သင္​တန္း​မ်ား​မ်ား​တက္​ၾက​ပါ

ဒီ​အ​ေၾကာင္း​ေတြ၊ ​ဂြင္​ေတြ​ကို ​သိ​တဲ႕​လူ​႐ွိ​သ​လို၊ ​မ​သိ​သူ​ေတြ​လည္း​႐ွိ​မယ္​ထင္​လို႕​ေရး​လိုက္​တာ​ပါ …..
​က်ြန္​ေတာ္ ​ဆယ္​တန္း​ေအာင္​ေတာ႕ ​အိမ္​က​မိ​ဘ​ေတြ​က​ေျပာ​တယ္။ ​ဒီ​ေခတ္​ႀကီး​ထဲ​မွာ ​ကြန္​ပ်ဴ​တာ​နဲ႕ ​စ​ပီ​ကင္​က ​မ​တတ္​မ​ျဖစ္​ပဲ​တဲ႕၊ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​ကြန္​ပ်ဴ​တာ​ေတာ႕ ​လူ​အ​ထင္​မ​ေသး​ေအာင္ ​ေတာ္​ေတာ္​ေလး​ေတာ႕​က်ြမ္း​ပါ​တယ္၊ ​ဒါ​နဲ႕ …
​အိမ္​က​ခိုင္း​တဲ႕ ​စ​ပီ​ကင္​ကို ​တက္​ေတာ႕​တက္​မယ္​လို႕​ေျပာ​လိုက္​တယ္။ ​အင္း … ​အ​မွန္​ေတာ႕ ​အ​ဂၤ​လိပ္​လို​ေျပာ​ရ​မွာ​ေၾကာက္​ေန​တာ၊ ​ေနာက္​ေတာ႕​လည္း ​အ​ဆင္​ေျပ​လိုက္​ပုံ​မ်ား …
​ေစာ​ေစာ​စီး​စီး​မ​တက္​မိ​တာ​ေတာင္​ေနာင္​တ​ရ​တယ္။

၁၇.၁၀.၂၀၀၄ ​က်ြန္​ေတာ္​စ​တက္​တဲ႕ ​သင္​တန္း၊ ​အဲ ​အ​ေျခ​ခံ​ေပါ႕၊ ​အဲ​ဒါ​ကို ​ဘို​က​ေလး​ေစ်း​နား​က ​နာ​မည္​ႀကီး​သင္​တန္း​တ​ခု​မွာ ​စ​တက္​တယ္။ ​စ​စ​ခ်င္း​ေတာ႕ ​ခပ္​ေၾကာင္​ေၾကာင္၊ ​ခပ္​ေၾကာက္​ေၾကာက္​နဲ႕​ေပါ႕။ ​အ​တန္း​ထဲ​မွာ ​က်ီး​ၾကည့္​ေၾကာင္​ၾကည့္ ​လုပ္​ေန​တုန္း ​ဆ​ရာ​ေရာက္​လာ​တယ္၊ ​အား​လုံး​ထ​ၿပီး ​ႏွဳတ္​ဆက္​ၾက​တာ​ေပါ။ ​မ​ဂၤ​လာ​ပါ ​ဘာ​ညာ ​ဟဲ​လို၊ ​ဂြတ္ ​အီး​ဗ​နင္း ​စ​သည္​ျဖင္႕​ေပါ႕။ ​အဲ​ဒီ​တုန္း ​ပိတ္​ထား​တဲ႕​အ​ခန္း​ရဲ႔ ​ဆ​လိုက္​တံ​ခါး​က ​ေလ်ွာ​က​နဲ​ပြင္႕​လာ​ၿပီး ​ေမာ​ႀကီး​ပန္း​ႀကီး​နဲ႕ ​ဝင္​လာ​တဲ႕​သူ​တ​ေယာက္​ကို ​ေတြ႔​လိုက္​ရ​တယ္။ ​အ​ေျပး​က​ေလး​ဝင္​လာ​ရာ​က​ေန ​အား​လုံး​ကို​ေမာ႕​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​လွ​ပ​လြန္း​တဲ႕ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ရယ္၊ ​လွိဳက္​ဖို​ေန​တဲ႕ ​ရင္​အ​စုံ​က ​ျမန္​ေန​တဲ့ ​အ​သက္​ရႈ​ႏႈန္း​နဲ႔​အ​တူ ​႐ုန္း​ၾကြ​လို႔ …. ။  ​သူ ​အ​ထဲ​ကို​ဝင္​လာ​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္​နဲ႕ ​မ်က္​ႏွာ​ခ်င္း​ဆိုင္​စား​ပြဲ​မွာ ​ထိုင္​တယ္၊ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​အဲ​ဒီ​ေန​ရာ​ဟာ ​သူ႔​ရဲ႔ ​ပုံ​မွန္​ေန​ရာ​ျဖစ္​သြား​ေတာ႕​တာ​ပဲ … ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​ဆ​ရာ​က​သူ႕​ကိုယ္​သူ​မိတ္​ဆက္​ၿပီး ​ေနာက္ …​အား​လုံး​ကို ​တ​ေယာက္​နဲ႕​တ​ေယာက္​မိတ္​ဆက္​ခိုင္း​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​မွာ ​နာ​မည္​ေလး​သိ​ရ​ေတာ႕ ​ခ်ယ္​ရီ​တဲ႕၊ ၂၀၀၄ ​ခု​ႏွစ္​ေအာင္​တာ၊ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ထက္ ​ႏွစ္​ႏွစ္​ငယ္​တာ​ေပါ႕၊ ​ဟို​ဟို​ဒီ​ဒီ ​ေလ်ွာက္​ေမး​ၾကည့္​ေတာ႕ ​ေရ​ေက်ာ္​ထဲ​မွာ​ေန​တယ္​တဲ႕၊ ​အဲ​ဒီ​ေန႕​က ​အ​ဂၤ​လိပ္​လို ​အ​က်ိဳး​အ​ပဲ႕​ေတြ​နဲ႕​မွဳတ္​ရင္း ​ေတာ္​ေတာ္​ေလး​ရင္း​ႏွီး​သြား​တယ္ …​ေနာက္​ေတာ႕ ​ပိုက္​ဆံ ​႐ွိ​စု​မဲ႕​စု ​ဘတ္​ေငြ​ေတြ​ပါ ​ရင္း​ႏွီး​ရ​ေတာ႕ ​တာ​ပဲ။ ​ကဲ …​ေလ​႐ွည္​ေန​မိ​ၿပီ​ထင္​တယ္။ ​သူ​က ​သင္​တန္း​ကို ​ေစာ​ေစာ​လာ​တတ္​တဲ႕​အ​က်င့္​႐ွိ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​စ​ေတြ႔​က​တည္း​က ​လုံး​ခ်င္​တာ​နဲ႕ ​အ​မိ​အ​ရ ​ဝီ​ရိ​ယ​ထား​ၿပီး ​သင္​တန္း​ေစာ​ေစာ​လာ​ရ​တာ​ေပါ႕။ ​စ​ကား​ေတြ ​ေလ်ွာက္​ေျပာ​ရင္း ​အ​ႀကိဳက္​ခ်င္း​က​လည္း ​ေတာ္​ေတာ္​တူ​ေတာ႕ ​ခ်ယ္​ရီ​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္ ​ခင္​သ​လို​လို ​ဘာ​လို​လို ​ျဖစ္​သြား​ၾက​တယ္၊ ​ဖုန္း​ေတြ​ဆက္ … (​အိမ္​က​ေတာ႕ ​ဖုန္း​ေဘလ္​ေတြ​အ​ေတာ္​တက္​လို႕ ​နား​ပူ​ခံ​ရ​တာ​ေပါ႕)၊ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း ​ေယာင္​ေဆာင္​ၿပီး ​ဟို​ခ်ိန္း​ဒီ​ခ်ိန္း​နဲ႕ ​တ​လ​ေလာက္​အ​ၾကာ၊ ​သင္​တန္း​တ​ဝက္​က်ိဳး​တဲ႕​အ​ခ်ိန္​မွာ​ေတာ႕ ​သူ​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္ ​ညပ္​သြား ​ၾက​တယ္။ ​႐ုပ္​႐ွင္​ေတြ​ဘာ​ေတြ ​အ​တူ​ၾကည့္၊ ​ကန္​ေတာ္​ႀကီး​ထဲ​သြား၊ ​သူ​က​သီ​ခ်င္း​ဆို​တာ ​ဝါ​သ​နာ​ပါ​ေတာ႕ ​အမ္​သ​ရီး​သြား​နဲ႕ ​ပိုက္​ဆံ​ကုန္​သ​ေလာက္ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​အ​က်ိဳး​အ​ျမတ္​ေတာ႕​ရ​လိုက္​ပါ​တယ္။

​က်ြန္​ေတာ္​တို႕ ​ညပ္​သြား​ၿပီး ​စ​ခ်ိန္း​တဲ႕​ေန႕​က ​သ​မၼ​တ​မွာ ​႐ုပ္​႐ွင္​သြား​ၾကည့္​ၾက​တယ္။ ​သြား​ရ​တာ​ေတာင္ ​ခပ္​ေၾကာက္​ေၾကာက္​နဲ႕ ​ဗုံး​ေတြ​ေပါက္​ၿပီး​တာ​က​သိပ္​မ​ၾကာ​ေသး​ဘူး။ ​မုန္႕​ေတြ ​နဲ​နဲ​ပါး​ပါး​ဝယ္​ၿပီး ​႐ုံ​ထဲ​ေရာက္​ေတာ႕ ​ဗုံး​ေပါက္​တဲ႕
​အ​ေၾကာင္း​ေတြ​ေျပာ​မိ​ၿပီး ​သူ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​အား​ကိုး​တဲ႕ ​မ်က္​လုံး​ေတြ​နဲ႕​ၾကည့္​ၿပီး ‘‘​သိပ္​ေၾကာက္​တာ​ပဲ’’​လို႕​ေျပာ​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​က​လဲ ‘‘​ကိုယ္ ​တ​ေယာက္​လုံး​႐ွိ​တာ ​သူ​ဘာ​မွ​မ​ျဖစ္​ေစ​ရ​ဘူး’’ ​ဆို​ၿပီး ​ခပ္​တင္း​တင္း​ေလး​ဖက္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​႐ုပ္​႐ွင္​စ​ျပ​ေတာ႕ ​သူ႔​ရဲ႔​ေခါင္း​က​ေလး​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ပ​ခုံး​ေပၚ​မွီ​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ပါး​နဲ႕​ကပ္​ထား​လိုက္​ေတာ႕ ​႐ွန္​ပူ​နံ႕​က​ေလး ​သင္း​သင္း​နဲ႕ …​ရင္​ထဲ​မွာ ​မ​႐ိုး​မ​႐ြ​ျဖစ္​လာ​တယ္။ ​ငါး​မိ​နစ္​ေလာက္​ၾကာ​ေတာ႕ ​အား​လုံး​သိ​ေတာ္​မူ​ၾက​တဲ႕​အ​တိုင္း ​စာ​အုပ္​ႀကီး​ထဲ​က​လို ​စ​ခ်ဳပ္​ေတာ႕​တာ​ေပါ႕။ ​ပ​ထ​မ​ဆုံး ​လက္​ဖ်ား​ေလး​ေတြ​ကို​ကိုင္​လိုက္​ေတာ႕ ​ေအး​ေန​တာ​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္​က ‘‘​ခ်မ္း​ေန​လား​ဟင္’’​လို႕ ​ေမး​ၿပီး ​တင္း​တင္း ​က်ပ္​က်ပ္​ဖက္​ထား​လိုက္​တယ္၊ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း ​သူ႔​ရဲ႔​ေပါင္​ေပၚ​ကို ​လက္​တ​ဖက္ ​မ​သိ​မ​သာ​ေ႐ြွ႔​လိုက္​တယ္။ ​သူ ​တြန္႕​က​နဲ ​တ​ခ်က္​ျဖစ္​သြား​ေပ​မယ္႕ ​ဘာ​မွ​ေတာ႕​မ​ေျပာ​ဘူး၊  ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​အား​တက္​လာ​ၿပီး ​သူ႕​ေပါင္​တ​ဖက္​ကို ​႐ြ​႐ြ​ေလး​ပြတ္​ေပး ​ေန​မိ​တယ္။ ​ခ​ဏ​ၾကာ​ေတာ႕ ​သူ႔​ရဲ႔​လည္​တိုင္​က​ေလး​ကို ​ဖြ​ဖြ​ေလး​ပဲ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​နဲ႕​ထိ​လိုက္​တယ္။ ​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ ​စင္း​က​နဲ ​ျဖစ္​သြား​ၿပီး ​႐ွက္​ေန​သ​လို​နဲ႕။ … ​ေနာက္ ​ပါး​က​ေလး​ကို​နမ္း၊ ……  ​အဲ​ဒီ​က​ေန​မွ ​ေနာက္​ထပ္​တ​ဆင္႕​တက္​ၿပီး ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ခ်င္း​နမ္း​လိုက္​ေတာ႕
​သူ႔​ရဲ႔​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ေမာင္း​ကို ​တင္း​တင္း​ဆုပ္​ကိုင္​လိုက္​တယ္။ ​လူ​ေတြ​လည္း ​႐ုပ္​႐ွင္​ထဲ ​စိတ္​မ​႐ွိ​ေတာ႕​ပါ​ဘူး။  ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ေနာက္​လက္​တ​ဘက္​ကို ​သူ႔​ရဲ႔​လက္​ေမာင္း​ေဘး​က​ေန ​ခပ္​ေလ်ာ႕​ေလ်ာ႕​ေလး​ဖက္​ၿပီး ​သူ႕​ႏို႕​က​ေလး​ကို ​အ​က်ႌ​ေဘး​က​ေန​ပြတ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ၿငိမ္​ခံ​ေန​ေတာ႕ ​အ​ေျခ​အ​ေန​ေကာင္း​တယ္​လို႕​တြက္​ၿပီး ​ၾကယ္​သီး​ေလး​ႏွစ္​လုံး​ကို ​ျဖဳတ္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ကို ​ဖမ္း​ကိုင္​လိုက္​တယ္၊ ​ခ​ဏ​ေတာ႕ ​ၿငိမ္​ေန​လိုက္​ေပ​မယ္႕ ​စ​မိ​မွ​ေတာ႕ ​ဒီ​ေလာက္​က​ေလး​နဲ႕ ​ဘယ္​ေက်​နပ္​မ​လဲ။ ​သူ ​သ​တိ​တ​ခ်က္​လစ္​သြား​တုန္း ​ဆတ္​က​နဲ ​သူ႕​ရဲ႔ ​ညာ​ဘက္​ႏို႕​က​ေလး​ကို ​ဆုပ္​ကိုင္​လိုက္​ေတာ႕​တယ္၊ ‘‘​အို’’ ​ဆို​ၿပီး ​အ​သံ​က​ေလး​ထြက္​လာ​ေတာ႕၊ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ‘‘​႐ွဴး ​တိုး​တိုး’’​လို႕​ေျပာ​ရင္း ​သူ႕​ရဲ႔ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ဖ်ား​ေလး​ကို ​လ်ွာ​ဖ်ား​ေလး​နဲ႕ ​တို႕​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ကိုယ္​လုံး​ေလး​ကို ​ရင္​ခြင္​ထဲ​ဆြဲ​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ရဲ႔​အား​ေတြ​ဘယ္​ေရာက္​သြား​မွန္း​မ​သိ​ဘူး​လို႕ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​ျပန္​ေျပာ​ျပ​တယ္။ ​ဆက္​ၿပီး​ေတာ႕ ​သူ႔​ရဲ႔ ​ဘ​ရာ​ေလး​ကို ​လက္​ဖ​မိုး​ေလး​နဲ႕​လ်ွိဳ​ၿပီး ​အ​ေပၚ​ကို​တြန္း​တင္​လိုက္​တယ္။ ​ႏို႕​ေလး​ကို​လဲ ​လက္​နဲ႕​ထိ​မိ​ေရာ ​ႏူး​ည့ံ​လိုက္​တာ​ဗ်ာ …၊
​ဘာ​နဲ႕​မွ​မ​လဲ​ႏိုင္​ဘူး။ ​အဲ​ဒီ​မွာ ​ေအာ္​တို​ေမး​႐ွင္း ​စ​စၥ​တမ္​က ​အ​လုပ္​စ​လုပ္​တယ္။ ​ဘစ္(​ေအာက္​ခံ​ေဘာင္း​ဘီ)​ထဲ​မွာ ​ေန​မ​ရ ​ထိုင္​မ​ရ​ျဖစ္​လာ​တယ္။ ​သူ႔​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို ​လက္​ၫွိဳး​လက္​မ​နဲ႕ ​အ​သာ​ေလး​လွိမ္႕​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​အ​သက္​႐ွဴ​သံ​ေတြ ​ျပင္း​ထန္ ​လာ​ေတာ႕​တယ္။ ​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​ဘာ​စ​ကား​မွ​ကို ​မ​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​ဘူး။ ​အာ​႐ုံ​ဝင္​စား​ေန​လိုက္​ၾက​တာ …။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရင္​ခြင္​ထဲ ​သူ႔​ကို​ထည့္​ထား​ရာ​က​ေန ​ဖယ္​လိုက္​ၿပီး​ေတာ႕ ​သူ႔​ရဲ႔​ရင္​ခြင္​ထဲ​ကို ​ေခါင္း​တိုး​ဝင္​လိုက္​ေတာ႕ ​တယ္။ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို ​လ်ွာ​ဖ်ား​ေလး​နဲ႕ ​တို႕​လိုက္​ေတာ႕ ‘‘​အို …​ကို’’ ​ဆို​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ႕​ဆံ​ပင္​ေတြ​ကို ​ဆုပ္​ကိုင္​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း​အ​ခု​မွ ​က​ေလး​ျပန္​ျဖစ္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဆီ​က ​အ​ေဖ​လု​သြား​တာ​ကို ​သူ႔​ဆီ​က​ျပန္​ရ​လိုက္​တယ္။ ​သြား​ေလး​နဲ႕ ​ဖြ​ဖြ​က​ေလး​ခဲ​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ ​ဆတ္​က​နဲ ​တ​ခ်က္​တုန္​သြား​တယ္။ ​ဘယ္​ညာ ​ဘယ္​ညာ​လို႕ ​ေက်ာင္း​တုန္း​က
​ေလ႕​က်င္႕​ခန္း​လုပ္​တုန္း​က​လို​ပဲ ​စိတ္​ထဲ​က​ဆို​ေန​ၿပီး ​ႏို႕​က​ေလး​ႏွစ္​လုံး​ကို ​အ​ျပန္​ျပန္​အ​လွန္​လွန္​စို႕​ေပး​လိုက္​တယ္။
​ဆည္း​လည္း​သံ ​ေတြ​လို ​သာ​ယာ​တဲ႕​ညည္း​ညဴ​သံ​ေလး​ေတြ ​မွန္​မွန္​ၾကား​ေန​ရင္း ​လက္​တ​ဖက္​က
​သူ႔​ရဲ႔​အ​က်ႌ​ကို​လွန္​တင္​လိုက္​ၿပီး ​ဗိုက္​သား​က​ေလး​ကို ​ပြတ္​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​ဘယ္​ဆက္​သြား​ရ​မ​လဲ …​ဟဲ ​ဟဲ …။ ​သူ႔​ရဲ႔​ေဘာင္း​ဘီ​ေလး​ထဲ​ကို ​လက္​သြင္း​လိုက္​ေတာ႕ ​အ​မွတ္​တ​မဲ႕​နဲ႕​ဆို​ေတာ႕ ​ဘာ​မွ​မ​ေျပာ​ဘူး။ ​ဟို​ေန​ရာ​ေလး​အ​ထိ ​လက္​ကို​တိုး​သြား​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ကို ​ဆိတ္​ဆြဲ​လိုက္​တယ္၊ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ၿငိမ္​ေန​လိုက္​ၿပီး ​အ​ေပၚ​ပိုင္း​မွာ​ပဲ ​အ​လုပ္​လုပ္​ရင္း ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​ေနာက္​တ​ခါ ​ထပ္​ထ​႐ိုင္း​ၾကည့္​တယ္၊ ​ထပ္​ဆိတ္​တယ္။ ​သုံး​ခါ​ေျမာက္​က်​ေတာ႕ ​သူ​လဲ ​စိတ္​ေလ်ွာ႕ ​လိုက္​တယ္​ထင္​ပါ​ရဲ႔ …။ ​အဲ​ဒီ​ေတာ႕​မွ ​အ​ေမြွး​က​ေလး​ေတြ​ကို​စမ္း​မိ​တယ္။ ​လက္​နဲ႕ ​အ​သာ​ေလး​ဆြဲ​ဖြ​ေပး​ေန​ရင္း ​ေနာက္​ဆုံး ​မွာ​ေတာ႕ ​သူ႔​ရဲ႔​အ​ရ​သာ​ေပါင္း​စုံ​စု​ေ၀း​ရာ​ကို ​လွမ္း​ကိုင္​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ‘ ​အ ’ ​က​နဲ ​အာ​ေမ​ဋိတ္​သံ​ေပး​ရင္း ​အဲ​ဒီ​အ​သံ​က​ပဲ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ပို​ၿပီး​တြန္း​အား​ေပး​သ​လို​ခံ​စား​လိုက္​ရ​တယ္၊ ​ျမန္​ျမန္​လို႕ ​ေျပာ​တာ​လည္း​ျဖစ္​ခ်င္​ျဖစ္​မွာ​ေပါ႕။ ​အ​ဖုတ္​က​ေလး​ကို​လဲ ​လက္​နဲ႕​စမ္း​မိ​ေရာ ​စိမ္႕​ဆင္း​လာ​တဲ႕ ​အ​ရည္​ၾကည္​ေလး​ေတြ​ကို ​စမ္း​မိ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​အ​စိ​ေလး​ကို​႐ွာ​ၿပီး​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ …‘‘​ကို …​ျဖည္း​ျဖည္း’’​လို႕ ​ေျပာ​ရင္း ​သူ႕​လက္​ေတြ​က
​က်ြန္​ေတာ္႕​ေခါင္း​ကို​ပြတ္​ေပး​ေန​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​က ​လွဳပ္​႐ွား​မွဳ​ျမန္​လာ​ေလ​ေလ ​သူ​လည္း ​တ​ဟင္း​ဟင္း​နဲ႕ ​လွိဳက္​ဖို​လာ​ေလ​နဲ႕ ​ငါး​မိ​နစ္​ေလာက္​ၾကာ​ေတာ႕ ​ဟင္း​က​နဲ ​သံ​႐ွည္​ႀကီး​နဲ႕​အ​တူ ​သူ​ၿငိမ္​က်​သြား​ေတာ႕​တယ္။ ​႐ုပ္​႐ွင္​မ​ၿပီး​ခင္​အ​ထိ ​ေနာက္​ထပ္ ​ႏွစ္​ခါ​ထပ္​လုပ္​ေပး​လိုက္​ေသး​တယ္။ ​႐ုပ္​႐ွင္​ၿပီး​ခါ​နီး​လဲ​က်​ေရာ ​က​မန္း​က​တမ္း ​အ​ျပင္​ထြက္​ၿပီး ​အိမ္​သာ​ကို​တန္း​ေျပး​ရ​တယ္။ ​ပါ​သ​မ်ွ ​တစ္​႐ွဴး​ေတြ​လည္း ​သူ႕​ကို​ေပး​လိုက္​ရ​တယ္။ ​အ​ျပန္​လည္း​က်​ေရာ ​ေသ​ခ်ာ ​ၾကည့္​ရင္ ​သူ႔​ေဘာင္း​ဘီ​မွာ ​နည္း​နည္း​စို​ေန​သ​လား​လို႕ …။ ​႐ုပ္​ပ်က္​မွာ​စိုး​တာ​နဲ႕ ​တ​ကၠ​စီ​ငွား​ၿပီး ​အိမ္​ျပန္​ပို႕​လိုက္​ရ​တယ္။ ​အဲ​ဒါ ​ပ​ထ​မ​ေန႕ ​အ​ေတြ႔​အ​ႀကဳံ​ေပါ႕ ….။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
​စည္း​ကမ္း​ႀကီး​တဲ႕ ​မိန္း​က​ေလး … ​ေနာက္​တ​ပတ္​ေလာက္​ၾကာ​ေတာ႕ ​ကန္​ေတာ္​ႀကီး​ထဲ​ေခၚ​သြား​တယ္။ ​ေဆာင္း​တြင္း​ရဲ႔​ေန​က​လည္း ​ျပင္း​ျပင္း​ျပ​ျပ ​ပူ​ေန​တယ္။ ​ဒါ​နဲ႕ ​ကန္​စပ္​မွာ​ဖြင္႕​ထား​တဲ႕ ​စား​ေသာက္​ဆိုင္​တ​ခု​ဆီ ​ဝင္​ထိုင္​လိုက္​ၾက​တယ္။ ​ကန္​စပ္​က ​ထီး​က​ေလး​ေတြ​ေအာက္​မွာ ​ကန္​ေရ​ျပင္​ကို​ျဖတ္​တိုက္​လာ​တဲ႕ ​ေလ​ညင္း​ျမ​ျမ​က ​သူ႔​ရဲ႔​ဆံ​ႏြယ္​ေတြ​ကို ​ေဆာ႕​က​စား​သြား​တာ​ကို​ေတြ႔​ရ​ေတာ႕ ​သ​ဝန္​တို​မိ​တယ္။ ​ေန​ပူ​ထဲ​က​လာ​ခဲ႕​သ​မ်ွ ​ေအး​ေဆး​ၿပီး ​ေန​သာ​ထိုင္​သာ​႐ွိ​သြား​ၿပီး ​တ​ေယာက္​မ်က္​ႏွာ​တ​ေယာက္ ​အ​ခု​မွ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး ​ၾကည့္​ႏိုင္​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ႕​ရဲ႔ ​အ​ျပစ္​ကင္း​တဲ႕​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ရယ္၊ ​ၾကယ္​စင္​လို​လင္း​လက္​တဲ႕ ​မ်က္​နက္​ဝန္​ေလး​ရယ္၊ ​က​ဗ်ာ​ဆန္​တဲ႕ ​နား​သယ္​ဆံ​စ​ေတြ ၀ဲ​က်​ေန​တာ​ရယ္​ကို​ၾကည့္​ၿပီး ​အ​ခ်စ္​စိတ္​ေတြ​က ​ရင္​ထဲ​မွာ ​တ​ဖြား​ဖြား​ေပၚ​ေပါက္​လာ​တယ္။ ​ခ​န ​ေန​ေတာ႕ ​စား​ပြဲ​ထိုး​ေရာက္​လာ​ၿပီး ​ဘာ​မွာ​မ​လဲ ​ေမး​ေတာ႕ ​သူ႔​အ​တြက္ ​စ​ပိုင္ ​ဝိုင္​တ​လုံး​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​အ​တြက္ ​ျမန္​မာ​ဘီ​ယာ​တ​ဘူး​နဲ႕ ​တ​ျခား​စား​စ​ရာ ​နည္း​နည္း​ပါး​ပါး​မွာ​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို ​႐ြ​ႏွ္း​႐ြ​ႏွ္း​စား​စား​စိုက္​ၾကည့္​မိ​ေတာ႕ ​သူ​က ‘‘​မ​ၾကည့္​နဲ႕ ​႐ွက္​တယ္’’ ​လို႕​ေျပာ​ၿပီး ​လက္​ကိုင္​ပ​ဝါ​အ​နီ​ေရာင္​က​ေလး​နဲ႕​ကာ​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​စိတ္​ထဲ​မွာ ​ဘာ​သြား ​ျမင္​သ​လဲ​သိ​လား၊ ​စ​ပိန္​ႏြား​႐ိုင္း​သတ္​ပြဲ​ေတြ​မွာ ​ႏြား​႐ိုင္း​ကို ​အ​ဝတ္​စ​အ​နီ​ကို​ျပ​ျပ​ၿပီး ​ေဒါ​သ​ထြက္​လာ​ေအာင္​စ​ရ​တာ​ကို ​သြား​ျမင္​မိ​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​သူ႔​ရင္​ခြင္​ထဲ​ကို ​ေခါင္း​ထိုး​ဝင္​ၿပီး ​တိုး​ေဝွ႕​လိုက္​ေတာ႕၊ ​သူ​က … ‘‘ ​ဟင္၊ ​ပ​လိန္း​ႀကီး ​ဘာ​လုပ္​တာ​လဲ …’’ ‘‘ ​သိ​ဘူး​ေလ၊ ​ႏြား​႐ိုင္း​သတ္​ပြဲ​မွတ္​လို႕ ’’ ‘‘ ​ဟာ …​ကို ​က​လဲ ’’ ‘‘ ​ဟုတ္​တယ္​ေလ၊ ​ဘာ​လို႕ ​လက္​ကိုင္​ပ​ဝါ​အ​နီ​ျပ​တာ​လဲ ’’ ‘‘ ​အဲ​ဒီ​လို​ႀကီး​စိုက္​ၾကည့္​ခံ​ရ​ေတာ႕ ​႐ွက္​တာ​ေပါ႕​လို႕ … ’’ ​ႏွာ​ေခါင္း​သံ​ေလး​နဲ႕ ​သူ​က ​မူ​ႏြဲ႔​လိုက္​တယ္။ ‘‘ ​လွ​လို႕ ​ၾကည့္​တာ ​မ​ၾကည့္​ရ​ဘူး​လား ’’ ‘‘ ​အဲ​လို​ေတာ႕ ​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး၊ ​ကို​က ​လြန္​တယ္ ’’ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း​မ​႐ိုး​မ​႐ြ​ျဖစ္​လာ​တာ​နဲ႕​ရင္​ခြင္​ထဲ​ဆြဲ​သြင္း​ၿပီး​ယု​ယု​ယ​ယ​ေလး​နမ္း​လိုက္​တယ္ … ‘‘ ​ခ်စ္​တယ္​ကြာ …’’ ‘‘ ​အ​တူ​တူ​ပါ​ပဲ ​ကို​ရယ္ …’’ ​ၾကည္​ႏူး​ေန​ၾက​တုန္း ​စား​ပြဲ​ထိုး​က ​စား​စ​ရာ​ေတြ​လာ​ခ်​ေပး​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေကာင္​ကို ​ဆြဲ​ထိုး​ခ်င္​လိုက္​တာ ​မ​နည္း​ကို ​စိတ္​ထိန္း​ထား​ရ​တယ္။ ​အ​ရ​သာ​ပ်က္​သြား​လို႕​ေပါ႕။ ​စား​ရင္း​ေသာက္​ရင္း​နဲ႕ ​အ​ေတြး​ေတြ​ကိုယ္​စီ​ေတြး​ရင္း ​ခ​ဏ​ေတာ႕ ​ဘာ​စ​ကား​မွ​မ​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​ဘူး။ ​ေနာက္​ေတာ႕​လည္း ​တ​ေယာက္​နဲ႕​တ​ေယာက္ ​ခ်စ္​စ​ကား​ေလး​ေတြ​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​တယ္။ ​စား​စ​ရာ​ေတြ​လည္း​ကုန္​ေရာ၊ ​ကန္​ေတာ္​ႀကီး​တ​ပတ္ ​လမ္း​ေလ်ွာက္​ၾက​တယ္။ ​လမ္း​ေလ်ွာက္​ရင္​နဲ႕ ​သူ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​သီ​ခ်င္း​ေတြ​ဆို​ျပ​တယ္။ ​ခ်စ္​စ​ရာ​အ​သံ​ေလး​နဲ႕​ေပါ႕၊ ​နား​ေထာင္​လို႕ ​ကို ​မ၀​ဘူး။ ​သူ​သီ​ခ်င္း​ဆို​တာ ​နား​ေထာင္​ရင္း ​အ​ႀကံ​တ​ခု​ရ​လာ​တယ္။ ​ေက​တီ​ဗီ​တ​ခု​ကို​ေခၚ​သြား​ၿပီး ​ဘာ​ညာ​ဘာ​ညာ​လုပ္​ဖို႕​ေပါ႕။ ​သူ႔​ကို​ေျပာ​ၾကည့္​ေတာ႕ ​သ​ေဘာ​တူ​တာ​နဲ႕ ​ပန္း​ဆိုး​တန္း​ဆိပ္​ကမ္း​နား​က ​တြမ္​တီ​ဖတ္စ္ ​စင္​က်ဴ​ရီ ​ကို​ေခၚ​သြား​လိုက္​တယ္။ ​ဟို​ေရာက္​ေတာ႕ ​ကိုယ္႕​အ​သိ​ဝိတ္​တာ​ကို ​လိုက္​႐ွာ​ၿပီး ​ကပ္​တိုး​ေလး​နဲ႕ ​အ​ေႏွာင္႕​အ​ယွက္​မ​ေပး​ဖို႕​ႀကိဳ​ၫွိ​ထား​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ကို ​အ​ခန္း​ထဲ​လိုက္​ပို႕​ၿပီး
​စက္​ေတြ​ဖြင္႕​ေပး​ထား​ခဲ႕​တယ္။ ​ခ်ယ္​ရီ႔​အ​တြက္ ​အ​ခ်ိဳ​ရည္​မွာ​ေပး​ပါ ​ဆို​တာ​နဲ႕ ​ဝိတ္​တာ​ကို ​ဆန္း​ကစ္​တ​လုံး​နဲ႕ ​တိုက္​ဂါး​တ​လုံး​မွာ​လိုက္​တယ္။ ​ခ်က္​ခ်င္း​ဆို​သ​လို​ပဲ ​အ​လိုက္​တ​သိ​နဲ႕ ​အ​ျမန္​ျပန္​လာ​ေပး​တယ္။ ​လို​အပ္​ရင္ ​ဘဲလ္​တီး​လိုက္​ပါ​လို႕​မွာ​ရင္း ​တံ​ခါး​ကို​စိ​ၿပီး​ျပန္​ထြက္​သြား​တယ္။

​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​တံ​ခါး​ကို​ေသ​ေသ​ခ်ာ​ခ်ာ​ပိတ္​လိုက္​ရင္း ​ပတ္​ဝန္း​က်င္ ​အ​ေျခ​အ​ေန​ကို​အ​ကဲ​ခတ္​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​အို​ေက။ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ႏွစ္​ေယာက္ ​ဆို​မယ္႕​သီ​ခ်င္း​ေလး​ေတြ​ထည့္​ၿပီး​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​က ‘‘​ဒီ​လာ​ေလ’’ ​လို႕​ဆို​ၿပီး ​ရင္​ခြင္​ထဲ
​ဆြဲ​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္ ​စုံ​တြဲ​သီ​ခ်င္း​ေလး​ေတြ​ဆို​ၾက​ၿပီး ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​ေမာ​လာ​တယ္​လို႕​အ​ေၾကာင္း​ျပ​ၿပီး ​သီ​ခ်င္း​ဆို​တာ​ကို ​ရပ္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ရဲ႔​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ေတြ​ကို​နမ္း​လိုက္​ေတာ႕ ​အဲ​ကြန္း​ခန္း​ထဲ​မွာ​ေတာင္ ​ေႏြး​ေထြး​ေန​ေလ​ရဲ႔။ ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​လ်ွာ​ကို ​သူ႔​ပါး​စပ္​ေလး​ထဲ​ကို​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ေတာ႕​သူ႔​ရဲ႔​လ်ွာ​ေလး​နဲ႕ ​အ​ျပန္​အ​လွန္​ေတြ႔​ထိ​မိ​ၾက​တယ္။ ​သူ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​တင္း​တင္း​က်ပ္​က်ပ္​ဖက္​ထား​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေက်ာ​ျပင္​ၾကီး​ကို​ပြတ္​ေပး​ေန​တယ္။ ​အ​ရင္​တ​ခါ​လို ​လူ​ေတြ​ေဘး​နား​မွာ​႐ွိ​တဲ႕ ​႐ုပ္​႐ွင္​႐ုံ​ထဲ​မွာ​မ​ဟုတ္​ေတာ႕ ​သူ​လဲ​အ​ရင္​က​ထက္​ရဲ​လာ​တယ္။ ​အ​က်ႌ​ေပၚ​က​ေန ​ရင္​သား​ေလး​ကို​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႔​ရဲ႔​မ်က္​ဝန္း​နက္​ေတြ​နဲ႕ ​ေမာ္႕​ၾကည့္​တယ္။ ​သူ​မ​ျငင္း​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​လည္​တိုင္​ေလး​ကို ​အ​သာ​ေလး​တို႕​နမ္း​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ရဲ႔​တီ​႐ွပ္​ေလး​ကို​ပင္႕​တင္​လိုက္​တယ္။ ​ဝင္း​ဝါ​ေန​တဲ႕​ဗိုက္​သား​ေလး​ေပၚ​မွာ ​ပန္း​ႏု​ေရာင္​ဘ​ရာ​ေလး​က ​အ​ေရာင္​ခ်င္း​ဟပ္​ၿပီး ​ပ​နံ​ရ​ေန​တယ္။ ​ဘ​ရာ​ေလး​ကို​ပါ ​လွန္​တင္​လိုက္​ေတာ႕ ​ေဖြး​ႏု​ၿပီး ​ေပါက္​စီ​အ​ငယ္​စား​ေလာက္​႐ွိ​တဲ႕ ​ႏို႕​ေလး ​ႏွစ္​လုံး​က ​မ​ထိ​ရက္ ​မ​ကိုင္​ရက္​စ​ရာ။ ​အဲ​ဒီ​ထိပ္​မွာ​ေတာ႕ ​ပန္း​ေရာင္​ရဲ​ရဲ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ေတြ​က ​အ​လန္႕​တ​ၾကား​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို
​ၾကည့္​ေန​ၾက​တယ္။ ( ​အ​ခု​မွ ​အ​က်ယ္​တ​ဝင္႕​ေဖာ္​ျပ​ရ​တာ​ေတာင္း​ပန္​ပါ​တယ္၊ ​႐ုပ္​႐ွင္​႐ုံ​ထဲ​မွာ​က ​သဲ​သဲ​ကြဲ​ကြဲ ​မ​ျမင္​ရ​လို႕​ပါ။) ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ​လ်ွာ​ေလး​နဲ႕​လ်ွက္​လိုက္​ေတာ႕ ​ဟင္း​က​နဲ ​အာ​ေမ​ဋိတ္​သံ​ေလး​နဲ႕​အ​တူ​တြန္႕​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​ၿပီး ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​က ​ၿပဳံး​ေယာင္​သန္း​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​ညာ​ဘက္​ႏို႕​ေလး​ကို​စို႕​လိုက္​ၿပီး ​လက္​တ​ဖက္​နဲ႕ ​ဘယ္​ဘက္​ႏို႕​ေလး​ကို ​ပြတ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ေ႐ွ႔​ဘာ​ဆက္​လုပ္​မယ္​ဆို​တာ ​သူ​သိ​ေန​သ​လို​ပဲ။ ​ဘယ္​ဘက္​ႏို႕​ေပၚ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ကို ​သူ႔​ေပါင္​ေပၚ​တင္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​အ​ရမ္း​ဝမ္း​သာ​သြား​ၿပီး ​ေပါင္​တန္​သြယ္​သြယ္​ေလး​ေတြ​သာ​မ​က ​တင္​ပါး​လုံး​လုံး​ေလး​ေတြ​ကို​ပါ ​ဖ်စ္​ၫွစ္ ​ဆုပ္​နယ္ ​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ရဲ႔​အ​သက္​႐ွဴ​သံ​ေတြ ​ပို​ျမန္​လာ​တာ​ကို ​သ​တိ​ျပဳ​မိ​လိုက္​တယ္။ ​ေဘာင္း​ဘီ​ေလး​ကို ​ဇစ္​ဆြဲ​ခ်၊ ​ခ်ိတ္​ျဖဳတ္၊ ​သူ​က​လဲ ​မ​ျငင္း​ဘူး​ဗ်။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​သူ႔​ရဲ႔​တင္​ပါး​ေလး​ကို​မ​ၿပီး ​ခ်ြတ္​ခ်​လိုက္​ေတာ႕​တယ္ …။ ​အ​မယ္ …​ဝတ္​လာ​တာ​က ​အ​ထက္​ေအာက္​ဝမ္း​ဆက္​ပဲ။
​ပန္း​ေရာင္​ပင္​တီ​ေလး​ကို​ေတြ႔​လိုက္​ရ​ေတာ႕ ​စိတ္​ထဲ​က ​အဲ​ဒီ​လို ​မွတ္​ခ်က္​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ကို ‘‘​တယ္ ​ဖက္​႐ွင္​က်​ပါ​လား’’ ​လို႕ ​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ ​ရယ္​ေန​တယ္။ ​ရယ္​သံ​ေလး​က ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​ႏွ​လုံး​သား​ကို ​ႏွိဳး​ဆြ​လိုက္​သ​လို​ပဲ၊ ​မွင္​တက္​မိ​ေန​ရာ​က​ေန ​ပင္​တီ​ေလး​ကို ​လိပ္​ၿပီး​ဆြဲ​ခ်​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က ​တင္​ပါး​ေလး​ကို ​ၾကြ၊ ….. ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​က​ရဲ​လို႕ ​လိမ္​ဆြဲ​လိုက္​ေတာ႕ ​ခါး​ေလး​ကို ​သိမ္း​က်ဳံး​ဖက္​လိုက္​ၿပီး ​တ​ခ်က္ ​လက္​ဝါး​နဲ႕​ကြယ္​ထား​တယ္ ​သူ႔​မ်က္​ႏွာ​ကို ​သူ​က ​ေမာ႕​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​ရွက္​ၿပံဳး​ေလး​နဲ႔ … ။ ​ေနာက္​ေတာ့ ​လက္​ဝါး​ေလး​ကို​ဆြဲ​ဖယ္​လိုက္​ေရာ … ။ ​ေနာက္​ဆုံး​ေတာ႕ ​မ်က္​ႏွာ​မူ​စ​ရာ​တ​ခု​တည္း​ပဲ​က်န္​ေတာ႕ ​အဲ​ဒီ​ကို ​ေသ​ခ်ာ​စိုက္​ၾကည့္​လိုက္​တယ္။ ​နီ​က်င္​က်င္​လို​လို၊ ​ေ႐ြွ​ေရာင္​လို​လို ​အ​ေမြွး​ႏု​ႏု​ေလး​ေတြ​က ​ပါး​ပါး​ေလး​ပဲ​႐ွိ​တယ္။ ​သူ႔​ေအာက္​က ​ေပါင္​က​ေလး​ကို ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဒူး​နဲ႕ ​က​လန္႕​လိုက္​ေတာ႕ ​မက္​ေမာ​စ​ရာ ​အ​စိ ​နီ​ညိဳ​ညိဳ​ေလး​က ​ႀကိဳ​ဆို​ပါ​တယ္​လို႕
​ေျပာ​ေန​သ​ေယာင္​ေယာင္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​လက္​ၫွိဳး​ေလး​နဲ႕ ​ပြတ္​ေပး ​လိုက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ကို ​သူ႔​ရဲ႔​လက္​ႏု​ႏု​ေလး​ေတြ​နဲ႕ ​အုပ္​ကိုင္​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရဲ႔​ပါး​စပ္​နဲ႕ ​လက္​တ​ဖက္​က ​အား​ေန​တာ​နဲ႕ ​သူ႔​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို​ခပ္​ၾကမ္း​ၾကမ္း​ေလး ​စုပ္​ယူ​လိုက္​ၿပီး၊ ​လက္​တ​ဖက္​က ​ႏို႕​ေလး​တ​ဖက္​ကို ​က​လိ​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​သူ​လဲ ​သုံး​ေန​ရာ​က ​ဖီ​လင္​သုံး​ခု​ရ​ေန​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လုပ္​ရပ္​ေတြ​မွန္​သ​မ်ွ​ကို ​မ​တား​ဆီး​ေတာ႕​ပဲ ​ခြင္႕​ျပဳ​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​လက္​ၫွိဳး​ေလး​နဲ႕ ​အ​စိ​ေလး​ေပၚ​မွာ ၀​လုံး​ေလး​ေတြ​ေရး​ေပး​ရင္း ​သူ႔​လည္​တိုင္​ေက်ာ႕​ေက်ာ႕​ကို ​လ်ွာ​နဲ႕​လ်က္၊ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​နဲ႕​ပါ ​စုပ္​ယူ​လိုက္​တယ္။ ​လည္​တိုင္​က​ေန​တ​ဆင္႕ ​ႏို႕​ေလး​ေတြ၊ ​ဗိုက္​သား​ဝင္း​ဝင္း​ေလး​ေတြ​ကို ​လ်ွာ​နဲ႕​လ်က္​လိုက္​ၿပီး ​ခ်က္​က​ေလး​ထဲ​မွာ ​တ​ေထာက္​နား​လိုက္​တယ္။
​သူ႔​ရဲ႔​ႏဳတ္​ဖ်ား​က ​ဆည္း​လည္း​သံ​က​ေလး​ေတြ​ထြက္​လာ​တယ္။
‘‘​ယား​တယ္​ကြာ’’ ​တဲ႕ ..။ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​မွဳတ္​ခ်င္​လာ​တာ​နဲ႕ ​ေခါင္း​ကို ​ဒီ​ထက္ ​ေအာက္​ကို​ႏွိမ္႕​ခ်​လိုက္​ၿပီး ​အ​စိ​က​ေလး​ကို ​လ်ွာ​ထိပ္​ေလး​နဲ႕ ​ထိုး​လိုက္​တယ္။ ​သူ​ေတာ႕​ဘယ္​လို​ေန​သ​လဲ​မ​သိ၊ ​က်ြန္​ေတာ္​ေတာ႕ ​လ်ွာ​ပါ​ေတာင္​လာ​တယ္။ ​လ်ွာ​ေတာင္ ​ေတာင္​မွ​ေတာ႕ ​ေအာက္​က​ပ​စၥည္း​က​လဲ ​ဘယ္​ေန​မ​လဲ။ ​သူ႔​ရဲ႔ ​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​တ​ေလ်ွာက္
​က်ြန္​ေတာ္႕​လ်ွာ​ျပား​ႀကီး​နဲ႕​သိမ္း​လ်က္​လိုက္​တယ္။ ​သူ​လဲ ​ဟင္း​ဟင္း ​ဟင္း​ဟင္း​နဲ႕ ​အ​ဖ်ား​တက္​သ​လို​ျဖစ္​လာ​တယ္။ ​တယ္​ေကာင္း​တဲ႕​အ​ဖ်ား​ပဲ၊ ​အ​ခ်စ္​ဖ်ား​ေပါ႕​ေနာ္။ ​လ်ွာ​ကို ​ေတာင္႕​ေန​ေအာင္​ထား​ၿပီး ​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​က်ဥ္း​က်ဥ္း​ေလး​ထဲ ​ထိုး​ထည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​လဲ​မ​ေန​ႏိုင္​ေတာ႕​ပဲ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေခါင္း​ကို ​သူ႔​အ​ဖုတ္​က​ေလး​နဲ႕ ​ဆြဲ​ကပ္​ထား​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​အ​ရည္​က်ဲ​က်ဲ ​ခ်ြဲ​ခ်ြဲ​ေလး​ေတြ​လည္း ​အ​ေတာ္​မ်ား​မ်ား ​စီး​က်​လာ​တာ​နဲ႕ ​လ်ွာ​နဲ႕​သိမ္း​က်ဳံး​ယူ​လိုက္​ၿပီး ​မ်ိဳ​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​စိတ္​ထဲ​ေတာ႕ ​ခ်ိဳ​တယ္​ေတာင္​ထင္​မိ​သ​လို​ပဲ။ ​ခ်စ္​ရင္ ​အ​က်ိဳး၊ ​မုန္း​ရင္ ​အ​ျပစ္ ​ဆို​သ​လို​ေပါ႕။ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​သူ႔​အ​ဖုတ္​တ​ျပင္​လုံး​ႏွံ႔​ေအာင္ ​ေစ႕​ေစ႕​စပ္​စပ္​လ်က္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ခပ္​ၾကမ္း​ၾကမ္း ​အား​ပါ​ပါ​နဲ႕​ေလ …။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​သူ႔​တ​ကိုယ္​လုံး​တြန္႕​လိမ္​သြား​ၿပီး ​ပ်စ္​ခ်ြဲ​ခ်ြဲ​အ​ရည္​ျဖဴ​ျဖဴ​ေလး​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​ပါး​စပ္​ထဲ ​စီး​ဝင္​သြား​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​အ​လို​ျပည့္​သြား​လို႕ ​မွိန္း​ေန​ေပ​မယ္႕ ​က်ြန္​ေတာ္​က​ေတာ႕ ​ေတာင္​ေန​တုန္း​ပဲ၊ ​ဟုတ္​တယ္​ေလ ​ဘာ​မွ ​မ​လုပ္​ရ​ေသး​တာ …။ ​စိတ္​ေတြ ​တ​အား​တက္​ၾကြ​ေန​တုန္း ​ခ​ဏ​ေန​လို႔ ​ေမာ့​ၾက​ည့္​လိုက္​ေတာ့ ​သူ​က ​အ​ဝတ္​အ​စား​ေတြ​ေတာင္​ျပန္​ဝတ္​ၿပီး​ေန​ၿပီ။ ​ငို​ေတာင္​ငို​ခ်င္​သြား​တယ္ … ။ ​သူ​သ​နား​ေအာင္ ​ၾကမ္း​ျပင္​ေပၚ​လွဲ​အိပ္​ခ်​လိုက္​ၿပီး ​စိတ္​ပ်က္​ပ်က္​နဲ႕ ​ေငါင္​ေန​ျပ​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္ ​စိတ္​ပ်က္​လက္​ပ်က္​ျဖစ္​သြား​ပံု​ျမင္​ေတာ့ ​သူ ​ေတာ္​ေတာ္႕​ကို ​ေ၀​ခြဲ​ရ​ေတာ္​ေတာ္​ခက္​သြား​ၿပီး ​က်​ေနာ့္​ေဘး​မွာ ​လာ  ​ဒူး​ေလး​ေထာက္​ထိုင္​လိုက္​တယ္။ ​က်​ေနာ္​က ​ဇတ္​က​နဲ​ဆို ​ေဘာင္း​ဘီ​ကို​ေလ်ွာ​ခ်​ျပစ္​လိုက္​ေတာ့ ​က်ြန္​ေတာ့​င​ပဲ​က ၀​င့္၀​င့္  ​ထည္​ထည္ ​ေပၚ​လာ​တယ္။ ​သူ ​တုန္​လႈပ္​သြား​သ​လို​ပဲ ။ .. ​င​ပဲ​က ​မိုး​ေပၚ​တ​ည့္​တ​ည့္​ေထာင္​ၿပီး ​တ​ဆတ္​ဆတ္​ကို​တုန္​လို႔ ..  ‘‘ ​ခ်ယ္​ရီ​ရယ္ .. ​အ​ဆံုး​ထိ ​ခ်စ္​ခ်င္​တယ္​ကြာ ’’ ​လို႔​က်​ေနာ္​က ​ေျပာ​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​မ်က္​ႏွာ​ေလး ​ပ်က္​သြား​တယ္။
‘‘ ​မ​လုပ္​ပါ​နဲ႕​ကြာ’’
​သူ​က​အ​သံ​တုန္​တုန္​ေလး​နဲ႔ ​ျငင္း​ရွာ​တယ္။
​က်​ေနာ္​လဲ ​စိတ္​ပ်က္​လက္​ပ်က္​နဲ႔ ​သက္​ျပင္း​ရွည္​ၾကီး​ခ်​လိုက္​မိ​ေတာ့ ​သူ​က … ‘‘ ​ကို ​စိတ္​ပ်က္​သြား​လား ​ဟင္ …’’ ‘‘ …’’ ‘‘ ​ေျဖ​ပါ​ဦး ​ကို​ရဲ႔ …’’ ​လို႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေမး​ဖ်ား​ကို ​ကိုင္​ၿပီး​ေမး​လိုက္​ေတာ႕ … ‘‘ ​ေတြး​ၾကည့္​ေလ …’’ ‘‘ ​ခ်ယ္​ရီ ​စိတ္​မ​ေကာင္း​ပါ​ဘူး ​ကို​ရယ္၊ ​ခ်ယ္​ရီ​က ​ခ်ယ္​ရီ႔ ​ခ်ယ္​ရီ​ကို ​သိပ္​တန္​ဖိုး​ထား​လို႕​ပါ ’’ ‘‘ ​ခ်ယ္​ရီ​ရဲ႔ ​ခ်ယ္​ရီ၊ ​ဗာ​ဂ်င္​န​တီ​ကို ​ေျပာ​တာ​လား ’’ ‘‘ ​ဟုတ္​တယ္ …​ခ်ယ္​ရီ​လက္​ထပ္​မဲ႕​သူ​နဲ႕​မွ ​အ​ဆုံး​႐ွဳံး​ခံ​မယ္​လို႕ ​ရည္​႐ြယ္​ထား​တာ …’’ ‘‘ ​ကိုယ္​က​လဲ ​အ​ေပ်ာ္​ႀကံ​တာ​မွ​မ​ဟုတ္​တာ … ​ခ်ယ္​ရီ​က ​မ​ယုံ​လို႕​လား ’’ ‘‘ ​ဒါ​ေတာ႕ ​ကို​ရယ္ ​အ​ေျပာ​ပဲ​႐ွိ​ေသး​တာ၊ ​တ​ကယ္​မွ ​လက္​ထပ္​ဖို႕​မ​လုပ္​ရ​ေသး​တာ၊ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​ခ်ယ္​ရီ​က​လဲ ​ငယ္​ေသး​တယ္​ေလ၊ ​လက္​ထပ္​ရ​ေအာင္ ​မိ​ဘ​ေတြ​သ​ေဘာ​တူ​မွ ​ျဖစ္​မွာ ​မ​ဟုတ္​လား ’’ ​အဲ​ဒီ​လို ​႐ွည္​႐ွည္​ေ၀း​ေ၀း ​႐ွင္း​ျပ​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႔​ရဲ႔ ​ေတြး​ေခၚ​ေျမာ္​ျမင္​ႏိုင္​စြမ္း​ကို ​ေတာ္​ေတာ္​ေလး​စား​သြား​တယ္၊ ​ဒါ​ေပ​မယ္႕

​ေက်​ေတာ႕​ဘယ္​ေက်​နပ္​မ​လဲ။ ‘‘ ​ကဲ​ပါ ​ကို​ရယ္၊ ​စိတ္​ေကာက္​မ​ေန​ပါ​နဲ႕​ေတာ …၊ ​အဲ​ဒီ​တ​ခု​က​လြဲ​ရင္ ​ခ်ယ္​ရီ​ဘာ​လုပ္​ေပး​ရ​မ​လဲ ​ေျပာ …’’ ‘‘ ​အင္း …..’’ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ေတာ္​ေတာ္​ၾကာ​ၾကာ​စဥ္း​စား​ၿပီး​မွ … ‘‘ ​ခ်ယ္​ရီ​ေျပာ​တာ​ေနာ္၊ ​ခ်ယ္​ရီ​ကို​မ​ထိ​ရင္​ရ​တယ္​ဆို​ေတာ႕ …’’ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​သူ႔​လက္​ကို​ဆြဲ​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​င​ပဲ​ေပၚ​တင္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​ကိုင္​ပုံ​ကိုင္​နည္း​နဲ႕၊ ​ဂြင္း​တိုက္​ပုံ ​တိုက္​နည္း​ကို​ျပ​ေပး​လိုက္​ေတာ႕၊ ​သူ​လဲ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​အား​လည္း​နာ၊ ​သ​နား​လည္း​သ​နား​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​အ​လို​က် ​ဂြင္း​တိုက္​ေပး ​ေန​ေတာ႕​တယ္။ ​အ​ခ်ိန္​ၾကာ​လာ​တာ​နဲ႕ ​အ​မ်ွ၊ ​သူ႔​လက္​ႏု​ႏု​ေလး​ေတြ​ရဲ႔ ​ျပဳ​စု​မွဳ​ေအာက္​မွာ ​ဖီ​လင္​တက္​လာ​ၿပီး ​လ​ရည္​ေတြ​ပန္း​ထုတ္​လိုက္ ​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ​လဲ ​က်ြန္​ေတာ္႕​င​ပဲ​ကို ​မ​လြ​တွ္​ေသး​ပဲ ​ကိုင္​ထား​ၿပီး​မွ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ပါး​ကို​တ​ခ်က္​နမ္း​လိုက္​ၿပီး ​လက္​ကို​လြ​တွ္​လိုက္​ကာ ‘‘​ျပန္​ၾက​ရ​ေအာင္​ကြာ’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​အ​ဝတ္​အ​စား​ေတြ​ျပန္​ဝတ္​ၿပီး​မွ ​အား​လုံး​သပ္​သပ္​ရပ္​ရပ္​ျဖစ္​ေအာင္​လုပ္​ၿပီး ​ဝိတ္​တာ​ေခၚ​တဲ႕ ​ဘဲလ္​ကို ​တီး​လိုက္​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​ဝိတ္​တာ​တ​ေယာက္​ဝင္​လာ​ၿပီး ‘‘​ဘာ​လို​ေသး​သ​လဲ ​အ​ကို’’ ​လို႕​ေမး​ေတာ႕ ​ဘီလ္​ေတာင္း​လိုက္​တယ္။​ေငြ​႐ွင္း​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ႏွစ္​ေယာက္​လည္း ​အိမ္​ျပန္​ခဲ႕​ၾက​ေတာ႕​တယ္။ ​စည္း​ကမ္း​႐ွိ​ပါ​ေပ​တယ္​ကြယ္ …..။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
​အဲ​ဒီ​ေန႕​ည​ေန ​အိမ္​ျပန္​ေရာက္​ေတာ႕ ​စိတ္​ေလ​တာ​နဲ႕ ​စိတ္​ေျပ​လက္​ေပ်ာက္ ​အ​ရက္​သြား​ေသာက္​တယ္။ ​အ​မွန္​က ​မ​ႀကဳံ​လို႕​ပါ၊ ​ေသာက္​ခ်င္​ေန​တာ​ၾကာ​ၿပီ၊ ​အ​ေၾကာင္း​႐ွာ​မ​ရ​တာ​နဲ႕။ ​မ်ား​မ်ား​ေတာ႕​မ​ေသာက္​ပါ​ဘူး၊ ​အိမ္​ျပန္​ရ​ဦး​မွာ​ကို၊  ​တ​ျပား​နဲ႕ ​တ​စိတ္​ကုန္​ေတာ႕ ​ဆိုက္​ကား​နဲ႕​ျပန္​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​အိမ္​ေရာက္​ေတာ႕ ​သူ႔​ဆီ​ဖုန္း​ဆက္​လိုက္​တယ္။  ​ဖုန္း​ဝင္​သြား​ေတာ႕ …..
‘‘ ​ဟ​လို ’’ ‘‘ ​ဟယ္ …​လို … ​ခ်ယ္​ရီ႔​ကို​ေခၚ​ေပး​ပါ ’’ ​လ်ွာ​ေလး​အာ​ေလး​နဲ႕​ပဲ​ေျပာ​လိုက္​တယ္။
‘‘ ​ေအာင္​မယ္ …​နင္​က​ဘာ​ေကာင္​မို႕​လို႕ ​မူး​ၿပီး​ဖုန္း​ဆက္​ရ​တာ​လဲ ’’ ​သူ႔​အ​ေမ​က​ၿဖဲ​တယ္။
‘‘ ​ဘာ​ျဖစ္​ျဖစ္​ဗ်ာ …​ေခၚ​ေပး​ဆို ​ေခၚ​ေပး​ေပါ႕ ’’ ‘‘ ​နင္​နဲ႕​ဘာ​ဆိုင္​လို႕​ေခၚ​ေပး​ရ​မွာ​လဲ …​ေခြး​မ်ိဳး​ရဲ႔ ’’
‘‘ ​က်ဳပ္​ေဆာ္​က်ဳပ္​ေခၚ​ခိုင္း​တာ ​ခင္​ဗ်ား​က ​ဘာ​လုပ္​ခ်င္​လို႕​လဲ၊ ​ဟင္ ​ခင္​ဗ်ား​က ​ဖိုက္​တာ​လား၊ ​ဖိုက္​တာ​ဆို​ရင္      ​ေရ​တီ​ေက်ြး​လိုက္​မယ္ ’’
​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​အ​ဖြား​ႀကီး ​ေတာက္​ေခါက္​ၿပီး ​ဖုန္း​ခ်​သြား​တယ္။ ​ေနာက္​ေန႕ ​သူ​ဖုန္း​ဆက္​ေတာ႕ ​အိမ္​က​ထြက္​လို႕​မ​ရ​ဘူး​တဲ႕ …။  ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​အိမ္​နား​လာ​ခဲ႕​မယ္​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​သူ​တို႕ ​လမ္း​ထိပ္​က ​လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​မွာ ​သြား​ထိုင္​ေစာင္႕​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ဖုန္း​ဆက္​ၾကည့္​ေတာ႕ ​သူ႔​အ​ေမ​နဲ႕​ပဲ​ေတြ႔​လို႕ ​ဖုန္း​ခ်​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ေစာင္႕​ေန​ရင္း ​ကြမ္း​တ​ယာ​ညက္​ေလာက္​ၾကာ​ေတာ႕၊ ​သူ ​က​မန္း​က​တမ္း​ထြက္​လာ​တယ္။ ​စာ​အုပ္ ​သြား​ငွား​ဦး​မယ္​လို႕ ​ေျပာ​ၿပီး​ထြက္​လာ​တာ​တဲ႕။ ​သိပ္​ၾကာ​လို႕​မ​ရ​ဘူး၊ ​ၾကာ​ရင္ ​အ​ေမ​လိုက္​လာ​မွာ​လို႕ ​လည္း​ေျပာ​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​ေဘး​မွာ​႐ွိ​တဲ႕ ​လမ္း​ထဲ​က ​သူ႔ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေကာင္​ေလး​ေတြ​ကို ​သူ႕​အ​ေမ​လာ​တာ​ေတြ႔​ရင္​ေျပာ​ပါ​လို႕ ​မွာ​ထား​ၿပီး​မွ ​စ​ကား​နည္း​နည္း ​ပါး​ပါး​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​တယ္။ ‘‘ ​ဟို​ေန႕​က ​အိမ္​မွာ ​အ​ေမ​နဲ႕​ျပ​ႆ​နာ​တက္​ေသး​တယ္ ’’ ‘‘ ​ကိုယ္႕​ေၾကာင္႕​ပါ​ကြာ၊ ​ေတာင္း​ပန္​ပါ​တယ္ …’’ ‘‘ ​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး ​ကို​ရယ္၊ ​အ​ေမ​က ​လြန္​တာ​ပါ၊ ​ခ်ယ္​ရီ ​အ​ကုန္​ၾကား​တယ္၊ ​ေခၚ​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​ဘာ​ျဖစ္​မွာ​မို႕​လဲ ’’ ​ေဟာ​ဗ်ာ …၊ ​သူ႔​အ​ေမ​လြန္​တာ၊ ​က်ြန္​ေတာ္႕​အ​ျပစ္​မ​ဟုတ္​ဘူး​တဲ႕ …​ႀကိဳက္​ၿပီ။ ‘‘ ​အဲ​ဒီ​ေန႕​က ​ခ်ယ္​ရီ႔​ကို ​ေမ​ေမ​က​႐ိုက္​တယ္၊ ​ဘယ္​လို​ေကာင္​ေတြ​နဲ႕ ​ေပါင္း​တာ​လဲ​တဲ႕ ’’ ‘‘ ​ခ်ယ္​ရီ​ေလး​ရယ္ …’’ ​သူ႕​ကို ​ဖြ​ဖြ​ေလး​ဖက္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​အ​ဆိုး​မ​ထင္​တဲ႕​သူ႔​ကို​လည္း ​အ​ရမ္း​ခ်စ္​သြား​တယ္။ ​အ​ခ်ိန္​ၾကာ​လို႕ ​မ​ျဖစ္​ဘူး​ဆို​တာ​လဲ ​ေမ႕​သြား​တယ္။ ​သ​တိ​ရ​ေတာ႕ ​သူ႔​အ​ေမ​က ​ေနာက္​ကို​ေရာက္​ေန​ၿပီ။ ​သူ႕ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေတြ​က​လည္း ​အား​ကို​ရ​တယ္​ဗ်ာ ​တ​ေယာက္​မွ​သ​တိ​မ​ေပး​ဘူး။ ​ခု​နစ္​သံ​ခ်ီ​နဲ႕​ေအာ္​ၿပီး ​လူ​လယ္​ေခါင္​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ကို ​လိုက္​႐ိုက္​တယ္။ ​ေျပာ​တာ​ၾကား​ရ​ေတာ႕ ​စာ​အုပ္​ငွား​တာ​ၾကာ​လို႕​ထြက္​လိုက္​လာ​တယ္​ဆို​ပဲ။ ​ခ်ယ္​ရီ​က ​သူ႕​အ​ေမ​ကို​ဆြဲ​ထား​တုန္း ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ေလ​ရဲ႔​အ​လ်င္​နဲ႕ ​ထြက္​ေျပး​ခဲ႕​ရ​တယ္ …။ ​ေနာက္​ရက္​ေတြ​မွာ ​ဖုန္း​ဆက္​တိုင္း ​သူ႔​အ​ေမ​ပဲ​ဖုန္း​ကိုင္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​အ​သံ​ဖ်က္​ေျပာ​ၿပီး ​ေခၚ​ခိုင္​လည္း​မ​ရ​ဘူး၊ ​ဘယ္​ေယာက္်ား​ေလး​ကို​မွ ​ေပး​မ​ေျပာ​ဘူး​တဲ႕၊ ​အဲ​ဒီ​လို ​အ​ျပတ္​ေျပာ​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​ေနာက္​ေန႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​မ ​တ​ေယာက္​အိမ္​သြား​ၿပီး ​သူ႔​သ​တိ​ရ​လို႕​လာ​သ​လို​လို​နဲ႕ ​ခ​ဏ​ေလာက္ ​ေလ်ွာက္​ပြား​ေန​လိုက္​တယ္။
​ၿပီး​ေတာ႕​မွ ​သူ႔​ကို​ဖုန္း​ေခၚ​ခိုင္း​ေတာ႕၊ ‘‘​အ​ေကာင္​စုတ္၊ ​နင္​က ​တ​ျခား​အ​ေၾကာင္း​႐ွိ​လို႕​လာ​တာ​ကိုး’’ ​ဆို​ၿပီး ​တ​ခ်က္ ​ဆဲ​ၿပီး​ေတာ႕ ​ေခၚ​ေပး​တယ္။ ​မိန္း​က​ေလး​သံ​ဆို​ေတာ႕ ​အ​ဆင္​ေျပ​ပါ​တယ္။ ​သူ႕​ကို​ေခၚ​ေပး​ေတာ႕ …
‘‘ ​ဟ​လို …​ခ်ယ္​ရီ​ပါ၊ ​ဘယ္​သူ​လဲ​မ​သိ​ဘူး …’’
‘‘ ​ခ်ယ္​ရီ၊ ​ကိုယ္​ပါ ’’ ‘‘ ​အင္း ​ထင္​ေတာ႕​ထင္​သား​ပဲ၊ ​ခု​န​ေျပာ​တဲ႕​နာ​မည္​ကို ​မ​ၾကား​ဖူး​ပါ​ဘူး​လို႕၊ ​ေနာက္​ေတာ႕​မွ ​ထင္​တာ​နဲ႕​ထ​လိုက္​လာ​တာ’’
‘‘ ​ေတြ႔​ၾက​ရ​ေအာင္​ကြာ …’’ ‘‘ ​ခ်ယ္​ရီ​တို႕​ေက်ာင္း​မွာ ​ႏွဳတ္​ဆက္​ပြဲ ​စ​ေန​ေန႕​မွာ​႐ွိ​တယ္၊ ​ေန႕​လည္ ၁၂​ခြဲ​ေလာက္​လာ​ခဲ႕​ေလ …’’
‘‘ ​အို​ေက … ​အိုင္လ္ ​ဘီ ​သဲရ္ ’’
‘‘ ​ခ်ယ္​ရီ ​ကို႕​ကို ​သိပ္​အား​နာ​တာ​ပဲ ’’
‘‘ ​ဟာ …​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး၊ ​ကိုယ္႕​ကိုယ္​ကို​သာ ​ဂ​႐ု​စိုက္​ပါ၊ ​အ​ေမ​နဲ႕​လည္း ​အ​ဆင္​ေျပ​ေအာင္ ​ေဖာ​ထား​ေပါ႕ ’’
​ေျပာ​ေန​ရင္း​က​ပဲ ​ဖုန္း၊ ​ဒိုင္း​နဲ႕ ​အ​သံ​ေတြ​ထြက္​လာ​တယ္။ ‘‘ ​အား …​အ​ဟင္႕ ​ဟင္႕၊ ​အ​ေမ​႐ိုက္​ေန​ၿပီ ’’ ​ဆို​ၿပီး ​ဖုန္း​ခ်​သြား​တယ္။ ​သ​နား​လိုက္​တာ ​ခ်ယ္​ရီ​ေလး​ရယ္ …။

​စ​ေန​ေန႕ ​ေန႕​လည္ ၁၂း၀၀၊ ​သူ​တို႕​ေက်ာင္း ​ဗိုလ္​တ​ေထာင္ ၅ ​နဲ႕ ​မ်က္​ႏွာ​ခ်င္း​ဆိုင္ ​လမ္း​တ​ဖက္ ​ပ​လက္​ေဖာင္း​ေပၚ​က ​လမ္း​ေဘး​လ​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​မွာ ​ထိုင္​ၿပီး ​သူ႔​ကို ​ေစာင္႕​ေန​လိုက္​တယ္။ ၁၂း၁၅ ​ေလာက္​မွာ ​သူ​တို႕​ကား​က ​ေက်ာင္း​ေ႐ွ႔​မွာ​လာ​ရပ္​တယ္။ ​ကား​ေပၚ​က ​ခ်က္​ခ်င္း ​မ​ဆင္း​ေသး​ဘူး၊ ​သူ႔​အ​ေမ​ဘာ​ေတြ​မွာ​ေန​လဲ​မ​သိ​ဘူး။ ​သူ ​ကား​ေပၚ​က​ဆင္း​ၿပီး ​ေက်ာင္း​ထဲ​ဝင္​သြား​ေတာ႕​မွ၊ ​သူ​တို႕​ကား ​ျပန္​ထြက္​သြား​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕
​သူ​ျပန္​ထြက္​လာ​တာ​ျမင္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္ ​လက္​လွမ္း​ျပ​ၿပီး ​လမ္း​ကူး​သြား​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​က​ေန ​နီး​နီး​နား​နား
​ဗိုလ္​ေအာင္​ေက်ာ္​လမ္း​ထဲ​က ​မြန္း​ဘိတ္​က​ရီ​မွာ ​သြား​ထိုင္​ၾက​တယ္။ ​သူ​က ​ေျပာ​တယ္၊ ​အိမ္​မွာ ​မ​ေန​ခ်င္​ေတာ႕​ဘူး​တဲ႕၊ ​အ​ေမ​က ​သိပ္​ဆူ​တာ​ပဲ​တဲ႕၊ ​ကို႕​ကို​လဲ ​ေျပာ​လိုက္​တာ​ရ​စ​ရာ​မ​႐ွိ​ဘူး​တဲ႕။ ‘‘​ေန​ပါ​ဦး​ကြာ ​ကို ​စီ​စဥ္​ပါ႕​မယ္’’ ​လို႕​ေျပာ​ၿပီး ​အ​ေတာ္​ၾကာ​ၾကာ​စဥ္း​စား​ေန​လိုက္​တယ္။ ​အ​ေအး​ေတြ​ဘာ​ေတြ​ေသာက္​ရင္း ​သူ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​အား​ကိုး​တ​ႀကီး​နဲ႕ ၀ံ႕၀ံ႕​စား​စား​ၾကည့္​ေန​တယ္။ ​အ​ေအး​ေသာက္​ၿပီး​ေတာ႕ ​ကား​တ​စီး​ငွား​ၿပီး ​ကန္​ေတာ္​ႀကီး​ထဲ​ေခၚ​သြား​တယ္။ ​သူ​က ‘‘​ဘယ္​လို ​စီ​စဥ္​မွာ​လဲ’’ ​ေမး​ေတာ႕ ‘‘​သြား​ရင္း ​စဥ္း​စား​ၾက​တာ​ေပါ႕’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​တယ္။ ​ကန္​ေတာ္​ႀကီး​ထဲ​ေရာက္​ေတာ႕ ​အ​ရင္​တ​ခါ​ထိုင္​ခဲ႕​ၾက​တဲ႕ ​ဆိုင္​က​ေလး​မွာ​ပဲ ​သြား​ထိုင္​ၾက​တယ္။ ​စ​ေတာ္​ဘယ္​ရီ ​ဝိုင္ ​တ​ပု​လင္း​မွာ​ၿပီး
​ႏွစ္​ေယာက္​ေသာက္​ၾက​ရင္း ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​သူ႔​ကို ‘‘​ကိုယ္႕​ေနာက္​လိုက္​ရဲ​တယ္ ​မ​ဟုတ္​လား’ ​လို႕​ေမး​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​ေခါင္း​ညိတ္​ျပ​ေတာ႕ ‘‘​ခိုး​ေျပး​မယ္​ကြာ’’ ​ဆို​ေတာ႕ ​ဘာ​မွ​မ​ေျပာ​ဘူး။ ​ဒါ​နဲ႕ ​ကန္​ေတာ္​ႀကီး​က​ျပန္​ထြက္​လာ​ၿပီး ​ၾကည့္​ျမင္​တိုင္​က ​အ​ကယ္​ဒ​မီ ​ဂပ္စ္​ေဟာက္​ကို ’​မ’​သြား​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​က ​ေစ်း​လဲ​သက္​သာ​သ​လို၊ ​ဖတ္​ဆယ္​လ​တီ​လဲ​ေကာင္း​တယ္။ ​အ​ခန္း ​ခ်က္ခ္​အင္​လုပ္​ၿပီး​ေတာ႕ ၃​နာ​ရီ​ခြဲ​ေန​ၿပီ။ ​အ​ခန္း​ထဲ​ေရာက္​ေတာ႕ ​ခု​တင္​ေပၚ​ကို ​ေျခ​ပစ္​လက္​ပစ္​လွဲ​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​မ​ရဲ​တ​ရဲ​နဲ႕ ​ေျခ​ရင္း​ဘက္​မွာ ​ဝင္​ထိုင္​တယ္။ ​ႏွစ္​ေယာက္​သား​ဘာ​မွ​မ​ေျပာ​ပဲ ​အ​ေတာ္​ၾကာ​ၾကာ​တိတ္​ဆိတ္​ေန​ၾက​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​က​လည္း ​ဝယ္​စား​တာ​က ​လြဲ​ရင္ ​အ​ေတြ႔​အ​ႀကဳံ​႐ွိ​တာ​မ​ဟုတ္၊ ​ဒါ​ေၾကာင္႕ ​နည္း​နည္း​႐ွက္​သ​လို၊ ​႐ြံ႔​သ​လို​ျဖစ္​ေန​တယ္။ ​မ​ၾကာ​ပါ​ဘူး။ ​သူ​က​စ​ကား​စ​လာ​တယ္။ ​အ​ခု ​သူ႕​အိမ္​အ​ေၾကာင္း​ေတြ​ကို​ေပါ႕ …
‘‘ ​ကို …’’
‘‘ …’’
‘‘ ​အိမ္​မွာ ​မ​ေန​ခ်င္​ေတာ႕​ဘူး ​ဆို​တာ​ေတာ႕ ​ကု႕ိ​ကို ​ေျပာ​ၿပီး​ပါ​ၿပီ​ေနာ္ ’’
‘‘ ​အင္း​ေလ …၊ ​ကို ​ခ်ယ္​ရီ​ကို ​အ​ခု ​ခိုး​ေျပး​လာ​တာ​ပဲ​ဟာ …’’ ‘‘ ​အ​ေမ​က ​႐ိုက္​လဲ​႐ိုက္​တယ္၊ ​ဗိုက္​ေခါက္​ေတြ​လည္း    ​လိမ္​ဆြဲ​တယ္ …’’
‘‘ ​အ​ေဖ​က​ေရာ ​ဘာ​ေျပာ​လဲ ’’ ‘‘ ​ေၾသာ္ …​ကို႕​ကို ​ေျပာ​မ​ျပ​ျဖစ္​ေသး​ဘူး၊ ​အ​ေဖ​နဲ႕​အ​ေမ ​က ​ခ်ယ္​ရီ ​ငယ္​ငယ္​ထဲ​က ​ကြဲ​သြား​ၾက​တာ …’’ ‘‘ ​အင္း …​ဒါ႕​ေၾကာင္႕ ​အ​ေမ​က ​ခ်ဳပ္​ခ်ယ္​တာ​ျဖစ္​မွာ၊ ​သ​မီ​ေလး​တ​ေယာက္​ထဲ​ဆို​ၿပီး​ေတာ႕​ေလ …’’  ‘‘ ​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​ကို​ရယ္ …​ေတာ္​႐ုံ​ပဲ​ေကာင္း​တာ​ေပါ႔ ’’ ‘‘ ​စိတ္​မ​ေကာင္း​စ​ရာ​ေတြ ​မ​ေျပာ​ပါ​နဲ႕​က​ေလး​ရယ္ …’’
​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႔​ကို ​ယုံ​သ​ထက္​ယုံ​ေအာင္၊ ​အား​ကိုး​ခ်င္​လာ​ေအာင္ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ခ်ဳပ္​ေန​မိ​တယ္။ ​သူ႕ ​ကိုယ္​လုံး​ေလး​ကို ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဘက္​ကို​ဆြဲ​ယူ​လိုက္​ၿပီး ​အ​နမ္း​မိုး​ေတြ​႐ြာ​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​လဲ ​မ​ထင္​မွတ္​ေအာင္​ပဲ ​မြတ္​သိပ္​စြာ ​တုံ႕​ျပန္​တယ္။ ​သူ႔​ရဲ႔ ​နား​႐ြက္​က​ေလး​ကို ​ဖြ​ဖြ​ေလး​ငုံ​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က ​ေက်​နပ္​သ​လို​ၿပဳံး​ေန​တယ္။ ​ခ်စ္​စ​ရာ​ေကာင္း​တဲ႕ ​မင္း​အ​ၿပဳံး​ေတြ​ကို ​ကိုယ္​ခု​ထိ​မ​ေမ႕​ေသး​ပါ​ဘူး ​ခ်ယ္​ရီ​ရယ္ …..။ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​အိုက္​လာ​တယ္​လို႕ ​အ​ေၾကာင္း​ျပ​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​အ​က်ႌ​ကို​ခ်ြတ္​ပစ္​လိုက္​တယ္။  ​သူ​က ​မ်က္​ေစာင္း​ေလး ​တ​ခ်က္​ထိုး​လိုက္​တယ္ …
​ရင္​ထဲ​ကို ​ဒိန္း​က​နဲ​ဝင္​မွန္​ေတာ႕ ​စိတ္​ေတြ​က ​တ​မ်ိဳး​ႀကီး​ျဖစ္​လာ​တယ္။ ​ခု​တင္​ေပၚ​မွာ ​ျပန္​လွဲ​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ကို​လွမ္း​ဆြဲ​ၿပီး ​ေဘး​နား​မွာ ​အိပ္​ခိုင္း​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​ငံ႕​လင္႕​ေန​တဲ႕ ​သူ႔​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​အ​နမ္း​ခ်ိဳ​ခ်ိဳ​ေတြ​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႔​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​သိုင္း​ဖက္​လိုက္​တယ္။ ​ဆံ​ႏြယ္​ေလး​ေတြ​ကို​ပြတ္​သပ္​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ေတြ​က ​သူ႔​တင္​ပါး​လုံး​လုံး​ေလး​ကို ​ဖ်စ္​ၫွစ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ ​တြန္႕​က​နဲ ​ျဖစ္​သြား​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရင္​ဘတ္​ကို ​လက္​သီး​ဆုတ္​က​ေလး​နဲ႕​ထု​တယ္။ ‘‘​ကို ​သိပ္​ဆိုး​တာ​ပဲ’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္ ​တ​ခ်က္​ရယ္​လိုက္​ရင္း
​သူ႔​ရဲ႔​ဘ​ေလာက္စ္ ​ၾကယ္​သီး​ေတြ​ဆီ ​လက္​လွမ္း​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က​ပါ ​ကူ​ညီ​ၿပီး​ျဖဳတ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ေသ​ခ်ာ​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​ဗိုက္​သား​ဝင္း​ဝင္း​ေလး​ေတြ​ေပၚ​မွာ ​အ​ညိဳ​အ​မဲ ​ႏွစ္​ခ်က္​ေလာက္​ေတြ႔​ရ​တယ္။ ​သူ႕​အ​ေမ​ကို ​နည္း​နည္း ​တင္း​သြား​တယ္။ ​လုပ္​ရက္​လိုက္​တဲ႕ ​အ​ဖြား​ႀကီး … ။ ​ဘ​ေလာက္စ္​က​ေလး​ကို ​ေသ​ေသ​ခ်ာ​ခ်ာ​ခ်ြတ္​ေပး​လိုက္​ၿပီး​မွ ​ဘ​ရာ​အ​ေပၚ​က​ေန ​သူ႔​ရဲ႔​ႏို႕​လုံး​လုံး​ေလး​ေတြ​ကို ​အုပ္​ကိုင္ ​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က ​သူ႔​လက္​ၫွိဳး​ေလး​တ​ေခ်ာင္း​ကို ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ဆီ​မွာ​ပြတ္​သပ္​လိုက္​ၿပီး ​ခ်စ္​စ​ရာ​အ​မူ​အ​ရာ​ေလး​တ​ခု​ျဖစ္​လာ​တယ္။ ​သူ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​စိုက္​ၾကည့္​လိုက္​တိုင္း
​ေလ​ထဲ​ေျမာက္​တက္​သြား​သ​လို​ခံ​စား​ရ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ေတြ​ကို ​မ​နား​တမ္း ​အ​လုပ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​တ​ကိုယ္​လုံး  ​တ​ဆတ္​ဆတ္​တုန္​လာ​ေတာ့​တာ​ေပါ့ … ။
​သူ႔​ရဲ႔​ႏို႕​က​ေလး​ေတြ​ကို ​အ​ႏွစ္​ႏွစ္​အ​လ​လ​က ​ငတ္​ေန​သူ​လို ​အ​ငမ္း​မ​ရ​စို႕​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႔​လက္​ေတြ​က ​အိပ္​ရာ​ခင္း​ကို ​ဆြဲ​ဆုတ္​လိုက္​တာ​ကို​ေတြ႔​ရ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ခပ္​ၾကမ္း​ၾကမ္း​ပဲ ​ပါး​စပ္​ထဲ​ကို ​ဝင္​ႏိုင္​သ​မ်ွ​ဝင္​ေအာင္ ​ငုံ​ေပး​ၿပီး၊ ​တ​ခ်က္​မွာ​ေတာ႕ ​သြား​နဲ႕ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ေတြ​ကို ​ကိုက္​လိုက္​တယ္။ ​သူ​လဲ ​မ​ေန​ႏိုင္​ေတာ႕​ပဲ၊ ‘‘​အ’’ ​ဆို​တဲ႕ ​အ​သံ​က​ေလး​ထြက္ ​လာ​ေတာ႕၊ ​ႏို႕​စို႕​ေန​ရာ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေခါင္း​ကို​ေမာ႕​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ရဲ႔​စ​ကတ္​ေလး​ကို ​လွန္​တင္​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရဲ႔ ​ျပဳ​စု​ယု​ယ​မွဳ ​ေတြ​ေအာက္​မွာ ​သူ႔​ရဲ႔​ပင္​တီ​က​ေလး​ဟာ​စို​စြတ္​ေန​ပါ​ၿပီ။ ​ဒါ​နဲ႕​ပဲ ​ပင္​တီ​ေပၚ​က​ေလ ​လ်ွာ​အ​ျပား​လိုက္​ကို​သုံး​ၿပီး ​အား​ရ​ပါး​ရ ​ဆြဲ​လ်က္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​အ​ျပာ​ေရာင္​တိမ္​တိုက္​ေတြ​ၾကား​မွာ ​ေရာက္​ေန​ၿပီ​ထင္​ပါ​ရဲ႔ …။ ​ပင္​တီ​ေလး​ကို​ဆြဲ​ခ်ြတ္​လိုက္​ေတာ႕ ​တင္​ပါး​ေလး​ကို ​အ​သာ ​ေကာ့​ေပး​တယ္။
​အံ​မယ္ .. ​ေကာ့​ေပး​ယံု​နဲ႔​မ​ၿပီး​ေသး​ဘူး ​ပင္​တီ​ေလး ​ေျခ​ေထာက္​ေအာက္​နား​ေရာက္​ေတာ့ ​ေျခ​ေထာက္​ေလး​ေတြ ​ကား​ၿပီး ​တြန္း​ခ်​သ​လို​ေတာင္​လုပ္​ေပး​လိုက္​ေသး။ ..  ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​သူ႔​ပင္​တီ​ေလး​ကို ​ေျခ​ေထာက္​က​ေန ​ဆြဲ​ခ်ြတ္​ျပစ္​လိုက္​ၿပီး ​ခု​တင္​ေျခ​ရင္း​ဆီ ​လြ​ငွ္႔​ပစ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​တင္​ပါး​လံုး​လံုး​ေလး​ေတြ​ကို ​အ​သာ​လွမ္း​ဆုပ္​နယ္​ရင္း ​မ်က္​ႏွာ​က ​သူ႔​ဆီး​ခံု​စပ္​ေလး​ကို ​အပ္​လိုက္​တယ္။  ​သူ ​လက္ခ္​တ​စစ္ခ္ ​တို႔​ဘာ​တို႔ ​သံုး​လာ​ပံု​ရ​တယ္။ ​အ​နံ႔​ေလး​က ​သင္း​သင္း​ေလး ​ေမြွး​ေန​တာ​ပဲ။ ​အ​စိ​က​ေလး​ကို ​မ​ေျပာ​မ​ဆို​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ခပ္​ဖြ​ဖြ​ေလး​ကိုက္​လိုက္​ေတာ႕ … ‘‘ ​အို …​ကို ​ဘယ္​လို​လုပ္​ေန​တာ​လဲ၊ ​က်င္​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​တယ္ ’’ ‘‘ …’’ ​သူ​ဘယ္​လို​ေန​မွန္း​မ​သိ​ေပ​မ​ယ့္ ​က်ြန္​ေတာ္​က​ေတာ႕ ​ကိုက္​စား​ခ်င္​ေန​ၿပီ၊ ​ဒါ႕​ေၾကာင္႕ ​လ်ွာ​ကို​ေတာင္႕​ထား​ၿပီး ​အ၀​ေလး​ကို ​ေတ႕​ကာ ​ဆတ္​က​နဲ​ထိုး​ထည့္​လိုက္​ေတာ႕၊ ​သူ႔​ရဲ႔​အ​ဖုတ္​ထဲ​က ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​စီး​က်​လာ​တယ္။ ​ခပ္​သြက္​သြက္​က​ေလး​ပဲ ​လ်က္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​တ​ဟင္း​ဟင္း ​ညည္း​ညဴ​သံ​နဲ႕​အ​တူ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဆံ​ပင္​ေတြ​ကို ​သူ​က​ဆြဲ​ဆုပ္​လိုက္​တယ္။ ​အ​စိ​ေလး​ကို ​ႏွဳတ္​ခမ္း​နဲ႕ ​စုပ္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႔​ရဲ႔​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​မ်က္​ႏွာ​ကို ​အ​တင္း​ဆြဲ​ၿပီး​ကပ္​ထား​လိုက္​တယ္။  ​ခု​ေန ​မွန္​ၾကည့္​ရင္​ေတာ႕ ​ေပၚ​လစ္ ​တိုက္​ထား​သ​လို​ေန​မွာ​ပဲ …။
​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​မတ္​တတ္​ထ​ရပ္​လိုက္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေဘာင္း​ဘီ​ကို​ခ်ြတ္​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​က်ပ္​လုံး​ေလာက္​တုတ္​တဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​င​ပဲ​က ၁၈၀ ​ဒီ​က​ရီ ​ေ႐ွ႔​ကို​တန္း​ၿပီး​ထြက္​လာ​တယ္။ ​မ​ဆိုင္း​မ​တြ​ပဲ ​သူ႔​အ၀​ေလး​ကို​ေတ႕​ၿပီး​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕… ‘‘ ​ကို …’’
‘‘ ​ဘာ​လဲ ​ခ်ယ္​ရီ …’’ ‘‘ ​ခ်ယ္​ရီ႔​ကို ​တ​ကယ္​လက္​ထပ္​ယူ​မွာ​ပါ​ေနာ္ …’’
‘‘ ​ခ်ယ္​ရီ​မ​ယုံ​ရင္ ​ဒီ​က​ျပန္​တာ​နဲ႕ ​တ​ရား​႐ုံး​တန္း​သြား​မယ္ …’’ ( ​ဟဲ​ဟဲ …​ဒီ​လို​ပဲ​ေျပာ​ရ​တာ​ပဲ)
‘‘ ​မ​ယုံ​တာ​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး​ကို​ရယ္၊ ​ခ်ယ္​ရီ​က ​ေၾကာက္​လို႕​ပါ …’’ ‘‘ ​ဘာ​မွ ​ေၾကာက္​မ​ေန​နဲ႕ ​ခ်ယ္​ရီ​ဘာ​မွ​မ​ျဖစ္​ေစ​ရ​ဘူး ’’ ​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႕ ​သူ႔​အ၀​ေလး​ကို ​ဒစ္​ဖ်ား​နဲ႕​တို႕​ၿပီး​ပြတ္​ဆြဲ​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ … ‘‘ ​အား ​က်င္​တယ္ ​က်င္​တယ္ ​ကို …’’ ‘‘ …’’
​အ၀​ေလး​က​က်ဥ္း​ေန​ေတာ႕ ​သြင္း​ရ​တာ​အ​ေတာ္​ခက္​ေန​တယ္။ ​နည္း​နည္း​လဲ​ဖိ​ထိုး​လိုက္​ေရာ ​သူ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​ရင္​ဘတ္​ကို ​ဆီး​ၿပီး​တြန္း​ထား​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​သူ႔​ရဲ႔​လက္​ေတြ​ကို​ဖယ္​ၿပီး ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​စုပ္၊ ​လ်ွာ​ေလး​ကို​ထိုး​ထည့္ ​လိုက္​ေတာ႕ …၊ ​ေအာက္​က ​အ​ရည္​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​လိုက္​လာ​ၿပီး ​နည္း​နည္း​ေခ်ာင္​သြား​တာ​နဲ႕ ​ဖိ​ခ်​လိုက္​ေတာ႕ ​တ​ဝက္​ေလာက္
​ဝင္​သြား​ေပ​မယ္႕ ​တ​ခု​ခု​ေၾကာင္႕​ရပ္​သြား​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​ေတြး​လိုက္​တယ္၊ ​ငါ​ေတာ႕ ​ထီ​ေပါက္​ၿပီ​ဟ​လို႕။ ​ဒါ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း
​အ​သာ​ေလး​အ​ေမ႕​ခံ​ထား​ၿပီး ​ဝင္​သ​ေလာက္​ေလး​ကို​ပဲ ​ထုတ္​လိုက္​သြင္း​လိုက္​လုပ္​ေန​တယ္။
​သူ ​တ​ျဖည္း​တ​ျဖည္း​ေကာင္း​လာ​ေတာ႕​မွ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လည္း ​အ​ဖ်ား​အ​ထိ​ဆြဲ​ထုတ္​လိုက္​ၿပီး ​အား​နဲ႕​ေဆာင္႕​ခ်​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။
‘‘ ​အား …..’’
​သူ ​နာ​နာ​ၾကည္း​ၾကည္း​ေအာ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ ​အာ​႐ုံ​ေျပာင္း​သြား​ေအာင္ ​ႏို႕​ေလး​ေတြ​ကို​စို႕​လိုက္​ၿပီး ​ေအာက္​က ​ျဖည္း​ျဖည္း​ေလး ​အ​သာ​အ​ယာ ​အ​သြင္း​အ​ထုတ္​လုပ္​လိုက္​တယ္။ ​ၾကာ​လာ​ေတာ႕ ​သူ​လည္း ​နာ​တာ​ေပ်ာက္​ၿပီး ​ေကာင္း​လာ​တာ​ထင္​တယ္။ ​မ​လုပ္​တတ္​လုပ္​တတ္​နဲ႕ ​ေကာ႕​ေပး​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​အ​ႀကိဳက္​ေတြ႔​သြား​ၿပီး ​ဖိ​ဖိ​ၿပီး ​သြင္း​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​သူ ​အံ​က​ေလး​ေတြ​ႀကိတ္​ထား​ၿပီး ​ေကာ႕​ေပး​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း​ပို​ၿပီး​အား​တက္​လာ​တယ္။ ​ဒါ​နဲ႕​ပဲ ​အား​ရ​ပါး​ရ ​ဆယ္​ခ်က္​ေလာက္​လဲ ​ဖိ​ႀကိတ္​လိုက္​ေရာ ​သူ​က ​အိပ္​ရာ​ခင္း​ေတြ​ကို ​ဆုပ္​ဆြဲ​လိုက္​ၿပီး ….
‘‘ ​ကို ​ကို ​အား​အား …​ခ်ယ္​ရီ​မ​ခံ​ႏိုင္​ေတာ႕​ဘူး …’’ ‘‘ ​ဟင္႕ ​ဟင္႕ ​အား …..’’ ​သူ​လည္း ​အ​႐ုပ္​ႀကိဳး​ျပတ္​ၿငိမ္​က်​သြား​ေတာ႕​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​က​ေတာ႕ ​မ​ၿပီး​ေသး​ေပ​မယ္႕ ​ေညာင္း​လာ​တာ​နဲ႕ ​သူ႕​ေဘး​မွာ ​လွဲ​ခ်​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ရဲ႔​ဆံ​ႏြယ္​ေတြ​ကို ​ေဆာ႕​က​စား​ေန​တယ္။ ​သူ႔​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ေတြ​ေပၚ ​လက္​ၫွိဳး​ေလး​တ​ေခ်ာင္း​ကို ​တင္​ေပး​လိုက္ ​ေတာ႕ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​က ​ဆြဲ​ငုံ​ထား​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္​မွ ​မ်က္​လုံး​ေလး​ဖြင္႕​ၾကည့္​ၿပီး ​႐ွက္​ၿပဳံး​ေလး​ၿပဳံး​တယ္။ ​အ​ေမာ​ေတြ​ကို ​ေျပ​သြား​တာ​ပဲ …..။  ​သူ႔ ​လက္​က​ေလး​ကို ​လွမ္း​ဆုတ္​လိုက္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဘက္​ကို​ဆြဲ​ယူ​လိုက္​ရင္း ‘‘​ေကာင္း​တယ္ ​မ​ဟုတ္​လား​ဟင္’’ ​လို႕ ​ေမး​လိုက္​တာ႕ ‘‘​မ​သိ​ဘူး ​သြား​တဲ႕’’၊ ​သူ​လက္​က​ေလး​ကို ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရဲ႔​ပ​စၥည္း​ေပၚ​တင္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က ​ခပ္​တင္း​တင္း​ေလး ​ဆုပ္​ကိုင္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​မွ ​ငါး​ဦး​ေကာ္​မ​တီ ​အ​စည္း​အ​ေ၀း​ထိုင္​ေတာ႕​တယ္။ (​ဂြင္း​တိုက္​ေပး​တာ​ကို ​ေျပာ​တာ​ပါ)။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႔​ရဲ႔​အ​ဖုတ္​က​ေလး​ကို ​ႏွိဳက္​လိုက္​ၿပီး ​လက္​မ​နဲ႕ ​အ​စိ​ေလး​ကို​ပြတ္​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။  ​အ​ေတာ္​အ​တန္​ၾကာ​ေတာ႕ ​သူ႔​ရဲ႔ ​စိတ္​ေတြ​ျပန္​လည္​တက္​ၾကြ​လာ​သ​လို​လို ​မ်က္​ႏွာ​ေပး​ေလး​နဲ႔ ​ေမာ့​ၾကည့္​တယ္။ ​ဒါ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႔​ကို ‘‘​ဟို​ဘက္​လွည့္’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ေပါင္​က​ေလး​ကို ​ဆြဲ​ေႁမွာက္​လိုက္​ေတာ႕ ​အံ႕​ၾသ ​သ​လို​လွည့္​ၾကည့္​တယ္။ ​နည္း​ေတြ ​အ​မ်ား​ႀကီး​႐ွိ​တာ​ကို​ေနာ္ …။ ​သူ႔​ကို ​ခါး​ေလး​နည္း​နည္း​ေကြး​ခိုင္း​လိုက္​ၿပီး ​အ​သာ​ေလး ​ေခ်ာ႕​ထည့္​လိုက္​တယ္။ ​ေစာ​ေစာ​က​တ​ခ်ီ​ၿပီး​ထား​ေပ​မယ္႕ ​စီး​စီး​ပိုင္​ပိုင္​ျဖစ္​ေန​တုန္း​ပဲ။ ​ေအာက္​က​ေန​တဲ႕​နည္း​ထက္​စာ​ရင္ ​ဒု​တိ​ယ ​အ​သက္​သာ​ဆုံး ​အဲ​ဒီ​နည္း​နဲ႕ ​လွဳပ္​႐ွား​ေပး​လိုက္​ပါ​တယ္။ ​ဟုတ္​တယ္​ေလ …​သူ​တို႕​က ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ေလာက္ ​ပင္​ပန္း​တာ​မွ ​မ​ဟုတ္​တာ …။ ​သူ႔​ရဲ႔ ​အ​ဖုတ္​အ​တြင္း​နံ​ရံ​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​ႀကီး​ကို ​မ​ေက်​မ​နပ္​နဲ႕​ဆြဲ​ၫွပ္​ထား​လိုက္​ၾက​တယ္။ ​ဧည့္​သည္​ကို ​ဒီ​လို​ပဲ ​ဆက္​ဆံ​ရ​လား​ဆို​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္​တင္း​သြား​တယ္။ ​ပုံ​မွန္ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​လုပ္​ေန​ရာ ​က​ေန​ၿပီး  ​ခပ္​ၾကမ္း​ၾကမ္း ​ေဆာင္႕​ထည့္​လိုက္​ေတာ႕​သူ ​အြန္႕​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ေပါင္​ေလး​ကို ​ဆြဲ​ေထာင္​ထား​လိုက္​ၿပီး ​ခါး​အား​ကို​သုံး​ရင္း ​အား​ရ​ပါး​ရ​ေဆာင္႕ ​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ​လည္း ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ေကာင္း​လာ​ၿပီး ​ေနာက္​ကို​ျပန္​ေကာ႕​ေပး​တယ္။ ​ေဆာင္႕​ရင္း​ေဆာင္႕​ရင္း ​ေတာ္​ေတာ္ ​ၾကာ​လာ​ေတာ႕ ​သူ​လည္း
​ၿပီး​ခ်င္​တဲ႕​အ​ရိပ္​အ​ေရာင္​ေတြ​ျပ​လာ​တယ္။ ​ဒါ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​င​ပဲ​ကို​ဆြဲ​ထုတ္​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​ေက်​မ​နပ္​နဲ႕ ​ေမာ႕​ၾကည့္​တယ္။ ​သူ႔​ကို ​ခု​တင္​ေစာင္း​ကို​ပို႔​လိုက္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ခု​တင္​ေအာက္​ဆင္း​ၿပီး​ရပ္​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္ ​အ၀​ေလး​မွာ ​ဒစ္​ဖ်ား​ကို​ေတ႕​ၿပီး ​ေဆာင္႕​ခ်​လိုက္​ေတာ႕ ​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ​ေမွး​စင္း​သြား​တယ္။ ​ေနာက္​ထပ္ ​အ​ခ်က္​ႏွစ္​ဆယ္​ေလာက္ ​ေဆာင္႕​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​တြန္႕​လိမ္​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​ပါ​တ​ခါ​တည္း​ၿပီး​ေအာင္ ​စိတ္​သြင္း​လိုက္​ၿပီး ​တ​ကိုယ္​လုံး ​႐ွိ​သ​မ်ွ​အား​နဲ႕​ေဆာင္႕​ခ်​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​လက္​ေတြ​က ​ေမြ႔​ရာ​ကို ​တ​ဝုန္း​ဝုန္း​ထု​ရင္း​ၿပီး​သြား​ေတာ႕​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ​ပဲ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​လ​ရည္​ေတြ​ကို ​ေရ​ႁြ​ပတ္​နဲ႕​ပန္း​သ​လို ​သူ႕​အ​ထဲ​ကို ​ပန္း​ထည့္​ေပး​လိုက္​ရင္း ​သူ႕​အ​ေပၚ​ေမွာက္​ခ်​ရင္း
​အ​နား​ယူ​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​ည​ေန ၆ ​နာ​ရီ​ေလာက္​မွ ​သူ႕​ကို ​ေခ်ာ႕​ေမာ႕​ၿပီး​အိမ္​ျပန္​ခိုင္း​ရ​ေတာ႕​တယ္။ ​ဒါ​ေတာင္ ၆ ​နာ​ရီ​မ​ထိုး​ခင္ ​တ​ခ်ီ​ထပ္​ဆြဲ ​လိုက္​ေသး​တာ …။ ‘‘ ​ကဲ ​ခ်ယ္​ရီ …​ျပန္​ၾက​ရ​ေအာင္ ’’ ‘‘ ​ဘယ္​ကို​ျပန္​မွာ​လဲ ​ဟင္ …’’ ‘‘ ​ခ်ယ္​ရီ႔​အိမ္​ကို​ေလ …’’ ‘‘ ​ဟင္ …​ကို ​ေျပာ​ေတာ႕ …’’ ‘‘ ​ဒီ​လို​ေလ ​ခ်ယ္​ရီ​ရဲ႔ …​အ​ခု​ေလာ​ေလာ​ဆယ္​ဆို​ရင္ ​ကိုယ္​ေရာ ​ခ်ယ္​ရီ​ေရာ ​ေန​ေရး​ထိုင္​ေရး ​အ​ခက္​အ​ခဲ ​ျဖစ္​ေန​လိမ္႕​မယ္၊ ​အဲ​ဒီ​ေတာ႕ ​ခ်ယ္​ရီ​တို႕​အိမ္​မွာ​ပဲ ​ခ​ဏ​သည္း​ခံ​ေန​လိုက္​ဦး​ေနာ္ …​လိ​မၼာ​ပါ​တယ္​ကြာ …’’ ‘‘ ​ေကာင္း​ၿပီ​ေလ …​ကိုယ္႕​သ​ေဘာ​ပါ​ပဲ ’’ ‘‘ ​အဲ​ဒါ​ေတြ​ေၾကာင္႕ ​ခ်ယ္​ရီ႔​ကို​ခ်စ္​ရ​တာ …’’ ‘‘ ​ေတာ္​ပါ ​မ​ယုံ​ပါ​ဘူး ​ပို​ကို ​ပို​တယ္ ’’ (​ေနာက္​ေတာ႕ ​သူ​မ​ယုံ​တာ ​မွန္​သြား​ပါ​တယ္) ‘‘ ​ကဲ ​ဒါ​ဆို ​ျပန္​ၾက​မယ္​ေနာ္ ’’

‘‘ ​ဟင္ ​ဒါ​နဲ႕ ​အ​ေမ​ေမး​ရင္ ​ဘယ္​လို​ေျပာ​ရ​မ​လဲ ’’ ‘‘ ​ခ်ယ္​ရီ႔​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ထဲ​က ​ဖုန္း​မ​႐ွိ​တဲ႕ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​တ​ေယာက္​ေယာက္​အိမ္ ​လိုက္​လည္​တယ္​လို႕ ​ေျပာ​လိုက္​ကြာ ’’ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​လဲ ​ေအာက္​ဆင္း​လာ​ၿပီး ​ပိုက္​ဆံ​႐ွင္း​ကာ ​အိမ္​ျပန္​ခဲ႕​ပါ​ေတာ႕​တယ္။  ​အဲ …​မ​ျပန္​ခင္​ေတာ႕ ​ကီး​မို႕စ္ ​တ​ကဒ္ ​ဝယ္​ေပး​လိုက္​ရ​တယ္ …။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

​ဇာတ္​သိမ္း​ပိုင္း ….

​ေနာက္​ရက္​ေတြ​လဲ​က်​ေရာ ​အ​ဆက္​အ​သြယ္​ကို​မ​ရ​ဘူး။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း​ေတာ္​ေတာ္​စိတ္​ပူ​သြား​တယ္။ ​သူ႔​အိမ္​မွာ ​တ​ခု​ခု​မ်ား​ျဖစ္​ေန​ၿပီ​လား​လို႕​ေပါ႕။ ​တ​ပတ္​ျပည့္​တဲ႕​ေန႕​မွာ​ေတာ႕ ​အိမ္​ကို​ဖုန္း​ဝင္​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​မွာ ​အ​က်င္႕​တ​ခု​႐ွိ​တယ္။ ​ဂစ္​တာ​တီး​ေန​တုန္း ​ေႏွာင္႕​ယွက္​ရင္​မ​ႀကိဳက္​ဘူး။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​ဖုန္း​ဝင္​လာ​ေတာ႕ ​ေဘး​မွာ ​ကိုင္​ခိုင္း​စ​ရာ​လဲ ​ဘယ္​သူ​မွ​မ​႐ွိ။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕​ပဲ ​စိတ္​တို​တို​နဲ႕ ​ဖုန္း​ကိုင္​လိုက္​ေတာ႕ ‘‘​ဟ​လို ​ခ​ဏ​ကိုင္​ထား​ေပး​ပါ’’ ​ဆို​တဲ႕ ​အ​သံ​စိမ္း​တ​ခု၊ ​ေဒါ​သ​ထြက္​ထြက္​နဲ႕ ​ဖုန္း​ျပန္​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕​ထပ္​ဝင္​လာ​တယ္၊ ​ဘယ္​သူ​လဲ​ဆို​ေတာ႕ …​ခ်ယ္​ရီ။ ‘‘ ​ကို ​လား …’’ ‘‘ ​ေၾသာ္ ​ဘယ္​သူ​နဲ႕​ေတြ႔​ခ်င္​လို႕​လဲ ​ခင္​ဗ်ာ …’’ ‘‘ ​ဟာ …​ကို ​က​လဲ၊ ​စိတ္​ေကာက္​ေန​ၿပီ​ထင္​တယ္ …၊ ​ခ်ယ္​ရီ ​ေတာင္း​ပန္​ပါ​တယ္ ​ကို၊ ​ဒီ​ရက္​ပိုင္း​အ​တြင္း ​အ​ေမ​က ​မ်က္​စိ​ေဒါက္​ေထာက္​ၾကည့္​ေန​တာ​ရယ္၊ ​မ​ႏၲ​ေလး​ကို ​သြား​ေန​ရ​တာ​ရယ္ ​မို႕​ပါ …’’ ‘‘ ​ဒါ​ျဖင္႕
​အ​ခု​ဘယ္​မွာ​လဲ …’’ ‘‘ ​မ​ႏၲ​ေလး​မွာ​ပဲ၊ ​ခု​န​က ​ပီ​စီ​အို​က ​ေခၚ​ခိုင္း​လိုက္​တာ ​ဖုန္း​ခ်​လိုက္​တယ္​ဆို၊ ​အဲ​ဒါ
​ခ်ယ္​ရီ​ကိုယ္​တိုင္​ျပန္​ေခၚ​တာ ’’ ‘‘ ​ေၾသာ္ …’’ ‘‘ ​ကို႕ ​ကို ​သိပ္​လြမ္း​တာ​ပဲ ​ကို​ရယ္ …’’ ‘‘ ​ဒါ​ဆို ​ဘယ္​ေတာ႕ ​ျပန္​လာ​မွာ​လဲ ’’
‘‘ ​ေနာက္ ​သုံး​ရက္​ေန​ရင္ …’’ ‘‘ ​ဒါ​နဲ႕ ​ေမး​ရ​ဦး​မယ္ ​ကီး​မို႕စ္ ​ဘယ္​ေလာက္​ေသာက္​လိုက္​ရ​လဲ ’’ ‘‘ ​ေနာက္​ထပ္ ​တ​ကဒ္​ထပ္​ဝယ္​ရ​တယ္ ’’ ‘‘ ​ေၾသာ္ ​ေၾသာ္ ​ဒီ​လို​ဆို ​အ​နာ​ေပ်ာက္​ေရာ​ေပါ႕၊ ​ျပန္​လာ​ခဲ႕​ေတာ႕​ေလ ​အ​နာ​အ​သစ္​ထပ္​ေပး​မ​လို႕ ’’  ‘‘ ​ေဟး …​သူ​မ်ား​ေတြ ​ၾကား​ကုန္​မယ္ ’’ ‘‘ ​ဘာ​ျဖစ္​လဲ​ကြာ …​ကိုယ္႕​မွာ​ေတာ႕ ​စိတ္​ပူ​လိုက္၊ ​လြမ္း​လိုက္​ရ​တာ ​ည​ည​ေတာင္ ​အိပ္​မ​ေပ်ာ္​ဘူး ’’ ‘‘ ​ပို​ျပန္​ၿပီ …’’ ‘‘ ​အ​႐ွိ​အ​တိုင္း​ကို​ေတာင္ ​ေလ်ွာ႕​ေျပာ​ထား​ေသး​တာ …’’
‘‘ ​ဟုတ္​ပါ​ၿပီ၊ ​ခ်ယ္​ရီ​လဲ ​အ​ရမ္း …..​ဟင္ ​ဒါ​ပဲ​ေနာ္ ​ကို၊ ​အ​ေမ ​ေစ်း​ဝယ္​ေန​တုန္း​ဆက္​တာ၊ ​ျပန္​လာ​ေန​ၿပီ ’’  ​ဖုန္း​လည္း​ခ်​သြား​ေရာ ​အ​ျပင္​ထြက္​ၿပီး ​ငွက္​ေပ်ာ​သီး ​ႏွစ္​ဖီး ​သြား​ဝယ္​လိုက္​တယ္၊ ​ၾကက္​ဥ​ေတာင္​ပါ​ေသး။  ​ေဆး​ေတြ ​ဘာ​ေတြ​က​ေတာ႕ ​အဲ​ဒီ​ေန႕​မွ​ပဲ​ေသာက္​ေတာ႕​မယ္​ဆို​ၿပီး ​ေမာင္း​တင္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္​သုံး​ရက္​ၾကာ​ေတာ႕ … ​အဲ​ဒီ​ေန႕ ​ည​ဘက္​က်​မွ ​ဖုန္း​ျမည္​လာ​တယ္။ ‘‘ ​နက္​ဖန္ ၉ ​နာ​ရီ ​မြန္း​မွာ​ေစာင္႕​ေန’’ ​ဆို​ၿပီး ​ဖုန္း​ခ်​သြား​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္ ​ေတာ္​ေတာ္​ဝမ္း​သာ​သြား​တယ္။ ​ေတြး​ရင္း ​စိတ္​ကူး​ယဥ္​ရင္း​နဲ႕ ​ည​ေတာ္​ေတာ္​နက္​မွ ​အိပ္​ေပ်ာ္​သြား​တယ္။
​ေနာက္​ေန႕ ​မ​နက္ ၇​နာ​ရီ​ထ​ၿပီး၊ ​လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​သြား၊ ​ႏြား​ႏို႕​ႏွစ္​ခြက္​ေသာက္​လိုက္​တယ္။ ​ကာ​က်က္​ႏွစ္​လုံး​နဲ႕။ ​အိမ္​ျပန္ ​ေရ​မိုး​ခ်ိဳး ​အ​ဝတ္​အ​စား​လဲ​ၿပီး​ေတာ႕ ၈​နာ​ရီ ၁၅၊ ​နည္း​နည္း​ေစာ​ေသး​ေပ​မယ္႕ ​ထြက္​ခဲ႕​လိုက္​ၿပီး ​ၿမိဳ႔​ထဲ​ေရာက္​ေတာ႕ ၈း၃၅၊ ​အ​ထဲ​မ​ဝင္​ေသး​ပဲ ​အ​ေ႐ွ႔​မွာ​လမ္း​ေလ်ွာက္​ေန​ေပ​မယ္႕ ​ၾကာ​ေတာ႕ ​ေညာင္း​လာ​တာ​နဲ႕၊ ​ဝင္​ထိုင္​လိုက္​ၿပီး ​မစ္​႐ွိတ္​နဲ႕ ​ပူ​တင္း ​မွာ​လိုက္​ၿပီး ​ထိုင္​ေစာင္႕​ေန​တယ္။ ၈း၅၅ ​မွာ ​သူ​ေရာက္​လာ​တယ္၊ ​ေစာ​လာ​တတ္​တာ​က ​သူ႔​အ​က်င္႕​ပဲ​ေလ …
‘‘ ​လြမ္း​လိုက္​တာ​ကြာ … ​ပိန္​သြား​သ​လို​ပဲ ​ခ်ယ္​ရီ​ရယ္ …’’ ‘‘ ​ေရ၊ ​ေျမ ​အ​ေျပာင္း​အ​လဲ​ေၾကာင္႕​ျဖစ္​မွာ​ေပါ႕ …’’  ‘‘ ​ဘာ​ေသာက္​မ​လဲ ​မွာ​ေလ ’’ ‘‘ ​ေတာ္​ပါ​ၿပီ ​အင္း …​သီ​ခ်င္း​မ​ဆို​ရ​တာ​ၾကာ​ၿပီ​ေနာ္ ’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​အ​လိုက္​တ​သိ​နဲ႕ ​အမ္​သ​ရီး​ကို ​ေခၚ​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​သူ​က ​ဆို​ခ်င္​တယ္​ဆို​လို႕ ​ဆို​ခ်င္​သ​ေလာက္​ဆို ​ဆို​ၿပီး
​လြ​တွ္​ေပး​ထား​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ‘‘​ကို​လဲ​ဆို​ေလ’’၊ ​အဲ​ဒီ​ေတာ႕ ​စိုင္း​စိုင္း​ခမ္း​လွိဳင္​ရဲ႔ ​မိန္း​က​ေလး​တ​ေယာက္​ကို​ခ်စ္​မိ​ရင္ ​ဆို​တဲ႕​သီ​ခ်င္း​ကို ​သူ႔​ကို​ဆို​ျပ​လိုက္​ေတာ႕ ​နား​ေထာင္​လို႕ ​ေကာင္း​လိုက္​တာ​တဲ႕၊ ​ကို ​ဆို​တာ​က​ပို​ေကာင္း​တယ္​ဆို​ပဲ။ ‘‘​အဲ​ဒါ​ဆို ​ဆု​ခ်​ေလ’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ …‘‘​ဘာ​လို​ခ်င္​လဲ’’ ​လို႕ ​ေမး​တယ္။

​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​ဂြင္​တည့္​ၿပီ​ဆို​ၿပီး ‘‘​ကိုယ္​တို႕ ​တ​ေန႕​လုံး ​တူ​တူ​ေန​ရ​ေအာင္​ကြာ’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ ‘‘​လူ​လည္​ႀကီး’’ ​လို႕ ​ျပန္​ေျပာ​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရင္​ခြင္​ထဲ ​ေခါင္း​က​ေလး​တိုး​ဝင္​လိုက္​တယ္။
​နာ​ရီ​ဝက္​ေလာက္​ၾကာ​ေတာ႕ ​အ​ကယ္​ဒ​မီ​ဇာတ္​လမ္း ​ထပ္​ခင္း​ၾက​တယ္။ ​တ​ကၠ​စီ​ေပၚ​မွာ​လဲ ​အင္​ထ​႐ို​ဝင္​လာ​ၾက​တယ္။
​ဟို​ေရာက္​ေတာ႕ ​ခ်က္ခ္​အင္​လုပ္​ၿပီး​တာ​နဲ႕၊ ​အ​ခန္း​ဆီ​ကို ​ေျပး​တက္​သြား​ၾက​တယ္။ ​အ​ခန္း၀​မွာ​ေတာ႕ ​မ​ေႏွာင္႕​ယွက္​ပါ​နဲ႕​လို႕ ​စာ​ကို ​ခ်ိတ္​ထား​လိုက္​တာ​ေပါ႕။ ​ပ​ထ​မ​ဆုံး​တ​ခါ​လို​ေတာ႕ ​မ​ခက္​ခဲ​ေတာ႕​ပါ​ဘူး၊ ​သူ​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္ ​အ​ေတာ္​ပြင္႕​လင္း​ေန​ၾက​ပါ​ၿပီ … ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​သူ႔​ကို ​အ​ဝတ္​ေတြ​ခ်ြတ္​ေပး​ရင္း ​က်​က်​န​န​ပြတ္​သပ္ ​ႏွိပ္​နယ္​ေပး​လိုက္​တယ္။
​သူ​လဲ ​ခု​တင္​ေပၚ​မွာ ​မ်က္​လုံး​ေလး​မွိတ္​ၿပီး ​ဇိမ္​ခံ ​ေန​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​သူ​က ‘‘​လုပ္​စ​ရာ​႐ွိ​တာ​လုပ္​ေတာ႕​ေလ ​ဒီ​ေန႕ ​ည​ေန ​အ​ေမ​က ​သူ​နဲ႕ ​ဧည့္​ခံ​ပြဲ​တ​ခု​လိုက္​ခဲ႕​ပါ​လို႕ ​ေျပာ​ထား​တယ္’’ ​ဆို​ၿပီး ​ေျပာ​လာ​ေတာ႕ ​န​ဂို​ထဲ​က ​ေမာင္း​တင္​ထား​တဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​အ​ဝတ္​အ​စား​ေတြ​ကို ​ခ်ြတ္​ၿပီး ​ခု​တင္​ေပၚ​ကို ​တက္​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။
​အ​ခန္း​တ​ခန္း​လုံး ​အပ္​က်​သံ​ၾကား​ေလာက္​ေအာင္​တိတ္​ဆိတ္​ေန​တယ္။ ​သူ႔​ဆီ​က ​အ​သက္​႐ွဴ​သံ​ေလး​ကို​ပဲ ​မွန္​မွန္ ​ၾကား​ေန​ရ​တယ္။ ​သူ႔​ကို​တ​ခ်က္​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​လက္​ၫွိဳး​ေလး​တ​ေခ်ာင္း​ကို ​ေကြး​လိုက္​ၿပီး ​လာ​ေလ​တဲ႕။ ​ဒါ​နဲ႕​ပဲ ​သူ႕​ရဲ႔ ​တ​ခု​တည္း ​က်န္​တဲ႕ ​ပင္​တီ​ေလး​ကို ​ဆြဲ​ခ်ြတ္​လိုက္​ၿပီး ​လက္​ခ​လယ္​ေလး​ကို ​သူ႔​အ​ဖုတ္​ေလး​ထဲ ​ထိုး​ထည့္​လိုက္​တယ္။ ​အ​ေတာ္​ၾကာ​ၾကာ ​က​လိ​ေပး​ေန​ရင္း ​နည္း​နည္း​ေခ်ာင္​လာ​ေတာ႕ ​လက္​ၫွိဳး​ပါ​ပူး​ၿပီး ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​သြင္း​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​ေနာက္​လက္​တ​ဖက္​က ​သူ႕​ႏို႕​ေလး​ေတြ​ကို ​ဆုတ္​နယ္​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​နဲ႕ ​စ​ေတြ႔​တုန္း​က​ထက္​ေတာ႕ ​ပို​ႀကီး​လာ​ပါ​ၿပီ၊ ​လက္​ပူ​မိ​ထား​လို႕​ထင္​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​အား​လုံး​သိ​တဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရဲ႔ ​႐ု​တင္း​အ​တိုင္း ​ဖမ္း​ဂ်ာ​ပစ္​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ​က ​ေပါင္​က​ေလး​ကို ​အ​လိုက္​တ​သိ​ဟ​ေပး​ထား​ေတာ႕ ​ပို​ၿပီး​အ​ဆင္​ေျပ​တာ​ေပါ႕။
​အ​ရင္​တုန္း​က​လို ​လ်ွာ​ဖ်ား​ေတြ ​ဘာ​ေတြ​လုပ္​မ​ေန​ေတာ႕​ပဲ ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​လ်ွာ​နဲ႕ ​အ​ျပား​လိုက္​သိမ္း​လ်က္​ပစ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​ေက်​နပ္​ေန​တာ​ေပါ႕၊ ​အ​ဖုတ္၀​ေလး​နဲ႕ ​အ​ထဲ​တ​ေလ်ာက္ ​လ်ွာ​မီ​သ​ေလာက္​ကို ​ထိုး​လ်က္​ေန​ရင္း​က ​အ​စိ​ေလး​ကို​ေတာ႕ ​လက္​နဲ႕​ပဲ​က​စား​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​မာ​ေတာင္​ေန​တဲ႕ ​သူ႕​အ​စိ​ေလး​ဟာ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​စိန္​ေခၚ​ေန​သ​လို​ပဲ … ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​အ​ႀကံ​တ​ခု​ရ​ၿပီး ​လ်က္​ေန​ရာ​က ​ရပ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ ​အ႕ံ​ၾသ​သြား​ၿပီး ‘‘​ဘာ​လို႕​ရပ္​လိုက္​တာ​လဲ၊
​ေကာင္း​ေန​တဲ႕​ဟာ​ကို’’ .. ​အဲ​ဒီ​လို​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ ‘‘​ကိုယ္​ခ်ည္း​ပဲ ​သူ႔​ကို ​မွဳတ္​ေပး​ရ​တယ္၊ ​အ​ျပန္​အ​လွန္​ေလး​႐ွိ​မွ​ေပါ႕’’ ​လို႕​လဲ​ေျပာ​လိုက္​ေရာ ​သူ​တ​ခ်က္​စဥ္း​စား​လိုက္​ၿပီး​မွ ‘‘​သိပ္​အ​ႏိုင္​က်င္႕​တာ​ပဲ’’ ​လို႕ ​ေျပာ​ၿပီး ‘‘​လာ​လို႕’’
​မ်က္​ႏွာ​ေလး​အို​အို​နဲ႕​ေျပာ​တယ္။ (​ဘယ္​ေန​ႏိုင္​မ​လဲ၊ ​အ​ဂ်ာ​ခံ​ရ​တာ​စြဲ​ေန​ၿပီ​ကို …)။ ‘‘ ​မ​ငို​ပါ​နဲ႕​က​ေလး​ရယ္၊ ​သူ႔​ကို​လည္း ​ဒီ​တိုင္း​မ​ထား​ပါ​ဘူး’’ ​လို႕​ေျပာ​ၿပီး ​သူ​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္ ​ဆစ္​စ​တီ​ႏိုင္း​ပုံ ​ေန​ရာ​ယူ ​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​အ​ဖုတ္​ေလး​ကို ​စ​လ်က္​လိုက္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​င​ပဲ​ႀကီး​ကို ​သူ႔​မ်က္​ႏွာ​ေပၚ​မွာ​ယမ္း​ျပ​လိုက္​တယ္။ ​သူ​လည္း ​မ​ရဲ​တ​ရဲ​နဲ႕ ​ဒစ္​ဖ်ား​ေလး​ကို ​ငုံ​လိုက္​ေတာ႕ … ​က်ြန္​ေတာ္႕​တ​ကိုယ္​လုံး ​ပီ​တိ​ေတြ​ျဖာ​သြား​တယ္။ ​မ​စုပ္​တတ္​စုပ္​တတ္​နဲ႕​ပဲ ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​ဟာ​ႀကီး​ကို ​ပါး​စပ္​ေလး​ထဲ​သြင္း​ၿပီး ​စုပ္​ယူ​လိုက္​တယ္။ ​ဒါ​နဲ႕​ပဲ ​နည္း​နည္း ​လက္​ခ်ာ​႐ိုက္​လိုက္​ရ​ေသး​တယ္။ ‘‘ ​ခ်ယ္​ရီ …’’ ‘‘ ​ဟင္ …’’ ​ပ​လုံး​ပ​ေထြး​နဲ႕ ​အ​သံ​ျပန္​ေပး​တယ္။ ‘‘ ​ခ်ယ္​ရီ ​မ​မွဳတ္​တတ္​ေသ​ဘူး​ကို၊ ​ပ​ထ​မ​ဆုံး ​ဒစ္​ဖ်ား​ေပၚ​ေအာင္ ​ၿဖဲ​ခ်​လိုက္၊ ​အင္း …​ဟုတ္​ၿပီ၊
​ဒစ္​ဖ်ား​ကို​ငုံ​ၿပီး ​ေအာက္​ေျခ​ကို ​လ်ွာ​ေလး​နဲ႕​ထိုး​လိုက္၊ ​႐ွီး ​အား …​ဟုတ္​ၿပီ၊ ​ဟင္း ​ဟင္း …​ၿပီး​မွ
​ဝင္​ႏိုင္​သ​မ်ွ​ဝင္​ေအာင္​သြင္​ၿပီး​စုပ္ … ​က်ြတ္ ​က်ြတ္ …’’ ​လို႕ ​ေျပာ​ျပ​လိုက္​ရ​တယ္။
​ဆ​ရာ​မ​ျပ ​နည္း​မ​က်​ဆို​သ​လို​ပဲ ​နည္း​သိ​သြား​ေတာ႕​လည္း ​အ​ခန္း​ထဲ​မွာ ​တ​ႁြ​ပတ္​ႁြ​ပတ္၊ ​တ​ဟင္း​ဟင္း ​အ​သံ​ေတြ​က ​မ​ျပတ္​တမ္း ​ထြက္​ေပၚ​ေန​တယ္။ ​သံ​ေစာင္း​ထက္၊ ​ေရ​ေစာင္း​ထက္​တယ္​လို႕​ေတာ႕​မ​ေျပာ​ဘူး၊ ​အဲ​ဒီ​စ​ကား​ကို ​ေျပာ​ခဲ႕​တဲ႕ ​ပ​ညာ​႐ွိ​သာ ​က်ဴး​ပစ္​မင္​ဘာ​ဆို​ရင္၊ ​အ​ဖုတ္​ေစာင္း​ထက္၊ ​လ်ွာ​ေစာင္း​ထက္​တယ္​လို႕​ေျပာ​မွာ​အ​မွန္​ပဲ။ ​သူ​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္ ​အ​ျပန္​အ​လွန္​လ်က္​ၾက၊ ​စုပ္​ၾက​ရင္း …‘‘​ခ်ယ္​ရီ ​ၿပီး​ေတာ႕​မယ္ ​ထင္​တာ​ပဲ ​ကို’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ ‘‘​အင္း​ေလ၊ ​ကိုယ္​ေရာ​ပဲ’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ကို ​ခပ္​ၾကမ္း​ၾကမ္း​မွဳတ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သက္​ျပင္း​႐ွည္​ႀကီး​ခ်​ၿပီး ​ၿပီး​သြား​သ​လို ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​လ​ရည္​ေတြ​ကို ​သူ႔​ပါး​စပ္​ေလး​ထဲ ​ပန္း​ထည့္​လိုက္​ပါ​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ​က ​ေထြး​ထုတ္​မ​လို႕​လုပ္​ေတာ႕ …‘‘​ဟာ …​အဲ​ဒါ​သိပ္​အား​႐ွိ​တာ’’ ​လို႕​ေျပာ​ရင္း ​ၿမိဳ​ခ်​ခိုင္း ​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ၿပီး​မွ ​သူ႔​ကိုယ္​ေလး​ေပၚ​က​လွိမ္႕​ခ်​လိုက္​ရင္း ​အ​ေမာ​ေျဖ​ၿပီး​နား​ေန​လိုက္​ၾက​တယ္။ ​မ​နက္​က ​ႏြား​ႏို႕​ႏွစ္​ခြက္​ေသာက္​ထား​တဲ႕ ​အ​႐ွိန္​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​င​ပဲ​က​လည္း ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ျပန္​လည္​အား​ျပည့္​လာ​တယ္။ ​ဒါ​နဲ႕ ​သူ႔​ကို​တ​ခ်က္​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​ေၾကာက္​သ​လို ​႐ြံ႔​သ​လို​ၾကည့္​ၿပီး ​ပ​ခုံး​တ​ခ်က္​တြန္႕​ျပ​တယ္။ ​တ​ေယာက္​နဲ႕​တ​ေယာက္ ​ပြတ္​သပ္​ေပး​ေန​ရင္း ​စိတ္​ေတြ​လည္း ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​တက္​ႂြ​က​လာ​တယ္။
​ဒီ​တ​ခါ​ေတာ့ ​ေလး​ဘက္​ကုန္း​ပံု​စံ​မ်ိဳး​လုပ္​ရ​ရင္​ေကာင္း​မယ္​ဆို​ၿပီး ​သူ႔​ကို ​အ​သာ ​ေလး​ဘက္​ေလး ​ကုန္း​ခိုင္း​လိုက္​တယ္။  ​ေနာက္​က​ေန ​ဒူး​ေထာက္​ၿပီး ​ေန​ရာ​ယူ​လိုက္​ေတာ့ ​သူ႔​ဖင္​ဆံု​ၾကီး​က ​က်​ေနာ့္ ​င​ပဲ​ထက္ ​နဲ​နဲ ​နိမ့္​ေန​တယ္။
​ဒါ​နဲ႔ ​သူ႔​ကို ​ေခါင္း​အံုး​ေပၚ ​မ်က္​ႏွာ​အပ္​လို႔ ​တင္​ပါး​ၾကီး​ေတြ​ကို ​ေကာ့​ေပး​ၿပီး ​ခါး​ေလး​ကို ​ခြက္​ထား​တဲ့​အ​ေန​အ​ထား​မ်ိဳး  ​ေရာက္​ေအာင္ ​ပို​စစ္​ရွင္ ​ေသ​ေသ​ခ်ာ​ခ်ာ ​ျပင္​ေပး​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ခု​မွ ​လယ္​ဗယ္ ​ညီ​သြား​ေတာ့​တယ္ …

​သူ႔​ရဲ႔​အ၀​က​ေလး​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​ကို ​ေတ႕​လိုက္​ေတာ႕ ‘‘​ျဖည္း​ျဖည္း​လုပ္​ေနာ္’’​တဲ႕။ ​အဲ​ဒီ​စ​ကား​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ခပ္​ၾကမ္း​ၾကမ္း​လုပ္​လို႕ ​လွဳံ႔​ေဆာ္​လိုက္​သ​လို​ပဲ၊ ​ခါး​ကို ​နည္း​နည္း​အား​ယူ​ၿပီး ​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ေတာ႕ ​စီး​စီး​ပိုင္​ပိုင္​နဲ႕​ပဲ ​အ​ရင္း​အ​ထိ ​ဝင္​သြား​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​က​စ​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​သူ​ငယ္​ခ်င္း​တ​ေယာက္​ေျပာ​ဖူး​တဲ႕ ​လူ​မိုက္​ျမင္း​စီး​သ​လို ​လုပ္​ေတာ႕​တာ​ပဲ၊ ​သူ​လည္း ​အ​စ​ေတာ႕ ​ညည္း​ညဴ​ေန​ရာ​က ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ေကာင္း​လာ​ၿပီး ​ေနာက္​ကို​ျပန္​ျပန္​ေကာ႕​ေပး​လာ​တယ္။
​ေဆာင္​ေန​တဲ႕​အ​ခ်ိန္​မွာ ​ျဖဴ​ေဖြး​ေန​တဲ႕ ​သူ႕​ဖင္​လုံး​လုံး​ေလး​ေတြ​ကို​ၾကည့္​ရင္း ​ပို​ၿပီး​မာန္​ပါ​လာ​တယ္။ ​ခါး​ေလ႕​က်င္႕​ခန္း​ကို ​အ​ဓိ​က​လုပ္​ရင္း​နဲ႕​ပဲ ​ၾကာ​ေတာ႕ ​ေညာင္း​လာ​ေရာ …။
​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​င​ပဲ​ကို ​ဆြဲ​ထုတ္​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ေဘး​မွာ ​ထိုင္​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ကို ​ဆြဲ​ထူ​လိုက္​ၿပီး ​အ​ေပၚ​က​ေန​ၿပီး ​လွဳပ္​႐ွား​ခိုင္း​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ‘‘​ဘာ​လဲ ​ေညာင္း​ေန​ၿပီ​လား’’ ​လို႕​ေမး​ရင္း ​အ​ေပၚ​တက္​ခြ​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​အ၀​ေလး​မွာ ​ဒစ္​ထိပ္​ကို​ေတ႕​ၿပီး ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း ​သ​တိ​ထား​ၿပီး​ထိုင္​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​အ​ဆုံး​လဲ​သြင္း​မိ​ေရာ ​က်ြန္​ေတာ္​ေအာက္​က​ေန ​တ​ခ်က္ ​ေဆာင္႕​တင္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕​မွ ​စက္​ႏွိဳး​လိုက္​သ​လို ​သက္​ဝင္​လွဳပ္​႐ွား​လာ​တယ္။ ​ခု​တင္​ေခါင္း​ရင္း​မွာ ​မွီ​ထိုင္​ရင္း ​ေအာက္​က​ေန ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​ကို ​မတ္​ေန​ေအာင္​ေထာင္​ေပး​ထား​လိုက္​တယ္။ ​သူ​လဲ ​ေဆာင္႕​ရ​တာ ​အ​ရ​သာ​ေတြ႔​လာ​ပုံ​ေပၚ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္ ​ေအာက္​က​ေန ​ပင္႕​ပင္႕​ေပး​ရင္း ​သူ႔​ႏို႔​ေလး​ေတြ​ကို ​ဖ်စ္​ၫွစ္​လိုက္​ေတာ႕ ​ဟင္း​က​နဲ ​ႏွာ​သံ​ေလး​နဲ႕​အ​တူ ​ေဆာင္႕​ခ်က္​ေတြ​က ​ပို​ၾကမ္း​လာ​တယ္။ ​တ​ခ်က္​ဆို ​ျပန္​အ​ႏွဳတ္​မွာ ​က်ြတ္​ထြက္​သြား​လို႕ ​သူ႔​ရဲ႔​အား​မ​လို​အား​မ​ရ ​စုပ္​သပ္​သံ​ေလး​ေတာင္ ​ၾကား​လိုက္​ရ ​ေသး​တယ္။ ​လွဳပ္​႐ွား​မွဳ​တိုင္း​ဟာ ​ႏွစ္​ေယာက္​စ​လုံး​အ​တြက္ ​အ​ဓိ​ပၸါယ္​႐ွိ​ေန​တယ္။ ​သူ​က​ေဆာင္႕​ခ်​လိုက္ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​ေဆာင္႕​တင္​လိုက္၊ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​ေဆာင္႕​တင္​လိုက္ ​သူ​က​ေဆာင္႕​ခ်​လိုက္​နဲ႕ ​ဘ၀​ႀကီး​ဟာ ​အ​ဓိ​ပၸါယ္​တ​ခု​တည္း​ျဖစ္​ေန​တယ္။
​ဆယ္​မိ​နစ္​ေလာက္​ၾကာ​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္ ​ေအာက္​က​ေန ​စ​ေကာ​ဝိုင္း ​ဝိုင္း​ေပး​ေန​တဲ႕​အ​ခ်ိန္​မွာ​ပဲ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လည္​ပင္း​ကို ​တ​အား​ဖက္​လိုက္​ၿပီး ​အ​ရည္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဆီး​ခုံ​ေပၚ​ကို ​ဗြမ္း​က​နဲ​က်​လာ​ေတာ႕​တယ္။ ​အ​ထဲ​က​လည္း ​႐ွဳံ႔​ပြ​႐ွဳံ႔​ပြ​နဲ႕ ​ၫွစ္​ေန​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​ဘယ္​လို​မွ​မ​ေန​ႏိုင္​ေတာ႕​ပဲ ​သူ႔​အ​တြက္​စု​ေဆာင္​ထား​တဲ႕ ​လ​ရည္​ေတြ​ကို
​အား​ရ​ပါး​ရ​ပန္း​ထည့္​ေပး​လိုက္​ရင္း ​ေျခ​ပစ္ ​လက္​ပစ္​ျဖစ္​သြား​ေတာ႕​တယ္။ ​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​တ​ေယာက္​ကို​တ​ေယာက္​ဖက္​ၿပီး ​အိပ္​ေပ်ာ္​သြား​လိုက္​ၾက​တာ ​ည​ေန ၃​နာ​ရီ​ထိုး​ခါ​နီး​မွ ​ႏိုး​လာ​ၾက​တယ္။ ​သူ​လည္း ​ႏုံး​ခ်ိ​ေန​တဲ႕ ​အ​သြင္​သ​႑န္​ေလး​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ၾကည့္​ရင္း ‘‘ ​ျပန္​ေတာ့​မယ္​ေနာ္ …​ကို’’ ​လို႕​ေျပာ​ရင္း ​ေရ​ခ်ိဳး​ခန္း​ထဲ ​ဝင္​သြား​တယ္။ ​ေနာက္​က​လိုက္​ၿပီး ​ဝင္​သြား​မယ္​လုပ္​ေတာ႕ ​ထ​ရ​မွာ​ေညာင္း​တာ​နဲ႕ ​ဒီ​အ​တိုင္း​ပဲ ​လွဲ​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​မ်က္​ႏွာ​သုတ္​ပ​ဝါ​ႀကီး​ပတ္​ၿပီး ​သူ​ျပန္​ထြက္​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ဆြဲ​ထူ​ရင္း ​ေရ​ခ်ိဳး​ခန္း​ထဲ​ေခၚ​သြား​ၿပီး ​ေရ​ေဆး​ေပး​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ
​သူ႔​ကို​သိုင္း​ဖက္​ထား​ရင္း​က ​စိတ္​ေတြ​ျပန္​ထ​လာ​ၿပီး ​ေနာက္​တ​ခ်ီ​ထပ္​ဆြဲ​လိုက္​ေသး​တယ္၊ ​ေရ​ခ်ိဳး​ခန္း​ထဲ​မွာ​ပဲ​ေလ။ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​ႏွစ္​ေယာက္​အ​တူ​တူ​ေရ​ခ်ိဳး​ရင္း ​ခ်စ္​စ​ကား​ေလး​ေတြ​ေျပာ​ရင္း​နဲ႕ ​တ​ကယ္​ျပန္​ျဖစ္​ေတာ႕ ၄​နာ​ရီ​ခြဲ​ေန​ၿပီ။ ​သူ​လည္း ​အ​ေမ​ေမ်ွာ္​ေန​ေတာ႕​မယ္​ဆို​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​ေတာင္ ​မ​ေစာင္႕​ေတာ႕​ပဲ ​ျပန္​လစ္​ေျပး​သြား​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​စိတ္​ခ်​ရ​ေအာင္ ​ဆို​ၿပီး ​ေအာ္​ရာ​မင္-​ဂ်ီ ​တ​ကဒ္​ဝယ္​ၿပီး​မွ ​အိမ္​ျပန္​အိပ္​လိုက္​ေတာ႕​တယ္ …။

​ေနာက္​ပိုင္း​ေတာ႕ ​ဒီ​လို​ပဲ ​ႀကဳံ​ရင္​ႀကဳံ​သ​လို​ေတြ႔​ျဖစ္​ပါ​တယ္။ ​အ​ခု​ေတာ႕ ​သူ​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္​ျပတ္​သြား​ၾက​ၿပီ။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​မွာ ​အိမ္​အ​လုပ္​ေတြ​မ်ား​လာ​တာ၊ ​မိန္း​က​ေလး​သူ​ငယ္​ခ်င္း ​အ​လန္း​ေတြ ​႐ွိ​လာ​တာ​နဲ႕ …​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​အ​ေန​ေ၀း​ၿပီး ​ကြဲ​ကြာ​သြား ​ၾက​တာ​ပါ။ ​ေျပာ​ရ​မယ္​ဆို​ရင္​ေတာ႕ ​သူ႔​ရဲ႔​အ​ၿပဳံး​ေလး​ေတြ​ကို ​ဒီ​ေန႕​အ​ထိ​လြမ္း​ေန​တုန္း​ပါ​ပဲ …။ ​သူ​လဲ ​ေနာက္​တ​ေယာက္​ရ​ေန​ၿပီ ​ထင္​ပါ​တယ္။ ​အ​ခု​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​သင္​ေပး​လိုက္​တဲ႕​ပ​ညာ​ေတြ​နဲ႕ ​ဆ​ရာ​မ​ႀကီး ​ျဖစ္​ေန​ေရာ​ေပါ႕ …..။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​တ​ျခား​သင္​တန္း​ေတြ၊ ​ေနာက္​လယ္​ဗယ္​ေတြ ​ထပ္​တက္​ရင္း ​အ​ခ်ိန္​ေတြ၊ ​ေငြ​ေတြ​ျဖဳန္း​ေန​တာ​ေပါ႔။

​ေၾသာ္ …​ေျပာ​ရ​ဦး​မယ္၊ ​သူ​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္ ​ဒီ​ေလာက္​စာ​ကို​စိတ္​မ​ဝင္​စား​တဲ႕​ၾကား​က ​သင္​တန္း​မွာ​စစ္​တဲ႕ ​စာ​ေမး​ပြဲ​ေျဖ​တာ ​ဝမ္း​တူ​ဖိုက္ ​ဝင္​ၾက​တယ္၊ ​တ​အား​လြယ္​တာ​ပါ​ပဲ။ ​ေနာက္​လယ္​ဗယ္​ေရာက္​ေတာ႕ ​သူ​က​ဆက္​မ​တက္​ေတာ႕​ဘူး၊ ​က်ြန္​ေတာ္​က​ေတာ႕ ​အ​ဂၤ​လိပ္​စာ​ကို ​တ​အား​ဝါ​သ​နာ​ပါ​သြား​ၿပီး ​တ​ျခား​ဂြင္​ေတြ​လည္း​ေတြ႔​လာ​တာ​ေပါ႕။ ​ေနာက္​ထပ္ ​ဇာတ္​လမ္း​မ်ား​ကို​လည္း ​ေစာင္႕​ေမ်ွာ္​ပါ​ရန္ …..။
​ၿပီး​ပါ​ၿပီ။

( ၂ )
​ငယ္​ငယ္​တုန္း​က​အ​ေၾကာင္း​ေတြ

​လက္​ဦး​ဆ​ရာ​မည္​ထိုက္​စြာ၊ ​မ​မ ​မ​မ ​တက္​တက္​ခ်

​ဘယ္​ကိ​စၥ​မ​ဆို၊ ​ဘယ္​ပ​ညာ​မ​ဆို ​ဆ​ရာ​မ​ျပ ​နည္း​မ​က်​တဲ႕​ဗ်။ ​ငယ္​ငယ္​တုန္း​က ​ဒီ​အ​တတ္​ပ​ညာ​ကို ​သင္​ေပး​တဲ႔ ​လက္​ဦး ​ဆ​ရာ​ေတာ႕​႐ွိ​တာ​ေပါ႕။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​အိမ္​ေဘး​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​အ​ေဒၚ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ရဲ႔​တူ​မ​ေပါ႕။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​အ​သက္ ၁၂​ႏွစ္၊ ၇​တန္း​တက္​ေန​ခ်ိန္​မွာ ​သူ​က ​အ​သက္ ၁၈​ႏွစ္​႐ွိ​ၿပီ။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႔​ဆီ​က​ပ​ညာ​ေတြ ​အ​ေတာ္​မ်ား​မ်ား​ရ​ခဲ႕​ပါ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​မိ​သား​စု​က ​တ​ကြဲ​တ​ျပား​ေန​ရ​တာ​မ်ား​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​မိ​ဘ​ေတြ​က ​အ​လုပ္​မ်ား​တာ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ေကာင္း​ေကာင္း ​မ​ထိန္း​ႏိုင္​မွာ​စိုး​လို႕​တဲ႕၊ ​က်ြန္​ေတာ႕​အ​ေဒၚ​က ​ပု​သိမ္​ကို​ေခၚ​သြား​တယ္။ ​အ​ခု​လို ​ပ​ညာ​စုံ​ခဲ႕​ရ​တာ​လဲ ​အ​ရင္း​စစ္​ရင္ ​အ​ေဒၚ႕​ေက်း​ဇူး​မ​ကင္း​ဘူး​ေပါ႕။

​ပု​သိမ္​အိမ္​မွာ​က ​ဘာ​မွ ​အင္​တာ​တိန္း​မန္႕​မ​႐ွိ​ဘူး။ ​ည​ေန​က​ေန​ည​အ​ထိ ​စာ​ဖတ္၊ ​ၿပီး​ရင္​အိပ္​ပဲ။ ​ေနာက္ ​ကံ​ေကာင္း ​ခ်င္​ေတာ႕ ​ေဘး​အိမ္​ကို ​က်ြန္​ေတာ္႕​အ​ေဒၚ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​နဲ႕ ​သူ႕​တူ​မ​ေျပာင္း​လာ​တာ​နဲ႕ ​ဟန္​က်​သြား​တာ​ေပါ႕။ ​သူ​တို႕​အိမ္​မွာ​က ​တီ​ဗီ၊ ​ေရ​ခဲ​ေသ​တၲာ၊ ​တ​ျခား ​ေဖ်ာ္​ေျဖ​မွဳ​အ​စုံ​႐ွိ​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ခ​ဏ​ခ​ဏ​သြား​လည္​ျဖစ္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အိမ္​က ​အစ္​မ​ႀကီး​ကို​လည္း ​လက္​တို​လက္​ေတာင္း​လုပ္​ေပး ​ဘာ​ညာ​ဆို​ေတာ႕ ​ၾကာ​လာ​တာ​နဲ႕​အ​မ်ွ၊ ​သူ​တို႕​အိမ္​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္႕​အ​တြက္ ​တ​ေန​ရာ​ရ​လာ​တယ္။ ​ည​ည​လဲ ​တ​ခါ​တ​ခါ ​သူ​တို႕​အိမ္​မွာ​အိပ္​ျဖစ္​တယ္။  ​ဇာတ္​လမ္း​က​ေတာ႕ ​အဲ​ဒီ​မွာ ​စ​ေတြ႔​တာ​ပါ​ပဲ​ေလ။
​သူ႕​နာ​မည္​က ​ဝါ​ဝါ​တဲ႕။ ​ဆယ္​တန္း​တက္​ေန​တယ္။ ​နယ္​မွာ​ဆို​ရင္ ​သိပ္​ၿပီး ​စာ​ေတြ​ဘာ​ေတြ ​သိပ္​မ​ရ​မွာ​စိုး​လို႕ ​သူ႕​အ​ေဒၚ​က ​ပု​သိမ္​ကို​ေခၚ​သြား​တာ။ ​သူ​တို႕ ​အိမ္​မွာ ​ည​ည​သြား​အိပ္​ေတာ႕ ​အ​ေခြ​ေတြ​ဘာ​ေတြ​လဲ​ျပ​တာ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္ ​ေတာ္​ေတာ္​ေပ်ာ္​ၿပီး ​အဲ​ဒီ​အိမ္​မွာ​ပဲ​အ​ေန​မ်ား​လာ​တယ္။
​တ​ေန႕​ေတာ႕ ​အ​ေခြ​သြား​ၾကည့္​ရင္း​နဲ႕ ​မိုး​သည္း​သည္း​ထန္​ထန္​႐ြာ​လာ​ေရာ …။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​သူ႕​အ​ေဒၚ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ‘‘​သား ​မ​ျပန္​နဲ႕​ေတာ႕​ေလ ​ဒီ​မွာ​ပဲ​အိပ္’’ ​ဆို​ၿပီး​ေတာ႕ ​သူ႕​တူ​မ​ကို ‘‘​ေခၚ​အိပ္​လိုက္​ပါ၊ ​က​ေလး​တ​ေယာက္​ထဲ ​မိုး​႐ြာ​ေန​ေတာ႕ ​ေၾကာက္​ေန​လိမ္႕​မယ္’’ ​ဆို​ၿပီး​ေျပာ​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ေၾကာက္​ခ်င္​ေယာင္​ေဆာင္​ေန​တာ​ေပါ႕။ ​ည​လည္း ​နည္း​နည္း ​နက္​လာ​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​သမ္း​ျပ​လိုက္​တယ္။ ​မ​ဝါ​ဝါ​က ‘‘​ေမာင္​ေလး ​အိပ္​ခ်င္​ေန​ၿပီ​လား’’ ​တဲ႕။ ​ေခါင္း​ညိတ္​ျပ​လိုက္​ရင္း ​အ​ပ်င္း​တ​ခ်က္​ဆန္႕​လိုက္​တယ္။
​အဲ​ဒီ​မွာ​ပဲ ​မ​ဝါ​ဝါ​က (​ေနာက္​ကို ​မ​ဝါ​ဝါ​ကို ​မ​မ​လို႕​ပဲ​ေရး​ေတာ႕​မယ္) ​သူ႕​အ​ခန္း​ထဲ​ေခၚ​သြား​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ႔​တ​ေယာက္​ထဲ ​ေန​တဲ႕​အ​ခန္း​ဆို​ေတာ႕ ​က်ယ္​က်ယ္​ဝန္း​ဝန္း၊ ​မွန္​တင္​ခုံ​ေတြ ​စာ​ၾကည့္​စား​ပြဲ​ေတြ​နဲ႕​ေပါ႕​ေလ။
​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​အိပ္​ယာ​ေပၚ​ေခၚ​သြား​ၿပီး ​ျခင္​ေထာင္​ခ်​ေပး​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​အ​ျပင္​ဘက္​မွာ ​စာ​က်က္​ေန​ေသး​တာ​ေပါ႕။ ​က်ြန္​ေတာ္​က​လည္း​က်ြ​န​ေတာ္​ပဲ၊ ​မီး​လင္း​ေန​ရင္ ​မ​အိပ္​တတ္​ေတာ႕ ​မီး​ပိတ္​ခိုင္း​လိုက္​တယ္။ ​ည​အိပ္​မီး​ေလး​ပဲ ​က်န္​ေတာ႕ ​မ​မ​လည္း ​စာ​က်က္​လို႕​မ​ရ​ေတာ႕​ပဲ ​အိပ္​ရာ​ထဲ ​ဝင္​လာ ​ရ​တာ​ေပါ႕။
​မ​မ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေဘး​မွာ ​လွဲ​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ခ်မ္း​ေန​လား​လို႕​ေမး​ၿပီး ​ေစာင္​ၿခဳံ​ေပး​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​မ်က္​လုံး​ေတြ ​ေမွး​စင္း​လာ​ေတာ႕​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္ ​အိပ္​တ​ဝက္​ႏိုး​တ​ဝက္​ျဖစ္​ေန​တုန္း​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​န​ဖူး​ကို ​ပြတ္​ေပး​ေန​တာ​ကို​ခံ​စား​မိ​လိုက္​တယ္။ ​ဆက္​ၿပီး ​ဆံ​ပင္​ေတြ၊ ​ပါး​ေတြ​ကို​လည္း ​ပြတ္​ေပး​ေန​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​ျပန္​ၿပီး ​ႏိုး​လာ​ေတာ႕​တယ္။ ​ေဘး​ကို​လည္း​လွည့္​ၾကည့္​လိုက္​ေရာ …​မ​မ၊ ‘‘​မ​မ ​မ​အိပ္​ေသး​ဘူး​လား’’ ​လို႕ ​က်ြန္​ေတာ္​ေမး​လိုက္​တယ္။ ​မ​မ​က ​ေဘး​တ​ေစာင္း​လက္​ေထာက္​ထား​ရင္း ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​ၾကည့္​ေန​တယ္။ ​မ​မ​ရဲ႔​မ်က္​ႏွာ​ေလး​က ​မွိန္​ေဖ်ာ႕​ေဖ်ာ႕​မီး​ေရာင္​မွာ ​ခ်စ္​စ​ရာ​ေကာင္း​ေလာက္​ေအာင္ ​လွ​ပ​ေန​တယ္။ ​တ​ကယ္​ေတာ႕ ​မ​မ​ကို​က်ြန္​ေတာ္ ​ႀကိတ္​ၿပီး​ႀကိဳက္​ေန​တာ​ၾကာ​ၿပီ။  ​ကိုယ္​က​လည္း ​က​ေလး ​ဆို​ေတာ႕ ​ေျပာ​မ​ေကာင္း​ဘူး​ေလ။
​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​သူ႕​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေပါင္​ေပၚ​ကို​ေရာက္​လာ​တယ္။ ​ပြတ္​သပ္​ေန​ရင္း​က ​ခ​ဏ​ၾကာ​ေတာ႕ ​သူ​က ‘‘​ေမာင္​ေလး ​မ​မ​ကို ​နည္း​နည္း​ေလာက္​ႏွိပ္​ေပး​ပါ​လား’’ ​တဲ႕။ ​က်ြန္​ေတာ္​ထ​ထိုင္​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​မ​က​ေမွာက္​ေပး​တယ္။ ​ေက်ာ​ေပၚ​ကို ​လို႕​ေျပာ​ေတာ႕၊ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ေသ​ေသ​ခ်ာ​ခ်ာ​ႏွိပ္​ေပး​လိုက္​တာ​ေပါ႕။ ​မ​မ​က ‘‘​ေမာင္​ေလး၊ ​နည္း​နည္း ​အား​ေလ်ွာ႕​ပါ​ဦး၊ ​ပြတ္​ေပး​သ​ေလာက္​ပဲ ​ႏွိပ္​ေလ’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​အ​လို​က်​ႏွိပ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​မ​က ‘‘​ေပါင္​ကို ​နည္း​နည္း​ႏွိပ္​ေပး​ေလ’’ ​ဆို​ေတာ႕ ​ထပ္​ၿပီး​ႏွိပ္​ေပး​ရ​ျပန္​တယ္။ ​ႏွိပ္​ေပး​ရင္း ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရင္​ထဲ​မွာ ​အ​မ်ိဳး​အ​မည္​မ​သိ ​ေ၀​ဒ​နာ​တ​ရပ္​က ​ထ​ႂြ​က ​ႏိုး​လာ​တာ​ေပါ႕ ​ညီ​ေလး​က ​ေဘာင္း​ဘီ​ထဲ​မွာ​လည္း​ထ​ၾကြ​ေန​ၿပီ။ …

​နည္း​နည္း​လဲ​ၾကာ​ေရာ၊ ​ပက္​လက္​လွန္​လိုက္​ၿပီး ​လက္​ေမာင္း​ေတြ​ကို​ႏွိပ္​ခိုင္း​ျပန္​တယ္။ ​လက္​ေမာင္း​ေတြ​ကို​ႏွိပ္​ရင္း​နဲ႕ ​မ​မ​ရဲ႔​ႏို႕​ေတြ​ကို ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ခုံ​က​ေလး​နဲ႕ ​အ​သာ​တို႕​ၾကည့္​လိုက္​တယ္။ ​မ​မ​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​သိ​သ​လို​ပဲ။ ​ေနာက္​ေတာ႕ ‘‘​ဗိုက္​ေၾကာ​ေတြ​က ​နည္း​နည္း​တင္း​ေန​သ​လို​ပဲ’’ ​လို႕​ေျပာ​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ေတြ​ကို​ဆြဲ​ၿပီး ​သူ႔​ဗိုက္​ေပၚ​တင္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​စိတ္​ထဲ​မွာ​ေတာ႕ ​တ​မ်ိဳး​ျဖစ္​သြား​တယ္။ ‘‘​သူ႕​ႏို႕​ေတြ​ကို ​ကိုင္​တာ​မ်ား ​သိ​သြား​လို႕​လား​မ​သိ​ဘူး’’ ​လို႕​လည္း​ေတြး​မိ​ေသး​တယ္။ ​ခပ္​တည္​တည္​နဲ႕ ​ဗိုက္​ကို​ႏွိပ္​ေပး​ေန​ရင္း​နဲ႕ ​ၾကာ​လာ​ေတာ႕ …
‘‘ ​ေမာင္​ေလး ’’
‘‘ ​ဟင္ ​ဘာ​လဲ ​မ​မ ’’
‘‘ ​ေမာင္​ေလး​ကို ​မ​မ​ၾကည့္​ေန​တာ​ၾကာ​ၿပီ၊ ​မ​မ​ႏို႕​ေတြ​ကို ​ကိုင္​ခ်င္​ေန​တာ​မ​ဟုတ္​လား ’’ ‘‘ ​ဟာ ​မ​မ​က​လဲ …’’
‘‘ ​မ​႐ွက္​ပါ​နဲ႕ ​ေမာင္​ေလး​ရယ္၊ ​မ​မ​က ​ေမာင္​ေလး​ကိုင္​ခ်င္​ရင္ ​ကိုင္​လို႕ ​ေျပာ​မ​လို႕​ပါ ’’
‘‘ ​တ​ကယ္ …’’
‘‘ ​တ​ကယ္​ေပါ႕၊ ​ဒါ​ေပ​မဲ႕ ​ဘယ္​သူ႕​ကို​မွ​ျပန္​မ​ေျပာ​ရ​ဘူး​ေနာ္ ’’
‘‘ ​ဟုတ္​ကဲ႕ ’’
​စ​စ​ခ်င္း​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​ကိုင္​ဖို႕​ကို ​လက္​က​မ​ရဲ​ျဖစ္​ေန​တယ္။ ​မ​မ​က ​တ​ခ်က္ ​ခစ္​က​နဲ​ရယ္​လိုက္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​လက္​ေတြ​ကို​ဆြဲ​ယူ​ၿပီး ​သူ႕​ႏို႕​ေတြ​ေပၚ​တင္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေတာ႕​မွ​ပဲ ​အ​ႏွစ္​ႏွစ္​အ​လ​လ​က ​ကိုင္​ခ်င္​ေန​တဲ႕ ​မ​မ​ရဲ႔​ႏို႕​ေတြ​ကို ​အ​နီး​ကပ္​ၾကည့္​ရင္း ​ကိုင္​ရ​ေတာ႕​တယ္။ ​ပ​ထ​မ​ေတာ႕ ​အ​က်ႌ​ေပၚ​က​ပဲ ​ပြတ္​လိုက္၊ ​ညွစ္​လိုက္​နဲ႕​လုပ္​ေန​ရ​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕
‘‘​မ​မ၊ ​ၾကယ္​သီး​ေတြ​ျဖဳတ္​လိုက္​မယ္​ေနာ္’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ ​ေခါင္း​ကို​အ​သာ​ညိတ္​ျပ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​ေအာက္​ဆုံး​ၾကယ္​သီး ​က​ေန​စ​ၿပီး​ျဖဳတ္​လိုက္​တယ္။
​အိပ္​ရာ​ဝင္​တာ​မို႕ ​အ​တြင္း​ခံ​ဝတ္​မ​ထား​တဲ႕ ​သူ႕​ရဲ႔ ​မို႕​မို႕​ေဖာင္း​ေဖာင္း​ႏို႕​ႀကီး​ေတြ​က ​မီး​ေရာင္​မွိန္​မွိန္ ​ေအာက္​မွာ
​ဝင္း​ဝါ​စို​ေျပ​လြန္း​လွ​တယ္။ ​လက္​နဲ႕​ထိ​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​ေအာက္​က​က်ြန္​ေတာ္႕​ပ​စၥည္း​က ​ဆတ္​က​နဲ​ထ​ေတာင္​တယ္။
​ႏို႕​အုံ​တ​ခု​လုံး​ကို ​ေသ​ေသ​ခ်ာ​ခ်ာ ​ႏွံ႕​ႏွံ႕​စပ္​စပ္ ​တို႕​ထိ​ၾကည့္​ရင္း​နဲ႕ ​မ​မ​မ်က္​ႏွာ​ကို​ေမာ္႕​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​ေက်​နပ္​ေန​သ​လို​ပဲ။ ​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ​က ​တ​ဖ်တ္​ဖ်တ္​နဲ႕ …။ ​ခ​ဏ​စဥ္း​စား​ရင္း ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ေတြ​ကို ​လ်ွာ​နဲ႕​လ်က္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ …‘‘​ေကာင္း​လိုက္​တာ ​ေမာင္​ေလး​ရယ္၊
​လိ​မၼာ​လိုက္​တာ’’ ​လို႕ ​မ​မ​က​ေျပာ​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​မ​မ​ႀကိဳက္​မွန္း​သိ​လို႕​တက္​ႂြ​က​လာ​ၿပီး ​မ​မ​ေပၚ​တ​ကိုယ္​လံုး ​ျပစ္​လွဲ​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​မ​မ​က ​က်​ေနာ့္​ကို​အ​လိုက္​သ​င့္ ​ဆြဲ​ဖက္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​ႏွစ္​ေယာက္​လံုး ​တ​ဟင္း​ဟင္း​နဲ႕​ျဖစ္​လာ​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​မ​မ​ႏို႔​ၾကီး​ေတြ​ကို ​အား​ရ​ပါး​ရ​လ်က္​ေပး​ရင္း ​တ​ခါ​မွာ​ေတာ့ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​က​ေလး​ကို ​စုပ္​ယူ​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ‘‘ ​သိပ္​ခ်စ္​တာ​ပဲ ​ေမာင္​ေလး​ရယ္ ’’
‘‘ ​အ​တူ​တူ​ပဲ​ေပါ႕ ​မ​မ​ရဲ႔ …’’ (​ဟဲ​ဟဲ ​က်ြန္​ေတာ္​က​လည္း ​လူ​ပါး​ပဲ)
‘‘ ​ေမာင္​ေလး​က ​သိပ္​လိ​မၼာ​တာ​ပဲ၊ ​မ​မ​အ​ႀကိဳက္​ကို​လဲ ​သိ​တယ္ ’’
‘‘ …’’
‘‘ ​ကဲ ​လာ၊ ​ေမာင္​ေလး​က ​ေခါင္း​ရင္း​မွာ​အိပ္​လိုက္၊ ​မ​မ​ျပ​မယ္ ’’
​အဲ​ဒီ​လို​ေျပာ​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​ေခါင္း​ရင္း​ဘက္​တိုး​လိုက္​ၿပီး ​ထိုင္​ေန​လိုက္​တယ္။
​မ​မ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေဘာင္း​ဘီ​ကို ​ဆြဲ​ခ်ြတ္​လိုက္​ေတာ႕ ​ေထာင္​ထ​ေန​တဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​ေလး​ကို ​မ​မ​ေတြ႔​သြား​တယ္။
‘‘​ေမာင္​ေလး​က ​လူ​ဆိုး​ပဲ’’၊ ​အဲ​ဒီ​လို​ေျပာ​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​ကို ​လက္​နဲ႕​ကိုင္​လိုက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​တ​ကိုယ္​လုံး
​ဓာတ္​လိုက္​သ​လို​တြန္႕​သြား​တယ္။ (​အ​ေတြ႔​အ​ႀကဳံ​မ​႐ွိ​ပုံ​မ်ား ​ေျပာ​ပါ​တယ္၊ ​အ​ခု​နဲ႕​မ်ား​ကြာ​ပါ႕)
​ထိပ္​က​အ​ေရ​ျပား​ေလး​ကို​ဆြဲ​လွန္​လိုက္​ေတာ႕ ​ဒစ္​ေကာင္း​ေကာင္း​မ​ျပဳတ္​ေသး​တဲ႕ ​ထိပ္​ဖူး​ေလး​က ​ထြက္​လာ​တယ္။ ​သူ​တ​ခ်က္​ၿပဳံး​လိုက္​ၿပီး ​ဆတ္​က​နဲ ​ထိပ္​က​ေလး​ကို ​ဖမ္း​ငုံ​လိုက္​ေတာ႕ …‘‘​အား’’ ​ဆို​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္ ​လန္႕​ေအာ္ ​လိုက္​တယ္။ ​ဟုတ္​တယ္​ေလ၊ ​စိတ္​ထဲ​ထင္​တာ​က ​ကိုက္​လိုက္​ၿပီ​ထင္​တာ​ကိုး။ ​မ​မ​က ​တ​ခ်က္​ေမာ႕​ၾကည့္​ရင္း ‘‘​ဘာ​ျဖစ္​လို႕​လဲ​ဟင္၊
​နာ​လို႕​လား ’’၊ ​အဲ​ဒီ​လို​ေမး​လိုက္​ေတာ႕ …‘‘​မ ​မ ​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး ​မ​မ၊ ​႐ုတ္​တ​ရက္​ဆို​ေတာ႕ ​လန္႕​သြား​လို႕​ပါ’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ရင္း ​မ​မွီ​မ​ကမ္း​နဲ႕ ​မ​မ​ရဲ႔​ႏို႕​တ​ဖက္​ကို ​လွမ္း​ကိုင္​လိုက္​တယ္။ ​မ​မ​က ​အ​လိုက္​တ​သိ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​ကိုင္​သာ​ေအာင္ ​ေ႐ွ႔​တိုး​ေပး​တယ္။ ​ခ​ဏ​ၾကာ​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​ထဲ​မွာ ​ဖ်င္း​ဖ်င္း ​ဖ်င္း​ဖ်င္း​နဲ႕ ​ယား​လာ​ၿပီး ​ထိပ္​က​ေန​အ​ရည္​ေတြ​ကို ​ပန္း​ထုတ္​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​မ​မ​လဲ ​ပန္း​ၿပီး​သြား​ေအာင္​ေစာင္႕​ၿပီး​မွ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​တ​ခ်က္​ၾကည့္​ၿပီး ​မ်ိဳ​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္ ​သိပ္​အား​နာ​သြား​ၿပီး … ‘‘ ​မ​မ ​မ​မ ’’
‘‘ ​ဟင္ ​ဘာ​လဲ ​ေမာင္​ေလး​ရဲ႔ …’’
‘‘ ​ဘာ​လို႕​မ်ိဳ​ခ်​လိုက္​တာ​လဲ ​မ​မ​ရယ္၊ ​႐ြံ​စ​ရာ​ႀကီး​ကို ’’
‘‘ ​ေမာင္​ေလး​ကို ​ခ်စ္​လို႕​ေပါ႕ ’’
‘‘ ​ေၾသာ္ ​မ​မ​ရယ္ …’’
‘‘ ​ဒါ​ဆို​ရင္ ​ေမာင္​ေလး​ေရာ ​မ​မ​ကို ​လုပ္​ေပး​ပါ​လား ’’
‘‘ ​ဘယ္​လို​လုပ္​ရ​မွာ​လဲ ​မ​မ​ရဲ႔ ’’
‘‘ ​မ​မ​ျပ​မယ္​ေလ ’’
​မ​မ​က​သာ ​ဆက္​တိုက္​ေျပာ​ျပ​ပါ​ေတာ႕​သည္။
‘‘ ​ေန​ဦး ​မ​မ ​ထ​မီ​ခ်ြတ္​လိုက္​ဦး​မယ္ ’’
‘‘ ​ရ​ၿပီ၊ ​ေမာင္​ေလး ​လက္​ေပး ’’
‘‘ ​ဒီ​မွာ ​ေဖာင္း​ေဖာင္း​ေလး ​အ​စိ​ေလး​ကို ​ေတြ႔​လား ’’
‘‘ ​အဲ​ဒါ​က ​အ​ဓိ​က​ေန​ရာ​ပဲ ​ေမာင္​ေလး​ရဲ႔၊ ​မွတ္​ထား​ေနာ္ ​အဲ​ဒီ​ေန​ရာ​ကို ​မ်ား​မ်ား​ပြတ္​ေပး​ရ​မယ္ ’’
‘‘ ​ေနာက္ ​လက္​ညွိဳး​ေလး​နဲ႕ ​ဒီ​အ​ေပါက္​ေလး​ထဲ​ကို ​ထိုး​ထည့္ ’’
‘‘ ​အင္း ​သြင္း​လိုက္​ထုတ္​လိုက္​လုပ္​ေပး ’’ ‘‘ ​ဟုတ္​ၿပီ၊ ​အ​စိ​ေလး​ကို​လည္း​ပြတ္​ေပး​ေလ ’’
​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​မ​မ​ေျပာ​တဲ႕​အ​တိုင္း ​စြမ္း​ေဆာင္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​မ​လည္း ​တ​ဟင္း​ဟင္း​နဲ႕ ​အ​သံ​ေတြ​ျပဳ​လာ​တယ္။ ​အ​သံ​ေတြ​နဲ႕​အ​တူ ​အ​ရည္​ေတြ​လည္း ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ထြက္​က်​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​လက္​တ​ဖက္​က ​အ​စိ​ေလး​ကို​ပြတ္​ေပး​ၿပီး ​ေနာက္​တ​ဖက္​က ​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​ေလး​အ​တိုင္း​ပြတ္​ေပး​လိုက္၊ ​အ​ထဲ​ကို ​ႏွိဳက္​လိုက္​နဲ႕ ​တ​လွည့္​စီ​လုပ္​ေပး​ေန​ေတာ႕ ​မ​မ​လည္း ​သူ႕​လက္​ေတြ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​ရဲ႔ ​ႏွိဳက္​ထား​တဲ႕​လက္​ကို​ကိုင္​ၿပီး ​ကိုယ္​တိုင္ ​ခပ္​ၾကမ္း​ၾကမ္း​လုပ္​ေပး​လာ​ၿပီး ​ခ​ဏ ​ေန​ေတာ႕​ျပန္​လြ​တွ္​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ​ထန္​လာ​တာ​ကို ​ရိပ္​မိ​ေတာ႕ ​လက္​ညွိဳး ​တ​ေခ်ာင္း​ထဲ​နဲ႕​လုပ္​ေပး​ေန​ရာ​က ​လက္​ခ​လယ္​ကို​ပါ​ထည့္​လိုက္​ၿပီး ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ပူး​ၿပီး​ထည့္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​လည္း ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ေကာ႕​ေပး​လာ​တယ္။ ​နည္း​နည္း​လည္း​ၾကာ​လာ​ေရာ ‘‘​ေမာင္ ​ေမာင္​ေလး၊ ​ခ​ဏ​ရပ္​လိုက္​ပါ​ဦး’’ ​လို႕​ေျပာ​တာ​နဲ႕ ​ရပ္​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​မ​က …
‘‘ ​ေမာင္​ေလး​ဟာ​ကို ​မ​မ​ဟာ​ထဲ​သြင္း​လိုက္​ပါ​လား​ကြာ …’’
‘‘ ​ဟင္ ​ဘယ္​လို​လုပ္​ရ​မွာ​လဲ ​မ​မ​ရဲ႔ ’’ ‘‘ ​လာ​လာ ​မ​မ​ေ႐ွ႔​မွာ ​ဒူး​ေထာက္​လိုက္ ’’
​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႕ ​မ​မ​ကိုယ္​တိုင္ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​ကို​ကိုင္​ၿပီး ​တပ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ေဆာင္႕​ခ်​လိုက္​ေတာ႕ ​အ​ရည္​ေတြ​နဲ႕​မို႕
​ေလ်ွာ​ေလ်ွာ​လ်ွဴ​လ်ွဴ​ပဲ​ဝင္​သြား​ပါ​တယ္။ ​မ​မ​က ​ေပါင္​ေတြ​ကို​ေႁမွာက္​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​ေျခ​ေထာက္​ေတြ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​ခါး​ကို​လွမ္း​ခ်ိတ္​လိုက္​ပါ​တယ္။ ‘‘​ေဆာင္႕​ေဆာင္႕ ​ေမာင္​ေလး ​ေကာင္း​တယ္’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ေျခ​ေထာက္​ေတြ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​ခါး​ကို ​ဆြဲ​ဆြဲ​ယူ​တယ္။ ​အ​ခ်က္​ငါး​ဆယ္​ေလာက္​လဲ ​ေဆာင္႕​မိ​ေရာ ​အ​ထဲ​က​ညွစ္​ေန​တဲ႕ ​အ​ရ​သာ​ကို ​မ​ခံ​စား​ႏိုင္​ေတာ႕​ပဲ ​က်ြန္​ေတာ္ ​တ​ဆတ္​ဆတ္​တုန္​လာ​ေတာ႕​တယ္။ ​မ​မ​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕​လည္း
​ေကာ႕​ေကာ္​ကန္​ကား​ျဖစ္​ေန​ၿပီ။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ထိန္း​လို႕ ​မ​ရ​ေတာ႕​ပဲ ‘‘​မ​မ ​ေမာင္​ေလး​ၿပီး​ၿပီ ​အား …’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ရင္း ​အ​ရည္​ေတြ​ကို ​မ​မ​အ​ဖုတ္​ထဲ​ပန္း​ထုတ္​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​မ​လဲ ​တ​ခ်က္ ​ဆတ္​က​နဲ​တုန္​သြား​ၿပီး ​သူ႔​အ​ရည္​ေတြ​က ​အ​ဖုတ္​ထဲ​က​ထြက္​က်​လာ​ပါ​ေတာ႕​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​မ​မ​ကို ​ဖက္​ၿပီး ​လွဲ​ခ်​လိုက္​ပါ​ေတာ႕​တယ္။  ​ေနာက္ ​ႏွစ္​ႏွစ္​ၿခိဳက္​ၿခိဳက္ ​အိပ္​ေပ်ာ္​သြား​လိုက္​တာ ​ေနာက္​ေန႕​မ​နက္​အ​ထိ​ပါ​ပဲ။ ​ႏိုး​လာ​ေတာ႕ ​ေဘး​နား​မွာ ​မ​မ ​မ​႐ွိ​ေတာ႕​ဘူး၊ ​က်ဴ​႐ွင္​သြား​ၿပီ​လို႕​ေျပာ​တာ​ပဲ။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​အန္​တီ႕​ကို​ႏွဳတ္​ဆက္​ၿပီး ​အိမ္​ျပန္​လာ​ခဲ႕​ပါ​ေတာ႕​တယ္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

​ေန႕​တိုင္း​ေတာ႕ ​သူ​တို႕​အိမ္​မွာ​သြား​အိပ္​လို႕​မ​ေကာင္း​ဘူး ​မ​ဟုတ္​လား။ ​ဒီ​လို​နဲ႕​ပဲ ​အ​ကြက္​ကို​ေခ်ာင္း​ေန​ရ​တာ​ေပါ႕။ ​တ​ခါ​တ​ေလ ​သြား​လည္​ရင္း ​မ​မ​ရဲ႔​အ​ခန္း​ထဲ​မွာ ​တ​ခန္း​ရပ္​ဇာတ္​လမ္း​ေလး​ေတြ​ေလာက္​ပဲ​ျဖစ္​ၾက​တာ​မ်ား​ပါ​တယ္။ ​ဒါ​ေပ​မဲ႕ ​ကံ​တ​ရား​က ​မ်က္​ႏွာ​သာ​ေပး​ေတာ႕​လဲ ​ေနာက္​တ​ခါ​ထပ္​ႀကဳံ​ေသး​တာ​ေပါ႕။ ​တ​ေန႕​က်​ေတာ႕ ​ည​ဘက္ ၉း၃၀ ​မွာ ​အာ​ဆင္​နယ္​နဲ႕ ​မန္​ယူ​ပြဲ​လာ​မယ္​လို႕ ​ဂ်ာ​နယ္​ေတြ​မွာ​ပါ​လာ​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕​ပဲ ​အန္​တီ​တို႕​အိမ္​မွာ​သြား​ၾကည့္​မယ္​ေပါ႕။ ​ဘု​ရား​လည္း​ဖူး​ရင္း၊ ​လိပ္​ဥ​လည္း ​တူး​ရင္း၊ ​တ​ခ်က္​ခုတ္ ​ႏွစ္​ခ်က္​ျပတ္​ေပါ႕။ ​ည​လဲ​ေရာက္​ေရာ ​မ​မ​တို႕​အိမ္​ဘက္​ကို ​ကူး​သြား​ၿပီး ​အန္​တီ႕​ကို ​ေဘာ​လုံး​ပြဲ​ႀကည့္​ဖို႕ ​လာ​တာ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​တယ္။ ​မ​မ​လည္း ​က်ြန္​ေတာ္​ည​လာ​အိပ္​မွန္း​သိ​သြား​ေတာ႕ ​ဝမ္း​သာ​သြား​တယ္။ ​အန္​တီ​က ‘‘​ေအး ​ေအး၊ ​သား​ၾကည့္​ေလ၊ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​ဒီ​မွာ​ပဲ​အိပ္​လိုက္​ေတာ႕​ေပါ႕’’ ​လို႕​ေျပာ​ၿပီး ​သူ​က​ေတာ႕​ဝါ​သ​နာ​မ​ပါ​တာ​နဲ႕ ​ေစာ​ေစာ​စီး​စီး ​ဝင္​အိပ္​သြား​တယ္။
​မ​မ​က​ေတာ႕ ​ၿပဳံး​ျပ​ၿပီး ​သူ႕​အ​ခန္း​ထဲ​မွာ ​စာ​က်က္​ေန​တယ္။ ​ေဘာ​လုံး​ပြဲ​လဲ​လာ​ေရာ ​မ​မ​က ​ေကာ္​ဖီ​တ​ခြက္​ေဖ်ာ္​ၿပီး ​လာ​ေပး​တယ္။ ​ေစာ​ေစာ​အိပ္​သြား​မွာ ​မ​လို​လား​ဘူး​ထင္​ပါ​ရဲ႔။ ​အင္း​ေလ …​ကိုယ္​လဲ ​ဒီ​ခြင္​ပဲ ​ေခ်ာင္း​ေန​တဲ႕​ဟာ။ ​အဲ​ဒီ​တုန္း​က
​ေဘာ​လုံး​ပြဲ​ထဲ​မွာ​လဲ ​စိတ္​က​သိပ္​မ​႐ွိ​ပါ​ဘူး။ ​ၾကည့္​တ​ခ်က္ ​မ​ၾကည့္​တ​ခ်က္​နဲ႕၊ ​မ​မ​အ​ေၾကာင္း​ေတြ​လည္း ​ေတြး​ေန​မိ​တာ​ေပါ႕။ ​ဒု​တိ​ယ​ပိုင္း​အ​ထိ ​ဂိုး​မ​သြင္း​ႏိုင္​ၾက​ေတာ႕၊ ​မ​မ​ကို ‘‘​ေတာ္​ပါ​ၿပီ ​မ​မ​ရယ္၊ ​မ​ၾကည့္​ခ်င္​ေတာ႕​ဘူး ​ပ်င္း​စ​ရာ​ႀကီး’’ ​ဆို​ၿပီး ​ပိတ္​ခိုင္း​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​မ​မ​နဲ႕ ​အ​ခန္း​ထဲ​ကို​လိုက္​ဝင္​လာ​ခဲ႕​တယ္။
​အ​ခန္း​ထဲ​ေရာက္​ေတာ႕ ​မ​မ​ကို​ဆြဲ​ေခၚ​ၿပီး ​ခု​တင္​ေပၚ​တက္​ခိုင္း​လိုက္​တယ္။ ​မ​မ​က​လဲ ​နည္း​နည္း​ေတာ႕​မူ​ေန​ေသး​တယ္။ ​စာ​က်က္​ရ​မယ္ ​ဘာ​ညာ​နဲ႕​ေပါ႕။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ‘‘​ေမာင္​ေလး​သိ​ပါ​ၿပီ၊ ​မ​မ​က ​ေမာင္​ေလး​ကို​မ​ခ်စ္​ပါ​ဘူး’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​မ​က…  ​ျပာ​ျပာ​သ​လဲ​နဲ႕ ​ခု​တင္​ေပၚ​တက္​လာ​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ဖက္​လိုက္​တယ္။ ‘‘​ေမာင္​ေလး​က​လဲ​ကြာ၊ ​မ​မ​က ​ေနာက္​တာ​ပါ၊ ​မ​မ​က ​ေမာင္​ေလး​ကို​အ​ခ်စ္​ဆုံး​ပဲ​ဟာ​ကို၊ ​ေမာင္​ေလး​လဲ​သိ​ပါ​တယ္’’၊ ​အဲ​ဒီ​လို​ေျပာ​လိုက္​မွ ​မ​မ​ကို​ျပန္​ဖက္​လိုက္​ၿပီး ​ပါး​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​ဘယ္​ျပန္​ညာ​ျပန္​နမ္း​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္​တ​ဆင္႕​တက္​ၿပီး ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ရဲ​ရဲ​ေလး​ကို ​နမ္း​လိုက္​ေတာ႕ …
‘‘ ​ဟင္ ​ၾကည့္​စမ္း ​ေမာင္​ေလး​က ​ေတာ္​ေတာ္​သိ​ေန​ၿပီ​ပဲ ’’ ‘‘ ​ေမာင္​ေလး​သိ​ထား​ထာ​ေတြ ​အား​လုံး​က ​မ​မ​အ​တြက္​ေလ …’’
​မ​မ​လဲ ​ေက်​နပ္​သြား​တယ္။ ​ေျပာ​ေျပာ​ဆို​ဆို​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​မ​မ​ရဲ႔​ႏို႕​ႀကီး​ေတြ​ကို ​လွမ္း​ကိုင္​လိုက္​တယ္။ ​မ​မ​က​ေတာ႕ ​ဘာ​မွ​မ​ေျပာ​ပဲ​ၿပဳံး​ေန​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​မ​မ​အ​က်ႌ​ကို ​ၾကယ္​သီး​ေတြ​ျဖဳတ္​လိုက္​တယ္။ ​ရင္​ၫြန္႕ ​ဝင္း​ဝင္း​ေလး​က ​မီး​ေရာင္​မွာ ​လက္​လို႕… ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​ဆက္​တိုက္​ဆို​သ​လို​ပဲ ​မ​မ​ရဲ႔​ေက်ာ​ဘက္​က​ေန​ၿပီး ​ဘ​ရာ​ခ်ိတ္​က​ေလး​ႏွစ္​ခု​ကို ​ျဖဳတ္​လိုက္​ေတာ႕
​ရင္​ႏွစ္​မြွာ​က ​အ​ဆီး​အ​တား​မ​႐ွိ ​ထြက္​ေပၚ​လာ​ေတာ႕​တယ္။
​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​မ​ေန​ႏိုင္​ေတာ႕​ပဲ ​မ​မ​ရဲ႔​ႏို႕​ေတြ​ကို ​လွမ္း​ကိုင္​ၿပီး ​ပြတ္​သပ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​လက္​တ​ဖက္​က​ေတာ႕ ​မ​မ​ရဲ႔ ​ထ​မီ​ကို ​က်ြတ္​က်​သြား​ေအာင္​အား​ထုတ္​ေန​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႕ ​ေအာက္​ပိုင္း​မွာ​ေတာ႕ ​မ​မ​ရဲ႔​ထ​မီ​က ​က်ြတ္​သြား​ပါ​ၿပီ။ ​ဒါ​နဲ႕ ​မ​မ​ရဲ႔​ႏို႕​ေတြ​ကို ​အား​ရ​ပါး​ရ​စို႕​လိုက္​ဦး​မယ္​လို႕ ​ဆုံး​ျဖတ္​ၿပီး ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​တ​ဖက္​ကို​လွမ္း​ငုံ​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​မ​ဆီ​က ​အို ​က​နဲ ​အ​သံ​ေလး​ကို​ၾကား​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ေပၚ​မွာ ​သြား​ရာ​ေတြ​ထင္​ေအာင္ ​ခပ္​ၾကမ္း​ၾကမ္း​စို႕​လိုက္၊ ​သာ​သာ​ေလး ​ကိုက္​ေပး​လိုက္​နဲ႕ ​လုပ္​ေန​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​မ​တ​ကိုယ္​လုံး​လူး​လြန္႕​လာ​တယ္။ ​မ​မ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေခါင္း​ကို​မ​ၿပီး ​ေနာက္​တ​ဖက္​ကို ​ေ႐ြွ႔​ေျပာင္း​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္​တ​ဖက္​ကို​လဲ ​အ​လား​တူ​လုပ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​မ​လဲ ​ဖီ​လင္​ေတြ​တက္​လာ​သ​လို ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​ပါး​ေတြ​ေတာင္​ေညာင္း​လာ​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​မ​မ​က ​အန္​တီ​ႏိုး​သြား​ဦး​မယ္ ​ဆို​ၿပီး ​မီး​ေတြ​ထ​ပိတ္​လိုက္​တယ္။ ​တ​ခန္း​လုံး​မွာ ​ည​အိပ္​မီး​ေရာင္ ​စိမ္း​ေမွာင္​ေမွာင္​ေလး​က​ပဲ ​ႀကီး​စိုး​ေန​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရင္​ထဲ​မွာ​ေတာ႕ ​တ​ဒိတ္​ဒိတ္​နဲ႕၊ ​ရင္​ခုန္​မွဳ​ေတြ​တိုင္း​ကို ​မ​မ​က​ပဲ ​ေပး​စြမ္း​ခဲ႕​တာ​ပဲ​ေလ။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဘ၀​ရဲ႔ ​လက္​ဦး​ဆ​ရာ ​မ​မ​ကို ​အ​ခု​ထက္​ထိ​မ​ေမ႕​ေသး​ပါ​ဘူး။ ​မ​မ​လဲ ​ခု​တင္​ေပၚ​ျပန္​တက္​လာ​ရင္း ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​အ​က်ႌ​ေတြ ​ပု​ဆိုး​ေတြ​ခ်ြတ္​ေပး​ေတာ႕ ​မ​မ​ရဲ႔​ယု​ယ​မွဳ​ေတြ​ကို ​ပို​ၿပီး ​သ​ေဘာ​က်​မိ​တယ္။ ​ထုံး​စံ​အ​တိုင္း​ပဲ ​မ​မ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ခု​တင္​ေခါင္း​ရင္း​ပို႕​လိုက္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​ကို ​ကုန္း​စုပ္​လိုက္​တယ္။ ​မ​မ​ရဲ႔​လ်ွာ​ေအာက္​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္ ​အ​လူး​အ​လဲ​ကို ​ခံ​စား​ေန​ရ​တယ္။ ​မ​မ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​စုပ္​ေပး​ေန​တဲ႕​အ​ခ်ိန္​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​မ​မ​ရဲ႔​ႏို႕​ေတြ​ကို ​လွမ္း​ကိုင္​ၿပီး ​က​စား​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​သ​တိ​ရ​သြား​ၿပီး ‘‘​မ​မ ​ခ​ဏ​ေန​ဦး​ေနာ္’’ ​လို႕ ​ေျပာ​ၿပီး ​အ​က်ႌ​အိတ္​ထဲ​မွာ​ပါ​လာ​တဲ႕ ​မက္​ဂ်စ္​ကယ္​ဖို႕စ္ ​တ​လုံး​ကို ​ထုတ္​ေသာက္​လိုက္​တယ္။
​မ​မ​က​သာ ​ဘယ္​သူ​မွ​ျပန္​မ​ေျပာ​နဲ႕​လို႕ ​ပိတ္​ထား​တာ၊ ​ဒါ​ေပ​မဲ႕ ​က်ြ​န​ေတာ္​က ​အ​သိ​အ​ကို​ႀကီး​ေတြ​ကို​ေျပာ​ျပ​ၿပီး ​တိုင္​ပင္​ၿပီး​ေန​ၿပီ။ ​သူ​တို႕​က ​အဲ​ဒါ​ေပး​လိုက္​တာ​နဲ႕ ​အ​ခု ​စမ္း​ၾကည့္​မ​လို႕​ေလ။
​မ​မ​က ​ဘာ​ေဆး​လဲ​လို႕​ေမး​ေတာ႕ ​အား​ေဆး​ပါ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​မ​မ​ကို ​ခု​တင္​ေပၚ​တြန္း​လွဲ​လိုက္​တယ္။ ​မ​မ​ရဲ႔ ​အ​ဖုတ္​ကို ​ကုန္း​ၿပီး ​တ​ခ်က္​နမ္း​လိုက္​ေတာ႕ ​အို ​က​နဲ ​တ​ခ်က္​အ​သံ​ထြက္​လာ​ၿပီး ​မ​မ​အံ႕​ၾသ​သြား​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​က​ေတာ႕ ​အ​သိ​အ​ကို​ႀကီး​ေတြ ​ေႁမွာက္​ေပး​ထား​လို႕ ​စမ္း​ၾကည့္​ေတာ႕​မယ္​ေလ။ ​မ​မ​ရဲ႔​အ​ဖုတ္​ကို ​လ်ွာ​နဲ႕​လ်က္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​မ​ဆီ​က ​တ​ဟင္း​ဟင္း​နဲ႕ ​ညည္း​သံ ​ေတြ​ထြက္​လာ​တယ္။ ​အ​စိ​ေလး​ကို ​လ်က္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​မ​တ​ေယာက္ ​ေကာ႕​တက္​သြား​ေလ​ရဲ႔။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​အ​စိ​ေလး​ကို ​သ​ၾကား​လုံး ​စုပ္​သ​လို ​တ​ႁြ​ပတ္​ႁြ​ပတ္​နဲ႕​စုပ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​မ​ရဲ႔​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေခါင္း​ကို​ဆြဲ​ၿပီး ​သူ႔​အ​ဖုတ္​နဲ႕​ဖိ​ကပ္​ထား​လိုက္​ေတာ႕ ​နည္း​နည္း​ေတာင္ ​အ​သက္​႐ွဴ​က်ပ္​သြား​တယ္။ ​မ​မ​လက္​ေတြ ​ေျပ​ေလ်ာ႕​သြား​ေတာ႕ ​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​ေလး​ကို ​လက္​နဲ႕​ၿဖဲ​လိုက္​ၿပီး ​လ်ွာ​ေလး​ကို​ထိုး​ထည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​မ​ရဲ႔​အ​သက္​႐ွဴ​သံ​ေတြ​ပို​ျမန္​လာ​ေတာ႕​တယ္။ ​ဆက္​တိုက္​လ်က္​ေန​ရင္း ​လက္​တ​ဖက္​က ​အ​စိ​ေလး​ကို​ပြတ္​ေပး​ေန​ေတာ႕ ​မ​မ​လဲ ​မ​ခံ​ႏိုင္​ေတာ႕​ပဲ …​ဟင္း​က​နဲ
​သံ​႐ွည္​ႀကီး​တ​ခ်က္​ဆြဲ​လိုက္​ၿပီး ​ၿငိမ္​က်​သြား​ေတာ႕​တယ္။ ​အ​ရည္​ေတြ​ကို​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​မ်ိဳ​မ​ခ်​ေတာ႕​ဘူး။ ​ဟုတ္​တယ္​ေလ၊ ​ခု​မွ ​စ​လ်က္​ဖူး​တာ​ပဲ​ဟာ၊ ​နည္း​နည္း​ေတာ႕ ​႐ြ႔ံ​ေသး​တာ​ေပါ႕။ ​ဖ​လက္​ျပ​သြား​တဲ႕ ​မ​မ​ေပၚ​မွာ​မွီ​လိုက္​ရင္း ​လည္​တိုင္​ေလး​ကို​နမ္း​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​မ​ရဲ႔​မ်က္​ေတာင္​ေကာ႕​ႀကီး​ေတြ ​ေမွး​စင္း​သြား ​ေတာ႕​တယ္။ ​မ​မ​လည္း
​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​ဖက္​ထား​လိုက္​ရင္း ‘‘​ခ်စ္​လိုက္​တာ ​ေမာင္​ေလး​ရယ္’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရဲ႔ ​ဟာ​ကို ​လွမ္း​ႏွိဳက္​ေန​တယ္။
​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ​ေတာ႕ ​ေဆး​တန္​ခိုး​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​က ​မတ္​မတ္​ေထာင္​ေန​ၿပီ။ ​မ​မ​လည္း ​ျမင္​လိုက္​ေရာ ​ေတာ္​ေတာ္ ​အံ​ၾသ​သြား​ပုံ​ရ​တယ္။ ​အ​ရင္​တုန္း​က ​ဒီ​ေလာက္​မွ ​မ​ေတာင္​တာ​ကို။ ​မ​မ​ရဲ႔​မ်က္​ႏွာ​နား​မွာ ​သြား​ထိုင္​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​မ​က ​သူ႕​ရဲ႔ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ႏွစ္​လြွာ​ကို ​ဖြင္႕​ဟ​ၿပီး၊ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ခြင္႕​ေတာင္း​သ​လို ​တ​ခ်က္​ၾကည့္​ၿပီး​ေတာ႕ ​လွမ္း​ၿပီး​ငုံ​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​မ​မ​ရဲ႔ ​လ်ွာ​ေလး​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရဲ႔ ​မ​ေပၚ႕​တ​ေပၚ​ျဖစ္​ေန​တဲ႕ ​ကြမ္း​သီး​ကို ​ရစ္​ပတ္​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္​သြား​နဲ႕ ​ခပ္​ဆတ္​ဆတ္ ​ကိုက္​လိုက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​မ​ေန​ႏိုင္​ေတာ႕​ပဲ ​မ​မ​ရဲ႔​ပါး​စပ္​ထဲ​ကို ​တ​ခ်က္ ​ႏွစ္​ခ်က္​ေဆာင္႕​လိုက္​တယ္။ ​မ​မ ​တ​ခ်က္ ​အ​သက္​႐ွဴ​မွား​သြား​ၿပီး ​အ​လိုက္​သင္႕​လ်ွာ​ေလး​နဲ႕​ခံ​ေပး​ထား​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​က​ေတာ႕ ​ရယ္​ဒီ​ျဖစ္​ေန​ပါ​ၿပီ။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​နည္း​လမ္း​႐ွာ​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​မ​ကိုယ္​ေပၚ​မွာ ​ေျပာင္း​ျပန္​တက္​ေမွာက္​လိုက္​ၿပီး၊ ​အ​ခု ​ဆစ္​စ​တီ​ႏိုင္း​လို႕ ​သိ​ေန​တဲ႕ ​ပုံ​စံ​နဲ႕ ​မ​မ​ရဲ႔​အ​ဖုတ္​ကို ​စ​ၿပီး​အ​လုပ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​မ​မ​ရဲ႔ ​စိတ္​ဓာတ္​ေတြ ​တက္​ႂြ ​မ​ေတြး​ရဲ​ဘူး ​ဘာ​ေတြ​နဲ႕ ၊ီ​ဗိုက္၊ါ​ေတြ ​ႏို႕​မို႕ ​သင္​ေပး​မ​ထား​လို႕ ​တြက္​ရ​မယ္​လို႕ ​ပု​စၦာ ​ေဂ်ာ္​မက္​ထ​ရီ ​ေတာ္​ေသး​တာ​ေပါ႕ ​စာ​ေလး​ေတြ​ေရး​ေပး​လိုက္​တယ္ ​အ​စိ​ေလး​ေပၚ​က ​စာ​ေတြ႔​သင္​ေပး​ထား​တဲ႕​အ​တိုင္း ​အ​ကို​ႀကီး​ေတြ​ႁြ
​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​မ​မ​လဲ​စိတ္​ေတြ​ျပန္​ၿပီး​ႏိုး​ၾကား​လာ​သ​လို ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ေဆး​တန္​ခိုး​နဲ႕​အား​ရ​ပါး​ရ​က်ဳံး​ဖို႕ ​ေကာင္း​ေကာင္း​ႀကီး ​အင္​ထ​႐ို​ဝင္​လိုက္​တယ္။ ​အ​ကြဲ​ေၾကာင္​ေလး​ကို​ၿဖဲ ​အ​တြင္း​သား​ေလး​ေတြ​ကို ​လ်ွာ​နဲ႕​ထိုး​လ်က္​လိုက္၊ ​အ​စိ​ေလး​ကို ​က​စား​လိုက္​နဲ႕ ​ေတြး​မိ​သ​မ်ွ ​စိတ္​ကူး​တည့္​ရာ ​စမ္း​သပ္​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​မ​မ​လဲ ​မ​ေန​ႏိုင္​ေတာ႕​ပဲ …..
‘‘ ​ေမာင္​ေလး ​ေမာင္​ေလး …..’’
‘‘ ​အင္ …’’ ​ပ​လုံး​ပ​ေထြး​နဲ႕ ​ျပန္​ထူး​လိုက္​ေတာ႕ …
‘‘ ​လုပ္​မွာ​ျဖင္႕​လုပ္​ပါ​ေတာ႕ ​ေမာင္​ေလး​ရာ၊ ​မ​မ​ကို ​မ​ႏွိပ္​စက္​ပါ​နဲ႕​ေတာ႕ ’’
​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​အား​နာ​သြား​ၿပီး ​မတ္​တပ္​ထ​ရပ္​လိုက္​တယ္။ ​မ​မ​ရဲ႔​အ​ဖုတ္​ကို ​လက္​နဲ႕​တ​ခ်က္​သပ္​လိုက္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​ဟာ​ကို ​အ၀​မွာ​ေတ႕​လိုက္​ၿပီး ​ေဆာင္႕​ထည့္​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​ဟို​တ​ခါ​လုပ္​ရ​တုန္း​က​ထက္ ​နည္း​နည္း​ပို​က်ပ္​ေန​သ​လို​ပဲ။ ​နည္း​ေပး ​ေဆး​ေပး​လိုက္​တဲ႕ ​အ​ကို​ႀကီး​ေတြ​ကို ​ထိုင္​႐ွိ​ခိုး​ခ်င္​ေလာက္​ေအာင္ ​ေက်း​ဇူး​တင္​သြား​တယ္။ ​ဖီ​လင္​ေတြ​က​လည္း ​ထိပ္​ဆုံး​မွာ ​ေရာက္​ေန​ေတာ႕ ​ခု​တင္​ေပၚ​မွာ​လက္​ေထာက္​လိုက္​ၿပီး ​႐ိုး​႐ိုး ​ေလွ​ႀကီး​ထိုး​နည္း​နဲ႕​ပဲ ​ေဆာင္႕​သြင္း​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​မ​မ​က​လည္း ​တက္​ညီ​လက္​ညီ ​ေအာက္​က​ေန​ျပန္​ေကာ႕​ေပး​တယ္။ ​အ​ခန္း​ထဲ​မွာ​ေတာ႕ ​တ​ဖတ္​ဖတ္၊ ​တ​ႁြ​ပတ္​ႁြ​ပတ္​နဲ႕ ​အ​သံ​ေတြ ​ထြက္​စ​ျပဳ​လာ​ၿပီ။ ​ေတာ္​ေသး​တာ​ေပါ႕ ​မ​မ​ရဲ႔​အ​ေဒၚ​က ​အ​အိပ္​ႀကီး​လို႕၊ ​ဒါ​မွ​မ​ဟုတ္ ​သူ႕​တူ​မ​နဲ႕​မ်ား​ညွိ​ထား​လား​မ​သိ၊ ​ကိုယ္႕​ကိ​စၥ​ကိုယ္​လုပ္၊ ​မ​ေႏွာင္႕ ​ယွက္​ေၾကး​ဆို​ၿပီး​ေတာ႕။ ​အ​ေတာ္​ၾကာ​ၾကာ​ေဆာင္႕​မိ​ေတာ႕ ​ခါး​ေတြ​ေညာင္း​လာ​တယ္။ ​အ​ဆက္​မ​ျပတ္​လုပ္​ေန​ရာ​က​ေန​ရပ္​သြား​လို႕ ​မ​မ​က ​မ​ေက်​မ​နပ္​နဲ႕ …‘‘​ေမာင္​ေလး​က​လည္း​ကြာ’’ ​လို႕​လွမ္း​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​လက္​ေႁမွာက္​ျပ​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေတာ႕ ​မ​မ​က ‘‘​ကဲ ​ကဲ ​လာ၊ ​ေမာင္​ေလး​က ​ဒီ​မွာ​အိပ္​လိုက္’’ ​လို႕​ေျပာ​ၿပီး ​အ​ေပၚ​က​တက္​ထိုင္​ဖို႕ ​ျပင္​ဆင္​လိုက္​တယ္။ ​မ​မ​က ‘‘​မင္း​ဟာ​က​လဲ ​အ​ရင္​တုန္း​က ​ဒီ​ေလာက္​ဆို ​ထြက္​သြား​ၿပီ၊ ​အ​ခု​ေတာ႕ ​တယ္​ဟုတ္​ပါ​လား’’ ​တဲ႕။ ​ဟဲ ​ဟဲ၊ ​ေဆး​တန္​ခိုး​ေတြ​ေလ။ (​မွတ္​ခ်က္ ။ ။ ​က်ြန္​ေတာ္​သည္ ​ေဆး​ကု​မၸ​ဏီ ​ေအး​ဂ်င္႕ ​မ​ဟုတ္​ပါ)
​အဲ​ဒါ​နဲ႕​မ​မ​လဲ ​အ​ေပၚ​က​ေန​ၿပီး ​သူ႕​ဟာ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​ေန႕ ​အ​လိုင္း​မင္း​ခ်ိန္​လိုက္​ၿပီး ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း​ထိုင္​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ေအာက္​က​ေန ​သက္​ေတာင္႕​သက္​သာ​နဲ႕ ​ေန​ရ​တဲ႕ ​အ​ရ​သာ​အ​သစ္​ကို ​သ​ေဘာ​က်​သြား​တယ္။ ​မ​မ​လဲ ​ခပ္​သာ​သာ​ေလး ​ေဆာင္႕​ေပး​ေန​ရင္း​က​ေန ​ခ​ဏ​ၾကာ​လာ​ေတာ႕ ​ေဆာင္႕​ခ်က္​ေတြ​က ​အား​ပါ​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ဖီ​လင္​ေတြ​တက္​လာ​ၿပီး ​ေအာက္​က​ေန ​ေဆာင္႕​တင္ ​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​မ​မ​က ​ေဆာင္႕​ခ်​လိုက္​တိုင္း
​က်ြန္​ေတာ္​က​ေဆာင္႕​တင္​ေပး​လိုက္​နဲ႕ ​ႏွစ္​ခု​ဆုံ​ေတာ႕ ​ခံ​စား​ရ​တဲ႕​အ​ရ​သာ​ဟာ ​ဘယ္​လို ​ေကာင္း​မွန္း​ကို​မ​သိ​ဘူး။ ​ေဆာင္႕​ရင္း ​ေဆာင္႕​ရင္း​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရဲ႔ ​ကြမ္း​သီး​ေအာက္​နား​က ​စစ္​က​နဲ ​က်င္​တက္​သြား​တယ္။ ​လုပ္​ေန​တုန္း​ေတာ႕
​ဒါ​ဟာ​မ​ေျပာ​ပ​ေလာက္​တဲ႕​အ​တြက္ ​သိပ္​အ​ေႏွာင္႕​အ​ယွက္​မ​ျဖစ္​ပါ​ဘူး။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ေအာက္​က​ေန ​ေဆာင္႕​တင္​ေပး​ရင္း ​မ​မ​ရဲ႔​လွဳပ္​႐ွား​မွဳ​ေတြ​ေအာက္​မွာ ​အ​ထြတ္​အ​ထိပ္​ကို​ေရာက္​ကာ​နီး​လာ​ေတာ႕​တယ္။ ​မ​မ​က​ေတာ႕ ​ျမင္း​စီး​ေန​သ​လို၊ ​ရင္​ႏွစ္​မြွာ​က ​လွဳပ္​ရမ္း​ေန​တာ ​ၾကည့္​လို႕​ေတာင္​ေကာင္း​ေသး​ရဲ႔။ ​အ​ရ​သာ​ခံ​ရင္း ​ေအာက္​က​ေန ​အ​လိုက္​သင္႕ ​လွဳပ္​ရွား​ရင္း​က​ေန ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​ထိန္း​မ​ထား​ႏိုင္​ေတာ႕​ပဲ ​အ​ေခ်ာင္း​ထဲ​က ​တ​ဆတ္​ဆတ္​တုန္​လာ​ရင္း ​စု​ထား​တဲ႕​အ​ရည္​ေတြ​ကို ​အ​ေပၚ​ဘက္​ကို ​ပန္း​ထုတ္​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​တ​ၿပိဳင္​တည္း​လို​လို​ပဲ ​မ​မ​ရဲ႔​အ​ဖုတ္​ထဲ​က ​အ​ရည္​ေတြ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဗိုက္​ေပၚ​ကို ​လ်ွံ​က်​လာ​ေတာ႕​တယ္။ ​မ​မ​လဲ ​ေဘး​ကို​ဆင္း​လိုက္​ၿပီး ​လွဲ​ခ်​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။
​ေနာက္​ေတာ႕ ​မ​မ​ရဲ႔​ဆံ​ႏြယ္​ေတြ​ကို ​ပြတ္​သပ္​က​စား​ရင္း ‘‘​မ​မ၊ ​ေမာင္​ေလး​ကို ​ခြဲ​မ​သြား​ရ​ဘူး​ေနာ္’’ ​လို႕ ​ခ်ြဲ​လိုက္​တယ္။  (​ဟဲ ​ဟဲ ​ကိုယ္​က​ပဲ ​တ​ျပန္​ႀကီး)  ​မ​မ​က​ေတာ႕ ​ဘာ​မွ​မ​ေျပာ​ပဲ ​သက္​ျပင္း​႐ွည္​ႀကီး​ကို​ခ်​လိုက္​ရင္း ​ၿငိမ္​သက္​ေန​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​မွ
‘‘​ေမာင္​ေလး​ကို ​မ​မ​က​ဖ်က္​ဆီး​သ​လို​ျဖစ္​ေန​မွာ ​စိုး​တယ္​ကြယ္’’ ​လို႕​ျပန္​ေျပာ​တယ္။ ‘‘​ဟာ ​မ​ဟုတ္​တာ ​မ​မ​က​လဲ၊ ​ေမာင္​ေလး​လဲ ​ႀကိဳက္​လို႕​ပဲ​ဟာ​ကို’’ ​လို႕​ျပန္​ေျပာ​လိုက္​ရင္း ​မ​မ​ကို​ဖက္​နမ္း​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​မ​မ​က ​ေရ​သြား​ေဆး​ရ​ေအာင္​ဆို​ၿပီး ​ေရ​ခ်ိဳး​ခန္း​ထဲ ​ေခၚ​သြား​တယ္။ ​ေရ​ေဆး​ရင္း​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရဲ႔ ​ဒစ္​ဟာ ​ကြန္​ပ​လိ​တ​လီး ​ျပဳတ္​သြား​ပါ​ၿပီ။ ​ေရ​ထိ​ေတာ႕ ​နည္း​နည္း ​စပ္​ေပ​မယ္႕ ​ေအာင္႕​ခံ​ေန​လိုက္​ပါ​တယ္။ ​ႏွစ္​ေယာက္​လုံး ​ေရ​ေတြ ​ဘာ​ေတြ​ေဆး​ၿပီး​ေတာ႕ ​ေရ​ခဲ​ေသ​တၲာ​ထဲ​က ​ၾကက္​ဥ​တ​လုံး​စီ ​ေဖာက္​ေသာက္​ရင္း ​အိပ္​ရာ​ဝင္​လိုက္​ၾက​ပါ​ေတာ႕​တယ္။  ​ဒီ​တ​ခါ ​မ​နက္​ႏိုး​ေတာ႕ ​မ​မ​က ​အိပ္​ေန​တုန္း​ပဲ။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​အ​သာ​ေလး​ထ​ၿပီး ​ျပန္​ခဲ႕​ပါ​ေတာ႕​တယ္။
​ကဲ ​မ​မ​နဲ႕​အ​ေၾကာင္း​က​ေတာ႕ ​ဒါ​ပါ​ပဲ။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​တ​သက္​မွာ ​တန္​ဖိုး​မ​ျဖတ္​ႏိုင္​တဲ႕ ​အ​ေတ႔ြ​အ​ႀကဳံ​ေတြ​ကို ​သင္​ေပး​ခဲ႕​တဲ႕ ​မ​မ​ကို ​ယ​ေန႕​ထိ​တိုင္ ​မ​ေမ႕​ႏိုင္​ခဲ႕​ပါ​ဘူး။ ​အဲ​ဒီ​ေနာက္​ပိုင္း ​ႀကဳံ​ရင္​ႀကဳံ​သ​လို ​စ​ခန္း​သြား​ႀက​ေပ​မယ္႕၊ ​မ​မ​လဲ ​ဆယ္​တန္း​ေအာင္​ေရာ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ခြဲ​ခြာ​ခဲ႕​ရ​ပါ​ေတာ႕​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရဲ႔ ​လက္​ဦး​ဆ​ရာ ​မ​မ​ကို ​ဒီ​စာ​နဲ႕​ပဲ ​ဂုဏ္​ျပဳ​အပ္​ပါ​တယ္ …။

​ၿပီး​ပါ​ၿပီ

( ၃ )                                                                      ​အ​ေ၀း​သင္​တ​ကၠ​သိုလ္

​သင္​တန္း​ေတြ​တက္​ေန​ရင္း ​ေလ်ွာက္​လြွာ​တင္​ထား​ခဲ႕​တဲ႕ ​အ​ေ၀း​သင္​တ​ကၠ​သိုလ္​က ​စာ​ပို႕​ေတာ႕ ​ဒ​ဂုံ​တ​ကၠ​သိုလ္​မွာ ​ပ​ထ​မ​ႏွစ္ ​အ​ဂၤ​လိပ္​စာ​အ​ထူး​ျပဳ​နဲ႕ ​တက္​ရ​မယ္​လို႕​ပါ​လာ​တယ္။ ​အ​ခု​မွ​ပဲ ​တ​ကၠ​သိုလ္​ေက်ာင္း​သား​ဆို​တာ​ဘာ​မွန္း ​သိ​ရ​ေတာ႕​မယ္ ​လို႕ ​ေမ်ွာ္​လင္႕​မိ​တယ္၊ ​ေနာက္​ေတာ႕​လဲ ​သိပ္​အ​ထူး​ျခား​ႀကီး​မ​ဟုတ္​ပါ​ဘူး။
​က်ြန္​ေတာ္​က ​ဆယ္​တန္း​ကို ၂၀၀၂ ​ခု​ႏွစ္​က​ေအာင္​တာ၊ ၂၀၀၅ ​ခု​ႏွစ္​အ​ထိ ​တ​ကၠ​သိုလ္​မ​တက္​ရ​ေသး​ဘူး​လား​လို႕ ​ေမး​ရင္၊ ​က်ြန္​ေတာ္ ​ဆယ္​တန္း​ေအာင္​ေတာ႕ ​ျမန္​မာ​ႏိုင္​ငံ​မွာ ​အ​ေကာင္း​ဆုံး​ေက်ာင္း​လို႕​ထင္​ၾက​တဲ႕​အ​ထဲ​က​တ​ခု​ျဖစ္​တဲ႕ ​တ​ႏွစ္​ကို ​လူ
၃၀၀ ​ေခၚ​ၿပီး ​ေယာက္်ား​ေလး​ေတြ​ပဲ​႐ွိ​တဲ႕ ​ေက်ာင္း​မွာ ​ဘာ​မ​သိ​ညာ​မ​သိ​နဲ႕ ​အ​ခ်ိန္​ေတြ​ကုန္​ခဲ႕​ရ​တယ္။  ​အ​ခု​မွ ​အ​ေ၀း​သင္​မွာ ​တ​ကၠ​သိုလ္​အ​ရ​သာ​ခံ​ၾကည့္​လိုက္​ဦး​မယ္​လို႕ ​ေတြး​မိ​တာ​ပါ။
​ေကာင္း​ၿပီ​ေလ …​ေက်ာင္း(​အ​ေ၀း​သင္)​အ​ေၾကာင္း​ေျပာ​ရ​ရင္ ​မိန္း​က​ေလး​ေတြ​အ​ေၾကာင္း​ေတာ႕ ​ထား​ခဲ႕​လို႕​ျဖစ္​မွာ ​မ​ဟုတ္​ဘူး။ ​စ​ေန၊ ​တ​န​ဂၤ​ေႏြ​မွာ ​တက္​ရ​တဲ႕​ေက်ာင္း​မွာ ​တ​ပတ္​လုံး​လုံး​အား​ေန​ယား​ေန​တဲ႕ ​ဆက္​စီ​မ​က​ေလး​ေတြ​႐ွိ​သ​လို၊ ​႐ိုး​႐ိုး ​တုံး​တုံး ​ပုံ​စံ​ေတြ​နဲ႕ ​ေက်ာင္း​သူ​အ​ေဒၚ​ႀကီး​ေတြ​လည္း​႐ွိ​တာ​ေပါ႕။ ​က်ြန္​ေတာ႕​အ​ျမင္​ေျပာ​ရ​ရင္ ​အ​တု​အ​ေယာင္​ေတြ ​သိပ္​မ်ား​ေန​တဲ႕ ​ပ​ကာ​သ​န​ကို​မက္​တဲ႕ ​မိန္း​က​ေလး​ေတြ ​အ​ေတာ္​မ်ား​မ်ား ​အဲ​ဒီ​မွာ​႐ွိ​တယ္။

​ေမ​လ​ေလာက္​မွာ​စ​ၿပီး ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေတြ​နဲ႕ ​ေက်ာင္း​ကို ​စ​သြား​ခဲ႕​တယ္။ ​အ​မွန္​အ​တိုင္း​ဝန္​ခံ​ရ​ရင္​ေတာ႕ ​အ​ခု​ထိ ​အ​ေ၀း​သင္ ​တ​ကၠ​သိုလ္ ​ဘယ္​လ​မွာ​စ​ဖြင္႕​တယ္​ဆို​တာ​မ​သိ​ေသး​ဘူး။ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​အီး​ေမ​ဂ်ာ​ဆို​ေတာ႕ ​ပ​ရက္​တီ​ကယ္​ေတြ ​ဘာ​ေတြ​မ​႐ွိ​လို႕ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေတြ ​ဆိုင္း​ယင္႕စ္​ေမ​ဂ်ာ​က​ေကာင္​ေတြ၊ ​ပ​ရက္​တီ​ကယ္​သြား​လုပ္​ေန​တုန္း ​ကန္​တင္း​မွာ​ထိုင္​ေန​တာ​မ်ား​တယ္။ ​ၾကာ​ေတာ႕ ​တ​ေယာက္​ထဲ ​ေန​ရ​တာ ​ပ်င္း​လာ​တယ္။ ​ဆိုင္​ေတြ​ထဲ​မွာ ​ေမ​ဂ်ာ​တူ​တဲ႕ ​မိန္း​က​ေလး​အုပ္​ေတြ​႐ွိ​ေပ​မယ္႕ ​ကိုယ္​က ​တ​ေယာက္​ထဲ​ဆို​ေတာ႕ ​ဝင္​မ​ေရာ​ရဲ​ဘူး။ ​အ​ဖဲ႕​ခံ​ရ​မွ ​ကြဲ​ေန​မယ္။
​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​ကင္​မစ္​စ​ထ​ရီ​က​ေကာင္​ေတြ​နဲ႕ ​ပ​ရက္​တီ​ကယ္​ခန္း​ထဲ​ကို ​အ​ေယာင္​ေဆာင္​ၿပီး​လိုက္​သြား​ခဲ႕​တယ္။ ​လူ​ေတြ ​ေတာ္​ေတာ္​မ်ား​ၿပီး ​တ​ခန္း​လုံး​ဆူ​ညံ​ေန​တာ​ပဲ။ ​အ​သံ​ဆူ​ဆူ​ေတြ​ကို​မုန္း​တဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္ ​အ​ခန္း​ေထာင္႕​မွာ ​သြား​သြား​ၿပီး ​ထိုင္​ေန​တာ ​မ်ား​ပါ​တယ္။ ​တ​ခါ​တ​ေလ​ေတာ႕ ​အဲ​ဒီ​ေမ​ဂ်ာ​က​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေတြ​နဲ႕ ​ေဟး​လား​ဝါး​လား​ေပါ႕။ ​တ​ရက္​ေတာ႕ ​အဲ​ဒီ​လို​ပဲ ​အ​ခန္း​ေထာင္႕​မွာ​ထိုင္​ေန​တုန္း ​လူ​နည္း​နည္း​႐ွင္း​တဲ႕ ​စား​ပြဲ​တ​ခု​ကို ​ဘာ​ရယ္​မ​ဟုတ္​ပဲ ​ေငး​ၾကည့္​ေန​မိ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ​ပဲ ​ပန္း​ေရာင္​အ​ရိပ္​တ​ခု ​အဲ​ဒီ​စား​ပြဲ​ေ႐ွ႔​ကို​ေရာက္​လာ​ေတြ႔​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ဖ်တ္​က​နဲ ​ေမာ​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​ေျဖာင္႕​စင္​ၿပီး ​မ​ဟူ​ရာ​ေရာင္​ေတာက္​ေန​တဲ႕ ​ဆံ​ပင္​႐ွည္​ေတြ​ကို ​အ​ရင္​ေတြ႔​လိုက္​ရ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​သူ​က​ေခါင္း​ငုံ႕​ၿပီး ​ဘာ​ေတြ​ကို ​တြက္​ခ်က္​လုပ္​ကိုင္​ေန​လဲ​ေတာ႕​မ​သိ​ဘူး။ ​ဟုတ္​တယ္​ေလ ​ကိုယ္႕​ေမ​ဂ်ာ​မွ​မ​ဟုတ္​တာ။ ​ေခါင္း​က​ေလး ​ျပန္​ေမာ႕​လာ​တဲ႕​အ​ထိ ​ေစာင္႕​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​လုံး​ဝန္း​ေျပ​ျပစ္​တဲ႕ ​ေမး​ေစ႕​ေလး​ရယ္၊ ​ပန္း​ေသြး​ေရာင္ ​သ​ဘာ၀​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ရယ္၊ ​လင္း​လက္​ေတာက္​ပ​တဲ႕ ​မ်က္​ဝန္း​နက္​က​ေလး​ေတြ​ရယ္၊ ​ပါး​လ်ား​သြယ္​တန္း​တဲ႕ ​မ်က္​ခုံး​တန္း​ေလး​ေတြ​ကို ​ေတြ႔​ရ​တယ္။ ​ပတ္​ဝန္း​က်င္​ကို ​ေမ႕​ေလ်ာ႕​ၿပီး ​အ​ခ်ိန္​အ​ေတာ္​ၾကာ​ၾကာ ​ေငး​ေန​မိ​တယ္။ ​သူ ​မ်က္​လုံး​တ​ခ်က္​ေ၀႕​အ​ၾကည့္​မွာ ​သူ႕​ကို​ေငး​ေန​တဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​ဟာ ​လက္​ပူး​လက္​ၾကပ္ ​အ​မိ​ခံ​လိုက္​ရ​ေတာ႕​တယ္။
​မ်က္​ေစာင္း​က​ေလး​တ​ခ်က္​ကို ​ပစ္​လြ​တွ္​လိုက္​ရင္း ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဆီ​က ​မ်က္​ႏွာ​လြွဲ​သြား​ေတာ႕ ​ရင္​ထဲ​က​တ​ခု​ခု​ပါ​သြား​သ​လို​လို …။
​ဒီ​ေတာ႕​မွ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သ​တိ​ရ​သြား​ၿပီး ​ဟို​ေကာင္​ေတြ​႐ွိ​တဲ႕​ဆီ​ကို ​ျပန္​သြား​ၿပီး ​တ​ေယာက္​ထဲ​ေၾကာင္​မ​ေန​ေအာင္
​ဝင္​ေရာ​ေန​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေတြ​ထဲ​က ​က​ေလး​အ​ထာ​နဲ႕​ေန​တတ္​တဲ႕ ​သီ​ဟ​ဆို​တဲ႕​ေကာင္​ကို  ‘‘ ​မင္း ​သြား​ေရာ​ၿပီး ​နည္း​နည္း​ပါး​ပါး ​စုံ​စမ္း​ေပး​ပါ​ကြာ၊ ​ဘီ​ယာ​တိုက္​ပါ႕​မယ္’’ ​လို႕​ေျပာ​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရဲ႔ ​ဆံ​ပင္​႐ွည္​မ​ေလး​႐ွိ​တဲ႕​ဘက္​ကို ​လြ​တွ္​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ဒီ​ေကာင္​သြား​ေရာ​ေန​တာ​ကို​ၾကည့္​ရင္း ​မ​နာ​လို​ေတာင္​ျဖစ္​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​က​လည္း ​ဒီ​ကိ​စၥ​မ်ိဳး​မွာ ​သိပ္​မ​ရဲ​ေတာ႕ ​သူ​မ်ား​ကို​ပဲ​အား​ကိုး​ရ​တာ​ေပါ႕။
​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​ဒီ​ေကာင္​ျပန္​လာ​တယ္။ ​ဘာ​သိ​ခဲ႕​လဲ ​ေမး​ေတာ႕ ​စပ္​ၿဖဲ​ၿဖဲ​နဲ႕၊ ​ဘာ​မွ​ျပန္​မ​ေျပာ​ဘဲ ​ည​ေန​က်​မွ ​ဘီ​ယာ​ဆိုင္​မွာ ​ေျပာ​ျပ​မယ္​တဲ႕၊ ​ေကာင္း​ေရာ။ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေတြ​ၾကား​က​ေန ​သူ႕​ကို​လွမ္း​ၾကည့္​ရင္း ​ခ​ဏ​ခ​ဏ​မ်က္​လုံး​ခ်င္း ​ဆုံ​ျဖစ္​ၾက​တယ္။ ​ဆုံ​တိုင္း​လည္း ​ႏွစ္​ေယာက္​စ​လုံး ​ၿပိဳင္​တူ​ပဲ ​မ်က္​လြွာ​ခ်​လိုက္​မိ​ၾက​တယ္။ ​ေက်ာင္း​ျပန္​ခ်ိန္​အ​ထိ ​သူ႕​ကို  ​မ်က္​စိ ​စား​ပြဲ​ထိုင္​ရင္း ​ရင္​ထဲ​မွာ ​ခ်စ္​မိ​သ​လို​လို ​ဘာ​လို​လို​ျဖစ္​လာ​ေတာ႕​တယ္။
​ည​ေန​က်​ေတာ႕ ​က​တိ​အ​တိုင္း ​သီ​ဟ​ကို ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကား​နဲ႕​ေခၚ​လာ​ခဲ႕​ၿ႕​ပီး၊ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး ​စိမ္း​လန္း​စို​ေျပ​မွာ ​ထိုင္​ျဖစ္​ၾက​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​စ​ပို႕​တိုက္ပ္ ​တူး​ဒိုး ​မစ္​ဆူ​ဘီ​႐ွီ ​ကြက္​ေပ်ာက္​က​ေလး​ကို ​သစ္​ပင္​ရိပ္​မွာ​ထား​ခဲ႕​ၿပီး ​ပန္း​ၿခံ ​ေအာက္​ထဲ​ကို ​ဆင္း​ခဲ႕​ၾက​တယ္။ ​ထိုင္​မိ​တယ္​ဆို​ရင္​ပဲ ​သူ​ေကာင္႕​သား​က ​မွိဳ​ရ​တဲ႕​မ်က္​ႏွာ​နဲ႕ ​ဝိတ္​တာ​ကို​ေခၚ​ၿပီး ​ေလာ​ဘ​တ​ႀကီး​မွာ​ေတာ႕​တယ္။ ​တ​ခ်က္​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​စပ္​ၿဖီး​ၿဖီး​နဲ႕​ျပန္​ၾကည့္​ၿပီး ‘‘​မင္း​ခိုင္း​တဲ႕​အ​လုပ္​အ​တြက္
​ဒီ​ေလာက္​ေတာ႕​ေပး​ရ​မွာ​ေပါ႕ ’’ .. ​တဲ႕။
​ေတာ္​ေသး​တာ​ေပါ႕။ ​အိမ္​ကို​ပို​ေတာင္း​ထား​တဲ႕ ​ေက်ာင္း​စ​ရိတ္​က ​ႏွစ္​ပု​လင္း​ေလာက္​က်န္​ေသး​လို႕၊ ​ႏို႕​မို႕ ​ဒီ​ေကာင္​မွာ​ပုံ​နဲ႕ ​ခက္​မယ္။ ​ဘီ​ယာ​နဲ႕ ​စား​စ​ရာ​ေတြ​လည္း​ေရာက္​လာ​ေရာ၊ ​သြား​ၿဖဲ​နား​ၿဖဲ ​စား​ရင္း​ေသာက္​ရင္း ​ေျပာ​မယ္႕​ကိ​စၥ​ကို ​အိုက္​တင္​ခံ ​ေန​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ေတာ္​ေတာ္​စိတ္​တို​လာ​လို႕ ​ထ​ျပန္​မယ္​လုပ္​ေတာ႕ ​သူ​က​ဆြဲ​ထား​ရင္း ‘‘​မင္း​ပါ​ေသာက္​ေလ​ကြာ၊ ​ၿပီး​ရင္​ေျပာ​ျပ​မွာ​ေပါ’’​တဲ႕။ ​ကိုယ္​က ​သိ​ခ်င္​ေန​တဲ႕​လူ​ဆို​ေတာ႕ ​သည္း​ခံ​ၿပီး ​သူ႕​စ​ကား​နား​ေထာင္​လိုက္​ရ​တယ္။  ​ေတာ္​ေတာ္​ေလး​ဝင္​သြား​ၿပီး ​ဘီ​ယာ​ေျခာက္​လုံး​ေလာက္​ေျပာင္​မွ ​သူ႔​နာ​မည္​က​ဆို​ၿပီး ​ေအ႕​က​နဲ ​ေလ​တက္​လိုက္​တယ္၊
​အိမ္​သာ​သြား​ဦ​မယ္​ဆို​ၿပီး​ထ​သြား​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​ဘာ​ေျပာ​ရ​မွန္း​မ​သိ​ဘူး။ ​စိတ္​ညစ္​ညစ္​နဲ႕ ​ဖိ​ေသာက္​ေန​တာ ​အား​လုံး​ေပါင္း ​ဆယ္​လုံး​႐ွိ​သြား​မွ ​ျပန္​ေရာက္​လာ​ၿပီး …
‘‘ ​ဟဲ ​ဟဲ ​ငါ​ေျပာ​တာ ​ဘယ္​အ​ထိ​ေရာက္​သြား​ၿပီ​လဲ ’’
‘‘ ​ဘယ္​မွ …​မ​ေရာက္​ေသး​ဘူး၊ ​အု …​အ​စ​က​ေန​ျပန္​ေျပာ ’’
‘‘ ​ေၾသာ္ …​သူ႔​နာ​မည္​က ​ခ်စ္​စု၊ ​အ​ျပည့္​အ​စုံ​ေျပာ​ရ​ရင္ ​ခ်စ္​စု​ဝင္း၊ ​ေန​တာ​က ​မင္း​မ​ႏိုင္၊ ​အိမ္​နံ​ပါတ္​ေတာ႕ ​ေျပာ​မ​ျပ​လို႔​မ​သိ​ဘူး၊ ​အ​သက္​က ၁၇၊ ​ဖုန္း​က ၂၈၇၀ ..၊ ​ဘာ​သိ​ခ်င္​ေသး​လဲ ’’
‘‘ ​ရ​ပါ​ၿပီ​ကြာ၊ ​ဒီ​လို​ဆို ​မင္း​ကို​တိုက္​ရ​တာ ​တ​အား​တန္​သြား​ၿပီ၊ ​ေက်း​ဇူး​ပါ​ပဲ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ရာ ’’ ‘‘ ​လိုက္​လို႕​ရ​ရင္​လဲ ​ေက်း​ဇူး​ထပ္​တင္​မယ္​လို႕ ​ေမ်ွာ္​လင္႕​တာ​ေပါ႕​ကြာ၊ ​ကံ​ေကာင္း​ပါ​ေစ ’’ ​အဲ​ဒီ​လို​နဲ႕ ​ေကာင္​မ​ေလး​အ​ေၾကာင္း​ေဆြး​ေႏြး​ရင္း ၈ ​နာ​ရီ​ေလာက္​မွ ​ထ​ျပန္​လာ​ၾက​တယ္။
​ဒီ​ေကာင္႕​ကို ​သူ႕​အိမ္​႐ွိ​တဲ႕ ​ၾကည့္​ျမင္​တိုင္ ​ကမ္း​နား​မွ ​ခ်​ေပး​ၿပီး​မွ ​အိမ္​ျပန္​လာ​ခဲ႕​တယ္။  ​အိမ္​က​လူ​ေတြ​က​ေတာ႕ ​ေသာက္​လာ​တာ​ကို ​ဘာ​မွ​သိပ္​မ​ေျပာ​ဘူး၊
​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​အား​နာ​တာ​နဲ႕ ​အ​ခန္း​ထဲ ​ဝင္​အိပ္​ေန​လိုက္​တာ​တ​ခါ​တည္း ​အိပ္​ေပ်ာ္​သြား​ေတာ႕​တယ္။
​ေနာက္​ေန႕ ​မ​နက္​က်​ေတာ႕ ​ဟို​ေကာင္​ေျပာ​ခဲ႕​တဲ႕ ​သူ႔​နာ​မည္​ကို​ေတာင္ ​နည္း​နည္း​ေမ႕​သြား​တယ္။ ​စဥ္း​စား​ၾကည့္​ေတာ႕ ​ခ်စ္​ေတာ႕​ပါ​တယ္၊ ​ခ်စ္​ႏွင္း​ဆီ​မ်ား​လား၊ ​ခ်စ္ …​ဘာ ​ညာ ​စ​သည္​ျဖင္႕ ​စဥ္း​စား​မ​ရ​တာ​နဲ႕ ​သီ​ဟ​ဆီ ​ဖုန္း​ဆက္​ေမး​ေတာ႕၊ ​ေကာင္း​ေကာင္း​ၾသ​ဘာ​ေပး​ၿပီး၊ ​ဆဲ​ဆို​ၿပီး​မွ ​ျပန္​ေျပာ​ျပ​ေတာ႕ ​မ​ေမ႕​ေအာင္ ​မွတ္​စု​စာ​အုပ္​ထဲ​မွတ္​ထား​လိုက္​ရ​တယ္။  ​တ​ေန႕​လုံး ​ေန​မ​ထိ ​ထိုင္​မ​သာ​ျဖစ္​ေန​ၿပီး၊ ​ည​မွ ​သူ႕​ဆီ​ကို​ဖုန္း​လွမ္း​ဆက္​ရ​တယ္။ ​ည ၉ ​နာ​ရီ​ေလာက္​မွာ ​သူ႔​ရဲ႔​ဖုန္း​ကို ​လွမ္း​ေခၚ​လိုက္​ေတာ႕ ​အ​ေတာ္​ၾကာ​ၾကာ​ေန​ေအာင္ ​လာ​မ​ကိုင္​ဘူး။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​ျပန္​ခ်​လိုက္​ၿပီး၊
​ငါး​မိ​နစ္​ေလာက္​ေန​ေတာ႕ ​ျပန္​ေခၚ​ၾကည့္​မွ ​အ​သံ​ခ်ိဳ​ခ်ိဳ​ေလး​တ​ခု​က ​ထြက္​ေပၚ​လာ​တယ္ …။
‘‘ ​ဟဲ​လို ’’
​က်ြန္​ေတာ္႕​နား​ထဲ​ကို ​စိမ္႕​ဝင္​သြား​တာ​ပဲ။
‘‘ ​ဟဲ​လို ​ခ်စ္​စု​နဲ႕​ေျပာ​ခ်င္​လို႕​ပါ ’’
‘‘ ​ခ​ဏ​ေနာ္ …’’
‘‘ ​ဟဲ​လို ​ခ်စ္​စု ​ေျပာ​ေန​ပါ​တယ္ ’’
​အဲ​ဒီ​ေတာ႕​မွ ​သူ ​ေတာ္​ေတာ္ ​ေပ်ာ္​တတ္၊ ​ေနာက္​တတ္​မွန္း​သိ​လိုက္​ရ​တယ္။
‘‘ ​ဟုတ္​ကဲ႕၊ ​မ​ခ်စ္​စု​ဝင္း​လား ​ခင္​ဗ်ာ ’’
‘‘ ​ဟုတ္​ပါ​တယ္၊ ​ဘယ္​သူ​လဲ​မ​သိ​ဘူး ’’
‘‘ ​ဒီ​လို​ပါ​ပဲ၊ ​ခ်စ္​စု​ကို​ၾကည့္​ရ​တာ ​သိပ္​ၿပီး ​ခင္​ဖို႕​ေကာင္း​တာ​နဲ႕ ​ဖုန္း​ရ​ေအာင္​လိုက္​႐ွာ​ၿပီး ​ဆက္​ၾကည့္​တာ ’’
‘‘ ​ဟုတ္​လား ​အဲ​ဒီ​လို​ထင္​ရ​လို႕​လား၊ ​ခ်စ္​စု​က ​စိတ္​တို​တတ္​တယ္​ေနာ္ ’’
‘‘ ​ေၾကာက္​ပါ​တယ္ ​ခင္​ဗ်ာ၊ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​႐ိုး​႐ိုး​သား​သား ​ခင္​ခ်င္​တာ​ပါ ’’
‘‘ ​ခ်စ္​စု​က ​ဖုန္း​ထဲ​က​ေန​ေတာ႕ ​သိပ္​မ​ခင္​တတ္​ဘူး၊ ​အ​ဆင္​ေျပ​ရင္ ​အ​ျပင္​မွာ​လာ​မိတ္​ဆက္​ေလ ’’
‘‘ ​ခြင္႕​ျပဳ​တယ္​ေပါ႕​ေနာ္ ’’
‘‘ ​အင္း …​သူ​က ​ဘယ္​က​လဲ ​မ​သိ​ဘူး​ေနာ္ ’’
‘‘ ​ေက်ာင္း​က​ပါ​ပဲ၊ ​ဒီ​ေန႕ ​ခ်စ္​စု​ကို ​ျမင္​လိုက္​ရ​ေတာ႕ …’’
‘‘ ​ဘယ္​သူ​မွန္း​ေတာ႕​မ​သိ​ဘူး၊ ​ျမင္​ရင္​ေတာ႕ ​သိ​မယ္​ထင္​တယ္ ’’
‘‘ ​အင္း …​ဒါ​ဆို ​ေနာက္​အ​ပတ္ ​စ​ေန​မွ ​ေတြ႔​ရ​မွာ​ေပါ႕​ေနာ္ ’’
‘‘ ​အဲ​ဒီ​ေလာက္​ေလး​ေတာင္ ​မ​ေစာင္႕​ႏိုင္​ဘူး​လား ’’
‘‘ …’’
‘‘ ​မ​ေစာင္႕​ႏိုင္​ရင္​လည္း ​ဒီ​ၾကား​ထဲ ​ဖုန္း​ဆက္​ေပါ႕ …’’
‘‘ ​ေကာင္း​ၿပီ​ေလ၊ ​ကိုယ္ ​ေနာက္​ေန႕​မွ ​ဖုန္း​ထပ္​ဆက္​လိုက္​မယ္ ’’

​ေနာက္​ရက္​ေတြ​လည္း ​ဖုန္း​ဆက္​ရင္း ​အ​ေတာ္​ေလး​ေတာ႕​ရင္း​ႏွီး​လာ​ပါ​ၿပီ၊ ​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​လူ​ခ်င္း ​အ​နီး​ကပ္ ​မ​ေတြ႔​ရ​ေသး​လို႕ ​တ​ခု​ခု​လို​ေန​ေသး​သ​လို​ပဲ။ ​သူ​နဲ႕ ​ဖုန္း​ေျပာ​တိုင္း​လည္း ​ဖုန္း​ခ်​သြား​မွာ​ကို​ေၾကာက္​ေန​မိ​တယ္၊ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​စ​ကား​ေျပာ ​သိပ္​မ​ေကာင္း​ေတာ႕ ​သူ​နဲ႕​ဖုန္း​မ​ဆက္​ခင္ ​ေျပာ​ရ​မယ္႕​အ​ေၾကာင္း​ေတြ​ကို ​စာ​႐ြက္​တ​႐ြက္​ေပၚ​ခ်​ေရး​ထား​ၿပီး​မွ ​စ​ကား​စပ္​မိ​တာ ​ေလး​ေတြ ​ထည့္​ေျပာ​ရ​တယ္။
​စ​ေန​ေန႕​က်​ရင္ ​ပ​ရက္​တီ​ကယ္​ခန္း​ထဲ​မွာ ​ေတြ႔​မယ္႕​အ​ေၾကာင္း၊ ​က်ြန္​ေတာ္​က​လဲ ​အ​က်ႌ ​အ​ဝါ​နဲ႕ ​ဂ်င္း​ဝတ္​ခဲ႕​မယ္႕ ​အ​ေၾကာင္း​ကို ​ေျပာ​ထား​လိုက္​ၿပီး ​ရင္​ခုန္​ျခင္း​မ်ား​စြာ​နဲ႕ ​ဖုန္း​ခ်​လိုက္​တယ္။

​စ​ေန​ေန႕ ​ေန႕​လည္ ၂း၀၀
​ပ​ရက္​တီ​ကယ္​ခန္း​ထဲ​မွာ ​ထုံး​စံ​အ​တိုင္း ​ဆူ​ညံ​ေန​တယ္။ ​အ​ခန္း​အ​တြင္း​ဘက္​က်​က်​မွာ ​ထိုင္​ေန​တဲ႕ ​သူ႕​ကို​ျမင္​ေတာ႕ ​တည့္​တည့္​ပဲ​ေလ်ွာက္​သြား​လိုက္​ၿပီး၊ ​သူ႔​ေ႐ွ႔​မွာ​ရပ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ ​တ​ခ်က္​ေမာ္႕​ၾကည့္​ၿပီး ​ၿပဳံး​ျပ​တယ္၊ ‘‘​ဖုန္း​ဆက္​ေန​တာ ​သူ​လား’’ ​လို႕ ​ေမး​ေတာ႕ ​ေခါင္း​ညိတ္​ျပ​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​ေ႐ွ႔​ေရာက္​မွ ​သ​တိၲ​ေတြ​နည္း​ၿပီး ​အ​သံ​မ​ထြက္​ႏိုင္​ျဖစ္​ေန​တယ္။ ​ေနာက္​မွ ​ႀကိဳး​စား​ၿပီး ‘‘​ပ​ရက္​တီ​ကယ္​ၿပီး​ရင္ ​ကန္​တင္း​လိုက္​ထိုင္​ေပး​ပါ​လား ​ဟင္၊ ​ခင္​မင္​တဲ႕ ​အ​ထိမ္း​အ​မွတ္​ေပါ႕’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕၊ ​အား​နာ​လို႕​ေနာ္ ​ဆို​ၿပီး ​ေခါင္း​ညိတ္​ျပ​တယ္။ ​ဒီ​လို​နဲ႕​ပဲ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေတြ​ျဖစ္​သြား​ၾက​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​က​ေန ၂ ​လ​ေလာက္​အ​ထိ ​အ​ေျခ​အ​ေန​က ​မ​တိုး​တက္​ခဲ႕​ဘူး။ ​ေနာက္ ​က်ဴ​႐ွင္​ေတြ​တက္​ရ​မွ ​သူ​နဲ႕ ​အ​တူ​တူ ​ရ​ေအာင္​တက္​ၿပီး ​ရည္း​စား​ျဖစ္​ေရး​လုံး​ပန္း​ေတာ႕​တယ္။ ​ႏွစ္​ေယာက္​စ​လုံး ​ကံ႕​ေကာ္​ရိပ္​မွာ​ပဲ ​တက္​ၾက​တယ္။ ​ပ​ထ​မ​ႏွစ္​ဆို​ေတာ႕ ​ဘာ​သာ​ေတာ္​ေတာ္​မ်ား​မ်ား​တူ​ေတာ႕ ​တ​ဘာ​သာ​ေလာက္​ပဲ ​အ​ခ်ိန္​ကြဲ​ပါ​တယ္။
​က်ဴ​႐ွင္​သြား​တိုင္း ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကား​ေလး​နဲ႕ ​သူ႔​ကို ​လိုက္​ခဲ႕​ဖို႕​ေခၚ​ေတာ႕ ​မ​ျငင္း​ဘူး။ ​ဒါ​နဲ႕​ပဲ ​သူ​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္ ​အ​ရင္​က​ထက္ ​ပို​ၿပီး ​ရင္း​ႏွီး​သြား​ၾက​တယ္။ ​တ​ပတ္​ေလာက္​ေန​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္ ​မိုး​မိ​ၿပီး ​အ​ျပင္း​ဖ်ား​တယ္။ ​တိုက္​ဖိုက္​ပါ ​ပါ​ခ်င္​သ​လို​လို ​ျဖစ္​လာ​ၿပီး ​အ​ဖ်ား​က ၁၀၄-၁၀၅ ​ေလာက္​မွာ​႐ွိ​တယ္။ ​တ​ေန႕ ​နည္း​နည္း ​ထူ​ထူ​ေထာင္​ေထာင္​ျဖစ္​ေန​တဲ႕​အ​ခ်ိန္​မွာ ​သူ​ေရာက္​လာ​တယ္။  ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​အ​ခန္း​ထဲ​ကို ​ဝင္​လာ​ၿပီး …
‘‘ ​ဖ်ား​ေန​တယ္​လို႕ ​သီ​ဟ​က​ေျပာ​လို႕၊ ​ဘယ္​လို​ေန​ေသး​လဲ​ဟင္ ’’
‘‘ ​ဒီ​လို​ပါ​ပဲ ’’
‘‘ ​ေန​ေကာင္း​ေအာင္​ေန​မွ​ေပါ႕၊ ​အ​စ​ထဲ​က​ထင္​တယ္ ​သူ​က ​က်န္း​မာ​ေရး​ကို ​ဂ​႐ု​မွ​မ​စိုက္​တာ ’’ ‘‘ ​ဟုတ္​ကဲ႕ ​ခင္​ဗ် ’’
‘‘ ​အ​ေကာင္း​ေျပာ​တာ​ေနာ္၊ ​ေနာက္​မ​ေန​နဲ႕ …​အဲ​လို​ဆို ​ေနာက္​မ​လာ​ေတာ႕​ဘူး ’’
‘‘ ​ေက်း​ဇူး​ပဲ၊ ​ခက္​တာ​က ​အ​နာ​နဲ႕​ေဆး​က ​တည့္​မွ​တည့္​ရဲ႔​လား​လို႕ ’’
‘‘ ​ဘာ​ျဖစ္​လို႕ …’’
‘‘ ​ဒီ​လို​ေလ၊ ​လို​အပ္​တဲ႕ ​ေဆး​တ​ခု​ခု​ရ​မွ​ျဖစ္​မယ္ ​ထင္​တယ္ ’’
‘‘ ​ဘာ​ေဆး​မို႕​လို႕ ​ဒီ​ေလက္​ျဖစ္​ေန​ရ​တာ​လဲ၊ ​တို႕​ဝယ္​ေပး​ရ​မ​လား ’’
‘‘ ​ဝယ္​စ​ရာ​ေတာင္​မ​လို​ပါ​ဘူး၊ ​ခ်စ္​စု​ဆီ​မွာ​ပါ​တာ​ပဲ၊ ​ထုတ္​ေပး​ႏိုင္​ဖို႕​ပဲ​လို​တာ​ပါ ’’
​႐ုတ္​တ​ရက္ ​သ​ေဘာ​မ​ေပါက္​ဘူး​လား​မ​သိ၊ ​အ​ေတာ္​ၾကာ​ၾကာ​ၿငိမ္​ေန​တယ္။ ​ေနာက္​မွ …
‘‘ ​ကဲ …​႐ွင္း​႐ွင္း​ေျပာ ​ကိုယ္​ေတာ္ …’’
‘‘ ​အ​ဟဲ ​ဒီ​လို​ေလ၊ ​ခ်စ္​စု​ရဲ႔ ​ေမ​တၲာ​ေတြ​နဲ႕ ​ကု​ရင္ ​အ​ျမန္​ဆုံး​ေန​ေကာင္း​လာ​မွာ​လို႕ …’’
‘‘ ​အို … ​ေန​မ​ေကာင္း​တာ​ေတာင္​မွ ​ေနာက္​ႏိုင္​ေသး​တယ္ ’’
​ဒီ​စ​ကား​ကို ​သူ​ေျပာ​ေန​ခ်ိန္​မွာ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​က​ရဲ​ၿပီး၊ ​ခပ္​ပ်က္​ပ်က္​ျဖစ္​ေန​ၿပီ။
‘‘ ​တ​ကယ္​ပါ ​ခ်စ္​စု​ရယ္၊ ​ခ်စ္​စု​ကို ​ပ​ရက္​တီ​ကယ္​ခန္း​ထဲ​မွာ​က​တည္း​က ​တို႕​ခ်စ္​မိ​ေန​တာ …’’ ​လို႕ ​ေျပာ​လိုက္​ၿပီး ​ေခါင္း​ထဲ​က ​ကိုက္​ခ်င္​ေယာင္​ေဆာင္​ျပ​လိုက္​ေတာ႕ … ​သူ ​ပ်ာ​မ်ာ​သ​လဲ​ျဖစ္​သြား​ၿပီး … ​က်ြန္​ေတာ္႕ ​န​ဖူး​ကို ​သူ႔​ရဲ႔ ​လက္​က​ေလး​ေတြ​နဲ႕ ​ႏွိပ္​ေပး​ေန​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​လက္​က​ေလး​ကို ​အုပ္​ကိုင္​ထား​လိုက္​ၿပီး ​ရင္​ဘတ္​ေပၚ ​ဆြဲ​ယူ​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​မွ ​သူ႕​ကို ​တ​ခ်က္​ေမာ္႕​ၾကည့္​လိုက္​ၿပီး …
‘‘ ​ကိုယ္႕​ကို ​နည္း​နည္း​ေလး​မွ ​မ​ခ်စ္​ႏိုင္​ဘူး​လား ​ခ်စ္​စု​ရယ္ ’’ ​လို႕ ​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ ​ေခါင္း​က​ေလး​ကို ​ငုံ႕​ထား​လိုက္​တယ္။ ‘‘​ျပန္​ေတာ႕​မယ္​ကြာ’’ ​လို႕​ေျပာ​ေတာ႕၊ ‘‘​အ​ေျဖ​မ​ေပး​ရင္ ​မ​သြား​ရ​ဘူး’’ ​လို႕​ေျပာ​လဲ​ေျပာ​လိုက္​ေရာ …၊ ​သူ ​တ​ခ်က္​စဥ္း​စား​ၿပီး ​ဆုံး​ျဖတ္​ခ်က္​ခ်​လိုက္​တဲ႕​ပုံ​စံ​မ်ိဳး​နဲ႕ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ကို​တင္း​တင္း​ေလး​ေစ႕​လိုက္​ၿပီး ​ေခါင္း​ကို​ညိတ္​လို႕ ​အ​ခန္း​ျပင္​ကို ​ေျပး​ထြက္​သြား​ေတာ႕​တယ္။

​ေနာက္ ​သုံး​ရက္​ေလာက္​ေန​ေတာ႕ ​အ​ေတာ္​ထူ​ထူ​ေထာင္​ေထာင္​ျဖစ္​လာ​ၿပီး ​အ​စာ ​စ​စား​ႏိုင္​တယ္။ ​ဆ​ရာ​ဝန္​ရဲ႔ ​ေထာက္​ခံ​ခ်က္​နဲ႕​ေပါ႕။ ​အဲ​ဒီ​ေန႕​ည​မွာ ​ခ်စ္​စု​ဆီ ​ဖုန္း​ဆက္​လိုက္​ေတာ႕ …
‘‘ ​ဟ​လို ​အ​မိန္႕​႐ွိ​ပါ​႐ွင္ ’’
‘‘ ​ခ်စ္​စု ​ကိုယ္​ပါ ’’
‘‘ ​ေခါင္း​မ​ပါ​ဘူး​ေပါ႕​ေနာ္ ’’
‘‘ ​တြဲ​ရက္​ပဲ ​မိုး​နတ္​မင္း​ေက်း​ဇူး​နဲ႕​ေလ၊ ​ေန​ေကာင္း​သြား​လို႕ ​ဖုန္း​ဆက္​လိုက္​တာ ’’
‘‘ ​ေၾသာ္ ​ေသ​ခ်ာ​ေပ်ာက္​ရဲ႔​လား၊ ​ထပ္​ျဖစ္​ရင္​မ​လြယ္​ဘူး ’’
‘‘ ​ေကာင္း​ပါ​ၿပီ​ကြာ၊ ​ခ်စ္​စု​ရဲ႔ ​ေမ​တၲာ​ေတြ​ေၾကာင္႕​ပါ ’’
‘‘ ​ဒါ​ဆို ​ေက်း​ဇူး​တင္​သင္႕​တာ​ေပါ႕ ’’
‘‘ ​နက္​ျဖန္ ​ေက်ာင္း​သြား​ရင္​လာ​ေခၚ​မယ္​ေလ၊ ​အဲ​ဒီ​ေတာ႕​မွ ​ႀကိဳက္​တာ​ေျပာ ’’
‘‘ ​အင္း …​ေကာင္း​ၿပီ​ေလ၊ ​ဖုန္း​ခ်​လိုက္​ေတာ႕​မယ္​ေနာ္၊ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​နား​လိုက္​ဦး …’’ ​ဖုန္း​ခ်​သြား​ေတာ႕ ​ရင္​ထဲ​မွာ​ေပ်ာ္​ေန​မိ​တယ္။ ​နက္​ျဖန္​က်​ရင္​ေတာ႕ ​ေလာ​က​ႀကီး ​သာ​ယာ​ေတာ႕​မွာ​ပဲ​လို႕​ေပါ႕။ ​ေနာက္​ေန႕​ေရာက္​ေတာ႕ ​မ​နက္ ၆ ​နာ​ရီ​က​တည္း​က​ႏိုး​ေန​တယ္။ ​ဘု​ရား​႐ွိ​ခိုး၊ ​ေရ​မိုး​ခ်ိဳး​ၿပီး​ေတာ႕ ၇း၃၀ ​ေလာက္ ​ထြက္​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​မင္း​မ​ႏိုင္​ထဲ​ကို ​ဝင္​လိုက္​ေတာ႕ ​ရာ​သီ​ဥ​တု​က​လည္း ​သာ​ယာ​ေန​တယ္။ ​သူ႕​ကို ​အိမ္​ေအာက္​က ​ေစာင္႕​ေန​ၿပီး ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​ဆင္း​လာ​တာ​ကို ​ျမင္​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ဟြန္း​တီး​လိုက္​ေတာ႕ ​တ​ခ်က္​ငဲ႕​ၾကည့္​ေတာ႕​မွ ​လက္​ျပ​လိုက္​တယ္။ ​ဒီ​ေတာ႕​မွ ​ကား​ဆီ​ကို ​ေလ်ွာက္​လာ​တဲ႕ ​သူ႔​ကို​ထြက္​ႀကိဳ​လိုက္​တယ္။ ​ေ႐ွ႔​ခန္း​တံ​ခါး​ကို​ဖြင္႕​ေပး​ၿပီး ​ထိုင္​ခိုင္း​လိုက္​ေတာ႕ ​ေက်း​ဇူး​တင္​သ​လို ​ၿပဳံး​ျပ​တယ္။ ​ကား​ကို​ေမာင္း​ထြက္​ခဲ႕​ရင္း ​ရင္​ထဲ​မွာ ​အ​တိုင္း​မ​သိ​ေပ်ာ္​ေန​တယ္။
​မင္း​မ​ႏိုင္​ထဲ​က ​ျပန္​ထြက္​ၿပီး ​ဦး​ဝိ​စာ​ရ​လမ္း​ေပၚ​တက္​လိုက္​ေတာ႕ ​မိုး​က ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​အုံ႕​လာ​တယ္။ ​ဦး​ဝိ​စာ​ရ​အ​ဝိုင္း​လဲ ​ေရာက္​ေရာ ​မိုး​က ​သည္း​ႀကီး​မည္း​ႀကီး​႐ြာ​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​မွန္​ေတြ​ကို​တင္​လိုက္​ၿပီး ​အဲ​ကြန္း​ဖြင္႕​ထား​လိုက္​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​မိုး​ေတြ​တ​အား​သည္း​လာ​တာ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကား​က ​ဝိုက္​ပါ​သိပ္​မ​ေကာင္း​ေတာ႕ ​ျပည္​လမ္း​ေပၚ​မွာ​ပဲ ​လမ္း​ေဘး​ကပ္​ၿပီး ​ရပ္​ထား​လိုက္​တယ္။ ‘‘ ​မိုး​ေတြ​တ​အား​႐ြာ​ေန​ေတာ႕ ​ေက်ာင္း​သြား​လည္း ​ေန​လို႕​ထိုင္​လို႕​ေကာင္း​မွာ​မ​ဟုတ္​ဘူး၊ ​မ​ေတာ္ ​ျပန္​ဖ်ား​ေန​မွ ​ဒုက္​ခ’’​ဆို​ၿပီး ​သူ႔​ကို ​ေက်ာင္း​မ​သြား​ဖို႕ ​အ​ေဖာ္​စပ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​လည္း ​သြား​ခ်င္​စိတ္​မ​႐ွိ​ေတာ႕​တာ​နဲ႕
​ၿမိဳ႔​ထဲ​ဘက္ ​ျပန္​လွည့္​ၿပီး ​ျပည္​လမ္း​အ​တိုင္း ​ေမာင္း​လာ​ခဲ႕​တယ္။
​ၿမိဳ႔​ထဲ​ေရာက္​ေတာ႕ ​ကား​ေတြ​က ​ထုံး​စံ​အ​တိုင္း ​က်ပ္​ညပ္​ေန​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​သူ​က ​ဗိုက္​ဆာ​တယ္​ဆို​လို႕ ​ဆူး​ေလ ​ဘု​ရား​လမ္း​က​ေန ​ျပန္​ေကြ႔​ၿပီး ​ေမာ​နင္း​စ​တား​ကို ​ေခၚ​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​ေမာ​နင္း​စ​တား​ကို ​ေရာက္​တာ​နဲ႕ ​မိုး​က​ဖြဲ​ဖြဲ​ပဲ ​႐ွိ​ေတာ႕​တယ္။ ​ဆိုင္​ထဲ​ကို ​လွမ္း​ဝင္​လိုက္​ရင္း ​သူ႔​ကို​လက္​ဆြဲ​ၿပီး​ေခၚ​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က​႐ွက္​သ​လို​တ​ခ်က္​ၾကည့္​ၿပီး​မွ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ကို ​ျပန္​ကိုင္ ​လိုက္​တယ္။ ​ေထာင္႕​ဘက္​က်​က် ​စား​ပြဲ​တ​လုံး​မွာ​ထိုင္​ရင္း ​က်ြန္​ေတာ္႕​အ​တြက္ ​လက္​ဖက္​ရည္​တ​ခြက္​နဲ႕ ​သူ႔​ဖို႕ ​နန္း​ျပား​တ​ပြဲ ​မွာ​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​စား​စ​ရာ​ေတြ​ေရာက္​မ​လာ​ခင္ ​သူ႔​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​စိတ္​လွဳပ္​႐ွား​ေန​သ​လို​လို။ ​ဒါ​နဲ႕ … ‘‘ ​အင္း ​ကိုယ္​ဖ်ား​ေန​တုန္း​က ​ခ်စ္​စု​ေျပာ​ခဲ႕​တာ​တ​ကယ္​ေနာ္ ’’
‘‘ ​ဘယ္​လို​ထင္​လို႕​လဲ …’’
‘‘ ​မ​ထင္​ပါ​ဘူး၊ ​ကိုယ္႕​ကို ​ခ်စ္​တယ္​လို႕​ပဲ​ေပါ႕ ’’
‘‘ ​ဒါ​ဆို​လဲ ​အဲ​ဒီ​အ​တိုင္း​ပဲ​ေပါ႔ ’’
‘‘ ​ေပ်ာ္​လိုက္​တာ​ကြာ၊ ​တ​ေလာ​က​လုံး​မွာ ​ကိုယ္႕​ေလာက္​ေပ်ာ္​တဲ႕​သူ ​႐ွိ​ႏိုင္​မယ္​မ​ထင္​ဘူး ’’
‘‘ ​ေပ်ာ္​ပါ ​ေပ်ာ္​ပါ၊ ​လူ​ညာ​ႀကီး ​ဖ်ား​သ​လို​လို ​ဘာ​လို​လို​နဲ႕ ​ညာ​ၿပီး​အ​ေျဖ​ေတာင္း​တာ၊ ​ဒီ​က​လဲ ​သ​နား​တာ​နဲ႕ ’’
‘‘ ​အင္း ​အဲ​ဒါ​ဆို ​ခ်စ္​စု​က ​ကိုယ္႕​ကို ​ဘယ္​လို​ေခၚ​မွာ​လဲ ’’
‘‘ ​ဟင္၊ ​ဘာ​ကို​ေျပာ​တာ​လဲ ’’
‘‘ ​ဟာ​ကြာ၊ ​ဘယ္​လို​ေျပာ​ရ​မ​လဲ၊ ​ကိုယ္႕​ကို ​နာမ္​စား​ဘယ္​လို​သုံး​မွာ​လဲ​လို႕​ေမး​တာ ’’
‘‘ ​ဘယ္​လို​ေခၚ​ေစ​ခ်င္​လို႕​လဲ ’’
‘‘ ​အင္း …​ခ်စ္​စု​က ​ကိုယ္႕​ထက္ ​ႏွစ္​ႏွစ္​ငယ္​ေတာ႕ ​ကို​ကို​လို႕​ေခၚ​ကြာ ’’ ​ေျပာ​သာ​ေျပာ​ရ​တယ္၊ ​အဲ​လို​ႀကီး​ေျပာ​ရ​တာ
​႐ွက္​သ​လို​ပဲ။
‘‘ ​ဟုတ္​ကဲ႕ ​ကို​ကို ’’
‘‘ ​အင္း ​ခ်စ္​စု​ကို​ေတာ႕ ​သူ​မ်ား​ေတြ​ေခၚ​သ​လို ​ခ်စ္​စု​လို႕​မ​ေခၚ​ခ်င္​ဘူး၊ ​စု ​လို႕ ​တ​လုံး​ထဲ​ပဲ​ေခၚ​မယ္​ေနာ္ ’’
‘‘ ​အင္း ​ကို​ကို႔​သ​ေဘာ​ေလ .. ’’
​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သိပ္​ေပ်ာ္​သြား​တယ္။ ​စား​ေသာက္​ၿပီး ​ဆိုင္​က​ထ​ေတာ႕ ​ဝိတ္​တာ​ကို ​ငါး​ရာ​ျပန္​မ​အမ္း​နဲ႕​လို႕ ​ေျပာ​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ကို ​ဖြ​ဖြ​ေလး​ဖက္​လိုက္​ရင္း ​ကား​ဆီ​ကို​ေခၚ​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​ကား​ထဲ​မွာ​ထိုင္​မိ​ေတာ႕ ​ခ်က္​ခ်င္း​မ​ထြက္​ေသး​ဘဲ ‘‘​စု၊ ​ကိုယ္​တို႕ ​ဘယ္​သြား​ရင္​ေကာင္း​မ​လဲ’’ ​လို႕​ေမး​လိုက္​ေတာ႕၊ ‘‘​ကို​ကို​သြား​ခ်င္​တဲ႕​ေန​ရာ​သြား​ေလ’’​တဲ႕။ ​ကား​ကို ​ဆူး​ေလ​ဘက္ ​ျပန္​ေမာင္း​ခဲ႕​ရင္း ​ေန​ျပည္​ေတာ္​႐ုံ​ေ႐ွ႔​မွာ ​ကား​ရပ္​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေန႕​က​ျပ​ေန​တာ ​ျမန္​မာ​ကား။ ‘‘​ႀကိဳး​ႏွစ္​စ’’​တဲ႕၊ ​လက္​မွတ္​ကို ​ဆူ​ပါ​ေလာ႕​ဂ်္​က​ဝယ္​လိုက္​ရင္း ​သူ​စား​ဖို႕ ​မုန္႕​ေတြ ​ေန​ၾကာ​စိ​ေတြ​ပါ​ဝယ္​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​႐ုပ္​႐ွင္​က ​နာ​ရီ​ဝက္​ေလာက္ ​လို​ေသး​တာ​နဲ႕ ​ဆာ​ကူ​ရာ​တာ​ဝါ​ကို​သြား​ၿပီး ​အ​ထပ္ ၂၀ ​ကို​တက္​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​က ​ေကာ္​ဖီ​ဆိုင္​မွာ​ထိုင္​ရင္း ​က​ပူ​ခ်ီ​ႏို
​ႏွစ္​ခြက္​မွာ​လိုက္​တယ္။ ​ေကာ္​ဖီ​ေတြ​လည္း​လာ​ခ်​ေပး​ေရာ၊ ​သူ​က​ေမး​တယ္။
‘‘ ​ကို​ကို ​ဘယ္​လို​လုပ္​သိ​တာ​လဲ ’’
‘‘ ​အင္ ​ဘာ​ကို​လဲ ’’
‘‘ ​က​ပူ​ခ်ီ​ႏို​က ​ခ်စ္​စု​အ​ႀကိဳက္​ဆုံး​ပဲ ’’
‘‘ ​ေဟ႕ ​ေဟ႕ ​စ ​လို႕​ေျပာ၊ ​အင္း ​ကို​က ​စု​ႀကိဳက္​မယ္​ထင္​လို႕​ပါ ’’
‘‘ ​အ​လိုက္​သိ​တယ္​ေနာ္၊ ​ကို​ကို႕​အ​ႀကိဳက္​ဆုံး​က​ေရာ ’’
‘‘ ​ေမး​ေန​ရ​ေသး​လား၊ ​ကို႕​အ​ႀကိဳက္​ဆုံး​က ​စု​ေပါ႕ …’’
‘‘ ​သြား​ပါ ​သူ​သိပ္​လည္​တယ္ …’’
​မိ​နစ္​ႏွစ္​ဆယ္​ေလာက္​႐ွိ​ေတာ႕ ​အ​ထပ္​ႏွစ္​ဆယ္​က ​ျပန္​ဆင္း​လာ​ၾက​ရင္း၊ ​႐ုပ္​႐ွင္​႐ုံ​ထဲ​ဝင္​လိုက္​ၾက​တယ္။ ​လူ ​နည္း​နည္း ​မ်ား​ေပ​မယ္႕ ​ဆူ​ပါ​ေလာ႕​ဂ်္​ထဲ​မွာ​ေတာ႕ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​ပါ​ပဲ။ ​႐ုပ္​႐ွင္​စ​ျပ​ေတာ႕ ​မီး​ေတြ​မွိန္​သြား​ၾက​တယ္။ ​႐ုပ္​႐ွင္​ထဲ ​အာ​႐ုံ ​စိုက္​လိုက္​တုန္း၊ ​သူ႔​လက္​က​ေလး​တ​ဖက္​က ​မ်က္​ႏွာ​ေ႐ွ႔​ေရာက္​လာ​တယ္။ ​လက္​ထဲ​မွာ ​ေန​ၾကာ​စိ​ေတြ၊ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ခြန္႕​ေပး​ၿပီး ​သူ​လဲ​စား​တယ္။ ​သူ႔​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​အ​ေပ်ာ္​မ်က္​ႏွာ​ေလး​နဲ႕၊ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​ေမာ႕​ၾကည့္​ရင္း ​ၿပဳံး​ျပ​လိုက္​ေတာ႕ ​သြား​ျဖဴ​ျဖဴ​ေလး ​ေတြ​က ​လက္​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​ၿပီး ​သြား​တက္​က​ေလး​တ​ခု​က ​ဘယ္​ဘက္​မွာ​႐ွိ​ေန​တာ​ကို​ျမင္​လိုက္​ရ​တယ္။ ​သူ႔​ရဲ႔​လက္​က​ေလး​ကို​ဆုပ္​ကိုင္​ရင္း​နဲ႕ ‘‘​ေပ်ာ္​လား​ဟင္’’ ​လို႕​ေမး​လိုက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ပ​ခုံး​မွာ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​မွီ​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​ရဲ႔ ​ဆံ​ႏြယ္​ႏု​ႏု​ေလး​ေတြ​ကို ​ဖြ​ဖြ​ေပး​ပြတ္​သပ္​ေပး​ရင္း ​ေခ်ာ​ေမာ​လွ​ပ​တဲ႕​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို​ငုံ႕​ၾကည့္​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​က​လည္း ​ၿပိဳင္​တူ ​ေမာ႕​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​မ်က္​လုံး​ခ်င္း​အ​ဆုံ​မွာ ​ရင္​ထဲ ​ေဘ႕စ္​သံ​ေတြ​မ်ား​သြား​တယ္။ ​အ​ခြင္႕​အ​ေရး​ကို ​အ​သုံး​ခ်​ခ်င္​ေပ​မယ္႕ ​သူ႕​ရဲ႔ ​႐ိုး​သား​ျဖဴ​စင္​တဲ႕​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို​ၾကည့္​ရင္း ​ကိုယ္႕ ​ကိုယ္​ကို ​ထိန္း​သိမ္း​ႏိုင္​လိုက္​တယ္။ ​ပါး​ျပင္​က​ေလး​ကို ​ဖြ​ဖြ​ေလး​နမ္း​ၿပီး ​တိုး​တိုး ​တိုး​တိုး​နဲ႕ ​ခ်စ္​စ​ကား​ေလး​ေတြ​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​တယ္။ ​တ​ျခား​အ​တြဲ​ေတြ​လို​မ​ဟုတ္​ပဲ၊ ​သူ႔​အ​ေပၚ​မွာ ​စိတ္​ကို​အ​ျဖဴ​စင္​ဆုံး​ထား​ႏိုင္​ခဲ႕​တယ္။ ​ဒီ​လို​နဲ႕ ​႐ုပ္​႐ွင္​ၾကည့္​ေန​လိုက္​ၾက​တာ၊ ​ပါး​က​ေလး​ကို​နမ္း​လိုက္၊ ​ဆံ​ႏြယ္​ေလး​ေတြ​ကို​က​စား​လိုက္​နဲ႕။ ​႐ုပ္​႐ွင္​ၿပီး​ခါ​နီး​မွ ​သူ႕​ဖက္​ကို​လွည့္​ၾကည့္​ေတာ႕ ​သူ​က​လည္း ​အ​လွည့္​နဲ႕ ​သြား​ဆုံ​တယ္။ ​မ်က္​ႏွာ​ခ်င္း ​နီး​နီး​ကပ္​ကပ္​႐ွိ​ေန​ေတာ႕ ​ရင္​ထဲ​မွာ​ဒိတ္​က​နဲ၊ ​မ်က္​ႏွာ​ခ်င္း​ပူး​ကပ္​သြား​ၾက​တယ္။ ​အ​ေတြ႔​အ​ထိ​ဟာ ​အိပ္​မက္​ေတြ​ထဲ​မွာ​လို​ပဲ။ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ဟာ ​အိပ္​မက္​တ​ခု​လား …။

​ေနာက္​တ​ေန႕​ေတာ႕ ​ေက်ာင္း​ကို​ပဲ​သြား​တက္​လိုက္​ၾက​တယ္။ ​သူ​တို႕ ​ပ​ရက္​တီ​ကယ္​ခန္း​ထဲ ​ဝင္​လိုက္​ရင္း ​ဟို​ေကာင္​ေတြ​ဆီ ​ေရာက္​သြား​ေတာ႕ ​သူ​တို႕​ေတြ​က ​ေအာင္​ျမင္​တဲ႕​အ​ထိမ္း​အ​မွတ္ ​ဘီ​ယာ​တိုက္​ခိုင္း​တယ္။ ​အင္း ​တိုက္​မယ္​ေလ ​လို႕ ​ေျပာ​ၿပီး ​ခ်စ္​စု​ဆီ​ကို ​ေလ်ွာက္​သြား​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ေဘး​မွာ ​ေန​ရင္း ​ပ​ရက္​တီ​ကယ္​လုပ္​ေန​တဲ႕ ​ဖန္​ခြက္​ေတြ၊ ​ဖန္​ဗူး​ေတြ​ေဘး​မွာ ​မ်က္​လုံး​ခ်င္း ​စ​ကား​ေတြ​အ​မ်ား​ႀကီး​ေျပာ​ျဖစ္​ၾက​တယ္။ ​ကိုယ္​က ​ကင္​မစ္​စ​ထ​ရီ​က​ေက်ာင္း​သား​မ​ဟုတ္​ေတာ႕ ​သိပ္​ေတာ႕ ​ေပၚ​တင္​ႀကီး ​ဂိုက္​ေပး​မ​ၾကမ္း​ရဲ​ေသး​ဘူး။ ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ေတြ​လို ​အ​ထာ​နဲ႕​ပဲ​ေန​လိုက္​ရ​တယ္။
​အ​ခ်ိန္​ေတြ​ကုန္​တာ ​သိပ္​ျမန္​သ​လို​ပဲ၊ ​တ​ခါ​မွ​ဒီ​လို​မ​ျဖစ္​ဖူး​ဘူး။ ​ေက်ာင္း​ဆင္း​တာ​နဲ႕​ပဲ ​ေအာင္႕​သက္​သက္​နဲ႕ ​ျပန္​ခ႕ဲ​ရ​တယ္။ ​သူ႕​ကို ​လိုက္​ပို႕​မယ္​လုပ္​ေတာ႕ ​သီ​ဟ​တို႕​က ​လွမ္း​တား​ထား​ၾက​ၿပီး ‘‘​မင္း ​ဒီ​လို​နဲ႕​ရ​မွာ​လား၊ ​ပို႕​ၿပီး​ရင္ ​ျပန္​လာ​ခဲ႕၊
​မ​လာ​လို႕​က​ေတာ႕ ​မင္း​ကို ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​စာ​ရင္း​ထဲ​က ​ထုတ္​ပစ္​မယ္’’ ​လို႕​ေျပာ​ေတာ႕ ‘‘​ေအး​ပါ၊ ​ငါ​လာ​ခဲ႕​ပါ႕​မယ္’’ ​ဆို​ၿပီး ​စိမ္း​လန္း​စို​ေျပ​ကို ​ခ်ိန္း​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ကို ​ကား​ဆီ​ကို​ေခၚ​သြား​ေတာ႕ ‘‘​ဟို​ေကာင္​ေတြ​ကို ​တိုက္​ရ​မယ္​ဆို​ရင္ ​ကို​ကို​လဲ ​အ​မ်ား​ႀကီး​မ​ေသာက္​နဲ႕​ေနာ္’’ ​လို႕ ​သူ​က ​အ​မိန္႕​ေပး​တယ္။ ‘‘​က်ြန္​ေတာ္​က​လည္း ​ဟို​ေကာင္​ေတြ​ကို​လန္႕​ၿပီး ​ကိုယ္႕​တ​ေယာက္​စာ ​သက္​သာ​လဲ​မ​နည္း​ဘူး​လို႕ ​ေတြး​ထား​ေတာ႕ ​အ​လြယ္​တ​ကူ​ပဲ ​က​တိ​ေပး​လိုက္​တယ္။ ‘‘​မ​ေသာက္​ေတာ႕​ပါ​ဘူး​ကြာ၊
​ဟို​ေကာင္​ေတြ​ကို​တိုက္​႐ုံ​ပါ​ပဲ’’ ​လို႕။
​ၿပီး​ေတာ႕ ​သူ႕​ကို​လိုက္​ပို႕​ၿပီး ​စိမ္း​လန္း​စို​ေျပ​ကို​ထြက္​လာ​ခဲ႕​ေတာ႕ ​ည​ေန ၅ ​နာ​ရီ​ေလာက္​႐ွိ​ေန​ၿပီ။ ​ဟို​ေကာင္​ေတြ ​အုပ္​စု၊ ​အား​လုံး ၄ ​ေယာက္​က​ေတာ႕၊ ​ေသာက္​ႏွင္႕​ေန​ၾက​ၿပီ။ ​က်ြန္​ေတာ္​ေရာက္​သြား​ေတာ႕ ​သီ​ဟ​က ​လွမ္း​ေခၚ​ၿပီး၊ ‘‘​မင္း​မ​ေသာက္​ခ်င္ ​ျပန္​ေလ၊
​တို႕​ကို ​ရန္​ပုံ​ေငြ​ေတာ႕​ထည့္​ခဲ႕’’ ​လို႕​ေျပာ​တာ​နဲ႕ ​တ​ပု​လင္း​ခြဲ​ေပး​ခဲ႕​ၿပီး​ျပန္​ထြက္​လာ​ခဲ႕​တယ္။
​ေသာက္​ရ​မယ္​ဆို​ရင္ ​ဘာ​ျဖစ္​ျဖစ္​ေကာင္​ေတြ၊ ​တူ​တူ​ေသာက္ ​ဘာ​ညာ​နဲ႕​ေတာင္​ေခၚ​မ​ေန​ေတာ႕​ဘူး။ ​ေကာင္း​ကြာ .. ​လို႕ ​ေရ​႐ြတ္​မိ​ရင္း ​ျပန္​ခဲ႕​ေတာ႕​တယ္။

​တ​န​လၤာ​ေန႕​က်​ေတာ႕ ​ခ်စ္​စု​ကို​ေခၚ​ၿပီး ​ကန္​ေတာ္​ႀကီး​ထဲ ​ေလ်ွာက္​လည္​ၾက​တယ္။ ​တ​ဝက္​တ​ပ်က္​ပဲ​ၿပီး​ေသး​တဲ႕ ​တံ​တား ​တ​ေလ်ွာက္ ​လမ္း​ေလ်ွာက္​ရင္း ​ကန္​ေရ​ျပင္​ကို​ျဖတ္​ေက်ာ္​လာ​တဲ႕​ေလ​ညင္း​ေလး​ေတြ​ထဲ​မွာ ​နစ္​ေမ်ာ​ေန​မိ​ၾက​တယ္။ ​ေနာက္​ၿပီး ​ငါး​ျပ​တိုက္​ဖက္​သြား၊ ​ဟို​ေလ်ွာက္​ၾကည့္ ​ဒီ​ေလ်ွာက္​ၾကည့္​နဲ႕ ​အ​ခ်ိန္​ေတြ ​ကုန္​ဆုံး​ခဲ႕​ၾက​တယ္။
​ကား​ဆီ​ျပန္​သြား​ၿပီး ​ကန္​ေတာ္​ႀကီး​ထဲ ​ေလ်ွာက္​ေမာင္း​ၾက​ေတာ႕ ​ကိုယ္​စီ​ကိုယ္​စီ ​အ​ဆင္​ေျပ​ေန​ၾက​တဲ႕ ​အ​တြဲ​ေတြ​ကို ​ၾကည့္​ရင္း ​အား​က်​လာ​တယ္။ ​ကန္​စပ္​တ​ေန​ရာ​မွာ ​ကား​ကို​ထိုး​ရပ္​လိုက္​ရင္း ​သူ႔​ရဲ႔ ​ပ​ခုံး​ေလး​ကို ​သိုင္း​ဖက္​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​တ​ခ်က္​ျပန္​ၾကည့္​လိုက္​ရင္း ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရဲ႔ ​ညာ​လက္​ကို​ျပန္​ၿပီး​ကိုင္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​ဆံ​ပင္​႐ွည္​ေလး​ကို ​ျမတ္​ျမတ္​ႏိုး​ႏိုး​နမ္း​ရင္း ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဖက္ ​ဆြဲ​လွည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ေတြ​က ​တ​ဆတ္​ဆတ္​တုန္​လို႕၊ ​လက္​ဖ်ား​ေလး​နဲ႕ ​တို႕​လိုက္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​နဲ႕ ​အ​သာ​အ​ယာ​ဖိ​ကပ္​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ေတြ​က ​ေႏြး​ေထြး​ေန​တယ္။ ​လက္​ဖ်ား​ေလး​ေတြ ​စမ္း​ၾကည့္​ေတာ႕ ​ေအး​စက္​ေန​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လ်ွာ​ကို ​သူ႔​ႏွဳတ္​ခမ္း​ဖ်ား​က​ေန​အ​ထဲ​ကို​သြင္း​ၿပီး ​ေမြွ​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​တြန္႕​က​နဲ ​ျဖစ္​သြား​ေတာ႕​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​လ်ွာ​ခ်င္း​အ​ျပန္​အ​လွန္​ထိ​ေတြ႔​မိ​ၾက​တယ္။ ​သူ႔​ရဲ႔​လ်ွာ​က​ေလး​ကို ​အ​သာ​က​ေလး ​စုပ္​ယူ ​လိုက္​ေတာ႕ ​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​သိုင္း​ဖက္​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ကား​ကူ​႐ွင္​ေနာက္​မွီ​ေတြ​ကို ​ေနာက္​ကို​လွန္​ခ် ​လိုက္​တယ္။ ​လြတ္​လပ္​သြား​ေအာင္​လို႕​ေပါ႕။

​ေန​သာ​ထိုင္​သာ၊ ​လွဳပ္​သာ​ျပဳ​သာ ​႐ွိ​လာ​ေတာ႕ ​သူ႔​ဘက္​ကို​လွည့္​လိုက္​ရင္း ​သူ႕​ကို​ရင္​ခြင္​ထဲ​ဆြဲ​သြင္း​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​မ​ျငင္း​ေပ​မယ္႕ ​သူ​႐ွက္​ေန​တာ​ေတာ႕ ​ေသ​ခ်ာ​ပါ​တယ္​ေလ။ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို​ဆြဲ​ေမာ႕​လိုက္​ၿပီး ​န​ဖူး​ေလး​ကို ​ဖြ​ဖြ​ေလး ​နမ္း​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႔​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ​က ​မ၀ံ႕​မ​ရဲ​နဲ႕။ ​က်ြန္​ေတာ္ ​သိပ္​ခ်စ္​မိ​သြား​ၿပီး ​သ​နား​လည္း​သ​နား​မိ​တယ္။ ​သူ႔​ရဲ႔​ေက်ာ​ျပင္​စင္း​စင္း​ေလး​ကို ​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႔​တ​ကိုယ္​လုံး​တုန္​သြား​တာ​ကို ​သ​တိ​ထား​မိ​တယ္။ ​ေ႐ွ႔​ဆက္​ဖို႕​ႀကံ​လိုက္​ေပ​မယ္႕ ​ကန္​စပ္​မွာ​ဆို​ေတာ႕ ​သိပ္​ၿပီး ​စိတ္​မ​လုံ​တာ​နဲ႕ ​သူ႔​ကို​ဖက္​ထား​ရာ​က​ေန​ခ​ဏ​ျပန္​ခြာ​လိုက္​ၿပီး ​ကား​ကို​ေန​ရာ​ေ႐ြွ႔​လိုက္​တယ္။ ​လမ္း​အ​တြင္း​ဘက္ ​သစ္​ပင္​ျမင္႕​ႀကီး ​ေတြ​ဘက္​ေပါ႕။ ​ေန​လည္း​မ​ပူ​ဘူး​ဆို​ေတာ႕ ​အ​ေတာ္​ဟန္​က်​သြား​တယ္။
​ဟန္း​ဘ​ရိတ္​ကို​ဆြဲ​ထား​လိုက္​ၿပီး ​ခ​ဏ​ရပ္​သြား​တဲ႕​အက္​႐ွင္​ေတြ​ကို ​ျပန္​ဆက္​ရ​တယ္။ ​သူ႔​ကိုယ္​ေလး​ကို​ဆြဲ​လွည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က ​လို​လို​လား​လား​ပဲ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို​ေမာ႕​ေပး​ထား​တယ္။ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​နီ​ဆိုး​ေလ႕​မ​႐ွိ​တဲ႕ ​သ​ဘာ၀ ​ပန္း​ေသြး​ေရာင္​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​အ​သာ​ေလး​ငုံ​လိုက္​ရင္း ​လက္​တ​ဖက္​က ​သူ႕​ေက်ာ​ျပင္​က​ေလး​ကို ​ထက္​ေအာက္​စုန္​ဆန္​ပြတ္​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေနာက္ ​ေတာ႕ ​ေနာက္​မွီ​ေပၚ​ကို ​ႏွစ္​ေယာက္​သား​လွဲ​ခ်​လိုက္​ၿပီး ​တ​ေယာက္​ကို​တ​ေယာက္ ​ရင္​ခုန္​တဲ႕၊ ​စိတ္​လွဳပ္​႐ွား​တဲ႕ ​အ​ၾကည့္​ေတြ​နဲ႕ ​ၾကည့္​လိုက္​ၾက​တယ္။
​သူ႕​ရဲ​လက္​က​ေလး​တ​ဖက္​ကို​ဆြဲ​ယူ​လိုက္​ၿပီး ​လက္​ေမာင္း​သား​ေလး​ကို​ပြတ္​ေပး​ရင္း၊ ​ေနာက္​လက္​တ​ဖက္​က​လည္း ​ေပါင္​က​ေလး​ေပၚ​ကို​တင္​လိုက္​တယ္။ ​သူ​တ​ခ်က္ ​တြန္႕​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​ေပ​မယ္႕ ​ဘာ​မွ​မ​ေျပာ​ဘူး။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သက္​ႀကီး ​ဝါ​ႀကီး​ေတြ ​သင္​ေပး​ထား​တဲ႕​အ​တိုင္း ​သူ႔​ကို ​ေခ်ာ႕​ေမာ႕​သိမ္း​သြင္း​ေန​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရင္​ခြင္​ထဲ​မွာ​ေတာ႕ ​သူ႕​တ​ကိုယ္​လုံး ​ေရာက္​ေန​တယ္။ ​လည္​တိုင္​က​ေလး​ကို ​ဖြ​ဖြ​ေလး​နမ္း​ရင္း ​လ်ွာ​ဖ်ား​ေလး​နဲ႕​လ်က္​လိုက္​ေတာ႕ ​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ ​စင္း​က်​သြား​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​ဘာ​လုပ္​လုပ္ ​သူ​မ​ျငင္း​ေတာ႕​ပဲ ​ၿငိမ္​ခံ​ေန​ေတာ႕​တယ္။
​ကိုယ္႕​ရဲ႔​ထိန္း​ခ်ဳပ္​မွဳ​ေအာက္​ကို​ေရာက္​ၿပီ​ျဖစ္​လို႕ ​သူ႔​ဘ​ေလာက္စ္​က​ေလး​ကို ​ၾကယ္​သီး​တ​လုံး​ျဖဳတ္​လိုက္​ၿပီး ​ဗိုက္​သား ​က​ေလး​ကို ​စမ္း​လိုက္​တယ္။ ​ပ​ထ​မ​ေတာ႕ ​ဘာ​မွ​မ​လုပ္​ဘူး​လို႕​ေတြး​ထား​ေပ​မယ္႕ ​အ​ေတြ႔​ကို​ေတာ႕​မ​ေ႐ွာင္​ႏိုင္​ေတာ႕​ဘူး။ ​ဗိုက္​သား ​က​ေလး​က​ေန​တ​ဆင္႕ ​အ​ေပၚ​ဘက္​ကို ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း​တက္​သြား​လိုက္​ေတာ႕ ​ဘ​ရာ​က​ေလး​ကို​စမ္း​မိ​တယ္။ ​ခ်က္​ခ်င္း​ဆို​သ​လို ​လက္​ကို​လ်ွိဳ​သြင္း​ၿပီး ​ဘ​ရာ​က​ေလး​ကို ​အ​ေပၚ​ဘက္​လွန္​တင္​လိုက္​တယ္။ ​ယ​ယု​ယ​ယ​ေလး​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​တ​ခ်က္​မွာ​ေတာ႕ ​ခဲ​တံ​ထိပ္​က​ခဲ​ဖ်က္​ေလာက္​႐ွိ​တဲ႕ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​က​ေလး​ကို​ကိုင္​လိုက္​ေတာ႕ ​အို .. ​က​နဲ
​အ​သံ​က​ေလး​ထြက္​လာ​တယ္။ ​သူ႔​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို ​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​မ်က္​လုံး​က​ေလး​ေတြ​ကို ​စုံ​မွိတ္​ထား​တာ​ကို​ေတြ႔​ရ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​မ​ေန​ႏိုင္​ေတာ႕​ပဲ ​သူ႔​အ​က်ႌ​ေလး​ကို​လွန္​တင္​လိုက္​ၿပီး ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​နီ​နီ​ေလး​တ​ခု​ကို ​ငုံ​လိုက္​ေတာ႕ ​တြန္႕​က​နဲ ​ျဖစ္​သြား​ၿပီး ​ပါး​စပ္​က​လည္း ​မ​ပီ​မ​သ ​ညည္း​တြား​လာ​တယ္။ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို ​လ်ွာ​နဲ႕​လွိမ္႕​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​ေနာက္​တ​ဖက္​ကို​လည္း ​လက္​ၫွိဳး​လက္​မ​နဲ႕​ပြတ္​ေခ်​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​အ​သက္​႐ွဴ​သံ​ေတြ​က ​ျပင္း​သ​ထက္​ျပင္း​လာ​တာ​ကို ​ေတြ႔​ရ​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေနာက္ ​သူ႔​ရဲ႔ ​စ​ကပ္​ထ​မီ​ေလး​ေဘး​က ​ကြဲ​ေၾကာင္း​က​ေန​လက္​ႏွိဳက္​လိုက္​ေတာ႕
​ေခ်ာ​မြတ္​တဲ႕​ေပါင္​သား​ေလး​ေတြ​ရယ္၊ ​ေနာက္​မွ ​ပင္​တီ​က​ေလး​ကို ​စမ္း​မိ​တယ္။ ​ပင္​တီ​ေအာက္​နား​ေလး​ကို ​ဆြဲ​ဟ​လိုက္​ၿပီး ​လက္​ကို​အ​သာ​ေလး​လွဳပ္​လိုက္​ေတာ႕ ​ႏူး​ညံ့​တဲ႕​သူ႕​အ​ဖုတ္​က​ေလး​နဲ႕ ​တည့္​တည့္​တိုး​ေတာ႕​တယ္။
​သူ ​ဟင္း​က​နဲ ​သက္​ျပင္း​ခ်​လိုက္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ကို​ဆုပ္​ကိုင္​ထား​လိုက္​တယ္။
​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ ​ပို​ရဲ​လာ​ေအာင္ ​ႏို႕​က​ေလး​ႏွစ္​လုံး​ကို ​ဘယ္​ျပန္​ညာ​ျပန္​စို႕​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​ကိုင္​ထား​တဲ႕ ​လက္​က​ေလး​လည္း ​ေျပ​ေလ်ာ႕​သြား​ေတာ႕​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​လက္​ၫွိဳး​ထိပ္​က​ေလး​နဲ႕ ​အ​ဖုတ္​က​ေလး​ကို ​ဖြ​ဖြ​ေလး​ပြတ္​ေပး ​လိုက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ကို ​သူ႔​ေပါင္​ေတြ​နဲ႕​ၫွပ္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​လက္​ၫွိဳး​ေလး​ကို ​ေအာက္​နည္း​နည္း​ႏွိမ္႕​လိုက္​ေတာ႕ ​အ​ရည္​အ​နည္း​ငယ္​ထြက္​လာ​လို႕ ​ေခ်ာ​မြတ္​ေန​တဲ႕ ​အ၀​က​ေလး​ကို​အ​ေတြ႔​မွာ​ပဲ ​အ​သာ​ေလး​ဖိ​သြင္း​လိုက္​ေတာ႕ ​ေပါင္​ေတြ​ျပန္​ကား ​သြား​တယ္။ ​ဆက္​ၿပီး​ေတာ႕ ​ေခ်ာ႕​သြင္း​လိုက္​ေတာ႕ ​ေႏြး​ေထြး​တဲ႕ ​အ​ဖုတ္​က​ေလး​ထဲ​ကို ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ၫွိဳး​တ​ေခ်ာင္း​လုံး ​ဝင္​သြား ​ေတာ႕​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​လက္​မ​ေလး​ကို​သုံး​ၿပီး ​အ​ေပၚ​ဘက္​ကို​စမ္း​လိုက္​ေတာ႕ ​တင္း​မာ​စ​ျပဳ​ေန​တဲ႕​အ​စိ​က​ေလး​ကို ​ေတြ႔​လိုက္ ​ရ​တယ္။ ​လက္​မ​နဲ႕​ဖိ​လိုက္​ေတာ႕ … ‘‘​အား ​က်င္​တယ္ ​က်င္​တယ္ ​ကို​ကို ​က်ြတ္​က်ြတ္’’ ​ဆို​တဲ႕ ​အ​သံ​က​ေလး​ေတြ​က ​သာ​ယာ ​လွိဳက္​ေမာ​ဖြယ္ …။ ​အ​စိ​က​ေလး​ကို ​အ​ႀကိမ္​ေတာ္​ေတာ္​မ်ား​မ်ား​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​အ​ဖုတ္​က​ေလး​ထဲ​က​ေန ​အ​ရည္​ေတြ ​တ​စိမ္႕​စိမ္႕
​စီး​က်​လာ​တယ္။ ​လက္​ၫွိဳး​မွာ​ပဲ ​စီး​စီး​ပိုင္​ပိုင္​ျဖစ္​ေန​ရာ​က​ေန ​အ​ေတာ္​က​ေလး​ေခ်ာင္​သြား​တယ္။
​ဒါ​နဲ႕ ​လက္​ၫွိဳး​ကို ​သြင္း​လိုက္​ထုတ္​လိုက္ ​လုပ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ ​မ်က္​လုံး​ေလး​ေတြ​ကို​မွိတ္​ထား​ရင္း ​တင္​ပါး​က​ေလး​ေတြ ​ေကာ့​တက္​လာ​တယ္။ ​က်​ေနာ့္​လက္​ေတြ​က ​သူ႔​ေအာက္​ပိုင္း​မွာ ​အ​လုပ္​ေတြ​ရႈပ္​ေန​သ​လို ​က်​ေနာ့္​ပါး​စပ္​က​လဲ ​အ​ၿငိမ္​မ​ေန​ပဲ  ​သူ႔​ႏို႕​ေလး​ေတြ​ကို ​အား​ရ​ပါး​ရ​စို႕​ေပး​ေန​ေတာ႕ ​သူ႔​ရဲ႔​ညည္း​ညဴ​သံ​ေတြ​ဟာ ​ကား​ထဲ​မွာ​ဆူ​ညံ​ေန​တယ္။  ​တ​ခါ​မွာ​ေတာ႕ ​လက္​ၫွိဳး​ကို​အ​သြင္း​အ​ထုတ္​လုပ္​ေန​ရင္း​က ​တ​ခါ​ထုတ္​ၿပီး​ျပန္​အ​ထည့္​မွာ ​လက္​ခ​လယ္​ကို​ပါ​ပူး​ၿပီး ​သြင္း​ေပး​လိုက္​တယ္။
​သူ႔​ရဲ႔ ​ညည္း​သံ​ေလး​ကို​ၾကား​ေန​ရ​တဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္၊ ​ပို​ၿပီး ​စိတ္​ဓာတ္​ေတြ​တက္​ၾကြ​လာ​တယ္။ ​အ​ထုတ္​အ​သြင္း​ေတြ​က​လည္း​ပဲ ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​စိပ္​လာ​တယ္။ ​တ​ေခါက္​မွာ​ေတာ႕ ​လက္​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ကို ​အ​ေပၚ​ဖက္​ေကြး​လိုက္​ၿပီး ​ပြတ္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႔​ရဲ႔​လက္​ေတြ​နဲ႕​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ေမာင္း​ကို ​ကုတ္​ျခစ္​လိုက္​ၿပီး ‘‘​အား ​ကို​ကို ​စု ​မ​ခံ​ႏိုင္​ေတာ႕​ဘူး၊ ​အား …’’ ​ဆို​ၿပီး ​သံ​႐ွည္​ဆြဲ​ကာ​ၿပီး​သြား​ေတာ႕​တယ္။
​အဲ​ဒီ​ေနာက္​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ဝါး​ထဲ​မွာ ​အ​ရည္​ေတြ​အိုင္​လို႕။ ​ကား​အ​ျပင္​ဖက္ ​လက္​ထုတ္​ၿပီး ​ခါ​ပစ္
​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ၿပီး​မွ ​တစ္​႐ွဴး​နဲ႕​သုတ္​လိုက္​မွ ​အ​ေတာ္​စင္​သြား​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ႔​ကို ​အ​ဝတ္​အ​စား​ေတြ
​သပ္​သပ္​ရပ္​ရပ္​ျဖစ္​ေအာင္ ​ကူ​ညီ​ဝတ္​ေပး​ၿပီး​မွ ​ကား​ကို​စက္​ႏွိဳး​ၿပီး ​ကန္​ေတာ္​ႀကီး​ထဲ​က​ေန ​ျပန္​လာ​ခဲ႕​ေတာ႕​တယ္။ ​ည​ေရာက္​ေတာ႕ ​သူ႔​ဆီ​ဖုန္း​ဆက္​ေတာ႕​အိပ္​ေန​ၿပီ​တဲ႕။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕​မွ ​ဖုန္း​ျပန္​ဝင္​လာ​တယ္။ ​သူ​ဖုန္း​သံ​ၾကား​လို႕ ​ထြက္​လာ​ေတာ႕ ​သူ႕​အိမ္​က​ျပန္​ေျပာ​ျပ​လို႕​တဲ႕ …။
‘‘ ​ကို​ကို​လား၊ ​ဘာ​ေျပာ​စ​ရာ​႐ွိ​လို႕​လဲ​ဟင္ …’’
‘‘ ​ေၾသာ္ ​ေကာင္​မ​ေလး​တ​ေယာက္ ​ေၾကာက္​မ်ား​သြား​လား​လို႕ ​ဖုန္း​ဆက္​ၾကည့္​တာ ’’
‘‘ ​သြား …​သူ​သိပ္​ဆိုး​တယ္ ’’
‘‘ ​မ​ဆိုး​ပါ​ဘူး၊ ​မ​ေကာင္း​ဘူး​လား​ဟင္ ’’
‘‘ ​ေတာ္​ေတာ္ ​ဒီ​အ​ေၾကာင္း​ေတြ​ေျပာ​မယ္​ဆို​ရင္ ​ဖုန္း​ခ်​လိုက္​ေတာ႕​မယ္ ’’
‘‘ ​စု​က​လဲ​ကြာ …​ကို​ကို​က ​ခ်စ္​လို႕​စ​တာ​ပါ ’’
‘‘ ​အဲ​ဒီ ​ခ်စ္​တာ​ႀကီး​ကို​ေၾကာက္​တာ ’’
‘‘ ​မ​ေၾကာက္​ပါ​နဲ႕ ​စု​ရယ္ ​ကို​ကို​က ​စု​ကို ​ေလာ​က​ရဲ႔​အ​သာ​ယာ​ဆုံး​ေန​ရာ​တ​ခု​ကို ​ေခၚ​သြား​ဖို႕​ပါ ’’
‘‘ ​ေတာ္​ပါ​ေတာ႕​ဆို၊ ​ဟို​မွာ ​ေမ​ေမ​လာ​ေန​ၿပီး ​ဖုန္း​ခ်​လိုက္​ေတာ႕​မယ္ ​ေနာ္ …’’ ​ဆို​ၿပီး ​ဖုန္း​ခ်​သြား​တယ္။ ​အ​ေျခ​အ​ေန​က​ေတာ႕​ေကာင္း​ေန​ၿပီ။ ​ေနာက္​တ​ခါ​အ​ခြင္႕​အ​ေရး​ရ​ရင္​ေတာ႕ ​အ​မိ​အ​ရ​ႀကိဳး​စား​လိုက္​ေတာ႕​မယ္​လို႕ ​ေတြး​ရင္း ​ေပ်ာ္​႐ြ​ငွ္​ျခင္း​မ်ား​စြာ​နဲ႕ ​ႏွစ္​ႏွစ္​ၿခိဳက္​ၿခိဳက္ ​အိပ္​ေပ်ာ္​သြား​တယ္။ ​အိပ္​မက္​ထဲ​မွာ​ေတာ႕ ​အ​ျပာ​ေရာင္​ေကာင္း​ကင္​ႀကီး​ေအာက္​မွာ ​သူ​နဲ႕​လိုက္​တမ္း​ေျပး​တမ္း​က​စား​လို႕။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​တိမ္​ေတြ​ေပၚ​မွာ ​ခ်စ္​လိုက္​ၾက​တာ၊ ​ႏိုး​လဲ​ႏိုး​လာ​ေရာ ​ရင္​ထဲ​မွာ ​ဝမ္း​နည္း​ေန​သ​လို။ ​အိပ္​မက္​က​ေလး ​ေပ်ာက္​သြား​လို႕​ေလ။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕​ပဲ ​ေရ​တ​ခြက္​ထ​ေသာက္​လိုက္​ၿပီး ​အိပ္​ရာ​ေပၚ​ျပန္​လွဲ​ခ် ​လိုက္​တာ ​ေန​ျမင္႕​မွ​ႏိုး​ေတာ႕​တယ္။
​တ​မ​နက္​လုံး ​ဘာ​မွ​မယ္​မယ္​ရ​ရ​မ​လုပ္​ျဖစ္​ပါ​ဘူး။ ​ကြန္​ပ်ဴ​တာ​ေ႐ွ႔​ထိုင္​ၿပီး ​ဂိမ္း​ေဆာ႕​လိုက္၊ ​ေဝါလ္​ေပ​ပါ​တင္​ထား​တဲ႕ ​သူ႕​ဓါတ္​ပုံ​ေလး​ကို​ၾကည့္​လိုက္၊ ​ဂစ္​တာ​တီး​ရင္း ​သီ​ခ်င္း​ေရး​လိုက္​နဲ႕ ​အ​ခ်ိန္​ျဖဳန္း​ေန​လိုက္​တယ္။ ​သူ႔​အ​ေၾကာင္း​ကို​ပဲ ​သီ​ခ်င္း​လုပ္​ၿပီး​ေရး​တာ​ပါ။ ​အဲ​ဒီ​သီ​ခ်င္း​လဲ ​အ​ခု​ထက္​ထိ​႐ွိ​ပါ​ေသး​တယ္။
​ေန႕​ခင္း​ေရာက္​ေတာ႕ ​သူ႔​ဆီ​ဖုန္း​လွမ္း​ဆက္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​ကိုယ္​တိုင္​ပဲ​လာ​ကိုင္​တယ္။ ​ေန႕​ခင္း​ဆို ​သူ႔​အိမ္​မွာ ​အိမ္​ေဖာ္​မ​ေလး​တ​ေယာက္​က​လြဲ​ၿပီး ​ဘယ္​သူ​မွ​မ​႐ွိ​ၾက​ဘူး။ ​မိ​ဘ​ေတြ​က​ေတာ႕ ​ၿမိဳ႔​ထဲ​မွာ ​ေ႐ြ​ဆွိုင္​ဖြင္႕​ထား​တယ္။  ​မ​နက္​ဆို ၈ ​နာ​ရီ​ေလာက္​တည္း​က ​ထြက္​သြား​ၾက​ၿပီး ​ည​ေန​မွ​ပဲ​ျပန္​လာ​တယ္။ ​ထ​မင္း​ကို​လည္း ​ဆိုင္​မွာ​ပဲ​စား​ေတာ႕ ​သူ႔​မွာ​ေန႕​ခင္း​ဆို​ရင္​တ​ေယာက္​ထဲ ​ပ်င္း​ေန​တယ္​လို႕​ေျပာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​ခ​ဏ​ေန​ရင္ ​က်ဴ​႐ွင္​သြား​ဖို႕​လာ​ေခၚ​မယ္ ​လို႕​ေျပာ​ၿပီး ​ဖုန္း​ခ်​လိုက္​တယ္။
၁ ​နာ​ရီ​ေလာက္​က်​ေတာ႕ ​သူ႕​တို႕​အိမ္​ေအာက္​ကို​ေရာက္​သြား​ၿပီး ​ဟြန္း​တီး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​အ​ေျပး​က​ေလး​ဆင္း​လာ​တယ္။ ​ကား​ထဲ
​ဝင္​ထိုင္​လိုက္​ၿပီး ‘‘​ဘယ္​သြား​မ​လဲ ​ေျပာ’’ ​တဲ႕။
​လွည္း​တန္း​ဘက္​ကို​ပဲ ​ထြက္​ခဲ႕​ၾက​ရင္း ​လမ္း​မွာ​လည္း​သူ​က ​စ​ကား​ေတြ ​တ​တြတ္​တြတ္​ေျပာ​လာ​တယ္။ ​နား​ထဲ​မွာ​ေတာ႕ ​သိပ္​ၿပီး ​နား​ဝင္​ခ်ိဳ​ေန​တယ္။ ​လွည္း​တန္း​ေရာက္​ေတာ႕ ​က်ဴ​႐ွင္​ကို​မ​သြား​ေသး​ဘဲ ​မက္စ္​ဘာ​ဂါ​မွာ ​ဝင္​ထိုင္​ၾက​တယ္။ ​ဘာ​ဂါ ​ႏွစ္​လုံး​နဲ႕ ​အ​ေအး​ႏွစ္​ခြက္​မွာ​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ကို​ဖက္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရင္​ခြင္​ထဲ​မွာ​မွီ​ထိုင္​ရင္း​က ​မ​ေန႕​က​အ​ေၾကာင္း​ျပန္​ေျပာ​တယ္။
‘‘ ​ကို​ကို​လုပ္​တာ ​စု​ျဖင္႕ ​အိပ္​လို႕​ေတာင္​မ​ေပ်ာ္​ဘူး ’’
‘‘ ​ေကာ္​ဖီ ​အ​ေသာက္​မ်ား​လို႕​ေန​မွာ​ပါ ’’
‘‘ ​ဘယ္​က​လာ ​ကန္​ေတာ္​ႀကီး​ထဲ​က​အ​ေၾကာင္း​ေတြ ​ျပန္​ေတြး​ၿပီး ​ရင္​ထဲ​မွာ​ေမာ​ေန​လို႕ ​အိပ္​မ​ေပ်ာ္​တာ​ေပါ႕ ’’ ‘‘ ​ဟင္ ​ကို​က​ဘာ​လုပ္​လို႕​ပဲ ’’
‘‘ ​အင္း​ေလ ​ဘာ​မွ​မ​လုပ္​ပါ​ဘူး ’’ ​ဆို​ၿပီး ​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​စူ​ၿပီး ​စိတ္​ေကာက္​သြား​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​ေတာ႕​မွ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ‘‘​စု​က​လဲ​ကြာ ​က​ေလး​က်​ေန​တာ​ပဲ’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ …
‘‘ ​အဲ​ဒါ​ဆို ​ဘာ​လို႕​ႀကိဳက္​ေသး​လဲ၊ ​သူ​ပဲ ​က​ေလး​ကို ​မုန္႕​ေပး​ႀကိဳက္​ၿပီး​ေတာ႕ ’’
‘‘ ​က​ေလး​က​လဲ ​မုန္႕​ေက်ြး​ခ်င္​စ​ရာ​ေကာင္း​ေလာက္​ေအာင္ ​လွ​တာ​ကိုး ​ေနာ္ …’’ ​ဆို​ၿပီး ​ေမး​ဖ်ား​ေလး​ကို​ကိုင္​ၿပီး ​ေမာ႕​လိုက္​ေတာ႕​မွ၊ ​သူ​က​ၿပဳံး​ျပ​လိုက္​တယ္။ ​ျဖဳ​စင္​႐ိုး​သား​တဲ႕​အ​ၿပဳံး​ေလး​မွာ ​လက္​သြား​တဲ႕​သြား​တန္း​ညီ​ညီ​ေလး​ေတြ​က ​သိပ္​ၿပီး ​ခ်စ္​ခ်င္​စ​ရာ​ေကာင္း​ေန​တယ္။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ …
‘‘ ​ကို​က​လြဲ​ၿပီး ​တ​ျခား​သူ​ကို ​ဒီ​လို​ၿပဳံး​မ​ျပ​နဲ႕​ေနာ္ ’’
‘‘ ​ဟင္ ​ဘာ​ျဖစ္​လို႕​လဲ ’’
‘‘ ​ၿပိဳင္​ဘက္​ေတြ ​ထပ္​တိုး​လာ​မွာ​စိုး​လို႕​ေပါ႕ ​စု​ရာ ’’
‘‘ ​ၿပိဳင္​ဘက္?၊ ​စု​က ​ကို​ကို​က​လြဲ​ရင္ ​တ​ျခား​ေယာက္်ား​ေလး​ေတြ​ကို ​႐ွိ​တယ္​ေတာင္​မ​ထင္​ဘူး ’’
‘‘ ​တ​ကယ္​လား ​စု​ရယ္၊ ​ကို​ကို႕​ကို ​အ​သက္​ႀကီး​တယ္​ဆို​ၿပီး ​စု​က ​ပစ္​သြား​မွာ​ကို ​ကို​ကို​အ​ရမ္း​စိုး​တာ …’’
‘‘ ​တ​ကယ္​ပါ ​ကို​ကို​ရယ္၊ ​စု​ေလ ​ကို​ကို႕​ကို ​ဘယ္​ေတာ႕​မွ ​ခြဲ​မ​သြား​ဘူး ​သိ​လား …’’
​က်ြန္​ေတာ္​က ​ခ်ြဲ​ျပ​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​မွီ​တြယ္​ထား​ရင္း ​က်ြန္​ေတာ္႕​ပါး​ကို ​အ​နမ္း​ေလး​တ​ခု ​ခိုး​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​လူ​ျမင္​ကြင္း​မွာ​ဆို​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​ေတာင္ ​႐ုတ္​တ​ရက္​ႀကီး ​ေၾကာင္​သြား​တယ္။ ​သူ႕​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​ဘာ​မွ​မ​သိ​သ​လို​နဲ႕။ ​ေတာ္​ေတာ္​တတ္​ႏိုင္​တဲ႕ ​ေကာင္​မ​ေလး …။​သူ႕​ရဲ႔​ခ်စ္​စ​ရာ ​ဟန္​ပန္​အ​မူ​အ​ရာ​ေတြ​ဟာ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​႐ူး​သြပ္​သြား​ေအာင္ ​ဖမ္း​စား​ထား​တယ္။ ​အ​ျပစ္​ကင္း​စင္​တဲ႕ ​သူ႕​ပုံ​စံ​ေလး​ေၾကာင္႕​လည္း ​အ​ဆုံး​စြန္​အ​ထိ ​က်ဴး​လြန္​ဖို႕​ေတြး​ထား​တာ​ကို​လည္း ​ဖ်က္​ရ​မ​လို​ျဖစ္​ေန​တယ္။ ​ကဲ​ပါ​ေလ ​ေနာက္​မွ ​ၾကည့္​စီ​စဥ္​တာ​ေပါ႕ ​ဆို​ၿပီး ​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​က်ဴ​႐ွင္​ဘက္ ​ထြက္​လာ​ခဲ႕​ၾက​ေတာ႕​တယ္။
​ည​ေန​ျပန္​ပို႕​ေတာ႕ ​သူ႕​အ​ေမ​ကိုယ္​တိုင္ ​ဆင္း​ႀကိဳ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​ပါ ​အိမ္​ေပၚ​ကို​အ​လည္​ေခၚ​လို႕ ​အား​နာ​နာ​နဲ႕ ​တက္​လိုက္​သြား​ရ​တယ္။ ​အိမ္​ေပၚ​ေရာက္​ေတာ႕ ​ဧည့္​ခန္း​မွာ ​ေန​ရာ​ခ်​ထား​ေပး​ၿပီး ​အ​ေအး​တ​ခြက္​ေဖ်ာ္​ၿပီး​လာ​ေပး​တယ္။ ​ၿပီး​လဲ​ၿပီး​ေရာ ​ေကာင္း​ေကာင္း​ႀကီး ​က်ြန္​ေတာ္​အ​ေၾကာင္း​ကို ​တီး​ေခါက္​တာ​ေပါ႕။
‘‘ ​သား​က ​အ​ေ၀း​သင္​က​ပဲ​ေနာ္ ’’
‘‘ ​ဟုတ္​ကဲ႕ ​အန္​တီ၊ ​သား ​အိုင္​အမ္​တီ​က ​ေက်ာင္း​ဆင္း​ၿပီး​မွ ​အ​ေ၀း​သင္​တက္​ေန​တာ​ပါ ’’
‘‘ ​ေၾသာ္ ​ဒါ​ဆို ​ဘယ္​ႏွ​ခု​ႏွစ္​ေအာင္​တာ​လဲ​ကြဲ႔ ’’
‘‘ ၂၀၀၂ ​ပါ ​အန္​တီ၊ ​ေအာင္​ၿပီး​က​တည္း​က ​ေက်ာင္း​တက္​ေန​ရ​တယ္​ေလ ’’
‘‘ ​ေအး​ကြယ္ ​မိ​ဘ​ေတြ​က​ေရာ ​ဘာ​လုပ္​ၾက​တုန္း ’’
‘‘ ​ဒီ​လို​ပဲ ​အ​ေရာင္း​အ​ဝယ္​လုပ္​ၾက​တာ​ပါ ​ခင္​ဗ် ’’
‘‘ ​ေန​ေတာ႕​ေရာ …’’
‘‘ ​အ​လုံ​မွာ​ပါ ​အန္​တီ ’’
‘‘ ​ေအး​ပါ​က​ေလး​ရယ္၊ ​အန္​တီ​က ​ေမး​ၾကည့္​တာ​ပါ ​စပ္​စု​တယ္​လို႕ ​မ​ထင္​နဲ႕​ေနာ္ ​သား …’’
‘‘ ​ဟာ ​က်ြန္​ေတာ္ ​ဘယ္​လို​မွ ​သ​ေဘာ​မ​ထား​ပါ​ဘူး ​အန္​တီ၊ ​ခ်စ္​စု​ေျပာ​ျပ​က​တည္း​က ​အန္​တီ​နဲ႕ ​ေတြ႔​ဖူး​ခ်င္​ေန​တာ၊
​ခ်စ္​စု​က​ေျပာ​တယ္၊ ​အန္​တီ​က ​သူ႔​ကို​သိပ္​ခ်စ္​တာ​တဲ႕၊ ​သိပ္​လည္း ​ဂ​႐ု​စိုက္​တာ​ပဲ​တဲ႕၊ ​က်ြန္​ေတာ္​က​လည္း ​အ​ေမ​နဲ႕ ​သိပ္​ၿပီး
​ရင္း​ရင္း​ႏွီး​ႏွီး​မ​႐ွိ​ေတာ႕ ​အဲ​ဒီ​လို ​ဂ​႐ု​စိုက္​တဲ႕​သူ​ဆို ​သိပ္​သ​ေဘာ​က်​တာ​ပဲ ’’
‘‘ ​အန္​တီ႕​ကို​လည္း ​အ​ေဒၚ​တ​ေယာက္​လို ​သ​ေဘာ​ထား​ေပါ႕​ကြယ္ ’’
‘‘ ​ဟုတ္​ကဲ႕၊ ​ေက်း​ဇူး​တင္​ပါ​တယ္ ​အန္​တီ ’’
‘‘ ​ေၾသာ္ ​ဒါ​နဲ႕ ​မင္း​ညီ​မ​ေလး ​ခ်စ္​စု​ကို​လဲ ​ဂ​႐ု​စိုက္​ပါ​ကြယ္၊ ​သူ႕​မွာ​က ​ေမာင္​ႏွ​မ​ေတြ​လည္း​႐ွိ​တာ​မ​ဟုတ္​ေတာ႕ ​မင္း​ကို ​ေတာ္​ေတာ္​ခင္​ပုံ​ရ​တယ္ …’’
​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​ေခါင္း​ညိတ္​ၿပီး ​စိတ္​ခ်​ပါ​လို႕​ေျပာ​ရင္း ​ေဖာ္​လို​လိုက္​ေန​တုန္း ​ခ်စ္​စု ​အ​ဝတ္​အ​စား​လဲ​ၿပီး ​ျပန္​ထြက္​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေဘး​က ​ဆက္​တီ​မွာ​ဝင္​ထိုင္​ၿပီး ‘‘​သူ​မ​ရ​တဲ႕ ​သ​ခ်ၤာ​ေတြ​ကို​႐ွင္း​ျပ​ပါ’’ ​လို႕​ေျပာ​တယ္။ ‘‘​အင္း ​ဒီ​လို​ယူ​ခဲ႕​ေလ’’ ​လို႕ ​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​အ​ခန္း​ထဲ​ျပန္​ဝင္​သြား​တယ္။ ​သူ႕​အ​ေမ​က ‘‘​သား၊ ​ည​ေန​စာ​ကို ​ဒီ​မွာ​ပဲ ​စား​သြား​ေနာ္’’ ​လို႕​ေျပာ​ရင္း ​အိမ္​ထဲ
​ဝင္​သြား​တယ္။
​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​ခ်စ္​စု​ျပန္​ထြက္​လာ​ၿပီး ​စာ​အုပ္​ေတြ​ပါ​ယူ​လာ​တယ္။ ​စာ​အုပ္​ကို ​လွန္​လိုက္​ရင္း ‘‘​ဘယ္​ပု​စၦာ​ေတြ​လဲ’’ ​လို႕​ေမး​လိုက္​ေတာ႕ ‘‘​မက္​ထ​ရစ္’’ ​တဲ႕။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​အ​ၾကမ္း​စာ​အုပ္​ကို​ဆြဲ​ယူ​ၿပီး ​ေသ​ေသ​ခ်ာ​ခ်ာ​႐ွင္း​ျပ​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က ​မ်က္​လုံး​က​ေလး
​ေတြ ​တ​ဖ်တ္​ဖ်တ္​နဲ႕ ​စိတ္​ဝင္​တ​စား​ၾကည့္​ေန​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​သူ႔​ကို​ၾကည့္​ေန​ရင္း​က ​စာ​႐ွင္း​တာ​ရပ္​ေန​မိ​တယ္။ ​သူ​က
‘‘​ဆက္​႐ွင္း​ျပ​ေလ’’ ​ဆို​ေတာ႕​မွ ​စာ​ထဲ​စ​တိ ္​ျပန္​ထည့္​ၿပီး ​ေ႐ွ႔​ဆက္​လိုက္​ရ​တယ္။
​တ​ကယ္​ေတာ႕ ​သ​ခ်ၤာ​မို႕​လို႕​သာ​႐ွင္း​ျပ​ႏိုင္​တာ​ပါ။ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​ငယ္​ငယ္​ထဲ​က ​သ​ခ်ၤာ​ဆို​ရင္ ​ေတာ္​တယ္​လို႕ ​ေျပာ​ရ​တဲ႕ ​အ​ထဲ​မွာ​ပါ​တယ္။ ​ဆယ္​တန္း​ကို​လဲ ​သ​ခ်ၤာ​ဂုဏ္​ထူး​တ​ခု​ထဲ​နဲ႕​ေအာင္​လာ​တာ။ ​က်န္​တဲ႕​က်က္​စာ​ေတြ​က​ေတာ႕ ​ႀကိဳက္​တဲ႕​ဘာ​သာ​ေျပာ
​ညံ့​တယ္​လို႕​ေတာင္​ေျပာ​လို႕​ရ​တယ္။ ​သူ႕​အ​ေမ​က ​တ​ခ်က္​လာ​ေခ်ာင္း​ၾကည့္​သြား​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္ ​ေမာ္႕​ၾကည့္​လိုက္​ခ်ိန္​နဲ႕ ​ဆုံ​တယ္။
​ၿပဳံး​ၿပီး ​ေခါင္း​ညိတ္​ျပ​သြား​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​တို႕​ႏွစ္​ေယာက္​လည္း ​စာ​႐ွင္း​လိုက္၊ ​မ်က္​လုံး​ခ်င္း ​စ​ကား​ေျပာ​လိုက္​နဲ႕ ​သူ႕​အ​ေမ​က ​ထ​မင္း​စား​ဖို႕​လာ​ေခၚ​မွ ​သ​တိ​ရ​ေတာ႕​တယ္။ ​ခ်စ္​စု​ကို ‘‘​သူ႕​အ​ေဖ​ေရာ’’ ​လို႕​ေမး​လိုက္​ေတာ႕ ‘‘​ဒီ​လို​ပဲ ​မိုး​ခ်ဳပ္​တတ္​တယ္’’ ​တဲ႕။ ​ထ​မင္း​စား​ပြဲ​ကို​ဝင္​ထိုင္​ေတာ႕ ​အ​ထူး​တ​လည္ ​ခ်က္​ျပဳတ္​ထား​တာ​မ​ဟုတ္​ေပ​မယ္႕ ​ပူ​ေႏြး​တဲ႕ ​ထ​မင္း​ဟင္း​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​ေစာင္႕​ႀကိဳ​ေန​တယ္။ ​သူ႕​အ​ေမ​က ‘‘​အား​ရ​ပါး​ရ​စား​ရ​မယ္​ေနာ္ ​သား’’ ​လို႕​ေျပာ​ၿပီး ​အိမ္​ေ႐ွ႔​ျပန္​ထြက္​သြား​တယ္။ ​ခ်စ္​စု​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေဘး​လာ​ထိုင္​ၿပီး ​ဟင္း​ေတြ​ခပ္​ထည့္​ေပး​လိုက္၊ ​သူ​လည္း​ႏွိဳက္​စား​လိုက္​နဲ႕​လုပ္​ေန​တယ္။ ​တ​ခါ​က်​ေတာ႕ ​သူ႔​ကို
​ခြန္႕​ပါ​ဆို​လို႕ ​ခြန္႕​ေန​တုန္း ​သူ႕​အ​ေမ​ဝင္​လာ​တာ​နဲ႕​တိုး​ေတာ႕ ​ခ်စ္​စု​က ​႐ွက္​ရယ္​ရယ္​ျပ​တယ္။ ​သူ႕​အ​ေမ​က ​ၿပဳံး​ၾကည့္​ရင္း​က​ေန​ၿပီး
‘‘​သိပ္​မ​႐ွဳပ္​နဲ႕​ေလ ​သ​မီး’’ ​လို႕​ေျပာ​ၿပီး ​ျပန္​ထြက္​သြား​တယ္။ ​ေနာက္​ေတာ႕ ​ဣ​ေႁႏၵ​ရ​ရ​ပဲ ​ထ​မင္း​စား​ၿပီး ​အိမ္​ေ႐ွ႔​ျပန္​ထြက္​လာ​ခဲ႕​တယ္။
​အိမ္​ေ႐ွ႔​မွာ ​ခ​ဏ​ထိုင္​ၿပီး ​စ​ကား​စ​ျမည္​ေျပာ၊ ​အ​ေတာ္​ၾကာ​ေတာ႕ ​အိမ္​ျပန္​ေတာ႕​မယ္​လို႕ ​ႏွဳတ္​ဆက္​ၿပီး ​အိမ္​ေအာက္​ကို ​ဆင္း​ခဲ႕ ​ေတာ႕​တယ္။ ​ကား​ဆီ​ကို​ေရာက္​တဲ႕​အ​ထိ ​ခ်စ္​စု​က​လိုက္​ပို႕​တယ္။
‘‘ ​ဘယ္​လို​လဲ ​စု၊ ​ကို​ကို႕​ကို ​ေယာက္​ခ​မ​ႀကီး​ေတာ႕ ​သ​ေဘာ​က်​သြား​ၿပီ​ထင္​တယ္ ’’
‘‘ ​ေအာင္​မာ ​သူ​မ်ား​အ​ေမ​ကို​မ်ား ​ေယာက္​ခ​မ​ႀကီး​တဲ႕၊ ​ပိုင္​စိုး​ပိုင္​နင္း …’’ ‘‘ ​ေနာက္​ဆို​ရင္ ​ျဖစ္​လာ​မွာ​ပဲ​ဟာ၊ ​ကဲ​ကဲ ​ျပန္​ေတာ႕​မယ္​ေနာ္ ’’
​က​လပ္​ခ်္​ကို​ႂြ႔​ဠီဳ႕ၤ​ရႈၤး ္​သ​ည​အ ​အိမ္​ကို​ႂြ ​ေမာင္း​ထြက္​လာ​ခဲ႕​ေတာ႕​တယ္ ​လက္​နဲ႕​အ​မူ​အ​ရာ​လုပ္​ျပ​ၿပီး ​ဖုန္း​ဆက္​မယ္​လို႕​ႁြ ​ေရာက္​ေတာ႕ ၇​နာ​ရီ​ခြဲ​ေန​ၿပီ။ ‘‘​ဘယ္​သြား​ေန​လဲ’’ ​ေမး​လို႕ ‘‘​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ဆီ​သြား​ေန​တာ၊ ​ထ​မင္း​ပါ​စား​လာ​ခဲ႕​တယ္’’ ​လို႕​ေျပာ​ၿပီး ​အိပ္​ခန္း​ထဲ​ဝင္​လာ​ခဲ႕​တယ္။ ​ေရ​မိုး​ခ်ိဳး ​အ​ဝတ္​အ​စား​လဲ​ၿပီး ၀​ရန္​တာ​မွာ ​ဂစ္​တာ​ထိုင္​တီး​ေန​လိုက္​တယ္။ ၉​နာ​ရီ​ထိုး​ေတာ႕ ​ဖုန္း​လွမ္း​ေခၚ​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​အ​ေမ​က ​လာ​ကိုင္​ၿပီး ​ခ်စ္​စု​ကို​ေခၚ​ေပး​တယ္။ ​ခ်စ္​စု​ေရာက္​လာ​ေတာ႕ …
‘‘ ​ေမ​ေမ​က​ေမး​တယ္၊ ​ည​ေန​က ​ေကာင္​ေလး​နဲ႕​သ​မီး​နဲ႕ ​ႀကိဳက္​ေန​ၾက​လား ​တဲ႕ ’’
‘‘ ​စု​က ​ဘယ္​လို​ေျပာ​လိုက္​သ​လဲ ’’
‘‘ ​ေမ​ေမ႕​ကို​ေတာ႕ ​စု ​လိမ္​ေလ႕​မ​႐ွိ​ဘူး၊ ​အ​မွန္​အ​တိုင္း​ပဲ ​ေျပာ​ျပ​လိုက္​တယ္ ’’
‘‘ ​အဲ​ဒီ​ေတာ႕ ​ဘာ​ေျပာ​လဲ ’’
‘‘ ​ဘာ​မွ​ေတာ႕​မ​ေျပာ​ပါ​ဘူး၊ ​ကို​ကို​နဲ႕​ဆို ​ေျပာ​စ​ရာ​မ​႐ွိ​ပါ​ဘူး ​တဲ႕ ’’
​က်ြန္​ေတာ္​လဲ​ေတာ္​ေတာ္​ဝမ္း​သာ​သြား​တယ္။ ​ဆက္​ၿပီး ​ဟို​ဟို​ဒီ​ဒီ ​ေရာက္​တတ္​ရာ​ရာ​ေျပာ​ၾက​ရင္း ​က်ြန္​ေတာ္​က
‘‘​သူ႕​အ​တြက္​ေရး​ထား​တဲ႕ ​သီ​ခ်င္း​တ​ပုဒ္​႐ွိ​တယ္’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​ေတာ႕ ‘‘​ဆို​ျပ​ပါ’’ ​တဲ႕။ ​အဲ​ဒါ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ဖုန္း​စ​ပီ​ကာ​ကို ​ဖြင္႕​ၿပီး ​စိုင္း​စိုင္း​ခမ္း​လွိဳင္​သီ​ခ်င္း​ထဲ​က​လို ‘‘​တယ္​လီ​ဖုန္း​ကို​ေ႐ွ႔​မွာ​ခ်၊ ​ဂစ္​တာ​တီး​ရင္း​သီ​ခ်င္း​ဆို​ျပ’’ ​လိုက္​ေတာ႕ … ​သူ​က ‘‘​ကို​ကို ​ကိုယ္​တိုင္​ေရး​တာ​လို႕’’ ​တ​အံ႕​တ​ၾသ​ေျပာ​လိုက္​ရင္း ‘‘​စု ​သိပ္​ႀကိဳက္​တာ​ပဲ’’ ​လို႕​ေျပာ​ရင္း ‘‘​ေကာင္​မ​ေလး​တိုင္း​ကို ​ဒီ​လို ​သီ​ခ်င္း​ဆို​မ​ျပ​ရ​ဘူး​ေနာ္၊ ​စု​အ​တြက္​ပဲ​ျဖစ္​ရ​မယ္’’ ​လို႕ ​သူ​က ​ခ်ြဲ​ခ်ြဲ​ႏြဲ႔​ႏြဲ႔​ေျပာ​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​က​တိ​ေပး​လိုက္​ရင္း ​အဲ​ဒီ​ေကာင္​မ​ေလး​ကို ​သိပ္​ခ်စ္​သြား​ေတာ႕​တယ္။
​ေနာက္​ေန႕ ​ေန႕​ခင္း​က်​ေတာ႕ ​က်ဴ​႐ွင္​သြား​ဖို႕​သြား​ေခၚ​ေတာ႕ ​ေရ​ခ်ိဳး​ေန​တယ္​ဆို​လို႕ ​ဧည့္​ခန္း​မွာ​ထိုင္​ေစာင္႕​ေန​လိုက္​တယ္။ ​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​ေမြး​ပြ​မ်က္​ႏွာ​သုတ္​ပ​ဝါ​ႀကီး​ပတ္​ၿပီး ​ေျပး​ထြက္​လာ​တဲ႕​သူ႕​ကို ​ေတြ႔​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ေစာင္႕​ေန ​ဆို​တဲ႕ ​အ​မူ​အ​ယာ​ျပ​ၿပီး​သူ႕​အ​ခန္း​ထဲ​ကို ​ဝင္​သြား​တယ္။ ​အ​ေတာ္​ေလး​ၾကာ​ေတာ႕ ‘‘​ဝင္​ခဲ႕​ေလ ​ကို​ကို’’ ​တဲ႕။
​က်ြန္​ေတာ္​ဝင္​လိုက္​သြား​ေတာ႕ ​သူ​က ​လြယ္​အိတ္​ျပင္​ေန​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​သူ႔​အ​ခန္း​ထဲ​ေရာက္​ေတာ႕ ​စိတ္​ထဲ​မွာ ​တ​မ်ိဳး​ႀကီး​ျဖစ္​လာ​တယ္။ ​သူ​က ‘‘​သြား​ၾက​ရ​ေအာင္’’ ​လို႕ ​ေျပာ​ေတာ႕ ‘‘​ခ​ဏ​ေန​ပါ​ဦး ​စု​ရယ္’’ ​ဆို​ၿပီး ​သူ႕​ကို ​ခု​တင္​ေပၚ​ထိုင္​ခိုင္း​လိုက္​တယ္။
​က်ြန္​ေတာ္​လဲ ​သူ႕​ေဘး​မွာ​ဝင္​ထိုင္​လိုက္​ရင္း ‘‘​ဒီ​လို ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​မ​ေတြ႔​ရ​တာ ​ၾကာ​ၿပီ​ေနာ္’’ ​လို႕ ​ေျပာ​ရင္း​က ​သူ႔​လက္​က​ေလး​ကို ​ဆုပ္​ကိုင္​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ေတြ​က ​ေအး​စက္​တဲ႕​အ​ထိ​အ​ေတြ႔​ကို​ရ​တယ္။ ​ေရ​ခ်ိဳး​ၿပီး​ကာ​စ​မို႕ ​ထင္​ပါ​ရဲ႔။ ​သူ႔​ပ​ခုံး​ေလး​ကို ​သိုင္း​ဖက္​လိုက္​ရင္း ​ပါး​က​ေလး​ကို​နမ္း​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​ေတာ႕ ​ေက်ာ႕​႐ွင္း​တဲ႕ ​လည္​တိုင္​က​ေလး၊
​နား​႐ြက္​ဖ်ား​ေလး​ေတြ၊ ​ေနာက္​ၿပီး ​သူ႕​ရဲ႔​ႏွဳတ္​ခမ္း​နီ​ဆိုး​ေလ႕​မ​႐ွိ​တဲ႕ ​စို​ေျပ​တဲ႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ေတြ​ကို ​ဆက္​တိုက္​ဆို​သ​လို ​တ​ဆင္႕​ခ်င္း ​နမ္း​လိုက္​တယ္။
​အ​က်ႌ​ေလး​ေပၚ​က​ေန ​ႏို႕​လုံး​လုံး​ေလး​ကို ​အုပ္​ကိုင္​လိုက္​ၿပီး ​အ​သာ​အ​ယာ​ဖ်စ္​ညွစ္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႔​လက္​က​ေလး​ေတြ​က ​ျပန္​လည္​သိုင္း​ဖက္​လာ​တယ္။ ​ဆံ​ပင္​ေမြွး​ေမြွး​ေလး​ေတြ​ရဲ႔ ​ရ​နံ႕​ကို​ခံ​စား​လိုက္​ရင္း ​သူ႕​လည္​တိုင္​က​ေလး​ကို ​လ်ွာ​နဲ႕​လ်က္​ေပး ​လိုက္​တယ္။ ​ရင္​က​ေလး​ေတြ ​ေကာ႕​တက္​လာ​ၿပီး ​ႏွာ​သံ​ေလး​နဲ႕ ‘‘​ကို ​မ​ဆိုး​နဲ႕​ကြာ’’ ​လို႕​ေျပာ​လိုက္​တယ္။ ​ဘယ္​ရ​မ​လဲ၊ ​အ​စ​က​တည္း​က
​ပ​လန္​ခ်​ထား​ၿပီး​ၿပီ​ပဲ။ ​ေန႕​ခင္း​သူ႕​အိမ္​မွာ ​ဘယ္​သူ​မွ​မ​႐ွိ​ဘူး​ဆို​တည္း​က ​ေမာင္း​တင္​ထား​တာ​ေလ။
​အ​က်ႌ​ၾကယ္​သီး​ေတြ​ကို​ျဖဳတ္​လိုက္​ရင္း ​သူ႕​ပါး​စပ္​က​ေလး​ထဲ​ကို ​လ်ွာ​ေလး​ထိုး​ထည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ ​ပါး​စပ္​ကို​ေစ႕​ထား​ရာ​က ​ဟ​လိုက္​ၿပီး ​က်ြန္​ေတာ္႕​လ်ွာ​ေလး​ကို ​စုပ္​ယူ​လိုက္​တယ္။ ​ၾကယ္​သီး​ေတြ​အား​လုံး​ျပဳတ္​သြား​ေတာ႕ ​သူ​က​အ​က်ႌ​က​ေလး​ကို ​ေနာက္​ကို
​ခ်ြတ္​ခ်​လိုက္​တယ္။ ​ဝင္း​ဝါ​တဲ႕ ​အ​သား​အ​ေရ​ေပၚ​မွာ ​ဘ​ရာ​အ​ျဖဴ​ေလး​က ​ေန​ရာ​ယူ​ထား​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​နဲ႕​ေတြ႔​ေတာ႕​လည္း ​ဖယ္​ေပး​ရ​တာ​ေပါ႕​ေလ။ ​သူ႔​ကိုယ္​ေလး​ကို​ဖက္​လိုက္​ရင္း ​ေက်ာ​ဘက္​က ​ဘ​ရာ​ခ်ိတ္​က​ေလး​ကို ​ျဖဳတ္​လိုက္​ေတာ႕ ​ေလ်ွာ​ေလ်ွာ ​လ်ွဴ​လ်ွဴ​ပဲ ​ျဖဳတ္​ရ​တယ္။ ​ေ႐ွ႔​က​ေန​ၿပီး ​ဆြဲ​ခ်ြတ္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က ​လက္​က​ေလး​ေတြ​ကို ​ေ႐ွ႔​ကို​ဆန္႕​တန္း​ေပး​တယ္။ ​သူ႔​ကိုယ္ ​က​ေလး​ရဲ႔ ​အ​ေပၚ​ပိုင္း​မွာ ​အ​ဝတ္​အ​စား​ဆို​လို႕ ​အပ္​ခ်ည္​တ​မ်ွင္​ေတာင္​မွ ​မ​႐ွိ​ေတာ႕​ပါ​ဘူး။
​ဒါ​နဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ဝင္း​ဝါ​တဲ႕​ဗိုက္​သား​ေလး​ကို ​စ​လ်က္​လိုက္​တယ္။ ​သူ​တြန္႕​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​ေပ​မယ္႕ ​ၿငိမ္​ခံ​ေန​တယ္။ ​အဲ​ဒီ​က​ေန ​အ​ေပၚ​တက္​လိုက္​ၿပီး ​အ​တန္​ငယ္​ေတာင္​မတ္​ေန​တဲ႕ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ေတြ​ကို​ေတြ႔​ရ​ေတာ႕ ​မ​ေန​ႏိုင္​ေတာ႕​ပဲ ​လ်ွာ​နဲ႕ ​အ​ျပား​လိုက္​သိမ္း​လ်က္​လိုက္​တယ္။ ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ပန္း​ေရာင္​ေလး​ကို ​ႏွဳတ္​ခမ္း​နဲ႕​ငုံ​ၿပီး ​စိတ္​ကူး​ထဲ​က ​ပုံ​ေဖာ္​ထား​ခဲ႕​တဲ႕​အ​တိုင္း ​ေသ​ေသ​ခ်ာ​ခ်ာ​စို႕​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​လက္​တ​ဖက္​က ​လက္​ညွိဳး​လက္​မ​ကို​သုံ​ၿပီး ​ႏို႕​သီး​ေခါင္း​ေလး​ကို​လွိမ္႕​ေပး​လိုက္​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕
​စိတ္​ေတြ ​ထန္​လာ​ၿပီး ​သူ႕​ႏို႕​ေလး​ကို ​ပါး​စပ္​ထဲ​ေတာ္​ေတာ္​ေရာက္​ေအာင္ ​အား​ရ​ပါး​ရ​ငုံ​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႔​လက္​ေတြ​က ​အိပ္​ရာ​ခင္း​ကို
​ဆြဲ​ဆုတ္​လိုက္​တယ္။ ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လက္​ေတြ​က ​သူ႕​ရဲ႔​စ​ကပ္​ထ​မီ​ေလး​ကို ​ခ်ိတ္​ျဖဳတ္​ေပး​လိုက္​ၿပီး ​အ​သာ​ေလး​ထိုး​ခြာ ​လိုက္​တယ္။ ​သူ႕​ရဲ႔ ​ေျဖာင္​စင္း​ေတာင္႕​တင္း​တဲ႕ ​ေပါင္​တန္​ေဖြး​ေဖြး​ေလး​ေတြ​က ​တ​မု​တ​ဟုတ္​ခ်င္း​ထြက္​ေပၚ​လာ​တယ္။ ​ေအာက္​မွာ
​ပန္း​ေရာင္​ပင္​တီ​က​ေလး​က ​မ်က္​ႏွာ​ငယ္​ငယ္​နဲ႕​ၾကည့္​ေန​တယ္။ ​သူ႔​ကို ​တြန္း​လွဲ​လိုက္​ရင္း ​ပင္​တီ​က​ေလး​ကို ​လိပ္​ခ်ြတ္​လိုက္​တယ္။
​သူ​က​လဲ ​တင္​ပါး​ေတြ​က ​အ​လိုက္​တ​သိ​ႂြ ​တင္​ပါး​အိ​အိ​ေလး​ေတြ​ကို ​ေပါင္​တန္​ေဖြး​ေဖြး​ေလး​ေတြ၊​ႁြ ​ေတာ္​ေတာ္​ၾကာ​ၾကာ​ပြတ္​သပ္​ေပး​ေန​လိုက္​တယ္။
​ခ​ဏ​ေန​ေတာ႕ ​သူ႕​ေပါင္​ႏွစ္​လုံး​ၾကား​ထဲ ​ဒူး​တ​ဖက္​က​ထည့္​လိုက္​ရင္း ​ကား​ထုတ္​လိုက္​ေတာ႕ ​အ​ေမြွး​နီ​က်င္​က်င္​ေလး​ေတြ ​ေအာက္​က ​သိ​သာ​ထင္​႐ွား​ေန​တဲ႕ ​အ​စိ​က​ေလး​ကို​ေတြ႔​လိုက္​ရ​တယ္။ ​မိတ္​ေဆြ​ေဟာင္း​ေတြ​ဆို​ေတာ႕​လဲ ​အ​ထူး​တ​လည္​လုပ္​မ​ေန​ပဲ
​လက္​နဲ႕​အ​သာ​ေပး​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​တ​ဟင္း​ဟင္း​နဲ႕ ​ညည္း​သံ​ေလး​ေတြ​ထြက္​လာ​တယ္။ ​လက္​ညွိဳး​နဲ႕ ​အ​စိ​ေလး​မွာ ​က​ႀကီး ​ခ​ေကြး​ေတြ​ေရး​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​ခါး​က​ေလး​က​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ေကာ႕​လာ​တယ္။ ​ေအာက္​ဘက္​ငုံ႕​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႔​အ​ဖုတ္​ေလး​မွာ
​အ​ရည္​ေလး​ေတြ ​စိမ္႕​က်​ေန​ပါ​ၿပီ။ ​လက္​ခ​လယ္​ေလး​ကို​ေထာင္​လိုက္​ရင္း ​သူ႕​ရဲ႔​အ၀​ေလး​မွာ​ေတ႕​လိုက္​ၿပီး ​အ​သာ​ေလး​ပဲ ​တ​ဆစ္​ခ်င္း
​ဖိ​သြင္း​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​ဒီ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​သူ႕​ရဲ႔​အ​သက္​႐ွဴ​သံ​ေတြ​က​လည္း ​ျမန္​သ​ထက္​ျမန္​လာ​ပါ​ၿပီ။ ​အ​သြင္း​အ​ထုတ္​ကို ​ပုံ​မွန္​ေလး
​လုပ္​ေပး​လိုက္​ရင္း ​တ​ခ်ီ​မွာ​ေတာ႕ ​ဆြဲ​ထုတ္​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​အ​ဖုတ္​က​ေလး​ကို ​လ်ွာ​ဖ်ား​ေလး​နဲ႕​တို႕​လိုက္​တယ္။ ​သူ ​ထူး​ဆန္း​သ​လို ​ျဖစ္​ေန​ရင္း​က ​သ​တိ​ဝင္​လာ​ၿပီး …
‘‘ ​ဟင္ ​ကို​ကို ​ဘာ​လုပ္​ေန​တာ​လဲ ​စု​ကို ​င​ရဲ​မ​ေပး​ပါ​နဲ႕ ​ကို​ကို​ရယ္ …’’ ​လို႕ ​ေျပာ​လာ​တယ္။
‘‘ …’’
‘‘ ​ကို​ကို ​လို႕ … ​မ​လုပ္​ပါ​နဲ႕​ကြာ၊ ​လိ​မၼာ​ပါ​တယ္ ’’
​ဒါ​ေပ​မဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္​က ​ဘာ​မွ ​ျပန္​ေျပာ​မ​ေန​ေတာ႕​ပဲ ​အ၀​ေလး​ထဲ​ကို ​လ်ွာ​ကို​ခ်ြန္​လိုက္​ၿပီး ​ထိုး​ထည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​စ​ကား​ေတြ ​ရပ္​သြား​ၿပီး ​တ​ဟင္း​ဟင္း​နဲ႕​ျပန္​ျဖစ္​လာ​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​လ်ွာ​ကို ​အ​ထဲ​ကို​ေရာက္​ႏိုင္​သ​မ်ွ​ေရာက္​ေအာင္​ထိုး​ထည့္​လိုက္​ၿပီး ​သူ႔​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​ရဲ႔​အ​ရ​သာ​ကို ​ခံ​စား​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​မ​ျငင္း​ႏိုင္​ေတာ႕​ပဲ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရဲ႔​ပါး​စပ္​ထဲ​မွာ ​မိန္း​ေမာ ​ေန​တယ္။ ​ႏွဳတ္​ခမ္း​သား​ေလး​ေတြ​ကို ​နည္း​နည္း​ဆြဲ​ဟ​လိုက္​ၿပီး ​အ​တြင္း​သား​ေလး​ေတြ​ကို​ေရာ၊ ​အ​ျပင္​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေတြ​ကို​ေရာ ​အား​ရ​ပါး​ရ​လ်က္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႔​လက္​ေတြ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ေခါင္း​ကို​ဆြဲ​ၿပီး ​သူ႔​ဟာ​ေလး​နဲ႕​ကပ္​ထား​လိုက္​တယ္။ ​မ်က္​ႏွာ​မွာ​ပါ
​အ​ရည္​ေတြ ​ေပ​က်ံ​ကုန္​ပါ​ၿပီ။ ​ဒါ​ေပ​မယ္႕ ​ဘာ​မွ​လုပ္​မ​ေန​ေတာ႕​ပဲ ​လက္​က​လဲ ​အ​စိ​က​ေလး​ကို​ပြတ္​က​စား​ေပး​ရင္း ​ဆက္​တိုက္ ​လ်က္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​ပြက္​က​နဲ ​ျဖဴ​ျဖဴ​က​ေလး​ေတြ​ထြက္​က်​လာ​ေတာ႕​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​အား​လုံး​ကို ​ပါး​စပ္​ထဲ​ထည့္​ၿပီး ​တ​ခ်က္​အ​ရ​သာ​ခံ​ၾကည့္​ကာ ​မ်ိဳ​ခ်​လိုက္​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ႔​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က​႐ွက္​ၿပဳံး​ေလး​နဲ႕​အ​တူ​ေမာ႕​ၾကည့္​ၿပီး ​သူ႕​ေဘး​ကို ​လာ​အိပ္​ဖို႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို​ေခၚ​လိုက္​တယ္။ ​ၿပီး​မွ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး​နီ​နီ​နဲ႕ …
‘‘ ​ကို​ကို႕​ကို ​စု ​သိပ္​အား​နာ​တာ​ပဲ ’’
‘‘ ​ဘာ​ျဖစ္​လို႕​လဲ ​ကို​ကို​က​လဲ ​႐ြံ​စ​ရာ​ၾကီး​ကို၊ ​စု​ျဖင္႕ ​တ​ခါ​မွ​ေတာင္ ​ဒါ​မ်ိဳး​မ​ေတြး​ဖူး​ဘူး ’’
‘‘ ​ကို​ကို ​စု​ကို​ခ်စ္​တာ​ကိုး​စု​ရဲ႔၊ ​စု​ဆီ​မွာ​ေလ ​ကို​ကို႕​အ​တြက္ ​ခ်စ္​စ​ရာ​ေတြ​ခ်ည္း​ပဲ​႐ွိ​တယ္ ’’
‘‘ ​ေၾသာ္ …​ကို​ကို​ရယ္ …’’
​ခပ္​ညည္း​ညည္း​ေလး​ေျပာ​ရင္း ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဆံ​ပင္​ေတြ​ကို​ဆြဲ​ဖြ​လိုက္​တယ္။ ​သူ​က​ေတာ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ကို ​စြဲ​လမ္း​သြား​တာ ​ေသ​ခ်ာ​ေန​ပါ​ၿပီ။ ​ဟုတ္​တယ္​ေလ၊ ​ေတာ္​႐ုံ​အ​ခ်စ္​နဲ႕​ဒီ​လို​လုပ္​ေပး​မွာ​မ​ဟုတ္​တာ ​သူ​လဲ​သိ​မွာ​ေပါ႕။
​ၿပီး​ေတာ႕​မွ ​သူ႕​ရဲ႔​ႏို႕​က​ေလး​ေတြ​ကို ​စို႕​ေပး၊ ​အ​စိ​က​ေလး​ကို ​ပြတ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း ​ျပန္​လည္​ၿပီး​ေတာ႕ ​စိတ္​ေတြ ​တက္​ႂြ ​ဆုံး​ျဖတ္​လိုက္​တယ္ ​အ​ေကာင္း​ဆုံး​လုပ္​ေပး​ဖို႕ ​သူ႕​ကို ၊ီ​တ​ခါ​ေတာ႕​ႁြ
‘‘ ​အား …​ကို​ကို ​နာ​တယ္၊ ​ေတာ္​ပါ​ေတာ႕ ​ကို​ကို​ရယ္ ​ျပန္​ထုတ္​လိုက္​ပါ ’’
‘‘ ​ခ​ဏ​ေလး​ပဲ ​သည္း​ခံ​လိုက္​ပါ ​စု​ရယ္၊ ​နည္း​နည္း​ေန​ရင္ ​မ​နာ​ေတာ႕​ပါ​ဘူး ’’ ‘‘ ​တ​ကယ္​ေနာ္ …’’
‘‘ ​တ​ကယ္​ပါ​စု​ရယ္၊ ​ပ​ထ​မ​အ​ႀကိမ္​ဆို ​ဒီ​လို​ပဲ​နာ​တာ​ပဲ​တဲ႕ ’’
​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​သူ​အာ​႐ုံ​ေျပာင္း​ေအာင္ ​အ​ေပၚ​ဘက္​ကို​ေ႐ြွ႔​လိုက္​ၿပီး ​သူ႕​ႏွဳတ္​ခမ္း​ေလး​ေတြ​ကို ​ငုံ​လိုက္​လိုက္​တယ္။ ​လက္​တ​ဖက္​က​လည္ ​ႏို႕​လုံး​လုံး​ေလး​ကို ​ဆုပ္​နယ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ျပန္​ၿပီး ​ဖီ​လင္​ေတြ​တက္​လာ​တယ္။ ​တ​ခ်က္​မွာ​ေတာ႕ ​ဆတ္​က​နဲ​ေဆာင္႕​သြင္း​လိုက္​တာ ​အ​ရင္း​ထိ​ေအာင္​ဝင္​သြား​ေတာ႕​တယ္။ ​သူ႕​ကို​ၾကည့္​လိုက္​ေတာ႕ ​အံ​ႀကိတ္​ထား​တာ​ကို ​ေတြ႕​လိုက္​ရ​တယ္။ ​ဒါ​နဲ႕​တ​ျဖည္း​ျဖည္း​ခ်င္း ​သြင္း​ထုတ္​လုပ္​ေပး​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ႕​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ၿပဳံး​လာ​တယ္။
​အ​ထဲ​မွာ​ေတာ႕ ​လက္​နဲ႕​ဆုပ္​ထား​သ​လို ​က်ပ္​ေန​တာ​ေတြ႔​ရ​တယ္။
​က်ြန္​ေတာ္႕​စိတ္​ထင္ ​ေနာက္​ထပ္​အ​ခ်က္​ငါး​ဆယ္​ေလာက္ ​ေဆာင္႕​လိုက္​ေတာ႕ ​အ​ရည္​ေလး​ေတြ​လိုက္​လာ​ၿပီး ​နည္း​နည္း ​ေခ်ာင္​သြား​တယ္။ ​ဒါ​နဲ႕​ပဲ ​ေခ်ာ႕​သြင္း​တာ​ကို​ရပ္​လိုက္​ၿပီး ​ပုံ​မွန္​ေဆာင္႕​ခ်က္​ေတြ​နဲ႕​ေဆာင္႕​ေတာ႕​တယ္။ ​အ​ေတာ္​က​ေလး​ၾကာ​ေတာ႕ ​သူ​လည္း ​ေအာက္​က​ေန ​မ​ေပး​တတ္​ေပး​တတ္​နဲ႕ ​ေကာ႕​ေပး​တာ​လာ​တယ္။ ​သူ​က​ေကာ႕​ေပး​လိုက္၊ ​က်ြန္​ေတာ္​က​ေဆာင္႕​လိုက္​နဲ႕ ​တက္​ညီ​လက္​ညီ ​အ​ခ်စ္​ပင္​လယ္​ထဲ​မွာ ​ေလွာ္​ခတ္​ေန​ၾက​တယ္။
‘‘ ​ေဆာင္႕ ​ေဆာင္႕ ​ကို …​ကို ​စု ​ခံ​ႏိုင္​လာ​ၿပီ ’’
‘‘ ​ဒီ​လို​ေလး​လား ​ဟင္ ’’
‘‘ ​ႁြ​ပတ္ ​ဖတ္ ​စြပ္ … ​ေကာင္း​လာ​ၿပီ ​ကို​ကို ’’ ‘‘ ​စု ​ၿပီး​ေတာ႕​မ​လား … ​အား ​က်ြတ္​က်ြတ္ ’’
​သူ​လည္း ​က်ြန္​ေတာ္႕​ရဲ႔​ေဆာင္႕​ခ်က္​ေတြ​ကို ​ေအာက္​က​ေန ​အ​စြမ္း​ကုန္​ေဆာင္႕​တင္​ရင္း ​က်ြန္​ေတာ္​လည္း ​ေဆာင္႕​ခ်​ရင္း​နဲ႕ ​ၿပိဳင္​တူ​ဆို​သ​လို​ပဲ ​ႏွစ္​ေယာက္​စ​လုံး​ၿပီး​သြား​ၾက​ပါ​ေတာ႕​တယ္။ ​က်ြန္​ေတာ္႕​ဟာ​ကို ​သူ႕​ဟာ​ေလး​ထဲ​က​ဆြဲ​ထုတ္​လိုက္​ရင္း ​သူ႔​ေဘး​မွာ
​လွဲ​ခ်​လိုက္​ေတာ႕ ​သူ​က ​က်ြန္​ေတာ္႕​ပ​ခုံး​ေပၚ​ေခါင္း​က​ေလး​မွီ​ထား​တယ္။ ​ေအာက္​မွာ​ေတာ႕ ​အိပ္​ရာ​ခင္း​ေတြ​က ​စို​႐ြွဲ​လို႕၊ ​ဒါ​ေတြ​ကို ​သူ​ဘယ္​လို​႐ွင္း​မ​လဲ​မ​သိ​ဘူး။
​ည​ေန​ေစာင္း​ေတာ႕ ​သူ႕​အ​ေမ​မ​လာ​ခင္​မွာ​ပဲ ​ေရ​မိုး​ခ်ိဳး​ၿပီး ​အိမ္​ျပန္​လာ​ခဲ႕​ပါ​တယ္။ ​ႀကိဳး​စား​ခဲ႕​ရ​တဲ႕ ​က်ြန္​ေတာ္႕​မွာ​ေတာ႕ ​ထိပ္​ေတြ​ကို ​က်ိန္း​စပ္​လို႕ …။ ​အိမ္​ေရာက္​ေတာ႕ ​အ​ခန္း​ထဲ​ဝင္​ၿပီး ​ေစာ​ေစာ​စီး​စီး ​အ​နား​ယူ​လိုက္​ပါ​ေတာ႕​တယ္။