ယေန႕ စေနေန႕ျဖစ္သျဖင့္ ေန႕လည္( ၁၂) နာရီတြင္ပင္ ႐ုံးဆင္းကာ ထုံးစံအ တိုင္း ေသာက္ေဖၚေသာက္ဖက္မ်ားႏွင့္ စတည္းခ်ေနက် အ ရက္ဆိုင္သို႕ သြားရန္ ဦးတည္၍ လာခဲ့မိ၏။ သိမ္ၾကီးေစ်းသို႕ အ ေရာက္တြင္ ဝမ္းထဲမွ ခပ္ဟာဟာ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္တစ္ခြက္ေသာက္ၿပီး ဆက္လက္ထြက္ခြာလာခဲ့၏။
‘ ‘ အ ခ်ိန္မွန္ ရထားၾကီး ဆိုက္လာပါၿပီ ခင္ဗ်ား’ ’
အ ရက္ေရာင္းေသာ အ ိမ္သို႕ က်ြန္ေတာ္ လွမ္း၍ ဝင္လိုက္လ်ွင္ပင္ ေသာက္ေဖၚတစ္ဦးက ေအ ာ္ဟစ္ေျပာလိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။
‘ ‘ ဘယ္ဘူတာမွာ မိုင္းမိလို႕ ေနာက္က်ေနပါလဲ ခင္ဗ်ား’ ’ တစ္ဦးကဆက္လိုက္၏။ ‘ ‘ သိမ္ၾကီးေစ်းမွာပါဗ်ာ ဆာဆာရွိတာနဲ႕ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ ဝင္ေသာက္ေနတာ ၾကာသြားလို႕’ ’ က်ြန္ေတာ္က ေျပာေျပာဆိုဆိုပင္ ေနရာယူရင္း ဝင္၍ ထိုင္ခ်လိုက္ေလ၏။ က်ြန္ေတာ္တို႕ ေသာက္ေသာ အ ရက္ဆိုင္မွာ အ မိန္႕ရ လိုင္စင္ရ အ ရက္ဆိုင္မဟုတ္။ က်ြန္ေတာ္တို႕ ေသာက္ေသာ အ ရက္မွာလည္း အ စိုးရခ်က္ထားေသာ ျပည္ေတာ္သာ ခ်က္အ ရက္လည္းမဟုတ္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ တစ္ခုေသာ ရပ္ကြက္ၾကီး အ တြင္းဝယ္ အ ျမည္း စားစရာ စုံလင္စြာျဖင့္ မီးေခ်ာင္းမ်ား ထိန္ထိန္လင္းေအ ာင္ ထြန္ညိွလ်က္ ဆိုင္လိုင္စင္ယူရန္ မလိုပဲ
ေရာင္းခ်ေသာ ဒို႕ဗမာ ထန္းလ်ွက္အ ရက္သာ ျဖစ္၏။က်ြန္ေတာ္တို႕ အ ထဲမွာ ပိန္ပိန္ညွက္ညွက္ရွိသ ေလာက္ အ ရက္ပုလင္းေပါင္းမ်ားစြာ မ်ိဳခ်ႏိုင္ေသာ ကိုေမာင္နီက က်ြန္ေတာ့္ ဖက္သို႕ လွည့္လိုက္၏။ ‘ ‘ ကဲ စာေရးဆရာ ကိုဒုက္ခ၊ ခင္ဗ်ားအ တြက္ က်ြန္ေတာ္ စာအ ုပ္ငွားလာတယ္ ေရာ့ . . . . ’ ’
ကိုေမာင္နီက ေျပာေျပာဆိုဆို ျမ၀တီ မဂၢ ဇင္းခန္႕ရိွ အ ဖုံးနီနီႏွင့္ စာအ ုပ္တစ္အ ုပ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္သျဖင့္ က်ြန္ေတာ္က အ လန္႕တၾကား က်ြန္ေတာ္၏ လြယ္အ ိတ္ကို ေကာက္ယူၿပီး ႏွိဳက္ၾကည့္မိ၏။ အ ဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ က်ြန္ေတာ္ ယေန႕ ဝယ္လာေသာ ရႈမ၀စာအ ုပ္ကို ႐ုံးမွ ဖိုင္ဖုံးအ နီတစ္ခုျဖင့္ ခ်ဳပ္၍ လာခဲ့သျဖင့္ သူ ထုတ္ယူလိုက္ေသာ စာအ ုပ္၏ အ ရြယ္အ စားႏွင့္ တေထရာတည္း တရြယ္တည္း ျဖစ္ေန ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ က်ြန္ေတာ္၏ ရႈမ၀စာအ ုပ္မွာ က်ြန္ေတာ့္၏ လြယ္အ ိတ္ထဲတြင္ပင္
ရွိပါသည္။
ထို႕ေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ္သည္ သူေပးေသာ စာအ ုပ္ကို လွမ္းယူကာ ၾကည့္လိုက္၏။ အ ဖုံးေပၚတြင္ ပန္းခ်ီစာလုံးျဖင့္ ‘ ‘ ေလာကေၾကးမုံ’ ’ ဟု ေရးထားသည္ကိုေတြ႔ရ၏။ အ ျခားလူမ်ားမွာ စာအ ုပ္ကို
စိတ္မဝင္စားၾကေခ်။ အ ရက္ကိုသာ ဖိငမ္းေနၾကပါသည္။
က်ြန္ေတာ္သည္ စာအ ုပ္၏ ပထမ စာမ်က္ႏွာကို စ၍ လွန္လိုက္စဥ္မွာပင္ မ်က္လုံးျပဴး သြားရေလ ေတာ့၏။ ထိုစာမ်က္ႏွာတြင္ေတာ့ ( ၄) လက္မ ( ၆) လက္မအ ရြယ္ အ ေနာက္တိုင္း လွပ်ိဳျဖဴတစ္ဦး၏ ဝတ္လစ္စလစ္ အ လွကို ေဖၚျပေသာ ဓါတ္ပုံကို ကပ္ထား၏။ ေနာက္ထပ္ စာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ေတာ့ မိန္းမပ်ိဳမ်ား၏ ဝတ္လစ္စလစ္ပုံမ်ားကို ေနာက္ခံရႈခင္းျဖင့္ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ပုံမ်ားျဖစ္သလို သန္မာထြားၾကိဳင္းေသာ ေယာက္်ား၏ ဝတ္လစ္စလစ္ပုံ အ ခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေယာက္်ားတန္ဆာ၊ မိန္းမတန္ဆာမ်ားကို အ နီးကပ္ ႐ိုက္ထားေသာ ပုံမ်ားလည္း ပါဝင္၏။
စာအ ုပ္၏ ေနာက္ဆုံးအ ပိုင္းတြင္ေတာ့ ေယာက္်ားႏွင့္ မိန္းမ ဖိုမ ဆက္ဆံေနေသာပုံမ်ားကို ဇာတ္လမ္းသဖြယ္ တဆင့္ၿပီး တဆင့္ ႐ိုက္ထားေသာ ဓါတ္ပုံမ်ားကို ကပ္ထားၿပီး ထိုသို႕ ဖိုမဆက္ဆံစဥ္တြင္ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ေယာက္်ားႏွင့္ မိန္းမတို႕၏ တန္ဆာပုံမ်ားကို အ နီးကပ္
႐ိုက္ထားေသာ ဓါတ္ပုံမ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့၏။ စာအ ုပ္တစ္အ ုပ္လုံးတြင္ ဓါတ္ပုံေပါင္း(၃၀၀) ေလာက္ ပါဝင္၍ အ စမွ အ ဆုံးတိုင္ ခပ္သြက္သြက္ ၾကည့္ရႈသြားသည္ ဆိုေသာ္လည္း စာအ ုပ္ဆုံးေတာ့ က်ြန္ေတာ့္၏ စိတ္ထဲတြင္ တစ္မ်ိဳးခံစားေနရ၏။ ညက်မွ ဇနီးျဖစ္သူ အ မြန္ႏွင့္ အ တူၾကည့္ေတာ့မည္ဟု စဥ္းစား၍ က်ြန္ေတာ္သည္ စာအ ုပ္ကိုပိတ္ကာ ေဘးဘီသို႕ လွည့္၍ ၾကည့္လိုက္ၿပီး က်န္လူမ်ားကို မေတြ႔မီမွာပင္ ထိုစာအ ုပ္ကို က်ြန္ေတာ့္လြယ္အ ိတ္ထဲသို႕ ထိုးထည့္၍ ထားလိုက္ေတာ့၏။ ၿပီးေတာ့ ေရွ႕တြင္ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ အ ရက္ခြက္ကို ေကာက္ယူကာ ေမာ့ခ်လိုက္ေလေတာ့၏။ ့စကားမေျပာမိဘဲ အ ရက္ကိုသာ ဇိမ္ခံကာ ေသာက္ေနမိေသာ က်ြန္ေတာ္သည္ ေစာေစာက စာအ ုပ္ထဲမွ ေတြ႔လိုက္ေသာ ဇာတ္လမ္းဆန္ဆန္ ဓါတ္ပုံျပကြက္ေလးမ်ားကို ေတြးေနမိ၏။
ပထမဆုံးပုံမွာ ေျပျပစ္ေခ်ာေမာလွပေသာ ယိုးဒယားမယ္ေလး တစ္ဦးသည္ ကန္ေဘာင္ရင္းရွိ သစ္ပင္ေအ ာက္တြင္ ၂ ဆက္ဂါဝန္တို တစ္ခုကို ဝတ္ဆင္ကာ ထိုင္ေနေသာပုံျဖစ္၏။ ဒုတိယပုံမွာ ထိုသစ္ပင္နားသို႕ ေမာ္ေတာ္ကား တစ္စီးဆိုက္လာကာ အ သက္( ၂၀) ခန္႕ရွိေသာ ယိုးဒယား အ မ်ိဳးသားတစ္ဦး ဆင္းလာသျဖင့္ ေကာင္မေလးက အ ေျပးအ လြွား သြားၾကိဳေနေသာပုံျဖစ္၏။
တတိယပုံမွာ တစ္ဦးကို တစ္ဦး တင္းၾကပ္စြာ ေပြ႔ဖက္ရင္း ႏွဳတ္ခမ္းခ်င္း အ ငမ္းမရ စုပ္ေနၾကပုံျဖစ္၏။ ေနာက္ အ မ်ိဳးသမီးေလးက ကားေပၚ သို႕ ပါသြား၏။
ထို႕ေနာက္ ဟိုတယ္တစ္ခု၏ အ ခန္းတစ္ခုတြင္းဝယ္ အ ရက္မ်ား စားစရာမ်ား မွာ၍ စားေသာက္ေနၾက၏။ ထို႕ေနာက္တြင္ကား တစ္ပုံၿပီး တစ္ပုံ ေသာင္းက်န္း၍ လာၾကေတာ့၏။ ေကာင္ကေလးက ေကာင္မေလးဆီ ခုန္ကူးသြား၍ ေကာင္မေလး၏ အ က်ႌ မ်ားကို တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ျဖဳတ္ပစ္သျဖင့္ ကိုယ္အ ထက္ပိုင္း ဟာလာဟင္းလင္း ျဖစ္သြားကာ ျပည့္ၿဖိဳးလွပေသာ စေနႏွစ္မြွာ အ တိုင္းသား ေပၚလာေတာ့၏။ ထို႕ေနာက္တြင္ကား ကိုေရြွေမာင္ယိုးဒယားသည္ ဓါတ္ပုံ အ စဦးမ်ားမွာကဲ့သို႕ အ ိေျႏၷႏွင့္ မဟုတ္ပဲ ေသာင္ၾကမ္း၍လာေတာ့၏။ လက္တစ္ဖက္က ေကာင္မေလး၏ ခါးေလးကို တအ ားဖက္၍အ ျခားတစ္ဖက္ကပုခုံးေလးကိုကိုင္ကာႏို႔ကေလးတစ္လုံးအ ားတအ ားကုန္ကုန္းစုပ္ေတာ့၏။ သူ သရမ္းသမ်ွကို ေကာင္မေလးက ၿပံဳးၿပံဳးေလး သည္းခံရွာ၏။ ေနာက္ အ ငမ္းမရ ျဖစ္လာကာ ေကာင္မေလးကို ေပြ႔၍ စာပြဲခုံေဘးရွိ ကုတင္ေပၚ သို႕ တင္လိုက္ရာ သူမ၏ကိုယ္ေလးမွာ ကုတင္ေပၚဝယ္ ေရာက္ေနၿပီးလ်ွင္ ေပါင္တံႏွင့္ ေျခသလုံးတို႕မွာ ေလထဲတြင္ ယက္ကန္ယက္ကန္ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ ေနာက္ ေကာင္ကေလးက သူ႕ေဘာင္းဘီကို ခ်ြတ္၍ ၾကီးမားလွေသာ သူ၏ လိင္တန္ၾကီးကို ေကာင္မေလး၏ ခုံးထေနေသာ ေစာက္ပတ္ၾကီးအ တြင္းသို႕ ထိုးထည့္ကာ အ ားပါးတရ စိတ္ရွိလက္ရွိ လုပ္ေနပုံမ်ားပင္ျဖစ္၏။ ေကာင္ေလး၏ လီးတန္ၾကီးႏွင့္ ေကာင္မေလး၏ ေစာက္ပတ္ၾကီးတို႕ တပ္လ်ွက္သား အ ရည္မ်ားျဖင့္ ေျပာင္လက္ေနေသာ အ နီးကပ္ ႐ိုက္ထားသည့္
ဓါတ္ပုံမွာလည္း အ သက္ပါလွသည္။
‘ ‘ စာေရးဆရာ က်ဳပ္တို႕ ေလးေဒါင့္ကန္ ရထားနဲ႕ သြားၿပီး ဆက္ေသာက္ရရင္ မေကာင္းဘူးလား’ ’
‘ ‘ ဟာ ဒီအ စီအ စဥ္ ေကာင္းတယ္ ကိုလွေအ ာင္ ကဲ ထ စာေရးဆရာ သြားမယ္’ ’ ကိုလွေအ ာင္၏ အ ၾကံဥာဏ ္အ ား ကိုေမာင္နီက ဝင္၍ ေထာက္ခံကာ က်ြန္ေတာ္တို႕ သုံးေယာက္သား ေလးေဒါင့္ကန္သို႕ သြားရန္ ဆိုက္ကား(၂) စီးျဖင့္ မလြကွုန္းဘူတာဆီသို႕ လာၾကရာဝယ္ လမ္းၾကံဳသျဖင့္ က်ြန္ေတာ္က အ ိမ္ျပန္ေနာက္က်မည္ ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာရန္ အ ိမ္ေရွ႕တြင္ ဆိုက္ကား ေခတၲ ရပ္ကာ ဝင္ေျပာ၏။ အ ိမ္ေပၚမွ ျပန္ဆင္းကာနီးတြင္ ခယ္မျဖစ္သူ တင္တင္က သူမွာလိုက္ေသာ ရႈမ၀ စာအ ုပ္ေတာင္းသျဖင့္ က်ြန္ေတာ္က ထုတ္ေပးခဲ့၏။ ေလေဒါင့္ကန္ရွိ ေသာက္ေဖၚ ေသာက္ဖက္တစ္ဦးျဖစ္သူ ကိုေသာင္းျမင့္က က်ြန္ေတာ္တို႕ကို ဖိတ္ထားသည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီ။ က်ြန္ေတာ္တို႕( ၃) ေယာက္ ေလးေဒါင့္ကန္သို႕ ေရာက္သြားေတာ့ ကိုေသာင္းျမင့္၏ အ ိမ္တြင္ပင္ က်ြန္ေတာ္တို႕ကို ဧ ည့္ခံ၏။ က်ြန္ေတာ္လည္း အ ိုက္စပ္စပ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ ကိုေသာင္းျမင့္သား အ ၾကီးေကာင္ဆီက ေရလဲပုဆိုးေတာင္း၍ ေရတ၀ခ်ိဳးပစ္လိုက္၏။ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ တစ္ေန႕လုံး ၿငီးစီစီ ျဖစ္ေနတာႏွင့္ ေစာေစာက အ ရက္ဆိုင္တြင္ေသာက္ထားေသာခပ္အ ုံအ ုံျဖစ္ေနေသာခံစားခ်က္တို႕ကလြင့္ေပ်ာက္သြားေလေတာ့သည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ က်ြန္ေတာ္သည္ တစ္စုံတစ္ခုကို သြား၍ သတိရလိုက္မိၿပီး အ ိမ္ေပၚသို႕တက္ကာ အ ဝတ္အ စားမ်ား အ ျမန္လဲ၍ က်ြန္ေတာ္၏ လြယ္အ ိတ္ကိုယူကာ အ ထဲမွ အ ဖုံးနီျဖင့္ စာအ ုပ္ကို ထုတ္ၾကည့္လိုက္ရာ က်ြန္ေတာ္ေတြ႔လိုက္ရသည္ကေတာ့ ရႈမ၀စာအ ုပ္ပင္ ျဖစ္ေတာ့၏။
‘ ‘ ဟိုက္ သြားၿပီ’ ’
က်ြန္ေတာ္သည္ ေခါင္းနဘမ္းၾကီးသြားရေတာ့၏။ ေစာေစာက အ ိမ္တြင္ က်ြန္ေတာ္ တင္တင္ကို ထုတ္ေပးခဲ့ေသာ စာအ ုပ္မွာ ဓါတ္ပုံမ်ားပါေသာ ‘ ‘ ေလာကီေၾကးမုံ’ ’ စာအ ုပ္ပင္ ျဖစ္ေတာ့ေလသည္။ ကိုေသာင္းျမင့္က ဘဲသားခ်က္၍ အ ရက္အ လ်ွံအ ပယ္ျဖင့္ ဧ ည့္ခံေသာ္လည္း က်ြန္ေတာ္မွာ အ ာမေတြ႔ ေတာ့ေပ၊ ေနာက္ဆံတင္းေန၏။ ဒါနဲ႕ ေစာေစာဘဲ လူစုခြဲကာ ျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။
က်ြန္ေတာ္ အ ိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ကာစဘဲ ရွိေသး၏။ ခါတိုင္းလို ေအ ာက္ေျခလြတ္ေအ ာင္ မူးမေနပါ။ ‘ ‘ မြန္ေရ . . အ မြန္ေရ . . . လာပါဦးကြ’ ’
က်ြန္ေတာ္ ေအ ာ္ေခၚလိုက္ေသာ္လည္း က်ြန္ေတာ္၏ မိန္းမက ထြက္၍ မလာေပ။ ခါတိုင္း က်ြန္ေတာ္ ျပန္လာလ်ွင္ ေလွခါးရင္းမွ ဆီးၾကိဳ၍ ေအ ာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ မလုပ္ရန္ ေခ်ာ့ေမာ့၍ အ ိပ္ရာတြင္းသို႕ ပို႕ေပးျခင္းကို ၀တၲ ရားမပ်က္ လုပ္တတ္ေသာ က်ြန္ေတာ္၏ဇ နီး မခင္မြန္မွာ ထြက္၍ မလာပါေခ်။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ေဆးလိပ္ဖြာ၍ မ်က္လုံးေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ေနေသာ က်ြန္ေတာ္၏ ေယာက္ခမ အ ဖြားၾကီးလည္း ရွိမေနေပ။အ ိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္ဘယ္သူမွလည္း ရွိ၍မေနေပ။
က်ြန္ေတာ္၏ မိန္းမကလည္း ထြက္၍ မလာသျဖင့္ က်ြန္ေတာ္သည္ လြယ္ထားေသာ လြယ္အ ိတ္ကို အ ိမ္ေရွ႕ရွိ ခုံေပၚ သို႕ တင္လိုက္ၿပီး အ ိပ္ခန္းထဲသို႕ ေတာက္ေလ်ာက္ ဝင္သြားေတာ့၏။ အ ိပ္ခန္းထဲရွိ က်ြန္ေတာ္တို႕၏ ကုတင္ၾကီးေပၚတြင္ေတာ့ ဇာျခင္ေထာင္မွာ ခ်ထားၿပီး အ ထဲတြင္ အ မြန္မွာ က်ြန္ေတာ္ရွိရာဖက္သို႔ ေက်ာေပးကာ တေစာင္ေလး အ ိပ္ေနသည္ကို ခပ္ေရးေရးေလး ေတြ႔ေနရ၏။ အ ိပ္ခန္းထဲတြင္လည္း မီးလုံးထြန္းမထားပဲ ကုတင္ေခါင္းရင္းဖက္ အ ေပၚဖက္တြင္ ငါးတိုင္အ ား မီးလုံးအ စိမ္းေရာင္ေလးသာ ထြန္းထား၏။ က်ြန္ေတာ္သည္ ကုတင္နား တိုးကပ္သြားၿပီး ခ်ထားေသာ ဇာျခင္ေထာင္ကို အ သာမကာ အ ထဲသို႕ ၾကည့္လိုက္၏။ အ မြန္၏ ခါးမွ ဝတ္ထားေသာ ထမီေလးသည္ ေျပေလ်ာ့ကာ တင္ပါးေစာင္းေပၚ သို႕ က်ေနၿပီး ျဖဴဝင္းေသာ တင္ပါးသားမွာ ေပၚ ထြက္ေန
၏။
ၿပီးေတာ့ ေစာင္း၍ေနေသာ အ မြန္၏ ေအ ာက္ဖက္ေျခေထာက္ရွိ ထမီေအ ာက္နားစေလးသည္လည္း
ဒူးေခါင္း အ ေပၚနားေလးထိ လိပ္တက္ကာ သူမ၏ ေျခသလုံးသားေလးမ်ားႏွင့္ ေပါင္ဖ်ားေလးတို႕မွာ
ဝင္းပစြာ ေတြ႔ရ၏။ က်ြန္ေတာ္၏ ေရွ႕နားမွ အ မြန္၏ တင္သားၾကီးမွာလည္း ခါတိုင္းထက္ပင္ ပို၍ လုံးတစ္ကားစြင့္ေနသေယာင္ ထင္ေနရေလ၏။က်ြန္ေတာ္သည္ ေန႕ခင္းက ၾကည့္ခဲ့ေသာ စာအ ုပ္ပါ ဓါတ္ပုံမ်ား၏ ေစ့ေဆာ္မႈအ ခံကလည္းရွိ ေသာက္ထားေသာ အ ရက္ကလည္း ေအ ာက္ေျခလြတ္႐ုံ ေရခ်ိန္ကိုက္ေအ ာင္ ေသာက္ထားသျဖင့္ ေသြးမ်ားထ ‘ ‘ အ မြန္ရယ္ . . . ထပါဦး မိန္းမရာ’ ’ ေျပာေျပာဆိုဆိုပင္ က်ြန္ေတာ္က သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္ကာ သူမ၏ ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကို နမ္းလိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ က်ြန္ေတာ့္၏ လက္မ်ားက ပက္လက္လန္သြားၿပီျဖစေသာ သူမ၏ ကိုယ္ေပၚမွ ေလ်ာ့ရဲရဲ ထမီေလးကို ေျခဖ်ားဆီသို႕ ဆြဲခ်ြတ္ပစ္လိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ က်ြန္ေတာ္၏ လက္က သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို စမ္းကာ ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးေနမိ၏။ ထိုသို႕ ပြတ္ေပးလိုက္လ်ွင္ပင္ က်ြန္ေတာ့္ လက္ေအ ာက္မွ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ ခပ္မာမာေလး ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည့္အ ျပင္ ယခင္က ခပ္ထူထူေလး ျဖစ္ေနေသာ သူမ၏ ေစာက္ေမြွးေလးမ်ားမွာလည္း မရွိေတာ့ေပ။
အ ရင္က်ြန္ေတာ္ ရိတ္ခိုင္းတုန္းက မရိပ္ ၊ ခုေတာ့ သူ႕ဖာသာ ရိတ္ေပးထားသည္။ က်ြန္ေတာ္၏ လက္က သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ခပ္ဖြဖြေလး ခဏ တာမ်ွသာ ပြတ္ေပးေနရေသးသည္။ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ အ ကြဲေၾကာင္း တေလ်ာက္တြင္ အ ရည္ေလးမ်ား စိမ့္စို၍ ထြက္လာၾကသည္ကို သတိထားမိလိုက္သည္။ အ မြန္ကေတာ့ မ်က္လုံးကေလးမ်ားကို မွိတ္ထားကာ စကားတစ္ခြန္းမ်ွ မေျပာေပ။ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ကို ခပ္ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးေနေသာ က်ြန္ေတာ့္ လက္သည္ ဖြဖြေလးပြတ္ရာမွ ခပ္ဖိဖိေလး ပြတ္လိုက္ေတာ့ရာ သူမ၏ ေပါင္ေလးႏွစ္လုံးမွာ အ နည္းငယ္ ကား၍ သြားေတာ့၏။ က်ြန္ေတာ္ကလည္း သူမ၏အ က်ႌ ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ထား၍ ခ်ြတ္ေပးၿပီးသည္ႏွင့္ က်ြန္ေတာ္၏ လက္က သူမ၏ ႏို႕သီးေခါင္းေလးမ်ားကို ေခ်မြ၍ ေပးေနမိသည္။ ျဖဴျဖဴမို႕မို႕ေလး ျဖစ္ေနေသာ သူမ၏ ပါးျပင္ေလးကိုလည္း တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ငုံ႕၍ နမ္းလိုက္ေသးသည္။ မၾကာခင္မွာတင္ သူမ၏ ေပါင္တံျဖဴျဖဴေလးမ်ားမွာ ေျမာက္လိုက္
‘ ‘ ျဗစ္ . . အ င့္ . . အ ိ . . အ င္း . . ျဗစ္ . . ျဗစ္ . . က်ြတ္ . . က်ြတ္ . . က်ြတ္ . .’ ’ အ ေတာ္ေလး က်ပ္က်ပ္တည္းတည္းေလး ျဖစ္ေနေသာ သူမေစာက္ပတ္ေလး၏ အ ေတြ႔ေၾကာင့္ အ ရသာေတြ႔သြားေသာ က်ြန္ေတာ္က လီးတန္ၾကီးကို သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ တဆုံးထိ သြင္းထားၿပီး သူမ၏ကိုယ္ေပၚသို႕ ေမွာက္ခ်ကာ ႏို႕ေလးတစ္လုံးကို ငုံကာ စို႕လိုက္ေလေတာ့၏။ က်ြန္ေတာ္ ငုံလိုက္မိေသာ သူမ၏ ႏို႕သီးေခါင္းေလးမွာ ေသးၿပီး ခ်ပ္ဝင္ေနသေယာင္ျဖစ္ကာ ဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳး အ မြန္၏ ႏို႕အ ုံမ်ားမွာလည္း ယခုအ ခါ လုံးလုံးက်စ္က်စ္ေလး ျဖစ္ေနသည္ကို သတိထားလိုက္မိေတာ့ရာ အ နည္းငယ္မ်ွ စိတ္ထဲတြင္ တမ်ိဳးျဖစ္သြားရေသာ က်ြန္ေတာ္သည္ အ မြန္၏ မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာစြာၾကည္လိုက္မိ၏။ျခင္ေထာင္ေပၚ ေခါင္းရင္းနံရံတြင္ ထြန္းထားေသာ
ငါးတိုင္အ ား မီးေရာင္က ျခင္ေထာင္အ မိုးခံေန၍ ခပ္မွိန္မိွန္ ခပ္ျပျပေလးသာရွိေသာ အ လင္းေရာင္ေအ ာက္မွ မ်က္လုံးေလးမ်ားမိွတ္ကာ ႏွဳတ္ခမ္းေလးမ်ား တင္းတင္းေစ့၍ မာန္တင္းထားပုံေလးမွာ စြဲမက္စရာ ေတြ႔ျမင္လိုက္ရ၏။ စင္ထားေသာ ခပ္ထူထူ မ်က္ေတာင္ေကာ့ၾကီးမ်ားမွာလည္း က်ြန္ေတာ္၏ ဘဝင္ကို ခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္ၾကသည္။ က်ြန္ေတာ္ ေသခ်ာစြာ ၾကည့္၍ အ နီးကပ္ ေတြ႔ျမင္လုက္ရေသာ မ်က္ႏွာေလးမွာ က်ြန္ေတာ္၏ မိန္းမ အ မြန္၏ မ်က္ႏွာေလး မဟုတ္ပါ။ ခယ္မေခ်ာေလး တင္တင္၏ မ်က္ႏွာေလးသာ ျဖစ္ေတာ့၏။ က်ြန္ေတာ္သည္ ေခါင္းနပန္းၾကီးသြားရေပမယ့္ အ ေျခအ ေနအ ရ သူမကလည္း လိုလိုခ်င္ခ်င္ရွိ၍ေနေလသည္။ က်ြန္ေတာ္ကလည္း အ စက က်ြန္ေတာ္၏ ဇနီး အ မြန္ဟု ထင္ကာ အ စပ်ိဳးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူက မျငင္း၊ အ ခုလည္း က်ြန္ေတာ္၏ ေသြးသားမ်ားမွာ အ ဆုံးစြန္ဆုံး ထ၍ ေနရေခ်ၿပီ။ က်ြန္ေတာ္သည္ ေရွ႕သို႕ဆက္ရန္သာ ရွိေတာ့၏။
က်ြန္ေတာ့္၏ လီးတန္ၾကီးကို တင္တင္၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ေလ်ာကနဲ ဆြဲ၍ အ ထုတ္လိုက္တြင္ေတာ့ သူမ၏ တင္းတင္းေစ့ထားေသာ ႏွဳတ္ခမ္းေလးႏွစ္လြွာသည္ ပြင့္၍ သြားကာ သူမ၏ ပါးစပ္ေလးသည္ ဟ၍ သြားရေတာ့၏။ အ ားျဖင့္ ေဆာင့္၍ လိုးရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိထားခဲ့ေသာ က်ြန္ေတာ္သည္ အ မြန္ မဟုတ္ပဲ တင္တင္ဆိုတာ သိလိုက္ရသည္ႏွင့္ က်ြန္ေတာ္၏ လီးတန္ၾကီးကို ေျဖးေျဖးပင္ ျပန္၍ သြင္းကာ ညင္ညင္သာသာပင္ လိုးေပးေတာ့၏။သူမ၏ ႏို႕ေလးမ်ားကိုလည္း စို႕၍ေပးရင္း ႏို႕တစ္လုံးကို စို႕ေပးေနစဥ္ တျခားႏို႕တစ္လုံးကိုလည္း လက္ျဖင့္ ဆုပ္နယ္ေခ်မြ ေပးေန၏။ မၾကာမီမွာပင္ တင္တင္၏ ႏို႕သီးေခါင္းေလးမ်ားသည္ ေထာင္၍ လာၾကေတာ့သည့္အ ျပင္
က်ြန္ေတာ္၏ လီးတန္ၾကီး အ သြင္းလိုက္တြင္လည္း တင္တင္၏ ဖင္သားျဖဴျဖဴၾကီးမ်ားမွာ တက္လာရေတာ့
၏။
ေစာက္ပတ္အ သစ္ကေလး၏ ေကာင္းမြန္လွေသာ အ ေတြ႔ေၾကာင့္ နဂိုထဲကမွ ရမက္ေဇာ ‘ ‘ ဖြတ္ . . အ င့္ . . ျဗစ္ . . ဟင့္ . . ဖြတ္ . . အ . . ဟင္း . . ဟင္း . . ’ ’
က်ြန္ေတာ္၏ ေဆာင့္အ ားႏွင့္အ တူ တင္တင္၏ ကိုယ္လုံးတီး ျဖဴျဖဴေလးမွာ ေရွ႕တိုး ေနာက္ငင္ျဖင့္ လႈပ္ခါေနရင္း သူမသည္ ရင္ဘတ္ေလး ေျမာက္လာလိုက္ ဖင္ေလးေကာ့လာလိုက္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ထို႕ျပင္ တင္တင္၏ လက္ႏွစ္ဖက္သည္လည္း က်ြန္ေတာ္၏ ေက်ာျပင္က်ယ္ၾကီးကို ဖက္တြယ္၍လာၿပီး တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ေမာ့၍ တက္သြားရေသာ သူမ၏ မ်က္ႏွာေလးတြင္ေတာ့ ႏွဳတ္ခမ္းဖူးေလးမ်ားမွာ တဆတ္ဆတ္ တုန္၍သာ ေနေတာ့၏။
ေဆာင့္၍ လိုးရင္း လိုးရင္းျဖင့္ တင္တင္၏ ကိုယ္လုံးေလးသည္လည္း ေျမာက္၍ အ တန္ၾကာေအ ာင္ ၿငိမ္၍ ေနကာ အ ေမာေျပ၍ ေနၾကၿပီးလ်ွင္ က်ြန္ေတာ္သည္ ေခါင္းေထာင္၍ ထလိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွ လီးတန္ၾကီးကို တစ္ေခ်ာင္းလုံး ဆြဲ၍ မခ်ြတ္ေသးပဲ တစ္ဝက္မ်ွသာ ထုတ္၍ ေျဖးေျဖးေလး ျပန္သြင္းကာ အ ညင္သာဆုံးႏွဳန္းျဖင့္ လိုး၍ ေပးေနလိုက္၏။
ယခုအ ခ်ိန္ထိ က်ြန္ေတာ္သည္ တင္တင္အ ား မသိသလိုပင္ ဘယ္လိုမွ မေခၚ ဘဲ အ သာေနခဲ့သည္။ က်ြန္ေတာ္၏ လီးတန္ၾကီးမွာလည္း တစ္ခ်ီၿပီးသြားေသာ္လည္း အ ပ်ိဳစင္ေစာက္ပတ္ေလး၏ အ ေတြ႔ ေၾကာင့္ မာန္တက္ကာ လုံး၀ ေပ်ာ့ေခြမသြားပဲ ရွိရာမွ ယခုတဖန္ လီးတန္ၾကီး တစ္ဝက္မ်ွျဖင့္ သြင္းခ်ီ ထုတ္ခ်ီ လိုးေပးေနျပန္ေတာ့ တခဏ အ တြင္းမွာပင္ က်ြန္ေတာ္၏ လီးတန္ၾကီးမွာ စံခ်ိန္မွီေအ ာင္ပင္ ျပန္လည္၍ ၾကီးထြားလာေတာ့၏။ ေသြးသား ဆူၿဖိဳးလြန္းလွေသာ တင္တင္သည္လည္း ျပန္၍ စိတ္ပါလက္ပါေလး ျဖစ္လာရသည္ကို ေတြ႔ရသျဖင့္ က်ြန္ေတာ္သည္ လီးတန္ၾကီးကို တင္တင္၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႕ အ ကုန္သြင္း အ ကုန္ထုတ္ကာ ခပ္ဖိဖိေလး ေဆာင့္၍ လိုးေပးေနပါေတာ့သည္။ အ ခ်က္( ၂၀) မ်ွ လိုးေပးၿပီးေသာ အ ခါတြင္ေတာ့ က်ြန္ေတာ္သည္ အ ားရပါးရ ေဆာင့္ကာ ( ၂) ႀကိမ္
( ၃) ႀကိမ္ေလာက္ ေဆာင့္၍ ထည့္လိုက္၏။
‘ ‘ ႁြဗတ္ . . အ င့္ . . ႁြဗတ္ . . အ . . ႁြဗတ္ . . အ မေလး . .’ ’
‘ ‘ ႁြပတ္’ ’
ၿပီးသည္ႏွင့္ က်ြန္ေတာ္သည္ လီးတန္ႀကီးကို သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွ အ ကုန္ဆြဲခ်ြတ္ လိုက္ေလေတာ့သည္။ ထိုေနာက္တြင္ေတာ့ က်ြန္ေတာ္က ေျခရင္ဖက္ရွိ သူမ၏ ထမီေလးကို လွမ္း၍ ဆြဲကာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႏွင့္ လီးတန္ႀကီးကို သုတ္ေပးလိုက္ေတာ့၏။ တင္တင္ကေတာ့ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို ပုတ္ခတ္ ပုတ္ခတ္လုပ္၍ က်ြန္ေတာ့္ကို အ သာေလးၾကည့္၏။ က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ တင္တင္မွန္း မသိေလဟန္ျဖင့္ပင္ သူမ၏ ေဘးတြင္ ဝင္၍ လွဲလိုက္ကာ က်ြန္ေတာ္သည္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္လိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ တင္တင္၏ နဖူးေလး ေမးေစ့ေလးႏွင့္ ပါးျပင္ေလးႏွစ္ဖက္တို႕ကို နမ္းေနရာ တင္တင္ကလည္း သူမ၏ မ်က္ႏွာေလးကို ခပ္ေမာ့ေမာ့ လုပ္ေပးကာ အ နမ္းခံေန၏။
သူမ၏ မ်က္ႏွာေလးအ ႏွံ႕ကို အ ားရေအ ာင္ နမ္းၿပီးသည္ႏွင့္ က်ြန္ေတာ္သည္ ဖူးဖူးေလးေ၀ကာ တင္တင္ခမ်ာမွာလည္း သူမ၏ ႏွဳတ္ခမ္းေလးႏွင့္ က်ြန္ေတာ္၏ ႏွဳတ္ခမ္းကို တႁြပတ္ႁြပတ္ႏွင့္ ျပန္လွန္ကာ စုပ္ေပးေနရွာ၏။ သူမ၏ လက္တစ္ဖက္ကေတာ့ က်ြန္ေတာ္၏ ကိုယ္ကို သိုင္း၍ ဖက္ထားကာ က်န္ေသာ တင္တင္၏ လက္တစ္ဖက္ကေတာ့ သူမႏွင့္ က်ြန္ေတာ့္ အ ၾကားတြင္ ေရာက္ေနၿပီး က်ြန္ေတာ္၏ လီးတန္ႀကီးေအ ာက္တြင္ ပိေန၏။ သူမ၏ ႏွဳတ္ခမ္းေလးမ်ားကို စုပ္နမ္းရင္း တင္တင္၏ ဗိုက္သားေလးမ်ားႏွင့္ သူမ၏ ဆီးခုံေလးတို႕ကို ပြတ္ေပးေနေသာ က်ြန္ေတာ္၏ လက္သည္ တင္တင္၏ ေျပာင္သလင္းခါေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အ ုံေလးေပၚ သို႕ ေရာက္သြားကာ ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးေနရာ အ ေမြွး အ မ်ွင္ လုံး၀မရွိေသာ တင္တင္၏ ေစာက္ဖုတ္ေလး သည္ ေခ်ာေမြ႔ ညက္ေညာ၍ အ ိစက္လ်က္ ရွိရကား က်ြန္ေတာ့္အ ဖို႕ ထိေတြ႔၍ ပြတ္ေပးေနရသည္မွာ အ ရသာေတြ႔လွသည္။ က်ြန္ေတာ္၏ လက္သည္ပင္ အ ိစက္ ေထြးအ ိေနေသာ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္တြင္ သာသာေလး ဖိၾကည့္ မိေနေသး၏။ ခဏ ၾကာေတာ့ က်ြန္ေတာ္သည္ တင္တင္၏ ႏွဳတ္ခမ္းမ်ားဆီမွ က်ြန္ေတာ္၏ ႏွဳတ္ခမ္းမ်ားကို ခြာလိုက္ကာ သူမ၏ ေဘးတြင္ ဒူးေထာက္လ်က္ ထိုင္လိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ က်ြန္ေတာ္၏ မ်က္ႏွာက သူမ၏ ရင္ဘတ္ေပၚ သို႕အ ပ္ကာ လက္တစ္ဖက္ကလည္း က်ြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ၾကားရွိ တင္တင္၏ လက္ေလးကို ဆဲြကိုင္၍ မာေတာင္၍ ေနေသာ က်ြန္ေတာ္၏ လီးတန္ႀကီးကို သူမ၏ လက္ဖဝါးထဲသို႕ ထည့္ေပးလိုက္ေတာ့၏။ က်ြန္ေတာ္သည္ လ်ွာကို တစ္လစ္ေလးထုတ္ကာ တင္တင္၏ ႏို႕သီးေခါင္းေလးမ်ားကို လ်ွာျဖင့္ ပြတ္ကာ လ်က္ကာ လုပ္ေပးေနခ်ိန္မွာေတာ့ တင္တင္သည္ သူမ၏ လက္ဖဝါးထဲတြင္ ေရာက္ေနေသာ က်ြန္ေတာ္၏ လီးတန္ႀကီးကို ပထမတြင္ တရြရြျဖင့္ စမ္းကာ ကိုင္ေနၿပီးမွ တေျဖးေျဖး နဲနဲ တင္းတင္းကိုင္ကာ ဖ်စ္ညွစ္၍ ေပးလာေတာ့၏။ က်ြန္ေတာ့္၏ ခယ္မေခ်ာ တင္တင္ျဖစ္သည္ဆိုသည့္ အ သိႏွင့္ သူမ၏ လက္ဖဝါး
ႏုႏုေလးတို႕ေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ္၏ လီးတန္ႀကီးမွာ တစ္စတစ္စ မာတင္း၍ အ ဆမတန္ ႀကီးထြားကာ လာရေတာ့သည္။ တင္တင္သည္လည္း သူမ၏ ေပါင္ျဖဴျဖဴ ႏွစ္လုံးမွာ လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္လ်က္ သူမ၏ ေပါင္တစ္ဖက္ကို ဆြဲ၍ ေထာင္လိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားသည္ ပြင့္၍ မလာေတာ့ဘဲ သူမ၏ ႏွဳတ္ေခါင္းဖ်ားမွ အ သက္ရႈသံမ်ား ျပင္းထန္၍ လာေတာ့သည္။ သူမ၏ ႏို႕ေလးမ်ားဆီမွ က်ြန္ေတာ္၏ မ်က္ႏွာကို သူမ၏ဦးေခါင္းေလးေဘးသို႕ ေမွာက္၍ တင္တင္၏ နားဆီသို႕ကပ္ကာ တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္၏။
‘ ‘ ကို႕ကို ကုန္းေပးပါလားဟင္ . . . ’ ’
‘ ‘ ဟင္ . . ’ ’
တင္တင္၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ ဆတ္ကနဲ တုန္သြား၏။ က်ြန္ေတာ္က ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သူမ၏ ပါးျပင္ေလး တစ္ဖက္ကို ၾကင္ၾကင္နာနာေလး နမ္းကာ ႀကံဳး၍ထလိုက္ၿပီး သူမ၏ ေျခရင္းဘက္ေဘး၌
ဒူးေထာက္ကာ ထိုင္လိုက္ရင္း တင္တင္၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးျဖဴျဖဴေလးကို အ ာသာငမ္းငမ္း ၾကည့္ေနမိ၏။ အ ေမြွးအ မ်ွင္ လုံး၀မရွိေသာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ေလး၏ အ ကြဲေၾကာင္းေလးတစ္ေလ်ာက္တြင္ ေစာက္ရည္ေလးမ်ားမွာ စိမ့္ထြက္ေနၿပီး ေစာက္ပတ္ႏွဳတ္ခမ္း သားေလး ႏ်စ္ခုမွာလည္း ေဖာင္းတင္း၍ ေန၏။ ခဏ ေနေတာ့မွ တင္တင္သည္ မထူးေတာ့ပါဘူး ဆိုသည့္ သေဘာျဖင့္ သက္ျပင္းေလးတစ္ခ်က္ခ်ကာ လူးလဲထလိုက္၏။ က်ြန္ေတာ့္ကို မၾကည့္ေပ။ ထိုသို႕ ခ်ၿပီးသည္ႏွင့္ တင္တင္သည္ အ ိပ္ယာေပၚ တြင္ ဒူးေထာက္၍ ေရွ႕တြင္ သူမ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန္႕၍ ေထာက္ကာ ေလးဖက္ကုန္းေပးလိုက္ေတာ့သည္။ က်ြန္ေတာ္သည္ တင္တင္၏ ေနာက္ဖက္သို႕ ဒူးေထာက္လ်က္ တိုးကပ္သြားၿပီး ကုန္းထားေသာ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးဆီသို႕ တိုးကပ္မိသည္ႏွင့္ အ သဲယားဖြယ္ေကာင္းေသာ ေနာက္ဖက္သို႕ စူထြက္ေနသည့္တင္တင္၏ ေစာက္ပတ္ႏွဳတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို လက္မျဖင့္ ကပ္ကာ ေအ ာက္မွ အ ေပၚ သို႕ ဆြဲလ်က္ ပြတ္ေပးလိုက္မိ၏။
‘ ‘ အ ိုး . . . အ ကို႕ . . ’ ’
တိုးညွင္းေသာအ သံေလး ထြက္ေပၚ လာၿပီး တင္တင္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ လႈပ္ခနဲ တစ္ခ်က္ခါသြားေတာ့သည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ က်ြန္ေတာ္သည္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႕
လီးတန္ႀကီးကို ေတ့ကာ သူမ၏ ခါးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ထိန္းကိုင္ကာ ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့၏။ ‘ ‘ ဖြတ္ . . အ င့္ . . က်ြတ္ . . က်ြတ္ . . ’ ’
ျပင္းထန္ေသာ ရမက္စိတ္ေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ့္၏ လိုးသြင္ခ်က္မ်ားသည္ ျပင္းထန္၍ သြားေတာ့ရာ တင္တင္၏ ကုန္းထားေသာ ခါးေလးမွာ တြန္႔သြားၿပီး သူမ၏ ႏွဳတ္ဖ်ားမွလည္း စုပ္ကေလးမ်ားပင္ သပ္လိုက္ရရွာသည္။ တင္တင္၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႕ တဆုံးဝင္၍ သြားေသာ က်ြန္ေတာ္၏ လီးတန္ႀကီးသည္ က်ဥ္းၾကပ္လွေသာ တင္တင္၏ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ေစာက္ေခါင္းသား ေလးမ်ားက အ တင္းဆြဲညွစ္လိုက္သလို ျဖစ္သြားရေသာေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ္သည္လည္း တင္တင္ကို ညွာရန္ စိတ္ကူးမရွိေတာ့ဘဲ အ ားရပါးရပင္ ေဆာင့္ကာ ေဆာင့္ကာ လိုးေနေတာ့၏။ ေလးဖက္ေထာက္၍ ဖင္ကုန္းကာ အ လိုးခံေနေသာ တင္တင္သည္လည္း သူမ၏ ဦးေခါင္းေလးမွာ ငိုက္သြားမလိုျဖစ္လိုက္ လန္၍တက္လာသလိုျဖင့္ ကာမအ ရသာကို တ၀ႀကီး ခံစားေနရင္း သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာလည္း က်ြန္ေတာ့္၏ ေဆာင့္အ ားေၾကာင့္ အ ိေထြးေသာ အ သားစိုင္မ်ားသည္ တုန္ကနဲ တုန္ကနဲ ျဖစ္၍ သြားေနရသည္မွာ အ သဲတယားယား အ ားရဖြယ္ေကာင္းလွေပေတာ့သည္။ အ လိုးခံရင္းက ထြက္၍လာေသာ တင္တင္၏ ေစာက္ရည္ေတြကလည္း သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္အ ုံတြင္ သာမက ေပါင္ၿခံႏွစ္ဖက္တြင္လည္း ေပပြေနရေတာ့၏။ တေျဖးေျဖးျဖင့္ တင္တင့္ထံမွ တဟင္းဟင္း ညီးသံေလးေတြကလည္း ဆက္တိုက္ဆိုသလို ထြက္ေပၚ လာရေလေတာ့၏။ သူမ၏ ေရွ႕တြင္ ေထာက္ထားေသာ သြယ္လ်ေသာ သူမ၏ ျဖဴေဖြးေသာ လက္ကေလးမ်ားသည္ပင္ တဆတ္ဆတ္ တုန္၍ ေနရွာေလသည္။ ရမက္စိတ္မ်ား ျပင္းထန္၍ လာရာမွ အ ရသာမ်ား အ ီစိမ့္၍ လာရေသာ က်ြန္ေတာ္သည္ တင္တင္၏ ခါးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စုံကိုင္ကာ က်ြန္ေတာ္၏ လီးတန္ႀကီးကို အ ဆုံးနီးပါးထုတ္ကာ အ ားကုန္ပင္ ႀကံဳး၍ ႀကံဳး၍ ( ၁၀) ခ်က္မ်ွ ေဆာင့္ကာ လိုးပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
‘ ‘ အ ာ့ . . အ င္း . . အ . . အ . . အ မေလး . . ဟင္း’ ’
တင္တင္၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ တုန္ခါသြားလ်က္ကပင္ ေရွ႕သို႕ ဟတ္ထိုးက်သြားခ်ိန္မွာပင္ က်ြန္ေတာ္ကလည္း သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို အ တင္းဆြဲ၍ ကပ္ကာ တင္တင္၏ ေက်ာျပင္ေပၚ သို႕ ေမွာက္ရက္သားေလးပါသြားေလေတာ့၏။ ( ၅) မိနစ္ေလာက္ ၾကာေအ ာင္ ထပ္ရက္သားကေလး အ ေမာေျဖေနၿပီးမွ က်ြန္ေတာ္က ေဘးသို႕ ပက္လက္ လွန္ခ်လိုက္ကာ မ်က္လုံးမွိတ္၍ မိွန္းေနလိုက္ေတာ့၏။ ခဏ ၾကာမ်ွၾကာေတာ့မွ တင္တင္က လူးလဲထကာ က်ြန္ေတာ့္ကို ေက်ာေပးထားရင္း သူမ၏ အ ဝတ္အ စားမ်ားကို ဝတ္ေန၏။ က်ြန္ေတာ္က ပက္လက္လွန္ေနရာမွ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူမ၏ ဖင္သားျဖဴျဖဴႀကီးကို လွမ္း၍ ကိုင္ကာ ဖ်စ္ညွစ္ေပးေနမိေသး၏။ အ ဝတ္အ စားမ်ား ဝတ္ၿပီးသြားေတာ့ တင္တင္သည္ ျခင္ေထာင္အ ျပင္သို႕ ထြက္ကာ ကုတင္ေပၚ မွ ဆင္းလိုက္ေလ၏။ ‘ ‘ ကိုယ္ ထမင္း နည္းနည္းေလာက္ စားရင္ ေကာင္းမလား မသိဘူး . . ’ ’
‘ ‘ အ င္း . . . ’ ’
တင္တင္တစ္ေယာက္ ထြက္သြားမွ က်ြန္ေတာ္သည္ အ ိပ္ယာေပၚ မွ လူးလဲထကာ အ ဝတ္အ စားမ်ားကို ယူ၍ ဝတ္လိုက္၏။ ၿပီးေနာက္ အ ိပ္ယာေပၚ သို႕ျပန္၍ လွဲခ်လိုက္မိရာ တခဏ တြင္းမွာပင္ အ ိပ္ေပ်ာ္၍ သြားရေတာ့၏။ မည္မ်ွၾကာေအ ာင္ အ ိပ္ေပ်ာ္သြားသည္မသိ . .
‘ ‘ ေဟး လူႀကီး ထ . . ထ . . ဘယ္အ ခ်ိန္က ျပန္ေရာက္ၿပီး စမတ္က်က် အ ိပ္ေပ်ာ္ေနတာလဲ’ ’ ဟူေသာ အ မြန္၏အ သံကို ၾကားလိုက္မွ က်ြန္ေတာ္သည္ လန္႕၍ ႏိုးလာကာ လူးလဲထ၍ ကုတင္ေပၚ မွ ဆင္းလိုက္ေလေတာ့၏။
‘ ‘ ထမင္း စားၿပီးၿပီလား’ ’ အ မြန္က က်ြန္ေတာ္ကို ေမးေနျပန္သည္။ အ မြန္၏ ကိုယ္ေပၚ တြင္ဝတ္ဆင္ထားသည္မွာ အ ေမရိကန္ ႏိုင္လြန္အ ကြက္ျဖဴ လက္ရွည္၊ ဘန္ေကာက္လုံခ်ည္ နံ႕သာေရာင္ႏွင့္ျဖစ္၏။ ေခါင္းတြင္လည္း ေသခ်ာစြာ က်စ္ဆံက်စ္၍ ျပန္ထံုးကာ ပိုက္ကြန္ျဖင့္
အ ုပ္ထား႐ုံတြင္မက ပန္းအ ျဖဴ တစ္ပြင့္လည္း ပန္ထားေသး၏။
‘ ‘ မင္း ဒါဘယ္က ျပန္လာတာလဲ ဒီအ ခ်ိန္က်မွ’ ’
‘ ‘ မြန္႕သူငယ္ခ်င္း ရွယ္လီမ်ိဳးသြင္တို႕ အ ိမ္မွာ ဘုရားကိုးဆူ ရွိလို႕ သြားတာေလ ၊ ေမေမကလဲ ညေနမွာ သူ႕တူမ လာေခၚ လို႕ သမိုင္းကို ပါသြားတယ္။ အ ိမ္မွာ တင္တင္တို႕ မွာခဲ့သားဘဲ
မမျပန္မလာမွီ သူျပန္လာၿပီး ထမင္းစားမယ္ဆို ေက်ြးလိုက္လို႕’ ’
‘ ‘ ကဲ ဆာၿပီ မြန္ရာ ထမင္းစားရေအ ာင္’ ’
အ မြန္တစ္ေယာက္ အ ဝတ္အ စားမ်ား လဲ၍ ၿပီးေသာအ ခါတြင္ေတာ့ ထမင္းစားရန္ ႏွစ္ေယာက္သား ထြက္လာၾကေသာအ ခါဝယ္ ထမင္းစားပြဲေပၚ ဝယ္ က်ြန္ေတာ္တစ္ေယာက္စာ ထမင္းဟင္းမ်ားမွာ ခူးခပ္၍ အ ဆင္သင့္ပင္ အ ုပ္ဆိုင္းထားသည္ကို ေတြ႔ျမင္လိုက္ရပါေတာ့သည္။
( ၂)
ေနာက္တစ္ေန႕ နံနက္ က်ြန္ေတာ္ အ ိပ္ရာထေတာ့ က်ြန္ေတာ္႕၏ဇ နီး အ မြန္သည္ ေစ်းသြားၿပီ ျဖစ္သည္။ က်ြန္ေတာ္လည္း မ်က္ႏွာသစ္ အ ဝတ္အ စားလဲကာ ထမင္းစားပြဲေပၚ တြင္ အ ဆင္သင့္ တင္၍ ျပင္ထားေသာ ထမင္းေၾကာ္ကို စားကာ အ ိမ္ေရွ႕ခုံေပၚ တြင္ပင္
ရွိေနေသးေသာ က်ြန္ေတာ္၏ လြယ္အ ိတ္ကို ဆဲြကာ ထြက္ခဲ့ေတာ့၏။ တနဂၤေႏြေန႕လည္းျဖစ္ေတာ့ ႐ုံးသြားရန္လည္း မလိုသျဖင့္ က်ြန္ေတာ္သည္ လမ္းထိပ္ရွိ အ ရက္ဆိုင္သို႕ ဝင္ကာ အ ရက္ေသာက္ေနလိုက္၏။ အ ရက္တစ္ပိုင္းေလာက္ ကုန္ခါနီးတြင္ေတာ့ ဆိုင္ထဲသို႕ လူတစ္ေယာက္ဝင္လာၿပီး . . ‘ ‘ ဆရာ ကိုဆန္းျမင့္ ဆိုတာ ဘယ္သူပါလဲဗ်ာ . . ’ ’
ဟုေမးေနသည္ကို ၾကားရ၍က်ြန္ေတာ္ကလွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
‘ ‘ ဆန္းျမင့္ ဆိုတာ က်ဳပ္ပါဘဲ ဘာကိစၥ ရွိ႔လို႕လဲ’ ’
က်ြန္ေတာ္က ထိုသူကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ေျဖလိုက္ပါသည္။ အ ျခားခုံတြင္ ထိုင္၍ အ ရက္ေသာက္ေနၾကေသာ လူ( ၂) ေယာက္ကလည္း က်ြန္ေတာ္တို႕ကို လွမ္း၍ အ ကဲခတ္ၾကည့္ေန၏။
‘ ‘ ေၾသာ္ ဆရာ့ ဇနီးနဲ႕ တူတယ္ ေခၚ ခိုင္းလိုက္လို႕ပါ ဟိုေရွ႕နားက က်ြန္ေတာ့္ ဆိုက္ကားေပၚ မွာ ေစာင့္ေနတယ္’ ’
‘ ‘ ဟုတ္ကဲ့ က်ြန္ေတာ္ အ ခုပဲ လာခဲ့မယ္၊ ပိုက္ဆံရွင္းလိုက္ဦးမယ္’ ’
က်ြန္ေတာ္က ေျပာေျပာဆိုဆို လက္က်န္အ ရက္ခြက္ကို ေမာ့ၿပီးလ်ွင္ က်သေရြ႔ ပိုက္ဆံကို ရွင္းေပးလိုက္ၿပီးလ်ွင္ ဆိုင္ထဲမွ ထြက္၍လာေသာအ ခါ က်ြန္ေတာ္ အ ႀကီးအ က်ယ္ အ ံ့ၾသ၍ သြားရျပန္၏။ ဆိုက္ကားေပၚ တြင္ ထိုင္၍ ေစာင့္ေနသူမွာ က်ြန္ေတာ္၏ ဇနီး အ မြန္ မဟုတ္ပဲ
က်ြန္ေတာ္၏ ခယ္မေခ်ာ တင္တင္ပင္ ျဖစ္ေနပါသည္။
‘ ‘ လာ အ စ္ကို ဆိုက္ကားေပၚ တက္ တင္တင္ကို ၿမိဳ႕ထဲ လိုက္ပို႕စမ္းပါ’ ’
တင္တင္က ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ေျပာလိုက္သျဖင့္ က်ြန္ေတာ္မွာလည္း ေယာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္ ဆိုက္ကားေပၚ သို႕ တက္ထိုင္၍ လိုက္လာခဲ့ရပါေတာ့သည္။
‘ ‘ ဘယ္ကို သြားမွာလဲ တင္တင္’ ’
‘ ‘ ၿမိဳ႕ထဲကိုပါလို႕ ဆိုေန . . ’ ’
က်ြန္ေတာ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ပဲ ၿငိမ္၍ ေနလိုက္ပါသည္။ တင္တင္သည္
ဂလုပ္႐ုံသို႕ အ နင္းခိုင္း၍ ဂလုပ္႐ုံေရွ႕အ ေရာက္တြင္ ဆိုက္ကားေပၚ မွ ဆင္းလိုက္ကာ ဆိုက္ကားဆရာအ ား ပိုက္ဆံရွင္းေပးလိုက္ပါသည္။
‘ ‘ ဘယ္ႏွစ္နာရီ ထိုးၿပီလဲ အ စ္ကို’ ’
‘ ‘ ( ၈ ) နာရီနဲ႕ ( ၄၅ ) မိနစ္’ ’
‘ ‘ ဒီ႐ုံက ေမာနင္းရိႈးၾကည့္ရေအ ာင္’ ’
တင္တင္က ေရွ႕မွ ခပ္တည္တည္ေလ်ွာက္သြားၿပီး ေျပာသျဖင့္ က်ြန္ေတာ္သည္ အ ံ့အ ားသင့္သြားရကာ . .
‘ ‘ ဟင္ ေမာနင္းရႈိးၾကည့္မယ္ ဟုတ္လား အ ိမ္ကို ဘယ္လိုေျပာခဲ့သလဲ’ ’ ‘ ‘ အ ိမ္ကိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီ သြားမယ္လို႕ေျပာခဲ့တယ္ . . ကဲ သြားၿပီး လက္မွတ္သြားဝယ္ေခ် . . ဒီစီက ဝယ္ေနာ္’ ’ ထိုေန႕က ေမာနင္းရႈိး ျပ၍ေနေသာ အ ဂၤလိပ္ကားမွာ နာမည္ႀကီးကား မဟုတ္သျဖင့္ လူနည္းလွသည္။ အ ထူးတန္းမွာ က်ြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ဦး၊
အ ျခားစုံတြဲ တစ္တြဲ ႏွင့္ ေယာက္်ား ႏွစ္ေယာက္ခန္႕သာ ရွိပါသည္။ တင္တင္က ေနၾကာေစ့စားရင္ အ ိေျႏၷေကာင္းေနေလ က်ြန္ေတာ့္၏ စိတ္ထဲတြင္ တထိတ္ထိတ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနေလျဖစ္၏။ မၾကာမီမွာပင္ မီးမွိတ္၍ ဇာတ္ကား စတင္ျပသေတာ့၏။
‘ ‘ ဘယ့္ႏွယ္လဲ အ စ္ကို’ ’
‘ ‘ ဘာကို ေျပာတာလဲ တင္တင္’ ’
‘ ‘ ဘာကို ေျပာရမွာလဲ တင္တင္တို႕ ကိစၥ ကိုေပါ့’ ’
‘ ‘ ဘာကိစၥ လဲ တင္တင္’ ’
‘ ‘ အ စ္ကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနပါနဲ႕ ညက တင္တင္နဲ႕ အ စ္ကိုျဖစ္ၾကတာ အ စ္ကိုသိတယ္ မဟုတ္လား’ ’ ‘ ‘ သိပါတယ္ တင္တင္ အ ဲဒါက . . . ’ ’ က်ြန္ေတာ့္ စကားမဆုံးလိုက္ေပ . .
‘ ‘ ကဲပါ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ျဖစ္မိၾကတာေတာ့ ျပင္လို႕မရေတာ့ဘူး ဒီျပႆနာကို အ စ္ကို ဘယ္လို စဥ္းစားသလဲ’ ’
‘ ‘ အ ခု အ စ္ကို ဘယ္လိုမွ စဥ္းစားလို႕ မရဘူး အ ဘြားႀကီးနဲ႕ အ မြန္တို႕သိရင္ ပြက္ကုန္မွာဘဲ’ ’ ‘ ‘ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ တင္တင္ေတာ့ အ စ္ကို႕ကိုခ်စ္တယ္ . . . အ စ္ကို တင္တင့္ကို
ယူရမယ္’ ’
‘ ‘ ေဟာဗ် . . ျဖစ္ပါ့မလား တင္တင္ရယ္ စဥ္းစားပါဦးကြယ္ အ ေျခအ ေနေတြ ပိုဆိုးသထက္ ဆိုးကုန္မွျဖင့္’ ’ က်ြန္ေတာ္သည္ တင္တင္၏ လက္ဖဝါးေလးကို အ သာအ ယာပြတ္ေပးေနရင္း ေခ်ာ့ေမာ့ပါေသးသည္။ ‘ ‘ ဘာျဖစ္စရာရွိလဲ ညက ကိစၥ က တင္တင္ေလာ္မာလို႕ဘဲထားပါ က်ဴးက်ဴးလြန္လြန္ ျဖစ္ၿပီးမွေတာ့ တင္တင္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကေန ႏွစ္ေယာက္ေျပာင္းၿပီး မဆက္ဆံခ်င္ဘူး’ ’ ‘ ‘ အ ို ဒီလို မေျပာပါနဲ႕ ညီမေလးရယ္ ဒါေတြအ ားလုံး အ စ္ကို႕ အ ျပစ္ေတြခ်ည္းပါပဲ’ ’
‘ ‘ ဘယ္လို စီစဥ္မလဲ ဆိုတာကိုပဲ မမတို႕ကို ဖြင့္ေျပာမလား အ ဲဒါမွ အ စ္ကိုက ေ၀့လည္ေၾကာင္ပတ္ လုပ္ေနရင္ တင္တင္ ထင္ရာလုပ္မွာပဲ၊ ေနာက္မွ အ ဆိုးမဆိုနဲ႕’ ’
‘ ‘ အ စ္ကို အ ခ်ိန္ယူ စဥ္းစားၿပီးလုပ္ရလိမ့္မယ္ အ စ္ကို အ စီအ စဥ္ လုပ္ေနတဲ့ရက္ေတြမွာ အ စ္ကို႕စကားကို ညီမေလး နားေထာင္ရမယ္ ဘာမွ ဇြတ္မလုပ္ရဘူးေနာ္’ ’ ‘ ‘ မလုပ္ပါဘူး အ စ္ကို နားေထာင္ပါ့မယ္ အ စ္ကိုကသာ တင္တင္ကို တကယ္ယူရမယ္ မမထားတဲ့ေနရာမွာပဲ တင္တင္ေနပါ့မယ္ အ စ္ကိုနဲ႕ ေပါင္းရရင္ ေတာ္ပါၿပီ တင္တင္ ဘာလုပ္ရ လုပ္ရ ဘယ္လို ေနရ ေနရ ဟုတ္လား အ စ္ကို’ ’
‘ ‘ ေအ းပါကြယ္ ညီမေလးရယ္’ ’
ခင္မြန္ ေစ်းကျပန္ေရာက္လာေတာ့ တင္တင္က သူငယ္ခ်င္းဆီ သြားစရာရွိ၍ ဆိုကာ ထြက္သြားသည္။ အ စ္ကိုကလည္း ဒီေန႕ တနဂၤေႏြေန႕ဆိုေတာ့ တေနကုန္ အ ျပင္ထြက္ေပလိမ့္မည္။ ေစ်းျခင္းေတာင္းခ်၍ ခ်က္စရာရွိသည္မ်ားကို ခ်က္၍ ထမင္းစားပြဲေပၚ တြင္ ျပင္ဆင္ကာ ခင္မြန္သည္ အ ုပ္ေဆာင္းေလးကို အ ုပ္၍ ထားလိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ အ လွျပင္ဆင္ကာ အ ျပင္ထြက္ရန္ ဧ ည့္ခန္းထဲသို႕ ထြက္၍ လာ၏။ ဧ ည့္ခန္းထဲရွိ တိုင္ကပ္နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္( ၉ ) နာရီေက်ာ္ေပၿပီ၊။ ခင္မြန္သည္ အ ိမ္ေရွ႕ တံခါးကို ေသာ့ခတ္ကာ ပိတ္လိုက္၏။ တင္တင္ႏွင့္ အ စ္ကိုထံတြင္ ေသာ့ပို တစ္ေခ်ာင္းစီ ရွိသျဖင့္ ပူရန္မလိုေပ။ အ ေမကလဲ သူ႕တူမမ်ားအ ိမ္မွာ ငါးရက္ေလာက္ ၾကာမည္ျဖစ္၏။ အ ိမ္ေရွ႕တံခါးကို ပိတ္ၿပီးေနာက္ ခင္မြန္သည္ ထြက္၍ လာေတာ့၏။ လမ္းမေရာက္ေတာ့ ဆိုက္ကားတစ္စီးကို ေခၚ ကာ သူမ ဦးတည္ရာ အ ရပ္သည္ကား ရွယ္လီမီးသြင္တို႕အ ိမ္သို႕ပင္ ျဖစ္၏။
ညက ရွယ္လီမီးသြင္တို႕အ ိမ္တြင္ ဘုရားကိုးဆူရွိ၍ သြားခဲ့ရာ သူမ မေမ်ွာ္လင့္ေသာ သူတစ္ေယာက္ကို ေတြဆုံခဲ့ရ၏။ ထိုသူကေတာ့ အ ျခားလူ မဟုတ္ေပ။ ခင္မြန္ ေက်ာင္းသူဘ၀ ကပင္ အ စ္ကိုဆန္းျမင့္ႏွင့္ မေတြ႔မီ ေျခာက္လေလာက္ထိ ခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့ေသာ ေက်ာ္ဦး ဆိုသူပင္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသူဘ၀ကပင္ ခင္မြန္ႏွင့္ ေက်ာ္ဦးတို႕သည္ ခ်စ္သူဘ၀ ေရာက္ခဲ့ၾကၿပီး သုံးႏွစ္နီးပါးမ်ွ ခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့ၾက၏။ ထို႕ေနာက္တြင္ေတာ့ ေက်ာ္ဦးသည္ အ လုပ္ဝင္လုပ္ၿပီးေနာက္ နယ္သို႕ေျပာင္းသြားကာ ခင္မြန္ႏွင့္ အ ဆက္အ သြယ္ျပတ္ခဲ့ရ၏။ ေနာက္ေက်ာ္ဦးတစ္ေယာက္ အ ိမ္ေထာင္က်သြားသလိုလို ဘာလိုလိုသာ ခင္မြန္ၾကားလိုက္ရ၏။ ေက်ာ္ဦးကို မေတြ႔ရေတာ့။ ခင္မြန္ႏွင့္လည္း အ ဆက္အ သြယ္ ျပတ္သြားခဲ့ရ၏။ ခင္မြန္သည္ ေက်ာ္ဦးႏွင့္ အ ဆက္အ သြယ္ျပတ္သြားၿပီး ေျခာက္လခန္႕ၾကာမွ ဆန္းျမင့္ႏွင့္ ဆံုစည္းကာ ခင္မင္ခဲ့ရၿပီး ေနာက္ေတာ့ ခ်စ္သူဘ၀ကိုေရာက္ကာ အ ခုဆိုလ်ွင္ ခင္မြန္ႏွင့္ ဆန္းျမင့္တို႕ အ ိမ္ေထာင္က်သည္မွာ ႏ်စ္ႏွစ္ခန္႕ပင္ ရွိခဲ့ေလၿပီျဖစ္၏။ အ ခုေတာ့ သုံးႏွစ္ခန္႕ အ ဆက္အ သြယ္ျပတ္ကာ ကြဲကြာခဲ့ရသည့္ ေက်ာ္ဦးကို ခင္မြန္သည္ ရွယ္လီမ်ိဳးသြင္တို႕ ဘုရားကိုးဆူမွာ ဆုံေတြ႔ခဲ့ရ၏။ ေက်ာ္ဦးကလည္း သူမကို ျမင္ျမင္ခ်င္း မွတ္မိသလို သူမကလည္း ေက်ာ္ဦးကို ျမင္ျမင္ခ်င္း မွတ္မိ၏။ ေက်ာ္ဦးႏွင့္ ခင္မြန္တို႕ အ ေၾကာင္းကိုလည္း ရွယ္လီမ်ိဳးသြင္က အ စမွ အ ဆုံးတိုင္ သိထားသူျဖစ္၏။ ညက ဧ ည့္သည္မ်ားၾကားတြင္ ျဖစ္ေန၍ ေက်ာ္ဦးသည္ ခင္မြန္ကို စကားေတြ အ ားရေအ ာင္ မေျပာလိုက္ရေပ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႕ ေန႕လည္ ရွယ္လီမ်ိဳးသြင္တို႕အ ိမ္သို႕
လာရန္ ခ်ိန္းဆိုလိုက္၏။ သူေရာ ခင္မြန္ပါ အ ိမ္ေထာင္သည္ေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီအ ခြင့္အ ေရးေလးတစ္ခုေတာ့ သူ႕ကိုေပးသင့္သည္ဟု ခင္မြန္က ထင္၏။ ခင္မြန္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေက်ာ္ဦးႏွင့္ ေအ းေအ းေဆးေဆး စကားေျပာလိုေသးသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ခင္မြန္သည္ ေက်ာ္ဦး ခ်ိန္းသည္ကို လက္ခံကာ ယခု
ရွယ္လီမ်ိဳးသြင္တို႕ အ ိမ္သို႕ ထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
တင္တင္၏ အ လိုအ တိုင္းလိုက္ကာ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ရန္ ေျပာၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ေတာ့ တင္တင္သည္ ဆန္းျမင့္၏ လက္ဖ်ားကို သူမ၏ လက္ဖဝါးေလးျဖင့္ ဆုပ္ကာ
႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ေန၏။ ထို႕နည္းတူ ဆန္းျမင့္သည္လည္း ႐ုပ္ရွင္ကားဆီသို႕ ၾကည့္ေန၏။ သို႕ရာတြင္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္၏ စိတ္တြင္ေတာ့ အ ေတြးကိုယ္စီ ရွိေနၾက၏။
ဆန္းျမင့္ႏွင့္ အ မြန္တို႕ႏွစ္ဦး အ ိမ္ေထာင္က်ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါး ရွိခဲ့ၿပီျဖစ္၏။
သားသမီးလည္း မထြန္းကားေသးသျဖင့္ ခ်စ္၍ ေပ်ာ္၍ပင္ မ၀ေသးပါ။
အ မြန္ႏွင့္ တင္တင္တို႕သည္ မိခင္မုဆိုးမႀကီးႏွင့္အ တူ ႀကိဳးႀကိဳးကုတ္ကုတ္
႐ိုး႐ိုးသားသား ေနၾကသူမ်ားသာျဖစ္၏။ အ မြန္မွာ ခပ္ကုတ္ကုတ္ႏွင့္ ရွက္တတ္ေသာ္လည္း တင္တင္ကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးႏွင့္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရွိခဲ့၏။ ခင္မြန္( အ မြန္) ႏွင့္ ဆန္းျမင့္တို႕ မညားမီကပင္ တင္တင္မွာ ဆန္းျမင့္အ ား အ စ္ကို အ စ္ကိုျဖင့္ အ လြန္ပင္ ခင္မင္ရွာသည္။ ေတာင္းစရာရွိလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေတာင္းယူ၍ ေပးစရာရွိရင္လည္း ႐ို႐ိုးသားသားပင္ လာ၍ ေပးတတ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္လ်ွင္ အ မြန္အ ား ဆန္းျမင့္သည္ တံခ်ဴတိုတိုျဖင့္ ခ်ဴစဥ္ကပင္ တင္တင္ကိုပင္ မနဲေခ်ာ့ေမာ့ ကပ္ရပ္ကာ ဖူးစာေရးနတ္ လုပ္ခိုင္းခဲ့ရပါသည္။ အ မြန္၏ အ ေမႀကီးကား အ ေပါင္းအ ေဖာ္မ်ားႏွင့္ ေသာက္စား၍ တစ္ခါတစ္ရံ ေအ ာက္ေျခလြတ္တတ္ေသာ ဆန္းျမင့္ကို ထိုစဥ္ကပင္လ်ွင္ ေအ ာ့ႏွလုံးနာပုံရ၏။ သို႕ေသာ္ သမီးႏွင့္ ညားၿပီးေသာအ ခါတြင္ကား မေခၚ ခ်င္ရင္ရေသာ္လည္း
မေတာ္ခ်င္၍ မရေသာ ခ်စ္သားမက္ကို စူတစ္ခါ ေဆာင့္တစ္လွည့္ျဖင့္ စခန္းသြားလ်က္ရွိသည္။
တင္တင္သည္ အ မြန္ႏွင့္ ဆန္းျမင့္ ညားၿပီးမွ ဆန္းျမင့္အ ား ပို၍ ခ်စ္ခင္ရွာပါသည္။ ဆန္းျမင့္ အ ရက္မူးလာသည္အ ခါ အ နားသို႕ မကပ္ေသာ္လည္း အ ရက္မမူးသည့္ အ ခါတြင္ေတာ့ အ နားသို႕ကပ္၍ အ စ္ကိုရင္းတမ်ွ အ လိုရွိသမ်ွ ပူဆာျခင္း၊ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ ဆန္းျမင့္ စာေရးၿပီဆိုလ်ွင္ ပက္လက္ကုလားထိုင္ တစ္လုံးႏွင့္ထိုင္ကာ
စာဖတ္ေနတတ္ၿပီး ဆန္းျမင့္ လိုအ ပ္သမ်ွ ကူညီးေပးေနတတ္သည္။ တင္တင္ႏွင့္ အ မြန္တို႕မွာ အ ရပ္အ ေမာင္း အ တိမ္းမယိမ္းျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အ သားၿဖဴၾကေသာ္လည္း အ ႀကီးျဖစ္သူ အ မြန္က ႏွာတန္ေပၚ ေပၚ မ်က္လုံးေကာင္းေကာင္းျဖင့္ မ်က္ႏွာေပါက္တြင္ တင္တင္ထက္ ထင္ထင္ရွားရွား သိသိသာသာ ေခ်ာေမာေျပျပစ္သည္။
တင္တင္မွာ ႏွာတံေပၚ ေသာ္လည္း မ်က္လုံးႏွင့္ ပါးစပ္မွာ သူ႕အ စ္မ အ မြန္ကို မမီေခ်။ သို႕ေသာ္ တင္တင္၏ ကိုယ္လုံးကေတာ့ အ မြန္၏ ကိုယ္လုံးထက္ ပို၍ ေတာင့္ေျဖာင့္ကာ လွ၏။ ၿပီးေတာ့ ညီအ စ္မႏွစ္ေယာက္လုံးကို ထိေတြဖူးၿပီျဖစ္ေသာ ဆန္းျမင့္သည္ တင္တင္၏ အ ထိအ ေတြ႔ သည္ ပို၍ မိန္းေမာဖြယ္ျဖစ္သည္ကို တပ္မက္ေမာမိေနေတာ့၏။
‘ ‘ ေဟာ အ မြန္ေတာင္ ေရာက္လာၿပီ . . လာ လာ’ ’
အ ိမ္ေရွ႕တြင္ပင္ ရွိေနေသာ ရွယ္လီမ်ိဳးသြင္က ခင္မြန္ကို ထြက္၍ ေခၚ သည္။ ‘ ‘ ကိုေက်ာ္ဦးေရာ ေရာက္ၿပီလား’ ’
‘ ‘ ေစာေစာထဲက ေရာက္ေနတာ၊ ကဲ မယ္မင္းႀကီးမ အ ေပၚ ထပ္ကိုသာ တက္သြားေတာ့၊ ေအ ာက္ထပ္မွာဆိုရင္ ဧ ည့္သည္ေတြ အ ဝင္အ ထြက္နဲ႕ ေအ းေအ းေဆးေဆး စကားေျပာရမွာ မဟုတ္လို႕ ငါစီစဥ္ထားတာ အ ေပၚ ထပ္ဧ ည့္ခန္းမွာ ေက်ာ္ဦး ေစာင့္ေနတယ္’ ’
ရွယ္လီမ်ိဳးသြင္တို႕မွာ ခ်မ္းသာသူမ်ားျဖစ္ၿပီး အ ိမ္မွာလည္း ႏွစ္ထပ္တိုက္ႀကီး ျဖစ္၏။ ခင္မြန္လည္း အ ေပပ္သို႕ ေလွခါးမွ တက္ခဲ့ေတာ့ရာ အ ေပၚ ထပ္ဧ ည့္ခန္းထဲရွိ ဆိုဖာထိုင္ခံုႀကီးေပၚ တြင္ ထိုင္ေနေသာ ေက်ာ္ဦးက ခင္မြန္ကို လွည့္ၾကည့္ကာ ခင္မြန္ရွိရာသို႕ ေလ်ွာက္၍ လာ၏။ ‘ ‘ ကိုယ္က လာမွလာပါ့မလားလို႕ စိတ္ပူေနတာ’ ’
ခင္မြန္က ေက်ာ္ဦးကို ဘာမွ ျပန္မေျပာမိ၊ ၿပံဳး၍သာ ျပလိုက္၏။ ‘ ‘ ခင္မြန္က အ ရင္ကထက္ေတာင္ လွလာေသးတယ္’ ’
ေျပာရင္းက ေက်ာ္ဦးသည္ ခင္မြန္၏ လက္ေလးတစ္ဖက္ကို ဆြဲကာ ေစာေစာက သူထိုင္ခဲ့ေသာ ဆိုဖာထိုင္ခံုႀကီးဆီသို႕ ေခၚ ၍သြား၏။ ခင္မြန္ကလဲ ဘာမ်ွမေျပာဘဲ သူမ ေခါင္းေလးငုံ႕ကာ လိုက္ပါသြား၏။ သူမ၏ လက္ကေလးမွာ ေက်ာ္ဦး၏ လက္ထဲတြင္ မ႐ုန္းသာ၊
အ ကိုင္ခံထားရ၍ ခင္မြန္ ရင္ထဲတြင္ ဟိုတုန္းကလိုပင္ ေႏြးေနသည္။
ႏွစ္ေယာက္သား ဆိုဖာႀကီးေပၚ သို႕ ထိုင္မိၾကလ်ွင္ ခင္မြန္ကပင္ စကားစ၍ ဆိုလာ၏။
‘ ‘ ကဲ ေျပာပါဦး အ မြန္ကို ဘာေတြေျပာခ်င္လို႕ ခုလို ေခၚ ေတြ႔ရတာလဲ’ ’ ‘ ‘ ဟိုတုန္းက ခင္မြန္အ ေပၚ မွာ ကိုယ္ ရက္စက္သလို ျဖစ္သြားခဲ့ရတာေတြကို ခင္မြန္ နားလည္ေအ ာင္ ရွင္းျပခ်င္လို႕ပါ’ ’
‘ ‘ ေတာ္ပါေတာ့ အ ကိုရယ္ ခုခ်ိန္မွာ ဒါေတြေျပာေနလို႕ ဘာထူးေတာ့မွာမို႕လို႕လဲ၊ အ ကိုလဲ အ ိမ္ေထာင္နဲ႕ အ မြန္လဲ အ ိမ္ေထာင္ေတြ က်ေနၾကၿပီပဲဟာ’ ’
‘ ‘ အ ိမ္ေထာင္က်တာေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ ခင္မြန္ရာ ကိုယ့္စိတ္က ခုထိ ခင္မြန္ဆီမွာပဲ ရွိေနတာ၊
ကိုယ္ေလခင္မြန္ကို တစ္ေန႕မွ ေမ့လို႕ မရခဲ့ပါဘူး ခင္မြန္ရယ္’ ’
ေစာေစာထဲက ကိုင္ထားေသာ ခင္မြန္၏ လက္ေလးကို ညွစ္သည့္အ ျပင္ က်န္လက္တစ္ဖက္ကလည္း ခင္မြန္၏ လက္ဖဝါးေလးကို ပြတ္ေပးေန၏။ ၿပီးေတာ့ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္သည္ ေပါင္လုံးျခင္းထိကာလည္း ထိုင္မိရက္သား ျဖစ္ေန၏။ ခင္မြန္၏ စိတ္ထဲတြင္ တမ်ိဳးတမည္ ခံစားေနရေလသည္။
‘ ‘ ခင္မြန္ေရာ ကိုယ့္ကို သတိရမေနဘူးလားဟင္’ ’ ‘ ‘ အ င္း ရတဲ့အ ခါေတာ့ ရပါတယ္ . . . ’ ’
ေကာင္းေအ ာင္ေျပာလိုက္ရေပမဲ့လည္း အ မွန္တြင္ ငယ္ကအ ခ်စ္ အ ႏွစ္တစ္ရာ ဆိုတာမ်ိဳးလို ခင္မြန္သည္ ေက်ာ္ဦးကို ေမ့၍ မရႏိုင္ခဲ့ပါ။ ထာ၀စဥ္လည္း တမ္းတေနရ။
‘ ‘ အ မြန္ . . . ’ ’
‘ ‘ ရွင္’ ’
‘ ‘ ကိုယ္ေလ အ မြန္ကို ခုထိ ခ်စ္ေနတုန္းပဲ သိလား . . ’ ’
ေျပာေျပာဆိုဆို လက္ျမန္ေျချမန္ျဖင့္ ေက်ာ္ဦးက ခင္မြန္၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္လိုက္ကာ
သူမ၏ ပါးျပင္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ရြတွ္ကနဲ ရြတွ္ကနဲ နမ္းလိုက္ေလေတာ့၏။ ‘ ‘ အ ို . . အ ကို . . မေတာ္ . . . . ’ ’ .
ခင္မြန္၏ စကားသည္ပင္ မဆုံးလိုက္ရေခ်။ ေက်ာ္ဦး ႏွဳတ္ခမ္းအ စုံက ခင္မြန္၏ ႏွဳတ္ခမ္းေလးမ်ားေပၚ သို႕ ဖိကပ္ခါ စုပ္နမ္းလိုက္ေတာ့ရာ ရင္ေလးေကာ့၍ ေျမာက္တက္သြားရင္း ခင္မြန္ တင္ပါးတစ္ဖက္သည္လည္း ဆိုဖါေပၚ မွ ၾကြတက္သြားရေတာ့ရာ ေက်ာ္ဦး၏ လက္သည္ ဆိုဖါေပၚ မွ ၾကြ၍ တက္သြားရေသာ ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးကို ကိုင္လ်က္သားျဖစ္ကာ ဆုပ္နယ္ဖ်စ္ညွစ္ေပးေနေတာ့၏။ တစ္ကိုယ္လုံး ဖိန္ရွိန္း၍ တက္လာရေသာ ခင္မြန္သည္လည္း သူမ၏ လက္ေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္
ေက်ာ္ဦး၏ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ သူမကလဲ အ ားက်မခံ ဆိုသလိုပင္ သူမ၏ ႏွဳတ္ခမ္းေလးမ်ားႏွင့္ ေက်ာ္ဦး ႏွဳတ္ခမ္းမ်ားကို ျပန္လွန္ကာ စုပ္နမ္းေပးေနမိေတာ့သည္။ အ စရွိ ေနာက္ေနာင္ ဆိုတာမ်ိဳးလို ခ်စ္သူသက္တမ္း သုံးႏွစ္ၾကာျမင့္ခဲ့ၾကစဥ္က သူတို႕
ႏွစ္ဦးသည္ ထိေတြ႔ခဲ့ၾက လြန္ၾကဴးခဲ့ၾကျခင္း ရွိခဲ့၍လည္း ယခုအ ခါတြင္
ႏွစ္ေယာက္သားမွာ တစ္ဦးကို တစ္ဦး စိမ္းမေနၾကေတာ့ပဲ ယဥ္ပါးလ်က္သာ ရွိၾကရေတာ့၏။ ႏွဳတ္ခမ္းျခင္း ဂေဟဆက္ကာ စုပ္နမ္းရင္း ခင္မြန္၏
ဖင္သားႀကီးတစ္ဖက္ေအ ာက္ဖက္တြင္ ေရာက္ကာ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ဖ်စ္ညွစ္ေပး လ်ွက္ရွိေသာ ေက်ာ္ဦး၏ လက္ဖ်ားေလးမ်ားသည္ လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖင့္ ခင္မြန္၏
ေစာက္ပတ္ႏွဳတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကို ထမီေပၚ မွပင္ ထိေတြ႔လ်ွက္ရွိရာ ခင္မြန္ခမ်ာ မ႐ိုးမရြျဖစ္၍
လာခဲ့ၿပီး သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ကိုေက်ာ္ဦးဖက္သို႕ ယိုင္ကာ သူမ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ ပို၍ပင္ ဆိုဖာေပၚ မွ ၾကြ၍တက္လာရေတာ့၏။
တေျဖးေျဖး ရမက္ရွိန္မ်ား တက္လာရၿပီျဖစ္ေသာ ေက်ာ္ဦးကလည္း ခင္မြန္၏ ဖင္သားႀကီးကို ဆုပ္နယ္ေပးေနေသာ သူ၏ လက္တစ္ဖက္ကို ေျပာင္က်က်ပင္ ခင္မြန္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲ ထိုးထည့္ကာ ခင္မြန္၏ ေစာက္ဖုတ္ကို သူမ ဝတ္ထားေသာ ထမီေလးေပၚ မွပင္ ဆုပ္လိုက္ နယ္လိုက္ ပြတ္လိုက္ သပ္လိုက္ျဖင့္ လုပ္ေပးေနေတာ့ရာ ခင္မြန္ ဖင္သားႀကီးမွာလည္း ဆိုဖာေပို႕ ျပန္၍ က်သြားၿပီး သူမ ေပါင္ႏွစ္လုံးမွာ ကားဟ၍ လာရေတာ့။ ကာလၾကာေအ ာင္ ေ၀းကြာခဲ့ရေသာ ခ်စ္သူ ႏွစ္ဦး အ နမ္းကေတာ့ ရွည္ၾကာလြန္းလွေတာ့၏။
ျပီးပါျပီ...။ ။