ္လွည့္ၿပီး တစ္လွည့္ လုပ္ေစသည္။ သက္သက္ေဇာ္ အလွည့္ေရာက္တုိင္း သူက တံေတြး ထပ္ေထြးထည့္သည္။ တံေတြးက မ်ားလာသည္။ ႏုိ႔တြင္ လက္ခံၿပီး သက္သက္ေဇာ္ကုိ ေထြးခ်ခုိင္းသည္။ တံေတြးေပေနေသာ သက္သက္ေဇာ္ႏုိ႔ကုိ ခ်ယ္ရီႏွင့္ ၿငိမ္းအား လ်က္ခုိင္းသည္။

အိအိဇံ၊ နီလာႏွင့္ စႏုိးတုိ႔ ဆရာမလုိ ဝတ္လာၿပီးေနာက္ အလွလည္း ျပန္ျပင္လာၾကသည္။ မီးကင္းမွ သံေခ်ာင္းေခါက္သံ ၁၂ ခ်က္ ၾကားရသည္။ ည ေျခာက္နာရီေက်ာ္ကတည္းက စသည့္ အစီအစဥ္မ်ားသည္ ခုထိ တစ္ခန္းပင္ မရပ္ေသး။ ထြန္းထြန္းက ကုလားထုိင္တြင္ ထုိင္ကာ ဆရာမလုိ ဝတ္ထားေသာ သံုးေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ ေခၚ၍ ဖင္အလ်င္ လ်က္ခုိင္းသည္။ နီလာ ေရာက္လာသည္။ တန္းမတ္ေနေသာ သူ႔လီးေအာက္မွ ေဂြးဥ ႏွစ္လံုးကုိ လက္ျဖင့္ အသာ ပင့္တင္ကာ သူ႔ဖင္ကုိ စလ်က္သည္။ ဖင္အလ်က္ခံရင္း အိအိဇံႏွင့္ စႏုိးကုိ တစ္ဖက္ တစ္ေယာက္ ဖက္ထားကာ အုိးကုိ ပြတ္ကစားသည္။ နီလာကေတာ့ သူ႔ဖင္ကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးလ်က္ေပးေနသည္။ လ်ာအလံုးလုိက္ထားၿပီး ဖင္ေပါက္ကုိ ထုိးေမႊသည္။ သူက စႏုိးႏွင့္ အိအိဇံအုိးကုိ ပြတ္ရင္း ဖင္ေပါက္ကုိ လက္ခလယ္ျဖင့္ လွမ္းကလိသည္။ စႏုိးႏွင့္ အိအိဇံက သူ႔ပါးကုိ ငံု႔ငံု႔နမ္းၾကသည္။ နီလာကို အားရေတာ့ စႏုိးကုိ တစ္လွည့္ လ်က္ခုိင္းသည္။ ေနာက္ အိအိဇံ။ သူမတုိ႔သံုးေယာက္ ဖင္လ်က္သည့္ အခန္းၿပီးၿပီးေနာက္ သူက အိအိဇံ ပါးစပ္ကုိ လုိးသည္။ သည္တခါ ဖင္အလ်က္ မခံေတာ့။ သံုးေယာက္ကုိ ေခါင္းခ်င္းထိထားခုိင္းၿပီး ပါးစပ္ဟထားခုိင္းကာ ပါးစပ္ တစ္ေပါက္ၿပီးတစ္ေပါက္ ေျပာင္းလုိးသည္။ လုိးလ်င္ေတာ့ ေခါင္းကုိင္ လုိးသည္။ မယုိင္ေစရေအာင္ ကုိင္ထားသည္။ ေနာက္ အိအိဇံႏွင့္ နီလာကုိ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့ထားခုိင္းၿပီး ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားကုိ လုိးသည္။ အဆံုးတြင္ စႏုိးက ပါးစပ္ဟထားသည္။ သူက အိအိဇံႏွင့္ နီလာေခါင္းကုိ ခ်ဳပ္ထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားကုိ လုိးသည္။ ေနာက္ ပါးခ်င္းအပ္ထားခုိင္းၿပီး ပါးႏွစ္ဖက္ၾကားထဲကုိ လုိးသည္။ လုိးနည္းကလည္းစံု နားလည္း နားခ်င္ၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ သက္သက္ေဇာ္ႏုိ႔ၾကားကုိ ပူးခုိင္းကာ လုိးရင္း လရည္ကုိ လြတ္ထည့္လုိက္ေတာ့သည္။ ဆရာမမ်ား လရည္ကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးကစားရင္း မ်ိဳေသာက္ၾကကာ တစ္ခစ္ခစ္ ရယ္ေမာေနၾကေလေတာ့သည္။

ထုိကဲ့သုိ႔ အလုိးကၽြမ္းေသာ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ မၾကာမီတြင္ သူတုိ႔ရြာ၏ ေယာက်္ားဖာသည္ ျဖစ္သြားခဲ့ေလသည္။ ေကာင္းေကာင္းလည္းလုိးရ ေငြလည္း ေသာက္ေသာက္လည္း ရခဲ့သည္။

စည္းေဖာက္တယ္ေခၚေခၚ စည္းေက်ာ္တယ္ဆုိဆုိ ေက်းဇူးရွင္ေတြကုိလည္း ေက်းဇြတ္ဖုိ႔ ထြန္းထြန္း ဝန္မေလး။ အိမ္ေျခ ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ရွိသည့္ ရြာထဲမွ မိန္းကေလးေပါင္းမ်ားစြာ မိန္းမေပါင္းမ်ားစြာ အရြယ္စံု ဂုိက္စံု ဆုိက္စံုကုိ ေန႔မနား ညမနားလုိက္လုိးေပးရင္း ဝင္ေငြၾကမ္းလာေသာ ထြန္းထြန္းသည္ ဆရာမေျခာက္ေယာက္အားလည္း သူနဲ႔ အိပ္ခ်င္လွ်င္ ေငြေပးရမည္ဟု ေစ်းစကားဆုိလုိက္သည္။
“နင္က ေက်းဇူးကန္းၿပီေပါ့ေလ”
“ေက်းဇူးက ေငြေလာက္ တန္ဖုိးမရွိဘူး ဆရာမတုိ႔”
“တျခားမိန္းမေတြ နင့္ကုိ တစ္ည ဘယ္ေလာက္ေပးလဲ၊ ဘာလဲ ငါတုိ႔ကုိ မေပးႏုိင္ဘူးလုိ႔ နင္ထင္တာလား”
“ေစ်းက အမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲ၊ ဆရာမတုိ႔လုိ နည္းနည္းေဟာင္းရင္ေတာ့ ေစ်းနည္းနည္းႀကီးတယ္”
“အင္းေပါ့ေလ၊ ငါတုိ႔က ခံခ်င္ေနၿပီဆုိေတာ့လည္း မင္းေျပာတုိင္း ခံရမွာေပါ့”
“ရပါတယ္၊ ဆရာမတုိ႔က ကၽြန္ေတာ့္လုိးနည္းေတြကုိ လက္ေတြ႕ခံေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ေက်းဇူးနဲ႔ ဖရီးလုိးေပးပါ့မယ္”
“မင္းက ဒီလုိ စကားေျပာမွေတာ့ ငါတုိ႔ကလည္း အလကား မခံပါဘူး၊ ေၾကးျဖတ္လုိက္ပါ၊ မင္းစိတ္ႀကိဳက္ေစ်းမဟုတ္ရင္ လုိးစရာ မလုိဘူး၊ မင္း မလာေတာ့တဲ့ ေနာက္ပုိင္း ၿငိမ္းက သူ႔ဘဲ ေခၚေခၚလာတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အတုေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ”
ထြန္းထြန္းသည္ သူမရွိသည့္ ေနာက္ပုိင္း ဆရာမမ်ားကုိ တျခားဘဲက လာလုိးသည္ကုိ သိလုိက္ရသည့္အခါ သဝန္တုိသြားသည္။ ဒီ ေစာက္ေကာင္မေတြေတာ့ ဖင္ေထာင္ခ်လုိက္ဦးမယ္ဟု ေတးကာ မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးလုိက္သည္။ အနီးတြင္ ထုိင္ေနေသာ ခ်ယ္ရီအား ဖက္လုိက္သည္။ တြန္းလဲလုိက္ၿပီး ထမီကုိ ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ အတြင္းခံကုိပါ တစ္ခါတည္း ခၽြတ္လုိက္ၿပီး ဖင္ေပါက္တည့္တည့္ တံေတြး တစ္ခ်က္ ေထြးထည့္လုိက္သည္။ သူ ေဆာ္မ်ားစြာ လုိက္လုိးေနရေသာ္လည္း ဖင္ခ်ခြင့္က နည္းသည္ မဟုတ္လား။ ေတာင္လာေသာ လီးကုိ ထုတ္လုိက္ၿပီး ခ်ယ္ရီကုိ ဆက္တီခံုေပၚတြင္ ေလးဘက္ေထာက္ ေမွာက္ခုိင္းလုိက္သည္။ လီးထိပ္ကုိ တံေတြးဆြတ္ၿပီး ဖင္ေခါင္းထဲ သိပ္ထည့္လုိက္သည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထုိးထည့္ၿပီး ခါးေပၚလက္တင္ထားကာ ေဆာင့္ေပးသည္။ အနီးရွိ ၿငိမ္းကုိဆြဲေခၚကာ အုိးကုိ ဆုတ္ကုိင္ၿပပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္ေပးသည္။ ၿငိမ္းကုိ ပူးပူးကပ္ကပ္ဖက္ရင္း ခ်ယ္ရီဖင္ကုိ ပံုမွန္ေဆာင့္လုိးေပးသည္။ ၿငိမ္းက ခ်ယ္ရီတင္ကုိ ဆုတ္ကုိင္ေပးသည္။ သူလည္း ၿငိမ္းအုိးကုိ တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး ဆုတ္ကုိင္ကာညစ္ေပးသည္။ ခ်ယ္ရီကေတာ့ တအင္းအင္းေအာ္သည္။ တျခားဆရာမမ်ားက ကုိယ့္အဝတ္ ကုိယ္ခၽြတ္ေနၾကသည္။ သူက ၿငိမ္းေခါင္းကုိ ဖိခ်ကာ ထုိင္ခုိင္းသည္။ ၿငိမ္းထုိင္ခ်ေတာ့ ခ်ယ္ရီအုိးနား ကပ္ထားလုိက္ၿပီး လီးထုတ္ကာ ပါးစပ္ထဲ ထုိးထည့္လုိက္သည္။ ဒီဆရာမေတြက သူ႔အတြက္ လြတ္လပ္စြာ လုိးလုိ႔ရသည့္ ေဆာ္မ်ားျဖစ္သည္။
“ဖင္ကုန္းထား”
အနီးသုိ႔ ေရာက္လာေသာ နီလာကုိ သူေျပာလုိက္သည္။ လီးမအားေသးပါ။ ၿငိမ္းပါးစပ္နဲ႔ ခ်ယ္ရီဖင္ကုိ လုိးေနရေသးသည္။
“ျဖန္း”
ခ်ယ္ရီေဘးတြင္ ေရွ႕ဝပ္ၿပီး ဖင္ေထာင္ကုန္းထားေပးေသာ နီလာ့အုိးႀကီးအား တစ္ခ်က္ ႐ုိက္လုိက္သည္။ သူ႔လက္ဝါးရာက နီက်န္ခဲ့သည္။ အုိးကလည္း တုန္ခနဲ ခါသြားသည္။
“ျဖန္း”
က်န္ေနေသာ အုိးေနာက္တစ္လံုးကုိ လက္ျပန္႐ိုက္ခ်လုိက္သည္။
“အုိး”
နီလာက ေအာ္ကာ လွည့္ၾကည့္ေနသည္။ သူ လက္ယပ္ေခၚလုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီအုိးေပၚ တေစာင္း အိပ္ခုိင္းလုိက္သည္။ လီးကုိ အရင္းမွ ကုိင္ကာ နီလာ၏ ပါးျပင္အိအိေလးကုိ ပုတ္ကစားေပးလုိက္သည္။ နီလာက သူပါးျပင္ေပၚမွ ထြန္းထြန္းလီးကုိ လက္ဝါးျဖင့္ လွိမ့္ေပးသည္။ ေနာက္ ဆုတ္ကုိင္ကာ ကြင္းတုိက္ၿပီး ငံုလုိက္သည္။ နီလာပါးစပ္ကုိ တေစာင္းလုိးလုိက္သည္။ လီးကုိ ထုတ္ၿပီး ခ်ယ္ရီဖင္ထဲ တစ္ခ်က္ သိပ္ထည့္လုိက္သည္။ သူ႔လီးက ႀကီးသျဖင့္ ဘယ္အခ်ိန္ သိပ္ထည့္ သိပ္ထည့္ ခ်ယ္ရီေအာ္ရသည္။ ဝင္ေနက်မုိ႔ တဆံုးဝင္သြားသည္။ ျပန္ထုတ္ေတာ့ ခ်ယ္ရီဖင္က အေပါက္လုိက္ က်န္ခဲ့သည္။ ၿငိမ္းေခါင္းကုိ ဆြဲကာ ခ်ယ္ရီအုိးနားကပ္လုိက္ၿပီး ၿငိမ္းပါးစပ္ထဲ ထုိးထည့္သည္။ ေနာက္ ခ်ယ္ရီေစာက္ဖုတ္ထဲ သိပ္ထည့္သည္။ ျပန္ထုတ္ကာ နီလာပါးစပ္ကုိ ဆက္လုိးသည္။ နီလာပါးစပ္ကုိ ဆက္တုိက္လုိးၿပီး နီလာကုိ ကုန္းခုိင္းလုိက္သည္။ ဖင္ကုိ အရင္စလုိးသည္။ သူသည္ နီလာအုိးႀကီး တုန္ခါေနေအာင္ ဆက္တုိက္ေဆာင့္ေပးသည္။ တုန္ခါမႈ မရပ္မနားေအာင္ ေဆာင့္လုိးရင္း ႏုိ႔ကုိ ဆြဲေပးသည္။ မဆြဲရသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ႏုိ႔ကလည္း တင္းက်စ္ကာ ဆြဲလုိ႔ေကာင္းလွသည္။ နီလာကုိ ခါးမွ ဖက္လုိက္ၿပီး သူက ထုိင္ခ်လုိက္သည္။ နီလာအေပၚသုိ႔ ေရာက္သြားသည္။ ေျပာင္းျပန္ ဆက္ေဆာင့္ခ်ေစသည္။ နီလာသည္ ဖင္နဲ႔ လီးေပၚ ေဆာင့္ခ်ရင္း သူမ အဖုတ္ထဲသုိ႔ လက္သံုးေခ်ာင္းျဖင့္ ေကာ္ကစားသည္။ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကုိ တံေတြးဆြတ္ၿပီး အဖုတ္ကုိ ထုိးေမႊရင္း ေဆာင့္ခ်ေနသည္။ အုိးအယ္အယ္ႀကီးက သူ႔ေပါင္ရင္းတြင္ ျပည့္သိပ္ကာ တုန္တုန္တက္သြားသည္။ သူကလည္း အိအိဇံကုိ ေခၚယူကာ ေစာက္ဖုတ္ကုိ စုပ္ေပးသည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္သလုိ စုပ္ေပးသျဖင့္ အိအိဇံမွာ အင္း အင္းအဲအဲနဲ႔ ျဖစ္ေနသည္။ နီလာထြန္းမွာ ဖင္နဲ႔ လီးေပၚေဆာင့္ခ်ရသည္မွာ နာလာသျဖင့္ ခဏခၽြတ္ကာ ေစာက္ဖုတ္ျဖင့္ ေဆာင့္ခ်ေပးျပန္သည္။ သူ႔လီးက ရွည္လည္းရွည္ တုတ္လည္းတုတ္သျဖင့္ နီလာမွာ ထိထိမိမိရွိေသာေၾကာင့္ အားကုန္သုတ္ကာ ေဆာင့္ခ်ေလသည္။ ႏုိ႔မွာ တုန္ခါလြန္းသျဖင့္ သူမလက္ျဖင့္ ျပန္ထိန္းကာ အားရေအာင္ ေဆာင့္ခ်သည္။ ေပါင္ကုိလည္း ပုိကားထားသည္။ သူကေတာ့ အိအိဇံေစာက္ေစ့ကုိ ဆြဲကာ စုပ္ေပးသည္။ အိအိဇံမွာ ထြန္းထြန္းဆံပင္မ်ားဆြဲ၍ ေစာက္ဖုတ္ကုိ ထြန္းထြန္းပါးစပ္ေပၚတြင္ ဆြဲပြတ္ေနမိသည္။ ေစာက္ရည္မ်ားက အတားအဆီးမရွိ ထြန္းထြန္းပါးစပ္ထဲသုိ႔ ပန္းထြက္သည္။ ေဘးသုိ႔လည္း စီးက်သည္။ ေစာက္ရည္မွာလည္း ထြန္းထြန္းက ေသာက္ေနက်မုိ႔ သိပ္မထူးဆန္း။ ေစာက္ရည္ ထြက္ေတာ့ အိအိဇံတအင္းအင္းညည္းကာ ၿပိဳလဲက်သြားသည္။ နီလာကလည္းၿပီးသြားသည္။ အံကုိက္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ေစာက္ရည္ထြက္ၿပီးစ ေစာက္ဖုတ္ျဖင့္ အိအိဇံက ထြန္းထြန္းလီးေပၚ ထုိင္ခ်ရန္ ျပင္သည္။ လီးက နီလာေစာက္ရည္မ်ားႏွင့္ ရႊဲေနသည္။ ေသခ်ာဆုတ္ကုိင္ကာ အိအိဇံက ေစာက္ေခါင္းတြင္ လီးေခါင္းကုိ ဆြဲပြတ္ကစားသည္။ အိအိဇံမွာ ထုိအရသာမ်ိဳးကုိ မိန္းကေလးေတြ သိေစခ်င္သည္။ ေစာက္ရည္ထြက္ၿပီး နာက်င္ေနခ်ိန္ လီးႀကီးကုိ ေစာက္ဖုတ္ထဲ သိပ္ထည့္လုိက္ရေသာ နာက်င္မႈႏွင့္ အရသာကုိ ဘာနဲ႔မွ မလဲႏုိင္ဆုိသည္ကုိ သိေစခ်င္သည္။ နာသျဖင့္ ေအာ္လုိ႔လည္း ေကာင္းသည္။ ထုိေအာ္သံက ေယာက်္ားတုိ႔ကုိ ပုိထိေစသည္။ ေယာက်ာ္းမ်ား မိန္းကေလး၏ ေစာက္ဖုတ္နာလုိ႔ ေအာ္သည့္ ေအာ္သံမ်ားၾကားလွ်င္ လီးက ပုိမာတတ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ေယာက္်ားမ်ားက လုိးရင္း ႐ုိက္တတ္သည္။ လက္းဝါးျဖင့္ ႐ုိး႐ုိး႐ုိက္သည္လည္း ရွိသလုိ ခါးပတ္ျဖင့္ ႐ုိက္သည္လည္း ရွိသည္။ အိအိဇံက ေယာက်္ားယူလွ်င္ အ႐ုိက္ၾကမ္းသည့္ ေယာက်္ားမ်ိဳးကုိ ေရြးယူမည္ဟု စဥ္းစားမိသည္။ အိအိဇံသည္ ထြန္းထြန္းလီးေပၚ ေဆာင့္ခ်ရင္း အရက္ခုိးေဝေနေသာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္ လက္ထပ္သည္။ အရက္မူးလာကာ သူမကုိ ႐ုိက္ရင္း လုိးသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ထည့္ရင္း ပါးကုိ ဘယ္ျပန္ ညာျပန္႐ုိက္သည္ကုိ စိတ္ကူးယဥ္မိသည္။
“ျဖန္း ျဖန္း”
လက္ေတြ႕တြင္ သူမ ပါးကုိ သူမ ျပန္႐ုိက္မိသည္။ ထြန္းထြန္းက တက္ေဆာင့္၍ အားမရျဖစ္ေနေသာ အိအိဇံကုိ ၾကမ္းျပင္ေပၚ တစ္ေစာင္း အိပ္ခုိင္းၿပီး ေပါင္တစ္ဖက္ကုိ ေရွ႕နည္းနည္းတင္ကာ ထပ္အိပ္၍ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး ေဆာင့္လုိးေပးသည္။ တစ္ခ်က္ခ်င္းစီ ေဆာင့္သျဖင့္ အ႐ိႈက္ထိေအာင္ နာသည္။ ဖုတ္ခနဲလည္း ျမည္ကာ အိအိဇံမွာ ေနရာေရႊ႕ေရႊ႕သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထြန္းထြန္းကေတာ့ အေဆာင့္မပ်က္။ လည္ပင္းကုိ ဆုတ္ကုိင္ေပးၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္သည္။
“အူး ဝူး ေကာင္းတယ္ အူး ဝူး ေကာင္းတယ္ အူး”
လီးမထုတ္ဘဲ ကုိယ္ကုိလွည့္ကာ ကုန္းေအာင္ လုပ္လုိက္သည္။ အိအိဇံကလည္း အလုိက္သင့္ ကုန္းေပးသည္။ ဖင္ကုိ ဆြဲေထာင္ကာ ေခါင္းကုိ ေျခႏွင့္ လွမ္းဖိၿပီး အစုိက္လုိက္ ေဆာင့္လုိးသည္။ ေခါင္းကုိ နင္းထားေသာ္လည္း ဆံပင္က ေခ်ာသျဖင့္ ခဏခဏ ေခ်ာ္သည္။ အိအိဇင္က ေခါင္းကုိ နင္းထားေသာ ေျခေထာက္ မေခ်ာ္ေစရန္အတြက္ ကုိင္ထားေပးသည္။ အိအိဇံမွာ အရည္တစ္ခါ ထြက္ထားသည္မုိ႔ ခံႏုိင္ရည္ ရွိသည္။ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ၿပီးမည္ မဟုတ္။ ထြန္းထြန္းကလည္း ေနာက္တစ္ခ်ီ မၿပီးမခ်င္း အိအိဇံကုိ မခၽြတ္တမ္း လုိးသည္။ သက္သက္ေဇာ္က ဆာေနၿပီ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထြန္းထြန္းထံ လာကာ ထြန္းထြန္းမ်က္ႏွာကုိ သူ႔အုိးႀကီးနဲ႔ ပြတ္သည္။ သက္သက္ေဇာ္က နည္းနည္းကားခုိင္းၿပီး ဖင္လ်က္ေပးလုိက္သည္။ သက္သက္ေဇာ္က ဖင္အလ်က္ခံရင္း ေစာက္ဖုတ္ကုိ လက္နဲ႔ ကစားေနသည္။ ထြန္းထြန္းက လ်ာထုတ္ထား႐ံုသာ လုိသည္။ အိအိဇံကုိ မနားတမ္း လုိးေနသျဖင့္ လႈပ္ရွားေနရာ သက္သက္ေဇာ္ဖင္ကုိ လ်က္ေပးၿပီးသား ျဖစ္ေနသည္။ သက္သက္ေဇာ္ဖင္ကုိ လ်က္ရင္း အုိးႀကီးကို လက္ဝါးျဖင့္ တစ္ခ်က္ခ်င္း ႐ုိက္ေပးသည္။
“ျဖန္း”
“အ”
“သမီးေရွ႕က လ်က္ေပးမယ္”
စႏုိးက သက္သက္ေဇာ္ေရွ႕ေပါက္ကုိ လ်က္ေပးသည္။ သက္သက္ေဇာ္က ထြန္းထြန္းေခါင္းကုိ လႊဲမသြားေအာင္ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ျပန္လည္ တည့္မတ္ထားေပးရင္း ေရွ႕ေပါက္ေနာက္ေပါက္ အလ်က္ခံသည္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ထြန္းထြန္းကုိ အဖုတ္လ်က္ခုိင္းခ်င္ေသာ္လည္း ထြန္းထြန္းက ဖင္ကုိ လ်က္ေပးေနသျဖင့္ ၿငိမ္ေနလုိက္သည္။ ေတာ္ၾကာ မလ်က္ေပးေတာ့မွာ စုိးသည္။ ထြန္းထြန္းသည္ အိအိဇံ၏ ေခါင္းကုိ နင္းကာ အဖုတ္ကုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္လုိးရင္း သက္သက္ေဇာ္ အုိးႀကီးကုိ ကုိက္သည္။ အုိးေဖြးေဖြးတြင္ သူ႔သြားရာမ်ား အစင္းလုိက္ အစင္းလုိက္ က်န္ရစ္ေနသည္။

-ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ ကံလုိက္ပံုမ်ားကေတာ့ ၁၀ တန္းကုိ ဂုဏ္ထူး ငါးဘာသာျဖင့္ ေအာင္ျပန္သည္။ သူကုိယ္တုိင္ကလည္း စြမ္း၊ ေဆးကလည္း

စြမ္းဆုိေတာ့ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ စြံခ်င္တုိင္း စြံေနေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူေက်ာင္းတက္ရမည့္ အေနအထားသုိ႔ ေရာက္လာေတာ့

သူလုိးခ်င္သည့္ မိန္းကေလးမ်ားကုိသာ လက္ခံၿပီး ေရြးလုိးေတာ့သည္။ ခါတုိင္း ပ်ိဳပ်ိဳအုိအုိ ခ်ေသာ္လည္း ခုေတာ့ အပ်ိဳလည္း အပ်ိဳ အသက္လည္း

ငယ္မွသာ ခ်သည္။ လုိးလုိ႔ မဝေသာ္လည္း ၿမိဳ႕တက္ၿပီးလွ်င္ သည့္ထက္လွေသာ ေဆာ္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ရဦးမည္မုိ႔ ေက်နပ္သည္။ ထုိ႔အတူ သူ႔အား

သင္ဆရာျဖစ္ခဲ့ေသာ နီလာအား ႏႈတ္ဆက္ဖုိ႔ေတာ့လုိသည္။ သုိ႔ႏွင့္ နီလာ့ထံေရာက္ခဲ့သည္။
“သတိရေသးသားပဲေနာ္”
“ဆရာမကုိ လာႏႈတ္ဆက္တာပါ”
“ေအာ္ တုိ႔ေတာ့ မင္းကုိ သတိရေနမွာပါ”
“ကၽြန္ေတာ္က ဆရာမကုိ တစ္သက္တာစြဲသြားေအာင္ ႏႈတ္ဆက္ေပးမယ္”
“စကားနဲ႔တင္ ေက်နပ္လွပါၿပီကြာ”
“စကားလား တရားလား ဆုိတာကုိေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ၿပီးခ်ိန္က်ရင္ ဆရာမ သိသြားမွာပါ”
“အင္းပါ၊ ၾကည့္ၾကတာေပါ့”
“လာပါ ေနရာေကာင္းတဲ့ ဆရာမခ်ယ္ရီအိမ္ကုိ သြားရေအာင္”
ဆရာမခ်ယ္ရီက သူတုိ႔ကုိ ဝမ္းသာစြာပင္ ႀကိဳဆုိပါသည္။ တခါးခ်က္ခ်ၿပီးေနာက္ အိပ္ရာသုိ႔ပင္ မသြားႏုိင္ေသးခင္တြင္ ဖက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း

နမ္းၾကသည္။ အဝတ္မ်ားခၽြတ္ၾကသည္။ နားလည္မႈအျပည့္ျဖင့္ စကားမေျပာပဲ ဆရာမႏွစ္ဦးကုိ တစ္လွည့္စီျဖဳတ္သည္။ ထြန္းထြန္းကေတာ့

က်င့္သားလည္းရ ေဆးလည္းခ်ထားသူမုိ႔ ၾကာရွည္စြာ ဆြဲထားႏုိင္သည္။ ခ်ယ္ရီသံုးခါ နီလာႏွစ္ခါၿပီး၍ ေမာသြားမွ အိပ္ခန္းထဲသုိ႔ ဝင္ခဲ့သည္။
“မၿပီးေသးဘူးေပါ့”
“ကုိယ့္အေၾကာင္းလည္း သိသားနဲ႔”
ခ်ယ္ရီက သူ႔လီးကုိ ကြင္းထုေပးရင္း ေမးသည္။ ၿပဲလန္ကာ ရဲတြတ္ေနေသာ လထိပ္ကုိ ခ်ယ္ရီက စုပ္နမ္းလုိက္သည္။ သူမ၏ သြယ္လ်လ်

လက္ေခ်ာင္းမ်ားကေတာ့ သူ႔လီးကုိ အျပည့္ဆုတ္ကုိင္ကာ ကြင္းဆက္တုိက္ ထုေပးေနသည္။ ကုတင္ေအာက္သုိ႔ ေခ်ခ်ကာ သူက ကားၿပီး

ထုိင္သည္။ ခ်ယ္ရီက ေအာက္မွ ကြင္းထုေပးသည္။ သူက ခ်ယ္ရီေခါင္းကုိ ဆြဲလွည့္ၿပီး ပါးျပင္ကုိ လီးနဲ႔ ထုိးကစားသည္။ ပါးႏွစ္ဖက္ကုိ

လီးနဲ႔ထုိးကစားလုိ႔ အားရေတာ့ စုပ္ခုိင္းသည္။ နီလာက ေမာလြန္းသျဖင့္ ခဏနားေနသည္။

“မေတြ႕ရတာ ၾကာၿပီ မုိ႔လား မသိဘူး၊ နည္းနည္းၾကပ္ၿပီး လုိးလုိ႔ အရမ္းေကာင္းတာပဲ ဆရာမ အဖုတ္က”
“လာႏႈတ္ဆက္တာဆုိ”
“ေက်ာင္းသြားတက္ရေတာ့မယ္ေလ၊ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းပိတ္ပိတ္ခ်င္း ေျပးျပန္လာမွာပါ”
“စေမာေလးေတြနဲ႔ ငါတုိ႔ကုိ သတိရမွာ မဟုတ္ပါဘူး”
“အသစ္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း အေဟာင္းကုိ မေမ့ပါဘူး ဆရာမရယ္”
“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ ေမာင္ေလး အခုလုိ လာႏႈတ္ဆက္တာကုိပဲ ဝမ္းသာလွပါၿပီ”
“ကဲပါ ဆရာမအဖုတ္ကုိ ေနာက္ကေန လွ်ာနဲ႔ ဆြဲေပးမယ္”
ခ်ယ္ရီက ကၽြမ္းက်င္စြာပင္ ကုတင္စြန္းတြင္ လက္ေထာက္ၿပီး ကုန္းသည္။ ထြန္းထြန္းက ခ်ယ္ရီေနာက္ ဒူးေထာက္ၿပီး အုိးႏွစ္လံုးကုိ ညစ္ကိုင္

လုိက္သည္။ ျဖန္းျဖန္းဟု အုိးကုိ ဘယ္ညာျပန္႐ုိက္သည္။ နည္းနည္းၿဖဲကာ စူထြက္ေနေသာ ေစာက္ေစ့ကုိ လွ်ာဖ်ားျဖင့္ စတင္ကလိသည္။

အုိးေသးေသာ္လည္း ေစာက္ဖုတ္ မေသးေသာ ခ်ယ္ရီအဖုတ္ကုိ ေက်နပ္မႈရွိေအာင္ လ်က္ေပးၿပီး ေနာက္မွ ရပ္ကာ ဖုိက္လုိက္သည္။ ဖုိက္ရင္း

ခ်ယ္ရီ ေမာလာသျဖင့္ ပက္လက္ေနေစကာ အနမ္းမုိးေခၽြရင္း လုိးသည္။ နီလာ သူ ခ်ယ္ရီကုိ အားပါးတရ လုိးေနသည္ကုိ ျမင္သျဖင့္

ေရွာင္သြားေပးသည္။ ခ်ယ္ရီကုိ ေဘးတုိက္ ဆြဲျပန္သည္။
“ကုိယ့္ေပၚကေန တက္ေဆာင့္ပါလား”
“အင္း ေဆာင့္ေပးမယ္”
ခ်ယ္ရီကုိ အေပၚမွ တက္ေဆာင့္ႏုိင္ဖုိ႔ သူ႐ုိး႐ုိးေလး ပက္လက္အိပ္လုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီက သူ႔အေပၚ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ တက္ခြသည္။ ေထာင္ေနေသာ

လီးကုိ လက္ျပန္ဆုတ္ကုိင္ကာ သူမအဖုတ္ထဲ ထည့္သည္။ ေရွာေရွာ႐ွဴ႐ွဴဝင္သြားသည္။ ခ်ယ္ရီက လက္ေနာက္ျပန္ေထာက္ကာ ေဆာင့္ခ်သည္။

သူက ေခါင္းအံုးျမင့္ျမင့္ျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္ထြက္ ဝင္ထြက္ လုပ္ေနေသာ လီးကုိ အရသာရွိစြာ ၾကည့္ေနသည္။
“ကုိယ့္ကုိ နမ္းေပးပါဦး”
ခ်ယ္ရီက အေပၚမွ ေဆာင့္ခ်ရင္း ေရွ႕သုိ႔ ကုိင္းၿပီး သူ႔ပါးအား တဖက္စီ နမ္းသည္။ နမ္းေပးရင္း ေဆာင့္ခ်ေနသျဖင့္ ခ်ယ္ရီရင္ေခါင္းထဲမွ လာေသာ

ညည္းသံေလး သဲ့သဲ့က သူ႔ကုိ ပုိဆြဲေဆာင္ေနသည္။ သူ႔လီးကုိ ခ်ယ္ရီ၏ ေစာက္အံုတစ္ခုလံုးက ငံုထားသည္။ အုိးျဖင့္ ဖိခ်ထားၿပီး ေရွ႕တုိး

ေနာက္ဆုတ္ ပြတ္ေပးသည္။ ခ်ယ္ရီေက်ာကုိ တစ္ဖက္ အုိးကုိ တစ္ဖက္ပြတ္ကာ ဇိမ္ခံသည္။
“အင္း အြန္း အင္း”
ဖီးလ္တက္ေနေသာ ခ်ယ္ရီညည္းသံမ်ားကုိ သူရင္ခုန္သည္။ ႏုိ႔မ်ားကုိ ဆြဲယူပြတ္ေခ်ေပးသည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္သည္။ ခ်ယ္ရီသည္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း

ဖိခ်ကာ ဆြဲသည္။ ခ်ယ္ရီ၏ အိုးေသးေသးေလးက သူ႔ေပါင္ေပၚတြင္ အိအိနဲ႔ ဆြဲေနသည္။ သူ အားမရေတာ့။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခ်ယ္ရီအိုးကုိ ဆုတ္ကုိင္ရင္း

နည္းနည္းၿဖဲကားလုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္ကေန ပင့္လုိးတက္သည္။
“အင့္ အင့္ အင့္”
ခ်ယ္ရီက သူ႔ကုိ ဖက္ရင္း ညည္းသည္။ သူကညည္းေလ အားရေလမုိ႔ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္တက္သည္။ ေဆာင့္တက္ရင္း ၾကာလာေတာ့

သူခ်ယ္ရီကုိယ္ကုိ ဆြဲလွည့္ကာ ေအာက္ကုိ ပုိ႔လုိက္ၿပီး ခပ္ျပင္းျပင္းလုိးခ်သည္။ ခ်ယ္ရီခါးေလး ေကာ့ေကာ့တက္သြားေအာင္ သူေဆာင့္လုိးသည္။

ေမး႐ုိးကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ၿပီး ခပ္နာနာေလး ဆက္ေဆာင့္ထည့္သည္။
“ကုန္း”
သူက ခၽြတ္လုိက္ေတာ့ ခ်ယ္ရီက ဝပ္ၿပီး ကုန္းေပးသည္။ သူလည္း ခ်က္ခ်င္း ဆက္သြင္းသည္။ ပခံုးကုိင္ကာ ေဆာင့္လုိးသည္။ ခ်ယ္ရီကိုယ္မ်ား

တုန္တက္သြားသည္။
“အြန္႔ အြန္႔”
သူကလည္း အားစုိက္သည္။
“အုန္း အု အြတ္”
ခ်ယ္ရီမွာ မ်ိဳးစံုေအာင္ ညည္းေနရသည္။ သူ အားရေအာင္ လုိးသည္။ ခ်ယ္ရီ မနက္ဖန္ ခရီးထြက္မည္။ သူ ေက်ာင္းမတက္ခင္အထိ ခ်ယ္ရီ

ျပန္ေရာက္ဦးမည္ မဟုတ္သျဖင့္ သည္ည ခ်ယ္ရီကုိ အားရေအာင္ လုိးရမည္။ ဒါသည္ သူ၏ ခံယူခ်က္။ ခ်ယ္ရီကုိ ေမွာက္အိပ္ကာ လက္ေထာက္ၿပီး

ေနခုိင္းသည္။ အုိးပုိေကာ့ တက္လာသည္။ သူက ေနာက္မွ ဆက္လုိးသည္။
“ခ်ယ္ရီ”
“ရွင္”
“ဖင္လုိးမယ္ေနာ္”
“လုိးေလ”
ေမွာက္အိပ္ေပးထားေသာ ခ်ယ္ရီ ေစာက္ဖုတ္ကုိ ငါးမိနစ္ေလာက္ သုတ္ထည့္လုိက္ၿပီးေနာက္ လီးထုတ္ကာ လထိပ္ကုိ တံေထြးဆြတ္ၿပီး ခ်ယ္ရီ

ဖင္ေပါက္ထဲသုိ႔ သိပ္ထည့္လုိက္သည္။
“အု…….”
သူ႔လီးႀကီးကုိ အတင္းသိပ္ထည့္သျဖင့္ ခ်ယ္ရီသည္ အံႀကိတ္ကာ ေအာင့္ခံသည္။ လက္မ်ားက အိပ္ရာခင္းကုိ ဆုတ္ထားသည္။ သူကေတာ့

လီးအဆံုးထိ သြင္းသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ထပ္အိပ္ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖင္ကုိ လုိးသည္။ ဖင္ကုိ မနားတမ္း နာရီဝက္ေက်ာ္ လုိးေနသျဖင့္ ခ်ယ္ရီမွာ

နာရမွန္းပင္ မသိေတာ့။ ခ်ယ္ရီ ထံမွ အသံမၾကားရေတာ့ သူက ပံုစံေျပာင္းဖုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီက ဖားလုိ ေလးဖက္ကုန္းေပးသည္။ သူက

ဒူးေထာက္၍ ေအာက္ကေန ေစာက္ဖုတ္ကုိ လုိးတက္သည္။ ဖင္ေပါက္ထဲ တံေထြးအျပည့္ ေထြးထည့္ၿပီး လက္မျဖင့္ ႏုိက္ထားေပးသည္။

လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ခါးေစာင္းကုိကုိင္ကာ ဆြဲစည့္ၿပီး ဆက္လုိးသည္။ ခ်ယ္ရီ၏ အုိးေသးေသးေလး တုန္ခါမႈ ပုိျပင္းထန္ေအာင္ သူႀကိဳးစားၿပီး

လုိးသည္။ လီးေခါင္းက သားအိမ္ကုိ လာလာေဆာင့္ေနသျဖင့္ ခ်ယ္ရီမွာ ေအာ္သံက်ယ္က်ယ္ မထြက္ေအာင္ ေခါင္းအံုးကုိ မ်က္ႏွာအပ္ထားၿပီး

ကုိက္ထားသည္။ ေနာက္ေန႔တြင္ လုိးရေတာ့မည္ မဟုတ္ေသာ အဖုတ္ကုိ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ အားရေအာင္လုိးေနသည္။
“အူး အူး အူး”
အုိးကုိ လက္ဝါးရာမ်ား ထင္က်န္ေအာင္ ဆုတ္ကုိင္ၿပီး လုိးသည္။ ခ်ယ္ရီမွာ လီးႀကီး တရစပ္ သူမအဖုတ္ထဲ ထုိးဝင္ေနေသာ ဒဏ္ေၾကာင့္

ေခၽြးမ်ားျပန္ေနသည္။ ထြန္းထြန္းက ႏုိ႔ကုိ ညစ္ကစားသည္။ သူမႏုိ႔လည္း ထြန္းထြန္းညစ္၍လည္းေကာင္း စုိ႔၍လည္းေကာင္း ကစားေပးခဲ့ေသာ

ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ပံုပင္ နည္းနည္းပ်က္ေနၿပီျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ထြန္းထြန္းလုိ စိတ္တုိင္းက်ေအာင္ လုိးေပးႏုိင္သည့္သူ ေနာင္ မေတြ႕မွာ

စုိးသျဖင့္ ထြန္းထြန္းစိတ္တုိင္းက် လုပ္ခြင့္ေပးရသည္။ သူမနည္းတူ အျခားေသာ ဆရာမမ်ားကသာလွ်င္ ထြန္းထြန္း၏ ႀကီးမားရွည္လ်ားလွေသာ

လီးကုိ ႀကိဳက္သည္ မဟုတ္။ တရြာလံုးရွိ မိန္းမမ်ား ပ်ိဳပ်ိဳအုိအုိ ႀကိဳက္သည္ျဖစ္သျဖင့္ ထြန္းထြန္း၏လီး ကုိယ့္အဖုတ္ထဲ ေရာက္ဖုိ႔ အခြင့္အေရးကုိ

အျပည့္ေပးရသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ခုေတာ့ျဖင့္ သူမအဖုတ္တစ္ခုလံုး ပူက်စ္ကာ ခံႏုိင္ရည္ မရွိေတာ့။ သူမ ဘယ္ႏွစ္ခါ ၿပီးသြားၿပီလဲ မမွတ္မိေတာ့။
“ၿပီးေပးေတာ့ေနာ္”
“အင္း ၁၀ မိနစ္ေဆာင့္လုိက္ဦးမယ္”
ထြန္းထြန္းသည္ သူမကုိ တေစာင္းထားကာ ေဆာင့္သည္။ ၁၀ မိနစ္ေက်ာ္ေတာ့ ထြန္းထြန္းက သူမကုိ ပက္လက္ေလး တြန္းလွဲသည္။ သူမ

ေခါင္းကုိ ကုိင္ကာ လီးထိပ္ကုိ ႏႈတ္ခမ္းဝတြင္ ေတ့ထားသည္။ ေလးငါးခ်က္ ကြင္းထုလုိက္ေတာ့ လရည္မ်ား ပန္းထြက္လာသည္။ သူမက

ေခၽြးမ်ားျဖင့္ စီးကပ္ေနေသာ ဆံႏြယ္မ်ားကုိ ဖယ္ရင္း ပါးစပ္ကုိ ဟထားေပးသည္။ လီးက တုန္ခါေနသျဖင့္ လီးရည္မ်ားက ႏႈတ္ခမ္းကုိ ေက်ာ္ကာ

ပါးျပင္ေပၚသုိ႔လည္း လြင့္တက္ကုန္သည္။ ထြန္းထြန္းက လီးတြင္ က်န္ေနေသာ လီးရည္မ်ားကုိ ညစ္ထုတ္သည္။ တစိစိနဲ႔ ထပ္ထြက္လာေသာ

လီးေပါက္ထဲမွ လီးရည္ကုိ ခ်ယ္ရီက ေျပာင္ေအာင္ ဖိစုပ္ေပးသည္။ ထြန္းထြန္းသည္ ခ်ယ္ရီပါးျပင္တြင္ လြင့္ထြက္သြားေသာ လီးရည္မ်ားကုိ

လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ သပ္ကာ ပါးစပ္ထဲထည့္သည္။ ခ်ယ္ရီက အကုန္စုပ္ေပးသည္။ ပါးျပင္တြင္ေပေနေသာ လီးရည္မ်ားကုိေသာအခါ ထြန္းထြန္းက

သူမပါးစပ္ထဲ တံေတြးေထြးထည့္သည္။ လီးရည္ႏွင့္ တံေတြးမ်ားေရာ၍ သူမက လက္ဝါးေပၚေထြးခ်သည္။ လက္ခုပ္ျပည့္လုနီးပါးျဖစ္ေနသည္။
“အမ်ားႀကီး”
“အင္း ျပန္ေသာက္လုိက္”
ခ်ယ္ရီသူ သူမလက္ဝါးေပၚ ေထြးခ်ထားေသာ တံေတြးမ်ားေရာေနသည့္ လရည္ကုိ ေသာက္လုိက္သည္။ လက္ဝါးေပၚ ေပေနသည္မ်ားကို

လ်က္လုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီ အရမ္းေမာေနသျဖင့္ လွဲခ်သည္။ သူက ဖမ္းယူထားၿပီး ပါးျပင္နဲ႔ လီးေပၚလွဲခ်ေစသည္။
“မင္းအခ်စ္ဆံုးေလးေပၚ အိပ္လုိက္ဦး”
လရည္လက္က်န္ျဖင့္ စီးကပ္ကပ္ျဖစ္ေနေသာ ခ်ယ္ရီပါးျပင္ေႏြးေႏြးႏွင့္ သူ႔လီးေပ်ာ့ေပ်ာ့တုိ႔ အပ္ထားသျဖင့္ သူက ခ်ယ္ရီဆံပင္မ်ား ဖြကစား ေပးရင္း

ေဆးလိပ္ေသာက္လုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီ၏ ဆံႏြယ္မ်ားၾကား ေဆးလိပ္ေငြ႕ကုိ မႈတ္ထည့္သည္။ ထုိစဥ္ အနားယူေနေသာ နီလာေရာက္လာသည္။ သူ

နီလာ၏ အုိးကုိ ဖမ္းဆုတ္ၿပီး ညစ္ကစားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဖက္အိပ္လုိက္သည္။ နီလာက စီးကရက္ကုိ ယူကာ ကုိင္ေပးၿပီး သူေသာက္ခ်ိန္တြင္

ႏႈတ္ခမ္း၌ ေတ့ေပးသည္။ သူက လီးေပၚပါးျပင္အပ္ အိပ္ေနသာ ခ်ယ္ရီ၏ ဆံႏြယ္မ်ားကုိ တစ္ဖက္၊ နီလာ၏အုိးကုိ တစ္ဖက္ ကစားေပးသည္။

ေဆးလိပ္ေငြ႕မ်ားကုိ နီလာ့မ်က္ႏွာျပင္ဆီသုိ႔ မႈတ္ထုတ္သည္။ တျဖည္းျဖည္းနီးလာေသာ နီလာ၏ ႏႈတ္ခမ္းကုိ ေဆးလိပ္မီးခုိးေငြ႕မ်ားျဖင့္ မႈတ္ၿပီး

နမ္းလုိက္သည္။ နီလာက ေဆးလိပ္ကုိ ျပန္ေတ့ေပးသည္။ သူက ေဆးလိပ္ကုိ ႐ိႈက္လုိက္ၿပီးေနာက္ နီလာႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္လုိက္သည္။

သူ႔လက္ခ်က္ျဖင့္ ပံုပ်က္ကာ တြဲက်ေနေသာ နီလာ၏ ႏုိ႔ကုိ စိတ္တုိင္းက် ညစ္ကစားရင္း ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္သည္။ ေဆးလိပ္ေငြ႕က ေတာ္ေတာ္ေလး

ဝင္သြားသျဖင့္ နီလာေခ်ာင္းဆုိးသည္။ ခ်ယ္ရီလည္း ထၾကည့္သည္။ သူ ေၾကျငာခ်က္ တစ္ခုထုတ္သည္။
“ဒီည ကိုယ္ ခ်ယ္ရီကုိ အျပတ္လုိးမယ္၊ မနက္ဖန္ ခ်ယ္ရီ ခရီး မထြက္ခင္အထိေပါ့၊ ခ်ယ္ရီ ခရီးထြက္သြားၿပီးရင္ေတာ့ တံခါးကုိ အျပင္က

ေသာ့ခတ္မယ္၊ က်န္တဲ့ က်ေနာ္ ေက်ာင္းမသြားခင္ ေျခာက္ရက္လံုးလံုး ဒီအိမ္ေလးထဲမွာ နီလာႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္း မီးကုန္ ယမ္းကုန္

လုိးၾကမယ္၊ သေဘာတူလား”
“က်မဟာႀကီး စုတ္ျပတ္သတ္သြားမွာေပါ့”
“စိတ္ခ်စမ္းပါ အဲဒီအတြက္ ကုိယ့္မွာ နည္းေကာင္းေတြ ရွိပါတယ္၊ ေဟာဒီ ပါးစပ္ေပါက္ကုိ တစ္လွည့္၊ ဖင္ကုိ တစ္ခ်ီ၊ အဖုတ္ကုိ

တစ္လွည့္လုပ္ေပးမယ္၊ နည္းကလည္း စံုရမယ္၊ စုတ္ျပတ္သတ္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ က်ေနာ္နဲ႔ ေျခာက္ရက္အိပ္ၿပီးတာေတာင္ ေနာက္ေန႔ အပ်ိဳစင္

ဟာေလးနဲ႔ ျပန္တူေစရမယ္”
ိ

“မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ သူတုိ႔ဘဝရဲ႕ ကြက္လပ္ေလးကုိ ျဖည့္ေပးတာပါ”
“ဟြန္း ေတာ္ေတာ္ အေျပာေကာင္း ရွင့္သေဘာ ရွင့္သေဘာ”
“ကဲ ကုိယ္လုိးဖုိ႔ ခ်ယ္ရီ႕အဖုတ္ေလးကုိ ေဟာဒီလွ်ာနဲ႔ သေပးလုိက္ပါဦး”
“အင္းပါ”

ဦးေတဇ၏ ဇနီးသည္မွာ ေယာက်္ားျဖစ္သူက ေဖာက္ျပန္လြန္းမက ေဖာက္ျပန္မႈဒဏ္ကုိ မခံႏုိင္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ မခံစားႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေသဆံုးသြားရျခင္းျဖစ္သည္ ဆုိေသာ္လည္း တကယ္တမ္းေတာ့ သူမ ဝဋ္လည္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္ ဆုိလွ်င္ ပုိမွန္ေပလိမ့္မည္။ သူမ အသက္ ၂၆ ႏွစ္အခ်ိန္တြင္ ဦးေတဇႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့သည္။ အသက္ ၃၅ ေရာက္သည္ အထိ သားသမီး ရရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့ေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သူမ တားေဆးကုိ အလြန္အက်ဴးသံုးခဲ့ဖူးေသာ ဒဏ္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိသားသမီးမရျခင္းေၾကာင့္က တစ္မႈ၊ သူမကုိယ္တုိင္ ေဖာက္ျပန္ခဲ့ဖူးသူ ပီပီ ေယာက်္ားကုိလည္း ေဖာက္ျပန္မွာ ေၾကာက္ကာ အိမ္ေဖာ္မ်ားထားေပးၿပီး ကာကြယ္ခဲ့ျခင္းက အမွားေတြ ဆက္တုိက္ ျဖစ္ကုန္သည္။ သူမ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္ကတည္းက ရည္းစား ထားတတ္ၿပီ။ ရည္းစားမ်ားေသာ သူမသည္ ေယာက်္ားလည္တစ္ဦးႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့သျဖင့္ အပ်ိဳေဖာ္ မဝင္ခင္ကတည္းက အပ်ိဳရည္ ပ်က္ခဲ့သည္။

သူမ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏုိင္ခဲ့ေသာ ရက္စြဲက ကုိႀကီးမွ က်ဴရွင္လွစ္ခုိင္းခဲ့ေသာ ေန႔ျဖစ္သည္။ လူမေနေသာ အိမ္တစ္အိမ္တြင္ ခ်ိန္းသည္။ အနမ္းမ်ား အကုိင္အတြယ္မ်ား ကၽြမ္းက်င္ေသာ ကိုႀကီး၏ အျပဳအစုေအာက္ သူမ အလူးအလဲခံခဲ့ရသည္။ သူမလက္ကုိ ယူၿပီး ကုိႀကီးက သူ႔ေဘာင္းဘီထဲ ႏုိက္ကစားေစသည္။ ကြင္းတိုက္ကစားခုိင္းၿပီး သူ႔ဟာကုိ ထုတ္ျပသည္။ လီးႀကီးတုတ္တုတ္ႀကီးကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ဖူးလုိက္ေတာ့ သူမေစာက္ေစ့ေတြလည္း ယားလာသည္။ သူမ တအင္းအင္းညည္းေတာ့ ကုိႀကီးက အထာႏွပ္သူပီပီ ႏုိ႔ကုိကုိင္တြယ္ေပးသည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းမ်ားကုိ တရစပ္ စုပ္ထားသည္။ လက္ကုိ တရစပ္ ကြင္းတုိက္ခုိင္းသည္။ သူမ မခံႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေစာက္ရည္ထြက္ကာ ပင္ပန္းသြားသည္။ ခဏနားၿပီး ျပန္စေတာ့ သူမ အဖုတ္မွာ ျပန္ယားလာသည္။ ထုိအခါ ကုိႀကီးက ဘယ္အခ်ိန္က ယူထားမွန္းမသိေသာ ေစာင္ကုိ ခင္းကာ သူမကုိ အိပ္ေစသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူမ၏ အပ်ိဳစင္ ဘဝကုိ လီးႀကီးႏွင့္ တစ္စစီ ၿဖိဳခြင္းလုိက္ေလသည္။ ကုိႀကီးက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သူမကုိ ဆြဲေခၚသည္။ က်ဴရွင္ခ်ိန္တုိင္း အိမ္ေဟာင္းႀကီးတစ္ခုစီ သူမ က်ဴရွင္သြားခဲ့သည္။ က်ဴရွင္တြင္ ကုိႀကီးက သူမကုိ ေပးနည္းမ်ိဳးစံု သင္ေပးသည္။ သူမကလည္း နဂုိရ္ဏွာအခံရွိသူမုိ႔ ကၽြမ္းက်င္စြာ တတ္ေျမာက္သည္။ ကုိယ္ဝန္ရမွာစုိးသျဖင့္ ကုိႀကီးကုိယ္တုိင္ ေဆးထုိးေပးသည္။ သူမ ရွစ္တန္းေအာင္ေတာ့ မိဘက နယ္ေျပာင္းသြားသျဖင့္ ကုိႀကီးနဲ႔ ခြဲခဲ့ရသည္။ မခြဲခင္ ကုိႀကီးနဲ႔ အဝေနခ်င္ခဲ့ေသာ္လည္း လုိအင္ဆႏၵလံုးဝ မျပည့္ဝခဲ့ေပ။

နယ္သစ္တြင္ အေနၾကာလာေတာ့ သူမ ကုိႀကီးကုိ လြမ္းသည့္စိတ္မ်ား ေပ်ာက္ခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ဏွာစိတ္ေတာ့ လံုးဝ မေပ်ာက္။ ကုိႀကီးနဲ႔ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏုိင္မွန္းသိလာသျဖင့္သာ ကုိႀကီးကုိ သတိရေသာ္လည္း ေမ့ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ သူမက ရဲတစ္ဦးနဲ႔ ညႇိသည္။ သူမ ဖခင္က ရဲဝန္ထမ္းမုိ႔ ရဲမိသားစုတန္းယားတြင္ ေနရသည္။ အညဳခံရပါမ်ားေတာ့ ရဲသားေလးမွာ သူမ အလုိလုိက္ေပးခဲ့သည္။ ေယာက်္ားေတြကေတာ့ တစ္ခါရၿပီးကိစၥကုိ ဒီတုိင္း ရပ္မထားသည္မွာ သူတုိ႔အလြန္ေတာ့ မဟုတ္ေခ်။ အလကားနီးပါး ရသည့္ကိစၥကုိ ရဲသားေလးကလည္း အ႐ႈံးမခံေပ။ ကုိႀကီးဟာေလာက္ မထြားေပမယ့္ ေဖေဖ႐ံုးသြားခ်ိန္၊ ေမေမေစ်းသြားခ်ိန္ သန္႔ရွင္းေရးလာလုပ္ေပးေသာ ရဲသားေလးနဲ႔ စိတ္တုိင္းက် ႏွစ္ပါးသြားခ်ိန္ေလးမွာ တစ္ပတ္သာ ၾကာခဲ့သည္။ ကံဆုိးစြာပင္ ရဲသားေလး ဌာနေျပာင္းသြားသည္။

ေက်ာင္းဖြင့္ေတာ့ ေက်ာင္းတက္ရသည္။ ေက်ာင္းတြင္ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ရွာရသည္။
“နင့္နာမည္”
“ခင္ခင္ၾကည္၊ နင္ေကာ”
“ငါက သူဇာ”
သုိ႔ႏွင့္ သူမက သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေလး ျဖစ္ေသာ သူဇာနဲ႔ ခင္ခဲ့သည္။ မၾကာမတင္တြင္ သူဇာမွ သူမအား ပုိပန္းလုိေသာ ကုိပုိင္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့သည္။ ကုိပုိင္က အသားမည္းမည္း အရပ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ခ်စ္ေမြးမရွိသည့္႐ုပ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္း မရွိေသးသည့္အခ်ိန္မုိ႔ သူမလက္ခံခဲ့သည္။ သူမ်ားကုိ ကဲ့ရဲ႕ရေလာက္ေအာင္ နင္က ဘယ္ေလာက္လွတာမုိ႔လုိ႔လဲဟု စာ႐ႈသူမ်ား ေမးခ်င္ ေမးေနပည္။ ကၽြန္မကုိ ကၽြန္မ ခ်ီးျခင္းမဟုတ္။ ကၽြန္မ အရပ္ငါးေပ ေျခာက္လက္မ ရွိသျဖင့္ မိန္းကေလးထဲတြင္ ထင္ေပၚေသာ အလွတစ္ခုကုိ သူမ ပုိင္ဆုိင္ထားသည္။ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ႏွင့္ သူမတင္မွာ ျမင္သူ စြဲေလာက္ေအာင္ ေတာင့္တင္းသည္။ သူမၿပံဳးလုိက္လွ်င္ ႏႈတ္ခမ္းက အသည္းပံု ေကြးေကြးသြားသည့္အခ်က္ကလည္း ပုရိသကုိ မ်ားစြာ ဆြဲေဆာင္ေစသည္။ ရင္သားကုိ ထင္ရွားေစသည့္ အက်ႌၾကပ္ၾကပ္မ်ား ဝတ္လုိက္ပါက ပန္းေသေနသူပင္ လီးထေတာင္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မႈရွိသည္။ သူမအလွက ယခု သူမတက္ေသာ ေက်ာင္းတြင္ တတိယေနရာတြင္ ခ်ိတ္သည္။ ဒါေတာင္ သူမက ေတာၿမိဳ႕ေလးမွ လာခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ႏွင့္ ကုိပုိင္ႏွင့္ ရင္းႏွီးၿပီးေနာက္ ပုိးပန္းသူပီပီ ကုိပုိင္က လက္ေဆာင္ေတြ ခဏခဏ ေပးသည္။ လက္ေဆာင္ေပးၿပီး လူကုိ မထိတထိကုိင္သည္။ ခင္ၾကည္တုိ႔က အေပ်ာ့။ ကုိပုိင္ နည္းနည္းရဲလာသည္။ လက္ကုိ ဆုတ္ကုိင္လာသည္။ ခင္ၾကည္ ဘာမွ မေျပာ။ ပါးကုိ နမ္းသည္။ ခင္ၾကည္ ၿငိမ္ေပးသည္။ ႏုိ႔ပါ ကုိင္လာသည္။
“ရွင္တုိ႔ ေယာက်္ားေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုးပန္းတုိင္ကေတာ့ ဒါပါပဲ”
ကုိပုိင္က အထာႏွပ္လြယ္သည္။ ေက်ာင္းေခၚလစ္သည္။ အစတုန္းက ႐ုပ္ရွင္႐ံုေခၚသြားသည္။ ဇာတ္ကားတဝက္တြင္ ျပန္ထြက္လာသည္။ ႐ံုထြဲတြင္ သူမကုိ ဖက္ကာ ေတာက္ေလွ်ာက္နမ္းေနသျဖင့္ သူမက သူ႔ေပါင္ၾကားကုိ ပြတ္ေပးလုိက္ေတာ့ ငနဲသား အထာေပါက္ၿပီး မေနႏုိင္ေတာ့။ တည္းခုိခန္းတစ္ခုတြင္ တစ္နာရီစာ ေပးတည္းလုိက္သည္။
“ကုိယ့္ကုိ ခ်စ္လားဟင္”
“ဟင္ ဒီလုိ ခၽြတ္ၿပီးမွ ေမးရလား”
မွန္ပါသည္။ ကုိပုိင္က သူမ အဝတ္အစား အကုန္ခၽြတ္ထားၿပီး သူကုိယ္တုိင္လည္း လံုးတီးေလး ျဖစ္ကာ ငနဲသားမွာ တန္းမတ္ေနသည္။ သည္အခ်ိန္က်မွ ေမးသည္တဲ့။
“လုပ္စရာရွိတာသာ လုပ္စမ္းပါ”
သူမကုိယ္တုိင္သာ ကၽြမ္းက်င္စြာ လီးကုိ ကြင္းတုိက္ေပးလုိက္သည္။ ထုိအခါ ငနဲသားက တဟူးဟူးနဲ႔ အရသာခံေနသည္။
“ဒီတစ္သက္ ရွင္က ထည့္ေပးဦးမလား”
“ေဆာ ေဆာရီး”
ဆုိကာ သူမအေပၚ ဝုန္းဒုိင္းေမွာက္အိပ္ခ်သည္။ အ႐ုိင္းပီပီ တည့္ေအာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး လုပ္ေပးရသည္။ လုိးခ်င္တာလည္း ျပာလုိ႔။ လုပ္တာကလည္း ခ်ာလုိ႔ဆိုသလုိပင္ ျဖစ္ေနေသးသည္။ ငါးမိနစ္ေလာက္ ေဆာင့္လုိက္ေတာ့ ၿပီးသြားသည္။ အဝတ္ျပန္ဝတ္ေတာ့ သူမက တားရသည္။
“ကၽြန္မ အားမရေသးဘူး”
မွန္ပါသည္။ သူမ ဆာေနသည္မွာ ၾကာၿပီမုိ႔ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္ေတာ့ေပ။ သံုးခ်ီေဆာ္ခုိင္းရသည္။♥

“ဖင္လုိးမယ္”
“မလုပ္နဲ႔ကြာ”
“ဖင္လုိးခ်င္တယ္ကြာ”
“ေတာ္ၿပီကြာ ေစာက္ဖုတ္ကုိလည္း ေပးမလုိးေတာ့ဘူး”
“ေန႔တုိင္း ေစာက္ဖုတ္ကုိ သံုးခ်ီေလာက္ လုိးေပးေနတာ နည္းနည္း႐ုိးၿပီကြာ”
“ဖင္လုိးမယ္ေနာ္”
“ေတာ္ၿပီ”
သူမက ကုိေအာင့္ရင္ခြင္ထဲမွ လူးလဲထကာ ကုတင္ေအာက္ဆင္းလုိက္သည္။ ကုိေအာင္က ခါးကုိ ဆြဲဖက္သည္။ ႐ုန္းလွ်င္ရေသာ္လည္း

ဖင္ခံခ်င္ေနသည္မုိ႔ ျငင္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ အလုိက္တသိေနေပးသည္။ ကုိေအာင္ဆုိသည္က ကုိပုိင္နဲ႔ ျပတ္ၿပီးေနာက္ အဆက္ျဖစ္သည္။

ကုိပုိင္က ဇီဇာေၾကာင္သည္လား။ ငေၾကာက္လား မသိ။ သူမနဲ႔ ေလးငါးခါေလာက္အိပ္ၿပီး ေရွာင္ထြက္သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း

အေကာင္းဆံုးေတြ ဝင္လာဖုိ႔ အညံ့ထြက္သြားျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကုိေအာင္နဲ႔ရည္းစားျဖစ္ၿပီး တစ္ပတ္ေလာက္ ကုိေအာင္က သူငယ္ခ်င္းအိမ္

အလည္ေခၚသည္။ အိမ္တြင္ လူမရွိ။ သူမကလည္း ထင္ၿပီးသားျဖစ္သည္။ နည္းနည္းပါးပါးမူၿပီ “ခ်စ္လုိ႔ အလုိလုိက္ေပးတာေနာ္” ဆုိကာ

မ်က္ရည္ေလး တစ္ေပါက္ႏွစ္ေပါက္ က်ျပလုိက္႐ံုနဲ႔ သူမဆႏၵ ျပည့္ဝခဲ့သည္။ ကုိေအာင္ ေဆာ္အထာႏွပ္ေနသည္လည္း ပါမည္။

သံုးေလးရက္တစ္ခါ သူငယ္ခ်င္းအိမ္သို႔ သူမကုိေခၚၿပီး အိပ္သည္။ ေလးငါးခ်ီၿပီးေတာ့ စုပ္တာ မႈတ္တာပါလာသည္။ ကုိေအာင္က

အလ်က္လည္းေတာ့ ေဆာ္တာလည္းေကာင္းမုိ႔ ခင္ခင္ၾကည္တစ္ေယာက္ တန္းတန္းစြဲျဖစ္ရသည္။ ေဟာ ခု.. ဖင္လုိးခ်င္သည္တဲ့။

“ခ်စ္ လက္နဲ႔ တံေတြးဆြတ္ၿပီး ကုိယ့္လီးကုိကုိင္ေလ”
အံမယ္။ ေတ့လည္း ေတ့ထားေသး။ ကုိင္ၿပီး ကုိယ့္ဖင္ထဲ သူ႔လီးကုိ ထည့္ရမည့္ သေဘာ။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူမကုိယ္တုိင္ ဖင္လုိးေပးမည့္သူ

မရွိ၍သာ ၿငိမ္ေနရသည္။ ခုလုိ ဖင္လုိးမည့္သူေပၚလာေတာ့ ဆႏၵျပည့္ဝဖုိ႔ လက္ထဲတံေတြးေထြးထည့္ကာ လီးထိပ္ကုိ သုတ္ေပးလုိက္ၿပီး

ဖင္ေခါင္းတည့္တည့္ေတ့ေပးလုိက္သည္။ ကိုေအာင္က သူမခါးကုိ ကုိင္ကာ ဖိထည့္သည္။ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ကုိႀကီးကုိ ေစာက္ဖုတ္ အလုိးခံခ်ိန္နဲ႔

မတူေသာ ခံစားမႈကုိ ခံစားရသည္။ ဆုိ႔နင့္နင့္ႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ အရသာကလည္း ထူးသည္။ အစက ေဘးခ်င္းထပ္ရာမွ ကုိေအာင္က

ဆြဲထလုိက္သည္။ သူမ ေလးဘက္ေထာက္ကုန္းကာ ဖင္ခံေပးေတာ့ ကုိေအာင္က ခါးေစာင္းကုိ ဖက္ကာ ခ်က္မွန္မွန္ျဖင့္ ဖင္ေဆာင့္လုိးေပးသည္။
“ဖင္လုိးေပးလုိ႔ ေက်းဇူးပဲ”
“ကုိကုိလည္း ေရွ႕ေပါက္နည္းနည္း လုိးတာမ်ားေနၿပီ ဖင္လုိးခ်င္ေနတာ လည္းၾကာၿပီ အခ်စ္ မခံရဲမွာ ေၾကာက္လုိ႔”
“ေနာက္တစ္ခ်ီ ရွင္ႏုိင္ေသးလား”
“အုိး အခ်စ္ရယ္၊ ပါကင္ကုိ ခုမွ ေဖာက္ထားတာေလ၊ ပါကင္ကုိ ဝေအာင္ေမႊရအံုးမွာေပါ့၊ ႏွစ္ခ်ီေဆာ္ေပးမယ္ ႏွစ္ခ်ီ”
“ဒါမွ တုိ႔ကုိကုိကြ”

တေန႔သ၌ ထံုးစံအတုိင္း အခ်စ္ပြဲေလး ႏြဲဖုိ႔သြားရာ အိမ္ရွင္ကုိေက်ာ္ေအာင္က အလုပ္အဆင္မေျပသျဖင့္ နားေနခ်ိန္ႏွင့္ ႀကံဳေလ၏။ သူမတုိ႔

အခက္ႀကံဳရသည္။ ကုိေအာင္ကလည္း ခြင္ေကာင္းဆုိသည့္ ဤေနရာေလးကုိ လက္မလြတ္ခ်င္။ လက္လြတ္လုိက္လွ်င္ တစ္ရက္သံုးခ်ီ မေျပာႏွင့္

တခ်ီေတာင္မွ ပတ္ဝန္းက်င္ ေကာင္းမွ လုိးရေတာ့မည့္ ပံုစံေပါက္ေနသည္။ သူငယ္ခ်င္းခ်င္းမုိ႔ ကုိေအာင္က ေက်ာ္ေအာင္ အထာကုိ သိသည္။

ဒီေကာင့္ကုိ ဘယ္လုိမွ ေရွာင္လုိ႔ ရမည္မဟုတ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာကာ ဘီယာဖုိးေပးၿပီး ေရွာင္ခုိင္းလုိက္သည္။ ထင္သည့္အတုိင္းပင္

ေက်ာ္ေအာင္က ဒုတိယအခ်ီတန္းလန္း ျပန္ေရာက္လာသည္။ မူးလည္း မူးလာသည္။
“ငါေရာ ပါမယ္ကြ”
ေက်ာ္ေအာင္က အကုန္ခၽြတ္ၿပီး သူမတုိ႔ထံ တန္းလန္းႀကီး ေရာက္လာသည္။ ကုိေအာင္က သူမေလးဖက္ေထာက္ခုိင္းၿပီး ဖင္တစ္လွည့္ ေစာက္ဖုတ္

တစ္လွည့္လုိးေနခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ေက်ာ္ေအာင္က သူမေမးေစ့ကုိယူ၍ သူ႔လီးကုိ ႏႈတ္ခမ္းဝတြင္ ေတ့လာသည္။ သူမ ငံုေပးလုိက္သည္။

ကုိေအာင္က ဆင္းလာၿပီး ေက်ာ္ေအာင္ကုိ တြန္းထုတ္သည္။ ျပႆနာ တက္ၾကေတာ့ သူမက ရွင္းရသည္။
“ကုိေအာင္၊ တကယ္တမ္း ရွင္လည္း ကၽြန္မကုိ အတည္ယူမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔အိမ္မွာလည္း ျဖစ္ေနတာ ဆုိေတာ့ ကၽြန္မကပဲ

အလုိက္တသိ ေပးရမွာေပါ့၊ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ဆုိေတာ့ ပုိေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတာေပါ့”

“ကုိကုိ ကုိကုိ ေခၚခ်င္လုိ႔ ေမာင္ေမာင္ ေမာင္ေမာင္ ေခၚဖုိ႔ရယ္ ရည္းစား ႏွစ္ေယာက္လုိတယ္
ရည္စား ႏွစ္ေယာက္လုိတယ္၊ တစ္ေယာက္က ငါ့အဖုတ္ကုိ လ်က္ေပးမယ္၊ တစ္ေယာက္က ငါ့ကုိ လီးစုပ္ခုိင္းမယ္
တစ္ေယာက္က ငါ့ေစာက္ဖုတ္ကုိ လုိးမယ္၊ တစ္ေယာက္က ငါ့ဖင္ထဲကို ထုိးမယ္
ရည္းစား ႏွစ္ေယာက္လုိတယ္ ရည္းစား ႏွစ္ေယာက္လုိတယ္”
သုိ႔ေသာ္ ထုိရည္းစားႏွစ္ေယာက္မွာ မၾကာလုိက္ေခ်။ သူမကုိ ကုိေအာင္က ပစ္သြားေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ေက်ာ္ေအာင္ကုိ သူမ

တန္းတန္းစြဲသြားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ေက်ာ္ေအာင့္လီးက တုတ္သည္။ ခုိင္သည္။ ရွည္သည္။ ထုိ႔ထက္ ေျပာရလွ်င္ ကိုေအာင္ သံုးခ်ီစာကုိ

ေက်ာ္ေအာင္က တခ်ီတည္းဆြဲႏုိင္သည္။ ကုိေအာင္က ရွက္လုိ႔လား။ သူမကုိ မုန္းသြား၍လား ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ။ ဆက္သြယ္ မရေတာ့။

ထုိကိစၥမ်ိဳးကလည္း သူမေခါင္းထဲ ထည့္မထားတတ္သျဖင့္ သတိမရေတာ့။ ေက်ာ္ေအာင္ႏွင့္ ဆက္လက္ႏွစ္ပါးသြားသည္။

ကုိးတန္းစာေမးပြဲလည္းၿပီးခ်ိန္၊ ေက်ာ္ေအာင္ကလည္း အလုပ္မေကာင္းသျဖင့္ နားထားခ်ိန္။ ဖခင္ကလည္း နယ္ထြက္ခ်ိန္။ မိခင္ကလည္း

ေဆြမ်ိဳးဆီ အလည္သြားခ်ိန္ ခင္ခင္ၾကည္တစ္ေယာက္ အိမ္ပင္ မျပန္ျဖစ္ေတာ့။ မေမ့ခ်င္စဖြယ္ ေက်ာ္ေအာင္၏ ျပဳစုခ်က္မ်ားကလည္း သူမ မွတ္မိေသာ ေယာက်္ားမ်ားစြာ၏ လုိးခ်က္ထဲမွ လုိးခ်က္တစ္ခု ပင္ျဖစ္သည္။

ေက်ာ္ေအာင္လုိးခ်က္မ်ားက ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ေသာ တုိက္ကြက္မ်ားျဖင့္ သူမကုိ အပုိင္ဂုိးသြင္းကာ စုိးမုိးထားသည္။ သူနဲ႔ညအိပ္လွ်င္ ေစာေစာ ထတတ္သည္။ ေနကုန္ပင္ပန္းထားသျဖင့္ ေရာက္ကတည္းက ထမီပင္ ျပန္မဝတ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲႏုိင္ေသာ ေက်ာ္ေအာင့္ အိပ္ခန္း၊ ဧည့္ခန္း၊ ထမင္းစားခန္းႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းတြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေနေပးရင္း အခ်ိန္ကုန္ရသည္။ ညေရာက္ေတာ့ ေစာေစာ အိပ္ေပ်ာ္သည္။ မနက္ေစာေစာ ႏုိးသည္။ မႏုိးလုိ႔မရ။ ေက်ာ္ေအာင္က လွ်ာေလးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို ယုယစြာ အၾကင္နာေပးသည္။ ၾကက္သေရရွိလွစြာေသာ နံနက္ခင္းျဖစ္သည့္ ထိုနံနက္ခင္းမ်ိဳးတြင္ သူမလည္း ေက်ာ္ေအာင့္လီးကုိ အၾကင္နာျပန္ေပးသည္။ ေက်ာ္ေအာင္က ေစာက္ဖုတ္ကုိ တလႊာခ်င္း လ်က္သလုိ သူမကလည္း လီးကုိ တစ္ခ်က္ခ်င္း ပတ္လ်က္ကာ ထိပ္ေလးကုိ သူမႏႈတ္ခမ္းေႏြးေႏြးျဖင့္ ဖိထားေပးသည္။ နမ္းရင္းစုပ္ရင္း ေရခ်ိဳးသည္။ ႏြားႏုိ႔ႀကိဳရင္း တစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္ ကစားေပးၾကသည္။ ႏြားႏုိ႔ပူပူမႈတ္ေသာက္ၿပီး ေနရာေရြးၾကသည္။ နည္းမ်ား တုိင္ပင္ၾကသည္။ နည္းရွာမရလွ်င္ ဗြီဒီယုိ ထုိးၾကည့္ၿပီး လုိက္အတုခုိးသည္။ သူက ဂ်ပန္ကားထဲအတုိင္း မၾကာခဏ လုပ္ေပးတတ္သည္။ အတုေတြနဲ႔ ကၽြန္မ အရည္ထြက္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကလိသည္။ တခါခါလည္း ႀကိဳးတုတ္ထားသည္။ ခါးပတ္ႀကိဳးျဖင့္ တင္ကုိ ႐ုိက္ၿပီး လုိးတတ္သည္။ နည္းက မ်ိဳးစံုသည္မုိ႔ သူမႀကိဳက္သည့္နည္းလည္း ရသည္။ ႏုိ႔အံုၾကားကုိ လီးနဲ႔ထုိးကစားခုိင္းသည္။ တခါခါလည္း ႐ုိး႐ုိးေလးသာ ကုန္းလုိက္၊ ပက္လက္လုိက္၊ ေျခေထာင္လုိက္၊ ရပ္လုိက္ႏွင့္ လုိးၾကသည္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ ႐ုိး႐ုိးပဲ လုိးသည္။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာ္ေအာင္က လီးရည္ကုိေတာ့ ပါးစပ္ထဲသာ ထည့္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ႐ုိး႐ုိးမဟုတ္။ ၿပီးခါနီးတုိင္း ထိပ္ကုိ ငံုထားၿပီး ကၽြန္မကုိယ္တုိင္ ကြင္းထုေပးရသည္။ တျဗစ္ျဗစ္ထြက္ေနေသာ လီးရည္ကုိ မကုန္မခ်င္း ကြင္းထုေပးရသည္။ ေနာက္ဆံုးအကပ္က်န္သည္အထိ စုပ္ေပးရသည္။ ထုိလီးရည္ကုိ တဖန္ လက္ဝါးထဲ ေထြးထည့္ျပရသည္။ ၿပီးလွ်င္ ျပန္ေသာက္ရသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမကေတာ့ ႀကိဳက္သည္။ တခါခါ ဖင္လုိးလွ်င္ေတာ့ ဖင္ထဲ အကုန္ ညစ္ထည့္ေပးတတ္သည္။

သုိ႔ေသာ္ အေဖက ရဲမွဴးႀကီးျဖစ္သည္မုိ႔ ၁၀ ေရာက္သည့္ႏွစ္တြင္ ၿမိဳ႕ေျပာင္းကာ ျပင္ဦးလြင္ ေဘာ္ဒါေဆာင္သုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထုိင္ခဲ့ရသည္။ ထုိေဘာ္ဒါတြင္ ေနလုိက္ရေသာေၾကာင့္ သူမ ေအာဒီႏွင့္ ေအာင္ခဲ့သည္။ MC ေလွ်ာက္၍ ရေသာ္လည္း MC က ငေၾကာင္ေတြ သူမအတြက္ ကာမအရသာကို ျဖည့္ေပးႏုိင္မည္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာက္ဆည္ GTI သုိ႔သာ ေလွ်ာက္ခဲ့သည္။ သိေတာ္မူသည့္အတုိင္း ထုိတကၠသုိလ္တြင္ ထြန္းထြန္းႏွင့္ ဆံုခဲ့သည္။♥

ဦးေတဇ၏ ဇနီးသည္မွာ ေယာက်္ားျဖစ္သူက ေဖာက္ျပန္လြန္းမက ေဖာက္ျပန္မႈဒဏ္ကုိ မခံႏုိင္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ မခံစားႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေသဆံုးသြားရျခင္းျဖစ္သည္ ဆုိေသာ္လည္း တကယ္တမ္းေတာ့ သူမ ဝဋ္လည္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္ ဆုိလွ်င္ ပုိမွန္ေပလိမ့္မည္။ သူမ အသက္ ၂၆ ႏွစ္အခ်ိန္တြင္ ဦးေတဇႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့သည္။ အသက္ ၃၅ ေရာက္သည္ အထိ သားသမီး ရရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့ေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သူမ တားေဆးကုိ အလြန္အက်ဴးသံုးခဲ့ဖူးေသာ ဒဏ္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိသားသမီးမရျခင္းေၾကာင့္က တစ္မႈ၊ သူမကုိယ္တုိင္ ေဖာက္ျပန္ခဲ့ဖူးသူ ပီပီ ေယာက်္ားကုိလည္း ေဖာက္ျပန္မွာ ေၾကာက္ကာ အိမ္ေဖာ္မ်ားထားေပးၿပီး ကာကြယ္ခဲ့ျခင္းက အမွားေတြ ဆက္တုိက္ ျဖစ္ကုန္သည္။ သူမ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္ကတည္းက ရည္းစား ထားတတ္ၿပီ။ ရည္းစားမ်ားေသာ သူမသည္ ေယာက်္ားလည္တစ္ဦးႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့သျဖင့္ အပ်ိဳေဖာ္ မဝင္ခင္ကတည္းက အပ်ိဳရည္ ပ်က္ခဲ့သည္။သူမ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏုိင္ခဲ့ေသာ ရက္စြဲက ကုိႀကီးမွ က်ဴရွင္လွစ္ခုိင္းခဲ့ေသာ ေန႔ျဖစ္သည္။ လူမေနေသာ အိမ္တစ္အိမ္တြင္ ခ်ိန္းသည္။ အနမ္းမ်ား အကုိင္အတြယ္မ်ား ကၽြမ္းက်င္ေသာ ကိုႀကီး၏ အျပဳအစုေအာက္ သူမ အလူးအလဲခံခဲ့ရသည္။ သူမလက္ကုိ ယူၿပီး ကုိႀကီးက သူ႔ေဘာင္းဘီထဲ ႏုိက္ကစားေစသည္။ ကြင္းတိုက္ကစားခုိင္းၿပီး သူ႔ဟာကုိ ထုတ္ျပသည္။ လီးႀကီးတုတ္တုတ္ႀကီးကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ဖူးလုိက္ေတာ့ သူမေစာက္ေစ့ေတြလည္း ယားလာသည္။ သူမ တအင္းအင္းညည္းေတာ့ ကုိႀကီးက အထာႏွပ္သူပီပီ ႏုိ႔ကုိကုိင္တြယ္ေပးသည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းမ်ားကုိ တရစပ္ စုပ္ထားသည္။ လက္ကုိ တရစပ္ ကြင္းတုိက္ခုိင္းသည္။ သူမ မခံႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေစာက္ရည္ထြက္ကာ ပင္ပန္းသြားသည္။ ခဏနားၿပီး ျပန္စေတာ့ သူမ အဖုတ္မွာ ျပန္ယားလာသည္။ ထုိအခါ ကုိႀကီးက ဘယ္အခ်ိန္က ယူထားမွန္းမသိေသာ ေစာင္ကုိ ခင္းကာ သူမကုိ အိပ္ေစသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူမ၏ အပ်ိဳစင္ ဘဝကုိ လီးႀကီးႏွင့္ တစ္စစီ ၿဖိဳခြင္းလုိက္ေလသည္။ ကုိႀကီးက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သူမကုိ ဆြဲေခၚသည္။ က်ဴရွင္ခ်ိန္တုိင္း အိမ္ေဟာင္းႀကီးတစ္ခုစီ သူမ က်ဴရွင္သြားခဲ့သည္။ က်ဴရွင္တြင္ ကုိႀကီးက သူမကုိ ေပးနည္းမ်ိဳးစံု သင္ေပးသည္။ သူမကလည္း နဂုိရ္ဏွာအခံရွိသူမုိ႔ ကၽြမ္းက်င္စြာ တတ္ေျမာက္သည္။ ကုိယ္ဝန္ရမွာစုိးသျဖင့္ ကုိႀကီးကုိယ္တုိင္ ေဆးထုိးေပးသည္။ သူမ ရွစ္တန္းေအာင္ေတာ့ မိဘက နယ္ေျပာင္းသြားသျဖင့္ ကုိႀကီးနဲ႔ ခြဲခဲ့ရသည္။ မခြဲခင္ ကုိႀကီးနဲ႔ အဝေနခ်င္ခဲ့ေသာ္လည္း လုိအင္ဆႏၵလံုးဝ မျပည့္ဝခဲ့ေပ။နယ္သစ္တြင္ အေနၾကာလာေတာ့ သူမ ကုိႀကီးကုိ လြမ္းသည့္စိတ္မ်ား ေပ်ာက္ခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ဏွာစိတ္ေတာ့ လံုးဝ မေပ်ာက္။ ကုိႀကီးနဲ႔ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏုိင္မွန္းသိလာသျဖင့္သာ ကုိႀကီးကုိ သတိရေသာ္လည္း ေမ့ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ သူမက ရဲတစ္ဦးနဲ႔ ညႇိသည္။ သူမ ဖခင္က ရဲဝန္ထမ္းမုိ႔ ရဲမိသားစုတန္းယားတြင္ ေနရသည္။ အညဳခံရပါမ်ားေတာ့ ရဲသားေလးမွာ သူမ အလုိလုိက္ေပးခဲ့သည္။ ေယာက်္ားေတြကေတာ့ တစ္ခါရၿပီးကိစၥကုိ ဒီတုိင္း ရပ္မထားသည္မွာ သူတုိ႔အလြန္ေတာ့ မဟုတ္ေခ်။ အလကားနီးပါး ရသည့္ကိစၥကုိ ရဲသားေလးကလည္း အ႐ႈံးမခံေပ။ ကုိႀကီးဟာေလာက္ မထြားေပမယ့္ ေဖေဖ႐ံုးသြားခ်ိန္၊ ေမေမေစ်းသြားခ်ိန္ သန္႔ရွင္းေရးလာလုပ္ေပးေသာ ရဲသားေလးနဲ႔ စိတ္တုိင္းက် ႏွစ္ပါးသြားခ်ိန္ေလးမွာ တစ္ပတ္သာ ၾကာခဲ့သည္။ ကံဆုိးစြာပင္ ရဲသားေလး ဌာနေျပာင္းသြားသည္။
ေက်ာင္းဖြင့္ေတာ့ ေက်ာင္းတက္ရသည္။ ေက်ာင္းတြင္ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ရွာရသည္။
“နင့္နာမည္”
“ခင္ခင္ၾကည္၊ နင္ေကာ”
“ငါက သူဇာ”
သုိ႔ႏွင့္ သူမက သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေလး ျဖစ္ေသာ သူဇာနဲ႔ ခင္ခဲ့သည္။ မၾကာမတင္တြင္ သူဇာမွ သူမအား ပုိပန္းလုိေသာ ကုိပုိင္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့သည္။ ကုိပုိင္က အသားမည္းမည္း အရပ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ခ်စ္ေမြးမရွိသည့္႐ုပ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္း မရွိေသးသည့္အခ်ိန္မုိ႔ သူမလက္ခံခဲ့သည္။ သူမ်ားကုိ ကဲ့ရဲ႕ရေလာက္ေအာင္ နင္က ဘယ္ေလာက္လွတာမုိ႔လုိ႔လဲဟု စာ႐ႈသူမ်ား ေမးခ်င္ ေမးေနပည္။ ကၽြန္မကုိ ကၽြန္မ ခ်ီးျခင္းမဟုတ္။ ကၽြန္မ အရပ္ငါးေပ ေျခာက္လက္မ ရွိသျဖင့္ မိန္းကေလးထဲတြင္ ထင္ေပၚေသာ အလွတစ္ခုကုိ သူမ ပုိင္ဆုိင္ထားသည္။ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ႏွင့္ သူမတင္မွာ ျမင္သူ စြဲေလာက္ေအာင္ ေတာင့္တင္းသည္။ သူမၿပံဳးလုိက္လွ်င္ ႏႈတ္ခမ္းက အသည္းပံု ေကြးေကြးသြားသည့္အခ်က္ကလည္း ပုရိသကုိ မ်ားစြာ ဆြဲေဆာင္ေစသည္။ ရင္သားကုိ ထင္ရွားေစသည့္ အက်ႌၾကပ္ၾကပ္မ်ား ဝတ္လုိက္ပါက ပန္းေသေနသူပင္ လီးထေတာင္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မႈရွိသည္။ သူမအလွက ယခု သူမတက္ေသာ ေက်ာင္းတြင္ တတိယေနရာတြင္ ခ်ိတ္သည္။ ဒါေတာင္ သူမက ေတာၿမိဳ႕ေလးမွ လာခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ႏွင့္ ကုိပုိင္ႏွင့္ ရင္းႏွီးၿပီးေနာက္ ပုိးပန္းသူပီပီ ကုိပုိင္က လက္ေဆာင္ေတြ ခဏခဏ ေပးသည္။ လက္ေဆာင္ေပးၿပီး လူကုိ မထိတထိကုိင္သည္။ ခင္ၾကည္တုိ႔က အေပ်ာ့။ ကုိပုိင္ နည္းနည္းရဲလာသည္။ လက္ကုိ ဆုတ္ကုိင္လာသည္။ ခင္ၾကည္ ဘာမွ မေျပာ။ ပါးကုိ နမ္းသည္။ ခင္ၾကည္ ၿငိမ္ေပးသည္။ ႏုိ႔ပါ ကုိင္လာသည္။
“ရွင္တုိ႔ ေယာက်္ားေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုးပန္းတုိင္ကေတာ့ ဒါပါပဲ”
ကုိပုိင္က အထာႏွပ္လြယ္သည္။ ေက်ာင္းေခၚလစ္သည္။ အစတုန္းက ႐ုပ္ရွင္႐ံုေခၚသြားသည္။ ဇာတ္ကားတဝက္တြင္ ျပန္ထြက္လာသည္။ ႐ံုထြဲတြင္ သူမကုိ ဖက္ကာ ေတာက္ေလွ်ာက္နမ္းေနသျဖင့္ သူမက သူ႔ေပါင္ၾကားကုိ ပြတ္ေပးလုိက္ေတာ့ ငနဲသား အထာေပါက္ၿပီး မေနႏုိင္ေတာ့။ တည္းခုိခန္းတစ္ခုတြင္ တစ္နာရီစာ ေပးတည္းလုိက္သည္။
“ကုိယ့္ကုိ ခ်စ္လားဟင္”
“ဟင္ ဒီလုိ ခၽြတ္ၿပီးမွ ေမးရလား”
မွန္ပါသည္။ ကုိပုိင္က သူမ အဝတ္အစား အကုန္ခၽြတ္ထားၿပီး သူကုိယ္တုိင္လည္း လံုးတီးေလး ျဖစ္ကာ ငနဲသားမွာ တန္းမတ္ေနသည္။ သည္အခ်ိန္က်မွ ေမးသည္တဲ့။
“လုပ္စရာရွိတာသာ လုပ္စမ္းပါ”
သူမကုိယ္တုိင္သာ ကၽြမ္းက်င္စြာ လီးကုိ ကြင္းတုိက္ေပးလုိက္သည္။ ထုိအခါ ငနဲသားက တဟူးဟူးနဲ႔ အရသာခံေနသည္။
“ဒီတစ္သက္ ရွင္က ထည့္ေပးဦးမလား”
“ေဆာ ေဆာရီး”
ဆုိကာ သူမအေပၚ ဝုန္းဒုိင္းေမွာက္အိပ္ခ်သည္။ အ႐ုိင္းပီပီ တည့္ေအာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး လုပ္ေပးရသည္။ လုိးခ်င္တာလည္း ျပာလုိ႔။ လုပ္တာကလည္း ခ်ာလုိ႔ဆိုသလုိပင္ ျဖစ္ေနေသးသည္။ ငါးမိနစ္ေလာက္ ေဆာင့္လုိက္ေတာ့ ၿပီးသြားသည္။ အဝတ္ျပန္ဝတ္ေတာ့ သူမက တားရသည္။
“ကၽြန္မ အားမရေသးဘူး”
မွန္ပါသည္။ သူမ ဆာေနသည္မွာ ၾကာၿပီမုိ႔ ဟန္မေဆာင္ႏုိင္ေတာ့ေပ။ သံုးခ်ီေဆာ္ခုိင္းရသည္။♥

“ဖင္လုိးမယ္”
“မလုပ္နဲ႔ကြာ”
“ဖင္လုိးခ်င္တယ္ကြာ”
“ေတာ္ၿပီကြာ ေစာက္ဖုတ္ကုိလည္း ေပးမလုိးေတာ့ဘူး”
“ေန႔တုိင္း ေစာက္ဖုတ္ကုိ သံုးခ်ီေလာက္ လုိးေပးေနတာ နည္းနည္း႐ုိးၿပီကြာ”
“ဖင္လုိးမယ္ေနာ္”
“ေတာ္ၿပီ”
သူမက ကုိေအာင့္ရင္ခြင္ထဲမွ လူးလဲထကာ ကုတင္ေအာက္ဆင္းလုိက္သည္။ ကုိေအာင္က ခါးကုိ ဆြဲဖက္သည္။ ႐ုန္းလွ်င္ရေသာ္လည္း

ဖင္ခံခ်င္ေနသည္မုိ႔ ျငင္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ အလုိက္တသိေနေပးသည္။ ကုိေအာင္ဆုိသည္က ကုိပုိင္နဲ႔ ျပတ္ၿပီးေနာက္ အဆက္ျဖစ္သည္။

ကုိပုိင္က ဇီဇာေၾကာင္သည္လား။ ငေၾကာက္လား မသိ။ သူမနဲ႔ ေလးငါးခါေလာက္အိပ္ၿပီး ေရွာင္ထြက္သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း

အေကာင္းဆံုးေတြ ဝင္လာဖုိ႔ အညံ့ထြက္သြားျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကုိေအာင္နဲ႔ရည္းစားျဖစ္ၿပီး တစ္ပတ္ေလာက္ ကုိေအာင္က သူငယ္ခ်င္းအိမ္

အလည္ေခၚသည္။ အိမ္တြင္ လူမရွိ။ သူမကလည္း ထင္ၿပီးသားျဖစ္သည္။ နည္းနည္းပါးပါးမူၿပီ “ခ်စ္လုိ႔ အလုိလုိက္ေပးတာေနာ္” ဆုိကာ

မ်က္ရည္ေလး တစ္ေပါက္ႏွစ္ေပါက္ က်ျပလုိက္႐ံုနဲ႔ သူမဆႏၵ ျပည့္ဝခဲ့သည္။ ကုိေအာင္ ေဆာ္အထာႏွပ္ေနသည္လည္း ပါမည္။

သံုးေလးရက္တစ္ခါ သူငယ္ခ်င္းအိမ္သို႔ သူမကုိေခၚၿပီး အိပ္သည္။ ေလးငါးခ်ီၿပီးေတာ့ စုပ္တာ မႈတ္တာပါလာသည္။ ကုိေအာင္က

အလ်က္လည္းေတာ့ ေဆာ္တာလည္းေကာင္းမုိ႔ ခင္ခင္ၾကည္တစ္ေယာက္ တန္းတန္းစြဲျဖစ္ရသည္။ ေဟာ ခု.. ဖင္လုိးခ်င္သည္တဲ့။

“ခ်စ္ လက္နဲ႔ တံေတြးဆြတ္ၿပီး ကုိယ့္လီးကုိကုိင္ေလ”
အံမယ္။ ေတ့လည္း ေတ့ထားေသး။ ကုိင္ၿပီး ကုိယ့္ဖင္ထဲ သူ႔လီးကုိ ထည့္ရမည့္ သေဘာ။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူမကုိယ္တုိင္ ဖင္လုိးေပးမည့္သူ

မရွိ၍သာ ၿငိမ္ေနရသည္။ ခုလုိ ဖင္လုိးမည့္သူေပၚလာေတာ့ ဆႏၵျပည့္ဝဖုိ႔ လက္ထဲတံေတြးေထြးထည့္ကာ လီးထိပ္ကုိ သုတ္ေပးလုိက္ၿပီး

ဖင္ေခါင္းတည့္တည့္ေတ့ေပးလုိက္သည္။ ကိုေအာင္က သူမခါးကုိ ကုိင္ကာ ဖိထည့္သည္။ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ကုိႀကီးကုိ ေစာက္ဖုတ္ အလုိးခံခ်ိန္နဲ႔

မတူေသာ ခံစားမႈကုိ ခံစားရသည္။ ဆုိ႔နင့္နင့္ႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ အရသာကလည္း ထူးသည္။ အစက ေဘးခ်င္းထပ္ရာမွ ကုိေအာင္က

ဆြဲထလုိက္သည္။ သူမ ေလးဘက္ေထာက္ကုန္းကာ ဖင္ခံေပးေတာ့ ကုိေအာင္က ခါးေစာင္းကုိ ဖက္ကာ ခ်က္မွန္မွန္ျဖင့္ ဖင္ေဆာင့္လုိးေပးသည္။
“ဖင္လုိးေပးလုိ႔ ေက်းဇူးပဲ”
“ကုိကုိလည္း ေရွ႕ေပါက္နည္းနည္း လုိးတာမ်ားေနၿပီ ဖင္လုိးခ်င္ေနတာ လည္းၾကာၿပီ အခ်စ္ မခံရဲမွာ ေၾကာက္လုိ႔”
“ေနာက္တစ္ခ်ီ ရွင္ႏုိင္ေသးလား”
“အုိး အခ်စ္ရယ္၊ ပါကင္ကုိ ခုမွ ေဖာက္ထားတာေလ၊ ပါကင္ကုိ ဝေအာင္ေမႊရအံုးမွာေပါ့၊ ႏွစ္ခ်ီေဆာ္ေပးမယ္ ႏွစ္ခ်ီ”
“ဒါမွ တုိ႔ကုိကုိကြ”

တေန႔သ၌ ထံုးစံအတုိင္း အခ်စ္ပြဲေလး ႏြဲဖုိ႔သြားရာ အိမ္ရွင္ကုိေက်ာ္ေအာင္က အလုပ္အဆင္မေျပသျဖင့္ နားေနခ်ိန္ႏွင့္ ႀကံဳေလ၏။ သူမတုိ႔

အခက္ႀကံဳရသည္။ ကုိေအာင္ကလည္း ခြင္ေကာင္းဆုိသည့္ ဤေနရာေလးကုိ လက္မလြတ္ခ်င္။ လက္လြတ္လုိက္လွ်င္ တစ္ရက္သံုးခ်ီ မေျပာႏွင့္

တခ်ီေတာင္မွ ပတ္ဝန္းက်င္ ေကာင္းမွ လုိးရေတာ့မည့္ ပံုစံေပါက္ေနသည္။ သူငယ္ခ်င္းခ်င္းမုိ႔ ကုိေအာင္က ေက်ာ္ေအာင္ အထာကုိ သိသည္။

ဒီေကာင့္ကုိ ဘယ္လုိမွ ေရွာင္လုိ႔ ရမည္မဟုတ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာကာ ဘီယာဖုိးေပးၿပီး ေရွာင္ခုိင္းလုိက္သည္။ ထင္သည့္အတုိင္းပင္

ေက်ာ္ေအာင္က ဒုတိယအခ်ီတန္းလန္း ျပန္ေရာက္လာသည္။ မူးလည္း မူးလာသည္။
“ငါေရာ ပါမယ္ကြ”
ေက်ာ္ေအာင္က အကုန္ခၽြတ္ၿပီး သူမတုိ႔ထံ တန္းလန္းႀကီး ေရာက္လာသည္။ ကုိေအာင္က သူမေလးဖက္ေထာက္ခုိင္းၿပီး ဖင္တစ္လွည့္ ေစာက္ဖုတ္

တစ္လွည့္လုိးေနခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ေက်ာ္ေအာင္က သူမေမးေစ့ကုိယူ၍ သူ႔လီးကုိ ႏႈတ္ခမ္းဝတြင္ ေတ့လာသည္။ သူမ ငံုေပးလုိက္သည္။

ကုိေအာင္က ဆင္းလာၿပီး ေက်ာ္ေအာင္ကုိ တြန္းထုတ္သည္။ ျပႆနာ တက္ၾကေတာ့ သူမက ရွင္းရသည္။
“ကုိေအာင္၊ တကယ္တမ္း ရွင္လည္း ကၽြန္မကုိ အတည္ယူမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔အိမ္မွာလည္း ျဖစ္ေနတာ ဆုိေတာ့ ကၽြန္မကပဲ

အလုိက္တသိ ေပးရမွာေပါ့၊ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ဆုိေတာ့ ပုိေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတာေပါ့”

“ကုိကုိ ကုိကုိ ေခၚခ်င္လုိ႔ ေမာင္ေမာင္ ေမာင္ေမာင္ ေခၚဖုိ႔ရယ္ ရည္းစား ႏွစ္ေယာက္လုိတယ္
ရည္စား ႏွစ္ေယာက္လုိတယ္၊ တစ္ေယာက္က ငါ့အဖုတ္ကုိ လ်က္ေပးမယ္၊ တစ္ေယာက္က ငါ့ကုိ လီးစုပ္ခုိင္းမယ္
တစ္ေယာက္က ငါ့ေစာက္ဖုတ္ကုိ လုိးမယ္၊ တစ္ေယာက္က ငါ့ဖင္ထဲကို ထုိးမယ္
ရည္းစား ႏွစ္ေယာက္လုိတယ္ ရည္းစား ႏွစ္ေယာက္လုိတယ္”
သုိ႔ေသာ္ ထုိရည္းစားႏွစ္ေယာက္မွာ မၾကာလုိက္ေခ်။ သူမကုိ ကုိေအာင္က ပစ္သြားေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ေက်ာ္ေအာင္ကုိ သူမ

တန္းတန္းစြဲသြားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ေက်ာ္ေအာင့္လီးက တုတ္သည္။ ခုိင္သည္။ ရွည္သည္။ ထုိ႔ထက္ ေျပာရလွ်င္ ကိုေအာင္ သံုးခ်ီစာကုိ

ေက်ာ္ေအာင္က တခ်ီတည္းဆြဲႏုိင္သည္။ ကုိေအာင္က ရွက္လုိ႔လား။ သူမကုိ မုန္းသြား၍လား ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ။ ဆက္သြယ္ မရေတာ့။

ထုိကိစၥမ်ိဳးကလည္း သူမေခါင္းထဲ ထည့္မထားတတ္သျဖင့္ သတိမရေတာ့။ ေက်ာ္ေအာင္ႏွင့္ ဆက္လက္ႏွစ္ပါးသြားသည္။

ကုိးတန္းစာေမးပြဲလည္းၿပီးခ်ိန္၊ ေက်ာ္ေအာင္ကလည္း အလုပ္မေကာင္းသျဖင့္ နားထားခ်ိန္။ ဖခင္ကလည္း နယ္ထြက္ခ်ိန္။ မိခင္ကလည္း

ေဆြမ်ိဳးဆီ အလည္သြားခ်ိန္ ခင္ခင္ၾကည္တစ္ေယာက္ အိမ္ပင္ မျပန္ျဖစ္ေတာ့။ မေမ့ခ်င္စဖြယ္ ေက်ာ္ေအာင္၏ ျပဳစုခ်က္မ်ားကလည္း သူမ မွတ္မိေသာ ေယာက်္ားမ်ားစြာ၏ လုိးခ်က္ထဲမွ လုိးခ်က္တစ္ခု ပင္ျဖစ္သည္။

ေက်ာ္ေအာင္လုိးခ်က္မ်ားက ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ေသာ တုိက္ကြက္မ်ားျဖင့္ သူမကုိ အပုိင္ဂုိးသြင္းကာ စုိးမုိးထားသည္။ သူနဲ႔ညအိပ္လွ်င္ ေစာေစာ ထတတ္သည္။ ေနကုန္ပင္ပန္းထားသျဖင့္ ေရာက္ကတည္းက ထမီပင္ ျပန္မဝတ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲႏုိင္ေသာ ေက်ာ္ေအာင့္ အိပ္ခန္း၊ ဧည့္ခန္း၊ ထမင္းစားခန္းႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းတြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေနေပးရင္း အခ်ိန္ကုန္ရသည္။ ညေရာက္ေတာ့ ေစာေစာ အိပ္ေပ်ာ္သည္။ မနက္ေစာေစာ ႏုိးသည္။ မႏုိးလုိ႔မရ။ ေက်ာ္ေအာင္က လွ်ာေလးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို ယုယစြာ အၾကင္နာေပးသည္။ ၾကက္သေရရွိလွစြာေသာ နံနက္ခင္းျဖစ္သည့္ ထိုနံနက္ခင္းမ်ိဳးတြင္ သူမလည္း ေက်ာ္ေအာင့္လီးကုိ အၾကင္နာျပန္ေပးသည္။ ေက်ာ္ေအာင္က ေစာက္ဖုတ္ကုိ တလႊာခ်င္း လ်က္သလုိ သူမကလည္း လီးကုိ တစ္ခ်က္ခ်င္း ပတ္လ်က္ကာ ထိပ္ေလးကုိ သူမႏႈတ္ခမ္းေႏြးေႏြးျဖင့္ ဖိထားေပးသည္။ နမ္းရင္းစုပ္ရင္း ေရခ်ိဳးသည္။ ႏြားႏုိ႔ႀကိဳရင္း တစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္ ကစားေပးၾကသည္။ ႏြားႏုိ႔ပူပူမႈတ္ေသာက္ၿပီး ေနရာေရြးၾကသည္။ နည္းမ်ား တုိင္ပင္ၾကသည္။ နည္းရွာမရလွ်င္ ဗြီဒီယုိ ထုိးၾကည့္ၿပီး လုိက္အတုခုိးသည္။ သူက ဂ်ပန္ကားထဲအတုိင္း မၾကာခဏ လုပ္ေပးတတ္သည္။ အတုေတြနဲ႔ ကၽြန္မ အရည္ထြက္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကလိသည္။ တခါခါလည္း ႀကိဳးတုတ္ထားသည္။ ခါးပတ္ႀကိဳးျဖင့္ တင္ကုိ ႐ုိက္ၿပီး လုိးတတ္သည္။ နည္းက မ်ိဳးစံုသည္မုိ႔ သူမႀကိဳက္သည့္နည္းလည္း ရသည္။ ႏုိ႔အံုၾကားကုိ လီးနဲ႔ထုိးကစားခုိင္းသည္။ တခါခါလည္း ႐ုိး႐ုိးေလးသာ ကုန္းလုိက္၊ ပက္လက္လုိက္၊ ေျခေထာင္လုိက္၊ ရပ္လုိက္ႏွင့္ လုိးၾကသည္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ ႐ုိး႐ုိးပဲ လုိးသည္။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာ္ေအာင္က လီးရည္ကုိေတာ့ ပါးစပ္ထဲသာ ထည့္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ႐ုိး႐ုိးမဟုတ္။ ၿပီးခါနီးတုိင္း ထိပ္ကုိ ငံုထားၿပီး ကၽြန္မကုိယ္တုိင္ ကြင္းထုေပးရသည္။ တျဗစ္ျဗစ္ထြက္ေနေသာ လီးရည္ကုိ မကုန္မခ်င္း ကြင္းထုေပးရသည္။ ေနာက္ဆံုးအကပ္က်န္သည္အထိ စုပ္ေပးရသည္။ ထုိလီးရည္ကုိ တဖန္ လက္ဝါးထဲ ေထြးထည့္ျပရသည္။ ၿပီးလွ်င္ ျပန္ေသာက္ရသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမကေတာ့ ႀကိဳက္သည္။ တခါခါ ဖင္လုိးလွ်င္ေတာ့ ဖင္ထဲ အကုန္ ညစ္ထည့္ေပးတတ္သည္။

သုိ႔ေသာ္ အေဖက ရဲမွဴးႀကီးျဖစ္သည္မုိ႔ ၁၀ ေရာက္သည့္ႏွစ္တြင္ ၿမိဳ႕ေျပာင္းကာ ျပင္ဦးလြင္ ေဘာ္ဒါေဆာင္သုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထုိင္ခဲ့ရသည္။ ထုိေဘာ္ဒါတြင္ ေနလုိက္ရေသာေၾကာင့္ သူမ ေအာဒီႏွင့္ ေအာင္ခဲ့သည္။ MC ေလွ်ာက္၍ ရေသာ္လည္း MC က ငေၾကာင္ေတြ သူမအတြက္ ကာမအရသာကို ျဖည့္ေပးႏုိင္မည္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာက္ဆည္ GTI သုိ႔သာ ေလွ်ာက္ခဲ့သည္။ သိေတာ္မူသည့္အတုိင္း ထုိတကၠသုိလ္တြင္ ထြန္းထြန္းႏွင့္ ဆံုခဲ့သည္။
ျပီးပါျပီ...။