သူ႕ထက္ကဲ

ယ​ေန႕ ​စ​ေန​ေန႕​ျဖစ္​သ​ျဖင့္ ​ေန႕​လည္( ၁၂) ​နာ​ရီ​တြင္​ပင္ ​႐ုံး​ဆင္း​ကာ ​ထုံး​စံ​အ ​တိုင္း ​ေသာက္​ေဖၚ​ေသာက္​ဖက္​မ်ား​ႏွင့္ ​စ​တည္း​ခ်​ေန​က် ​အ ​ရက္​ဆိုင္​သို႕ ​သြား​ရန္ ​ဦး​တည္​၍ ​လာ​ခဲ့​မိ​၏။ ​သိမ္​ၾကီး​ေစ်း​သို႕ ​အ ​ေရာက္​တြင္ ​ဝမ္း​ထဲ​မွ ​ခပ္​ဟာ​ဟာ ​ျဖစ္​ေန​သ​ျဖင့္ ​ေခါက္​ဆြဲ​ျပဳတ္​တစ္​ခြက္​ေသာက္​ၿပီး ​ဆက္​လက္​ထြက္​ခြာ​လာ​ခဲ့​၏။
‘ ‘ ​အ ​ခ်ိန္​မွန္ ​ရ​ထား​ၾကီး ​ဆိုက္​လာ​ပါ​ၿပီ ​ခင္​ဗ်ား’ ’
​အ ​ရက္​ေရာင္း​ေသာ ​အ ိမ္​သို႕ ​က်ြန္​ေတာ္ ​လွမ္း​၍ ​ဝင္​လိုက္​လ်ွင္​ပင္ ​ေသာက္​ေဖၚ​တစ္​ဦး​က ​ေအ ာ္​ဟစ္​ေျပာ​လိုက္​ျခင္း​ပင္ ​ျဖစ္​ပါ​သည္။
‘ ‘ ​ဘယ္​ဘူ​တာ​မွာ ​မိုင္း​မိ​လို႕ ​ေနာက္​က်​ေန​ပါ​လဲ ​ခင္​ဗ်ား’ ’ ​တစ္​ဦး​က​ဆက္​လိုက္​၏။ ‘ ‘ ​သိမ္​ၾကီး​ေစ်း​မွာ​ပါ​ဗ်ာ ​ဆာ​ဆာ​ရွိ​တာ​နဲ႕ ​ေခါက္​ဆြဲ​ျပဳတ္ ​ဝင္​ေသာက္​ေန​တာ ​ၾကာ​သြား​လို႕’ ’ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​ေျပာ​ေျပာ​ဆို​ဆို​ပင္ ​ေန​ရာ​ယူ​ရင္း ​ဝင္​၍ ​ထိုင္​ခ်​လိုက္​ေလ​၏။ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕ ​ေသာက္​ေသာ ​အ ​ရက္​ဆိုင္​မွာ ​အ ​မိန္႕​ရ ​လိုင္​စင္​ရ ​အ ​ရက္​ဆိုင္​မ​ဟုတ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕ ​ေသာက္​ေသာ ​အ ​ရက္​မွာ​လည္း ​အ ​စိုး​ရ​ခ်က္​ထား​ေသာ ​ျပည္​ေတာ္​သာ ​ခ်က္​အ ​ရက္​လည္း​မ​ဟုတ္။
​ရန္​ကုန္​ၿမိဳ႕​၏ ​တစ္​ခု​ေသာ ​ရပ္​ကြက္​ၾကီး ​အ ​တြင္း​ဝယ္ ​အ ​ျမည္း ​စား​စ​ရာ ​စုံ​လင္​စြာ​ျဖင့္ ​မီး​ေခ်ာင္း​မ်ား ​ထိန္​ထိန္​လင္း​ေအ ာင္ ​ထြန္​ညိွ​လ်က္ ​ဆိုင္​လိုင္​စင္​ယူ​ရန္ ​မ​လို​ပဲ
​ေရာင္း​ခ်​ေသာ ​ဒို႕​ဗ​မာ ​ထန္း​လ်ွက္​အ ​ရက္​သာ ​ျဖစ္​၏။​က်ြန္​ေတာ္​တို႕ ​အ ​ထဲ​မွာ ​ပိန္​ပိန္​ညွက္​ညွက္​ရွိ​သ ​ေလာက္ ​အ ​ရက္​ပု​လင္း​ေပါင္း​မ်ား​စြာ ​မ်ိဳ​ခ်​ႏိုင္​ေသာ ​ကို​ေမာင္​နီ​က ​က်ြန္​ေတာ့္ ​ဖက္​သို႕ ​လွည့္​လိုက္​၏။ ‘ ‘ ​ကဲ ​စာ​ေရး​ဆ​ရာ ​ကို​ဒုက္​ခ၊ ​ခင္​ဗ်ား​အ ​တြက္ ​က်ြန္​ေတာ္ ​စာ​အ ုပ္​ငွား​လာ​တယ္ ​ေရာ့ . . . . ’ ’
​ကို​ေမာင္​နီ​က ​ေျပာ​ေျပာ​ဆို​ဆို ​ျမ၀​တီ ​မ​ဂၢ ​ဇင္း​ခန္႕​ရိွ ​အ ​ဖုံး​နီ​နီ​ႏွင့္ ​စာ​အ ုပ္​တစ္​အ ုပ္​ကို ​ဆြဲ​ထုတ္​လိုက္​သ​ျဖင့္ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​အ ​လန္႕​တ​ၾကား ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​လြယ္​အ ိတ္​ကို ​ေကာက္​ယူ​ၿပီး ​ႏွိဳက္​ၾကည့္​မိ​၏။ ​အ ​ဘယ္​ေၾကာင့္​ဆို​ေသာ္ ​က်ြန္​ေတာ္ ​ယ​ေန႕ ​ဝယ္​လာ​ေသာ ​ရႈ​မ၀​စာ​အ ုပ္​ကို ​႐ုံး​မွ ​ဖိုင္​ဖုံး​အ ​နီ​တစ္​ခု​ျဖင့္ ​ခ်ဳပ္​၍ ​လာ​ခဲ့​သ​ျဖင့္ ​သူ ​ထုတ္​ယူ​လိုက္​ေသာ ​စာ​အ ုပ္​၏ ​အ ​ရြယ္​အ ​စား​ႏွင့္ ​တ​ေထ​ရာ​တည္း ​တ​ရြယ္​တည္း ​ျဖစ္​ေန ​ေသာ​ေၾကာင့္ ​ျဖစ္​ပါ​သည္။ ​သို႕​ေသာ္ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​ရႈ​မ၀​စာ​အ ုပ္​မွာ ​က်ြန္​ေတာ့္​၏ ​လြယ္​အ ိတ္​ထဲ​တြင္​ပင္
​ရွိ​ပါ​သည္။
​ထို႕​ေၾကာင့္ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​သူ​ေပး​ေသာ ​စာ​အ ုပ္​ကို ​လွမ္း​ယူ​ကာ ​ၾကည့္​လိုက္​၏။ ​အ ​ဖုံး​ေပၚ​တြင္ ​ပန္း​ခ်ီ​စာ​လုံး​ျဖင့္ ‘ ‘ ​ေလာ​က​ေၾကး​မုံ’ ’ ​ဟု ​ေရး​ထား​သည္​ကို​ေတြ႔​ရ​၏။ ​အ ​ျခား​လူ​မ်ား​မွာ ​စာ​အ ုပ္​ကို
​စိတ္​မ​ဝင္​စား​ၾက​ေခ်။ ​အ ​ရက္​ကို​သာ ​ဖိ​ငမ္း​ေန​ၾက​ပါ​သည္။
​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​စာ​အ ုပ္​၏ ​ပ​ထ​မ ​စာ​မ်က္​ႏွာ​ကို ​စ​၍ ​လွန္​လိုက္​စဥ္​မွာ​ပင္ ​မ်က္​လုံး​ျပဴး ​သြား​ရ​ေလ ​ေတာ့​၏။ ​ထို​စာ​မ်က္​ႏွာ​တြင္​ေတာ့ ( ၄) ​လက္​မ ( ၆) ​လက္​မ​အ ​ရြယ္ ​အ ​ေနာက္​တိုင္း ​လွ​ပ်ိဳ​ျဖဴ​တစ္​ဦး​၏ ​ဝတ္​လစ္​စ​လစ္ ​အ ​လွ​ကို ​ေဖၚ​ျပ​ေသာ ​ဓါတ္​ပုံ​ကို ​ကပ္​ထား​၏။ ​ေနာက္​ထပ္ ​စာ​မ်က္​ႏွာ​မ်ား​တြင္​ေတာ့ ​မိန္း​မ​ပ်ိဳ​မ်ား​၏ ​ဝတ္​လစ္​စ​လစ္​ပုံ​မ်ား​ကို ​ေနာက္​ခံ​ရႈ​ခင္း​ျဖင့္ ​ကြင္း​ကြင္း​ကြက္​ကြက္ ​ပုံ​မ်ား​ျဖစ္​သ​လို ​သန္​မာ​ထြား​ၾကိဳင္း​ေသာ ​ေယာက္်ား​၏ ​ဝတ္​လစ္​စ​လစ္​ပုံ ​အ ​ခ်ိဳ႕​ႏွင့္ ​ေယာက္်ား​တန္​ဆာ၊ ​မိန္း​မ​တန္​ဆာ​မ်ား​ကို ​အ ​နီး​ကပ္ ​႐ိုက္​ထား​ေသာ ​ပုံ​မ်ား​လည္း ​ပါ​ဝင္​၏။
​စာ​အ ုပ္​၏ ​ေနာက္​ဆုံး​အ ​ပိုင္း​တြင္​ေတာ့ ​ေယာက္်ား​ႏွင့္ ​မိန္း​မ ​ဖို​မ ​ဆက္​ဆံ​ေန​ေသာ​ပုံ​မ်ား​ကို ​ဇာတ္​လမ္း​သ​ဖြယ္ ​တ​ဆင့္​ၿပီး ​တ​ဆင့္ ​႐ိုက္​ထား​ေသာ ​ဓါတ္​ပုံ​မ်ား​ကို ​ကပ္​ထား​ၿပီး ​ထို​သို႕ ​ဖို​မ​ဆက္​ဆံ​စဥ္​တြင္ ​ျဖစ္​ေပၚ​ေန​သည့္ ​ေယာက္်ား​ႏွင့္ ​မိန္း​မ​တို႕​၏ ​တန္​ဆာ​ပုံ​မ်ား​ကို ​အ ​နီး​ကပ္
​႐ိုက္​ထား​ေသာ ​ဓါတ္​ပုံ​မ်ား​ပင္ ​ျဖစ္​ေတာ့​၏။ ​စာ​အ ုပ္​တစ္​အ ုပ္​လုံး​တြင္ ​ဓါတ္​ပုံ​ေပါင္း(၃၀၀) ​ေလာက္ ​ပါ​ဝင္​၍ ​အ ​စ​မွ ​အ ​ဆုံး​တိုင္ ​ခပ္​သြက္​သြက္ ​ၾကည့္​ရႈ​သြား​သည္ ​ဆို​ေသာ္​လည္း ​စာ​အ ုပ္​ဆုံး​ေတာ့ ​က်ြန္​ေတာ့္​၏ ​စိတ္​ထဲ​တြင္ ​တစ္​မ်ိဳး​ခံ​စား​ေန​ရ​၏။ ​ည​က်​မွ ​ဇ​နီး​ျဖစ္​သူ ​အ ​မြန္​ႏွင့္ ​အ ​တူ​ၾကည့္​ေတာ့​မည္​ဟု ​စဥ္း​စား​၍ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​စာ​အ ုပ္​ကို​ပိတ္​ကာ ​ေဘး​ဘီ​သို႕ ​လွည့္​၍ ​ၾကည့္​လိုက္​ၿပီး ​က်န္​လူ​မ်ား​ကို ​မ​ေတြ႔​မီ​မွာ​ပင္ ​ထို​စာ​အ ုပ္​ကို ​က်ြန္​ေတာ့္​လြယ္​အ ိတ္​ထဲ​သို႕ ​ထိုး​ထည့္​၍ ​ထား​လိုက္​ေတာ့​၏။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ေရွ႕​တြင္ ​ေရာက္​ေန​ၿပီ​ျဖစ္​ေသာ ​အ ​ရက္​ခြက္​ကို ​ေကာက္​ယူ​ကာ ​ေမာ့​ခ်​လိုက္​ေလ​ေတာ့​၏။ ့​စ​ကား​မ​ေျပာ​မိ​ဘဲ ​အ ​ရက္​ကို​သာ ​ဇိမ္​ခံ​ကာ ​ေသာက္​ေန​မိ​ေသာ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​ေစာ​ေစာ​က ​စာ​အ ုပ္​ထဲ​မွ ​ေတြ႔​လိုက္​ေသာ ​ဇာတ္​လမ္း​ဆန္​ဆန္ ​ဓါတ္​ပုံ​ျပ​ကြက္​ေလး​မ်ား​ကို ​ေတြး​ေန​မိ​၏။
​ပ​ထ​မ​ဆုံး​ပုံ​မွာ ​ေျပ​ျပစ္​ေခ်ာ​ေမာ​လွ​ပ​ေသာ ​ယိုး​ဒ​ယား​မယ္​ေလး ​တစ္​ဦး​သည္ ​ကန္​ေဘာင္​ရင္း​ရွိ ​သစ္​ပင္​ေအ ာက္​တြင္ ၂ ​ဆက္​ဂါ​ဝန္​တို ​တစ္​ခု​ကို ​ဝတ္​ဆင္​ကာ ​ထိုင္​ေန​ေသာ​ပုံ​ျဖစ္​၏။ ​ဒု​တိ​ယ​ပုံ​မွာ ​ထို​သစ္​ပင္​နား​သို႕ ​ေမာ္​ေတာ္​ကား ​တစ္​စီး​ဆိုက္​လာ​ကာ ​အ ​သက္( ၂၀) ​ခန္႕​ရွိ​ေသာ ​ယိုး​ဒ​ယား ​အ ​မ်ိဳး​သား​တစ္​ဦး ​ဆင္း​လာ​သ​ျဖင့္ ​ေကာင္​မ​ေလး​က ​အ ​ေျပး​အ ​လြွား ​သြား​ၾကိဳ​ေန​ေသာ​ပုံ​ျဖစ္​၏။
​တ​တိ​ယ​ပုံ​မွာ ​တစ္​ဦး​ကို ​တစ္​ဦး ​တင္း​ၾကပ္​စြာ ​ေပြ႔​ဖက္​ရင္း ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ခ်င္း ​အ ​ငမ္း​မ​ရ ​စုပ္​ေန​ၾက​ပုံ​ျဖစ္​၏။ ​ေနာက္ ​အ ​မ်ိဳး​သ​မီး​ေလး​က ​ကား​ေပၚ ​သို႕ ​ပါ​သြား​၏။
​ထို႕​ေနာက္ ​ဟို​တယ္​တစ္​ခု​၏ ​အ ​ခန္း​တစ္​ခု​တြင္း​ဝယ္ ​အ ​ရက္​မ်ား ​စား​စ​ရာ​မ်ား ​မွာ​၍ ​စား​ေသာက္​ေန​ၾက​၏။ ​ထို႕​ေနာက္​တြင္​ကား ​တစ္​ပုံ​ၿပီး ​တစ္​ပုံ ​ေသာင္း​က်န္း​၍ ​လာ​ၾက​ေတာ့​၏။ ​ေကာင္​က​ေလး​က ​ေကာင္​မ​ေလး​ဆီ ​ခုန္​ကူး​သြား​၍ ​ေကာင္​မ​ေလး​၏ ​အ ​က်ႌ ​မ်ား​ကို ​တစ္​ခု​ၿပီး ​တစ္​ခု ​ျဖဳတ္​ပစ္​သ​ျဖင့္ ​ကိုယ္​အ ​ထက္​ပိုင္း ​ဟာ​လာ​ဟင္း​လင္း ​ျဖစ္​သြား​ကာ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​လွ​ပ​ေသာ ​စ​ေန​ႏွစ္​မြွာ ​အ ​တိုင္း​သား ​ေပၚ​လာ​ေတာ့​၏။ ​ထို႕​ေနာက္​တြင္​ကား ​ကို​ေရြွ​ေမာင္​ယိုး​ဒ​ယား​သည္ ​ဓါတ္​ပုံ ​အ ​စ​ဦး​မ်ား​မွာ​ကဲ့​သို႕ ​အ ိ​ေျႏၷ​ႏွင့္ ​မ​ဟုတ္​ပဲ ​ေသာင္​ၾကမ္း​၍​လာ​ေတာ့​၏။ ​လက္​တစ္​ဖက္​က ​ေကာင္​မ​ေလး​၏ ​ခါး​ေလး​ကို ​တ​အ ား​ဖက္​၍​အ ​ျခား​တစ္​ဖက္​က​ပု​ခုံး​ေလး​ကို​ကိုင္​ကာ​ႏို႔​က​ေလး​တစ္​လုံး​အ ား​တ​အ ား​ကုန္​ကုန္း​စုပ္​ေတာ့​၏။ ​သူ ​သ​ရမ္း​သ​မ်ွ​ကို ​ေကာင္​မ​ေလး​က ​ၿပံဳး​ၿပံဳး​ေလး ​သည္း​ခံ​ရွာ​၏။ ​ေနာက္ ​အ ​ငမ္း​မ​ရ ​ျဖစ္​လာ​ကာ ​ေကာင္​မ​ေလး​ကို ​ေပြ႔​၍ ​စာ​ပြဲ​ခုံ​ေဘး​ရွိ ​ကု​တင္​ေပၚ ​သို႕ ​တင္​လိုက္​ရာ ​သူ​မ​၏​ကိုယ္​ေလး​မွာ ​ကု​တင္​ေပၚ​ဝယ္ ​ေရာက္​ေန​ၿပီး​လ်ွင္ ​ေပါင္​တံ​ႏွင့္ ​ေျခ​သ​လုံး​တို႕​မွာ ​ေလ​ထဲ​တြင္ ​ယက္​ကန္​ယက္​ကန္ ​ျဖစ္​ေန​သည္​ကို ​ေတြ႔​ရ​၏။ ​ေနာက္ ​ေကာင္​က​ေလး​က ​သူ႕​ေဘာင္း​ဘီ​ကို ​ခ်ြတ္​၍ ​ၾကီး​မား​လွ​ေသာ ​သူ​၏ ​လိင္​တန္​ၾကီး​ကို ​ေကာင္​မ​ေလး​၏ ​ခုံး​ထ​ေန​ေသာ ​ေစာက္​ပတ္​ၾကီး​အ ​တြင္း​သို႕ ​ထိုး​ထည့္​ကာ ​အ ား​ပါး​တ​ရ ​စိတ္​ရွိ​လက္​ရွိ ​လုပ္​ေန​ပုံ​မ်ား​ပင္​ျဖစ္​၏။ ​ေကာင္​ေလး​၏ ​လီး​တန္​ၾကီး​ႏွင့္ ​ေကာင္​မ​ေလး​၏ ​ေစာက္​ပတ္​ၾကီး​တို႕ ​တပ္​လ်ွက္​သား ​အ ​ရည္​မ်ား​ျဖင့္ ​ေျပာင္​လက္​ေန​ေသာ ​အ ​နီး​ကပ္ ​႐ိုက္​ထား​သည့္
​ဓါတ္​ပုံ​မွာ​လည္း ​အ ​သက္​ပါ​လွ​သည္။
‘ ‘ ​စာ​ေရး​ဆ​ရာ ​က်ဳပ္​တို႕ ​ေလး​ေဒါင့္​ကန္ ​ရ​ထား​နဲ႕ ​သြား​ၿပီး ​ဆက္​ေသာက္​ရ​ရင္ ​မ​ေကာင္း​ဘူး​လား’ ’
‘ ‘ ​ဟာ ​ဒီ​အ ​စီ​အ ​စဥ္ ​ေကာင္း​တယ္ ​ကို​လွ​ေအ ာင္ ​ကဲ ​ထ ​စာ​ေရး​ဆ​ရာ ​သြား​မယ္’ ’ ​ကို​လွ​ေအ ာင္​၏ ​အ ​ၾကံ​ဥာ​ဏ ္​အ ား ​ကို​ေမာင္​နီ​က ​ဝင္​၍ ​ေထာက္​ခံ​ကာ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕ ​သုံး​ေယာက္​သား ​ေလး​ေဒါင့္​ကန္​သို႕ ​သြား​ရန္ ​ဆိုက္​ကား(၂) ​စီး​ျဖင့္ ​မ​လြ​ကွုန္း​ဘူ​တာ​ဆီ​သို႕ ​လာ​ၾက​ရာ​ဝယ္ ​လမ္း​ၾကံဳ​သ​ျဖင့္ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​အ ိမ္​ျပန္​ေနာက္​က်​မည္ ​ျဖစ္​ေၾကာင္း​ေျပာ​ရန္ ​အ ိမ္​ေရွ႕​တြင္ ​ဆိုက္​ကား ​ေခ​တၲ ​ရပ္​ကာ ​ဝင္​ေျပာ​၏။ ​အ ိမ္​ေပၚ​မွ ​ျပန္​ဆင္း​ကာ​နီး​တြင္ ​ခယ္​မ​ျဖစ္​သူ ​တင္​တင္​က ​သူ​မွာ​လိုက္​ေသာ ​ရႈ​မ၀ ​စာ​အ ုပ္​ေတာင္း​သ​ျဖင့္ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​ထုတ္​ေပး​ခဲ့​၏။ ​ေလ​ေဒါင့္​ကန္​ရွိ ​ေသာက္​ေဖၚ ​ေသာက္​ဖက္​တစ္​ဦး​ျဖစ္​သူ ​ကို​ေသာင္း​ျမင့္​က ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ကို ​ဖိတ္​ထား​သည္​မွာ ​ၾကာ​ခဲ့​ၿပီ။ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕( ၃) ​ေယာက္ ​ေလး​ေဒါင့္​ကန္​သို႕ ​ေရာက္​သြား​ေတာ့ ​ကို​ေသာင္း​ျမင့္​၏ ​အ ိမ္​တြင္​ပင္ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ကို ​ဧ ည့္​ခံ​၏။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​အ ိုက္​စပ္​စပ္​ရွိ​သည္​ျဖစ္​၍ ​ေရာက္​ေရာက္​ခ်င္း​ပင္ ​ကို​ေသာင္း​ျမင့္​သား ​အ ​ၾကီး​ေကာင္​ဆီ​က ​ေရ​လဲ​ပု​ဆိုး​ေတာင္း​၍ ​ေရ​တ၀​ခ်ိဳး​ပစ္​လိုက္​၏။ ​ေရ​ခ်ိဳး​ၿပီး​ေတာ့ ​တစ္​ေန႕​လုံး ​ၿငီး​စီ​စီ ​ျဖစ္​ေန​တာ​ႏွင့္ ​ေစာ​ေစာ​က ​အ ​ရက္​ဆိုင္​တြင္​ေသာက္​ထား​ေသာ​ခပ္​အ ုံ​အ ုံ​ျဖစ္​ေန​ေသာ​ခံ​စား​ခ်က္​တို႕​က​လြင့္​ေပ်ာက္​သြား​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​ထို​စဥ္​မွာ​ပင္ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​တစ္​စုံ​တစ္​ခု​ကို ​သြား​၍ ​သ​တိ​ရ​လိုက္​မိ​ၿပီး ​အ ိမ္​ေပၚ​သို႕​တက္​ကာ ​အ ​ဝတ္​အ ​စား​မ်ား ​အ ​ျမန္​လဲ​၍ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​လြယ္​အ ိတ္​ကို​ယူ​ကာ ​အ ​ထဲ​မွ ​အ ​ဖုံး​နီ​ျဖင့္ ​စာ​အ ုပ္​ကို ​ထုတ္​ၾကည့္​လိုက္​ရာ ​က်ြန္​ေတာ္​ေတြ႔​လိုက္​ရ​သည္​က​ေတာ့ ​ရႈ​မ၀​စာ​အ ုပ္​ပင္ ​ျဖစ္​ေတာ့​၏။
‘ ‘ ​ဟိုက္ ​သြား​ၿပီ’ ’
​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​ေခါင္း​န​ဘမ္း​ၾကီး​သြား​ရ​ေတာ့​၏။ ​ေစာ​ေစာ​က ​အ ိမ္​တြင္ ​က်ြန္​ေတာ္ ​တင္​တင္​ကို ​ထုတ္​ေပး​ခဲ့​ေသာ ​စာ​အ ုပ္​မွာ ​ဓါတ္​ပုံ​မ်ား​ပါ​ေသာ ‘ ‘ ​ေလာ​ကီ​ေၾကး​မုံ’ ’ ​စာ​အ ုပ္​ပင္ ​ျဖစ္​ေတာ့​ေလ​သည္။ ​ကို​ေသာင္း​ျမင့္​က ​ဘဲ​သား​ခ်က္​၍ ​အ ​ရက္​အ ​လ်ွံ​အ ​ပယ္​ျဖင့္ ​ဧ ည့္​ခံ​ေသာ္​လည္း ​က်ြန္​ေတာ္​မွာ ​အ ာ​မ​ေတြ႔ ​ေတာ့​ေပ၊ ​ေနာက္​ဆံ​တင္း​ေန​၏။ ​ဒါ​နဲ႕ ​ေစာ​ေစာ​ဘဲ ​လူ​စု​ခြဲ​ကာ ​ျပန္​လာ​ခဲ့​ေတာ့​သည္။
​က်ြန္​ေတာ္ ​အ ိမ္​ျပန္​ေရာက္​ေတာ့ ​မိုး​ခ်ဳပ္​ကာ​စ​ဘဲ ​ရွိ​ေသး​၏။ ​ခါ​တိုင္း​လို ​ေအ ာက္​ေျခ​လြတ္​ေအ ာင္ ​မူး​မ​ေန​ပါ။ ‘ ‘ ​မြန္​ေရ . . ​အ ​မြန္​ေရ . . . ​လာ​ပါ​ဦး​ကြ’ ’
​က်ြန္​ေတာ္ ​ေအ ာ္​ေခၚ​လိုက္​ေသာ္​လည္း ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​မိန္း​မ​က ​ထြက္​၍ ​မ​လာ​ေပ။ ​ခါ​တိုင္း ​က်ြန္​ေတာ္ ​ျပန္​လာ​လ်ွင္ ​ေလွ​ခါး​ရင္း​မွ ​ဆီး​ၾကိဳ​၍ ​ေအ ာ္​ၾကီး​ဟစ္​က်ယ္ ​မ​လုပ္​ရန္ ​ေခ်ာ့​ေမာ့​၍ ​အ ိပ္​ရာ​တြင္း​သို႕ ​ပို႕​ေပး​ျခင္း​ကို ၀​တၲ ​ရား​မ​ပ်က္ ​လုပ္​တတ္​ေသာ ​က်ြန္​ေတာ္​၏​ဇ ​နီး ​မ​ခင္​မြန္​မွာ ​ထြက္​၍ ​မ​လာ​ပါ​ေခ်။ ​ခပ္​လွမ္း​လွမ္း​မွာ ​ေဆး​လိပ္​ဖြာ​၍ ​မ်က္​လုံး​ေဒါက္​ေထာက္​ၾကည့္​ေန​ေသာ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​ေယာက္​ခ​မ ​အ ​ဖြား​ၾကီး​လည္း ​ရွိ​မ​ေန​ေပ။​အ ိမ္​ေရွ႕​ခန္း​တြင္​ဘယ္​သူ​မွ​လည္း ​ရွိ​၍​မ​ေန​ေပ။
​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​မိန္း​မ​က​လည္း ​ထြက္​၍ ​မ​လာ​သ​ျဖင့္ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​လြယ္​ထား​ေသာ ​လြယ္​အ ိတ္​ကို ​အ ိမ္​ေရွ႕​ရွိ ​ခုံ​ေပၚ ​သို႕ ​တင္​လိုက္​ၿပီး ​အ ိပ္​ခန္း​ထဲ​သို႕ ​ေတာက္​ေလ်ာက္ ​ဝင္​သြား​ေတာ့​၏။ ​အ ိပ္​ခန္း​ထဲ​ရွိ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​၏ ​ကု​တင္​ၾကီး​ေပၚ​တြင္​ေတာ့ ​ဇာ​ျခင္​ေထာင္​မွာ ​ခ်​ထား​ၿပီး ​အ ​ထဲ​တြင္ ​အ ​မြန္​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္​ရွိ​ရာ​ဖက္​သို႔ ​ေက်ာ​ေပး​ကာ ​တ​ေစာင္​ေလး ​အ ိပ္​ေန​သည္​ကို ​ခပ္​ေရး​ေရး​ေလး ​ေတြ႔​ေန​ရ​၏။ ​အ ိပ္​ခန္း​ထဲ​တြင္​လည္း ​မီး​လုံး​ထြန္း​မ​ထား​ပဲ ​ကု​တင္​ေခါင္း​ရင္း​ဖက္ ​အ ​ေပၚ​ဖက္​တြင္ ​ငါး​တိုင္​အ ား ​မီး​လုံး​အ ​စိမ္း​ေရာင္​ေလး​သာ ​ထြန္း​ထား​၏။ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​ကု​တင္​နား ​တိုး​ကပ္​သြား​ၿပီး ​ခ်​ထား​ေသာ ​ဇာ​ျခင္​ေထာင္​ကို ​အ ​သာ​မ​ကာ ​အ ​ထဲ​သို႕ ​ၾကည့္​လိုက္​၏။ ​အ ​မြန္​၏ ​ခါး​မွ ​ဝတ္​ထား​ေသာ ​ထ​မီ​ေလး​သည္ ​ေျပ​ေလ်ာ့​ကာ ​တင္​ပါး​ေစာင္း​ေပၚ ​သို႕ ​က်​ေန​ၿပီး ​ျဖဴ​ဝင္း​ေသာ ​တင္​ပါး​သား​မွာ ​ေပၚ ​ထြက္​ေန
​၏။
​ၿပီး​ေတာ့ ​ေစာင္း​၍​ေန​ေသာ ​အ ​မြန္​၏ ​ေအ ာက္​ဖက္​ေျခ​ေထာက္​ရွိ ​ထ​မီ​ေအ ာက္​နား​စ​ေလး​သည္​လည္း
​ဒူး​ေခါင္း ​အ ​ေပၚ​နား​ေလး​ထိ ​လိပ္​တက္​ကာ ​သူ​မ​၏ ​ေျခ​သ​လုံး​သား​ေလး​မ်ား​ႏွင့္ ​ေပါင္​ဖ်ား​ေလး​တို႕​မွာ
​ဝင္း​ပ​စြာ ​ေတြ႔​ရ​၏။ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​ေရွ႕​နား​မွ ​အ ​မြန္​၏ ​တင္​သား​ၾကီး​မွာ​လည္း ​ခါ​တိုင္း​ထက္​ပင္ ​ပို​၍ ​လုံး​တစ္​ကား​စြင့္​ေန​သ​ေယာင္ ​ထင္​ေန​ရ​ေလ​၏။​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​ေန႕​ခင္း​က ​ၾကည့္​ခဲ့​ေသာ ​စာ​အ ုပ္​ပါ ​ဓါတ္​ပုံ​မ်ား​၏ ​ေစ့​ေဆာ္​မႈ​အ ​ခံ​က​လည္း​ရွိ ​ေသာက္​ထား​ေသာ ​အ ​ရက္​က​လည္း ​ေအ ာက္​ေျခ​လြတ္​႐ုံ ​ေရ​ခ်ိန္​ကိုက္​ေအ ာင္ ​ေသာက္​ထား​သ​ျဖင့္ ​ေသြး​မ်ား​ထ ‘ ‘ ​အ ​မြန္​ရယ္ . . . ​ထ​ပါ​ဦး ​မိန္း​မ​ရာ’ ’ ​ေျပာ​ေျပာ​ဆို​ဆို​ပင္ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​သူ​မ​၏ ​ကိုယ္​လုံး​ေလး​ကို ​ဖက္​ကာ ​သူ​မ​၏ ​ပါး​ျပင္​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​နမ္း​လိုက္​၏။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​က်ြန္​ေတာ့္​၏ ​လက္​မ်ား​က ​ပက္​လက္​လန္​သြား​ၿပီ​ျဖ​စ​ေသာ ​သူ​မ​၏ ​ကိုယ္​ေပၚ​မွ ​ေလ်ာ့​ရဲ​ရဲ ​ထ​မီ​ေလး​ကို ​ေျခ​ဖ်ား​ဆီ​သို႕ ​ဆြဲ​ခ်ြတ္​ပစ္​လိုက္​၏။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​လက္​က ​သူ​မ​၏ ​ေစာက္​ဖုတ္​ေလး​ကို ​စမ္း​ကာ ​ဖြ​ဖြ​ေလး ​ပြတ္​ေပး​ေန​မိ​၏။ ​ထို​သို႕ ​ပြတ္​ေပး​လိုက္​လ်ွင္​ပင္ ​က်ြန္​ေတာ့္ ​လက္​ေအ ာက္​မွ ​သူ​မ​၏ ​ေစာက္​ဖုတ္​ေလး​မွာ ​ခပ္​မာ​မာ​ေလး ​ျဖစ္​ေန​သည္​ကို ​ေတြ႔​ရ​သည့္​အ ​ျပင္ ​ယ​ခင္​က ​ခပ္​ထူ​ထူ​ေလး ​ျဖစ္​ေန​ေသာ ​သူ​မ​၏ ​ေစာက္​ေမြွး​ေလး​မ်ား​မွာ​လည္း ​မ​ရွိ​ေတာ့​ေပ။
​အ ​ရင္​က်ြန္​ေတာ္ ​ရိတ္​ခိုင္း​တုန္း​က ​မ​ရိပ္ ၊ ​ခု​ေတာ့ ​သူ႕​ဖာ​သာ ​ရိတ္​ေပး​ထား​သည္။ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​လက္​က ​သူ​မ​၏ ​ေစာက္​ဖုတ္​ေလး​ကို ​ခပ္​ဖြ​ဖြ​ေလး ​ခ​ဏ ​တာ​မ်ွ​သာ ​ပြတ္​ေပး​ေန​ရ​ေသး​သည္။ ​သူ​မ​၏ ​ေစာက္​ပတ္ ​အ ​ကြဲ​ေၾကာင္း ​တ​ေလ်ာက္​တြင္ ​အ ​ရည္​ေလး​မ်ား ​စိမ့္​စို​၍ ​ထြက္​လာ​ၾက​သည္​ကို ​သ​တိ​ထား​မိ​လိုက္​သည္။ ​အ ​မြန္​က​ေတာ့ ​မ်က္​လုံး​က​ေလး​မ်ား​ကို ​မွိတ္​ထား​ကာ ​စ​ကား​တစ္​ခြန္း​မ်ွ ​မ​ေျပာ​ေပ။ ​သူ​မ​၏ ​ေစာက္​ပတ္​ကို ​ခပ္​ဖြ​ဖြ​ေလး ​ပြတ္​ေပး​ေန​ေသာ ​က်ြန္​ေတာ့္ ​လက္​သည္ ​ဖြ​ဖြ​ေလး​ပြတ္​ရာ​မွ ​ခပ္​ဖိ​ဖိ​ေလး ​ပြတ္​လိုက္​ေတာ့​ရာ ​သူ​မ​၏ ​ေပါင္​ေလး​ႏွစ္​လုံး​မွာ ​အ ​နည္း​ငယ္ ​ကား​၍ ​သြား​ေတာ့​၏။ ​က်ြန္​ေတာ္​က​လည္း ​သူ​မ​၏​အ ​က်ႌ ​ကို ​စိတ္​ရွည္​လက္​ရွည္​ထား​၍ ​ခ်ြတ္​ေပး​ၿပီး​သည္​ႏွင့္ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​လက္​က ​သူ​မ​၏ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​မ်ား​ကို ​ေခ်​မြ​၍ ​ေပး​ေန​မိ​သည္။ ​ျဖဴ​ျဖဴ​မို႕​မို႕​ေလး ​ျဖစ္​ေန​ေသာ ​သူ​မ​၏ ​ပါး​ျပင္​ေလး​ကို​လည္း ​တစ္​ခ်က္ ​တစ္​ခ်က္ ​ငုံ႕​၍ ​နမ္း​လိုက္​ေသး​သည္။ ​မ​ၾကာ​ခင္​မွာ​တင္ ​သူ​မ​၏ ​ေပါင္​တံ​ျဖဴ​ျဖဴ​ေလး​မ်ား​မွာ ​ေျမာက္​လိုက္
‘ ‘ ​ျဗစ္ . . ​အ င့္ . . ​အ ိ . . ​အ င္း . . ​ျဗစ္ . . ​ျဗစ္ . . ​က်ြတ္ . . ​က်ြတ္ . . ​က်ြတ္ . .’ ’ ​အ ​ေတာ္​ေလး ​က်ပ္​က်ပ္​တည္း​တည္း​ေလး ​ျဖစ္​ေန​ေသာ ​သူ​မ​ေစာက္​ပတ္​ေလး​၏ ​အ ​ေတြ႔​ေၾကာင့္ ​အ ​ရ​သာ​ေတြ႔​သြား​ေသာ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​လီး​တန္​ၾကီး​ကို ​သူ​မ​၏ ​ေစာက္​ပတ္​ထဲ​တြင္ ​တ​ဆုံး​ထိ ​သြင္း​ထား​ၿပီး ​သူ​မ​၏​ကိုယ္​ေပၚ​သို႕ ​ေမွာက္​ခ်​ကာ ​ႏို႕​ေလး​တစ္​လုံး​ကို ​ငုံ​ကာ ​စို႕​လိုက္​ေလ​ေတာ့​၏။ ​က်ြန္​ေတာ္ ​ငုံ​လိုက္​မိ​ေသာ ​သူ​မ​၏ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​မွာ ​ေသး​ၿပီး ​ခ်ပ္​ဝင္​ေန​သ​ေယာင္​ျဖစ္​ကာ ​ဆူ​ဆူ​ၿဖိဳး​ၿဖိဳး ​အ ​မြန္​၏ ​ႏို႕​အ ုံ​မ်ား​မွာ​လည္း ​ယ​ခု​အ ​ခါ ​လုံး​လုံး​က်စ္​က်စ္​ေလး ​ျဖစ္​ေန​သည္​ကို ​သ​တိ​ထား​လိုက္​မိ​ေတာ့​ရာ ​အ ​နည္း​ငယ္​မ်ွ ​စိတ္​ထဲ​တြင္ ​တ​မ်ိဳး​ျဖစ္​သြား​ရ​ေသာ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​အ ​မြန္​၏ ​မ်က္​ႏွာ​ကို ​ေသ​ခ်ာ​စြာ​ၾကည္​လိုက္​မိ​၏။​ျခင္​ေထာင္​ေပၚ ​ေခါင္း​ရင္း​နံ​ရံ​တြင္ ​ထြန္း​ထား​ေသာ
​ငါး​တိုင္​အ ား ​မီး​ေရာင္​က ​ျခင္​ေထာင္​အ ​မိုး​ခံ​ေန​၍ ​ခပ္​မွိန္​မိွန္ ​ခပ္​ျပ​ျပ​ေလး​သာ​ရွိ​ေသာ ​အ ​လင္း​ေရာင္​ေအ ာက္​မွ ​မ်က္​လုံး​ေလး​မ်ား​မိွတ္​ကာ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​မ်ား ​တင္း​တင္း​ေစ့​၍ ​မာန္​တင္း​ထား​ပုံ​ေလး​မွာ ​စြဲ​မက္​စ​ရာ ​ေတြ႔​ျမင္​လိုက္​ရ​၏။ ​စင္​ထား​ေသာ ​ခပ္​ထူ​ထူ ​မ်က္​ေတာင္​ေကာ့​ၾကီး​မ်ား​မွာ​လည္း ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​ဘ​ဝင္​ကို ​ခ်ဳပ္​ကိုင္​လိုက္​ၾက​သည္။ ​က်ြန္​ေတာ္ ​ေသ​ခ်ာ​စြာ ​ၾကည့္​၍ ​အ ​နီး​ကပ္ ​ေတြ႔​ျမင္​လုက္​ရ​ေသာ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​မိန္း​မ ​အ ​မြန္​၏ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး ​မ​ဟုတ္​ပါ။ ​ခယ္​မ​ေခ်ာ​ေလး ​တင္​တင္​၏ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​သာ ​ျဖစ္​ေတာ့​၏။ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​ေခါင္း​န​ပန္း​ၾကီး​သြား​ရ​ေပ​မယ့္ ​အ ​ေျခ​အ ​ေန​အ ​ရ ​သူ​မ​က​လည္း ​လို​လို​ခ်င္​ခ်င္​ရွိ​၍​ေန​ေလ​သည္။ ​က်ြန္​ေတာ္​က​လည္း ​အ ​စ​က ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​ဇ​နီး ​အ ​မြန္​ဟု ​ထင္​ကာ ​အ ​စ​ပ်ိဳး​ခဲ့​ျခင္း​ျဖစ္​သည္။ ​သူ​က ​မ​ျငင္း၊ ​အ ​ခု​လည္း ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​ေသြး​သား​မ်ား​မွာ ​အ ​ဆုံး​စြန္​ဆုံး ​ထ​၍ ​ေန​ရ​ေခ်​ၿပီ။ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​ေရွ႕​သို႕​ဆက္​ရန္​သာ ​ရွိ​ေတာ့​၏။
​က်ြန္​ေတာ့္​၏ ​လီး​တန္​ၾကီး​ကို ​တင္​တင္​၏ ​ေစာက္​ပတ္​ထဲ​မွ ​ေလ်ာ​က​နဲ ​ဆြဲ​၍ ​အ ​ထုတ္​လိုက္​တြင္​ေတာ့ ​သူ​မ​၏ ​တင္း​တင္း​ေစ့​ထား​ေသာ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ႏွစ္​လြွာ​သည္ ​ပြင့္​၍ ​သြား​ကာ ​သူ​မ​၏ ​ပါး​စပ္​ေလး​သည္ ​ဟ​၍ ​သြား​ရ​ေတာ့​၏။ ​အ ား​ျဖင့္ ​ေဆာင့္​၍ ​လိုး​ရန္ ​ရည္​ရြယ္​ခ်က္​ရွိ​ထား​ခဲ့​ေသာ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​အ ​မြန္ ​မ​ဟုတ္​ပဲ ​တင္​တင္​ဆို​တာ ​သိ​လိုက္​ရ​သည္​ႏွင့္ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​လီး​တန္​ၾကီး​ကို ​ေျဖး​ေျဖး​ပင္ ​ျပန္​၍ ​သြင္း​ကာ ​ညင္​ညင္​သာ​သာ​ပင္ ​လိုး​ေပး​ေတာ့​၏။​သူ​မ​၏ ​ႏို႕​ေလး​မ်ား​ကို​လည္း ​စို႕​၍​ေပး​ရင္း ​ႏို႕​တစ္​လုံး​ကို ​စို႕​ေပး​ေန​စဥ္ ​တ​ျခား​ႏို႕​တစ္​လုံး​ကို​လည္း ​လက္​ျဖင့္ ​ဆုပ္​နယ္​ေခ်​မြ ​ေပး​ေန​၏။ ​မ​ၾကာ​မီ​မွာ​ပင္ ​တင္​တင္​၏ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​မ်ား​သည္ ​ေထာင္​၍ ​လာ​ၾက​ေတာ့​သည့္​အ ​ျပင္
​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​လီး​တန္​ၾကီး ​အ ​သြင္း​လိုက္​တြင္​လည္း ​တင္​တင္​၏ ​ဖင္​သား​ျဖဴ​ျဖဴ​ၾကီး​မ်ား​မွာ ​တက္​လာ​ရ​ေတာ့
​၏။
​ေစာက္​ပတ္​အ ​သစ္​က​ေလး​၏ ​ေကာင္း​မြန္​လွ​ေသာ ​အ ​ေတြ႔​ေၾကာင့္ ​န​ဂို​ထဲ​က​မွ ​ရ​မက္​ေဇာ ‘ ‘ ​ဖြတ္ . . ​အ င့္ . . ​ျဗစ္ . . ​ဟင့္ . . ​ဖြတ္ . . ​အ . . ​ဟင္း . . ​ဟင္း . . ’ ’
​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​ေဆာင့္​အ ား​ႏွင့္​အ ​တူ ​တင္​တင္​၏ ​ကိုယ္​လုံး​တီး ​ျဖဴ​ျဖဴ​ေလး​မွာ ​ေရွ႕​တိုး ​ေနာက္​ငင္​ျဖင့္ ​လႈပ္​ခါ​ေန​ရင္း ​သူ​မ​သည္ ​ရင္​ဘတ္​ေလး ​ေျမာက္​လာ​လိုက္ ​ဖင္​ေလး​ေကာ့​လာ​လိုက္ ​ျဖစ္​ေန​ေတာ့​သည္။ ​ထို႕​ျပင္ ​တင္​တင္​၏ ​လက္​ႏွစ္​ဖက္​သည္​လည္း ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​ေက်ာ​ျပင္​က်ယ္​ၾကီး​ကို ​ဖက္​တြယ္​၍​လာ​ၿပီး ​တစ္​ခ်က္ ​တစ္​ခ်က္ ​ေမာ့​၍ ​တက္​သြား​ရ​ေသာ ​သူ​မ​၏ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​တြင္​ေတာ့ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ဖူး​ေလး​မ်ား​မွာ ​တ​ဆတ္​ဆတ္ ​တုန္​၍​သာ ​ေန​ေတာ့​၏။
​ေဆာင့္​၍ ​လိုး​ရင္း ​လိုး​ရင္း​ျဖင့္ ​တင္​တင္​၏ ​ကိုယ္​လုံး​ေလး​သည္​လည္း ​ေျမာက္​၍ ​အ ​တန္​ၾကာ​ေအ ာင္ ​ၿငိမ္​၍ ​ေန​ကာ ​အ ​ေမာ​ေျပ​၍ ​ေန​ၾက​ၿပီး​လ်ွင္ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​ေခါင္း​ေထာင္​၍ ​ထ​လိုက္​၏။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​သူ​မ​၏ ​ေစာက္​ပတ္​ထဲ​မွ ​လီး​တန္​ၾကီး​ကို ​တစ္​ေခ်ာင္း​လုံး ​ဆြဲ​၍ ​မ​ခ်ြတ္​ေသး​ပဲ ​တစ္​ဝက္​မ်ွ​သာ ​ထုတ္​၍ ​ေျဖး​ေျဖး​ေလး ​ျပန္​သြင္း​ကာ ​အ ​ညင္​သာ​ဆုံး​ႏွဳန္း​ျဖင့္ ​လိုး​၍ ​ေပး​ေန​လိုက္​၏။
​ယ​ခု​အ ​ခ်ိန္​ထိ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​တင္​တင္​အ ား ​မ​သိ​သ​လို​ပင္ ​ဘယ္​လို​မွ ​မ​ေခၚ ​ဘဲ ​အ ​သာ​ေန​ခဲ့​သည္။ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​လီး​တန္​ၾကီး​မွာ​လည္း ​တစ္​ခ်ီ​ၿပီး​သြား​ေသာ္​လည္း ​အ ​ပ်ိဳ​စင္​ေစာက္​ပတ္​ေလး​၏ ​အ ​ေတြ႔ ​ေၾကာင့္ ​မာန္​တက္​ကာ ​လုံး၀ ​ေပ်ာ့​ေခြ​မ​သြား​ပဲ ​ရွိ​ရာ​မွ ​ယ​ခု​တ​ဖန္ ​လီး​တန္​ၾကီး ​တစ္​ဝက္​မ်ွ​ျဖင့္ ​သြင္း​ခ်ီ ​ထုတ္​ခ်ီ ​လိုး​ေပး​ေန​ျပန္​ေတာ့ ​တ​ခ​ဏ ​အ ​တြင္း​မွာ​ပင္ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​လီး​တန္​ၾကီး​မွာ ​စံ​ခ်ိန္​မွီ​ေအ ာင္​ပင္ ​ျပန္​လည္​၍ ​ၾကီး​ထြား​လာ​ေတာ့​၏။ ​ေသြး​သား ​ဆူ​ၿဖိဳး​လြန္း​လွ​ေသာ ​တင္​တင္​သည္​လည္း ​ျပန္​၍ ​စိတ္​ပါ​လက္​ပါ​ေလး ​ျဖစ္​လာ​ရ​သည္​ကို ​ေတြ႔​ရ​သ​ျဖင့္ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​လီး​တန္​ၾကီး​ကို ​တင္​တင္​၏ ​ေစာက္​ပတ္​ထဲ​သို႕ ​အ ​ကုန္​သြင္း ​အ ​ကုန္​ထုတ္​ကာ ​ခပ္​ဖိ​ဖိ​ေလး ​ေဆာင့္​၍ ​လိုး​ေပး​ေန​ပါ​ေတာ့​သည္။ ​အ ​ခ်က္( ၂၀) ​မ်ွ ​လိုး​ေပး​ၿပီး​ေသာ ​အ ​ခါ​တြင္​ေတာ့ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​အ ား​ရ​ပါး​ရ ​ေဆာင့္​ကာ ( ၂) ​ႀကိမ္
( ၃) ​ႀကိမ္​ေလာက္ ​ေဆာင့္​၍ ​ထည့္​လိုက္​၏။
‘ ‘ ​ႁြ​ဗတ္ . . ​အ င့္ . . ​ႁြ​ဗတ္ . . ​အ . . ​ႁြ​ဗတ္ . . ​အ ​မ​ေလး . .’ ’
‘ ‘ ​ႁြ​ပတ္’ ’
​ၿပီး​သည္​ႏွင့္ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​လီး​တန္​ႀကီး​ကို ​သူ​မ​၏ ​ေစာက္​ပတ္​ထဲ​မွ ​အ ​ကုန္​ဆြဲ​ခ်ြတ္ ​လိုက္​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​ထို​ေနာက္​တြင္​ေတာ့ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​ေျခ​ရင္​ဖက္​ရွိ ​သူ​မ​၏ ​ထ​မီ​ေလး​ကို ​လွမ္း​၍ ​ဆြဲ​ကာ ​သူ​မ​၏ ​ေစာက္​ပတ္​ႏွင့္ ​လီး​တန္​ႀကီး​ကို ​သုတ္​ေပး​လိုက္​ေတာ့​၏။ ​တင္​တင္​က​ေတာ့ ​သူ​မ​၏ ​မ်က္​လုံး​ေလး​မ်ား​ကို ​ပုတ္​ခတ္ ​ပုတ္​ခတ္​လုပ္​၍ ​က်ြန္​ေတာ့္​ကို ​အ ​သာ​ေလး​ၾကည့္​၏။ ​က်ြန္​ေတာ္​က​ေတာ့ ​တင္​တင္​မွန္း ​မ​သိ​ေလ​ဟန္​ျဖင့္​ပင္ ​သူ​မ​၏ ​ေဘး​တြင္ ​ဝင္​၍ ​လွဲ​လိုက္​ကာ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​သူ​မ​၏ ​ကိုယ္​လုံး​ေလး​ကို ​ဖက္​လိုက္​၏။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​တင္​တင္​၏ ​န​ဖူး​ေလး ​ေမး​ေစ့​ေလး​ႏွင့္ ​ပါး​ျပင္​ေလး​ႏွစ္​ဖက္​တို႕​ကို ​နမ္း​ေန​ရာ ​တင္​တင္​က​လည္း ​သူ​မ​၏ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို ​ခပ္​ေမာ့​ေမာ့ ​လုပ္​ေပး​ကာ ​အ ​နမ္း​ခံ​ေန​၏။
​သူ​မ​၏ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​အ ​ႏွံ႕​ကို ​အ ား​ရ​ေအ ာင္ ​နမ္း​ၿပီး​သည္​ႏွင့္ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​ဖူး​ဖူး​ေလး​ေ၀​ကာ ​တင္​တင္​ခ​မ်ာ​မွာ​လည္း ​သူ​မ​၏ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ႏွင့္ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ကို ​တ​ႁြ​ပတ္​ႁြ​ပတ္​ႏွင့္ ​ျပန္​လွန္​ကာ ​စုပ္​ေပး​ေန​ရွာ​၏။ ​သူ​မ​၏ ​လက္​တစ္​ဖက္​က​ေတာ့ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​ကိုယ္​ကို ​သိုင္း​၍ ​ဖက္​ထား​ကာ ​က်န္​ေသာ ​တင္​တင္​၏ ​လက္​တစ္​ဖက္​က​ေတာ့ ​သူ​မ​ႏွင့္ ​က်ြန္​ေတာ့္ ​အ ​ၾကား​တြင္ ​ေရာက္​ေန​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​လီး​တန္​ႀကီး​ေအ ာက္​တြင္ ​ပိ​ေန​၏။ ​သူ​မ​၏ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​မ်ား​ကို ​စုပ္​နမ္း​ရင္း ​တင္​တင္​၏ ​ဗိုက္​သား​ေလး​မ်ား​ႏွင့္ ​သူ​မ​၏ ​ဆီး​ခုံ​ေလး​တို႕​ကို ​ပြတ္​ေပး​ေန​ေသာ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​လက္​သည္ ​တင္​တင္​၏ ​ေျပာင္​သ​လင္း​ခါ​ေန​ေသာ ​ေစာက္​ဖုတ္​အ ုံ​ေလး​ေပၚ ​သို႕ ​ေရာက္​သြား​ကာ ​ဖြ​ဖြ​ေလး ​ပြတ္​ေပး​ေန​ရာ ​အ ​ေမြွး ​အ ​မ်ွင္ ​လုံး၀​မ​ရွိ​ေသာ ​တင္​တင္​၏ ​ေစာက္​ဖုတ္​ေလး ​သည္ ​ေခ်ာ​ေမြ႔ ​ညက္​ေညာ​၍ ​အ ိ​စက္​လ်က္ ​ရွိ​ရ​ကား ​က်ြန္​ေတာ့္​အ ​ဖို႕ ​ထိ​ေတြ႔​၍ ​ပြတ္​ေပး​ေန​ရ​သည္​မွာ ​အ ​ရ​သာ​ေတြ႔​လွ​သည္။ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​လက္​သည္​ပင္ ​အ ိ​စက္ ​ေထြး​အ ိ​ေန​ေသာ ​သူ​မ​၏ ​ေစာက္​ဖုတ္ ​ေဖာင္း​ေဖာင္း​ေလး​ကို ​တစ္​ခ်က္ ​တစ္​ခ်က္​တြင္ ​သာ​သာ​ေလး ​ဖိ​ၾကည့္ ​မိ​ေန​ေသး​၏။ ​ခ​ဏ ​ၾကာ​ေတာ့ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​တင္​တင္​၏ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​မ်ား​ဆီ​မွ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​မ်ား​ကို ​ခြာ​လိုက္​ကာ ​သူ​မ​၏ ​ေဘး​တြင္ ​ဒူး​ေထာက္​လ်က္ ​ထိုင္​လိုက္​၏။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​မ်က္​ႏွာ​က ​သူ​မ​၏ ​ရင္​ဘတ္​ေပၚ ​သို႕​အ ပ္​ကာ ​လက္​တစ္​ဖက္​က​လည္း ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕ ​ႏွစ္​ေယာက္​ၾကား​ရွိ ​တင္​တင္​၏ ​လက္​ေလး​ကို ​ဆဲြ​ကိုင္​၍ ​မာ​ေတာင္​၍ ​ေန​ေသာ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​လီး​တန္​ႀကီး​ကို ​သူ​မ​၏ ​လက္​ဖ​ဝါး​ထဲ​သို႕ ​ထည့္​ေပး​လိုက္​ေတာ့​၏။ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​လ်ွာ​ကို ​တစ္​လစ္​ေလး​ထုတ္​ကာ ​တင္​တင္​၏ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​မ်ား​ကို ​လ်ွာ​ျဖင့္ ​ပြတ္​ကာ ​လ်က္​ကာ ​လုပ္​ေပး​ေန​ခ်ိန္​မွာ​ေတာ့ ​တင္​တင္​သည္ ​သူ​မ​၏ ​လက္​ဖ​ဝါး​ထဲ​တြင္ ​ေရာက္​ေန​ေသာ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​လီး​တန္​ႀကီး​ကို ​ပ​ထ​မ​တြင္ ​တ​ရြ​ရြ​ျဖင့္ ​စမ္း​ကာ ​ကိုင္​ေန​ၿပီး​မွ ​တ​ေျဖး​ေျဖး ​နဲ​နဲ ​တင္း​တင္း​ကိုင္​ကာ ​ဖ်စ္​ညွစ္​၍ ​ေပး​လာ​ေတာ့​၏။ ​က်ြန္​ေတာ့္​၏ ​ခယ္​မ​ေခ်ာ ​တင္​တင္​ျဖစ္​သည္​ဆို​သည့္ ​အ ​သိ​ႏွင့္ ​သူ​မ​၏ ​လက္​ဖ​ဝါး
​ႏု​ႏု​ေလး​တို႕​ေၾကာင့္ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​လီး​တန္​ႀကီး​မွာ ​တစ္​စ​တစ္​စ ​မာ​တင္း​၍ ​အ ​ဆ​မ​တန္ ​ႀကီး​ထြား​ကာ ​လာ​ရ​ေတာ့​သည္။ ​တင္​တင္​သည္​လည္း ​သူ​မ​၏ ​ေပါင္​ျဖဴ​ျဖဴ ​ႏွစ္​လုံး​မွာ ​လႈပ္​လႈပ္​ရြ​ရြ​ျဖစ္​လ်က္ ​သူ​မ​၏ ​ေပါင္​တစ္​ဖက္​ကို ​ဆြဲ​၍ ​ေထာင္​လိုက္​၏။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​သူ​မ​၏ ​မ်က္​လုံး​ေလး​မ်ား​သည္ ​ပြင့္​၍ ​မ​လာ​ေတာ့​ဘဲ ​သူ​မ​၏ ​ႏွဳတ္​ေခါင္း​ဖ်ား​မွ ​အ ​သက္​ရႈ​သံ​မ်ား ​ျပင္း​ထန္​၍ ​လာ​ေတာ့​သည္။ ​သူ​မ​၏ ​ႏို႕​ေလး​မ်ား​ဆီ​မွ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​မ်က္​ႏွာ​ကို ​သူ​မ​၏​ဦး​ေခါင္း​ေလး​ေဘး​သို႕ ​ေမွာက္​၍ ​တင္​တင္​၏ ​နား​ဆီ​သို႕​ကပ္​ကာ ​တိုး​တိုး​ေလး ​ေျပာ​လိုက္​၏။
‘ ‘ ​ကို႕​ကို ​ကုန္း​ေပး​ပါ​လား​ဟင္ . . . ’ ’
‘ ‘ ​ဟင္ . . ’ ’
​တင္​တင္​၏ ​ကိုယ္​လုံး​ေလး​မွာ ​ဆတ္​က​နဲ ​တုန္​သြား​၏။ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​ေျပာ​ၿပီး​သည္​ႏွင့္ ​သူ​မ​၏ ​ပါး​ျပင္​ေလး ​တစ္​ဖက္​ကို ​ၾကင္​ၾကင္​နာ​နာ​ေလး ​နမ္း​ကာ ​ႀကံဳး​၍​ထ​လိုက္​ၿပီး ​သူ​မ​၏ ​ေျခ​ရင္း​ဘက္​ေဘး​၌
​ဒူး​ေထာက္​ကာ ​ထိုင္​လိုက္​ရင္း ​တင္​တင္​၏ ​ဝတ္​လစ္​စ​လစ္ ​ကိုယ္​လုံး​ျဖဴ​ျဖဴ​ေလး​ကို ​အ ာ​သာ​ငမ္း​ငမ္း ​ၾကည့္​ေန​မိ​၏။ ​အ ​ေမြွး​အ ​မ်ွင္ ​လုံး၀​မ​ရွိ​ေသာ ​သူ​မ​၏ ​ေစာက္​ပတ္​ေလး​၏ ​အ ​ကြဲ​ေၾကာင္း​ေလး​တစ္​ေလ်ာက္​တြင္ ​ေစာက္​ရည္​ေလး​မ်ား​မွာ ​စိမ့္​ထြက္​ေန​ၿပီး ​ေစာက္​ပတ္​ႏွဳတ္​ခမ္း ​သား​ေလး ​ႏ်စ္​ခု​မွာ​လည္း ​ေဖာင္း​တင္း​၍ ​ေန​၏။ ​ခ​ဏ ​ေန​ေတာ့​မွ ​တင္​တင္​သည္ ​မ​ထူး​ေတာ့​ပါ​ဘူး ​ဆို​သည့္ ​သ​ေဘာ​ျဖင့္ ​သက္​ျပင္း​ေလး​တစ္​ခ်က္​ခ်​ကာ ​လူး​လဲ​ထ​လိုက္​၏။ ​က်ြန္​ေတာ့္​ကို ​မ​ၾကည့္​ေပ။ ​ထို​သို႕ ​ခ်​ၿပီး​သည္​ႏွင့္ ​တင္​တင္​သည္ ​အ ိပ္​ယာ​ေပၚ ​တြင္ ​ဒူး​ေထာက္​၍ ​ေရွ႕​တြင္ ​သူ​မ​၏ ​လက္​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​ဆန္႕​၍ ​ေထာက္​ကာ ​ေလး​ဖက္​ကုန္း​ေပး​လိုက္​ေတာ့​သည္။ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​တင္​တင္​၏ ​ေနာက္​ဖက္​သို႕ ​ဒူး​ေထာက္​လ်က္ ​တိုး​ကပ္​သြား​ၿပီး ​ကုန္း​ထား​ေသာ ​သူ​မ​၏ ​ဖင္​သား​ႀကီး​ဆီ​သို႕ ​တိုး​ကပ္​မိ​သည္​ႏွင့္ ​အ ​သဲ​ယား​ဖြယ္​ေကာင္း​ေသာ ​ေနာက္​ဖက္​သို႕ ​စူ​ထြက္​ေန​သည့္​တင္​တင္​၏ ​ေစာက္​ပတ္​ႏွဳတ္​ခမ္း​သား​ႏွစ္​ခု​ကို ​လက္​မ​ျဖင့္ ​ကပ္​ကာ ​ေအ ာက္​မွ ​အ ​ေပၚ ​သို႕ ​ဆြဲ​လ်က္ ​ပြတ္​ေပး​လိုက္​မိ​၏။
‘ ‘ ​အ ိုး . . . ​အ ​ကို႕ . . ’ ’
​တိုး​ညွင္း​ေသာ​အ ​သံ​ေလး ​ထြက္​ေပၚ ​လာ​ၿပီး ​တင္​တင္​၏ ​ဖင္​သား​ႀကီး​မ်ား​မွာ ​လႈပ္​ခ​နဲ ​တစ္​ခ်က္​ခါ​သြား​ေတာ့​သည္။ ​ၿပီး​သည္​ႏွင့္ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​သူ​မ​၏ ​ေစာက္​ပတ္​ထဲ​သို႕
​လီး​တန္​ႀကီး​ကို ​ေတ့​ကာ ​သူ​မ​၏ ​ခါး​ေလး​ကို ​လက္​ႏွစ္​ဖက္​ျဖင့္ ​ထိန္း​ကိုင္​ကာ ​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ေတာ့​၏။ ‘ ‘ ​ဖြတ္ . . ​အ င့္ . . ​က်ြတ္ . . ​က်ြတ္ . . ’ ’
​ျပင္း​ထန္​ေသာ ​ရ​မက္​စိတ္​ေၾကာင့္ ​က်ြန္​ေတာ့္​၏ ​လိုး​သြင္​ခ်က္​မ်ား​သည္ ​ျပင္း​ထန္​၍ ​သြား​ေတာ့​ရာ ​တင္​တင္​၏ ​ကုန္း​ထား​ေသာ ​ခါး​ေလး​မွာ ​တြန္႔​သြား​ၿပီး ​သူ​မ​၏ ​ႏွဳတ္​ဖ်ား​မွ​လည္း ​စုပ္​က​ေလး​မ်ား​ပင္ ​သပ္​လိုက္​ရ​ရွာ​သည္။ ​တင္​တင္​၏ ​ေစာက္​ပတ္​ထဲ​သို႕ ​တ​ဆုံး​ဝင္​၍ ​သြား​ေသာ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​လီး​တန္​ႀကီး​သည္ ​က်ဥ္း​ၾကပ္​လွ​ေသာ ​တင္​တင္​၏ ​ႏူး​ႏူး​ညံ့​ညံ့ ​ေစာက္​ေခါင္း​သား ​ေလး​မ်ား​က ​အ ​တင္း​ဆြဲ​ညွစ္​လိုက္​သ​လို ​ျဖစ္​သြား​ရ​ေသာ​ေၾကာင့္ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္​လည္း ​တင္​တင္​ကို ​ညွာ​ရန္ ​စိတ္​ကူး​မ​ရွိ​ေတာ့​ဘဲ ​အ ား​ရ​ပါး​ရ​ပင္ ​ေဆာင့္​ကာ ​ေဆာင့္​ကာ ​လိုး​ေန​ေတာ့​၏။ ​ေလး​ဖက္​ေထာက္​၍ ​ဖင္​ကုန္း​ကာ ​အ ​လိုး​ခံ​ေန​ေသာ ​တင္​တင္​သည္​လည္း ​သူ​မ​၏ ​ဦး​ေခါင္း​ေလး​မွာ ​ငိုက္​သြား​မ​လို​ျဖစ္​လိုက္ ​လန္​၍​တက္​လာ​သ​လို​ျဖင့္ ​ကာ​မ​အ ​ရ​သာ​ကို ​တ၀​ႀကီး ​ခံ​စား​ေန​ရင္း ​သူ​မ​၏ ​ဖင္​သား​ႀကီး​မ်ား​မွာ​လည္း ​က်ြန္​ေတာ့္​၏ ​ေဆာင့္​အ ား​ေၾကာင့္ ​အ ိ​ေထြး​ေသာ ​အ ​သား​စိုင္​မ်ား​သည္ ​တုန္​က​နဲ ​တုန္​က​နဲ ​ျဖစ္​၍ ​သြား​ေန​ရ​သည္​မွာ ​အ ​သဲ​တ​ယား​ယား ​အ ား​ရ​ဖြယ္​ေကာင္း​လွ​ေပ​ေတာ့​သည္။ ​အ ​လိုး​ခံ​ရင္း​က ​ထြက္​၍​လာ​ေသာ ​တင္​တင္​၏ ​ေစာက္​ရည္​ေတြ​က​လည္း ​သူ​မ​၏ ​ေစာက္​ဖုတ္​အ ုံ​တြင္ ​သာ​မ​က ​ေပါင္​ၿခံ​ႏွစ္​ဖက္​တြင္​လည္း ​ေပ​ပြ​ေန​ရ​ေတာ့​၏။ ​တ​ေျဖး​ေျဖး​ျဖင့္ ​တင္​တင့္​ထံ​မွ ​တ​ဟင္း​ဟင္း ​ညီး​သံ​ေလး​ေတြ​က​လည္း ​ဆက္​တိုက္​ဆို​သ​လို ​ထြက္​ေပၚ ​လာ​ရ​ေလ​ေတာ့​၏။ ​သူ​မ​၏ ​ေရွ႕​တြင္ ​ေထာက္​ထား​ေသာ ​သြယ္​လ်​ေသာ ​သူ​မ​၏ ​ျဖဴ​ေဖြး​ေသာ ​လက္​က​ေလး​မ်ား​သည္​ပင္ ​တ​ဆတ္​ဆတ္ ​တုန္​၍ ​ေန​ရွာ​ေလ​သည္။ ​ရ​မက္​စိတ္​မ်ား ​ျပင္း​ထန္​၍ ​လာ​ရာ​မွ ​အ ​ရ​သာ​မ်ား ​အ ီ​စိမ့္​၍ ​လာ​ရ​ေသာ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​တင္​တင္​၏ ​ခါး​ေလး​ကို ​လက္​ႏွစ္​ဖက္​ျဖင့္ ​စုံ​ကိုင္​ကာ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​လီး​တန္​ႀကီး​ကို ​အ ​ဆုံး​နီး​ပါး​ထုတ္​ကာ ​အ ား​ကုန္​ပင္ ​ႀကံဳး​၍ ​ႀကံဳး​၍ ( ၁၀) ​ခ်က္​မ်ွ ​ေဆာင့္​ကာ ​လိုး​ပစ္​လိုက္​ေတာ့​သည္။
‘ ‘ ​အ ာ့ . . ​အ င္း . . ​အ . . ​အ . . ​အ ​မ​ေလး . . ​ဟင္း’ ’
​တင္​တင္​၏ ​ကိုယ္​လုံး​ေလး​မွာ ​တုန္​ခါ​သြား​လ်က္​က​ပင္ ​ေရွ႕​သို႕ ​ဟတ္​ထိုး​က်​သြား​ခ်ိန္​မွာ​ပင္ ​က်ြန္​ေတာ္​က​လည္း ​သူ​မ​၏ ​ဖင္​သား​ႀကီး​မ်ား​ကို ​အ ​တင္း​ဆြဲ​၍ ​ကပ္​ကာ ​တင္​တင္​၏ ​ေက်ာ​ျပင္​ေပၚ ​သို႕ ​ေမွာက္​ရက္​သား​ေလး​ပါ​သြား​ေလ​ေတာ့​၏။ ( ၅) ​မိ​နစ္​ေလာက္ ​ၾကာ​ေအ ာင္ ​ထပ္​ရက္​သား​က​ေလး ​အ ​ေမာ​ေျဖ​ေန​ၿပီး​မွ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​ေဘး​သို႕ ​ပက္​လက္ ​လွန္​ခ်​လိုက္​ကာ ​မ်က္​လုံး​မွိတ္​၍ ​မိွန္း​ေန​လိုက္​ေတာ့​၏။ ​ခ​ဏ ​ၾကာ​မ်ွ​ၾကာ​ေတာ့​မွ ​တင္​တင္​က ​လူး​လဲ​ထ​ကာ ​က်ြန္​ေတာ့္​ကို ​ေက်ာ​ေပး​ထား​ရင္း ​သူ​မ​၏ ​အ ​ဝတ္​အ ​စား​မ်ား​ကို ​ဝတ္​ေန​၏။ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​ပက္​လက္​လွန္​ေန​ရာ​မွ ​လက္​တစ္​ဖက္​ျဖင့္ ​သူ​မ​၏ ​ဖင္​သား​ျဖဴ​ျဖဴ​ႀကီး​ကို ​လွမ္း​၍ ​ကိုင္​ကာ ​ဖ်စ္​ညွစ္​ေပး​ေန​မိ​ေသး​၏။ ​အ ​ဝတ္​အ ​စား​မ်ား ​ဝတ္​ၿပီး​သြား​ေတာ့ ​တင္​တင္​သည္ ​ျခင္​ေထာင္​အ ​ျပင္​သို႕ ​ထြက္​ကာ ​ကု​တင္​ေပၚ ​မွ ​ဆင္း​လိုက္​ေလ​၏။ ‘ ‘ ​ကိုယ္ ​ထ​မင္း ​နည္း​နည္း​ေလာက္ ​စား​ရင္ ​ေကာင္း​မ​လား ​မ​သိ​ဘူး . . ’ ’
‘ ‘ ​အ င္း . . . ’ ’
​တင္​တင္​တစ္​ေယာက္ ​ထြက္​သြား​မွ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​အ ိပ္​ယာ​ေပၚ ​မွ ​လူး​လဲ​ထ​ကာ ​အ ​ဝတ္​အ ​စား​မ်ား​ကို ​ယူ​၍ ​ဝတ္​လိုက္​၏။ ​ၿပီး​ေနာက္ ​အ ိပ္​ယာ​ေပၚ ​သို႕​ျပန္​၍ ​လွဲ​ခ်​လိုက္​မိ​ရာ ​တ​ခ​ဏ ​တြင္း​မွာ​ပင္ ​အ ိပ္​ေပ်ာ္​၍ ​သြား​ရ​ေတာ့​၏။ ​မည္​မ်ွ​ၾကာ​ေအ ာင္ ​အ ိပ္​ေပ်ာ္​သြား​သည္​မ​သိ . .
‘ ‘ ​ေဟး ​လူ​ႀကီး ​ထ . . ​ထ . . ​ဘယ္​အ ​ခ်ိန္​က ​ျပန္​ေရာက္​ၿပီး ​စ​မတ္​က်​က် ​အ ိပ္​ေပ်ာ္​ေန​တာ​လဲ’ ’ ​ဟူ​ေသာ ​အ ​မြန္​၏​အ ​သံ​ကို ​ၾကား​လိုက္​မွ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​လန္႕​၍ ​ႏိုး​လာ​ကာ ​လူး​လဲ​ထ​၍ ​ကု​တင္​ေပၚ ​မွ ​ဆင္း​လိုက္​ေလ​ေတာ့​၏။
‘ ‘ ​ထ​မင္း ​စား​ၿပီး​ၿပီ​လား’ ’ ​အ ​မြန္​က ​က်ြန္​ေတာ္​ကို ​ေမး​ေန​ျပန္​သည္။ ​အ ​မြန္​၏ ​ကိုယ္​ေပၚ ​တြင္​ဝတ္​ဆင္​ထား​သည္​မွာ ​အ ​ေမ​ရိ​ကန္ ​ႏိုင္​လြန္​အ ​ကြက္​ျဖဴ ​လက္​ရွည္၊ ​ဘန္​ေကာက္​လုံ​ခ်ည္ ​နံ႕​သာ​ေရာင္​ႏွင့္​ျဖစ္​၏။ ​ေခါင္း​တြင္​လည္း ​ေသ​ခ်ာ​စြာ ​က်စ္​ဆံ​က်စ္​၍ ​ျပန္​ထံုး​ကာ ​ပိုက္​ကြန္​ျဖင့္
​အ ုပ္​ထား​႐ုံ​တြင္​မ​က ​ပန္း​အ ​ျဖဴ ​တစ္​ပြင့္​လည္း ​ပန္​ထား​ေသး​၏။
‘ ‘ ​မင္း ​ဒါ​ဘယ္​က ​ျပန္​လာ​တာ​လဲ ​ဒီ​အ ​ခ်ိန္​က်​မွ’ ’
‘ ‘ ​မြန္႕​သူ​ငယ္​ခ်င္း ​ရွယ္​လီ​မ်ိဳး​သြင္​တို႕ ​အ ိမ္​မွာ ​ဘု​ရား​ကိုး​ဆူ ​ရွိ​လို႕ ​သြား​တာ​ေလ ၊ ​ေမ​ေမ​က​လဲ ​ည​ေန​မွာ ​သူ႕​တူ​မ ​လာ​ေခၚ ​လို႕ ​သ​မိုင္း​ကို ​ပါ​သြား​တယ္။ ​အ ိမ္​မွာ ​တင္​တင္​တို႕ ​မွာ​ခဲ့​သား​ဘဲ
​မ​မ​ျပန္​မ​လာ​မွီ ​သူ​ျပန္​လာ​ၿပီး ​ထ​မင္း​စား​မယ္​ဆို ​ေက်ြး​လိုက္​လို႕’ ’
‘ ‘ ​ကဲ ​ဆာ​ၿပီ ​မြန္​ရာ ​ထ​မင္း​စား​ရ​ေအ ာင္’ ’
​အ ​မြန္​တစ္​ေယာက္ ​အ ​ဝတ္​အ ​စား​မ်ား ​လဲ​၍ ​ၿပီး​ေသာ​အ ​ခါ​တြင္​ေတာ့ ​ထ​မင္း​စား​ရန္ ​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​ထြက္​လာ​ၾက​ေသာ​အ ​ခါ​ဝယ္ ​ထ​မင္း​စား​ပြဲ​ေပၚ ​ဝယ္ ​က်ြန္​ေတာ္​တစ္​ေယာက္​စာ ​ထ​မင္း​ဟင္း​မ်ား​မွာ ​ခူး​ခပ္​၍ ​အ ​ဆင္​သင့္​ပင္ ​အ ုပ္​ဆိုင္း​ထား​သည္​ကို ​ေတြ႔​ျမင္​လိုက္​ရ​ပါ​ေတာ့​သည္။
( ၂)
​ေနာက္​တစ္​ေန႕ ​နံ​နက္ ​က်ြန္​ေတာ္ ​အ ိပ္​ရာ​ထ​ေတာ့ ​က်ြန္​ေတာ္႕​၏​ဇ ​နီး ​အ ​မြန္​သည္ ​ေစ်း​သြား​ၿပီ ​ျဖစ္​သည္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​မ်က္​ႏွာ​သစ္ ​အ ​ဝတ္​အ ​စား​လဲ​ကာ ​ထ​မင္း​စား​ပြဲ​ေပၚ ​တြင္ ​အ ​ဆင္​သင့္ ​တင္​၍ ​ျပင္​ထား​ေသာ ​ထ​မင္း​ေၾကာ္​ကို ​စား​ကာ ​အ ိမ္​ေရွ႕​ခုံ​ေပၚ ​တြင္​ပင္
​ရွိ​ေန​ေသး​ေသာ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​လြယ္​အ ိတ္​ကို ​ဆဲြ​ကာ ​ထြက္​ခဲ့​ေတာ့​၏။ ​တ​န​ဂၤ​ေႏြ​ေန႕​လည္း​ျဖစ္​ေတာ့ ​႐ုံး​သြား​ရန္​လည္း ​မ​လို​သ​ျဖင့္ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​လမ္း​ထိပ္​ရွိ ​အ ​ရက္​ဆိုင္​သို႕ ​ဝင္​ကာ ​အ ​ရက္​ေသာက္​ေန​လိုက္​၏။ ​အ ​ရက္​တစ္​ပိုင္း​ေလာက္ ​ကုန္​ခါ​နီး​တြင္​ေတာ့ ​ဆိုင္​ထဲ​သို႕ ​လူ​တစ္​ေယာက္​ဝင္​လာ​ၿပီး . . ‘ ‘ ​ဆ​ရာ ​ကို​ဆန္း​ျမင့္ ​ဆို​တာ ​ဘယ္​သူ​ပါ​လဲ​ဗ်ာ . . ’ ’
​ဟု​ေမး​ေန​သည္​ကို ​ၾကား​ရ​၍​က်ြန္​ေတာ္​က​လွည့္​ၾကည့္​လိုက္​ၿပီး
‘ ‘ ​ဆန္း​ျမင့္ ​ဆို​တာ ​က်ဳပ္​ပါ​ဘဲ ​ဘာ​ကိ​စၥ ​ရွိ႔​လို႕​လဲ’ ’
​က်ြန္​ေတာ္​က ​ထို​သူ​ကို ​စိုက္​ၾကည့္​ရင္း ​ေျဖ​လိုက္​ပါ​သည္။ ​အ ​ျခား​ခုံ​တြင္ ​ထိုင္​၍ ​အ ​ရက္​ေသာက္​ေန​ၾက​ေသာ ​လူ( ၂) ​ေယာက္​က​လည္း ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ကို ​လွမ္း​၍ ​အ ​ကဲ​ခတ္​ၾကည့္​ေန​၏။
‘ ‘ ​ေၾသာ္ ​ဆ​ရာ့ ​ဇ​နီး​နဲ႕ ​တူ​တယ္ ​ေခၚ ​ခိုင္း​လိုက္​လို႕​ပါ ​ဟို​ေရွ႕​နား​က ​က်ြန္​ေတာ့္ ​ဆိုက္​ကား​ေပၚ ​မွာ ​ေစာင့္​ေန​တယ္’ ’
‘ ‘ ​ဟုတ္​ကဲ့ ​က်ြန္​ေတာ္ ​အ ​ခု​ပဲ ​လာ​ခဲ့​မယ္၊ ​ပိုက္​ဆံ​ရွင္း​လိုက္​ဦး​မယ္’ ’
​က်ြန္​ေတာ္​က ​ေျပာ​ေျပာ​ဆို​ဆို ​လက္​က်န္​အ ​ရက္​ခြက္​ကို ​ေမာ့​ၿပီး​လ်ွင္ ​က်​သ​ေရြ႔ ​ပိုက္​ဆံ​ကို ​ရွင္း​ေပး​လိုက္​ၿပီး​လ်ွင္ ​ဆိုင္​ထဲ​မွ ​ထြက္​၍​လာ​ေသာ​အ ​ခါ ​က်ြန္​ေတာ္ ​အ ​ႀကီး​အ ​က်ယ္ ​အ ံ့​ၾသ​၍ ​သြား​ရ​ျပန္​၏။ ​ဆိုက္​ကား​ေပၚ ​တြင္ ​ထိုင္​၍ ​ေစာင့္​ေန​သူ​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​ဇ​နီး ​အ ​မြန္ ​မ​ဟုတ္​ပဲ
​က်ြန္​ေတာ္​၏ ​ခယ္​မ​ေခ်ာ ​တင္​တင္​ပင္ ​ျဖစ္​ေန​ပါ​သည္။
‘ ‘ ​လာ ​အ စ္​ကို ​ဆိုက္​ကား​ေပၚ ​တက္ ​တင္​တင္​ကို ​ၿမိဳ႕​ထဲ ​လိုက္​ပို႕​စမ္း​ပါ’ ’
​တင္​တင္​က ​ခပ္​တည္​တည္​ျဖင့္ ​ေျပာ​လိုက္​သ​ျဖင့္ ​က်ြန္​ေတာ္​မွာ​လည္း ​ေယာင္​ေတာင္​ေတာင္​ႏွင့္ ​ဆိုက္​ကား​ေပၚ ​သို႕ ​တက္​ထိုင္​၍ ​လိုက္​လာ​ခဲ့​ရ​ပါ​ေတာ့​သည္။
‘ ‘ ​ဘယ္​ကို ​သြား​မွာ​လဲ ​တင္​တင္’ ’
‘ ‘ ​ၿမိဳ႕​ထဲ​ကို​ပါ​လို႕ ​ဆို​ေန . . ’ ’
​က်ြန္​ေတာ္ ​ဘာ​မွ ​ျပန္​မ​ေျပာ​ေတာ့​ပဲ ​ၿငိမ္​၍ ​ေန​လိုက္​ပါ​သည္။ ​တင္​တင္​သည္
​ဂ​လုပ္​႐ုံ​သို႕ ​အ ​နင္း​ခိုင္း​၍ ​ဂ​လုပ္​႐ုံ​ေရွ႕​အ ​ေရာက္​တြင္ ​ဆိုက္​ကား​ေပၚ ​မွ ​ဆင္း​လိုက္​ကာ ​ဆိုက္​ကား​ဆ​ရာ​အ ား ​ပိုက္​ဆံ​ရွင္း​ေပး​လိုက္​ပါ​သည္။
‘ ‘ ​ဘယ္​ႏွစ္​နာ​ရီ ​ထိုး​ၿပီ​လဲ ​အ စ္​ကို’ ’
‘ ‘ ( ၈ ) ​နာ​ရီ​နဲ႕ ( ၄၅ ) ​မိ​နစ္’ ’
‘ ‘ ​ဒီ​႐ုံ​က ​ေမာ​နင္း​ရိႈး​ၾကည့္​ရ​ေအ ာင္’ ’
​တင္​တင္​က ​ေရွ႕​မွ ​ခပ္​တည္​တည္​ေလ်ွာက္​သြား​ၿပီး ​ေျပာ​သ​ျဖင့္ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​အ ံ့​အ ား​သင့္​သြား​ရ​ကာ . .
‘ ‘ ​ဟင္ ​ေမာ​နင္း​ရႈိး​ၾကည့္​မယ္ ​ဟုတ္​လား ​အ ိမ္​ကို ​ဘယ္​လို​ေျပာ​ခဲ့​သ​လဲ’ ’ ‘ ‘ ​အ ိမ္​ကို​ေတာ့ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​တစ္​ေယာက္​ဆီ ​သြား​မယ္​လို႕​ေျပာ​ခဲ့​တယ္ . . ​ကဲ ​သြား​ၿပီး ​လက္​မွတ္​သြား​ဝယ္​ေခ် . . ​ဒီ​စီ​က ​ဝယ္​ေနာ္’ ’ ​ထို​ေန႕​က ​ေမာ​နင္း​ရႈိး ​ျပ​၍​ေန​ေသာ ​အ ​ဂၤ​လိပ္​ကား​မွာ ​နာ​မည္​ႀကီး​ကား ​မ​ဟုတ္​သ​ျဖင့္ ​လူ​နည္း​လွ​သည္။ ​အ ​ထူး​တန္း​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႔ ​ႏွစ္​ဦး၊
​အ ​ျခား​စုံ​တြဲ ​တစ္​တြဲ ​ႏွင့္ ​ေယာက္်ား ​ႏွစ္​ေယာက္​ခန္႕​သာ ​ရွိ​ပါ​သည္။ ​တင္​တင္​က ​ေန​ၾကာ​ေစ့​စား​ရင္ ​အ ိ​ေျႏၷ​ေကာင္း​ေန​ေလ ​က်ြန္​ေတာ့္​၏ ​စိတ္​ထဲ​တြင္ ​တ​ထိတ္​ထိတ္​ႏွင့္ ​ျဖစ္​ေန​ေလ​ျဖစ္​၏။ ​မ​ၾကာ​မီ​မွာ​ပင္ ​မီး​မွိတ္​၍ ​ဇာတ္​ကား ​စ​တင္​ျပ​သ​ေတာ့​၏။
‘ ‘ ​ဘယ့္​ႏွယ္​လဲ ​အ စ္​ကို’ ’
‘ ‘ ​ဘာ​ကို ​ေျပာ​တာ​လဲ ​တင္​တင္’ ’
‘ ‘ ​ဘာ​ကို ​ေျပာ​ရ​မွာ​လဲ ​တင္​တင္​တို႕ ​ကိ​စၥ ​ကို​ေပါ့’ ’
‘ ‘ ​ဘာ​ကိ​စၥ ​လဲ ​တင္​တင္’ ’
‘ ‘ ​အ စ္​ကို ​မ​သိ​ခ်င္​ေယာင္​ေဆာင္​မ​ေန​ပါ​နဲ႕ ​ည​က ​တင္​တင္​နဲ႕ ​အ စ္​ကို​ျဖစ္​ၾက​တာ ​အ စ္​ကို​သိ​တယ္ ​မ​ဟုတ္​လား’ ’ ‘ ‘ ​သိ​ပါ​တယ္ ​တင္​တင္ ​အ ဲ​ဒါ​က . . . ’ ’ ​က်ြန္​ေတာ့္ ​စ​ကား​မ​ဆုံး​လိုက္​ေပ . .
‘ ‘ ​ကဲ​ပါ ​ဘာ​ပဲ​ျဖစ္​ျဖစ္​ေလ ​ျဖစ္​မိ​ၾက​တာ​ေတာ့ ​ျပင္​လို႕​မ​ရ​ေတာ့​ဘူး ​ဒီ​ျပ​ႆ​နာ​ကို ​အ စ္​ကို ​ဘယ္​လို ​စဥ္း​စား​သ​လဲ’ ’
‘ ‘ ​အ ​ခု ​အ စ္​ကို ​ဘယ္​လို​မွ ​စဥ္း​စား​လို႕ ​မ​ရ​ဘူး ​အ ​ဘြား​ႀကီး​နဲ႕ ​အ ​မြန္​တို႕​သိ​ရင္ ​ပြက္​ကုန္​မွာ​ဘဲ’ ’ ‘ ‘ ​ဘာ​ပဲ​ျဖစ္​ျဖစ္ ​ဘယ္​သူ​ဘာ​ေျပာ​ေျပာ ​တင္​တင္​ေတာ့ ​အ စ္​ကို႕​ကို​ခ်စ္​တယ္ . . . ​အ စ္​ကို ​တင္​တင့္​ကို
​ယူ​ရ​မယ္’ ’
‘ ‘ ​ေဟာ​ဗ် . . ​ျဖစ္​ပါ့​မ​လား ​တင္​တင္​ရယ္ ​စဥ္း​စား​ပါ​ဦး​ကြယ္ ​အ ​ေျခ​အ ​ေန​ေတြ ​ပို​ဆိုး​သ​ထက္ ​ဆိုး​ကုန္​မွ​ျဖင့္’ ’ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​တင္​တင္​၏ ​လက္​ဖ​ဝါး​ေလး​ကို ​အ ​သာ​အ ​ယာ​ပြတ္​ေပး​ေန​ရင္း ​ေခ်ာ့​ေမာ့​ပါ​ေသး​သည္။ ‘ ‘ ​ဘာ​ျဖစ္​စ​ရာ​ရွိ​လဲ ​ည​က ​ကိ​စၥ ​က ​တင္​တင္​ေလာ္​မာ​လို႕​ဘဲ​ထား​ပါ ​က်ဴး​က်ဴး​လြန္​လြန္ ​ျဖစ္​ၿပီး​မွ​ေတာ့ ​တင္​တင္ ​ေယာက္်ား​တစ္​ေယာက္​က​ေန ​ႏွစ္​ေယာက္​ေျပာင္း​ၿပီး ​မ​ဆက္​ဆံ​ခ်င္​ဘူး’ ’ ‘ ‘ ​အ ို ​ဒီ​လို ​မ​ေျပာ​ပါ​နဲ႕ ​ညီ​မ​ေလး​ရယ္ ​ဒါ​ေတြ​အ ား​လုံး ​အ စ္​ကို႕ ​အ ​ျပစ္​ေတြ​ခ်ည္း​ပါ​ပဲ’ ’
‘ ‘ ​ဘယ္​လို ​စီ​စဥ္​မ​လဲ ​ဆို​တာ​ကို​ပဲ ​မ​မ​တို႕​ကို ​ဖြင့္​ေျပာ​မ​လား ​အ ဲ​ဒါ​မွ ​အ စ္​ကို​က ​ေ၀့​လည္​ေၾကာင္​ပတ္ ​လုပ္​ေန​ရင္ ​တင္​တင္ ​ထင္​ရာ​လုပ္​မွာ​ပဲ၊ ​ေနာက္​မွ ​အ ​ဆိုး​မ​ဆို​နဲ႕’ ’
‘ ‘ ​အ စ္​ကို ​အ ​ခ်ိန္​ယူ ​စဥ္း​စား​ၿပီး​လုပ္​ရ​လိမ့္​မယ္ ​အ စ္​ကို ​အ ​စီ​အ ​စဥ္ ​လုပ္​ေန​တဲ့​ရက္​ေတြ​မွာ ​အ စ္​ကို႕​စ​ကား​ကို ​ညီ​မ​ေလး ​နား​ေထာင္​ရ​မယ္ ​ဘာ​မွ ​ဇြတ္​မ​လုပ္​ရ​ဘူး​ေနာ္’ ’ ‘ ‘ ​မ​လုပ္​ပါ​ဘူး ​အ စ္​ကို ​နား​ေထာင္​ပါ့​မယ္ ​အ စ္​ကို​က​သာ ​တင္​တင္​ကို ​တ​ကယ္​ယူ​ရ​မယ္ ​မ​မ​ထား​တဲ့​ေန​ရာ​မွာ​ပဲ ​တင္​တင္​ေန​ပါ့​မယ္ ​အ စ္​ကို​နဲ႕ ​ေပါင္း​ရ​ရင္ ​ေတာ္​ပါ​ၿပီ ​တင္​တင္ ​ဘာ​လုပ္​ရ ​လုပ္​ရ ​ဘယ္​လို ​ေန​ရ ​ေန​ရ ​ဟုတ္​လား ​အ စ္​ကို’ ’
‘ ‘ ​ေအ း​ပါ​ကြယ္ ​ညီ​မ​ေလး​ရယ္’ ’
​ခင္​မြန္ ​ေစ်း​က​ျပန္​ေရာက္​လာ​ေတာ့ ​တင္​တင္​က ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ဆီ ​သြား​စ​ရာ​ရွိ​၍ ​ဆို​ကာ ​ထြက္​သြား​သည္။ ​အ စ္​ကို​က​လည္း ​ဒီ​ေန႕ ​တ​န​ဂၤ​ေႏြ​ေန႕​ဆို​ေတာ့ ​တ​ေန​ကုန္ ​အ ​ျပင္​ထြက္​ေပ​လိမ့္​မည္။ ​ေစ်း​ျခင္း​ေတာင္း​ခ်​၍ ​ခ်က္​စ​ရာ​ရွိ​သည္​မ်ား​ကို ​ခ်က္​၍ ​ထ​မင္း​စား​ပြဲ​ေပၚ ​တြင္ ​ျပင္​ဆင္​ကာ ​ခင္​မြန္​သည္ ​အ ုပ္​ေဆာင္း​ေလး​ကို ​အ ုပ္​၍ ​ထား​လိုက္​ၿပီး ​ေရ​ခ်ိဳး​လိုက္​၏။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​အ ​လွ​ျပင္​ဆင္​ကာ ​အ ​ျပင္​ထြက္​ရန္ ​ဧ ည့္​ခန္း​ထဲ​သို႕ ​ထြက္​၍ ​လာ​၏။ ​ဧ ည့္​ခန္း​ထဲ​ရွိ ​တိုင္​ကပ္​နာ​ရီ​ကို ​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ့ ​မ​နက္( ၉ ) ​နာ​ရီ​ေက်ာ္​ေပ​ၿပီ၊။ ​ခင္​မြန္​သည္ ​အ ိမ္​ေရွ႕ ​တံ​ခါး​ကို ​ေသာ့​ခတ္​ကာ ​ပိတ္​လိုက္​၏။ ​တင္​တင္​ႏွင့္ ​အ စ္​ကို​ထံ​တြင္ ​ေသာ့​ပို ​တစ္​ေခ်ာင္း​စီ ​ရွိ​သ​ျဖ​င့္ ​ပူ​ရန္​မ​လို​ေပ။ ​အ ​ေမ​က​လဲ ​သူ႕​တူ​မ​မ်ား​အ ိမ္​မွာ ​ငါး​ရက္​ေလာက္ ​ၾကာ​မည္​ျဖစ္​၏။ ​အ ိမ္​ေရွ႕​တံ​ခါး​ကို ​ပိတ္​ၿပီး​ေနာက္ ​ခင္​မြန္​သည္ ​ထြက္​၍ ​လာ​ေတာ့​၏။ ​လမ္း​မ​ေရာက္​ေတာ့ ​ဆိုက္​ကား​တစ္​စီး​ကို ​ေခၚ ​ကာ ​သူ​မ ​ဦး​တည္​ရာ ​အ ​ရပ္​သည္​ကား ​ရွယ္​လီ​မီး​သြင္​တို႕​အ ိမ္​သို႕​ပင္ ​ျဖစ္​၏။
​ည​က ​ရွယ္​လီ​မီး​သြင္​တို႕​အ ိမ္​တြင္ ​ဘု​ရား​ကိုး​ဆူ​ရွိ​၍ ​သြား​ခဲ့​ရာ ​သူ​မ ​မ​ေမ်ွာ္​လင့္​ေသာ ​သူ​တစ္​ေယာက္​ကို ​ေတြ​ဆုံ​ခဲ့​ရ​၏။ ​ထို​သူ​က​ေတာ့ ​အ ​ျခား​လူ ​မ​ဟုတ္​ေပ။ ​ခင္​မြန္ ​ေက်ာင္း​သူ​ဘ၀ ​က​ပင္ ​အ စ္​ကို​ဆန္း​ျမင့္​ႏွင့္ ​မ​ေတြ႔​မီ ​ေျခာက္​လ​ေလာက္​ထိ ​ခ်စ္​ႀကိဳက္​ခဲ့​ေသာ ​ေက်ာ္​ဦး ​ဆို​သူ​ပင္​ျဖစ္​သည္။ ​ေက်ာင္း​သူ​ဘ၀​က​ပင္ ​ခင္​မြန္​ႏွင့္ ​ေက်ာ္​ဦး​တို႕​သည္ ​ခ်စ္​သူ​ဘ၀ ​ေရာက္​ခဲ့​ၾက​ၿပီး ​သုံး​ႏွစ္​နီး​ပါး​မ်ွ ​ခ်စ္​ႀကိဳက္​ခဲ့​ၾက​၏။ ​ထို႕​ေနာက္​တြင္​ေတာ့ ​ေက်ာ္​ဦး​သည္ ​အ ​လုပ္​ဝင္​လုပ္​ၿပီး​ေနာက္ ​နယ္​သို႕​ေျပာင္း​သြား​ကာ ​ခင္​မြန္​ႏွင့္ ​အ ​ဆက္​အ ​သြယ္​ျပတ္​ခဲ့​ရ​၏။ ​ေနာက္​ေက်ာ္​ဦး​တစ္​ေယာက္ ​အ ိမ္​ေထာင္​က်​သြား​သ​လို​လို ​ဘာ​လို​လို​သာ ​ခင္​မြန္​ၾကား​လိုက္​ရ​၏။ ​ေက်ာ္​ဦး​ကို ​မ​ေတြ႔​ရ​ေတာ့။ ​ခင္​မြန္​ႏွင့္​လည္း ​အ ​ဆက္​အ ​သြယ္ ​ျပတ္​သြား​ခဲ့​ရ​၏။ ​ခင္​မြန္​သည္ ​ေက်ာ္​ဦး​ႏွင့္ ​အ ​ဆက္​အ ​သြယ္​ျပတ္​သြား​ၿပီး ​ေျခာက္​လ​ခန္႕​ၾကာ​မွ ​ဆန္း​ျမင့္​ႏွင့္ ​ဆံု​စည္း​ကာ ​ခင္​မင္​ခဲ့​ရ​ၿပီး ​ေနာက္​ေတာ့ ​ခ်စ္​သူ​ဘ၀​ကို​ေရာက္​ကာ ​အ ​ခု​ဆို​လ်ွင္ ​ခင္​မြန္​ႏွင့္ ​ဆန္း​ျမင့္​တို႕ ​အ ိမ္​ေထာင္​က်​သည္​မွာ ​ႏ်စ္​ႏွစ္​ခန္႕​ပင္ ​ရွိ​ခဲ့​ေလ​ၿပီ​ျဖစ္​၏။ ​အ ​ခု​ေတာ့ ​သုံး​ႏွစ္​ခန္႕ ​အ ​ဆက္​အ ​သြယ္​ျပတ္​ကာ ​ကြဲ​ကြာ​ခဲ့​ရ​သည့္ ​ေက်ာ္​ဦး​ကို ​ခင္​မြန္​သည္ ​ရွယ္​လီ​မ်ိဳး​သြင္​တို႕ ​ဘု​ရား​ကိုး​ဆူ​မွာ ​ဆုံ​ေတြ႔​ခဲ့​ရ​၏။ ​ေက်ာ္​ဦး​က​လည္း ​သူ​မ​ကို ​ျမင္​ျမင္​ခ်င္း ​မွတ္​မိ​သ​လို ​သူ​မ​က​လည္း ​ေက်ာ္​ဦး​ကို ​ျမင္​ျမင္​ခ်င္း ​မွတ္​မိ​၏။ ​ေက်ာ္​ဦး​ႏွင့္ ​ခင္​မြန္​တို႕ ​အ ​ေၾကာင္း​ကို​လည္း ​ရွယ္​လီ​မ်ိဳး​သြင္​က ​အ ​စ​မွ ​အ ​ဆုံး​တိုင္ ​သိ​ထား​သူ​ျဖစ္​၏။ ​ည​က ​ဧ ည့္​သည္​မ်ား​ၾကား​တြင္ ​ျဖစ္​ေန​၍ ​ေက်ာ္​ဦး​သည္ ​ခင္​မြန္​ကို ​စ​ကား​ေတြ ​အ ား​ရ​ေအ ာင္ ​မ​ေျပာ​လိုက္​ရ​ေပ။ ​ဒါ​ေၾကာင့္ ​ဒီ​ေန႕ ​ေန႕​လည္ ​ရွယ္​လီ​မ်ိဳး​သြင္​တို႕​အ ိမ္​သို႕
​လာ​ရန္ ​ခ်ိန္း​ဆို​လိုက္​၏။ ​သူ​ေရာ ​ခင္​မြန္​ပါ ​အ ိမ္​ေထာင္​သည္​ေတြ ​ျဖစ္​ေပ​မယ့္ ​ဒီ​အ ​ခြင့္​အ ​ေရး​ေလး​တစ္​ခု​ေတာ့ ​သူ႕​ကို​ေပး​သင့္​သည္​ဟု ​ခင္​မြန္​က ​ထင္​၏။ ​ခင္​မြန္​ကိုယ္​တိုင္​က​လည္း ​ေက်ာ္​ဦး​ႏွင့္ ​ေအ း​ေအ း​ေဆး​ေဆး ​စ​ကား​ေျပာ​လို​ေသး​သည္။ ​ထို႕​ေၾကာင့္​ပင္ ​ခင္​မြန္​သည္ ​ေက်ာ္​ဦး ​ခ်ိန္း​သည္​ကို ​လက္​ခံ​ကာ ​ယ​ခု
​ရွယ္​လီ​မ်ိဳး​သြင္​တို႕ ​အ ိမ္​သို႕ ​ထြက္​လာ​ခဲ့​ျခင္း​ျဖစ္​သည္။
​တင္​တင္​၏ ​အ ​လို​အ ​တိုင္း​လိုက္​ကာ ​စီ​စဥ္​ေဆာင္​ရြက္​ရန္ ​ေျပာ​ၿပီး​သည့္​ေနာက္​တြင္​ေတာ့ ​တင္​တင္​သည္ ​ဆန္း​ျမင့္​၏ ​လက္​ဖ်ား​ကို ​သူ​မ​၏ ​လက္​ဖ​ဝါး​ေလး​ျဖင့္ ​ဆုပ္​ကာ
​႐ုပ္​ရွင္​ၾကည့္​ေန​၏။ ​ထို႕​နည္း​တူ ​ဆန္း​ျမင့္​သည္​လည္း ​႐ုပ္​ရွင္​ကား​ဆီ​သို႕ ​ၾကည့္​ေန​၏။ ​သို႕​ရာ​တြင္ ​သူ​တို႕​ႏွစ္​ေယာက္​၏ ​စိတ္​တြင္​ေတာ့ ​အ ​ေတြး​ကိုယ္​စီ ​ရွိ​ေန​ၾက​၏။
​ဆန္း​ျမင့္​ႏွင့္ ​အ ​မြန္​တို႕​ႏွစ္​ဦး ​အ ိမ္​ေထာင္​က်​ခဲ့​သည္​မွာ ​ႏွစ္​ႏွစ္​နီး​ပါး ​ရွိ​ခဲ့​ၿပီ​ျဖစ္​၏။
​သား​သ​မီး​လည္း ​မ​ထြန္း​ကား​ေသး​သ​ျဖင့္ ​ခ်စ္​၍ ​ေပ်ာ္​၍​ပင္ ​မ၀​ေသး​ပါ။
​အ ​မြန္​ႏွင့္ ​တင္​တင္​တို႕​သည္ ​မိ​ခင္​မု​ဆိုး​မ​ႀကီး​ႏွင့္​အ ​တူ ​ႀကိဳး​ႀကိဳး​ကုတ္​ကုတ္
​႐ိုး​႐ိုး​သား​သား ​ေန​ၾက​သူ​မ်ား​သာ​ျဖစ္​၏။ ​အ ​မြန္​မွာ ​ခပ္​ကုတ္​ကုတ္​ႏွင့္ ​ရွက္​တတ္​ေသာ္​လည္း ​တင္​တင္​က​ေတာ့ ​႐ိုး​႐ိုး​ႏွင့္ ​ပြင့္​ပြင့္​လင္း​လင္း ​ရွိ​ခဲ့​၏။ ​ခင္​မြန္( ​အ ​မြန္) ​ႏွင့္ ​ဆန္း​ျမင့္​တို႕ ​မ​ညား​မီ​က​ပင္ ​တင္​တင္​မွာ ​ဆန္း​ျမင့္​အ ား ​အ စ္​ကို ​အ စ္​ကို​ျဖင့္ ​အ ​လြန္​ပင္ ​ခင္​မင္​ရွာ​သည္။ ​ေတာင္း​စ​ရာ​ရွိ​လည္း ​ပြင့္​ပြင့္​လင္း​လင္း ​ေတာင္း​ယူ​၍ ​ေပး​စ​ရာ​ရွိ​ရင္​လည္း ​႐ို​႐ိုး​သား​သား​ပင္ ​လာ​၍ ​ေပး​တတ္​သည္။ ​ထို႕​ေၾကာင့္​ပင္​လ်ွင္ ​အ ​မြန္​အ ား ​ဆန္း​ျမင့္​သည္ ​တံ​ခ်ဴ​တို​တို​ျဖင့္ ​ခ်ဴ​စဥ္​က​ပင္ ​တင္​တင္​ကို​ပင္ ​မ​နဲ​ေခ်ာ့​ေမာ့ ​ကပ္​ရပ္​ကာ ​ဖူး​စာ​ေရး​နတ္ ​လုပ္​ခိုင္း​ခဲ့​ရ​ပါ​သည္။ ​အ ​မြန္​၏ ​အ ​ေမ​ႀကီး​ကား ​အ ​ေပါင္း​အ ​ေဖာ္​မ်ား​ႏွင့္ ​ေသာက္​စား​၍ ​တစ္​ခါ​တစ္​ရံ ​ေအ ာက္​ေျခ​လြတ္​တတ္​ေသာ ​ဆန္း​ျမင့္​ကို ​ထို​စဥ္​က​ပင္​လ်ွင္ ​ေအ ာ့​ႏွ​လုံး​နာ​ပုံ​ရ​၏။ ​သို႕​ေသာ္ ​သ​မီး​ႏွင့္ ​ညား​ၿပီး​ေသာ​အ ​ခါ​တြင္​ကား ​မ​ေခၚ ​ခ်င္​ရင္​ရ​ေသာ္​လည္း
​မ​ေတာ္​ခ်င္​၍ ​မ​ရ​ေသာ ​ခ်စ္​သား​မက္​ကို ​စူ​တစ္​ခါ ​ေဆာင့္​တစ္​လွည့္​ျဖင့္ ​စ​ခန္း​သြား​လ်က္​ရွိ​သည္။
​တင္​တင္​သည္ ​အ ​မြန္​ႏွင့္ ​ဆန္း​ျမင့္ ​ညား​ၿပီး​မွ ​ဆန္း​ျမင့္​အ ား ​ပို​၍ ​ခ်စ္​ခင္​ရွာ​ပါ​သည္။ ​ဆန္း​ျမင့္ ​အ ​ရက္​မူး​လာ​သည္​အ ​ခါ ​အ ​နား​သို႕ ​မ​ကပ္​ေသာ္​လည္း ​အ ​ရက္​မ​မူး​သည့္ ​အ ​ခါ​တြင္​ေတာ့ ​အ ​နား​သို႕​ကပ္​၍ ​အ စ္​ကို​ရင္း​တ​မ်ွ ​အ ​လို​ရွိ​သ​မ်ွ ​ပူ​ဆာ​ျခင္း၊ ​ညဥ့္​နက္​သန္း​ေခါင္ ​ဆန္း​ျမင့္ ​စာ​ေရး​ၿပီ​ဆို​လ်ွင္ ​ပက္​လက္​ကု​လား​ထိုင္ ​တစ္​လုံး​ႏွင့္​ထိုင္​ကာ
​စာ​ဖတ္​ေန​တတ္​ၿပီး ​ဆန္း​ျမင့္ ​လို​အ ပ္​သ​မ်ွ ​ကူ​ညီး​ေပး​ေန​တတ္​သည္။ ​တင္​တင္​ႏွင့္ ​အ ​မြန္​တို႕​မွာ ​အ ​ရပ္​အ ​ေမာင္း ​အ ​တိမ္း​မ​ယိမ္း​ျဖင့္ ​ႏွစ္​ေယာက္​စ​လုံး ​အ ​သား​ၿဖဴ​ၾက​ေသာ္​လည္း ​အ ​ႀကီး​ျဖစ္​သူ ​အ ​မြန္​က ​ႏွာ​တန္​ေပၚ ​ေပၚ ​မ်က္​လုံး​ေကာင္း​ေကာင္း​ျဖင့္ ​မ်က္​ႏွာ​ေပါက္​တြင္ ​တင္​တင္​ထက္ ​ထင္​ထင္​ရွား​ရွား ​သိ​သိ​သာ​သာ ​ေခ်ာ​ေမာ​ေျပ​ျပစ္​သည္။
​တင္​တင္​မွာ ​ႏွာ​တံ​ေပၚ ​ေသာ္​လည္း ​မ်က္​လုံး​ႏွင့္ ​ပါး​စပ္​မွာ ​သူ႕​အ စ္​မ ​အ ​မြန္​ကို ​မ​မီ​ေခ်။ ​သို႕​ေသာ္ ​တင္​တင္​၏ ​ကိုယ္​လုံး​က​ေတာ့ ​အ ​မြန္​၏ ​ကိုယ္​လုံး​ထက္ ​ပို​၍ ​ေတာင့္​ေျဖာင့္​ကာ ​လွ​၏။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​ညီ​အ စ္​မ​ႏွစ္​ေယာက္​လုံး​ကို ​ထိ​ေတြ​ဖူး​ၿပီ​ျဖစ္​ေသာ ​ဆန္း​ျမင့္​သည္ ​တင္​တင္​၏ ​အ ​ထိ​အ ​ေတြ႔ ​သည္ ​ပို​၍ ​မိန္း​ေမာ​ဖြယ္​ျဖစ္​သည္​ကို ​တပ္​မက္​ေမာ​မိ​ေန​ေတာ့​၏။
‘ ‘ ​ေဟာ ​အ ​မြန္​ေတာင္ ​ေရာက္​လာ​ၿပီ . . ​လာ ​လာ’ ’
​အ ိမ္​ေရွ႕​တြင္​ပင္ ​ရွိ​ေန​ေသာ ​ရွယ္​လီ​မ်ိဳး​သြင္​က ​ခင္​မြန္​ကို ​ထြက္​၍ ​ေခၚ ​သည္။ ‘ ‘ ​ကို​ေက်ာ္​ဦး​ေရာ ​ေရာက္​ၿပီ​လား’ ’
‘ ‘ ​ေစာ​ေစာ​ထဲ​က ​ေရာက္​ေန​တာ၊ ​ကဲ ​မယ္​မင္း​ႀကီး​မ ​အ ​ေပၚ ​ထပ္​ကို​သာ ​တက္​သြား​ေတာ့၊ ​ေအ ာက္​ထပ္​မွာ​ဆို​ရင္ ​ဧ ည့္​သည္​ေတြ ​အ ​ဝင္​အ ​ထြက္​နဲ႕ ​ေအ း​ေအ း​ေဆး​ေဆး ​စ​ကား​ေျပာ​ရ​မွာ ​မ​ဟုတ္​လို႕ ​ငါ​စီ​စဥ္​ထား​တာ ​အ ​ေပၚ ​ထပ္​ဧ ည့္​ခန္း​မွာ ​ေက်ာ္​ဦး ​ေစာင့္​ေန​တယ္’ ’
​ရွယ္​လီ​မ်ိဳး​သြင္​တို႕​မွာ ​ခ်မ္း​သာ​သူ​မ်ား​ျဖစ္​ၿပီး ​အ ိမ္​မွာ​လည္း ​ႏွစ္​ထပ္​တိုက္​ႀကီး ​ျဖစ္​၏။ ​ခင္​မြန္​လည္း ​အ ​ေပပ္​သို႕ ​ေလွ​ခါး​မွ ​တက္​ခဲ့​ေတာ့​ရာ ​အ ​ေပၚ ​ထပ္​ဧ ည့္​ခန္း​ထဲ​ရွိ ​ဆို​ဖာ​ထိုင္​ခံု​ႀကီး​ေပၚ ​တြင္ ​ထိုင္​ေန​ေသာ ​ေက်ာ္​ဦး​က ​ခင္​မြန္​ကို ​လွည့္​ၾကည့္​ကာ ​ခင္​မြန္​ရွိ​ရာ​သို႕ ​ေလ်ွာက္​၍ ​လာ​၏။ ‘ ‘ ​ကိုယ္​က ​လာ​မွ​လာ​ပါ့​မ​လား​လို႕ ​စိတ္​ပူ​ေန​တာ’ ’
​ခင္​မြန္​က ​ေက်ာ္​ဦး​ကို ​ဘာ​မွ ​ျပန္​မ​ေျပာ​မိ၊ ​ၿပံဳး​၍​သာ ​ျပ​လိုက္​၏။ ‘ ‘ ​ခင္​မြန္​က ​အ ​ရင္​က​ထက္​ေတာင္ ​လွ​လာ​ေသး​တယ္’ ’
​ေျပာ​ရင္း​က ​ေက်ာ္​ဦး​သည္ ​ခင္​မြန္​၏ ​လက္​ေလး​တစ္​ဖက္​ကို ​ဆြဲ​ကာ ​ေစာ​ေစာ​က ​သူ​ထိုင္​ခဲ့​ေသာ ​ဆို​ဖာ​ထိုင္​ခံု​ႀကီး​ဆီ​သို႕ ​ေခၚ ​၍​သြား​၏။ ​ခင္​မြန္​က​လဲ ​ဘာ​မ်ွ​မ​ေျပာ​ဘဲ ​သူ​မ ​ေခါင္း​ေလး​ငုံ႕​ကာ ​လိုက္​ပါ​သြား​၏။ ​သူ​မ​၏ ​လက္​က​ေလး​မွာ ​ေက်ာ္​ဦး​၏ ​လက္​ထဲ​တြင္ ​မ​႐ုန္း​သာ၊
​အ ​ကိုင္​ခံ​ထား​ရ​၍ ​ခင္​မြန္ ​ရင္​ထဲ​တြင္ ​ဟို​တုန္း​က​လို​ပင္ ​ေႏြး​ေန​သည္။
​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​ဆို​ဖာ​ႀကီး​ေပၚ ​သို႕ ​ထိုင္​မိ​ၾက​လ်ွင္ ​ခင္​မြန္​က​ပင္ ​စ​ကား​စ​၍ ​ဆို​လာ​၏။
‘ ‘ ​ကဲ ​ေျပာ​ပါ​ဦး ​အ ​မြန္​ကို ​ဘာ​ေတြ​ေျပာ​ခ်င္​လို႕ ​ခု​လို ​ေခၚ ​ေတြ႔​ရ​တာ​လဲ’ ’ ‘ ‘ ​ဟို​တုန္း​က ​ခင္​မြန္​အ ​ေပၚ ​မွာ ​ကိုယ္ ​ရက္​စက္​သ​လို ​ျဖစ္​သြား​ခဲ့​ရ​တာ​ေတြ​ကို ​ခင္​မြန္ ​နား​လည္​ေအ ာင္ ​ရွင္း​ျပ​ခ်င္​လို႕​ပါ’ ’
‘ ‘ ​ေတာ္​ပါ​ေတာ့ ​အ ​ကို​ရယ္ ​ခု​ခ်ိန္​မွာ ​ဒါ​ေတြ​ေျပာ​ေန​လို႕ ​ဘာ​ထူး​ေတာ့​မွာ​မို႕​လို႕​လဲ၊ ​အ ​ကို​လဲ ​အ ိမ္​ေထာင္​နဲ႕ ​အ ​မြန္​လဲ ​အ ိမ္​ေထာင္​ေတြ ​က်​ေန​ၾက​ၿပီ​ပဲ​ဟာ’ ’
‘ ‘ ​အ ိမ္​ေထာင္​က်​တာ​ေတာ့ ​ဟုတ္​ပါ​တယ္ ​ခင္​မြန္​ရာ ​ကိုယ့္​စိတ္​က ​ခု​ထိ ​ခင္​မြန္​ဆီ​မွာ​ပဲ ​ရွိ​ေန​တာ၊
​ကိုယ္​ေလ​ခင္​မြန္​ကို ​တစ္​ေန႕​မွ ​ေမ့​လို႕ ​မ​ရ​ခဲ့​ပါ​ဘူး ​ခင္​မြန္​ရယ္’ ’
​ေစာ​ေစာ​ထဲ​က ​ကိုင္​ထား​ေသာ ​ခင္​မြန္​၏ ​လက္​ေလး​ကို ​ညွစ္​သည့္​အ ​ျပင္ ​က်န္​လက္​တစ္​ဖက္​က​လည္း ​ခင္​မြန္​၏ ​လက္​ဖ​ဝါး​ေလး​ကို ​ပြတ္​ေပး​ေန​၏။ ​ၿပီး​ေတာ့ ​သူ​တို႕​ႏွစ္​ေယာက္​သည္ ​ေပါင္​လုံး​ျခင္း​ထိ​ကာ​လည္း ​ထိုင္​မိ​ရက္​သား ​ျဖစ္​ေန​၏။ ​ခင္​မြန္​၏ ​စိတ္​ထဲ​တြင္ ​တ​မ်ိဳး​တ​မည္ ​ခံ​စား​ေန​ရ​ေလ​သည္။
‘ ‘ ​ခင္​မြန္​ေရာ ​ကိုယ့္​ကို ​သ​တိ​ရ​မ​ေန​ဘူး​လား​ဟင္’ ’ ‘ ‘ ​အ င္း ​ရ​တဲ့​အ ​ခါ​ေတာ့ ​ရ​ပါ​တယ္ . . . ’ ’
​ေကာင္း​ေအ ာင္​ေျပာ​လိုက္​ရ​ေပ​မဲ့​လည္း ​အ ​မွန္​တြင္ ​ငယ္​က​အ ​ခ်စ္ ​အ ​ႏွစ္​တစ္​ရာ ​ဆို​တာ​မ်ိဳး​လို ​ခင္​မြန္​သည္ ​ေက်ာ္​ဦး​ကို ​ေမ့​၍ ​မ​ရ​ႏိုင္​ခဲ့​ပါ။ ​ထာ၀​စဥ္​လည္း ​တမ္း​တ​ေန​ရ။
‘ ‘ ​အ ​မြန္ . . . ’ ’
‘ ‘ ​ရွင္’ ’
‘ ‘ ​ကိုယ္​ေလ ​အ ​မြန္​ကို ​ခု​ထိ ​ခ်စ္​ေန​တုန္း​ပဲ ​သိ​လား . . ’ ’
​ေျပာ​ေျပာ​ဆို​ဆို ​လက္​ျမန္​ေျခ​ျမန္​ျဖင့္ ​ေက်ာ္​ဦး​က ​ခင္​မြန္​၏ ​ကိုယ္​လုံး​ေလး​ကို ​ဖက္​လိုက္​ကာ
​သူ​မ​၏ ​ပါး​ျပင္​ေလး​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​ရြ​တွ္​က​နဲ ​ရြ​တွ္​က​နဲ ​နမ္း​လိုက္​ေလ​ေတာ့​၏။ ‘ ‘ ​အ ို . . ​အ ​ကို . . ​မ​ေတာ္ . . . . ’ ’ .
​ခင္​မြန္​၏ ​စ​ကား​သည္​ပင္ ​မ​ဆုံး​လိုက္​ရ​ေခ်။ ​ေက်ာ္​ဦး ​ႏွဳတ္​ခမ္း​အ ​စုံ​က ​ခင္​မြန္​၏ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​မ်ား​ေပၚ ​သို႕ ​ဖိ​ကပ္​ခါ ​စုပ္​နမ္း​လိုက္​ေတာ့​ရာ ​ရင္​ေလး​ေကာ့​၍ ​ေျမာက္​တက္​သြား​ရင္း ​ခင္​မြန္ ​တင္​ပါး​တစ္​ဖက္​သည္​လည္း ​ဆို​ဖါ​ေပၚ ​မွ ​ၾကြ​တက္​သြား​ရ​ေတာ့​ရာ ​ေက်ာ္​ဦး​၏ ​လက္​သည္ ​ဆို​ဖါ​ေပၚ ​မွ ​ၾကြ​၍ ​တက္​သြား​ရ​ေသာ ​ခင္​မြန္​၏ ​ဖင္​သား​ႀကီး​ကို ​ကိုင္​လ်က္​သား​ျဖစ္​ကာ ​ဆုပ္​နယ္​ဖ်စ္​ညွစ္​ေပး​ေန​ေတာ့​၏။ ​တစ္​ကိုယ္​လုံး ​ဖိန္​ရွိန္း​၍ ​တက္​လာ​ရ​ေသာ ​ခင္​မြန္​သည္​လည္း ​သူ​မ​၏ ​လက္​ေလး​ႏွစ္​ဖက္​ျဖင့္
​ေက်ာ္​ဦး​၏ ​လက္​ေမာင္း​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​ဆုပ္​ကိုင္​ကာ ​သူ​မ​က​လဲ ​အ ား​က်​မ​ခံ ​ဆို​သ​လို​ပင္ ​သူ​မ​၏ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​မ်ား​ႏွင့္ ​ေက်ာ္​ဦး ​ႏွဳတ္​ခမ္း​မ်ား​ကို ​ျပန္​လွန္​ကာ ​စုပ္​နမ္း​ေပး​ေန​မိ​ေတာ့​သည္။ ​အ ​စ​ရွိ ​ေနာက္​ေနာင္ ​ဆို​တာ​မ်ိဳး​လို ​ခ်စ္​သူ​သက္​တမ္း ​သုံး​ႏွစ္​ၾကာ​ျမင့္​ခဲ့​ၾက​စဥ္​က ​သူ​တို႕
​ႏွစ္​ဦး​သည္ ​ထိ​ေတြ႔​ခဲ့​ၾက ​လြန္​ၾကဴး​ခဲ့​ၾက​ျခင္း ​ရွိ​ခဲ့​၍​လည္း ​ယ​ခု​အ ​ခါ​တြင္
​ႏွစ္​ေယာက္​သား​မွာ ​တစ္​ဦး​ကို ​တစ္​ဦး ​စိမ္း​မ​ေန​ၾက​ေတာ့​ပဲ ​ယဥ္​ပါး​လ်က္​သာ ​ရွိ​ၾက​ရ​ေတာ့​၏။ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ျခင္း ​ဂ​ေဟ​ဆက္​ကာ ​စုပ္​နမ္း​ရင္း ​ခင္​မြန္​၏
​ဖင္​သား​ႀကီး​တစ္​ဖက္​ေအ ာက္​ဖက္​တြင္ ​ေရာက္​ကာ ​သူ​မ​၏ ​ဖင္​သား​ႀကီး​မ်ား​ကို ​ဆုပ္​နယ္​ဖ်စ္​ညွစ္​ေပး ​လ်ွက္​ရွိ​ေသာ ​ေက်ာ္​ဦး​၏ ​လက္​ဖ်ား​ေလး​မ်ား​သည္ ​လႈပ္​လႈပ္​ရြ​ရြ​ျဖင့္ ​ခင္​မြန္​၏
​ေစာက္​ပတ္​ႏွဳတ္​ခမ္း​သား​ေလး​မ်ား​ကို ​ထ​မီ​ေပၚ ​မွ​ပင္ ​ထိ​ေတြ႔​လ်ွက္​ရွိ​ရာ ​ခင္​မြန္​ခ​မ်ာ ​မ​႐ိုး​မ​ရြ​ျဖစ္​၍
​လာ​ခဲ့​ၿပီး ​သူ​မ​၏ ​ကိုယ္​လုံး​ေလး​ကို ​ကို​ေက်ာ္​ဦး​ဖက္​သို႕ ​ယိုင္​ကာ ​သူ​မ ​ဖင္​သား​ႀကီး​မ်ား​မွာ ​ပို​၍​ပင္ ​ဆို​ဖာ​ေပၚ ​မွ ​ၾကြ​၍​တက္​လာ​ရ​ေတာ့​၏။
​တ​ေျဖး​ေျဖး ​ရ​မက္​ရွိန္​မ်ား ​တက္​လာ​ရ​ၿပီ​ျဖစ္​ေသာ ​ေက်ာ္​ဦး​က​လည္း ​ခင္​မြန္​၏ ​ဖင္​သား​ႀကီး​ကို ​ဆုပ္​နယ္​ေပး​ေန​ေသာ ​သူ​၏ ​လက္​တစ္​ဖက္​ကို ​ေျပာင္​က်​က်​ပင္ ​ခင္​မြန္​၏ ​ေပါင္​ႏွစ္​လုံး​ၾကား​ထဲ ​ထိုး​ထည့္​ကာ ​ခင္​မြန္​၏ ​ေစာက္​ဖုတ္​ကို ​သူ​မ ​ဝတ္​ထား​ေသာ ​ထ​မီ​ေလး​ေပၚ ​မွ​ပင္ ​ဆုပ္​လိုက္ ​နယ္​လိုက္ ​ပြတ္​လိုက္ ​သပ္​လိုက္​ျဖင့္ ​လုပ္​ေပး​ေန​ေတာ့​ရာ ​ခင္​မြန္ ​ဖင္​သား​ႀကီး​မွာ​လည္း ​ဆို​ဖာ​ေပို႕ ​ျပန္​၍ ​က်​သြား​ၿပီး ​သူ​မ ​ေပါင္​ႏွစ္​လုံး​မွာ ​ကား​ဟ​၍ ​လာ​ရ​ေတာ့။ ​ကာ​လ​ၾကာ​ေအ ာင္ ​ေ၀း​ကြာ​ခဲ့​ရ​ေသာ ​ခ်စ္​သူ ​ႏွစ္​ဦး ​အ ​နမ္း​က​ေတာ့ ​ရွည္​ၾကာ​လြန္း​လွ​ေတာ့​၏။
ျပီးပါျပီ...။   ။