“နာ … နာေလးေဆာင့္ .. ေဆာင့္ … အင္း … ဟုတ္ၿပီ.. အေမ့ .. ရးီွ.. ကြ်တ္ … ကြ်တ္ .. ဟုတ္ၿပီ .. “
“အင့္ … အား … ဟင္း … အင္း .. ေမာင္ေလး … မမ.. မမေတာ့ .. မငး္ … မငး္ လီးႀကီးကို စြဲ .. စြဲသြားၿပီကြာ.. အင့္ .. ဟုတ္ၿပီ … အင့္ … “
ရမၼက္ေသြးေတြ ယွက္ျဖာေနေသာ မတင္ရီ မ်က္ႏွာႀကီးမွာ အလြန္ စြဲမက္ႏွစ္သက္စရာ ေကာင္းလွသည္။ ကာမရာဂျပင္းထန္လွေသာ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္၍ ဂ်စ္တူးစိတ္ေတြ ပ၍ုိ ပ၍ုိ ျပင္းထန္ တက္ၾကြလာသည္။ သည္ေတာ့ မာန္ဖီေနေသာ က်ားရိုင္းတစ္ေကာင္ပမာ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ေၾကာက္ခမန္းလလိ ျပင္းထန္လာသည္။ အခ်က္တစ္ရာခန္႔ ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါ မတင္ရီ တစ္ကိုယ္လံုး ႀကိဳးႏွင့္ အတုတ္ခံလိုက္ရသလို တင္းကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ သူမ လက္ႏွစ္ဖက္က ဂ်စ္တူး လက္ႏွစ္ဖက္ကို တင္းေနေအာင္ ကုတ္ဖက္ထား၏။ သူမတစ္ကိုယ္လံုး ေလဟာျပင္ထဲ ေျမာက္တတ္သြားသလို ျဖစ္ကာ ဟင့္ကနဲ ဟင့္ကနဲ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါသြားၿပီး ေစာက္ေရမ်ားကို တပ်စ္ပ်စ္ ဒလေဟာ ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္။
ေစာက္ဖုတ္အတြင္း ၾကြက္သားေတြက အားႏွင့္ ညွစ္ထည့္လိုက္ေသာအခါ ထိုညွစ္လိုက္ေသာ အခိုက္ႏွင့္ လီးကို ႏႈတ္လို္က္ေသာအခိုက္မာွ တိုက္ဆိုင္သြားသည္။ ဒစ္ဆံႀကီးတစ္ခုလံုး က်ဥ္ကနဲ ဆိမ့္တက္သြားၿပီး လီးေခ်ာင္းတစ္ခုလံုး ၾကြလာသည္။ အားႏွင့္ ျပန္ေဆာင့္အထည့္တြင္ ဂ်စ္တူးတစ္ကုိယ္လံုး ဓါတ္လိုက္သလို တုန္ခါသြားၿပီး လေရပူေတြ ပန္းထုတ္ကုန္၏။ ထိုအခိုက္သည္ ကာမသုခ အျပည့္အ၀ ရရွိေသာ အခုိက္ျဖစ္၍ အလြန္ထူးျခားေသာ ကာမအရသာႀကီးကို အေကာင္းဆံုး ခံစားလိုက္ရပါေတာ့သည္။
ဂ်စ္တူး တစ္ကိုယ္လံုး မတင္ရီ ကိုယ္ေပၚ ေမွာက္က်သြားသည္။ မတင္ရီ၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာလည္း တြေဲ လာင္းႀကီး က်သြားသည္။ သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ေဘးသို႔ ဗရမ္းဗတာႀကီး ပစ္က်သြားေတာ့သည္။ ဂ်စ္တူးက သူ႔လီးတန္ႀကီးကို မတင္ရီ ေစာက္ေခါင္းထဲ သြင္းျမဳပ္ရင္း မွိန္းေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသားေတြက ဒုတ္ကနဲ ဒုတ္ကနဲ လႈပ္ေနသည္ကို သူ႔လီးတန္ႀကီးက တဆင့္ သိေနရသည္။ သူဖတ္ဖူးထားေသာ စာအုပ္ေတြထဲက အတိုင္းဆိုလွ်င္ မိန္းမေတြ ဆႏၵျုပည့္၀၍ ၿပီးဆံုးလွ်င္ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ေထ့ ရွိေသာ သဘာ၀ လကၡဏာဟု နားလည္လိုက္သည္။ သူတိ္ု႔ႏွစ္ေယာက္ လိုးေနၾကသည္မွာ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ရွိခ့ၿဲပီ။
ဂ်စ္တူးက ေတာင္ဘက္အ၀င္ေပါက္ထိပ္တြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ နံရံကပ္ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ရာ ၂နာရီ ၄၅မိနစ္ ရၿိွပ။ီ အင္တိုက္အားတိုက္ လိုးလိုက္ရသျဖင့္ လူလည္း အေတာ္ပင္ပန္းသြား၏။ မတင္ရီဆိုလွ်င္ ယခုအခ်ိန္ထိ မ်က္လံုးစံုမွိတ္၍ မွိန္းေနဆဲ ျဖစ္သည္။ တစ္ခါမွ မေတြ႔ႀကံဳ မခံစားဖူးေသာ ကာမအရသာႀကီးကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စိတ္ရွိလက္ရွိ ခံစားလုိက္ရသျဖင့္ ဂ်စ္တူးမွာ အလြန္ေက်နပ္ေနသည္။ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္သည့္တိုင္ က်န္းမာသန္စြမ္း ေသြးအားေတြ ျပည့္လွ်မ္းေနသည့္အရြယ္မို႔ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းရွိ လီးတန္ႀကီးမွာ မာန္ၾကြေထာင္ထလာျပန္၏။
ေႏးြ ေထြးႏူးညံ့ေသာ ေစာက္ဖုတ္ အေငြ႔ဓါတ္ကလည္း တစ္ဖန္ ႏိုးၾကြလာေစရန္ အားေပးအားေျမွာက္ ေထာက္ပံ့လွ်က္ ရွိသည္။ ဂ်စ္တူးက ကိုယ္ကို အနည္းငယ္မတ္၍ လက္ႏွစ္ဖက္ေထာက္ကာ မတင္ရီ မ်က္ႏွာကို အုပ္မိုး၍ ၾကည့္လိုက္သည္။
၃၅-ႏွစ္အရြယ္ အအိုပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မတင္ရီ မ်က္ႏွာက စြဲမက္ဖြယ္ ေကာင္းလွ၏။ မ်က္ႏွာက် အခ်ဳိးအစား လွပၿပီး အဖ်ားလံုးေသာ ႏွာတံ၊ ညိဳ ႔အားေကာင္းလွသာ မ်က္၀န္း၊ ေဆးမဆိုးဘဲ ေသြးေရာင္ လႊမ္းေနသာ စိုေျပနီေထြးေသာ ႏႈတ္ခမ္း၊ ထိုပင္ကိုယ္ရွိၿပီး မ်က္ႏွာလွလွေပၚတြင္ ကာမရာဂ အေရာင္အေသြးေတြ ခ်ယ္မႈန္းလုိက္ေသာအခါ ပို၍ တပ္မက္ႏွစ္သက္စရာ ျဖစ္သြားပါေတာ့သည္။ ကာမဆႏၵေတြ ျပည့္၀၍ အားရ ေက်နပ္ေနေသာ မ်က္ႏွာအမူအရာကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ ကိေလသာရာဂမီးေတြ တၿငီးၿငီး ေတာက္ေလာင္လာျပန္၏။ ကိေလသာ ရာဂစိတ္ေတြထေလ ေစာက္ေခါင္းထဲ ျမဳပ္၀င္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးက ၾကြသထက္ၾကြေလ ျဖစ္ေနသည္။
မ်က္စိအစံုမွိတ္၍ မွိန္းေနသည့္တိုင္ ေစာက္ေခါင္းထဲက ထူးျခားမႈ အေျခအေနကို မတင္ရီ အစအဆံုး သိေနပါသည္။ ဂ်စ္တူးက အားႏွင့္ညွစ္၍ လီးတန္ႀကီးကို (၃)(၄)ခါ ေလာက္ တင္းတင္းျပရာ မတင္ရီက ေမွးစင္းထားေသာ မ်က္လံုးအစံုကို အားယူဖြင့္ၾကည့္ရင္း –
“ဟြန္႔ .. လြန္လွပါလား မမ ခ်စ္လင္ေလးရယ္ “
ဤသို႔ မပငြ ့္တပြင့္ ဆို၏။
“ခ်စ္တာကိုး မမရဲ ႔ “
“အံမယ္ .. ဘာခ်စ္တာလဲ .. လီးနဲ႔ထိုးၿပီး လိုးတာကိုမ်ား ခ်စ္တယ္လို႔ ေခၚသတဲ့လား .. ဟင္း.. ဟင့္ “
မတင္ရီက ခပ္ေထ့ေထ့ ခပ္ေငါ့ေငါ့ ေျပာသည္။
“ဒါေပါ့ … မမရ .. မညားခင္ ရည္းစားစကားေျပာ .. လက္ကေလးကိုင္ .. ကိုယ္လံုးေလးဖက္ .. ပါးကေလးနမ္း .. ညားၿပီးေတာ့ လိုးၾကတာပဲ မဟုတ္လား .. တစ္ခ်ဳိ ႔ဆို ညားေတာင္ မညားေသးဘူး .. ဗိုက္ေပၚေနၿပီ .. အဲဒီေတာ့ .. ခ်စ္တယ္ဆိုတာ .. တကယ္ေတာ့ ဒါလုပ္ၾကခ်င္လို႔ မဟုတ္လား .. “
“အဟင္း… ဟင္း “
ဂ်စ္တူးက ပါးစပ္ႏွင့္ ေျပာရံုတင္မကဘဲ သူ႔လီးႀကီးႏွင့္ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန္႔ ေဆာင့္ျပသည္။
“ဖြတ္ .. ဖြတ္ .. ဖြတ္ .. ဖြစ္ .. ဖြတ္ .. ဖြတ္ “
“အင့္ … အား .. အင့္ .. အား … အင့္ … အင့္ .. “
“အို … အင္း … အို …. အို .. ေန .. ေနပါအံုးဟဲ့ …မမ ေျခေထာက္က တန္းလန္းႀကီး ျဖစ္ေနတယ္ .. မင္းေပါင္ႀကီးနဲ႔ ဖိထားေတာ့ နာလိုက္တာ .. ကြ်တ္ .. ကြ်တ္ .. ဆိုးကို ဆိုးလြန္းတယ္ .. မင္းလီးႀကီး ခဏႏႈတ္လိုက္အံုး .. တကယ္ထဲ .. “
“ဒီလူဆိုးေလး အခ်စ္ကို ခံခ်င္လို႔ မမ ဒီဘက္ ေရာက္လာတာ မဟုတ္လား … “
ဂ်စ္တူးက ထိုသို႔ေျပာရင္း သူ႔လီးႀကီးကို ဆြႏဲ ႈတ္လိုက္သည္။ လီးတန္ႀကီးက ေစာက္ဖုတ္ထဲက ကြ်တ္ထြက္လာၿပီး အထက္သို႔ မတ္၍ တဆတ္ဆတ္ေတာင္ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ကိန္းေအာင္းထားၿပီး မုိ႔လားမသိ လီးတန္ႀကီး တစ္၀ို္က္တြင္ ယွက္သမ္းေနေသာ ေသြးေၾကာႀကီးေတြမွာ ယခင္ကထက္ သိသိသာသာ ေဖာင္းၾကြေနသည္။ အေရျပားက ဒစ္တစ္ဆံုးထိ လန္ေနၿပီး ဒစ္ဆီဖူးႀကီးမွာ နီညိဳေရာင္သန္းၿပီး ေစာက္ေရတို႔ျဖင့္ စိုရကႊဲာ ၀င္းေျပာင္ တင္းကားေန၏။ ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ သူ႔လီးႀကီးကို ၾကည့္၍ အလြန္အားရ ေက်နပ္ေနသည္။ မတင္ရီလို တဏွာရာဂအားႀကီး ျပင္းထန္လွေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ယိုင္လဲသြားေအာင္ ၿဖိဳႏိုင္သည့္လီးျဖစ္၍ ေပါ့ေသးေသး မဟုတ္ေၾကာင္း ေတြးမိကာ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ၿပံဳးရိပ္သန္းသြားသည္။
“ေအာ္ .. မမေျခေထာက္ကို ခုတင္ေပၚ တင္ေပးအံုးေလး .. က်စ္ .. တကထဲ “
တကယ္ပင္ ႏြမ္းလ်ေနၿပီ ျဖစ္၍ မတင္ရီက စိတ္မရွည္စြာ ေျပာလိုက္သည္။
“ေအာ္ .. ေအာ္ … ေဆာရီး .. ေဆာရီး .. “
ဂ်စ္တူးက ခုတင္ေအာက္တြင္ တြေဲ လာင္းက်ေနေသာ မတင္ရီ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို မ, ၿပီး တင္ေပးလိုက္သည္။ မတင္ရီကလည္း ရွိသမွ် အားႏွင့္ သူ႔ကိုယ္ကို ေရွ ႔သို႔ေကာ့ထိုးလိုက္သည္။
ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးက သူ႔လီးဒဏ္ေၾကာင့္ ခပ္ဟဟေလး ျဖစ္ေနသည္။ ေစာက္ေရေတြကလည္း ဖင္ၾကားထိေအာင္ စီးက်ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္အကြေဲ ၾကာင္း ထိပ္ရွိ ေစာက္စိႀကီးမွာ အညိဳေရာင္သန္း၍ ေငါက္ေတာက္ႀကီး ျပဴးထြက္ေနသည္။
ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း ဂ်စ္တူးလီးတံႀကီးမွာ ပို၍ပို၍ တင္းေတာင့္ေတာင္ မတ္လာသည္။ ဂ်စ္တူးက ပက္လက္ျဖစ္ေနေသာ မတင္ရီကို တစ္ေစာင္းျဖစ္ေအာင္ ျပင္ေပးလိုက္သည္။
မတင္ရီတစ္ေယာက္ ဂ်စ္တူးကို မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ ထိုးၾကည့္ရံုမွအပ ဘာမွ မေျပာႏိုင္ေတာ့ပါ။ ေျပာလည္း မေျပာခ်င္။ ဒီမီးက သူမ ေမႊးခဲ့တဲ့ မီးမဟုတ္ပါလား။ ၿပီးေတာ့ ဒီမီးအေလာင္ခံခ်င္သူကလည္း သူမပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေမွာက္လိုေမွာက္၊ လွန္လိုလွန္၊ ဂ်စ္တူး ျပဳသမွ် အသာပင္ ၿငိမ္ခံေနလိုက္သည္။ တစ္ေစာင္းေကြးထားလိုက္ေသာအခါ ၀ိုက္ကားမို႔ေမာက္ေသာ တင္ဆံု၀ငး္၀င္းေဖြးေဖြးႀကီးက ခံုးခံုးႀကီး ၾကြတက္လာသည္။
ဂ်စ္တူးက သူဖတ္ဖူးထားသည့္ အျပာစာအုပ္ထဲကအတိုင္း ပုဇနြ ္တုတ္ေကြးလိုးနည္းျဖင့္ လိုးရန္ ရည္ရြယ္၍ ယခုကဲ့သို႔ မတင္ရီကို တစ္ေစာင္းအေနအထားျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဖင္အိုး ၀ငး္၀င္းအိအိႀကီးႏွစ္မာႊ က အက္ကြေဲ နသည္။ ဂ်စ္တူးက မတင္ရီဖင္၀ႏငွ ့္ သူ႔လီးအံက်ျဖစ္ေအာင္ ဖင္ဆံုႀကီးကို ေပြ႔ယူလိုက္သည္။ သည္ေတာ့ ဖင္ဆံုထြားထြားအိအိႀကီးက ခုတင္ေစာင္းကို အနည္းငယ္စြန္း၍ ထြက္လာသည္။
ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးက ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားတြင္ ညွပ္ကာ ေနာက္သို႔ခံုးခံုးႀကီး ျပဴးတစ္ထြက္လာသည္။
ဂ်စ္တူးက သူ႔ဒစ္ဆံၿပဲႀကီးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ႏွႈတ္ခမ္းသားႀကီး ႏွစ္လႊာကို ထုိးခြလဲိုက္ၿပီး ေစာက္ေခါင္းအေပါက္ထဲ မသြင္းေသးဘဲ ထယ္ထိုးသလို ေလွ်ာတိုက္ေပး၏။ ဒစ္ဆံႀကီးႏွင့္ ေစာက္စိအငုတ္ႀကီးတို႔ မၾကာမၾကာ ပြတ္တိုက္မိရာ မတင္ရီ တစ္ကိုယ္လံုး တြန္႔ကနဲ တြန္႔ကနဲ လူးခါသြားသည္။ ဤကဲ့သို႔ အားရေက်နပ္ေအာင္ ေဆာ့ဆြကစားၿပီးမွ ေစာက္ဖုတ္အကြလဲမ္းေၾကာင္းအတုိင္း ေလွ်ာဆင္းလာၿပီး အရွိန္ႏွင့္ ဖိသြင္းလို္က္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး တစ္ခုလံုး ရြအာပြထေနသည့္တိုင္၊ ေပါင္တံတုတ္တုတ္ႀကီး ႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ဖိညွပ္ထားသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ အရွိန္အားႏွင့္ တိုး၀င္လာသည္ျဖစ္၍ တစ္ေၾကာင္း ပူကနဲ နင့္ကနဲ ခံလိုက္ရသည္။
“အား … အား … ရးီွ … ကြ်တ္ … ကြ်တ္ …. ရးီွ .. အေမ့ .. “
မတင္ရီ ႏႈတ္ဖ်ားက ညီးသံသဲ့သဲ့ ထြက္သြား၏။ လီးႀကီးအဆံုးထိ နစ္၀င္သြားေသာအခါ မတင္ရီ ဒူးေကာက္ေကြးၾကားတြင္ ဘယ္လက္ကိုေထာက္ ေက်ာျပင္ေဘးတစ္ဖက္တြင္ ညာလက္ကို ေထာက္ကာ အသြင္းအႏႈတ္ စတင္ျပဳလုပ္ပါေတာ့သည္။
“ဖြစ္ .. ဖြစ္ … ဖြတ္ .. ဖြိ .. .ဖြိ … ဖြစ္ .. ဖြစ္ … ဖြစ္ … ဖြတ္ … ဖြိ .. ဖြိ … ဖြစ္ … “
လီးတံႀကီး ဆြအဲႏႈတ္တြင္ ေစာက္ဖုတ္အံုႀကီးက စူၾကြလာၿပီး၊ လီးတံႀကီး ႏွစ္သြင္းလိုက္ေသာအခါ ရံႈ ႔ခ်ဳိင့္နစ္၀င္သြား၏။
“ဖြိ … ဖြိ … ဖြစ္ … ဖြတ္ … ဖြတ္ … ဖြိ .. ဖြိ … ဖြိ … ဖြစ္ .. ဖြတ္ … ဖြတ္ … ဖြိ .. “
တစ .. တစ ေအာင့္အားေတြက ျပင္းထန္လာသည္။ မတင္ရီ တစ္ကိုယ္လံုး တသိမ့္သိမ့္ လႈပ္ခါေနသည္။
(၇) လက္မခြဲခန္႔ရွည္ေသာ လီးျဖစ္၍ အသြင္းအႏႈတ္ ျပဳလုပ္ရသည္မွာ ဆို႔ဆို႔ပု႔ပို႔ ထိထိမိမိ စီးစီးပိုင္ပိုင္ ရွိလွသည္။ ဂ်စ္တူးက ဖင္ေၾကာႀကီးေတြ ရံႈ ႔ခြက္သည္အထိ အသားကုန္ ႀကံဳးႀကံဳးေဆာင့္သည္။ ကာယအားေရာ အတြင္းအားပါ ေကာင္းလွသူမို႔ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ထိမိ၏။ အခ်က္တစ္ရာခန္႔ ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ၿပီးေနာက္ အားစိုက္လြန္းလွ်င္ ပ၍ုိ ပင္ပန္းေၾကာင္း ေစာေစာကပင္ သင္ခန္းစာ ရထား၏။ သည္ေတာ့ ခပ္မွန္မွန္ေလး ဇိမ္ႏွင့္ ေဆာင့္ေပးျပန္သည္။
မတင္ရီခမ်ာမွာလည္း မဆိုစေလာက္ နာက်င္ရံုမွအပ အလြန္႔အလြန္ ေကာင္းလြန္းလွေသာ ကာမအရသာႀကီးကို တျမွင္းျမွင္း ဇိမ္ႏွင့္ ခံစားေနရ၏။ ႏူးည့ံေသာ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသား၊ ႏုထြားသန္မာလွေသာ လီးတန္၊ သဘာ၀အေလ်ာက္ တစိမ့္စိမ့္ထြက္ေနေသာ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ားက ႏွစ္ဦးႏွစ္၀လံုး၏ (ေမထုန္သံခါသ) ကာမစပ္ယွက္ျခင္းအလုပ္ကို က်က္သေရ မဂလၤာ ရွိလွစြာ အေထာက္အကူ ျပဳေနပါေတာ့သည္။ ကာမဘံုသားမ်ားအဖို႔ ေရႊေငရြ တနာ စည္းစိမ္ဥစၥာ ရာထူးအာဏာေတြ အဘယ္မွ် ျပည့္စံုၾကြယ္၀ပါေစ ကာမသုခေခၚ ကာမဂုဏ္ ဟာတာတာ ျဖစ္လွ်င္ ဘ၀အနာႀကီး နာလွ်က္ လူျဖစ္က်ဳိးမနပ္ ျဖစ္ရတတ္သည္။ စည္းစိမ္ဥစၥာ ရတနာေရႊေငေြ တြ ျပည့္စံုေပါမ်ားျခင္းေၾကာင့္ မာနဘ၀င္ တက္ၾကြခြင့္သာရွိၿပီး၊ ဟဒယဘ၀င္ ရႊင္ျမဴးလွ်က္ အခ်စ္ရမၼက္၏ ထူးျခားေသာ အၿမိဳက္အရသာကိုမူ ခံစားခြင့္ ရမည္မဟုတ္ေပ။
ကာမဆႏၵေတြ မျပည့္၀၍ ႏွလံုးသားထဲ ေဒါမနႆမီးေတြသာ ေလာင္ၿမိဳက္ခံေနရသည္ ျဖစ္ရာ ေလာကငရဲတစ္မ်ဳိးပင္ ျဖစ္ေတာ့၏။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔အျမင္မွာ ကာမကိစၥသည္ ညစ္ညမ္းစုတ္ပဲ့ေသာ လုပ္ရပ္ျဖစ္သည္ကား မနွ ၏္ ။ သို႔ေသာ္ ထိုသူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္ ကာမ၏ အျပစ္ႏွင့္ ညစ္ညမ္းမႈတို႔ကို ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ အေလ့အလာျပဳၿပီးမွ သိၾကားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ကာမ၏ အျပစ္ႏွင့္ ညစ္ညမ္းမႈကို ေစ့ေစ့ငွငွ သိျမင္ ပယ္ခြာႏိုင္ေသာ ပုဂိဳလ္အေရအတြက္မွာလည္း သတၱ၀ါ အသေခ်ၤ အနႏၱထဲမွ တစ္ဦးတစ္ေလမွ်သာ ျဖစ္သည္။ ကာမ၏ နယ္ပယ္သတၱိမွာ ဤမွ်အထိ က်ယ္၀န္းနက္ရိႈင္းလွ၏။ သတၱ၀ါ၏ မူလဗီဇဓါတ္ကိုက အသိဥာဏ္ကင္းမဲ့မႈႏွင့္ တြယ္တာတပ္မက္မႈတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုသဘာ၀တိ္ု႔သည္ စိတ္၏အနက္ စိတ္၏အျမဳေတပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ယခု .. ကာမဘံုသား မႏုႆသားေကာင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ မတင္ရီႏွင့္ ဂ်စ္တူးတို႔မာွ စိတ္ရွိတိုင္း ကာမအရသာကို ခံစားခြင့္ရေနၾကသည္ျဖစ္ရာ လူ႔ဘ၀ကို အရသာထူးသူမ်ားဟု ကာမတဏွာ နယ္ပယ္ဖက္မွ ေခၚဆိုလိုက ေခၚဆိုႏိုင္သည္။ တိ္ုးတက္ေသာ ကမာၻႀကီးတြင္ ဆင့္ပာြ းတိုးတက္လာေသာ ေ၀ါဟာရ ပညတ္ေတြေၾကာင့္ ထူးဆန္းေသာ ဘ၀ျပသနာေတြ တိုးပြားလာရသည္။ ပညတ္မာယာကြန္ယက္သည္ မႏုႆလူသားေတြကို ေသာကပရိေဒ၀ ဒုကၡ ေဒါမနႆမီးေတြ ေတာက္ေလာင္ေစခ့၏ဲ ။ တဏွာရာဂ အရင္းခံေသာ အခ်စ္သည္လည္း ဒုကၡမီးကို ေတာက္ေလာင္ေစသည္ကား မနွ ၏္ ။ ထိုဒုကၡမီးသည္ပင္ ကာမသတၱ၀ါ မႏုႆပိုးဖလံတုိ႔အတြက္ ေရႊေရာင္ဖန္ဆင္းထားေသာ မာယာေထာင္ေခ်ာက္ႀကီး ျဖစ္ေနပါသည္။ ကာမညႊတ္ကြင္းက လြတ္ကင္းေအာင္ ရုန္းမထြက္ႏိုင္ေသးသမွ် ထိုမာယာ ေထာင္ေခ်ာက္ႀကီးသည္ပင္ မႏုႆသားေကာင္တို႔အတြက္ အလြန္ေပ်ာ္ေမႊ ႔ ႏွစ္ၿခိဳက္စရာ ေကာင္းေသာ အသိုက္အၿမံဳႀကီး ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
အဓိက ဆိုလိုသည္မွာ ဖမုိတို႔၏ ပင္မအရင္းခံ အခ်စ္ဓါတ္၊ ကာမဓါတ္ခ်ဳိ ႔တဲ့လွ်င္ ေလာကီအျမင္၊ ေလာကီေရးရာ ေလာကီရႈေဒါင့္ဘက္က လူျဖစ္ရႈံးသည္ဟု တည့္တည့္ႀကီး ဆိုလိုက္ခ်င္ပါေတာ့သည္။ ယခုလူျဖစ္ရက်ဳိး နပ္သူႏွစ္ဦးတြင္ တစ္ဦးက ခုတင္ေပၚမွာ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ တေစာင္းအေနအထားျဖင့္ ကာမအရသာထူးကို ေမ့ေမ့မူးမူး ခံစားရယူေနသလို၊ တစ္ဦးက မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ ေဆာင့္ကာ ကာမအရသာထူးကို ခံစားရယူေန၏။ အခ်စ္လြန္ ကာမကိစၥတြင္ ခ်ိန္ခငြ ္လွ်ာညီမွ်ေသာ အေပးအယူကိစၥတစ္ရပ္ ကိန္းေအာင္းေနသည္မွာ အလြန္ဆန္းၾကယ္လွ၏။
ယခု မတင္ရီႏွင့္ ဂ်စ္တူးတို႔မာွ သူတျပန္ ကိုယ္တျပန္ အေပးအယူမွ်ေနၾကသည္။ ဤကဲ့သို႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ ဖိုမတစ္စံု၏ ကာမအေပးအယူမွ်တျခင္းကို ေမထုန္သံ၀ါသျပဳျခင္း (၀ါ) ကာမစပ္ယွက္ျခင္းဟု ေခၚသည္။ မတင္ရီတစ္ေယာက္ ကာမစည္းစိမ္ ထူးႀကီးကို ၿမိန္ၿမိန္ယွက္ယွက္ႀကီး ခံစားေနရာမွ သူမ၏ ဆူၿဖိဳးႏုညက္ေသာ ကိုယ္အထက္ပို္င္းကို ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။ တင္ဆံုေအာက္ပိုင္းကိုမူ ေစာေစာက တေစာင္းအေနအထားအတိုင္းပင္ ထား၏။ ကိုယ္အထက္ပို္င္းႏွင့္ ေအာက္ပိုင္းကို လိမ္ဖယ္ရြဲ ႔ေစာင္းသလို ျဖစ္သြားသည့္အတြက္ အထက္ပိုင္းရွိ ေပါင္တံတစ္ေခ်ာင္းက မေျပာပေလာက္ရံု အနည္းငယ္ဟသြားသည္။ မတင္ရီ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ေဘးသို႔ ကားထြက္သြား၏။ ႏႈတ္ျဖင့္ ဖြင့္မေျပာေသာ္လည္း မတင္ရီ၏ ကာယ၀ိညတ္အမူအယာက ႏုိ႔ကို ကိုင္ေစခ်င္သည့္အတြက္ ျပသလာေသာ အမူအယာျဖစ္ေၾကာင္း ဂ်စ္တူး အလိုလို သိလိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ .. ေထာက္ထားေသာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို တင္းအိမို႔ေမာက္ေနေသာ ႏုိ႔အံုေဖးြ ေဖြးႏုႏုႀကီးႏွစ္မႊာေပၚသို႔ ေျပာင္းတင္လိုက္သည္။
ညီမွ်ေသာ အဆီအသားတို႔ႏငွ ့္ ေပါင္းစပ္ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ႏုိ႕ႀကီးႏွစ္လံုးက ဆူၿဖိဳးႏုရြေနသည္။ ဂ်စ္တူးက လက္ညိဳးႏွင့္ လက္မကို ၀ိုက္ကားၿပီး ႏုိ႔အံုႀကီး၏ အရင္းမွကိုင္၍ အထက္သို႔ ပင့္တြန္းကာ အားရပါးရ ဆုတ္ေခ်ပြတ္သပ္ေပးရင္း လက္ႏွင့္ ညွစ္ညွစ္ၾကည့္သည္။ ထိုအခါ .. ႏုိ႔ႀကီးႏွစ္လံုးမွာ ၀င္းအိတင္းေျပာင္လာၿပီး ႏုိ႔သီးေခါင္းညိဳညိဳေလးက ေထာင္မတ္လာသည္။ မွန္မွန္ႀကီး ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနလွ်က္ကပင္ ကိုယ္ကိုကိုင္း၍ ငံု႔စုိ႔ျပစ္လိုက္သည္။
“ျပြတ္ … ျပြတ္ … ျပြတ္ … ျပြတ္ .. ျပြတ္ .. ျပြတ္ … ျပြတ္ … ျပြတ္ … ျပြတ္ .. ျပြတ္ .. “
စုိ႔လည္းစို႔၊ လွ်ာျဖားျဖင့္လည္း ေမႊဆြေပးလိုက္ရာ ယားၾကြတုန္ခါေသာ ကာမဓါတ္လိႈင္းႀကီးတစ္ခု မတင္ရီ တစ္ကိုယ္လံုး ဖံုးလႊမ္းသြားသည္။ ထိုကာမလွ်ပ္စစ္လိႈင္းႀကီးသည္ ကာမဗဟို အေၾကာမ်ား စုေ၀းေပါင္းဆံုရာ ေစာက္ဖုတ္အံုႀကီးဆီသို႔ ဂိတ္ဆံုးအၿပီးသတ္ ရပ္နားသြားသည္။ ထိုအခါ … ေစာက္ဖုတ္လိႈဏ္ေခါင္းတစ္ခုလံုး လႈပ္ခတ္ တုန္ခါသြားျပန္၏။ ထုိတုန္ခါမႈ လိႈင္းဂယက္က တစ္ကိုယ္လံုးရွိ ရမၼက္ေသြးေတြကို ဆူပြက္ႏိုးထေစျပန္၏။
ဂ်စ္တူးက အဆက္မျပတ္ ဒလစပ္ ဆုတ္ေခ် စုိ႔ေပးေနရာ ကာမရာဂ လိႈင္းဂယက္ေတြလည္း ဒလစပ္ ပြက္ထေနေတာ့၏။ ကာမပင္လယ္ျပင္တြင္ ကိေလသာ ရမၼက္မုန္တိုင္းတို႔ အဟုန္ျပင္းစြာ တိုက္ခတ္ေပေတာ့မည္။ သို႔ျဖစ္ရကား .. မတင္ရီ၏ ဇီ၀ဓါတ္အစုအေ၀း ရပု ္ခႏၶာတည္းဟူေသာ ၀တၳဳကာမႏွင့္ တဏွာရာဂတည္းဟူေသာ ကိေလသာမဓါတ္မွ ေဇာတည္းဟူေသာ ရဲရင့္တက္ၾကြမႈ၊ အငမ္းမရမႈေတြ ပြင့္ကန္လာေတာ့သည္။ ထိုမွတဆင့္ ..
တဏွာရာဂမာန္ေတြ ျပင္းျပထက္သန္လာေတာ့၏။ ထိုအခါ .. ခပ္မွန္မွန္ေလး
ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေပးေနသည္ကိုပင္ အားရေက်နပ္ျခင္း မရွိေတာ့ .. အားမလိုအားမရ ရိုးတိုးရြတႀကီး ျဖစ္လာသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ … သူမ ဖင္ဆံုႀကီးကို အားရပါးရ ေကာ့၍ ေကာ့၍ ခံလာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ညွစ္၍ ညွစ္၍ တင္းခံသည္။ မတင္ရီ၏ ရမၼက္ေဇာၾကြသည့္ ဆႏၵရာဂကို ဂ်စ္တူး သေဘာေပါက္သြား၏။ သည္ေတာ့ ႏုိ႔ႀကီးႏွစ္လံုးကို အေျခမွ တင္းတင္းရင္းရင္း ထိထိမိမိႀကီး ဆုတ္ကိုင္လွ်က္ အသားကုန္ က်ဳံး၍က်ဳံး၍ ေဆာင့္ေတာ့သည္။
“ဖြတ္ … ဖပ္ … ဖြတ္ … ဖပ္ … ဖြတ္ … ဖပ္ … ဖြတ္ … ဖပ္ “
“အီ … အင့္ … အား … အ … ရွီး … အီ … အင့္ … အား … အ … ရးီွ … “
ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ လီးေတြ႔ထိသံ၊ ရမၼက္လႊမ္းေသာ ညီးညဴသံ၊ ခုတင္လႈပ္သံ၊ ျပင္းထန္ေသာ အသက္ရွဴသံတို႔ျဖင့္ တစ္ခန္းလံုး ေျဗာင္းဆန္ ပြက္ညံေနပါေတာ့သည္။ ဂ်စ္တူးက ေယာက်္ားတို႔၏ စြမ္းရည္ သတိၱကို အစြမ္းကုန္ ျပသသည့္အေနျဖင့္ မီးကုန္ယမ္းကုန္ က်ံဳးက်ဳံးၿပီး တအားေဆာင့္လိုးေနသလို .. မတင္ရီကလည္း မိန္းမတို႔၏ ဂုဏ္ရည္ကို ပီပီသသ ျပခ်င္လြန္းလွသျဖင့္ ေကာ့၍ တစ္မ်ဳိး၊ ေဆာင့္၍ တစ္ဖံု ၀ိုက္ညွစ္၍ တစ္နည္း မၿငီးရေအာင္ ခံေနပါသည္။
“ဖြတ္ … ဖြတ္ .. ဖတ္ … ဖြတ္ .. ဖြတ္ … ဖြတ္ … ဖြတ္ .. ဖတ္ … ဖြတ္ .. ဖြတ္ … “
“အင့္ … အ … အား … အေမ့ …. အင့္ … ကြ်တ္ … အင့္ … အ … အား … အေမ့ …. အင့္ … ကြ်တ္ … “
ေဆာင့္ခ်က္ေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္ေသာအခါ ႏွစ္ဦးစလံုး ဘယ္လိုမွ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စမြ ္း မရွိၾကေတာ့ဘဲ သုတ္ရည္ပူေတြ ၿပိဳင္တူ ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္။ ေခါင္းေမာ့၊ ခါးမတ္ၿပီး လည္ပင္းေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္ထလာသည္အထိ သုတ္ေရေတြကို ညွစ္ထုတ္ၿပီးေသာအခါ ဂ်စ္တူးကိုယ္လံုးႀကီးက မတင္ရီကိုယ္ေပၚ ေမွာက္က်သြားေတာ့သည္။ မိနစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာသည္အထိ မွိန္းေနလိုက္၏။ မွိန္းလို႔ အားရၿပီးေနာက္ ဂ်စ္တူး နာရီၾကည့္လို္က္ေသာအခါ (၃)နာရီ (၄၅)မနိ စ္ ရၿိွပ။ီ မခာြ ခ်င္ ခြာခ်င္ျဖင့္ မတင္ရီကိုယ္ေပၚမွ ခြာလိုက္ၿပီး ေႏြးေထြးစိုစတြ္ေသာ ေစာက္ဖုတ္အေခါင္းအတြင္း၀ယ္ ၿငိမ္သက္စြာ ကိန္းေအာင္းေနေသာ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ဆြႏဲ ႈတ္လုိက္သည္။
“ဗြတ္ … ဗြပ္ … ဗြပ္ … ဘြတ္ … ဘူ …. ဗြတ္ “
ေလသံေတြႏွင့္ ေရာေႏွာ၍ လီးတန္ႀကီးက ကြ်တ္ထြက္လာသည္။ သည္တစ္ခ်ီတြင္ သူ႔လီးႀကီးမွာ မာန္က်သြားပံုရသည္။ မတင္ရီ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အေလးျပဳ ဦးညႊတ္သည့္ အလား ေပါင္ၾကားထဲတြင္ တန္းလန္းႀကီး ငိုက္ဆင္းေနသည္။ အခုေတာ့ တက္ၾကြေဇာထန္ေသာ ရမၼက္စိတ္ေတြလည္း ၿငိမ္သက္သြားသည္။ စိတ္တိုင္းက် ထင္သလို စားေသာက္ၿပီးေနာက္ ၀အီသြားသည့္အလား၊ စိတ္တြင္းက ေအးေဆးတည္ၿငိမ္သြားသည္။ တစ္ေက်ာ့ျပန္ ေက်ာ့လွ်င္ ေတာ္ေတာ္ေလး အရွိန္ယူရမည္ ျဖစ္သည္။ တစ္ေက်ာ့ျပန္လိုေသာ စိတ္လည္း တဒဂၤကင္းဆိတ္သြားပံုရသည္။
ဂ်စ္တူးက မတင္ရီ၏ တေစာင္းေကြးထားေသာ ဖင္အံုႀကီးေဘးတြင္ ေျခတြေဲ လာင္းခ်ရင္း ထိုင္ေနသည္။ တစ္ကိုယ္လံုး ေလးလံ ထိုင္းမိႈင္းသြားသည္။ ေစာေစာပိုင္းက အငမ္းမရ တပ္မက္ခဲ့ေသာ ဖင္ဆံုႀကီးကိုပင္ ၾကည့္လို ကိုင္လိုစိတ္ ပါးလွပ္သြား၏။ မတင္ရီခမ်ာလည္း အေတာ္ေလး အေျခအေနဆိုးသြားသည္။ ထရမွာကိုပင္ အားျပတ္သလို ျဖစ္ေန၏။ ဒီအတိုင္းသာ ေျချပစ္လက္ျပစ္ ေနလိုက္ခ်ငေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ .. ဂ်စ္တူးက သူမရဲ ႔တရား၀င္ လင္ေယာက်္ားမဟုတ္။ ထိုအေတြးအသိက မတင္ရီစိတ္ထဲ ၀င္ေရာက္လာသည္။
ေစာေစာက ဘာကိုမွ မေတြးမိ၊ ျပင္းထန္ေသာ ရာဂရမၼက္ေဇာက ေမာဟေစာင္ကို ၿခံဳလွ်က္ လူ႔အသိတရား၊ လူ႔က်င့္၀တ္တရားမ်ားကို အေမွာင္ခ် ဖံုးလႊမ္းထား၏။ တဏွာရာဂသည္ သူ႔အလိုလို ျပည့္၀သြားသျဖင့္ တဒဂၤ ငုတ္လွ်ဳိးေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ အခုလို .. စိတ္အလိုဆႏၵ ျပည့္၀ေက်နပ္ၿပီးကာမွ ပကတိအေျခအေနကို သေဘာေပါက္ နားလည္လာေတာ့၏။ တစ္ေစာင္းအေနအထား ျဖစ္ေနေသာ သူမေအာက္ပိုင္းကို ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။ လူတစ္ကိုယ္လံုး ရိုက္ခ်ဳိးခံထားရသလို ျဖစ္ၿပီး အလြန္ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္ေနသည့္အတြက္ မတင္ရီႏႈတ္ဖ်ားက ၿငီးသံသဲ့သဲ့ ထြက္သြား၏။
“အင္း … အင့္ … အင္း …. ကြ်တ္ … ကြ်တ္ … “
သည္ေတာ့မွ ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ ေနာက္သို႔ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့သည္။ သူ႔မ်က္လံုးေတြက ေစာေစာကလို အေရာင္မလက္ေတာ့။ သာမာန္အရာ၀တၳဳတစ္ခုကို သာမန္ၾကည့္ရံုမွ်သာ ျဖစ္ေတာ့၏။ မတင္ရီက လက္တစ္ဖက္ကို ေျမွာက္၍ ေပြ႔ထူေပးရန္ ဟန္အမူအယာျပေတာ့မွ သူမလက္ကိုဆြ၍ဲ ပခံုးမွ ေပြ႔မထူေပးလိုက္၏။ ႏြမ္းလွ်ေသာအၾကည့္ မ်က္၀န္းတို႔ျဖင့္ မတင္ရီက ဂ်စ္တူးကို ၾကည့္၏။ ၿပီးေတာ့ .. ေက်နပ္စြာ ၿပံဳးသည္။
“ကဲ … က်မရဲ ႔လူစြမ္းေကာင္း လင္ေတာ္ေမာင္ေလး .. ေက်နပ္ပလား ဟင္ .. “
ဤသို႔ ေျပာရင္း ဂ်စ္တူးလည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ကာ နမ္းလိုက္သည္။ ပူေလာင္ေသာ အနမ္းမဟုတ္သည္ ကို ဂ်စ္တူး ခစံ ား သိရွိလိုက္သည္။ “လင္” ဆိုေသာ စကားကို ေစာေစာက သာယာေက်နပ္မိသေလာက္ အခုေတာ့ ဂ်စ္တူး လန္႔ဖ်တ္သြားသည္။ သူ႔အျဖစ္က မတင္ရီ၏ လင္ငယ္ဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိသြား၏။ မတင္ရီ၏ လင္ငယ္မွာ ဂ်စ္တူး ျဖစ္သြားသည္။ မတင္ရီႏွင့္ ဂ်စ္တူးတို႔မွာ မတင္ရီ ေယာက်္ားမရွိခိုက္ ၾကာကူလီ ေမ်ာက္ဇာတ္ခင္း၏။ ေနာက္မီးလင္း ၂ပါးသြား ကျပၾက၏။ ႀကိဳက္ကုန္းျပဇာတ္ ခင္းၾကသည္။ ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ ၾကာကူလီ မယားခိုးဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိသြားေသာ္ သူ႔အျဖစ္ကိုေတြးမိကာ ေခါင္းနပန္းေတြ ႀကီးထြက္သြားသည္။
“မမကေတာ့ ေဟာဒီေမာင္ေလးကို အရမ္းခ်စ္ အရမ္းစြသဲြားၿပီကြာ .. ေနာက္လဲ အခုလို အားရပါးရ လိုးေပးေနာ္ .. ေနာ္လို႔ .. “
မတင္ရီက ပါးစပ္ကလည္းေျပာ၊ လက္ကလည္း ေအာက္သို႔ မာန္က် ငိုက္ဆင္းေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို ခပ္ဖဖြ ြေလး တယုတယ ဆုပ္ေပးေနသည္။ မတင္ရီ၏ အဆြဓဲ ါတ္အား ေကာင္းလွေသာ သဒၵါရံုႏွင့္ ႏူးညံ့ေသာ လက္ဖ၀ါးအေတြ႔က ၀င္ေရာက္လာေသာ ေၾကာက္စိတ္အေတြးေတြကို ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္၏။ အမွန္အားျဖင့္ ကာယရုပ္ႏမြ ္း၍ စိတ္လည္း ႏြမ္းလ် က်ဳံ ႔ငယ္သြားျခင္းသား ျဖစ္သည္။ အရိယာသူေတာ္စင္ မဟုတ္သမွ် ကိေလသာ ကာမစိတ္ကို အႏိုင္ယူ လႊမ္းမိုးႏိုင္ေသာ စိတ္ဓါတ္သတၱိမ်ဳိး အလြန္ရာွ းသည္။ ဂ်စ္တူးက မတင္ရီခါးကို သိုင္းဖက္ထားရင္း –
“မမ ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းသြားလားဟင္ “
“ေမာင္ေလးေရာ .. “
မတင္ရီက ဂ်စ္တူးအေမးကို မေျဖဘဲ ျပန္ေမးလိုက္၏။
“အင္း “
ဂ်စ္တူးက အေထြအထူး မေျဖဘဲ “အင္း” တစ္လံုးသာ ေျဖလိုက္သည္။
“အတူတူ ေမာင္ေလးရဲ ႔ “
မတင္ရီ အိမ္ေထာင္သက္ တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ တစ္ခါမွ ဒီလိုအေကာင္းႀကီး ေကာင္းၿပီး ဒီေလာက္ မပင္ပန္းခဲ့ဖူးပါ။
“တကယ္ “
“မမ .. မလိမ္ပါဘူးကြယ္ “
“ဟာ .. သတိရၿပီ .. ေနအံုးမမ “
“အမေလးဟဲ့ .. လန္႔လိုက္တာ “
ဂ်စ္တူးက အာေမဋိတ္သံႀကီးျဖင့္ ၀မ္းသာအားရ ေျပာလိုက္ေသာအခါ ပင္ပန္းႏြမ္းလ်ေနခိုက္မို႔ မတင္ရီ တကယ္ပင္ လန္႔ျဖန္႔သြားသည္။
“ဒီလို မမရ .. တစ္ည ဦးေလးနဲ႔ ေဒၚေဒၚတို႔ လိုးေနၾကတာကို ေခ်ာင္းၾကည့္မိတယ္ .. ေတာ္ေတာ္ၾကာတာပဲ .. ေဒၚေဒၚဆိုရင္ မမလိုပဲ ေမ်ာ့ေနတာပဲ .. အဲဒီေတာ့ .. ဦးေလးက သူ႔ေခါင္းရင္း ၾကြက္ေလွ်ာက္ေပၚမွာ
တင္ထားတဲ့ ပုလင္းထဲက အေရေတြကို တစ္ခြက္စီ ငဲွ႔ၿပီး ေသာက္ၾကတယ္ .. ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်ီျပန္ခ်ၾကတယ္ေလ .. အမယ္ .. ေဒၚေဒၚ အေပၚကေတာင္ တက္ၿပီး ခ်ေပးတာဗ် .. ဒါနဲ႔ .. ေနာက္ရက္ေတြက် .. ကြ်န္ေတာ္လဲ အဲဒီပုလင္းကို ဖြင့္ၿပီး နမ္းၾကည့္တယ္ .. ေတာအရက္နံ႔ ထြက္ေနတယ္ .. ဒါေပမယ့္ အေရာင္က အျဖဴေရာင္ မဟုတ္ဘူး .. ေသြးေရာင္ .. ၿပီးေတာ့ ဘာေကာင္ရဲ ႔ လဥနဲ႔ လီးတန္လဲ မသိဘူး .. အဲဒီ ပုလင္းထဲမွာ စိမ္ထားတာ .. အဲဒါ .. ကြ်န္ေတာ္ သြားယူမယ္ “
ဂ်စ္တူးက ေျပာေျပာဆိုဆို ထိုင္ေနရာမွ ျဗဳန္းကနဲ ထလိုက္ၿပီး၊ အေပၚထပ္တက္သြားသည္။ ဂ်စ္တူးစကားေၾကာင့္ မတင္ရီ ရင္ထိတ္သြား၏။ ဒီေဆးေတြတိုက္ၿပီး တစ္ခ်ီထပ္ခ်မယ္ဆိုရင္ ဒုကၡဟု ေတြးလိုက္မိ၏။ ေနာက္တစ္ခ်ီမ်ား ထပ္ခ်မည္ဆိုလွ်င္ မတင္ရီတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ႏွင့္ကိုယ္ မျပန္ႏိုင္ဘဲ
ေပြ႔ထုတ္ရမည့္ကိန္း ျဖစ္ေတာ့သည္။
သို႔ေသာ္ .. ဘာေျပာေျပာ၊ လူတစ္ကိုယ္လံုး ႏံုးေခြေနၿပီျဖစ္၍ ဂ်စ္တူးေျပာသည့္ ေဆးကိုေတာ့ ေသာက္ခ်င္သည္။ အရက္ေသာက္လွ်င္ ေသြးၾကြ စိတ္ေပ်ာ္ေၾကာင္း မတင္ရီ သိထားသည္။ မၾကာခင္မာွ ပင္ ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ ဖန္ခကြ္ႏွစ္လံုးႏွင့္ ပုလင္းကို္င္၍ ေရာက္လာသည္။ ဖန္ခကြ္အျပည့္နီးပါးထည့္၍ မတင္ရီကို ေသာက္ခို္င္းသည္။ ၿပီးေတာ့ .. သူလည္း ေသာက္သည္။
ေတာအရက္နံ႔သာမက လူပ်ံေတာ္ ေသြးေဆးနံ႔ႏငွ ့္ အျခားအနံ႔တစ္မ်ဳိးပါ သင္းသင္းပ်ံ ႔ပ်ံ ႔ေလး ထြကေနသည္။ ရင္ေခါင္းထဲ ပူဆင္းသြားၿပီး တစ္ကိုယ္လံုး ေႏးြ ေထြးရွိန္းျမသြားသည္။ လူလည္း သိသိသာသာ ေပါ့ပါး လန္းဆန္းသြားသည္။
ေဆးအရက္က သိသိသာသာပင္ အစြမ္းျပလွ်က္ ရွိသည္။ တစ္ကို္ယ္လံုး ေႏးြ ေထြးလာရံုမွ်မက ပါးျပင္တစ္ခုလံုး ေသြးေရာင္လႊမ္းသြားသည္။
“ေသာက္ဦးမလားဟင္ … မမ “
မတင္ရီ ေသာက္လိုက္ခ်င္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္ခကြ္ အျပည့္ထည့္လိုက္သျဖင့္ ပုလင္းက သိသိသာသာသာ ေဟာက္ထြက္သြားသည္။ ေလ်ာ့ေနေသာ ပုလင္းကိုၾကည့္၍ ဂ်စ္တူး ျပသနာတက္မည္စိုးကာ –
“ေသာက္ေတာ့ ေသာက္ခ်င္တယ္ . ဒါေပမဲ့ ေမာင္ေလး ဦးေလး ရိပ္မိသြားရင္ ျပသနာတက္မွာစိုးလို႔ “
“ဟာ .. ရတယ္ .. ဒါက ေခါင္းရင္းက ပုလင္း မဟုတ္ဘူး .. ကြ်န္းေသတၱာႀကီးထဲမွာ သိမ္းထားတဲ့ ပုလင္း .. အမ်ားႀကီးပဲ .. ရာခ်ီၿပီးေတာ့ ရွိတာ .. ဒီပုလင္း ေလ်ာ့တာေလာက္ကို ဦးေလး မသိႏိုင္ပါဘး မမရာ .. ေရာ့ .. ေသာက္ “
ဂ်စ္တးက ဖန္ခကြ္ထဲ ေလာင္းထည့္ျပန္သည္။ တစ္၀က္ေလာက္ ေရာက္ေသာအခါ ..
“ေတာ္ .. ေတာ္ၿပီ ေမာင္ေလး .. မ်ားရင္ မူးကုန္လိမ့္မယ္ .. အတိုင္းအဆနဲ႔ပဲ ေကာင္းတယ္ .. မင္းလဲ ဒီေလာက္ဆို ေတာ္ေတာ့ “
အခုေတာင္ ရစ္တစ္တစ္၊ ၾကြတတ ျဖစ္လာၿပီ ျဖစ္၍ အမူးလြန္လွ်င္ ျပသနာေတြ အႀကီးအက်ယ္ တက္ကုန္ေပလိမ့္မည္။ အရက္ႏွင့္ ရမၼက္သည္ ကမာၻ႔မဟာမိတ္ျဖစ္ေၾကာင္း အေတြ႔အႀကံဳ ႏုနယ္သည့္ ဂ်စ္တူးထက္ မတင္ရီက ပိုသိ၏။ ဂ်စ္တူးက မတင္ရီ ျပသေလာက္ပင္ သူ႔ခြက္ထဲ ထည့္လိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူ ေမာ့ခ်လိုက္ၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ ၾကည့္ရင္း ၿပံဳးလိုက္ၾက၏။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး စိတ္ေတြ ျမဴးၾကြလာသည္။ ေစာေစာက ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈေတြ ဘယ္ဆီမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ၿပီ မသိ။
ႏွစ္ေယာက္လံုး၏ မ်က္လံုးအစံုမွာ အခ်စ္ရည္ အခ်စ္ေသြးတို႔ျဖင့္ ျပည့္လွ်မ္း စိုလက္လာ၏။ ဂ်စ္တူးက မတင္ရီကို ေပြ႔ဖက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းအစံုကို ျပင္းျပင္းရွရွ နမ္းစုပ္လုိက္သည္။ မတင္ရီကလည္း ဂ်စ္တူးကို ျပန္ဖက္ထား၏။ ဂ်စ္တူးလက္ေတြက ေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးေပၚသို႔ ေရာက္လာျပန္သည္။ ခပ္ဖဖြ ြေလး ပြတ္ေပးေနစဥ္ မတင္ရီ သတိ၀င္လာၿပီး ဂ်စ္တူးလက္ကို ဆြဖဲ ယ္ကာ —
“ေတာ္ .. ေတာ္အံုးကြ ေမာင္ေလး .. မဆင္မျခင္ လုပ္လြန္းရင္ ျပသနာေတြ တက္ကုန္မယ္ .. ဒီေန႔အဖို႔ ဒီေလာက္ဆို ေက်နပ္ေတာ့ေနာ္ .. ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္လဲ အေတာ္ၾကာသြားၿပီ .. မမ ထမင္းဟင္းတည္ .. အ၀တ္ေလွ်ာ္ ေရခ်ဳိးရအံုးမယ္ .. သမီးလဲ သူ႔အေဒၚအိမ္က မၾကာခင္ ျပန္လာေတာ့မွာ ေလးနာရီထိုးဖို႔ ငါးမိနစ္ပဲ လိုေတာ့တယ္ “
မတင္ရီ စကားေတြက အက်ဳိးအေၾကာင္း ဆီေလ်ာ္ေနသျဖင့္ ဂ်စ္တူး ေရွ႔ဆက္မတိုးေတာ့။ ဒီေလာက္ အားရေအာင္ လိုးၿပီးမွေတာ့ ေက်နပ္သင့္ၿပီဟု ေတြးမိ၏။ ၾကာၾကာ၀ါးမည့္သြား အရိုးၾကည့္ေရွာင္ ဆိုသည့္ စကားပုံလည္း ရွိထားသည္ မဟုတ္လား။ သို႔တိုင္ ဂ်စ္တးက မတင္ရီကို ဖက္ထားဆဲေတာ့ ရွိေနေသး၏။ တစ္ေအာင့္ေနမွ မတင္ရီကို မတ္တပ္ရပ္ေစၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဖက္ထား၏။ ၿပီးေတာ့ ပါးကိုဆြေဲ မာ့ကာ အထပ္ထပ္ အခါခါ နမ္းသည္။ ၿပီးေတာ့ — နီေထြးဖူးအာေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစံုကို အၾကာႀကီး စုပ္သည္။
မတင္ရီ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ဂ်စ္တူးခါးကို ျပန္ဖက္ထားသည္။ ေစာေစာက ငိုက္ကေနေသာ လီးတန္ႀကီးမွာ အရက္ရွိန္ႏွင့္ ရမၼက္အရွိန္ေၾကာင့္ တဖန္ႏိုးၾကြလာျပန္သည္။ တျဖည္းျဖည္း ေထာင္မတ္လာျပန္သည္။ လီးတန္ႀကီးက မတင္ရီ ေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ထိုးေကာ္ပင့္ေထာက္သလို ျဖစ္ေနရာ မတင္ရီလည္း စိတ္ေတြ ႏိုးၾကြလာ၏။
“ေတာ္ …. ေတာ္ပါအံုး .. ေမာင္ေလးရယ္ေနာ္ … “
အက္ကြတဲုန္ယင္ေသာ အသံျဖင့္ မတင္ရီက ေျပာ၏။ သည္ေတာ့မွ ဂ်စ္တူးက ဖက္ထားေသာလက္ကို ရုတ္လိုက္ၿပီး လူခ်င္းခြာလိုက္သည္။ မတင္ရီက ခုတင္ေျခရင္းရွိ ထမီႏွင့္ အကၤ် ီကို ကုန္းေကာက္ေနစဥ္ —
“မမ .. ခဏ ခဏေနာ္ “
ဂ်စ္တူးက ကုန္းေနေသာ မတင္ရီေက်ာျပင္ကို လက္ႏွင့္ဖိထားရင္း ေျပာ၏။ မတင္ရီကလည္း ဂ်စ္တူးေျပာသည့္အတိုင္း ေနလိုက္သည္။ ထိုလွ်ပ္တျပက္ အခိုက္အတြင္းမွာပင္ ဂ်စ္တူးက
ေထာင္မတ္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို အေသအခ်ာကိုင္၍ ေဖာင္းအားျပဴးတစ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲ ႏွစ္သြင္းလိုက္သည္။
“ဖြပ္ … ဖြတ္ … ဖြစ္ … ဖြပ္ … ဖပ္ … ဖပ္ “
“အိ … အိ … အင့္ …. အင္း …. အင့္ … အေမ့ “
အရွိန္ႏွင့္ ေဆာင္းသြင္းျခင္း ခံလိုက္ရသည့္အတြက္ ကုန္းထားေသာ မတင္ရီခါးမွာ အနည္းငယ္ ေကာ့မတ္သြား၏။ မၾကာခင္မွာပင္ ဂ်စ္တူးက သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ျပန္ႏႈတ္လိုက္သည္။
“ဖြစ္ … ဖြစ္ … ဖြတ္ .. ျဗစ္ …. ျဗစ္ … ဖြတ္ “
လီးႀကီး ကြ်တ္ထြက္သြားသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ မတင္ရီ ရင္ဘတ္မွ ပင့္မၿပီး ျပန္မတ္ေပးလိုက္သည္။
“အဟဲ … ဟဲ .. အဲဒါ .. အဆစ္ေပါ့ .. မမရာ “
ဆက္မ်ား လိုးေလဦးမလားဟု ေတြးပူေနရာမွ ဂ်စ္တူးစကားေၾကာင့္ အခုမွ ၿပံဳးႏိုင္သြား၏။ ဂ်စ္တူး၏ ေနာက္ပံုေလးကိုလည္း စိတ္ထဲက ခ်စ္မိသြားသည္။
“ဟြန္း .. ေတာ္ေတာ္ကိုကဲ ေနာက္က်မွ မလိုးႏိုင္ရင္ ေဟာဒီလိုကို ေဆာင့္ခ်ဳိးပစ္လိုက္မယ္ သိလား “
မတင္ရီက ဂ်စ္တူးလီးတန္ႀကီးကို ညာလက္ႏွင့္ ဖမ္းဆုပ္၍ ၀က္အူရစ္သလို ညွပ္လိမ္လိုက္ၿပီး ခ်ဳိးသည့္ပံုကို လုပ္ျပလိုက္၏။
“စိန္လိုက္ေလ .. စိန္လိုက္ “
ဂ်စ္တူးကလည္း အညံ့မခံဘဲ မတင္ရီ၏ ႏုိ႔ႀကီးႏွစ္လံုးကို ကိုင္ဆြေဲ ခ်မြကာ ေျပာသည္။
“မမ .. အ၀တ္အစား ၀တ္ပါရေစကြာ “
သည္တစ္ခါေတာ့ ဂ်စ္တူး တကယ္လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ မတင္ရီက ထမီကို တစ္ခ်က္ ျဖန္႔ခါၿပီး ၀တ္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ အကၤ် ီ၀တ္သည္။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ အေသအခ်ာ ျပဳျပင္၏။ ဆံပင္ကိုလည္း အေသအခ်ာ ျပန္ထံုးသည္။
“ဟယ္ … ေတာ့ … ပူ … ပူစီမ … အဟစ္ … ဟယ္ “
နာရီေပါင္းမ်ားစြာ လိုးၾကခံၾကၿပီးကာမွ ပူစီမကို သတိရမိေသာ အျဖစ္ကို ေတြးမိကာ တခစ္ခစ္ႏွင့္ ရယ္ေမာမိပါေတာ့သည္။ ဒီကေရွ႔ ပူစီမကို အၿငိမ္းစားေပးေတာ့မယ္။ သူ႔ထက္ အဆေပါင္း သိန္းသန္းကုေဋကဋာ ေကာင္းလြန္းလွေသာ ဂ်စ္တူးကို ေတြ႔ထားၿပီးျဖစ္၏။
“ကဲ … ေမာင္ေလး .. မမ ျပန္မယ္ေနာ္ .. ဣေျႏၵရရ ပိပိရိရိေန သိလား “
“ဟုတ္ကဲ့ပါ .. မမရ “
ဂ်စ္တူးက မတင္ရီ၏ ထြားကား အိစက္ေနေသာ ဖင္ဆံုႀကီးကို လက္၀ါးႏွင့္ ညွစ္ဆုတ္ ပုတ္ရိုက္၍ က်ီစယ္ရင္းေျပာသည္။ ထို႔ေနာက္ .. သူမလာခဲ့သည့္ လမ္းအတုိင္း ဣေျႏၵရရ ျပန္ထြက္သြားသည္။ ဂ်စ္တူးသည္ ပုဆိုးေကာက္ၿပီး အျပာစာအုပ္မ်ားကုိ စီထပ္သိမ္းဆည္းကာ တဘက္တစ္ထည္ ပုခံုးေပၚတင္လွ်က္ ေရခ်ဳိးရန္ ထြက္လာခ့ေဲ တာ့သည္။ ညေန (၆)နာရီခန္႔ အခ်ိန္ေလာက္တြင္ ဂ်စ္တူး ဦးေလးတို႔ ေတာက ျပန္လာၾက၏။
ေန႔လည္က မတင္ရီႏွင့္ ကာမစစ္ပြဲအၿပိဳင္ ဆင္ႏႊဲေနၾကသည္ျဖစ္၍ ေရခ်ဳိးၿပီး ခဏအၾကာတြင္ ဂ်စ္တူး အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ တစ္ေရးႏိုးေသာအခါ ဂ်စ္တူးတစ္ကိုယ္လံုး အားအင္ေတြ ျပည့္၀ၿပီး လန္းဆန္းေနသည္။ ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ သူ႔ဦးေလး၏ ေဆးအရက္ကို အေတာ္ အထင္ႀကီးသြားသည္။ ဒီေဆးအရက္မ်ဳိး ေသာက္ၿပီး မိန္းမခ်လို႔ကေတာ့ တစ္ညလံုးေတာင္ ခ်ႏိုင္လိမ့္မည္ ထင္သည္။
“သားက .. ဒီေန႔မွ ထူးထူးဆန္းဆန္း အိပ္လို႔ပါလား “
“ဟုတ္ကဲ့ … ေဒၚေဒၚ .. စာဖတ္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ .. အဟင္း .. ဟင္း “
ဂ်စ္တူး အေဒၚက ခါတိုင္းလိုပင္ ရိုးရုိးတန္းတန္း ေမးလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ကိုယ့္အေၾကာင္းႏွင့္ကိုယ္ မရိုးမသား ျပဳလုပ္ထားေသာ ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ မလံုမလဲျဖစ္ကာ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ေႏးြ ကနဲ ရွိန္းကနဲ ျဖစ္သြား၏။
“ေဒၚေဒၚ … ကြ်န္ေတာ္ ထြန္းရီိတို႔အိမ္ ခဏသြားအံုးမယ္ “
“ေအးေအး .. မိုးေတာ့ မခ်ဳပ္နဲ႔ေနာ ္“
“ဟုတ္ကဲ့ပါ .. “
ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ အစီအစဥ္ မရွိပါဘဲ ေန႔လည္က ျပစ္မႈႀကီးေၾကာင့္ စိတ္ထဲမလံု၍ ထြက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထြန္းရီႏွင့္ ဂ်စ္တူးတို႔က ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္း၊ စီးပြားေရး အေျခအေနေၾကာင့္ မႏွစ္ကမွ ေက်ာင္းထြက္လိုက္သည္။ သူတို႔အိမ္က ရြာအေနာက္ပို္င္းမွာ ျဖစ္သည္။ ထြန္းရီတို႔က အရက္ခ်က္ေရာင္း၏။ စံခ်ိန္မွီ အရည္အေသြး ေကာင္းသည့္အတြက္ အနီးအပါးရြာေတြကပါ လာေရာက္၀ယ္ယူၾကသည္။ ဂ်စ္တူးေရာက္သြားေတာ့ စက္ဘီးကယ္ရီယာခံုေပၚတြင္ ဧရာမပလတ္စတစ္ပံုးႀကီးတင္၍ ႀကိဳးႏွင့္ ခ်ည္တုတ္ေနသည္။ ထြန္းရီက သူ႔အလုပ္ႏွင့္သူမို႔ ဂ်စ္တူးေရာက္လာတာကို မသိ။
“ေဟ့ေကာင္ႀကီး အဲဒါ ဘယ္သြားပို႔ရမွာလဲ “
ဂ်စ္တူး အသံၾကားမွ ထြန္းရီက —
“ဟာ .. ေခြးေကာင္ .. အသံမေပး ဘာမေပးနဲ႔ အေနာက္ရြာ သြားပို႔မလို႔ကြ .. ေန၀င္ေတာ့မွာဆိုေတာ့ အေဖာ္ရေအာင္ လိုက္ခဲ့စမ္းပါကြာ .. “
“ေအး .. ေအး … လိုက္ခဲ့မယ္ .. အေဒၚတို႔ စိတ္ပူေနမွာစိုးလို႔ အိမ္ျပန္ေျပာလိုက္ဦးမယ္ .. တင္စရာ ရွိေသးလား .. ငါ ဘီးယူခဲ့မယ္ “
“ေအး .. ရွိေသးတယ္ “
ဂ်စ္တူး အိမ္တစ္ေခါက္ျပန္၏။ သူ႔ဦးေလးႏွင့္ အေဒၚကိုေျပာ၍ စက္ဘီးယူၿပီး ျပန္ထြက္လာသည္။ ဂ်စ္တူး ဦးေလးႏွင့္ ထြန္းရီ အေဖတို႔က ညီအကိုအရင္းလို ခ်စ္ခင္ၾကသည္။ ဂ်စ္တူးဦးေလးကလည္း မၾကာမၾကာ အရက္ဦးေရ၀ယ္ေလ့ရွိသည္။ တစ္ခါ၀ယ္လွ်င္ ပုလင္း ၅၀ခန္႔ ျဖစ္သည္။ ထိုအရက္ဦးေရႏွင့္ ေသာက္ေဆး စိမ္ေဆး အားေဆးမ်ား ေဖာ္စပ္သည္။ ထုိ႔အျပင္ အရက္ခ်က္နည္းကိုလည္း စနစ္တက် သင္ၾကားထားၿပီး၊ ေတာထဲကတဲမွာ ခ်က္၏။ အရက္ေတာ့မဟုတ္၊ သမုန္းေတာေရွာက္မိုး၊ ဥသွ်စ္ အစရွိေသာ ေဆးဘက္၀င္ အပင္အေခါက္ အရြက္ေတြကို ထန္းလ်က္ႏွင့္စိမ္ၿပီး အရက္ခ်က္နည္းအတိုင္း ခ်က္ယူျခင္း ျဖစ္သည္။
ဂ်စ္တူးႏွင့္ ထြန္းရီတို႔ စက္ဘီးကိုယ္စီျဖင့္ အေနာက္ရြာဘက္ ထြက္လာခဲ့သည္။ သူတို႔ရြာႏွင့္ အေနာက္ရြာက (၂)မိုင္ေက်ာ္ခန္႔ ေ၀း၏။ ႏွစ္ရြာၾကားတြင္ သံုးေရအတြက္ အသံုးျပဳသည့္ ဆည္ေပါက္တစ္ခုရွိသည္။ ကန္ေလာက္မက၊ ဆည္ေလာက္လည္း မႀကီးသျဖင့္ ဆည္ေပါက္ဟု ေခၚျခင္းျဖစ္၏။ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးေရ ရွိေသာ္လည္း ဆပ္ျပာၾကမ္းေပါက္ေသာ ေျမမို႔ ေသာက္မရ၊ ႏြားစာေကြ်းရန္ႏွင့္ ခ်ဳိးေရအျဖစ္သာ သံုးလို႔ရသည္။
ဆည္ေပါက္နားအေရာက္တြင္ ေရစည္တိုက္လာေသာ မ၀င္းခင္ႏွင့္ ေတြ႔၏။ မ၀င္းခင္က အသားညိဳညိဳ ၊ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ လံုးႀကီးေပါက္လွ အမ်ဳိးအစားျဖစ္သည္။ အ၀ါညိဳေရာင္သမ္းၿပီး စိုေျပေခ်ာမြတ္ေသာ အသားအေရမ်ဳိး ျဖစ္၏။ အသက္က (၂၈)ႏွစ္ေလာက္ ရွိၿပီမို႔ ဂ်စ္တူးထက္ (၁၀)ႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ႀကီးမည္။ ေန႔လည္ကပင္ သူ႔လူပ်ဳိႏုႏုထြတ္ထြတ္ဘ၀ကို မတင္ရီ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးလိုးၿပီး ခ၀ါခ် သိဒိၵတင္ၿပီးၿပီမို႔
ေစာက္ဖုတ္အေၾကာင္း ပူပူေႏးြ ေႏြးႀကီး သိထားေသာ ဂ်စ္တူးက ေစာက္ဖုတ္ပါေသာ
မိန္းမေတြကိုၾကည့္လွ်င္ ေထာင့္ငါးရာဗို႔အားျဖင့္ ၾကည့္မိေတာ့၏။ ယခင္လို ရွက္ရြံ ႔ျခင္း မရွိေတာ့။
ေခၚေတာကုလားလို မရိုင္းသည့္တိုင္ မဓာတ္၏ သေဘာသဘာ၀ကို ၾကည့္ရင္းျဖင့္ပင္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခား ျဖစ္သြားသည္။
“ဟဲ့ … ထြန္းရီ ေန၀င္ခါနီးမွ ဘယ္တံုး “
မ၀င္းခင္က ေရစည္ကို ေက်ာမွီရင္း ဒူးေထာင္ေပါင္ကားထိုင္လွ်က္ ႏြားေမာင္ေနရာမွ လွမ္းေမး၏။ ဂ်စ္တူးႏွင့္ ေမးထူးေခၚေျပာမွ်သာ ျဖစ္၍ ထြန္းရီေလာက္ မရင္းႏွီးသျဖင့္ ထြန္းရီကိုသာ နာမည္တပ္၍ ေမးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
“အေနာက္ရြာ အရက္သြားပို႔မလို႔ မမ “
“ဟင္း .. နင္တို႔ဟာ အခုခ်ိန္ႀကီးက်မွ “
မ၀င္းခင္က မၾကာခင္ ေမွာင္ရီပ်ဳိးေတာ့မည္ကို ရည္ရြယ္၍ ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထမီကို ခပ္တိုတို ၀တ္ထားသျဖင့္ ဒူးေခါင္းစပ္ ေအာက္ပိုင္းရွိ တင္းရင္းညိဳ၀င္းေနေသာ ေျခသလံုးသားေတြကို ဂ်စ္တူးက ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္လိုက္သည္။
“ထြန္းရီေရ ည လာျဖစ္ေအာင္ လာေနာ္ .. လက္ဖက္သုတ္ထားမယ္ “
“အင္းပါ “
မ၀င္းခင္က ထြန္းရီကို ဦးတည္၍ ေျပာသည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မ်က္၀န္းထဲတြင္ ထြန္းရီႏွင့္ သူမတို႔ ခ်ိန္ဆက္ရွိထားေသာ အထာသေကၤတေတြပါ၏။ ထို မရိုးသားေသာ အထာသေကၤတမ်ားကို ၾကည့္၍ မ၀င္းခင္ႏွင့္ ထြန္းရီတို႔ ညိေနပံုရေၾကာင္း ဂ်စ္တူးက ရိပ္မိလိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား စကားတေျပာေျပာႏွင့္ စက္ဘီးကို ဂရုစိုက္နင္းလာၾကရင္း ဂ်စ္တူးက ေျပာလက္စ စကားကို ေဖာက္၍ —
“ေဟ့ေကာင္ … မ၀င္းခင္ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္က မိုက္တယ္ေနာ္ … ေဆာ္ခ်င္စရာႀကီး .. ၿပီးေတာ့ မင္းကိုၾကည့္တဲ့ အၾကည့္က မရိုးသားဘူးဗ် .. မင္းကို အသဲအသန္ ႀကိဳက္ေနတဲ့ ပံုႀကီး .. ငါ့ကိုေတာင္ စကားထဲ ထည့္မေျပာဘူး .. ၿပီးေတာ့ သူ႔ေယာက်္ားကလဲ ေရႊေတာဘက္ တက္သြားတယ္ဆို .. ဟား .. မင္းအတြက္ အကြက္ပဲေဟ့ .. လက္ဖက္သုတ္လဲ အုပ္ရင္း ေစာက္ဖုတ္ႀကီးလဲ လုပ္ရင္းေပါ့ကြာ .. ဟား .. ဟား “
ဂ်စ္တူး၏ ေျမွာက္ပင့္သံပါေသာ အေျပာေၾကာင့္ ထြန္းရီသေဘာေတြ က်သြားသည္။ သူ႔ကိုယ္သူလည္း အထင္ႀကီးသြား၏။ ထြန္းရီဆိုတဲ့ ေကာင္က ေျမွာက္ေပးလွ်င္ ေဂြးေပၚေအာက္ ကတတ္သည့္ လူမ်ဳိး။ မ၀င္းခင္ႏွင့္ သူႏွင့္ ျဖစ္ၾကပံုကို ၾကြားခ်င္လာသည္။ ထြန္းရီ အသက္က ဂ်စ္တူးထက္ တစ္ႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ႀကီးသျဖင့္ အေမႊးအေတာင္စံုသည့္ လူပ်ဳိျဖစ္ေနၿပီ မဟုတ္လား။
“ေဟ့ေကာင္ .. ဘယ့္ႏွယ္လဲ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ညိဳေခ်ာႀကီးဗ် .. “
ဂ်စ္တူးက ထပ္ဆြသည္။ နဂုိကမွ ၾကြားခ်င္လွေသာ ထြန္းရီက ..
“မင္းေျပာတာကမွ ေနာက္က်ေနေသးတယ္ .. မ၀င္းခင္နဲ႔ ငါနဲ႔ ခ်ိန္းခ်ိန္းေတြ႔တာ အခါ ၂၀မကေတာ့ဘူး .. ဟဲ .. ဟဲ “
“ဟား .. တယ္ဟုတ္ပါလား .. လုပ္ .. လုပ္စမ္းပါအံုး .. ဇာတ္လမ္းေလး ေျပာျပပါအံုး “
“ဟ … မင္းနဲ႔မွ သိပ္မေတြ႔ရပကဲြ .. ဘယ္လိုလုပ္ ေျပာရမွာလဲ “
ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္၏။ ေက်ာင္းပိတ္ကတည္းက ဂ်စ္တူးတစ္ေယာက္ အိမ္တြင္းေအာင္းၿပီး အျပာစာအုပ္ေတြခ်ည္း လိွမ့္ဖတ္ေနသည္ ျဖစ္ရာ အခုမွ ထြန္းရီႏွင့္ ေတြ႔ႀကံဳျခင္း ျဖစ္သည္။
“ေအး … ေအး .. လုပ္ပါ … လုပ္ပါ … အခု ေတြ႔ၿပီပဲ ဆရာရယ္ … ဆရာ့ဇာတ္လမ္းေလး ေျပာျပပါအံုး “
ဂ်စ္တူး တကယ္ သိခ်င္ပါသည္။ သူ႔မွာေတာ့ ဒီေန႔က်မွသာ မိန္းမေစာက္ဖုတ္ကို လိုးဖူးျခင္း ျဖစ္၏။ အခု ထြန္းရီက သူႏွင့္ မ၀င္းခင္တို႔ ခ်ိန္းခ်ိန္းေတြ႕ကာ အခါ၂၀ မကေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ဒီအခ်က္မွာ သူ႔ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ သာသြား၏။ အိမ္ခ်င္းကလည္း ကပ္လွ်က္ မလံုမၿခံဳ စည္းရိုးသာ ျခားထားသျဖင့္ ထြန္းရီေျပာတာ လံုး၀ ျဖစ္ႏို္င္သည္။ ၿပီးေတာ့ — မ၀င္းခင္ ေယာက်္ားက အရက္သမား။ ထြန္းရီက ဘာစကားမွ မေျပာဘဲ စက္ဘီးကိုသာ သဲႀကီးမဲႀကီး နင္းေနသျဖင့္ —
“ေဟ့ေကာင္ .. ေျပာေလကြာ .. အခ်င္းခ်င္း ေစ်းကိုင္ မေနနဲ႔ “
ဂ်စ္တူးက အျမင္ကပ္လာသျဖင့္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ ေျပာလိုက္သည္။
“ေအးပါဟ .. ခ်ီးမွပဲ .. ေရွ႔လဲၾကည့္အံုး သူမ်ားရြာေပါက္ ေရာက္ေနၿပီ .. အျပန္က်မွ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာၾကမယ္ “
“အုိေက .. အိုေက “
ႏွစ္ေယာက္သား အရက္ပံုးေတြ အပ္ၿပီး၊ စက္ဘီးကို ခပ္သုတ္သုတ္ နင္းလာၾကရာ ရြာအနီးသို႔
ျပန္ေရာက္လာ၏။ ရြာအ၀င္ေပါက္ႏွင့္ မနီးမေ၀းရွိ ကုကၠိဳပင္ႀကီး ေအာက္တြင္ ေခတၱနားလိုက္ၾကသည္။
“ေဟ့ေကာင္ ေျပာေတာ့ “
ဂ်စ္တူးက ကြပ္ျပစ္ေပၚ ထိုင္မိလွ်င္ပဲ ေလာေဆာ္ေတာ့၏။
“အင္း .. အခါ ၂၀ဆိုေတာ့ ဘယ္ကစေျပာရပါ့ “
“ပထမဆံုး စျဖစ္ပံုကို ေျပာျပကြာ “
“ေအး .. ေအး .. သူနဲ႔ငါနဲ႔ သူ႔အေမ ေဒၚလွၾကည္ ေသလို႔ သၿဂိဳလ္တဲ့ေန႔ကစၿပီး ျဖစ္တာပကဲြာ .. (၀ါ) စလိုးၾကတာေပါ့ကြာ .. ဟား .. ဟား “
“မေအလိုးႏွယ္ဗ်ာ (၀ါ)ေတြ ဘာေတြနဲ႔ လွ်ာရွည္လိုက္တာ “
ဂ်စ္တူးက တကယ္ပင္ စိတ္တိုလာ၍ ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ ဆဲထည့္လိုက္သည္။
“ေအး … ေအး … ဒီလို … ဒီလို “
ၿပီးပါၿပီ
