အန္တီသိန္း

အန္တီသိန္း သည္ ဤရပ္ကြက္မွာေတာ့ အမ်ားက ေလးစားျခင္းခံရသည့္ အမိ်ဳးသမီးႀကီးျဖစ္၏။ဥပုဒ္သီလ ျမဲသည္။ အလွဴအတန္းရက္ေရာသည္။ေယာက္်ားေသျပီးေပမဲ႕ ေနာက္ထပ္မရွာေတာ့။ေဘာ္ဒီက ေတာင့္တင္းဆဲ လွပဆဲ။ ဒါေပမဲ႔ အိေျႏၵႀကီးတခြဲသားနဲ႔မို ့ဘသူမွ မစရဲ။အန္တီသိန္းအိမ္ ကို တံခါးမရွိ ဓားမရွိ ဝင္ ထြက္ခြင့္ရတာက ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားေမာင္ေမာင္။သူက ေတာ့ အန္တီသိန္း အ ေဖ ငယ္ငယ္ကပံုနဲ႔ တ ေထရာထဲ တူသည္ လို႔ အန္တီသိန္းေျပာဖူးသည္။

သည္ေန ့ေမာင္ေမာင္ အန္တီသိန္း အိမ္ေရာက္ေတာ့ တိတ္ဆိတ္ ေန၏။ ေမာင္ေမာင္ လည္းပ်င္းပ်င္းရွိလို ့ ဗီဒီယို ျကည့္ဘို ့ျပင္ သည္။အ ေခြက တ ေခြထဲ ရွိ၏။ဒါေပမဲ႔ သူျကိုက္ေသာ အ ေမရိကန္စစ္ကားမို ့စ ထိုးသည္။ဟိုက္ !!ဘာေတြလဲဟ ။ဂ်ပန္ ဟတ္ကားပါလား။ေမာင္ေမာင္ စက္ကိုကပ်ာကယာပိတ္ျပီးမွၾကည့္ခ်င္ တာနဲ ႔ အသံတိတ္ ျပန္ျကည့္သည္။မိုက္တယ္။ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေစာ္ျကီးတ ေဗြ ကို ေကာင္ တေကာင္ က ႏြားနိဳ႕ခြက္ထဲ အိပ္ေဆးခတ္။ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ ဝင္ အုပ္တဲ႕ဇာတ္လမ္း။ဟတ္ကားဆိုေတာ့ မရိုးမရြႀကီး။ေစာ္ႀကီး နိဳ႕အံု လွလွ ထြားထြားကို ငတိက စို ့တာကိုဘဲ စိတ္ထ ေအာင္ ရိုက္ျပသည္။တနာရီေက်ာ္ျကာ ျကည့္ျပီးေတာ့ ေမာင္ေမာင္ေပါင္ျကားရႊဲေနသည္။

ေနာက္ စ ေန။ေမာင္ေမာင္ အဂၤလိပ္စာ အုပ္ေလးဆြဲ၍အန္တီသိန္း အိမ္သို ့လာသည္။အန္တီသိန္း အခန္းသန္ ့ရွင္းေရးလုပ္ျပီး ေရခ်ိဳးဘို႕ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္ သြားတာေတြ႕ရသည္။ေမာင္ေမာင္ စာျကည့္ေနေပမဲ႕ စိတ္သိပ္မပါ။မ ေန ့က ဟတ္ကားကို သတိရ ေနသည္။ဟတ္ကားထဲက ေစာ္ျကီးေတာင့္ သလိုအန္တီသိန္း လည္းေတာင့္တာ ဆြဲေဆာင္ မႈရွိတာကို ေတြးမိျပန္သည္။အန္တီသိန္း ေရ ေ်ိဳးခန္းက ထြက္လာေတာ့စာဖတ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနလိုက္သည္။”ေအာ္ ေမ့ေနလိုက္တာ ႏြားနိဳ႕စစ္စစ္ ရွိတယ္။ေသာက္ဦး ” ဟု အန္တီသိန္းက တဖန္ခြက္ လာခ်သည္။ လံုခ်ည္ ရင္ လ်ားႏွင့္။ငံု ့အခ် အန္တီသိန္း ရင္ သားေတြဆီ ျကည့္မိသည္။ ဝင္းဝါ ဖြံ႕ထြား၏။ ခုန္ထြက္ခ်င္ေနတဲ႔အတိုင္းဘဲ။အန္တီသိန္းကေမာတယ္ေဟ့။ ေဆးေသာက္ျပီး ခန မွိန္းဦးမယ္ဆိုျပီး အိပ္ခန္းထဲ ဝင္ သြားသည္။

ဘယ္လိုျဖစ္ပါလိမ့္။မ ေန ့က ဟတ္ကားျကည့္မိတာ မွားၿပီ ထင္သည္။ ေမာင္ေမာင္ စိတ္ေတြ စြတ္ထ လာ၏။မ ေယာင္ မလည္နဲ႔ အိမ္သာဘက္ ထ လာသည္။ အိမ္သာ မ ေရာက္ခင္ ေဘးကအန္တီသိန္း အိပ္ခန္းထဲ လွမ္းျကည့္မိသည္။ျခင္ေထာင္ ပါးပါးေလးထဲက ေန အန္တီသိန္းကိုျမင္ ရသည္။ လုံခ်ည္က ေပါင္ ရင္းအထိ လန္ေနသလို ျဖဴေဖြး တင္းကားေနတဲ႔ နိဳ႕ႀကီးေတြကိုလည္း တဝက္တပ်က္ ျမင္ ရ၏။သူ စိတ္မ ထိမ္းနိဳင္ ေတာ့။ျခင္ေထာင္ ထဲ အသာဝင္ျပီး အန္တီသိန္းေပါင္ရင္းကို ဖြဖြ ပြတ္သည္။ မလႈပ္ ။အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲ။နိဳ႕သီးေလးကို အသာငံု စို ့သည္။နိဳ႕အံုျကီးကို နည္းနည္း ဆုပ္ကိုင္ သည္။ဘာမွ သိပံုမရ။

မထူးေတာ့ပါဘူးကြာ လို ့ေတြးျပီးသူ ပုဆိုးခြ်တ္ကာa မာေတာင့္ေန ေသာ လီးကိုအန္တီသိန္း ေပါင္ျကားထဲ ေနာက္ က ေနထိုးသြင္းလိုက္သည္။အင့္ကနဲ ေယာင္ ရမ္း ညည္းျပီး အ ေပၚကေပါင္ တံျကီး အထက္ ေကြးသြားသည္။နိပ္ဟ။ ပို လုပ္ခ်င္းေကာင္းသြားတာေပါ့။မို့ေဖာင္းေသာ အန္တီသိန္း ခံုက ေလးေပၚလာသည္။သူ စိတ္ကို မထိမ္းခ်င္ေတာ့။နိဳးမွာစိုးလို ့ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သြင္းထုတ္ ေနရာကစိတ္ ရွိသ ေလာက္ အားထည့္လုပ္သည္။တႁပြတ္ႁပြတ္ အသံေတြ လႊမ္းသြား၏။နိဳ႕ႀကီးေတြလည္း အသားကုန္ ညွစ္ ကိုင္ သည္။ေကာင္းမွ ေကာင္း အန္တီရယ္။ႏြားသိုးျကိဳးျပတ္ ေဆာင့္သြင္း လုပ္ ရင္းျပီးခ်င္ လာသည္။ေဆာင့္တာ ပို သြက္ ပိုျမန္လာသည္။

အဲသည္က်မွ ေဒၚေရႊ အန္တီသိန္းက ဖ်တ္ကနဲမ်က္လံုးပြင့္လာျပီး”ဟဲ႔ ဖိုးသား မွားကုန္မယ္။ မလုပ္နဲ႕။ဆင္း ၊ ဆင္း ။ “လို ့တိုးတိုးေျပာသည္။ဘယ္ ရ ေတာ့မလဲ။င ေမာင္ အသားကုန္ လုပ္သည္။ အ ေမ အရြယ္ေလာက္ ေကာင္ မျကီး လူးခါသြားသည္။ င ေမာင္ ျပီးသြားျပီး အန္တီသိန္းအ ေပၚေမွာက္ ရင္း အ ေမာေျဖ ေန စဥ္ေစာ္ျကီးက တရႈပ္ ရႈပ္ငိုရင္းအ ေမ ေျပာတာ မွန္တယ္။ ေယာက္်ားဆိုပုခက္ထဲက က ေလးေတာင္ မယံုရဘူးတဲ႕။ခုေတာ့ မင္းကို အန္တီယံုမိတာ မွားျပီ တဲ႔။

သို ့ေသာ္ေနာက္ ေက်ာင္းပိတ္ ရက္တိုင္းလည္းင ေမာင့္ကို အန္တီသိန္း ဆက္ေပးတာပါဘဲ…ၿပီးး